Pais vestigt nieuw record
Trouw
'Reële bijdrage bewoner
sociale woningsector'
eg-ers lijken niets op elkaar
Commentaar
'erreur (1)
'erreur (2)
Tienduizenden leerkrachten demonstreren tegen beleid minister
Nationale woningraad:
serpentine
lach andersom
niet overal
IAG 30 SEPTEMBER 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
pi de valreep /ondag stemt de
>ndsrepublick heeft kanseliers-
iHdidaat Fran/ Josef Strauss dan
>c(i nog een pakkend onderwerp
jvonden voor de laatste verkie-
ngshijeenkomsten: de terreur. Bij
m ordelievend volk moeten plei-
joien voor een krachtig over-
idsbeleid tegen extremisten er per
ot van rekening in gaan als koek.
dus brandde de Beierse premier
s. Nee. hij wilde niet zeggen dat
liberale minister van binnen-
ndse /aken in Bonn. Gerhart.
mm. ..direct verantwoordelijk"
as voor de bloedige aanslag,
aar daar moest dan wel een kantr
kening bij worden gemaakt, want
ld Baum niet ..de inlichtingen-
ensten gedemoraliseerd en voort-
irend de gevaren van het terroris-
e gekleineerd9" Indirect verant-
lelijk. moest een ieder consta-
ren die niet geheel gevoelloos is
oor zulke grove subtiliteiten
"lei is een zo bespottelijke beschul-
jging. dat een diep stilzwijgen mis-
it e aanslag van vrijdag in München
«ft niet alleen intern Duitse kan-
n. Stonden de jaren zeventig in
teken van de linkse stadsguerril-
de jaren tachtig beloven tot
usver een rechtse variant op de
rreur te zien te geven. Het is een
i iriant die in sommige opzichten
og aanzienlijk gruwelijker is.
tont waar links zorgvuldig zijn
olitieke en economische doelwii-
n opzocht en daaraan ook wel
onschuldigen" opofferde mikt
chts op terreur als doel in zich-
:lf: uiterst rechts bloeit in een
limaat van chaos, terreur en
igst. (Om misverstand te voorko-
len. terreur is terreur, zonder
leer en even verfoeilijk als daaraan
nkse dan wel rechtse waanideeën
n grondslag liggen)
iet zonder zorg signaleen de
testduitse overheid van tijd tot
jd een toenemende samenwerking
ssen extreem-rechtse bewegingen
verschillende delen van het wes^-
i. tot in Canada en de Verenigde
haten aan toe. Deze samenwerking
naakt de strijd tegen de terreur ook
pt een internationale zaak.
leleidelijk aan groeit er een hechte-
samenwerking tussen de politie-
iparaten. maar dat is onvoldoen-
Want zelden is een kwaal gene-
!n door onderdrukking van de
imptomen. Van het extremisme
jn de aanslagen de tastbare uit-
ïssen. het onzindelijke politieke
nken echter de kern.
olitici hebben dan ook de taak
ch af te vragen of er een klimaat is
itstaan waarin het fascisme weer
in gaan woekeren, het fascisme
et alle klassieke kenmerken als
iti-semitisme. vreemdelingen-
lat. opruiende schotschriften en
illekeurige aanslagen die garant
aan voor angst en paniek. De
«nomische malaise kan daaraan
iet geheel vreemd zijn: het biedt in
der geval een eenvoudige moge-
jkheid minderheden die geld kos-
n of die afgunst kunnen wek
en op grond van vermeende voor-
ïchten te isoleren. Maar de
'einig inspirerende en al even on-
sïnspireerde wijze waarop veel
Yesteuropese landen worden be-
uurd. speelt ook een rol. Hoe
schien wel het meest op zijn plaats
zou zijn Maar daarvoor is de zaak
toch net te belangrijk
Tot dusver is de stijl van de cam
pagne bij onze oosterburen niet
verheffend geweest. Strauss en
Schmidt zijn elkaar te lijf gegaan
met weinig ideologische argumen
ten en des te meer persoonlijke
verwijten, doorgaans in de sfeer
van ..hij liegt". ..hij stinkt" of ..hij
is gek." Na Strauss' felle uithaal
moeten velen hebben gevreesd dat
nu het hek van de dam zou zijn.
