(een portret van Paul Verlaine, kort voor diens dood gemaakt) en een zinkdruk („Moeder en kind") door Charles Maurin. Buitendien veel fraaie „Culs de lampe", titelvignetten, sluitstukken en initi alen ... van Magnus von Wedder- kop voorkomt, die speciaal de aandacht ver dient: „Paul Verlaine und die Lyrik der Décadence in Frankicich

Frangois Coppée, die in zyn jeugd zeer intiem bcvri .ni was met don voor eenige dagen overleien Paul Verlaine en-wiens naam het laAtste woori was, dat do rampzalige dichter van zoovele paarl«n der ... Verlaine, zegt hy, was een brave jongen, maar ongelukkigerwijze een jongen zonder wilskracht, die tot in het krankzinnige door zyne moeder bedorven was. OngetwijfelJ was zij do beste, maar tevens de

„Poèmes barbares" vervangen in uwe waardeoring?"" was het, zooals men weet, aan Verlaine, dat deze eer te beurt viel. Het publiek scheen een beetje van de wijs gebracht door die uitspraak. Bui- ton een vrij ... beperkten kring van lozers kende men het werk van Verlaine nauwelijks, en men kon zoggen dat het groote publi-.k tot hot eind toe onbekend met hem is gebleven En,nu mag nog wel de waardeering uit do „Pall

Nadat vermeld is, dat Francois Coppéo van Verlaine's verzen getuigde: „de tols poömes sont fait pour demeurer", besluit L. aldus: „Deze hulde van den dichter aan den dichter beteekent meer dau een

vooral: een geslaagde Engelsche vertaling naar Maeterlinck's „Mort de Tintargiles", een gedicht van Verlaine, „Monna Rosa" by een zinco, naar Dante Gabriel Rossetti, „Grouped studies" van Frederik