Geen genoegen nemen met wat is
Tekening van era lezer
Waarborg voor omgang
kind gescheiden ouders
van een edelsteen knap je op
Trouw Commentaar
Uitgevers
Marinus Ruppert zet punt achter bewogen loopbaan
Pleidooi samenwerkingsverband:
moederliefde
toeval?
trug
stille bank
5 VRIJDAG 3 OKTOBER 1980
i
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Het roemloze einde van het nog zo
jonge weekblad Nieuwsnet wordt in
de journalistieke vakkringen met
enig leedvermaak gadegeslagen.
Dat is begrijpelijk voor wie zich de
uitbundige, opgeklopte reclame
campagne herinnert waarmee de
VNU, Nederlands grootste uitgever
van gedrukt papier, dit blad ruim
een jaar geleden lanceerde. Toch
zullen journalisten die wat verder
willen kijken weinig plezier beleven
aan het ongenoegen van hun colle
ga's van Nieuwsnet. Met de lotge
vallen van dit blad is immers aan te
tonen dat er iets grondig mis is met
de wijze waarop de Nederlandse
samenleving haar vrije pers heeft
georganiseerd.
Vanouds hebben er bij het uitgeven
van dagbladen en tijdschriften al
tijd twee belangen door elkaar ge
speeld. Aan de ene kant was er de
behoefte bepaalde gedachten en
overtuigingen door middel van het
gedrukte woord te verspreiden
Aan de andere kant was er het
inzicht dat met zulk drukwerk geld
was te verdienen. Die eerste behoef
te bestaat nog onmiskenbaar, niet
alleen bij de beroepsschrijvers
maar ook bij de tallozen die in hun
vrije tijd schrijven voor kerk- en
verenigingsblaadjes of de rubriek
voor lezersbrieven in dag- en week
bladen.
Het gevaarlijke is echter dat deze
behoefte juist steeds geringer wordt
bij de mensen die van het uitgeven
van het gedrukte woord hun beroep
hebben gemaakt. Bij de uitgevers
lijkt het in toenemende mate om
dat geld te gaan en dat is op den
duur funest voor de Nederlandse
journalistiek.
Zo lijkt Nieuwsnet misschien een
journalistiek debacle, maar in feite
is het alleen maar een uitgeversaf
faire. Het was de uitgever die be
hoefte had aan een blad waarmee
hij een graantje kon meepikken van
de groeiende markt voor adverten
ties in kleurendruk. Rondom die
mooie en dure kleurenadvertenties
is een blad bedacht. Op grond van
een analyse van de Nederlandse
bladenmarkt en met enkele buiten
landse voorbeelden voor ogen werd
er een ..nieuwsmagazine" ont
worpen
Bij dat ontwerp zijn vervolgens
journalisten en lezers gezocht. Dat
eerste lukte nog net, dat tweede
niet. Het is gemakkelijk om nu die
journalisten maar in de schoenen te
schuiven dat zij geen goed blad
maakten, maar dat is niet eerlijk.
Zij slaagden er gewoon niet in de
door de uitgever gewekte verwach
tingen waar te maken en kregen
daardoor de volle laag toen de
pretentieuze reclamecampagne als
een boemerang ging werken
De redactie heeft tot het laatst
geprobeerd er het beste van te ma
ken, maar voor de uitgever was de
aardigheid er snel af. Het „project"
bracht de kosten niet op en moest
daarom worden geschrapt. Dat
mogen uitgevers doen, zoals ze ook
vrij zijn om wekelijks grote hoe
veelheden roddel en kletskoek, op
keurig papier gedrukt, aan de man
en de vrouw te brengen. De trieste
les van het debacle van Nieuwsnet
is dat het uitgeven van pulp zoveel
gemakkelijker is en ook zoveel beter
loont dan het opzetten van een
serieus journalistiek produkt. Dat
is altijd al zo geweest
Dat is in de eerste plaats de schuld
van de lezer die roddel verkiest
boven degelijkheid. Maar het is dan
de verantwoordelijkheid van de uit
gever toch te zorgen voor voldoen
de degelijkheid. De uitgever van
Nieuwsnet is voor die verantwoor
delijkheid weggelopen. Een veeg
teken als we bedenken dat het hier
de grootste uitgeversmaatschappij
van Nederland betreft. De topmen
sen van de VNU mogen zich als
ondernemer zeer geslaagd voelen;
als uitgevers hebben ze een zeer
pover figuur geslagen
Marinas Ruppert (70) heeft dexe week defini
tief een pant geset achter xijn bewogen en rijk
geschakeerde loopbaan. Oppervlakkig be
schouwd is bet bet verhaal van de tuinders-
knecht, die bet tot „onderkoning" van dit land
beeft gebracht. Het is een term, waarmee
nogal eens de vice-president van de Raad van
State wordt onaschreven. Maar Ruppert self
verfoeit dese aanduiding, omdat zij op geen
enkele wljxe recht doet aan de werkelijke
inhoud van dese functie, die in de eerste
plaats een adviserende is.