Maar de tegenpartij reageerde op
vallend terughoudend Vice-kanse-
lier en minister van buitenlandse
zaken Hans Dietrich Genscher.
lijsttrekker van de liberalen, be
treurde het gisteren ..dat sommige
partijen getracht hebben politieke
munt te slaan uit deze afgrijselijke
aanslag Ook de voorzitter van de
sociaal-democratische partij Willy
Brandt liet het bij een milde waar
schuwing aan ..allen die deze on
zinnige aanslag voor politieke doel
einden willen gebruiken
door Plet Hagen
Als de voortekenen niet bedriegen zullen morgen meer dan
vijftigduizend leerkrachten in Den Haag demonstreren tegen
het beleid van minister Pais. Daarmee overtreft deze bewinds
man het record dat in 1971 werd gevestigd door de huidige
werkgevers-voorzitter Van Veen, die toen minister van onder
wijs was. Die kreeg met zijn bezuinigingen niet meer dan ruim
dertigduizend demonstranten op de been.
moei. om maar een voorbeeld van
ver ie halen, een lialiaanse regering
een ..gezond" klimaat in een land
creëren als zij er staal op kan
maken binnen de kortste keren toch
weer naar huis te worden gestuurd
in verband met duistere machina
ties in eigen of aanverwante gelede
ren? Misschien kan het parlement
van het verenigde Europa zichzelf
gaan bewijzen door met visie dit
probleem te lijf te gaan
Nu is Strauss' verwijt ook wel heel
eenvoudig te weerleggen. Daarvoor
is het niet nodig terug te gaan naar
een ver verleden toen de leus
..Duitsland is blind aan het rechter
oog" opgang begon te maken of
naar de tijd van de aanslag op de
Israëlische sportlieden bij de Olym
pische Spelen in München. Afdoen
de is de opmerking die kanselier
Schmidt gisteren maakte: toen de
minister van binnenlandse zaken in
Bonn bijna een jaar geleden de
Wehrsportgruppe Hoffmann wilde
verbieden, raadpleegde hij eerst
zijn collega's van de deelstaten. De
Beierse minister van binnenlandse
zaken. Gerold Tandler. was niet
voor een verbod van deze openlijk
opererende neo-nazistische club.
Tandler. partijgenoot van Strauss,
zag toen in Hoffmann en zijn aan
hangers ..geen reële bedreiging van
de openbare orde gezien het geringe
aantal militanten." Eén aanhanger
van Hoffmann was echter gevaar
lijk genoeg om van twaalf mensen
het leven te eisen en 211 mensen te
verwonden.
Strauss mikt nu zorgvuldig met zijn
kritiek, dat wel. Niet de belangrijk
ste partij in de regeringscoalitie
krijgt het verwijt de inlichtingen
diensten te hebben gedemoraliseerd
en de terreur te hebben gekleineerd,
maar de kleinste en gematigdste
Zou het iets te maken hebben met
alle opiniepeilingen die eensgezind
voortzetting van de links-liberale
coalitie voorspellen? Alleen als de
liberalen toch nog onder de drem
pel van vijf procent worden gedrukt
heeft Strauss nog een kans; de hoop
om sociaal-democraten èn liberalen
te verslaan, moet hij inmiddels heb
ben laten varen Dat hij met zulke
smakeloze middelen in deze opzet
slaagt, lijkt ons uitgesloten
Was het protest van 1971 voorname
lijk gericht tegen bezuinigingen die
rechtstreeks het onderwijs schaad
den (minder lesuren in het voortgezet
onderwijs, grotere groepen in het be
roepsonderwijs. enzovoorts), nu is be
halve de kwaliteit van het onderwijs
ook de rechtspositie van de leer
krachten in het geding. Vooral de
aangekondigde bezuiniging op sala
rissen van maximaal twee procent
heeft de bereidheid tot actie tot onge
kende hoogten opgestuwd. De een
dracht van de onderwijsvakbonden is
in jaren niet zo hecht geweest
We moeten waarschijnlijk terug naar
de jaren dertig om in het onderwijs
een vergelijkbare golf van arbeidson
rust te vinden. Hoewel de verschillen
in welvaart tussen die dagen en onze
tijd immens zijn, is er toch een aantal
overeenkomsten. In beide gevallen is
er sprake van een economische crisis.
