Van 'bestaand droombeeld' tot
indrukwekkende werkelijkheid
zoeken beleid
i -J
pj
NOTITIE
Geen Nederlandse
tv-programma's
uit buitenland
n
my
fy
Keulse Dom in de negentiende eeuw
Nota kabelnet CRM:
m
Herhalende
muziek
Kee 80
Leonhardt met
koor
Toneelprijs vo(
Eli Asser
nnpMATic l
025102564^1
öViivic^
Nieuwe boel
DINSDAG 18 NOVEMBER 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
door G. Kruis
KEULEN Er zal wel geen kerk, en ook geen enkel ander gebouw, zo 'n wonderlijke
geschiedenis hebben als de beroemde Dom van Keulen. Vrijwel iedereen kent het beeld; die
twee grauwe bijna honderdzestig meter hoge torens, die eigenlijk wel wat al te pronkerig
aandoen, waarvan je, als je ervoor staat, je ogen toch niet kunt afhouden
Trouwens je hoeft er echt niet voor in
Keulen geweest te zijn, want iedereen
die daar wèl was, stuurde bijna zeker
een van de vele prentbriefkaarten
en in dit geval mag je weer „ansich
ten" zeggen naar familie en vrien
den. En wat te denken van de honder
den kitsch-souvenirs, lepeltjes, scha
len. vazen, borden, asbakken, tabaks
potten, bier- en wijnglazen, borduur
werkjes en wat niet al
En zelfs daaraan is uitgebreid aan
dacht besteed op de grote tentoon
stelling „De Kölner Dom im Jahrhun-
dert seiner Vollendung", de Keulse
Dom in de eeuw van zijn voltooiing,
die door de gezamenlijke historische
musea in de Josef- Haubrich-Kunst-
halle in Keulen te zien is.
Niet ter gelegenheid van het pause
lijk bezoek overigens, al wil je dat bij
het nuttigen van een glaasje Kölsch
nog al eens horen, maar vanwege het
feit, dat de Dom honderd jaar gele
den. in 1880. eindelijk gereed kwam.
„Eindelijk" is hier niet overdreven,
want met de bouw van het koor
met zeven kapellen was omstreeks
1250 begonnen. Dat gedeelte werd in
1304 door een scheidingswand afge
sloten. Ze zijn toen ook nog begonnen
met de bouw van de zuidelijke toren
de rechter als je vóór de kerk staat
maar ze kwamen, en dat was om
streeks 1410, niet verder dan twee-en-
een-halve verdieping, 59 meter hoog.
Daarop stond de later veel geteken
de, geschilderde en zelfs nog gefoto
grafeerde 14-eeuwse houten Dom-
kraan, die meer dan vierhonderd jaar.
tot 1869, voor dat vreemde, 'n beetje
agressieve silhouet zorgde.
Tentoonstellingen, schrijft de samen
steller Hugo Borger ergens in de cata
logus, zijn geen studieboeken ten
toonstellingen laten voorwerpen en
en kunstwerken zien.
Grondig
Op deze expositie zijn er dat zo'n
kleine tweeduizend. En 't is inder
daad geen belérende aangelegenheid
geworden, maar wèl een leerzame en
duidelijke. Want die voorwerpen en
kunstwerken illustreren- soms wel
eens wat tè grondig een absoluut
unieke geschiedenis.
't Gaat hoofdzakelijk over de „af-
bouw"-werkzaamheden. die in 1842
begonnen en alles wat zich daar op
technisch, religieus, artistiek, poli
tiek en zakelijk gebied om afspeelde.
In de eeuwen daarvoor werd er welis
waar een enkele poging gedaan om de
bouw voort te zetten, maar de tijd
was veranderd en de mensen met
hem, de mensen, die niet alleen de
Antieken herontdekten (Renaissan
ce), maar ook zichzelf. Het moderne
individualisme ontwikkelde zich snel.
En in die aldus ontstane levenssfeer
paste een gemeenschapsaangelegen
heid als de gotische bouwkunst nau
welijks meer.