In dieselfde oppervlakkige aanduiding past
het om te seggen dat Ruppert groot is gewor
den door bet Christelijk Nationaal Vakver
bond, een organisatie waarvan hij twaalf jaar
voorxitter is geweest. Maar Ruppert, die aich
ook nu nog graag omschrijft als „een jongen
van de vlakte", doet er wat afwerend grom-
merig over: „hm, wat is loopbaan?" Zelf geeft
dese Lutheraan in hart en nieren er de voor
keur aan te praten over de sociale actie van
het CNV en meer in bet algemeen het werken
aan het zichtbaar maken van het koninkrijk
Gods.
Deze invalshoek maakt iets duidelijk van zijn
„gevecht" met de ARP, de confrontaties met
voormannen als Colijn en Schouten en het
verklaart ook iets van zijn aarzelingen om
thans toe te treden tot het CDA.
Dit staat ln een rapport dat het sa
menwerkingsverband „Beter Om
gangsrecht" gisteren aan minister De
Ruiter van justitie en de Tweede Ka
mer heeft aangeboden
Het verband, waarin een viertal be
langenorganisaties samenwerken,
doet hierin voorstellen ter verbete
ring van het wetsontwerp van de Rui
ter Inzake het omgangsrecht.
Volgens
de organisatie, die zich heeft laten
adviseren door een tiental kinderpsy
chiaters. biedt dit ontwerp geen voor
uitzicht op een verbetering van de
toestand. Veeleer valt een vererge
ring te vrezen, menen zij.
Het rapport constateert, dat elk jaar.
20.000 tot 25.000 kinderen bij een,'
scheiding zijn betrokken. Bij deze
kinderen doen zich naar verhouding
vaker problemen voor, zoals leer- en
Onbelemmerd
door Willam Breedvald
WASSENAAR Tijdens een vakbondsbijeenkomst ln Zeeuws-Vlaanderen heelt een collega-
bestuurder van Ruppert zijn gehoor ooit eens aldus toegesproken: „Zolang Jullie nog een
stukje christelijkheid ln Je vingers hebben, horen Jullie bij ons en niet bij die rooien." Er is
anno 1980 een hele gedachtesprong voor nodig om deze zinsnede ln zijn Juiste samenhang te
zien.
Toch haalt Ruppert, ondertussen be-
dachtzaam naar zijn sigaartje turend,
juist deze anekdote op om duidelijk
te maken welke Idealen het CNV toen
en ook nu nog voor ogen staan. „Mijn
vader." zegt Ruppert, „heeft het eens
vergeleken met een gebouw. Dat kan
een andere bestemming krijgen. Het
vakbewegingsgebouw kan het woord
christelijk niet zomaar schrappen,
want het christelijke zijn de stenen
zelf. Zonder het woord christelijk
geen vakbeweging."
Het klinkt wellicht aanmatigend,
maar Ruppert bedoelt er dit mee.
„De vakbeweging is van huis uit de
christelijke vakbeweging geweest.