Toen en nu was er een drastische
daling van het aantal geboorten met
als gevolg een afbrokkelende werkge
legenheid in het onderwijs. Het aan
tal werkloze leerkrachten nadert nu
de twintigduizend. In 1934 werd ge
dicht: ..Zestienduizend onderwijzers
Door de Staat gediplomeerd
Maar door plompe klassedeler Van
hun arbeidstaak geweerd."
Dankbaar
C. Wilkeshuis heeft in zijn boekje
„Meester, welbedankt" de situatie
van de jaren dertig getypeerd in be
woordingen, die men zonder veel
moeite op de gebeurtenissen van van
daag kan toepassen. Hij schreef:
..Nu is het onderwijs voor bezuinigers
altijd een dankbaar object. De kos
tenbesparing is hier altijd belangrijk,
de operatie zelf eenvoudig en doel
treffend. Het verzet van de on
derwijzers behoeft men niet te vre
zen. het beperkt zich meestal tot de
monstraties en krantengeschrijf. Het
betreft hier een klasse ambtenaren
die over weinig politieke machtsmid
delen beschikt. Natuurlijk
breekt er wel een storm van protest
los. Een petitionnement wordt
door 600.000 mensen ondertekend.
Maar minister De Geer staat als een
rots in de branding. Nou ja, hij neemt
wel iets terug, maar de salarisverla
ging gaat door."
Wie voor „De Geer" de naam van Pais
leest, zou denken de geschiedenis van
het jaar 1980 te lezen, al zullen de
demonstranten die vandaag op het
Malieveld bijeenkomen natuurlijk
hopen dat de afloop gunstiger is dan
hier beschreven wordt.
Historische vergelijkingen gaan ech
ter altijd mank. zo ook deze. De hier
door stippeltjes aangegeven wegla
tingen uit het citaat van Wilkeshuis
zijn een aanwijzing in die richting.
Dat betreft allereerst de actiemidde
len. Toen was het middel van staking
de rechtgeaarde onderwijzer nog een
gruwel. Nu hebben de meeste bonden
(ook de KOV en de PCO) de staking
officieel als strijdmiddel geaccep
teerd. zij het dat de katholieke bond
er nog slechts schoorvoetend en de
protestantse bond nog geheel geen
gebruik van wil maken. Maar er is wel
een duidelijke escalatie te bespeuren
en als Pais doorzet, is een meerdaag
se staking niet uitgesloten
Een reactie van het blad „De Bode" in de jaren dertig op de
bezuinigingsplannen van minister De Geer: „Zo werd de meester
geplukt".
Dieper
Belangrijker zijn echter de verschil
len in de aard van de bezuinigingen.
