onkheer George geeft in
ijn vrije tijd platen uit
Huilen of
lachen?
jeurtocht naar vergeten militaire muziek
jjDAG 22 SEPTEMBER 1980
TROUW/KWARTET
Fred Lammers
ÜMEL Nederland doet
gebied van militaire
ilt beslist niet onder voor
land. Frankrijk en En-
d, die op dit terrein een
e faam hebben. Het gro-
rschil met die landen is
dat ze daar veel zorg-
ger omspringen met het
ale verleden.
an wat er in de loop der eeuwen
land is gecomponeerd aan mar-
andere militaire gelegenheids-
is verloren gegaan. We heb
ban militaire muziekkorpsen
ebrek. maar wat zij ten gehore
n is hoofdzakelijk buitenlands
lire. Het „Alte Kameraden" en
jrs aweigh" ligt nu eenmaal
in het gehoor. Vandaar dat het
ze marsen zijn die op grammo-
aten worden vastgelegd. Echt
andse opnamen waren er nau-
Met de „Koning voetbal
de „KLM-mars", de „feest
en de „Eurovisiemars" was het
'n beetje bekeken. Dat daar
ort verandering in is gekomen
we te danken aan de activitei-
jhr. mr. Johan George Reuch-
vanuit zijp boerderij in het
se Dreumel voor eigen kosten
:o de ene plaat na de andere vol
re muziek van vaderlandse bo-
ip de markt brengt. En dat
al als hobby, want in het dage
den is George Reuchlin direc-
in een managementsbureau.
oude militaire muziek verza-
tot daaraan toe maar hoe kom
bij die op de plaat te laten
George Reuchlin (42) trekt
an zijn blauwe stropdas.
stkloppers
ragen veel mensen zich af. Als
n van mijn bezigheden op dit
denken ze in eerste instantie
verkalkte telg uit een adel-
milie ben, die geld te veel en
heeft en bovendien stamt uit
lacht van generaals en dienst
ig. Het tegenovergestelde is
het geval. In wezen ben ik a-
Tegen mijn zin moest ik twee
itaire dienst, waar ik het bij
!rie tot reserve-tweede-luite-
gebracht. Dat lag in de lijn.
voorgeslacht kom je geen
itairen tegen. Eeuwenlang
uchlins predikanten ge-
hebben aan de bakermat
•rvorming gestaan. Melanch-
ook in de familie. In de acht-
;uw is één van mijn voorou-
legerpredikant dat is de
kei met het militaire die ik
gekomen met Zwitserse
epen naar Nederland gelopen
den.
orige eeuw zijn we de handel
;ian. Mijn overgrootvader richt-
olland-Amerika-Lijn op en bij
latschappij is onze familie
letrokken gebleven al kwam
ootvader om bij de Titanic-
1912. In mijn diensttijd
ik in Duitsland kennis met
^Inpetterkorps van de cavale-
n ik terugkeerde naar de bur-
tschappij wilde ik voor de aar-
een grammofoonplaat kopen
marsen die ik de trompetters
3t|sland had horen spelen. Maar
lat was er niet. Er was hele-
*n plaat met echt Nederland-
aire muziek. Dat heb ik des-
Jeel raar gevonden. Maar ik
jne er bij neerleggen, totdat in
Taptoe Delft werd afgeschaft,
n aantasting van een stukje
en vooral van de militaire
Het werd allemaal zo kleur-
li|!t is in die tijd geweest dat bij
plan groeide of er een gram
plaat kon worden gemaakt
met marsmuziek, die nooit
vastgelegd.
d( imalige dirigent van de Man
tel, majoor Laro, had er wel
Jhr. George Reuchlin
geen militaire fanaat
oren naar. Hij liep zelf al zestien jaar
met soortgelijke plannen rond. We
zijn samen op zoek gegaan naar oude
militaire muziek. In het legermuseum
in Leiden en in het Haags gemeente
archief vonden we leuke dingen, ge
noeg om een plaat mee te vullen. De
platenmaatschappijen hapten echter
niet. Er zijn maar twee idioten, die
zo'n plaat kopen, was het commen
taar van Phonogram. Er bleef toen
nog maar één mogelijkheid open: het
zelf te doen."
De Marinierskapel zorgde voor de uit
voering en in december 1975, drie
maanden nadat het plan in concrete
vorm was gegoten, werden de twee
duizend platen afgeleverd op het kan
toor van de Stichting periodieke vei
ligheidskeuringen Motorrijtuigen in
de Haagse Parkstraat, waar George
Reuchlin in die tijd werkte als rech
terhand van mr. Pieter van Vollenho
ven. „Thuis had ik er geen ruimte
voor, vandaar dat ik de zending maar
naar kantoor liet brengen."
Jhr. Reuchlin had naarmate de grote
dag naderde wel eens gezucht. „Diep
in mijn hart heb ik in die tijd wel
gedacht dat degenen die mij voor
dwaas verklaarden mogelijk gelijk
hadden. Zij beschouwden mij als de
jonkheer die al zijn geld bij voorbaat
in een failliete onderneming stopte.