Pas in de loop van de 18e eeuw ont
stond weer belangstelling voor de go
tiek en bij de wegbereiders voor de
afbouw van de Dom waren kunste
naars als Johann Wolfgang Goethe.
FTiedrich Schlegel de grondlegger
van de neogotiek en Sulpiz Boisse-
rée, vooral bekend om zijn prachtige
tekeningen van de Dom.
Tekeningen en schilderijen, de Dom
is oneindig vaak geportretteerd. Op
de expositie is dat allemaal nog eens
onderverdeeld: „De Dom in beeld",
door de eeuwen heen. een gekleurde
houtsnede uit 1499 waarop Je ook al
dat vreemde silhouet ziet, dat (onze)
Cornells Springer in 1855 nog roman
tisch conterfeitte.
Droombeeld
En er is wat omheen gefantaseerd,
kijk maar op de afdeling „Die konkre-
te Utopie," een „bestaand droom
beeld" dus eigenlijk, de Dom zoals hij
er uit zou gaan (moeten) zien. Want er
was iets wonderlijks gebeurd. Juist in
de periode dat er steeds meer stem
men opgingen de Dom af te bouwen,
vond men in 1814 in een herberg in
Darmstadt de helft van het „Fassa-
denplan F", het ontwerp van de to
rens. de voorgevel, kort na 1300 op
perkament getekend. Dat stuk perka
ment werd door de herbergier ge
bruikt om fruit op te drogenKort
daarna, in 1815, dook de tweede helft
in de Parijse kunsthandel op.
Nu hangen deze tekeningen op de
tentoonstelling, prachtig gerestau
reerd, meer dan 4 meter hoog en 1.70
meter breed: de grootste en waar
schijnlijk ook wel mooiste architec
tuurtekening. die uit de middeleeu-
Een gekleurde houtsnede van Keulen uit „Die Cronii
der hilliger Stat van Coellen" 1499. De Domkraan
lijk zichtbaar op de onafgebouwde toren.
opa
door Riet Diemer
WOLFHEZE Als het over
kindertelevisie gaat kent de
Nederlandse omroep geen le
vend en goed verantwoord be
leid. Er is vaak geen geld voor
over en kinderprogramma's
vormen de sluitpost op de to
tale televisiebegroting 650
miljoen gulden per jaar. Ook
wordt er veel te weinig aan
dacht besteed aan de ver
schillende leeftijdsgroepen,
uitgaande van de vraag of het
programma is bedoeld voor
peuters, kleuters of lagere
schoolkinderen of tieners
Op een symposium voor kindertelevi
sie kwamen deze conclusies gisteren
naar voren. Voor deze bijeenkomst
waren schrijvers, regisseurs en produ-
ceres van kindertelevisieprogram
ma's van alle omroepen uitgenodigd.
Aanleiding was de prijs „De kinder
kast" van de Stichting voor het kind
aan de J.J.. de Bom-show
Om te trachten tot een beleid te ko
men werden drie voorstellen gedaan.
Aart Staartjes had al in Vrij Neder
land beweerd dat er voor kindertele
visie alleen maar redding is te ver
wachten als de overheid ingrijpt. Een
deel van de omroeppot zou gereser-'
veerd moeten worden voor kinderpro
gramma's. Daar zou ook nieuw talent
van kunnen profiteren, meende hij.
Op het symposium lichtte Staartjes
toe dat geld de continuiteit kan be
vorderen. „Er is talent zat en een
budget voor een periode van tien jaar
kan een langdurig beleid opleveren.
Nu is er sprake van willekeur
Als een omroep in moeilijkheden
komt, wordt het eerst het kinderpro
gramma aangetast en worden er film
pjes uitgezonden
Staartjes
Staartjes is sinds 1972 betrokken bij
de Stratenmaker op zee-show, en de
opvolger daarvan, de J. J. de Bom-
show. die naar wordt aangenomen
aan het eind van dit televisieseizoen
stopt. Ook al zou het voor één jaar
Speciaal vandaag
zijn, dan vreest 8taartjes dat de con
tinuïteit zoek is. Als freelancer is hij
daarom toegetreden tot het redactie
team van Sesamstraat
Tweede voorstel gisteren kwam van
Burny Bos, maker van de Zandbak
show voor peuters en Lawaaipape-
gaai van de Avro. Hij wilde alle Jeugd
programma's onderbrengen bij de
NOS in een gigantisch project waarin
alle krachten gebundeld zouden kun
nen worden. Zo zou rekening gehou
den kunnen worden met doelgroepen
en er zou een beleidsplan uitgezet
kunnen worden.