Wij zijn niet, zoals wel gezegd werd,
de knechten van de kapitalisten, die
door dominees van de Sociale strijd
werden afgehouden. Nee, van huls uit
ls de christelijke vakbeweging de
rechtmatige voortzetting van de eer
ste arbeidsorganisaties. Later hebben
anderen, i.e. de socialisten wezens
vreemde elementen, zoals de klasse-
strijd in de vakbeweging gebracht.
Zij waren het breekijzer van de een
heid en niet de dominees, zoals wel
meesmuilend werd gezegd en ge
dacht."
Voorzichtig
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG De omgang tussen kinderen en ouders na een
echtscheiding moet beter worden gewaarborgd. De bestaande
regeling is onbevredigend en mede-oorzaak van de vaak zeer
ernstige problemen bij kinderen van gescheiden ouders.
„Op grond van deze eenheidsgedach
te," zegt Ruppert, „zijn we altijd erg
voorzichtig geweest met het woordje
christelijk. Dat blijkt bijvoorbeeld
uit de naamgeving van de organisa
ties ln die tijd; zoals Patrimonium.
Unita's, Plicht tot Recht. Het ging
ons erom inhoud te geven aan het slot
van met name de Bergrede, namelijk
eerst het koninkrijk Gods te zoeken
en de gerechtigheid. Dat koninkrijk
is voor mij iets heel concreets. Het
betekent dat Je geen genoegen kan en
mag nemen met wat is. Nee, we zullen
eraan moeten werken om lets van dat
koninkrijk zichtbaar te maken. We
zullen kortom de maatschappij moe
ten hervormen."
Het ls die gedachte van die ene en
tegelijkertijd christelijke vakbewe
ging. die er de ooizaak van is dat het
CNV op vele fronten tegelijk heeft
moeten vechten. Bijvoorbeeld tegen
de neiging van sommige Calvinisten
om de christelijke vakbeweging bin
nen het raam van de gereformeerde
wereld te plaatsen. Ruppert. „Ik kan
niet ontkennen dat we als organisa
ties hebben geprofiteerd van het Kul-
perlaanse activisme. Die gerefor
meerden zijn geweldige organisato
ren. Ik misken hun bijdrage daarom
zeker niet, ook al plaag ik ze graag,
die Calvinisten. Maar waar we wei
eens moeite mee hadden, was het op
een laag pitje zetten van de sociale
actie. Ik herinner me bijvoorbeeld
nog goed hoeveel we verwachtten van
Colijn toen hij tijdens het hoogte
punt van de crisisjaren het jubileren
de CNV zou toespreken. Dat was wat,
dat de grote Colijn ons toesprak en
ledereen zat daarom ook met zijn
notitieblokje klaar om op zijn minst
te vernemen welk perspectief hij had
voor het sociale vraagstuk. Het werd
een grote tegenvaller. Colijn zei ons
dat hij gisteren in de kerk was, alsof
dat op zichzelf Iets nieuws was. En
daar had de dominee gepreekt over
een dag van grote vreugde. Nou en
toen kregen we een preek te horen.
Daar hadden we net zo goed een
predikant voor kunnen Inhuren."
Teleurstelling
Teleurstelling ook ln de na-oorlogse
Jaren toen een deel van de christenen
zich Inzette voor de doorbraak (naar
de PvdA) en het andere deel niet tot
samenwerking in staat bleek. De
„doorbraak"-chrlstenen hebben vol
gens Ruppert de, zoals hij dat noemt,
„scheurmakers" binnen de vakbewe
ging aardig in de kaart gespeeld Ons
draagvlak werd erdoor versmald en
dat proces dreigde zich nog verder
voort te zetten door het uitblijven
van een samenwerking tussen CHU
en ARP
„En eerlijk gezegd Jan Schouten
heeft het ons niet gemakkelijk ge
maakt. Het heeft ons heel wat moeite
gekost hem op het spoor van het
sociale vraagstuk te krijgen. Er
moest wat ln de samenleving veran
deren, met name ln de ondernemin
gen. Het ging om bevoegdheden en
medezeggenschap voor de werkne
mers, de vormgeving ook van een
publiekrechtelijke bedrijfsorganisa
tie. Het evangelie vorderde dat en Ja,
uiteindelijk ging Schouten om. Hij
hield een pleidooi in de Kamer. Rom-
me, die in die tijd ook geporteerd was
voor dit soort ideeën pikte het op
Drees niet. De PvdA hechtte ln die
tijd niet zo aan hervormingen van de
onderneming. De socialisten willen
om het wat schematisch te zeggen
de onderneming aan de gemeenschap
brengen. Wij daarentegen willen er
een gemeenschap van maken.