Nu wat dat geld betreft, dat had ik
helemaal niet. Ik stond in die tijd
overal in het krijt en dan te bedenken
dat met die plaat zo'n dertig mille
was gemoeid!"
Het avontuur, want dat was het, pak
te goed uit. Het gebeuren kreeg lo
kaal de nodige aandacht en binnen
vier weken waren de platen weg. „Dat
bracht weer nieuwe problemen met
zich van mensen die geld hadden
gestort en niets hoorden. Vooral om
dat ik geen telefoon had dachten ve
len dat ze waren opgelicht. Op een
(foto: Henk Tukker)
dag stapte de politie in de Parkstraat
binnen om eens te praten. Gelukkig
was de tweede zending kort erop ge
perst en kon iedereen tevreden wor
den gesteld". Van die eerste plaat zijn
er inmiddels tienduizend verkocht,
een overtuigend bewijs dat de jonk
heer gelijk had. Het leverde de Bond
van Militaire Oorlogsslachtoffers tien
mille op uit het batig saldo.
platen en het verwerken van de be
stellingen. Langzamerhand zijn tal
van legeronderdelen aan bod geko
men. de bereden wapens (artillerie,
cavalerie, koninklijke marechaussee
en het korps wielrenners), de konink
lijke marine, de grenadiers en het
korps wielrenners), de koninklijke,
marine, de grenadiers en jagers en
onlangs het KNIL, waarbij een greep
is gedaan uit het vele dat rest uit ons
koloniale tijdperk
„Geen periode om ons op te beroe
men en een tijd die wat opvattingen
betreft gelukkig ver achter ons ligt",
zegt jhr Reuchlin. „Als je de woorden
leest die soms bij de muziek werden
geschreven vraag je je af hoe het
mogelijk is geweest. Neem het „Mili
tair Atchinlied" van P. Haagsma Hij
schreef: „Naar Atchin (zo werd Atjeh
toen algemeen genoemd), de Kraton,
daar zetelt het kwaad Schuilt on
trouw, broeit zeeroof en smeult ver
raad Roeit uit dat gebroedsel, verne
dert die klant. Met Nederlands drie
kleur „beschaving" geplant. Zulke
liederen tonen wel aan dat je bezig
bent met een stuk geschiedenis, dat
grotendeels in het vergeetboek is ge
raakt."
Naarmate George zich langer op het
muzikale terrein beweegt komen er
ook meer reacties van mensen die
thuis nog iets hebben liggen vaak
werden marsen voor een speciale ge
legenheid geschreven, bij voorbeeld
voor een afscheid van een overste, en
is er behalve het handgeschreven
'exemplaar niets. Bij de paar honderd
vergeten marsen die nu bij George
Reuchlin in mappen liggen zijn er, die
sinds kort weer door militaire mu
ziekkorpsen worden uitgevoerd. Zo
heeft het garderegiment jagers sinds
vorig jaar een eigen mars, die het niet
dacht te hebben. Het is de „Marche
des Chasseurs", die in 1853 werd ge
componeerd. Er zijn ook marsen
waarvan George Reuchlin aan de
weet is gekomen dat ze er zijn ge
weest, maar die nog spoorloos zijn.
Daartoe behoort met name de „Mari
nemars" die Jacobus Koning, op het
eind van de vorige eeuw dirigent van
de Marinierskapel, toen nog de staf-
muziek van de marine", heeft ver
vaardigd.
Trompet
Op zolder
Na de eerste plaat kwamen de reac
ties binnen. Op stoffige zolders bleek
nog heel wat te liggen en het Konink
lijk Huisarchief beschikt eveneens
over een uitgebreide collectie. Mar
sen en feestmuziekjes werden vaak
opgedragen aan leden van de konin
klijke familie en uiteraard ging er dan
een mooi uitgevoerd exemplaar naar
het hof. Jhr. Reuchlin had maar te
kiezen en deed dat ook. Want al gauw
was de beslissing genomen, dat het
niet bij één plaat zou blijven.
Tot nu toe heeft het geresulteerd in
acht langspeelplaten, waarvan er vijf
in eigen beheer door platenmaat
schappij „Dragon" het beestje
moest nu eenmaal een naam hebben
en om in stijl te blijven koos George
de naam waarmee de kwast van een
officierssabel wordt aangeduid en
drie door Phonogram.
Deze platenmaatschappij zag er na
het succes van de eerste plaat wel
brood in, maar ik ben niet op hun
aanbiedingen ingegaan, omdat ik er
niet voor voel de baby groot te bren
gen en een ander er het plezier van te
laten hebben. De platen die Phono
gram heeft uitgebracht zijn ook vol
gens mijn idee gemaakt. Daar heb ik
alleen niet de zorgen van".
Ja, zorgen geeft het in je vrije tijd een
platenmaatschappijtje te runnen.