De bezuinigingen van vijftig jaar ge
leden (die overigens tot 1940 doorgin
gen) sneden aanzienlijk dieper in het
vlees. De onderwijzersopleiding werd
verkort, de salarissen van leerkrach
ten gingen fors omlaag, de klassen
werden vergroot (de klassedeler werd
teruggebracht op 48). de scholen
bouw werd tot een minimum beperkt,
gehuwde onderwijzeressen werden
ontslagen en werkloze leerkrachten
werden tegen een schamele vergoe
ding als „kwekeling met akte" tewerk
gesteld
In vergelijking met dat alles is het
beleid van minister Pais nog mild te
noemen. De liberale bewindsman
heeft vermeden de werkgelegenheid,
die toch al is teruggelopen door het
dalend geboortencijfer. verder aan te
tasten. In plaats daarvan bezuinigt
hij 265 miljoen op de salarissen van
leerkrachten. Daarnaast moet nog
meer dan zeshonderd miljoen gulden
worden „omgebogen" in andere sec
toren. maar het effect daarvan is nu
nog niet te overzien
Nu kan de welvaart van 1980 wel een
stootje hebben. Een leerkracht die
per maand vierduizend gulden ver
dient moet twee procent salaris inle
veren: dat is tachtig gulden per
maand Wie minder verdient, levert
ook een lager percentage in. Bij een
salaris van tweeduizend per maand
wordt zelfs helemaal niet gekort. Als
offer voor het behoud van werkgele
genheid lijkt dat niet onredelijk
Heel het volk
De bonden denken daar uiteraard
anders over en ook hun argumenten
klinken goed. Waarom, zo vragen de
bonden, moeten de onderwijsgeven
den extra inleveren ten behoeve van
een gemeenschapsvoorziening waar
van heel het volk profiteert? Men laat
toch ook niet beroepsmilitairen mee
betalen aan de nieuwe kernwapens of
brandweermannen aan een nieuwe
spuitwagen9
Een tweede argument van de bonden
is. dat zij niet kunnen accepteren dat
hun salarissen worden los gekoppeld
van de rest van de ambtenarensala
rissen. Die koppeling is na de oorlog
met moeite bevochten en is geba
seerd op de gedachte dat de overheid
mensen, die vergelijkbaar werk doen.
gelijkelijk moet belonen, onverschil
lig de plaats waar zij werken. Als dit
principe nu wordt verlaten, welk
recht kunnen leerkrachten dan in de
toekomst nog laten gelden op een
salariëring die in overeenstemming is
met de zwaarte van hun werk en hun
opleiding? Het is natuurlijk denk
baar dat de regering de salarissen van
de leerkrachten in vergelijking met
die van het overige (semiloverheids-
personeel te royaal vindt, maar dan
moet zij met argumenten staven dat
de verhouding scheef is En dat is bij
deze noodgreep van Pais niet ge
beurd
Tegen die achtergrond voelen de on
derwijsgevenden er bitter weinig voor
zich driemaal te laten pakken, zoals
dat in vakbondstermen heet. Eén
keer via de algemene loonmaatregel,
eenmaal via de kortingen op ambte
naren-salarissen en eenmaal via de
extra t^actatie van Pais Bij elkaar
opgeteld kunnen deze kortingen voor
mensen met een jaarinkomen van
zestigduizend gulden of meer (eerste
graadsleraren en hogen oplopen tot
boven de vijfduizend gulden
Doorwerken
Nu is de bereidheid om in te leveren
in de kring van onderwijsgevendeh
allerminst afwezig. Ook nu nog kom
je leerkrachten tegen die zeggen we
hebben het toch goed. er kan toch
best wat af. En bij al het rumoer moet
men niet vergeten dat er tienduizen
den zijn die morgen gewoon doorwer
ken. omdat zij denken: wat minder
salaris kan best. En als er dan werk
gelegenheid door gered wordt, wat
maak je je dan druk?
Maar de bonden laten zich deze sol)
dariteit niet. aanpraten. Hun stelling
blijft dat als er bezuinigd moet wor
den. alle loontrekkers gelijkelijk
moeten inleveren. En in ieder geval
moet al het overheidspersoneel ovër
één kam worden geschoren
In het uiterste geval zou een extra
offer van onderwijsgevenden be
spreekbaar zijn als daardoor extra
werkgelegenheid kon worden gescha
pen. Maar over meer werk rept minis
ter Pais niet. Integendeel: het aan
deel van onderwijs in de totale rijks
begroting kalft steeds verder af (het
zakte in tien jaar van 26 tot negentien
procent) en het aantal werklozen Zal
ver boven de twintigduizend stijgen
Een verdubbeling van dit aantal is
niet onmogelijk.
