De wrede sprookjes van
een poëtische dromer
Minder calorieën: barbecue 'n Loempia van Albert van Zoönen
3
Het teloorgaan van een vrouwenleven
Scapino viert feest met clowns
Metropolitan schrapt
seizoen 1980-'81
Aart van den IJssel exposeert paarden en insecten
Popdagen
Globe speelt 'Suus' van Achternbusch
Conflict met musici
Kunstraad tegen verandering BKR door Eefje van Schalk
DONDERDAG 2 OKTOBER 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE ■MMMHHH
TROUW/KWARTET
door Cees Straus
VOORBURG Een fors
paard domineert het atelier
van Aart van den IJssel in een
kleine, verscholen straat in
Voorburg. Het beeld, opge
trokken uit messing platen, is
zojuist gereedgekomen en be
stemd voor zijn expositie die
komende zaterdag wordt geo
pend bij galerie Gamma in
Amsterdam.
Het is representatief voor zijn stijl
van werken, waarin tederheid en poë
zie worden gecombineerd met wreed
heid en agressie, zoals ook zijn schil
derijen laten zien: olieverven die half
collage zijn, met strandvondsten en
restanten van vissen, elementen van
de dood, geschilderd in uiterst bleke
pasteltinten.
In het werk van Aart van den IJssel,
geboren in 1922, opgeleid als schilder
aan de Koninklijke Academie in Den
Haag. als beeldhouwer (lassen, solde
ren) vrijwel auto-didact, is de band
met de natuur altijd aanwezig. „Ik
heb wandelingen gemaakt in de Ar-
Twee recent gemaakte sprinkhanen, in messing.
dèche, waar je nog allerlei soorten
insecten, vlinders, krekels en libellen
kunt zien. Zo'n vliegend hert, je
schrikt ervan als Je hier in de stad
woont, terwijl het eigenlijk heel nor
maal is. Wat me in die wereld fasci
neert is de wreedheid, dat het vreet
en wordt gevreten. Je ziet zo'n prach
tige libelle met vleugels van een vijf
tien centimeter, die gasten eten el
kaar gewoon op."
Naast de insecten zijn de paarden een
steeds weerkerend motief bij Van den
IJssel. „Het zijn geen paarden zonder
meer. Het ene paard is totaal anders
dan een ander Je hebt lieve, sterke
en prachtige paarden, het zijn per
soonlijkheden. Ik probeer van die
persoonlijkheid gebruik te maken.
Vroeger heb ik veel paard vrouwtjes
gemaakt, paarden met vrouwekop
pen. Er zit een relatie tussen het
paard en de vrouw, een paard kan een
soort van vrouw zijn, maar andersom
ook, vrouwen kunnen op een paard
lijken."
Veel van je dieren lijken met de myt
hologie te maken te hebben.
„Ja. maar ik doe het niet bewust. Zo'n
paardvrouwtje heeft inderdaad iets
van een entaur. Maar er zit geen
verwijzing in naar een verhaal. De
zonneruiters die ik heb gemaakt, heb
ben meer te maken met mijn liefde
voor de zon. Ik gebruik in feite heel
oude oersymbolen. Het paard was
toch het eerste vervoermiddel voor de
mens. Zo heb ik ook het schip en het
rad, het wiel gebruikt."
Maar is de mythologie voor je van
belang?
„Ja, ik ben toch wel een beetje een
merkwaardige dromer. Ik ben eigen
lijk een sprookjesverteller, een fan
tast. Een collega noemde me een
'beeldende Andersen', ik maak
sprookjes in beeld. Maar ik ga toch
niet helemaal de realiteit uit de weg.
Ik steek mijn kop niet in het zand. Ik
zie ook duidelijk de wreedheid in het
dagelijkse bestaan. Als ik op het
strand ben, is het niet alleen de zon,
dan zie ik ook het doodgaan, het
sterven en vergaan. Je ziet in mijn
plastieken ook het geharnaste, de be
pantsering. Die sprinkhanen zijn ge
pantserde, wrede wrekers. Daar zit
ook agressie in."
Agressie, die je in jezelf terug vindt?
„Nou. dat vind ik moeilijk te zeggen.
Maar ik ben wel een felle, heftige
jongen. Ik heb het soort karakter van
een zuiderling, dat temperamentvol
le. hè."