Dit ging Wim Koole, televisiedirec
teur van IKON. toch te ver. Hij vrees
de dat de Nederlandse kindertelevisie
zo een aanhangwagen van de NOS
zou worden. Hij stelde daarentegen
voor dat er een centrum kon worden
gesticht voor kinderprogramma's
waar men met elkaar kan brain
stormen.
Ondanks dat werd althans op de eer
ste dag van het tweedaagse symposi
um geen van de drie voorstellen aan
genomen. De discussie werd door de
deelnemers als zeer positief ervaren.
Voor de eerste keer in de geschiedenis
waren makers van kinderprogram
ma's van de verschillende omroepen
op zo'n manier bij elkaar om ervarin
gen uit te wisselen
Dwarsdoorsnee
Een samenvatting van kinderpro
gramma's die de omroepen zelf had
den ingezonden ging aan de discussie
vooraf. Van verschillende kanten
werd opgemerkt dat deze dwars
doorsnee erg tegenviel. Burny Bos
sprak van een grote treurnis en noem
de de programma's over het alge
meen bevestigend in plaats van ver
kennend.
Wat Aart Staartjes vooral treurig
maakte was dat veel programma's zo
fantasieloos waren en dat ze in het
voetspoor van de Stratenmaker op
Zee-show en de J J de Bomshow
Burny Bos
krachten bundelen
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG De minister van CRM moet een buitenlandse
commerciële zender, die zijn programma's speciaal op Neder
land richt van het kabelnet kunnen houden. De ministerraad
ging afgelopen vrijdag akkoord met deze beleidslijn, die in
een nota van minister Gardeniers van CRM is verwoord. De
Tweede Kamer deelt in meerderheid deze mening van de
minister. Alleen de WD verzet zich er hevig tegen. In het
kabinet heeft deze confrontatie tussen CDA en WD-ministers
niet al te veel moeilijkheden opgeleverd.
3^
1
Aart Staartjes
talent zat
leken te gaan. Hij miste de concur
rentie. Willem Wilmink, een van de
schrijvers van de J. J. de Bom-show,
noemde de programma's echter heilig
in vergelijking met de goedkope
Amerikaanse filmpjes en de onderti
telde slechte Pinokkio's die de kinde
ren worden voorgezet.
Voordat de nota naar de Tweede Ka
mer gaat, moet de ministerraad in
kleinere kring (de meest betrokken
vakministers) nog overeenstemming
bereiken over de uiteindelijke vorm
van de nota.
Minister Gardeniers kan en wil niets
doen tegen de individuele burger, die
met eigen apparatuur zo'n program
ma opvangt. Naar haar mening kan
de overheid, die zorg moet dragen
voor ons huidige omroepbestel, ech
ter niet meewerken aan de ontvangst
van deze programma's. Daar waar de
PTT nodig is voor het beschikbaar
stellen van apparatuur of voor het
doorgeven van programma's met
straalverbindingen, kan de overheid
dus ingrijpen. Het gaat bij dit alles
duidelijk om commercieel op Neder
land gerichte programma's en niet op
„ideéle programma's" die buiten
landse zenders voor eigen volk ver
zorgen.
In deze beleidslijn ligt ook het plan
van staatssecretaris 8mit-Kroes van
verkeer en waterstaat. Zij heeft als
verantwoordelijke bewindsvrouw
voor PTT-zaken een plan voor een
landelijke distributie van buitenland
se programma's voor het kabelnet.
