Hilversum zet Albertus Perk
na een eeuw in het zonnetje
Uitspraken
i
:v
Extra Bericht
voor schrandere
spaarders.
5-jaars ItïW
De „ongekroonde koning van het Gooi'
spaardeposito JWF4 /O
Heeft al aktie ondernomen?
Bank Mees Hope nv
MAANDAG 1 DECEMBER 1980
TROUW/KWARTET
aa
door Fred Lammers
HILVERSUM - Uit alle delen
van het land (Serooskerken,
Hierden, Groningen, Winters
wijk en Amstelveen) waren
zaterdagmiddag nakomelin
gen van Albertus Perk naar
het cultureel centrum „De
Vaart" gekomen om de man
te eren, die eens de onge
kroonde koning van Hilver
sum, ja eigenlijk van het hele
Gooi, was
Van de befaamde dichter Jacques
Perk was hij geen familie, evenmin
van Betsy Perk, die de Algemene
Nederlandse Vrouwenvereniging op
richtte. Albertus had die figuren trou
wens niet nodig om zijn persoon op te
vijzelen. Hij wist op andere manier
ongewild bekendheid te krijgen. Als
secretaris van Stad en Lande van
Gooiland behartigde hij 52 jaar ach
tereen de belangen van de erfgooiers.
Tientallen jaren was hij gemeentese
cretaris en -ontvanger van de stad
Hilversum, de stad waar hij ook ruim
een halve eeuw het notarisambt uit
oefende. Als lid van Provinciale Sta
ten, raadslid en wethouder van Hil
versum, mede-oprichter van de Maat
schappij tot Nut van het Algemeen;
kerkvoogd en notabele bij de plaatse
lijke hervormde gemeente en publi
cist van historische geschriften kreeg
hij ook alom waardering.
Vandaar dat zijn naam in Hilversum
niet is uitgewist. Er is een straat naar
hem genoemd en de historische kring
in die stad draagt zijn naam. Op het
vergeten begraafplaatsje achter de
oude hervormde kerk op de Kerk
brink is zijn grafsteen nog steeds te
vinden. Ondanks dit alles moet wor
den gezegd dat de meeste bewonerf
van het Gooi Albertus Perk nauwe
lijks weten thuis te brengen.
Visitekaartjes
Nu het honderd jaar is geleden dat hij
85 jaar oud de ogen sloot, is dat
zowel voor de historische kring als
voor de familie aanleiding geworden
Albertus in breder verband de be
langstelling te geven die hem toe
komt. De zaterdag gehouden reünie
van nakomelingen vormde daar een
onderdeel van. De generaties Perk
die na Albertus zijn gekomen, ont
moetten elkaar, vaak voor het eerst
in hun leven, in de Albertus-Perk-
kamer van De Vaart. De visitekaart
jes die ze hadden opgespeld en waar
op in het kort hun betrekking tot hun
beroemde voorvader stond vermeld
bewezen daarbij goede diensten. Ge
spreksstof gaf ook de tentoonstelling
Mevrouw J. A. Luymes, de achterkleindochter van Albertus Perk
en dr P. W. de Lange, die een studie heeft gemaakt van de man, die
het Gooi een ander aanzicht gaf.
(foto Wlm Sturkenboom).
„Albertus Perk en zijn tijd", die er tot
14 december ook voor buitenstaan
ders is te bezichtigen.
Een eeuw na zijn heengaan is tevens
de eerste aanzet gegeven om te ko
men tot een analyse van de figuur
Albertus Perk. Materiaal over hem is
er in ruime mate, al valt te vrezen dat
tal van belangrijke geschriften verlo
ren zijn gegaan. In het Goois Museum
berust een dossier met corresponden
tie en in het rijksarchief in Haarlem
liggen eveneens de nodige paperas
sen. Die zijn daar in de oorlogsjaren
terecht gekomen.
Documenten
De familie Perk had namelijk een
groot aantal documenten uit de nala
tenschap van Albertus bij een Hilver-
sumse uitgever gebracht. Deze man
die ook sterk in de historie van zijn
woonplaats was geïnteresseerd, zou
daar voor een breder publiek iets mee
gaan doen. Op Oudejaarsavond 1940
overleed hij echter plotseling op
straat. Hij liet kip noch kraai na. wel
veel papieren, waaronder die van Al
bertus Perk.