Je dieren maken vaak een afwerende
indruk.
„Wat Je ziet is het zichzelf willen
beschermen tegen veel dreigende za
ken in het leven. Daar zijn ook alge
menere thema's onder zoals oorlog,
kernenergie, de vervuiling van de ri
vieren en het land. Ik heb wat je dan
noemt de natuur zeer lief, ik vind het
heel erg wat er wordt vernietigd."
Ik kan me voorstellen dat het agres
sieve in je dieren weerstanden op
wekt.
Aart van den IJssel: zekere mate van engagement
„Ja, ik krijg wel van dat soort reacties
op mijn werk. Soms zijn de mensen
ook wel bang voor ze. Er zit in dit
werk een combinatie van het poëti
sche en het dreigende. Daarin komt
mijn vreemde karakter ook naar bo
ven, het ene gaat in het andere over,
dingen die aanvankelijk vreemd aan
elkaar zijn. Ik heb een locomotief
gemaakt die jaren in een bos heeft
gewoond, waar de bladeren uitgroei-
Die heeft er wat van overgeno
men. En die paardjes hebben niet
zozeer een bepantsering, maar ze zijn
gepantserd, het is er een wezenlijk
onderdeel van geworden."
Vorig jaar heeft Van den IJssel een
uitgebreide tocht door Peru gemaakt,
de miljoenenstad Lima bezocht,
maar ook de bergen en de woestijn
gezien. „Ik ben door die reis de relatie
van het poëtische en het wrede nog
sterker gaan zien. Er is daar een to
taal andere maatschappij, met een
ontstellende verhouding tussen arm
en rijk. Ook in de keramiek van de
Inca's vind je de combinatie van poë
zie en wreedheid terug. En de dood,
die daar veel meer te betekenen
heeft. Een begrafenis is er een veel
grotere gebeurtenis, meer opgeno
men in het leefpatroon en niet weg
gestopt als bij ons."
„Ik neem nu niet meer genoegen met
een poëtisch, mooi gedroomd beeld.
Die reis heeft me wakker geschud,
vanwege de wreedheid en de armoe
de. Maar er Is geen sociale stellingna-
me in mijn werk gekomen. Ik ben er
ook een beetje bang voor, sociaal
voelende kunst, dat gaat me te ver.
maak niet-sociale kunst, in die zii
dat je geen betrekking tot het lijdei
van de mens ziet. Hoogstens is er d«;
dreiging, een waarschuwing, maai!
dan is het toch wel minder duidelijk!
Er It toch een zekeic mate van enga i
gement in, al is het niet Këthe Koll i
witz of Frans Masereel. Ik wil me niet!
totaal vastleggen op engagement, het!
zou dan alleen sociaal worden en dat
wat je „kunst" noemt verloren doen
gaan."
Galerie Gamma, Keizersgracht 429:
in Amsterdam, van 4 oktober tot en
met 1 nov., geopend op dinsdag tot
en met zaterdag van 11.30-17.30 uur.
Internationale rock B roll meeting.
Vetkuiven en pettycoats zullen
aanstaande zaterdag in Eindho
ven weer in de meerderheid zijn.
Daar wordt in het Karregat de 15e
rock roll meeting georgani
seerd. 's Middags met een platen-
en informatiemarkt, 's avonds met
concerten van Carl Mann en The
Cruisers.
Black SlateVijf Jamaïcanen die
reeds enkele jaren in Engeland
wonen. Ze spelen zeer aanstekelij
ke roots reggae die daar goed aan
slaat getuige enkele plaatsucces
sen. Zaterdag bezoeken ze Gronin
gen (Vera), morgen Amsterdam
(De Melkweg). Daar wordt het
voorprogramma door de The Mar-
melade, een groep uit de jaren
zestig, verzorgd.
Live Wire Live Wire is een Engels
kwartet dat twee jaar geleden de
akoustische gitaar inruilde voor
een elektrische. Hun muziek doet
sterk aan Dire Straits denken,
maar klinkt minder overtuigend.
Zondagavond in Paradiso.
UK Subs Uk Subs, eveneens En
gels en opererend met 4 man, be
dient zich van het punk idioom.
Binnen de punkscene trekken ze
veel belangstelling, zodat er in Pa
radiso (4). De Gigant in Apeldoorn
(5), het Drieluyck in Zaandam (8)
en Kaasee in Rotterdam (9) veel
gepogood kan worden.