Dat al uitgewerkte idee houdt in. dat
34 straalverbindingen door het hele
land er voor zorgen, dat de abonnee
op kabeltelevisie zestien netten kan
ontvangen. De zestien netten worden
onderverdeeld in drie Duitse, vier
Belgische, een Luxemburgs, drie
Franse, drie Engelse en twee Neder
landse. Het Luxemburgse net RTL en
het Engelse ITV zijn weliswaar com
mercieel. maar vooralsnog niet op
Nederland gericht.
In de Tweede Kamer zal naar ver
wachting een meerderheid, bestaand
uit CDA en PvdA instemmen met de
nota van mevrouw Gardeniers. Al
leen de WD zal zich er hevig tegen
verzetten. De liberalen zien hierin de
mogelijkheid dat de minister censu
rerend gaat optreden. Mocht ons om
roepbestel gevaar lopen door de com
merciële buitenlandse zenders, die
zich op Nederland richten, dan zal
men zich binnen de grenzen daarte
gen moeten harnassen. De WD
meent dat zoiets kan gebeuren door
in het Nederlandse omroepbestel
commerciëler te werk te gaan.
En dan nog
De Prix Goncourt, de belangrijk
ste Franse literaire prijs, is toegekend
aan Yves Navarre voor diens boek Le
Jardin d'acclimatation, dat bij Flam-
marion is verschenen. Het is Navarres
elfde roman, nadat hij In 1971 zijn
debuut maakte met Lady Black. Na
varre is ook als toneelschrijver be
kend.
Iri de Engelse stad Bath is dit
weekeinde in de leeftijd van 77 jaar
de Britse ballet-deskundige en -au
teur Arnold Haskell overleden. Has
kell behoorde tot de oprichters van
het Royal Ballet in zijn land en advi
seerde de Nederlandse regering toen
destijds Het Nationale Ballet tot
stand kwam.
wen is overgebleven. Tussen al die
soms wel eens al te pronkerige 19e
eeuwse pronkstukken, hèt pronkstuk
van deze manifestatie.
Het „droombeeld", dat ze toen koes
terden, mocht dan misschien uiterlijk
nauwelijks verschillen, de grondmo
tieven van de dromers liepen mijlen
ver uiteen. De tentoonstelling be
paalt je daar steeds weer bij. 't Ging
óf om de Kerk, óf om het kunstwerk,
óf om een nationaal gedenkteken. De
Hohenzollerns zaten er niet voor niets
bovenop; zonder de Pruisische ko
ning Frledrich Wilhelm IV was er van
de bouw niet veel terechtgekomen.
HIJ is dan ook zeer nadrukkelijk aan
wezig. Zijn enorme ruiterstandbeeld,
dat normaal bij de Hohenzollernbrug
staat, is met veel kosten en moeite
naar het plein voor de Kunsthalle
gesleept.
Nationaal
De leden van de Centrale Dombouw-
vereniging trachtten uit die nationale
gevoelens (pal na de Frans-Duitse
oorlog) een slaatje te slaan. Ze vroe
gen aan de Pruisische koning om 500
centenaren (50.000 kg) brons van de
veroverde Franse kanonnen. Daar
wilden ze de grootste klok van Euro
pa van laten gieten, een monument
voor de voltooing van de Dom en de
totstandkoming van het Duitse Rijk
(1871).
Het werd de beroemde „Kaiser-
glocke" versierd met het Rijkswapen
de Heilige Petrus èn een schijnheilige
inscriptie, waarop allereerst „des
Kaisers Ehren" geprezen wordt en
God in de laatste strofe ook terloops
nog even wordt genoemd. En die
klok. die door 28 man geluid moest
worden, schonk het Domkapittel in
1918 aan de krijgsmacht.
Hij was te zwaar om te verplaatsen en
daarom hebben ze hem in de klok
kenstoel aan stukken geboord en ge
zaagd. Er hangt hier nog een kerst
nummer van een geïllustreerd blad,
waarin de klok wordt aangekondigd:
Ere zij God, staat eronder en Vrede
op aarde
In dit soort klokken hingen klepels,
zoals er nog een op de expositie staat,
meer dan twee meter hoog met een
gewicht van ongeveer 1050 kg. In ge
val van een dergelijke expositie ont
kom Je niet aan dit soort verhalen. Ik
schreef al. ze worden hier geïllu
streerd verteld. Aan ales is gedacht,
de technische hulpmiddelen, die ge
bruikt werden. Reuze-gereedschap
pen: een engelse sleutel Schrau-
benschlüssel in het Duitsvan
1.76 meter en een zaagblad van niet
minder dan 2.84 hoog.