De moeilijkheid was echter dat nie
mand kon bewijzen dat die papieren
slechts waren uitgeleend aan de over
ledene. Omdat ze een zekere histori
sche waarde vertegenwoordigden»
kwamen ze op een veiling terecht,
waar de familie Perk ze zelf moest
terugkopen. Om van alle ellende af te
zijn werden ze vervolgens in het rijks
archief gedeponeerd. Behalve geveild
werd er ook veel opgeruimd. Te vre
zen valt dat er het nodige met de
voddemon is meegegaan.
Dagboeken
dagboeknotities die Albertus na 1857
heeft gemaakt. „Ze zijn er geweest,
dat staat vast. Emma en Louise, twee
dochters van Albertus, hebben zich
op latere leeftijd verdienstelijk ge
maakt door er uittreksels van te ma
ken, maar zowel die uittreksels als de
dagboeken zijn spoorloos".
Wel tevoorschijn kwam het dagboek
gedeelte dat Albertus in 1816 begon
toen hij naar Den Haag was verhuisd,
waar hij klerk werd op het ministerie
van financiën. Ondernemend als hij
was vond hij het na de Franse tijd op
het notariskantoor van zijn vader te
saai worden. Albertus, die geen man
was voor de kantoorkruk, vandaar
dat hij zich in 1813 meteen aanmeld
de toen er een gids nodig was om een
troep Kozakken in het nachtelijk
duister van Hilversum naar Amers
foort te begeleiden, hield het in Den
Haag maar anderhalf jaar uit. Toen
koos hij toch voor het notarisambt in
zijn geboortestad midden in de streek
waar de Perks al sinds de zestiende
eeuw woonden, generaties lang als
beurtschipper op de route naar Am
sterdam.
Ter gelegenheid van de honderdste
sterfdatum van Albertus Perk heeft
dr De Lange zich aan het schrijven
yan een eenvoudige levensschets ge
waagd. De moeilijkheid die dr De
Lange daarbij ondervond is dat de in
Dordrecht wonende achterkleindoch
ter van Perk wat er nog rest van het
dagboek van haar overgrootvader
achter slot en grendel houdt. „Uitein
delijk heb ik het bij haar mogen in
zien, het zelfs anderhalve maand mo
gen lenen, maar aanhalingen heb ik
er niet uit willen doen", aldus dr De
Lange, die voor de voorzichtigheid
van de familie wel begrip toont.
boek en ook brieven van Albertus
getuigen, heeft toch wel indruk op me
gemaakt", vervolgt dr De Lange.
Testament
„In het dagboek van Jan Perk, de
vader van Albertus, dat ik wel hele
maal heb kunnen lezen, vind je dat
ook terug. Een passage daaruit heeft
diepe indruk op me gemaakt. Dat is
wanneer Jan Perk beschrijft, dat hij
een familie die over een testament
ruziet tot elkaar moet zien te bren
gen. Hij zegt dan er erg tegenop te
zien „Maar ik ben geknield en heb
gebeden om hulp", laat hij er op
volgen. Achteraf voegt hij er aan toe,
dat er volledige overeenstemming is
bereikt, er geen kwaad woord is ge
vallen. Kijk, op die voedingsbodem
groeide Albërtus op. Hij dacht over
dat soort zaken precies eender als
zijn vader. Vandaar dat die twee el
kaar zo na stonden."
,Van Albertus Perk kan worden ge
zegd, dat hij het Gooi uit de vergetel
heid haalde, het een ander gezicht
gaf. Het was zijn werk dat de straat-
weg Hilversum-Baarn werd aang»
legd, heidevelden werden ontgonnen
en de erfgooiers op hun rechten en
plichten werden gewezen. Zijn boek
„Verslag omtrent de oorsprong en
den aard der gebruikregten op de
Heiden en Weiden in Gooiland", dat
in 1842 verscheen, was vele jaren een
standaardwerk, dat vaak werd ge
raadpleegd.
Huizen kreeg in 1853 door zijn Inzet
een haven. Persoonlijk ging Albertus
daarvoor de steun van koning Willem
de Derde inroepen (deze beloonde
hem later met het ridderschap in de
Nederlandse Leeuw). Een Huizer vis
ser met een stoere kop ging als entou
rage mee, omdat de koning daarvoor,
naar Albertus dacht, wel gevoelig zou
zijn.