Kiss Deze vier Amerikanen zijn
aantrekkelijk voor voor de tiener
muziekbladen. Niet zozeer om mu
zikale redenen, maar voorname
lijk uit visueel oogpunt. Hun ge
verfde hoofden sieren regelmatig
de voorplaat van dit soort perio
dieken. Zondagavond zullen ze in
de Leidse Groenoordhal moeten
bewijzen of zich achter de
schminck en verkleedpartijen nog
andere kwaliteiten verschuilen.
Lou Reed/Marian Faithfull De
aanvankelijk aangekondigde con
certen van a s. maandag (Reed) en
dinsdag (Faithfull) zijn afgelast.
NEW YORK (UPI) De Metropoli- zijn hele seizoen van 210 opvoeringen
tan van New York, bereid miljoenen geschrapt, liever dan toe te geven aan
dollar aan inkomsten te derven, heeft de eis van zijn musici het aantal
voorstellingen tot vier per week te
Speciaal vandaag
Les Sylphidcs balletlief
hebbers die niet genoeg kon
den krijgen van de uitvoering
van Les Sylphides bij Margot
Fonteyn kunnen hun hart op
halen aan een uitvoering van
het Bolsjoi-ballet op de beken
de muziek van Chopin. Opna
men: Sovjet Televisie
Ned. 1/21.00
Het gedroomde boek
BRT-film naar Vita Brevis
van Maurice Gilliams. Aan de
tachtigjarige auteur wordt
overmorgen de staatsprijs van
de Nederlandse Letteren uit
gereikt.-Elias, een dromerige
jongen, noteert zijn gevoelens
in „Poëtisch geheimschrift"
Ned. 1/22.10
De onvoorstelbare wereld
van Roals Dahl een nieuwe
start van een bekende en uit
stekende Britse tv-serie naar
de bovenzinnelijke en vaak
macabere verhalen van Roaid
Dahl. Vanavond „Eduard de
veroveraar". Eduards echtge
note Louise neemt een kat mee
naar huis. Tijdens haar pia
nospel krijgt ze echter de in
druk dat de kat de reïncarna
tie van Franz Liszt is
Ned. 2/22.20
Het congres danst een
gouwe ouwe uit de Duitse
bioscoopwereld (1931). In de
hoofdrol het handschoenen-
maakstertje Christl (gespeeld
door Lilian Harvey) die een
belangrijke rol speelt in een
parodie op het congres van
Wenen (bekend uit ons ge
schiedenisboekje).
Dtsl. 2/20.20
Achter het Nieuws Va
ra's actualiteitenrubriek wil.
uitzenden: de W.-Duitse tv-dis-
cussie tussen Strauss en
Schmit, de stakende onderwij
zers, de discussie tussen Groe-
nevelt en Schelling en ook nog
Iran-Irak.
Ned. 2/22.45
beperken. De directie van de 98 jaar
oude opera besloot maandag tot an
nulering van het seizoen 1980-'81, na
dat vertegenwoordigers van de Bond
van Musici een contractvoorstel had
den afgewezen dat het aantal weke
lijkse opvoeringen niet beperkte tot
vier.
Het zal de eerste keer in de 20e
eeuw zijn dat het operagezelschap
geen voorstellingen geeft. In de 19e
eeuw werd het twee keer gedaan:
eens omdat er brand was geweest en
eens om financiële redenen.
Zakelijk
directeur Anthony Bliss zei, dat als
het contractgeschil binnen zeer korte
tijd alsnog uit de wereld zou worden
geholpen, men zijn best zóu doen
toch nog tot een seizoen te komen. De
Metropolitan zou met annulering van
het seizoen 18.900.000 dollar derven.
De musici, leden van de American
Federation of Musicians, zeggen dat
de huidige vijf opvoeringen, die zij nu
per week moeten begeleiden plus
repetities te zwaar zijn om tot een
behoorlijke prestatie te komen. De
1.900 werknemers van de Metropoli
tan zijn geschorst sinds de repetitie
periode op 2 september begon.