Een heel grote plaats neemt ook de
sculptuur in, eigenlijk is er te veel.
honderden gips-ontwerpen, vaak op
een derde van de latere grootte, er is
glas, architectuurtekeningen, meubi
lair, een schat aan oude en'nieuwe
foto's, karikaturen, gedichten en arti
kelen tégen de bouw, prachtig uitge
werkte modellen, zelfs een van suiker,
die een banketbakker in Aken in
1841-1842 maakte.
Een tentoonstelling waar je wel uitge
breid de tijd voor moeten nemen.
Tot 11 januari 1981 in de Kunsthalle.
Josef-Haubrich-Hof 1, Keulen (en
niét in het Römisch-Germanisch Mu
seum soals in sommige agenda's
wordt vermeld). Dagelijks van 10-17
uur, dinsdag en vrijdags tot 22 uur
Sipke van der Land trekt
ten strijde tegen de bezoekers
van de zondagmorgen: „De Je
hova's Getuigen en hun ang
stig koninkrijk". Benieuwd of
de krijtcode op de deurpost
nog onthuld wordt (horizon
taal streepje: aardige maar
standvastige weigeraars
niet terugkeren; verticaal
streepje: twijfelaar nog eens
een keer bezoeken; kringetje:
afgeblaft iedere zondagmor
gen bezoeken).
Ned. 2/19.25
In Hier en Nu een reportage
over het toenemend vandalis
me in Nederland en wat er
tegen te doen? Verder: inter
views met bemanningsleden
van Rainbow Warrior, het
schip van Greenpeace, en een
gesprek met de eerste vrijgela
ten IRA-gevangene die als po
litieke gevangene aangemerkt
wilde worden.
Ned. 2/22.15
Wie was Aaltje van der
Tuin, de vrouw die de sleutel
rol speelde in de moorden te
Grootegast in 1929? De letter
M gaat dieper in op haar mo
tieven om (gevangen) man en
zes kinderen te verlaten. In de
bioscopen draait de film „Het
teken van het beest", die het
drama uitbeeldt.
HUv. 2/9.20
Neelie Smit-Kroes werkt in
Kom 'ns langs op, slot Zeist,
verder aan haar populariteit.
Jan Smit, haar echtgenoot, is
ook present.
Hilv. 1/16.30
Wim Mertens vertelt op nogal dro
ge en strikt wetenschappelijke
wijze in zijn pocketboek (165 pagi
na's) De Amerikaanse repetitieve
muziek over het opgroeien sinds
ongeveer 1960 van een muziekstijl
die in bredere kringen beter be
kend is dis „minimal music". In
een inleidend hoofdstuk geeft hij
aan dat dé term minimaal niet
dekkend is; immers, de lengte van
de stukken is zeker niet minimaal,
ritmisch en harmonisch kan er
sprake zijn van gecompliceerde
ontwikkelingen eri het minimale is
geen exclusief kenmerk van deze
Amerikaanse muziek. Mertens
houdt het op repetitieve muziek
(de Nederlandse gelijkwaardige
term, herhalende muziek ligt wat
beter in de mond) waarbij het gaat
„om het doorslaggevende van de
herhaling als structuurprincipe in
de hedendaagse Amerikaanse mu
ziek omdat deze muziek alles her
haalt. wat herhaald kan worden.