Albertus Perk
alles op zijn tijd
Dr P. W. de Lange, het 93-Jarige nog
altijd actieve bestuurslid van de his
torische kring, die zich al jaren bezig
houdt met het boven tafel brengen
van materiaal over Albertus Perk,
zoekt tot nu toe tevergeefs naar de
Het dagboek van Albertus Perk is erg DopiltatlG
persoonlijk. Eigenlijk is het een lange
samenspraak van een mens met God.
Albertus komt er uit naar voren als
een diep religieus man. Persoonlijk
zegt religie me weinig, maar dat
Godsvertrouwen waarvan het dag-
Gelukkig slaagden niet al Perks plan
nen. Tevergeefs probeerde hij voor
elkaar te krijgen dat er een kanaal tot
stand kwam dat de Vecht met de
Zuiderzee verbond. Als dat kanaal er
door Mink van Rijsdijk
In 1939 was zc achttien jaar en vertrouwde ze me
tijdens een avondwandeling toe; „Als ik trouw, dan
wi! ik zes zonen hebben." Dat haar eventuele man
misschien ook wensen kon hebben over aantal en
geslacht der nazaten, kwam die avond niet aan de
orde. Ze trouwde op haar zesentwintigste en een
jaar later werd het eerste kind geboren. Een zoon.
Een paar jaar later baarde zij haar tweede zoon. Ze
had haar tweetal wat men noemt „niet cadeau
gekregen" en vond dat het gezin eigenlijk nu wel
compleet was. Toch meldde zich als verrassing
even wennen was het wel nog een nakomertje.
Weer een zoon. Als iedereen de helft van de gestelde
idealen verwezenlijkt ziet, is dat al mooi, zou men
denken. Ja maar als zij en haar man dat laatste
kind van een boom hadden mogen plukken, waar
jongens en meisjes aan groeiden9 Reken maar dat
het een meisje was geworden. Ruilen was er niet bij
en dat wilden ze ook helemaal niet meer toen de
jongen een half uur oud was.
Mijn vader was een SDAP'er. Hij stond mij niet toe
ter gelegenheid van koninginnedag mee te lopen in
de optocht van school Van de monarchie moest hij
niets hebben. Na de oorlog toen Wilhelmina weer in
Nederland was, sprak hij ontroerd over „onze"
koningin. De vlag ging uit mei wimpel, wat dacht
u?
Eens zei een veertigjarige man over zijn vrouw tegen
een vriend: „Als ik op de kaptafel van Toos nagellak
en lippenstift zou aantreffen, zou ik het ogenblikke
lijk in de vuilnisbak gooien. Ik heb een grondige
hekel aan dergelijke opschik en van een parfumlucht
naast me in bed wordt ik onpasselijk. Tien jaar later
kocht hij voor elke verjaardag van Toos Chanel
nummer 5 en dat er wel drie kleuren nagellak en
lippenstift op haar kaptafel stonden, merkte hij niet
eens op.
„Als ik ooit weduwe zou worden," vertelde een
gelukkig getrouwde vrouw, „zou ik nooit hertrou
wen. Ik zou gewoon geen andere man om me heen
kunnen verdragen." Ze werd weduwe en drie jaar
later begon ze haar tweede huwelijk, met een man
die ze via een advertentie had leren kennen.
Hoe zit dat nou eigenlijk met al die uitspraken?
Berusten ze allemaal op lichtvaardig gebabbel?
Helemaal niet. Het achttienjarige meisje was bloed
serieus met haar idee over een zes-zonen-gezin. Het
standpunt van mijn vader was geen gril. maar
principieel. De anti make-up maniak geloofde in
zijn eigen woorden. Ondanks haar vroegere gevoe
lens vond de weduwe een tweede partner. Huwelijk
sadvertenties had ze vroeger meer dan absurd
gevonden. Ze had zich eenvoudig nooit voor kun
nen stellen dat ze anders zou gaan denken en voelen.
Bovenstaande verhalen schoten mij weer te binnen
toen ik gisteren een interview van een paar jaar
geleden onder ogen kreeg. Iemand had mij ge
vraagd: „Vindt u het moeilijk om ouder te
worden?"
Nou, dat vond ik helemaal niet moeilijk. Ouder
worden had veel positieve kanten. Een mooie uit
spraak, waar ik nog vierkant achter kan staan. Even
verderop stelde ik vast: „leder mens kan heel
vruchtbaar ouder worden."