Bij uitgeverij De Vuurbaak te Gro
ningen is de „Vier vrienden" serie van
de schrijver P. Prins in derde druk
verschenen en uitgebreid met een
nieuw deel: Vier vrienden en de grau
we griezel (111 blz.) De herdrukken
zijn Vier vrienden en een vigilante
(163 blz.) Vier vrienden op de kloos
terhoeve (164 blz.) Vier vrienden op
overlaar (171 blz.) en Vier vrienden
op het speurderspad (175 blz.). Prijs
per boek 14,25.
Van uitgeverij Zomer en Keunlng zijn
de volgende boeken: Rondom Peel en
Maasvallei, oude volksverhalen, rijke
historie, afwisselende natuur be
schreven door J. Wijnen. (168 blz. -
ƒ18,50). De foto's (15) zijn van P.
Lommen en L. Giesen). In de serie
groenboekerij zijn verschenen: stap-
voor-stap-gids: Snoeien, van C. Bric-
keU (192 blz. - 19,90), Planten voort-
kweken als hobby, door J. Hage (120
blz. - 19,90.( EN VAN R. Herwig: 350
tuinplanten en him toepassing (200
blz. - 32,50).
Uitg. Intro te Nijkerk stuurde de boe
ken Gezag en misdaag (een gerechte
lijk psychiater over de mens in het
strafrecht) door dr. M. Zeegers (148
blz. - 19,50) en Relaties, over de
gevolgen van een nieuwe moraal (in
samenwerking met VU-Studium Ge
nerale) (136 blz. - 18,50).
Het kan wel op al is het lekker! het
dagelijks leven van kleine man tot
Jan Modaal zichtbaar gemaakt in
vijftig jaar reclame door J. van Lies
hout. Uitg. Romen/Uniekboek, Bus-
sum. 160 blz. - 24,50.
door Dirkje Houtman
HELMOND In „Suus"
openbaart de Duitse schrijver
Herbert Achternbusch zijn
pessimistische visie op de be
staansvoorwaarden van de
vrouw. Suus is welhaast een
noodlotsdrama waarin de on
dergang van een vrouwenle
ven pijnlijk wordt getekend
en de hoop op betere tijden,
mogelijk gerealiseerd door de
vrouwenbeweging, elke grond
verliest.
De toneelgroep Globe speelde de af
gelopen week in Helmond de eerste
wereld try-out van dit stuk, eigenlijk
een ander woord voor première. Die
mag pas echt plaatsvinden als Suus
bij het Schauspielhaus Bochem, de
opdrachtgever tot dit stuk, in wereld
première is gegaan.
Suus, de titelfiguur, ademt een onge
kende tragiek. Al haar wensen en
verlangens worden vermalen in een
door kerk en mannen uitgemeten om
geving, omdat ze het vermogen mist
hiertegen in opstand te komen. Van
haar fiere puberblik op het katholiek-
Beierse platteland met zijn kleine
mensen-drama's en de stelligheid
waarmee ze op haar zestiende met de
kerk breekt, omdat geloof, volgens
haar, niets anders is dan een gebogen
hoofd, blijft weinig over als ze haar
eigen bestaan moet inrichten. Dan
(tien jaar later) maakt ze een onzeke
re indruk, verliest zich in vragen die
een uitgesproken verlangen naar een
man flets verhullen. Haar behoefte
aan liefde zal echter nimmer vervuld
worden, ook niet in het huwelijk met
de schrijver (van dit stuk) die haar
wanhopig geschreeuw om genegen
heid slechts beantwoord met een aan
wreedheid grenzend onvermogen.
Het teloorgaan van een vrouweleven
is uiteindelijk een feit en in dit op
zicht komt de thematiek overeen met
die van „Gross und Klein" van Botho
Strauss, dat dit seizoen door twee
gezelschappen (baal en Publieksthea-
ter) gespeeld wordt, in dit stuk maakt
de centrale figuur Lotte, een soortge
lijke gang door haar leven. Beide
vrouwen verdorren in een liefdeloos
bestaan. Lotte's onvoorwaardelijke
overgave aan vermoede medemense
lijkheid maakt haar kapot omdat ze
overal op kille zelfzuchtigheid stuit.
Datzelfde laat Suus met zich ge
beuren.
De aanpak van beide schrijvers ver
schilt sterk. Strauss laat Lotte vastlo
pen in prachtige pijnlijke tot in het
'absurde doorgevoerde dialogen met
door media verkilde medemensen.