Is de diepe kloof tussen een kwart
miljoen leerkrachten en hun 'werkge
ver' dan onoverbrugbaar? Ach. mis
schien slaagt de Tweede Kamer er
wel in om een compromis te vinden
om de pil te vergulden. Maar of dat de
bonden zal bevredigen, is de vraag
Suggestie
De enige echte oplossing is misschien
wel de suggestie die minister Pais
destijds heeft gedaan in zijn brief aan
het kabinet: laat alle Nederlanders de
top van hun vakantietoeslag inleve
ren. Voor de mensen is dat het minst
pijnlijk en zo'n ingreep geeft de be
drijven èn de overheid even lucht
Maar daar wilde het kabinet toen niet
niet aan
Waar is die suggestie gebleven, vröeg
vorige week iemand op een vergade
ring van de christelijke onderwijs
bond De daarbij aanwezige vak
bondsbestuurder stelde de tegen
vraag of de bonden dan zelf voorstel
len moesten doen om hun salaris- be
verminderen Ik weet het niet. maar
zelfs FNV-voorzitter Wim Kok liét
zich dezer dagen iets over die vakan
tietoeslag ontvallen. Zouden de
schoolmeesters die som niet eens op
het bord kunnen zetten als ze toch op
het Binnenhof zijn?
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
De verkiezingen werpen hun schaduw vooruit
Van onze redactie economie
ALMERE „De overheid
dient op korte termijn te ko
men met een sectorplan voor
de volkshuisvesting. Het is
noodzakelijk dat het woning-
bouwprogramma wordt ver
hoogd tot minimaal 125.000
woningen per jaar waarvan
minstens de helft betaalbare
huurwoningen. Het is boven
dien noodzakelijk dat ook
van bewoners een reële bij
drage wordt verlangd."
Dit heeft de verenigingsraad van de
Nationale Woningraad dezer dagen
gezegd ten aanzien van het te voeren
volkshuisvestingsbeleid Woningraad
is van mening dat de overheid meer
aandacht moet besteden aan sociale
woningbouw dan zij nu doet, omdat
de woningnood zich concentreert bij
de lagere inkomensgroepen. Dit zou
onder meer mogelijk zijn door het
aandeel van volkshuisvesting in de
begroting flink op te voeren, en door
de financiering van sociale woning
bouw veilig te stellen. Dat laatste kan
gebeuren door afspraken tussen over
heid en pensioenfondsen, waarbij
geld tegen voor staatsleningen ge
bruikelijke condities aan woningcor
poraties en gemeenten beschikbaar
wordt gesteld.
Bovendien, vindt de verenigingsraad
van de woningraad, moet de woning
verbetering krachtig worden aange
pakt door het verbeteringsprogram
ma voor woningwetwoningen uit'te
breiden tot tenminste 36.000 per jaar
Verder moet er naast een nieuwboi^w-
programma ook een adaquaat krot-
opruimingsprogramma komen
Tenslotte zou het huuraanpassinfcs-
schema zodanig moeten worden ge
wijzigd, dat spoedig een einde komt
aan de verschillen in huurprijzen die
op grond van kwaliteitsvergelijkih-
gen van woningen onterecht zijn .In
het belang van de doorstroming moet
de afschaffing van de huurgewèn-
ningsbijdrage ongedaan worden ge
maakt.
Dat de negen EG-landen samen
een soort gemeenschap proberen
te vormen, betekent natuurlijk
nog niet dat de mensen in die
landen nu ook een beetje op el
kaar moeten lijken. Hoogstens
hun portemonnees, de inhoud
wel te verstaan, maar voor de rest
blijft een Engelsman een Engels
man die liever trouwt dan wie
ook in de EG. De Ieren zullen
voorlopig nog wel de kampioenen
op het gebied van de gezinsuit
breiding blijven, de Belgen blij
ven het jongst van allemaal trou
wen en de Nederlanders blijven
het oudst worden. Daar veran
dert geen EG iets aan.