Ik vond dat indertijd prima geformuleerd en geloof
de toen ook in de waarheid ervan. Want ik bedoelde
natuurlijk heel driest: Ik slaag er subiet in vrucht
baar oud te worden. Maar wat wist ik tenslotte van
werkelijk ouder worden? Even weinig als dat vrien
dinnetje in 1939 van baren, huwelijk en moeder
schap.
De ochtend dat ik dat interview herlas, was mijl
schouder afschuwelijk gaan opspelen. De pijn wa;
ellendig, maar het ergste was de angst. Hoe moest
dat verder? Schrijven was er niet bij. Vruchtbaar
ouder worden, het mocht wat.
D
k<
sj
m
hi
al
ks
d;
d(
zi
sf
tv
m
T<
ge
m
P£
To
loc
we
de
Dii
dai
die
twi
ma
poi
vel
wa
ten
rör
ha;
wel
me
wa:
slf
Welaan, inmiddels is alle somberheid verdreven, di
pijn weg. Achteraf bekeken was de narigheid heel
heilzaam. De betrekkelijkheid van eigen uitspraken^
eens voelen is zo zinvol. Je groeit er van en groeien
dat kan vruchtbaar zijn....
was gekomen, zou dat ten koste zijn
gegaan van veel natuurschoon.
Albertus Perk was volgens dr De Lan
ge „op en top een heer. maar liet niet
over zich lopen." Toen burgemeester
Andriessen van Hilversum zijn secre
taris in 1831 minder vriendelijk toe
sprak verliet Perk verbolgen de
raadszaal. Hij liet weten slechts terug
te zullen komen als de burgemeester
zijn verontschuldigingen aanbood.
Hilversum kon Perk niet missen, van
daar dat de eerste burger aan het
hoofd van een deputatie uit de raad
bij de secretaris op bezoek ging. De
voorwaarden waaronder Albertus te
rug kwam zijn op papier gezet maar
uit het stadsarchief verdwenen. Dr
De Lange verdenkt Perk ervan daar
zelf de hand in te hebben gehad.
De laatste tien jaar van zijn leven
deed de man, die als motto had „Alles
op zijn tijd, maar dan ook met volle
aandacht" het kalmer aan. Hij wist
wanneer het tijd was terug te treden.
„Ik wil niet gelijk zijn aan zoo velen,
die het in hun gansche leven zoo druk
gehad hebben, dat hun de tijd om te
sterven ontbroken heeft", zei hij er
zelf over.
Op 7 december 1880 kwam het einde
van deze man, die in zijn dagboek
schreef „Is er wel iemand, die ooit zo
van het Gooi heeft gehouden als ik.
„Hij was een bekwaam en onkreuk
baar bestuurder", zegt dr De Lange.
„Ik heb hem nooit gekend, maar als
ik dit allemaal hoor en lees moet ik
zeggen: die overgrootvader van mij
was toch wel een man waarmee ik
voor de dag ican komen", vindt me
vrouw J. A. Luymes, die op zich nam
de afstammelingen van Albertus
Perk bij elkaar te trommelen.
ADVERTENTIE
Onder redactie van
Heieen van Batenburg
De tijden zijr. er niet naar om met de ogen dicht aan
renteverschillen voorbij te gaan.
Schrandere spaarders doen hun voordeel met de extra
hoge rente bij Bank Mees Hope:
De voorwaarden zijn even handzaam als
aantrekkelijk: de vaste looptijd is 5 jaar. Gedurende
deze periode bent u dus zeker van de hoge rente,
waarover u trouwens jaarlijks vrij kunt beschikken.
's-Gravenhage. Kneuterdijk 13; (070) 92 40 31;
Delft, Oude Delft 165; (015) 14 09 81.
Vragen uitsluitend in envelop en dus niet per briefkaart
sturen aan postbus 91463, 2509 EB Den Haag. Per vraag twee
postzegels van 60 cent bijvoegen. Beslist niet aan de buiten
kant opplakken. Geheimhouding is verzekerd.
in i
r:
liei
ei
tan
tfr
oet-
nd
zei
b<
ddei
rvei
ad
Vraag: De Evangelische Omroep
zond een poos geleden de serie De
Waltons uit. Kunt u ons ook vertellen
wie in die serie de rol van de vader en
de moeder speelden?
Antwoord: De vader, in de serie John
Walton, werd gespeeld door de acteur
Ralph Whaite. De moeder (Olivia
Walton) door miss Michael Learned.