Vent van ons
Overigens ondanks de spanningen in
die tijd geen kwaad woord van Rup
pert over Schouten. Het was een vent
van ons. die zich bovendien uitste
kend heeft gehouden in de oorlogsja
ren. Ik herinner me nog hoe hij in de
oorlogsjaren eens niet op kwam dra
ven op een vergadering. Niemand
durfde toen op zijn stoel te gaan
zitten. Er was een bange afwachting
Toen hij uiteindelijk in de deur stond
had meningeen meoite met zijn neus.
Er werd met zakdoekjes gewerkt en
in neuzen gepeuterd. Ja. ik was zeer
gehecht aan die man. Misschien daar
om heb ik ook zo met hem gewor
steld.
Nu, zoveel Jaar later stelt Ruppert
vast, dat het heel goed gaat met het
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden Voor geplaatste prenten is er
een boekenbom
levensmoeilijkheden. Jeugddelin
quentie en gevallen van zelfmoord.
Volgens het rapport ls een onbelem
merde omgang van kinderen met bel
de ouders na schelding een vanzelf
sprekende en natuurlijke zaak. Het
kind zowel als de ouder-nlet-voogd
hebben er recht op. Dit recht kan
alleen tot gelding worden gebracht.
Indien de wet een aantal waarborgen
bevat, aldus de organisaties.
Zo zou een aantal nonnen moeten
worden geformuleerd waaraan de
omgangsregeling moet voldoen. Nor
men voorkomen strijd, aldus het rap
port. Daarnaast zouden er sancties
moeten komen op het niet naleven
van de omgangsregeling. Hiervan zou
ook een preventieve werking uitgaan.
In eerste instantie zou kunnen wor
den volstaan met begeleiding, door
een instantie of persoon.
Vandaag begint het centrale loonoverleg
Dr. M. Ruppert
CNV. De organisatie werkt nog steeds
doeltreffend met de oude idealen, het
aanpakken van het sociale vraagstuk
vanuit een algemene christelijke vi
sie. Het CNV heeft het naar zijn me
ning ook goed getroffen met de huidi
ge voorzitter Harm van der Meulen.
Hij heeft het voorrecht een arbeiders
jongen te zijn. „Hij weet aan te spre
ken. De emotie schep je van zijn
gezicht. Dat het goed gaat met het
CNV vind ik belangrijker nog dan de
vraag of het goed gaat met de politie
ke partijen."
Blauwe lading
Op dit punt blijkt Ruppert duidelijk
zijn aarzelingen te hebben. Hij laat
merken, dat de politieke partijen er
vaak maar een potje van maken als
het om het sociale vraagstuk gaat
Kijk, zo stelt hij vast, de liberalen en
de confessionele partijen hebben ons
(het CNV) altijd nodig gehad als een
soort oranje wimpel op een blauwe
lading. Anderssoortige kabinetten
hebben ons niet nodig. Het kabinet
Den Uyl met. Boersma en De Gaay
Fortman in zijn gelederen was wat
dat betreft een uitzondering.
Nee, het gaat om bijvoorbeeld de
kabinetten De Quay, De Jong en nu
Van Agt. Die hadden ons nodig als
vlag en echt niet uit waarachtige lief
de. Ikzelf heb altijd voor die eer be
dankt. hoewel ik vele malen voor het
ministerschap gevraagd ben
Het is een open vraag of het CDA
echt zoveel meer klaarmaakt in een
kabinet met de liberalen. Ik geloof er
niets van. Het CDA moge dan getals
matig de meerderheid hebben, de
werkelijkheid is dat het CDA nog
nooit zoveel te vertellen heeft gehad
als uitgerekend in het kabinet-Den
Uyl. Want ga maar na. In dat kabinet
beheerde het CDA twee zetels in de
sociaal economische driehoek en had
het bovendien de twee bestuursde
partementen in zijn vingers. Nu ma
ken voor een belangrijk gedeelte libe
rale conservatieven de dienst uit.