We weten dat uit Euroforum,
voorlichtingsblad van de EG. dat
dit soort dingen op zijn beurt
weer las uit de nieuwste cijfers
van het eigen EG-statistiekbu-
reau Eurostat. Het gaat om gebo
ren worden, trouwen en dood
gaan. Niet zo'n vrolijk onderwerp
misschien, maar wel hoogst inte
ressant. Want hoeveel mensen
zijn er hier niet van overtuigd dat
het met de echtscheidingen ner
gens zo de spuigaten uitloopt als
in Nederland? De cijfers wijzen
anders uit: weliswaar stijgt het
aantal echtscheidingen in alle ne
gen landen, maar Denemarken,
en Engeland lopen enthousiast*
voorop. En worden hier echt zo
vreselijk weinig kinderen gebo
ren? Goed. het zijn er niet zoveel
meer als in 1970; toen had Neder
land na koploper Ierland het
hoogste geboortecijfer: 18,3 op el
ke duizend inwoners. Ierland
staat wat dat betreft nog steeds
bovenaan (21 per duizend inwo
ners). maar daarna volgt nu
Frankrijk (13,8) en dan komen
Nederland en Italië samen met
beide nog altijd 12,6. In Enge
land. Denemarken. Luxemburg,
Duitsland en België worden dus
minder kinderen geboren dan in
ons land.
Nu blijkt uit dezelfde statistie
ken. dat Nederlanders het langst
leven van alle EG-ers: een vrouw
wordt hier gemiddeld 78, voor de
mannen ligt die leeftijd op 72
jaar. Lage geboortecijfers of niet,
we hoeven dus niet zo gauw bang
te zijn voor ontvolking van dit
land. In Duitsland en Luxemburg
moet de immigratie even niet
meegerekend het inwonertal
langzaam terug lopen; in die lan
den sterven er meer mensen dan
er geboren worden. Trouwen? In
de jaren zestig voelden ze er in de
meeste landen veel voor. maar
dat is aardig afgezakt. In 1960
draafden de Duitsers het hardst
naar de burgerlijke stand, tien
jaar later de Nederlanders. Maar
niets is hier blijvend: nu zijn het
de Britten die nog de meeste
waarde aan een officieel huwelijk
hechten, maar ook daar wordt de
animo, zoals in alle negen landen,
minder. Het zijn nu weer de Duit
sers die het liefst alleen blijven,
of met z'n tweeën zonder boter
briefje. op de voet gevolgd door
de Denen. Maar één ding staat
vast: wie nog op het stadhuis wil
trouwen, doet dat op jeugdiger
leeftijd dan in 1960. Een gezin
opzetten wordt daarentegen wat
langer uitgesteld dan in die tijd
De Nederlandse moeders bijvoor
beeld zijn de 25 jaar al gepas
seerd als ze hun eerste kind krij
gen en liggen daarmee iets boven
de gemiddelde leeftijd in de hele
EG. Alleen in Ierland en Italië
worden de ouders jonger, dat wil
zeggen, zijn de jongeren jonger
als ze voor het eerst ouder wor
den. En wat de „onechte" kinde
ren betreft: in Denemarken wor
den de meeste kinderen buite
nechtelijk geboren, zoals dat
heet: van elke duizend baby's
279. Nederlanders en Belgen be
zetten de laagste plaats: daar
worden nog steeds maar 31 van
elke duizend kinderen buiten het
officiële huwelijk geboren.
Als eenmaal Griekenland. Portu
gal en Spanje tot de Gemeen
schap toegetreden zullen zijn.
zullen de statistieken er snel heel
anders gaan uitzien. Daar liggen
de geboortecijfers nog uitzonder
lijk hoog, in Griekenland en Por
tugal wordt veel meer getrouwd
dan in de negen EG-landen en de
Portugezen. Spanjaarden en
Grieken sterven eerder dan de
gemiddelde EG-er. Wat waar
schijnlijk zal blijven kloppen is
het cijfer dat op het aantal man
nen en vrouwen betrekking
heeft: in alle negen staten zijn
meer mannen dan vrouwen, en
dat zal ook in de drie aspirant
EG-lapden wel zo zijn.