Achternbusch toont Suus' isolement
onverbloemd in de literair-dramati-
sche vorm; de monoloog. Hij zoekt in
tegenstelling tot Straats de oorzaken
Babette Mulder als de zestienjarige Suus in het gelijknamige stuk van de
Duitse schrijver Herbert Achternbusch, dat door de toneelgroep Globe*
wordt opgevoerd.
van de eenzaamheid van zijn mensen!
niet in de door technologieën beheer
ste samenleving, maar in de figuren I
zelf.
Suus wordt door vier verschillende
actrices uitgebeeld. Babette Mulder
speelt de doortastende zestienjarige
puber, bij haar biechtvader; José
Ruiter is de 26-Jarige Suus die stu
deert en op haar kamer voor zichzeli
aareelend, introvert en met een inner
lijke pijn de vragen uit haar dagboek
hardop leest; Diane Lensink tien jaar
ouder, verbeeldt de wanhopig ge
kwelde Suus in haar huwelijk en Eli
sabeth Andersen is de 46-jarige Suus
die onder het klokkengebeier van
Kerstmis zich met een fles heeft te
ruggetrokken op de wc en mompe
lend in zichzelf praat In een voor mij
nauwelijks verstaanbaar Brabants
dialect, wat overigens niets afdeed
aan de intensiteit van de monoloog.
Het zijn intense ontboezemingen in
een intieme omgeving. In de laatstej
scene valt Suus stil. Wit uitgeslagen.
ontworsteld en verdord ligt ze op de
grond, en met een flauw stemgeluid
vraagt ze slechts om whisky. De mo
noloog is overgenomen door haar
echtgenoot, de schrijver waarmee
Achternbusch zichzelf in het stuk in
troduceerde. Het onthult zijn eigen
eenzaamheid. De kwaadheid waar
mee hij twee scènes terug tegen zijn
vrouw uitviel („Jullie ondergang is het
enige waar jullie het mee eens kun
nen zijn") heeft plaatsgemaakt voor
machteloosheid. Nu hij een dialoog
met zijn vrouw zegt te willen, blijft
het stil.
En terecht, de schrijver is nog steeds
niet bezig met zijn vrouw maar met
zich zelf. Hij heeft zich gerealiseerd in
het werk, waar wij op dat moment
naar kijken. Hij praat niet tegen
haar. maar langs haar heen, Woorden
lijken gevoelens te verstikken. Het
zijn die woorden waar de schrijver
van leeft maar die het contact met
zijn omgeving levenloos maakten. En i
de vrouw die hem het meest nastond1
was niet in staat zijn kilheid te ont
dooien. Een wanhopige situatie waar
mee in dit stuk niet alleen de een
zaamheid van een vrouw, maar ook
die van haar man pijnlijk wordt ont
huld.
DEN HAAG (ANP) De Raad voor
de Kunst is buiten het plan gehouden
om de Beeldende Kunstenaarsrege
ling (BKR) te veranderen. Niet alleen
de minister van Sociale Zaken, onder
wie de regeling ressorteert, ook diens
collega's van CRM, Binnenlandse Za
ken en Financiën hadden de Raad
advies moeten vragen.
De Raad heeft de bewindslieden zijn
verbolgenheid laten blijken. Hij
vreest voorts dat de regeling door de
wijziging minder dan tot nu toe zal
worden toegepast. Het ministeriële
plan komt op een uiterst ongelukkig
tijdstip, daar er nog een onderzoek
naar de BKR loopt. Dit wordt ver
richt in opdracht van de minister van
Sociale Zaken.
Sociale Zaken betaalt tot nu toe
driekwart van de bedragen die beel
dende kunstenaars krachtens de re
geling krijgen. De gemeenten betalen
de rest plus de kosten van uitvoering
van de regeling. De gemeenten kun
nen tachtig procent van hun deel
verhalen op het ministerie van Socia
le Zaken.
Als het gewraakte plan doorgaat, ver
valt deze declaratiemogelijkheid. De
gemeenten krijgen daarentegen wel
een hogere uitkering uit het Gemeen
tefonds maar dit betekent voor tal
van gemeenten een abrupte daling
van hun inkomsten, aldus de Raad
voor de Kunst. De toepassing van de
BKR zal dan ook niet ongemoeid
blijven: of de uitvoering van de rege
ling wordt gestaakt of de gemeente
verhoogt de eisen tot toelating, ver
onderstelt de Raad voor de Kunst.