Vraag: Op de deur die toegang geeft
tot een oude Wasserburg genaamd
Scheventorf, gelegen bij Glandorf in
Westfalen, staat het jaartal 1863.
Vlak boven de deur vier geheimzinni
ge tekens. Wat is daar de betekenis
van? Misschien kunt u ons ook nog
iets vertellen over de wapens aan
weerszijden van de deurpost.
Antwoord: In de vele boeken over
oude Duitse waterburchten kon ik
geen antwoord op uw vraag vinden.
Dus toen heb ik maar een brief ge
schreven naar de VW in Glandorf,
die mij een uitvoerig stencil toestuur
de over deze waterburcht. De op de
foto afgebeelde deur werd ln 1863
vernieuwd, vandaar dit jaartal. De
geheimzinnige tekens boven de deur,
nauwelijks leesbaar, zijn minder ge
heimzinnig dan ze eruit zien. Het is
het jaartal 1552. In dat jaar werd het
hoofdgebouw van de oude water-
burcht nieuw gebouwd. Stichters wa
ren Johann von Hake en zijn vrouw
Sydonle von Dincklage. Het wapen
van Johann von Hake (drie haken)
bevindt zich rechts naast de deur.
Het wapen van Sydonle von Dlnckha-
ge met drie bloemen en drie kruisen
aan de linkerkant naast de lantaarn.
Een legende vertelt dat eens een eige
naar van Scheventorf zijn dochter
Anna, die omgang had met een man
beneden haar stand, ln het kelderge
welf liet Inmetselen. Bij een latere
opening van de muur zouden de been
deren en ook nog de resten van een
stoel gevonden zijn (toch aardig dat
ze mocht gaan zitten). Iedereen die
Scheventorf gaat bezichtigen, gaat
natuurlijk altijd even in de kelder
kijken om te zien waar de arme Anna
ingemetseld werd. In 1926 verscheen
er een roman over deze legende. Die
schöne Anna Hake von Scheventorf,
geschreven door Bernhard Köster.
Vraag: Onlangs gaf een vriend mij
een religieus blaadje Mazdaznan
(1937). Wat is dit voor beweging?
Antwoord: Mazdaznan is of was een
half religieuze beweging, die vooral
na de eerste wereldoorlog in Duits
land en Amerika voorkwam en zich
uitgaf als oud-Arisch geloof. Mazdaz
nan verenigde syncretlstische (religi
euze opvattingen en meningen van
verschillende herkomst) elementen
van allerlei godsdiensten en heilsle
ren, vooral Perzische. Mazda was een
Perzische god, de Alwijze genoemd.
Ademhalingstechniek en onthouding
van vlees waren middelen om tot
eenheid en vereniging met de god
heid te komen. Voornaamste propa
gandist van dit ziekelijke mysticisme
was O. Hanish (1866-1936).
Vraag: Mag een diabeticus wijn drin
ken en zo ja welke wijn?
Antwoord: Over het algemeen is het
niet bezwaarlijk voor een diabeticus
om eens een keer een glaasje wijn te
drinken. Het beste kunt u zich beper
ken tot die wijnen die weinig restsui-
ker bevatten, zoals Bourgogne, Bor
deaux of Rijn- en Moezelwijn. Cham
pagne bijvoorbeeld bevat veel rest-
suiker. Er zijn ook speciale wijnen
voor diabetici ln de handel, rode zo
wel als witte wijn, merk Jung. Deze
wijn wordt geleverd door het Gulden
Anker, Handelsweg 8, Etten-Leur, tel.
01608-15650. Het alcoholpercentage
van deze wijnen is zeer laag en ze
bevatten ln het geheel geen rest-
sulker.
Vraag: Mijn vrouw heeft erg veel last
van ruwe handen, vooral ln deze tijd.
Nu zijn daar wel allerlei crèmes voor
ln de handel, maar mijn moeder ge
bruikte vroeger glycerine en kamfer-
spiritus. en dat was een probaat mid
del. In welke verhouding zijn deze
twee Ingrediënten samengesteld?
Antwoord: De beste verhouding is 70
procent kamferspiritus en 30 procent
glycerine. Het wordt ook wel half om
half gemengd, maar dan moet het wel
iedere keer voor het gebruik goed
geschud worden.
Vraag: Een paar weken geleden las ik
in Trouw een advertentie van een
oecumenische stichting die geld
vroeg voor hulp aan de door de aard
beving getroffen gebieden in Algerije.