Na haar scheiding van een alco
holist was Astrid weer alleen met
haar zoontje Peter. Ook niet
makkelijk, maar toch een op
luchting na zoveel moeilijke ja
ren. In de vakantie ontmoette ze
Hans. Een mooie man. lang. met
donker krullend haar. en wat
voor haar het belangrijkste was:
hij was zo aardig, zo attent, zo vol
zorg voor haar. Dat" was ze niet
meer gewend en ze vond het heer
lijk. Toen ze besloten samen ver
der te gaan leek er een nieuwe
wereld voor haar open te gaan.
Totdat ze merkte dat hij een op
lichter was en haar bovendien
langzaamaan dwong om in een
groezelig sextheatertje even
groezelige „voorstellingen" te ge
ven. Omdat hij haar beurs sloeg
als ze protesteerde, gaf ze uit
angst toe. Na vijf jaar van zo
mogelijk nog grotere ellende dan
in haar eerste huwelijk bracht ze
de moed op om weg te lopen. Ze
was er achter gekomen dat Hans
ook haar zoontje bedreigde en
mishandelde, en dat had voor
haar de doorslag gegeven.
Het ontroerende, ware levensver
haal van een nu 36-jarige vrouw
is tevens een van de beste inter
views in het eindelijk verschenen
derde nummer van ..Serpentine."
dat zich „opnieblad voor vrou
wen" noemt. De redactie van het
blad waarvan een jaar geleden
het eerste nummer verscheen,
schrijft dat dit derde nummer als
eerste van een echte jaargang
moet worden beschouwd: we mo
gen het vierde dus binnen een
redelijke tijd verwachten.
In dit derde nummer veel over
pornografie uiteraard door een
vrouwelijke bril bekeken en
minstens even veel over (protest
acties. Wonderlijk genoeg lees je
geen woord over wat er op de
grote VN-vrouwenconferentie in
Kopenhagen is besproken, de he
le conferentie wordt niet eens ge
noemd. Misschien was daar in dit
47 pagina's tellende nummer
waar ook nog de rubriek „Mei-
denwerk" en die van Anja Meu-
lenbelt in moesten, plus erg veel
over kappers, geen ruimte meer
voor
Achterstevoren op de fiets, een
muziekstandaard op de bagage
drager, de viool ter hand geno
men en dan maar trappen en
spelen. In dat kunstje is de zes
tienjarige scholier Christian
Patzig uit Meldorf in West-
Duitsland intussen zo bedreven,
dat bij in goed vier uur al 54
kilometer musicerend gefietst of
fietsend gemusiceerd heeft. De
geschiedenis vermeldt niet of
Christian ook Bachs vioolsona
tes achterstevoren speelt.
Nou hebben we altijd gedacht
dat er alle mogelijke moeite -
wordt gedaan om de automobi
list uit de auto en in het openbaar
vervoer te krijgen. Blijkbaar is
dat niet overal zo. In gesprekken
die Michel Kok voor Zipitaja
(krant van de School voor de
Journalistiek) had over het open
baar vervoer en zwartrijden,
spreekt een voorlichter van het
Gemeentelijk Vervoersbedrijf
Utrecht zichzelf tenminste be
hoorlijk tegen Eerst zegt hij:
„Onze doelstelling is om het
openbaar vervoer zo toegankelijk
mogelijk te maken." en even la
ter:
..Sommigen betalen niet om
dat ze vinden dat het openbaar
vervoer gratis moet zijn. Maar de
overheid moet nu al elk jaar 54
miljoen gulden bijleggen, alleen
voor Utrecht. Voor heel Neder
land is dat twee miljard, dus het
is onmogelijk om het openbaar
vervoer goedkoper te maken." En
dan komt het „Bovendien moet
ik niet denken aan de gevolgen
Het aantal passagiers neemt dan
waarschijnlijk toe en dat kunnen
we niet aan Met de strenge win
ter van vorig jaar zaten we al met
onze handen in het haar toen het
aantal passagiers toenam met
ongeveer tien procent