Herhalingstechnieken komen ove
rigens ook voor in de klassieke
muziek die we kennen van plaat,
concertzaal of zelf spelen. Maar in
deze muziek is de repetitie (herha
ling) bedoeld als een verwijzing
naar achter; de ons bekende mu
ziek is namelijk opgezet met een
doelgericht einde, een slot, een
synthese. De Amerikaanse repeti
tieve muziek kent doel noch dra
ma, spanning noch ontspanning,
is geen werk, maar een proces,
waarin de luisteraar op ieder ge
wenst moment kan binnenkomen
of weglopen.
zijn portretten van de makers van
deze muziek: La Monte Young,
Terry Riley, Steve Reich en Philip
Glass. De laatste twee hebben wij-
der bekendheied bekendheid ge
kregen in ons land door opdrach
ten (heel recent de opera 8atya-
gr aha van Glass) en uitvoeringen
in Holland Festivals. Het openei
karakter van hun. stukken voor
doorgaans grotere tot zeer grote
ensembles heeft ook bijgedragen
tot een zekere populariteit
Mertens wijst inzake de repetitie
ve muziek op banden (van her
komst) met Aziatische en Afri
kaanse volksmuziek en met de
jazz en (van overeenkomst) met
popmuziek. Hij besluit zijn boekje
met hoofdstukjes gebundeld on
der de titel Historische ontwikke
ling van de grondbegrippen. Daar
in aandacht voor de wortels bij
Schönberg, Webern, Stockhausen
en John Cage. Een bibliografie
rondt de studie, de eerste in het
Nederlands taalgebied, af. Het
ontbreken van een discografie er
vaar ik als een gemis.
De auteur, geboren in Neerpelt-
België 1935, studeerde zowel soci
ale als muziekwetenschappen, pi
ano en muziektheorie. In de func
tie van muziekproducer schenkt
hij bij de BRT veel aandacht aan
de repetitieve muziek; hij is mo
menteel bezig aan een boek dat de
invloed behandelt op het werk van
Westeuropese componisten. De
Amerikaanse repetitieve muziek
is een uitgave van W. Vergaelen,
Bierbeek/België; prijs (volgens de
uitgever) 325 franken, dat is onge
veer 22,50 gulden
De vier volgende hoofdstukken Een plaat, volgespeeld met eigen
door Franz Straatman
werk van toen en nu, en twee
concerten (21 november. 20 uur
Domkerk on 28 november. 20.30
uur Nicolaikerk, beide in Utrecht)
versieren de tachtigste verjaardag
(op 24 november) van Cor Kee.
Een naam die onlosmakelijk ver
bonden is aan het begrip orgelim
provisatie, een kunst die hij met
collega's als De Klerk en Van der
Horst tot nieuwe bloei bracht en
waarvan hij de waarde overdroeg
op talloze binnen- en buitenlandse
jonge organisten die jaarlijks
deelnemen aan de Internationale-
Zomeracademie in Haarlem.
Het zijn leerlingen, onder wie zijn
zoon Piet, die de beide concerten
volspelen met werk van hun leer
meester, of laten horen hoe bij hen
de improvisatiekunst verder leeft.
De meester zelf bereikt zijn pu
bliek met een plaat die hij op 24
mei van dit jaar maakte op het
hem zeer dierbare en bekende or
gel van de Oude Kerk in Amster
dam. Een contrastrijk programma
waarvoor hij vooraf niet repeteer^
de. Een muzikaal feest dat zowel
ontroert als vrolijk maakt, want
Kee laat in zijn eigen-zinnig spel
(of het nou uitgecomponeerd of
geïmproviseerd is) horen een gees
tig mens te zijn.
Meestal heeft hij ook niet veel
noten nodig. Miniaturen noemt hij
dan ook de vijftien nummers op
deze lp die een beeld geven van
zijn zuiver kerk (liturgie) gerichte
arbeid vanaf het moment dat hij
als zestienjarige benoemd werd
als organist van de doopsgezinde
kerk in Westzaan, als van de peda
goog en improvisator, maar deze
Miniaturen getuigen vóór alles
van ^le speelman in Kee. De plaat,
een privé-uitgave, in enkele pla
tenzaken te krijgen, is bestelbaar
door overmaking van 24,50 gulden
op Rabobank Naarden-Bussum
nr. 38.37.19.488 (giro van de bank
57291) t.n.v. A. Riemens, Naarden.