AMSTERDAM Traditiegetrouw
viert Het Scapino Ballet voor de
jeugd om de vijf Jaar zijn lustrum en
afgelopen dinsdag gebeurde dat voor
de zevende maal in de Amsterdamse
Schouwburg met vijf premières van
huischoreografen. Oprichtster Hans
Snoek en minister Gardeniers (eens
dansleerlinge te Rotterdam bij Corrie
Hartong) zaten daarbij in de ereloge.
De vijfendertigste verjaardag laat
duidelijk zien hoezeer het artistiek
beleid van Scapino de afgelopen tijd
veranderd is. Na de sprookjes en pan
tomimeballetten probeert de groep
nog steeds een volwassener aanzien
te krijgen. Dat gebeurt door het dans
technisch peil op te schroeven, de
choreografieën rijker aan te kleden,
abstract ballet te introduceren en
(onevenredig) veel buitenlandse dan
sers aan te trekken.
Het gevaar dreigt dat de groep (dus
niet de educatieve afdeling) zijn di
recte aansluiting bij de belevingswe
reld van kinderen, zowel van het ba
sis als middelbaar onderwijs, verliest.
Dit zet zeker vraagtekens bij de'
nieuw ingeslagen weg. Ook de eerste
drie premières van deze avond lijken
niet speciaal voor kinderen te zijn
gemaakt. Over Symfonie (Ito/Meder),
Romantische Serenade (Daudey/
Brandts Buys) en You are the rythm,
I am the tune (Needham/Cuypers)
kunnen we kort zijn. Pasjes en poses
in variabele kostuums op wisselende
muziek, die elke vorm van kinderlijke
speelsheid of wezenlijk dansgevoel
missen.
Bewegingen die uiteenlopen van
puur klassiek, semi-modern, jazz tot
nep Spaans zijn choreografisch ge
zien netjes in de ruimte gezet, maar
vrij pretentieus en clichématig. Voor
al bij de 22 minuten durende Roman-
tische Serenade van Daudey voor
vier meisjes en één jongen slaat de
verveling snel toe, want de vijf uit
voerenden zijn constant bezig met
hetzelfde.
Ze maken elkaar in dans duidelijk
dat ze onduidelijk, relaties leggen en
het lukt alleen Marijke Schulte met
sierlijke lichtheid door haar ouder
wetse jurk (ontwerp Ellen van der
Horst) heen te dansen.
In Hollandse Dagen van Henk Knaap
op muziek van Henk Badings wordt
een origineler beeld opgeroepen: te
gen een waslijn met lakens en een
blauwe lucht ontmoeten drie huis
vrouwen in kledij uit 't begin van de
jaren vijftig een man in een zeer ou
derwetse wijde broek. Ook dit ballet
is net iets te lang maar blijft door
enkele geestige bewegingsvondsten
en het goed uitgewerkte toneelbeeld
boeien. Het was de eerste keer dat ik
de kleine groep kinderen op deze ju
bileumavond voor ingewijden en oud
gedienden hoorde lachen.
Met het laatste ballet. Clowns, scho-
ten artistiek leider Navarro op mu
ziek van Khatsjatoerian en van Wim
Bijmoer (decors en aankleding) ein
delijk in de roos. De manier waarop i
Henk Knaap als de droefgeestige j
Pierrot en Robin Woolmer als de uit-
muntende mimische clown om het
danseresje Marijke Schulte dansen,
tussen een walsend en zwierig ensem- f
ble is een genot om naar te kijken.
Tussendoor verwerkt hij ook nog
eens een pas de deux op de klassieke
tour voor Tatjana Berini en Robert
Craset en een sprongsolo voor Babil
Gandara, die de hik heeft.
In dit soort balletten laat het Scapino
Ballet weer lets van zijn vroegere I
kinderplezier zien en wat de groep
bedoelt met de slagzin „voor kinde
ren kan niets goed genoeg zijn'', j
Daarbij wordt ook duidelijk dat dit j
goede niet alleen afhangt van virtuo
se ballettechniek, maar vooral van
goede choreografische ideeën en een
leuk gebruik van theatereffecten.
ADVERTENTIE.