Nee, nee, namen noem ik niet
Welke garanties biedt het CDA dan
wel als het op het sociale vraagstuk
aankomt? Op elf oktober wordt Rup
pert die van ARP-huize is automa
tisch lid van het CDA. Kan hij deze
stap wel maken? Ruppert: „Onder
geen beding laat ik me automatisch
overschrijven. Ik moet er eerst nog
eens rustig over nadenken. Want eer
lijk gezegd heb ik de laatste jaren de
partijpolitiek niet meer zo nauwkeu
rig gevolgd. Trouwens er komt nog
iets bij. De mensen in het CDA met
wie ik mij het meest verwant gevoel
(de dissidenten-W.B.) nemen ter zake
van de kernbewapening een stand
punt in, dat ik niet deel. Nederland
zou moeten afzien van de kernbewa
pening, omdat de wereld stuk dreigt,
te gaan. Ik vind dat nogal wat, temeer
waar de consequentie is. dat we in
een psychiatrisch concentratiekamp
terecht komen. Moet ik daaraan de
voorkeur geven? Ik heb de indruk dat
de eerste helft van de jaren tachtig
weieens van beslissende betekenis
kan zijn. Op zo'n moment afzien van
de kernbewapening vind ik een regel
rechte uitnodiging tot een derde we
reldoorlog. Men onderschat gewoon
weg het wezen van een totalitaire
staat. Hoe satanisch dat is en boven
dien ook hoe atheïstisch.
Twee koninginnen
Er zouden nog vele onderwerpen met
Ruppert aan te snijden zijn. Kort
heidshalve alleen nog de mening van
hem over de twee koninginnen Julia
na en Beatrix die hij als eerste advi
seur heeft gediend: „Het is niet waar.
dat koningin Juliana alleen maar een
toehoorder was van een man die alles
beter weet. Dat zou bijzonder arro
gant zijn. Nee. het advies komt tot
stand in een gesprek en daarin had
Juliana met haar enorme ervaring
een belangrijke bijdrage. Bovendien
heeft zij de gave om goed te kunnen
luisteren en goede vragen te stellen
Zij kent °norm veel mensen, beter
dan wie dan ook.
Met Beatrix is een
nieuwe generatie aan het bewind ge
komen. Zij is uitstekend opgeleid en
zij heeft zich ook uitstekend ge
vormd. Zij kent Nederland als geen
ander. Zij is intelligent, trouw en har
telijk. Ik ben erg op haar gesteld
Wie op het standpunt staat dat al
wat geschapen is leven, kracht,
energie of hoe je het maar noe
men wilt. in zich bergt, zal niet
vreemd staan tegenover de op
vatting dat edelstenen een mens
van een kwaal zouden kunnen
afhelpen of die voorkomen. Dui
zenden mensen dragen intussen
al een bepaalde steen op hun
lichaam en zeggen er baat bij te
hebben. Een paar jaar geleden
schreef mevrouw Mellie Uyldert
er een heel boek over en zij is
niet de enige en zal zeker niet de
laatste zijn die zich met dit on
derwerp bezighoudt. Na het lezen
van datzelfde boek begon de
Soestenaar O. P. Espeet een
soort proefhandel in edelstenen
om te proberen of en hoe de ste
nen werken. Sindsdien hebben
zeker achtduizend mensen een
bezoek aan zijn edelstenenslijpe-
rij gebracht, zich in een zaaltje in
het bedrijf door hem laten; ver
tellen waarom er zoveel edelste
nen gedragen worden, en zelf
voor gemiddeld vijftien gulden
een steentje aangeschaft
„Ik word er echt niet rijk van",
verklaart Espeet tegenover Zipi-
taja-redacteur (van de School
voor de Journalistiek dus) Michel
Kok. „Ik verkoop de stenen tegen
kostprijzen." Dat laatste kan na
tuurlijk nooit helemaal kloppen.