De krant raakte zoek. Kunt u mij nog
aan adres en gironummer helpen?
Antwoord: Het adres is: Stichting
oecumenische hulp aan kerken en
vluchtelingen, Cornells Houtman
straat 17, 3572 LT Utrecht, tel. 030-
710614. Gironummer 5261.
Vraag: Ik heb een viool met daarin de
aanduiding Vlncenzo Jorio, fabbri-
cante dl stromenti armonlci, Strada
S.M. la Nuova nr. 21, Napoli 1805.
Kunt u mij ook iets over de maker
van deze viool vertellend
Antwoord: Vincenzo Jorio leefde van
1780 tot 1849. Hij woonde zoals uit het
plaatsje blijkt ln Napels. Daar hij
zich hoofdzakelijk met reparaties be
zighield, heeft hij maar weinig nieuwe
violen gebouwd. Hij hield van een
groot model, gele of roodgele lak en
sneed goede krullen. Enigen van zijn
leerlingen, onder wie Vincenzo Pos-
tiglione, kwamen tot aanzien.
Nog een andere vraag over een viool
van Decani Olulis di Eugenio, anno
1833, fe in Venezia. Deze was niet in
de handboeken terug te vinden. Wel
las ik dat Venetië, waar de viool van
daan komt. eeuwenlang een zeer goe
de naam had ln de vioolbouw ,maar
dat Juist in het begin van de negen
tiende eeuw de vioolbouw daar sterk
achteruitgegaan en van weinig bete
kenis meer was. Mogelijk is dat de
oorzaak, dat deze naam niet genoemd
wordt.
Tenslotte nog een derde viool-vraag,
over Jacob Stainer. Deze leefde van
1621 tot 1683 en was vioolbouwer in
Tirol. Hij is een van de grote mees
ters, zoals Amati en Stradivari. Zijn
violen zijn in feite nog zeldzamer dan
een Stradivarius. Echte 8talners heb
ben een met de hand geschreven eti
ket. Na zijn dood vonden vele verval
singen plaats in Oostenrijk, Frank
rijk en Italië.
Vraag: Kunt u mij ook vertellen waar
de uitdrukking „naar de vaantjes
zijn" vandaan komt en wat het bete
kent? In spreekwoordenboeken is het
niet te vinden.
Antwoord: Naar de vaantjes gaan is
een typische Zuidnederlandse uit
drukking. Het heeft de betekenis van
onherroepelijk verloren zijn, naar de
haaien zijn. Vaantjes is het in Zuid-
Nederland veel gebruikte woord voor
vlaggetje of kleine vaandel. Andere
Zuid-Nederlandse zegswijzen met
vaantje zijn: 't vaantje strijken de
vlag strijken, dat wil zeggen het opge
ven, flauw vallen, en wanneer de slip
van iemands hemd uit zijn broek
hangt zegt men: 't vaantje hangt uit,
het is .kermis.
Vraag: Sinds enige tijd is er suik
vrije frisdrank in de handel. Daar
om mijn lijn moet denken, gebruik
deze altijd in plaats van de gewo
frisdrank. Maar nu vertelde men
dat je er net zo dik van wordt. Is
waar?
Antwoord: De suikervrije frisdr
ken zijn bestemd voor diabetici
plaats van suiker bevattende zo
stof. Wanneer dit sacharine is. is
niets aan de hand. Deze zoetstof
vert geen energie, heeft geen enk
voedingswaarde. Meestal wordt e
ter sorbitol gebruikt en dit Ie*
evenveel energie op als gewone
ker. Wel wordt er wat minder sorbi
gebruikt dan suiker, waardoor de
dranken ook minder zoet smak
Een glas frisdrank bevat zes gi
sorbitol. Nu is het ook nog zo
overmatig gebruik van sorbitol sle
is voor de gezondheid veertig gi
per dag is het maximum. Missch
kunt u het beter op mineraalwi
houden.
Aanvulling In de rubriek van 17
vember 1980 stond dat de AOW v
ongehuwden niet verder uitbeta
wordt dan over de overlijdensmal
Dit geldt echter niet wanneer i
gehuwd is en beide partners genie
een AOW-uitkerlng voor ongeh
den, hetgeen kan voorkomen w
neer men trouwt nadat men re
gepensioneerd is. Gehuwden met
AOW-uitkering voor ongehuwi
hebben dus ook recht op de
maanden uitkering na het overlij
van een van de partners.