Het Leonhardt Consort mag dan
wel naar de eigen woorden van de
Cor Kee 80 jaar
Co^puitio, ITto *7
\T«1y 1760
Compositie 1960 nr 7 van La
Monte Young: één akkoord
om gedurende lange tijd aan
te houden; voorbeeld van
Fluxus-beweging in muziek.
naamgever niet meer bestaan (al
leen ten behoeve van plaatopna
mes), het reist, in versterkte vorm
zelfs, komend weekeinde enkele
concertzalen af, samen met het
Nederlands Kamerkoor. Het be
treft hier een lovenswaardig pro
ject van het Kamerkoor om vocale
muziek uit de tijd van de barok te
presenteren in een opmaak die
nauw aansluit bij de uitvoerings
praktijk van toen. Er staan dit
keer maar twee componisten op
het programma: Purcell en Hump
hrey. Van de eerstgenoemde een
instrumentale chaconne, vijf
kooranthems met orgel en de be
roemde Ode for St. Cecilia's Day.
Van de hier onbekende tijdgenoot
Humphrey twee stukken op bij
belse teksten. Op zaterdagavond
22 november in de Oude Kerk
Scheveningen, op 23 november ('s
avonds) in de grote Zaal Concert
gebouw Amsterdam, en op 24 no
vember in de Grote Doelenzaal.
Rotterdam.
Het „Fassadenplan F'
plan voor de voorgeve Jse
de Dom kort na 1300.
rii
MAASTRICHT (ANP) Hf tn
meen Nederlands Verbond er
loquium Nederlandse tone*
vers hebben een aantal toni.
toegekend. De Edmond Husti
van het colloquium, groot
gulden, voor 1979 is voor Jan
aens uit Antwerpen; dezelfdi
1980 gaat naar Eli Asser in Bi
Ze zijn toegekend uit
voor het gehele oeuvre van de
landstalige toneelauteurs
De Visser-Neerlandiaprijzen
het ANV zijn toegekend ai
Geldhot uit Brugge voor N
noch vlees, Michel Desmyter jL
voor Godsenewarie, en Haye
Heijden uit Utrecht voor Dl
gens, drie meisjes.
Alle prijzen worden 29 novel
de Stadsschouwburg ln[~~
uitgereikt door drs. M. J A
trich van het ANV en A. van
het colloquium.
ADVERTENTIE
eer
rdi
u
(geautomatiseerde) I
omloopstelhngen voor I
kantoor en/olmagazi|n I
brengen rust èn dynamiek I
m uw orqamsatie I
AD-boekje nr 1839: Het
Europa, aspecten van de Rijl
ling met bijdragen van B.1
ten, 8. Eikelenboom. F.
Houdt. Uitg. Stichting IVIQ|
stad 20 blz. - 1.90
Van uitgeverij Gottmer in 1
zijn: Sam, een jongen met eenjj
Poole vertelt het verhaal i
moeder over haar zoon die e
neeslijke hartziekte heeft (2i
geen prijsopgave). Eiland,
dan de sterren, roman van 1]
(190 blz. - ƒ23.50)
Bij uitgeverij Hollandia te Baij
verschenen: Arts als parti»
man van B. Wood en G. Woe-
blz 34.50) en van V.
peulvrucbtenboek (150 blz -
Uitgekomen bij Loeb, Anuj
Zonder schutkleur, van H.
(246 blz 29.50) en Goed f
verhalen van H. Dorrestijn,
H. Knopper, G. Luijters, A'(J
»B. Sljtsma en J.W. v.d. We(
blz - 18,50)
Het ongeluk in de kerncentfj
Harrisburg (het Kameny-tf
Voorwoord van prof. J
deur. Uitg. Kosmos. Amsterdl
blz 24,50).
Alfred Mozer, „gastarbeid!
ropa van A. Mozer-Ebbini
Cohen. Uitg. De Walburg Per&I
hen. 171 blz 29.50
Startklaar voor het voetbal
van F. Schmölzer. Uitg. DeJL
borch Haarlem. 86 blz. 1(>|
De vrijheid roept de diepste
roman van H. Wolf-Catz.
f 25.50. Uitg. Nijgh en Van l