want waar betaalt een zakenman
zijn eigen boterham, die van zijn
personeel en het onderhoud van
zijn eigen bedrijf dan van? Maar
goed. Behalve zakenman is Es
peet ook een idealist, die mensen
van hun slapeloosheid, hoofdpij
nen, duizelingen, bronchitis en
nog veel verdergaande ziekten en
kwalen wil afhelpen. Aan de
hand van wat hij zelf over edel
stenen geleerd en gelezen heeft,
adviseert hij zijn klanten die
soms met bussen vol naar Soest
komen een bepaalde steen aan
(„het beste is om de steen op het
zieke orgaan te dragen, maar je
kan hem ook gewoon aan een
kettinkje om je nek hangen; de
straling is sterk genoeg"). Soms
blijkt een steen niet te helpen.
Dat komt dan doordat de verko
per de verkeerde „diagnose" ge
steld heeft. Kan gebeuren, als de
koper bijvoorbeeld zegt rugpijn
te hebben, maar niet weet waar
de pijn door veroorzaakt wordt.
Zo kun je een steen meekrijgen
die net niets voor jouw kwaal
doet
Espeet houdt nauwkeurig de re
sultaten bij. Hij houdt er „kwa-
lenlijsten" op na. waarop de toe
gepaste stenen staan met daarbij
een minnetje of plusje voor geen
of wel succes. Iedereen die met
een steen vertrekt krijgt er een
formulier bij met het dringende
verzoek dat in te vullen. Zo krijgt
hij een overzicht van de mate
waarin een steen voor een be
paalde kwaal helpt. Achtduizend
formulieren zijn er op die manier
de deur uitgegaan, waarvan er
maar zeshonderd teruggestuurd
zijn. Maar daarvan zijn de meeste
dan wel positief. Dat is ook te
zien aan de bedankbrieven die hij
in ordners bewaart. Jammer
vindt Espeet het dat niet meer
klanten de moeite nemen het for
mulier terug te sturen; hoe vaker
goede resultaten met een edel
steen, hoe beter hij de mensen de
juiste steen voor de juiste kwaal
zou kunnen geven.
Hij heeft een aantal artsen onder
zfjn klanten gehad die, zegt hij.
met zijn stenen geholpen waren.
Meestal weten dokters volgens
hem niets van edelstenen en hun
werking af. „Ik hoop van harte,
zegt hij, „dat de doktoren dit
eenvoudige en vooral onschuldi
ge middel aan hun medicijnkast
willen toevoegen. Van geen enke
le patiënt hebben we vernomen
dat het dragen van een steen een
serieuze schadelijke werking
had. En dat is van medicijnen
niet altijd te zeggen." Nog vuri
ger hoopt hij. dat er ooit een
student bij hem komt om op het
onderwerp te promoveren. Dan
zouden edelstenen pas echt be
kendheid krijgen. Dat dokter
Meinsma. door Kok benaderd, er
nog nooit van gehoord had, is
eigenlijk alleen maar gunstig;
was het een in het oog lopende
vorm van kwakzalverij geweest,
dan had hij er natuurlijk wèl van
geweten.
Overigens zegt Espeet de kracht
van edelstenen aan de lijve te
hebben ondervonden: een ame
thyst hielp zijn schoonzuster van
haar migraine af. dankzij een car-
neool verdween zijn eigen suiker
ziekte en na het dragen van een
topaas was 2'/3 jaar na zijn hartin
farct geen spoor van een litteken
meer te ontdekken
Het schooljaar is voor leerlingen
en personeel van de christelijke
mavo 't Lichtschip in Dronten
met hard werken begonnen. Niet
alleen omdat de school nu een
maal gewerkt en geleerd moet
worden, maar ook omdat 't Licht
schip vijftien jaar bestaat. En
omdat de school zo lang en zo
goed draait, willen ze daar ook
anderen in de feestvreugde laten
delen. Een actie dus Actie voor
Kasih Bunda, Maleis voor „moe
derliefde". Dat is een stichting
die het voor wees- en verwaar
loosde kinderen, voor ouden van
dagen en invaliden in de armste
wijken van Jakarta opneemt, 't
Lichtschip wil geld inzamelen
voor opvang en begeleiding van
de kinderen die bij Kasih Bunda
terechtkomen. Tienduizend gul
den is het streefbedrag, waarvan
ook de operatie van twee Indone
sische jongetjes bekostigd moet
worden. Om dat kapitaal bij el
kaar te krijgen wordt er van alles
georganiseerd in en om Dronten:
personeel van de school voert een
toneelstuk op, Drontens ds Velt-
kamp die in Indonesië heeft ge
werkt. laat dia's van dat land
zien, er zijn cadeau-, doe-het zelf-,
rommel- en spelletjes-markten,
een Indonesisch eettentje, een lo
terij, film- en diavertoning, er zijn
wedstrijden en er worden artike
len uit de Derde Wereld verkocht,
dat alles in het schoolgebouw. En
natuurlijk worden er giften inge
zameld
De komende week is tot actie
week gebombardeerd. Dan ge
beurt het allemaal, wat niet wil
zeggen dat er tot nu toe niets
gebeurd is. De schoolkrant is vol
geschreven over Kasih Bunda. er
wordt hard georganiseerd en ge
werkt aan spullen die verkocht
moeten worden, (oud-)leerlingen
en ouders staan te trappelen om
allerhande klusjes te doen die
geld op kunnen brengen Aan het
eind van de volgende week. als
iedereen amechtig op de actie
kan terugzien, zullen ze weten of
het doel bereikt is.
Opvallender dan de spitsvondig-
ste leuzen die de demonstreren
de onderwijzers en onderwijze
ressen woensdag op spandoeken
met zich meedroegen („Pays-Bas
Pais, bah!" en „Pais of Pias"
bij voorbeeld) waren deze twee:
„Dit is gehijdt krimienalitijd"
en „Pais, trug naar af". Wat nu?
Weten onderwijzers ook al niks
meer van spelling? Sommigen
hebben er uit begrepen dat de
woorden expres fout gespeld wa
ren om te laten zien wat er ge
beurt als er niet meer voldoende
onderwijzers zijn. Van die eerste
willen we dat wel geloven; die is
té fout om gewoon fout te zijn.
Maar of de tweede ook opzet is,
valt te betwijfelen. Er was op
die regel niet eens meer ruimte
om terug van „trug" te maken.
Een slordigheidje van een peda
goog. zullen we maar zeggen.
Wat is er aan de hand als meer
dan veertig procent van het per
soneel zegt zich plotseling ziek te
voelen en minstens drie dagen
thuis te moeten blijven? Dat ge
beurde bij de Alfa Romeo-fabriek
in Pomigliano d'Arco, in de buurt
van Napels, en de bazen van de
fabriek wilden dan ook wel weten
welke geheimzinnige ziekte in
één klap bijna de helft van het
personeel geveld had Ze werden
al gauw wantrouwig: toevallig
was er op de eerste ziektedag een
belangrijke voetbalwedstrijd op
de televisie en er was een solidari
teitsactie met zo'n veertiendui
zend Fiat-collega's gaande, voor
wie ontslag dreigde De autofa-
briek, waar ze altijd al veel te
maken hebben met afwezigheid
van werknemers op vrij grote
schaal, heeft de vakbonden ge
vraagd de massale ziektemeldin
gen te onderzoeken, en gedreigd
met tegenmaatregelen: ruim vijf
honderd werknemers krijgen hun
ontslagbrief als ze zich niet snel
beteren
Het zal een stille bedoening zijn
in dat net geopende filiaal in Bar
celona van de Spaanse bank Ba-
nesto. Het is de eerste bank in
Europa voor doven die zich bijna
uitsluitend met gebarentaal ver
staanbaar kunnen maken Al het
personeel van het filiaal is met
gebarentaal vertrouwd gemaakt