Neem enkel al het verzenden van de
door Mink van Rijsdijk
„Mag ik oom Gerard mee naar Amsterdam ne
men?" vroeg een van de zonen. Oom Gerard is een
stoel, die sinds jaren bij ons op zolder staat. Nou ja
stoel? Een ouderwetse Ieren crapaud, uit een
volstrekt andere leefwereld dan lederen fauteuils
van nu. Oom Gerard was een heel deftig meubelstuk
en had zijn betere dagen gesleten in een herenka
mer, waar men port dronk en een groot Deventer
tapijt op de vloer lag. De stoel is pas oom Gerard
gaan heten, toen zijn wettige eigenaar, de enige
echte oom Gerard dus. stierf.
Oom Gerard ach ja. Als kind vond ik altijd dat
hij zo lekker rook. Pas veel later begreep ik dat
lekker ruiken voor een man io,die jaren heel dubieus
was. Oom Gerard was dan ook niet getrouwd, maar
wel erg deftig en heel rijk. Hij was daarom natuur
lijk ook geen echte oom. maar een aangewaaide,
„een oom van de koude grond." zoals mijn moeder
deze pandoervriend van mijn vader betitelde. Maar
geliefd was hij zeker. Mijn ouders erfden een van
zijn crapauds en dat hebben ze geweten. Het
gevaarte sloeg in hun interieur nergens op en stond
kolossaal in de weg. Hun piëteit ten opzichte van
oom Gerard was echter zo groot dat ze jaren
zigzaggend door de kamer liepen en ondanks dat
toch regelmatig hun enkels stootten aan de grote
ballonpoten van oom Gerard.
De stoel was onverwoestbaar. Hoewel mijn vader
op zijn oude dag nogal eens tegen zijn kleinkinderen
moest zeggen: „ga eens uit opa's stoel, jochie,
„bleef het gevaarte onveranderd naar zijn eerste
baas heten. Kijk en zo'n meubelstuk doe je natuur
lijk niet weg, dat is gewoon een beetje mens
geworden. Daarom stond hij bij ons op zolder. Zijn
geur was onversneden van echt leer gebleven en
daarachter hing voor mij de vage parfumlucht van
die aangewaaide oom, die met al zijn rijkdom wel
bar eenzaam geweest moet zijn.
En nu wilde de zoon oom Geraard dus graag in
Amsterdam hebben. Het leek me gezien de
afmetingen nogal een dwaas plan, maar moeders
verliezen wel vaker de juiste proporties uit het oog
Dat werd ook duidelijk toen ik de oude besteleend
zag, waarin de stoel vervoerd moest worden. Mijn
zorg over het vehikel bleef onuitgesproken en werd
beloond met de spontane belofte van de zoon om
even op te bellen als de expeditie goed was afgelo
pen. Oom Gerard, exit, op hoge leeftijd nog eens
geroepen voor een nieuwe bestemming.
Het beloofde telefoontje bleef maar uit Aanvanke
lijk duw je dapper je ongerustheid weg. Een lekke
band hoeft geen ramp te betekenen, maar kost wel
veel extra tijd. Ik probeerde aan de echte oom
Gerard te denken en aan andere dierbare herinne
ringen. maar dat krakkemikkige auto'tje blokkeerde
ieder ander beeld. „Als er iets ernstigs gebeurd was,
hadden we het allang gehoord, „stelde mijn man
nuchter vast.
Pas in de loop van de avond kwam het zo hevig
begeerde telefoongesprek. Geen paniek. Niets aan
de hand. Maar hij moest wel kort zijn ja sorry,
maar hij had geen kwartjes genoeg voor een lang
verslag. Om kort te gaan. oom Gerard was tc
volumineus geweest om door de deur te kunnen. Er
moest getakeld worden, maar de bovenburen waar
de takel zat, waren niet thuis. Het wachten op die
mensen had uren geduurd. Waar hij gewacht had?
Nou, gewoon op de stoep, gezeten in oom Gerard.
Het was nog gaan regenen ook, maar het meisje uit
de bakkerswinkel had hem een paraplu gebracht en
een paar broodjes. Maar waarom nou zo'n belache
lijke straatscène? Enne waarom toch niet eerder
gebeld? De kwartjes waren op, ik kreeg geen ant
woord meer, maar dat hoefde ook eigenlijk niet.
Immers ik wist maar al te goed dat je in ons
goede land geen tien minuten een stoel onbemand
buiten kunt laten staan. Die zul je moeten bewaken,
desnoods uren onder een plu. Zeker een stoel als
oom Gerard is. Er drong zich een bespottelijk
plaatje aan me op. Je kind. zittend op een crapaud
in een smalle straat van oud Amsterdam. Het leer
van de stoel werd donker van de regen en je zoon
steeds verkleumder. Maar hij kon zijn post niet
verlaten. Ik wist niet of ik huilen of lachen moest.
ADVERTENTIE
Het wonderlijke bij dit alles is dat
George Reuchlin van huis uit hele
maal niet muzikaal is". Mijn vader
weet het verschil niet tussen Beetho
ven en Mozart. Van hem is bekend
dat als hij noodgedwongen concerten
moet bezoeken hij binnen vijf minu
ten in slaap valt. Ik heb vroeger
dwarsfluit gespeeld. Met opgewekte
tegenzin, mijn voorkeur ging uit naar
de trompet. Maar zoiets paste natuur
lijk niet in het klassieke opvoedings
patroon van mijn ouders. Die platen
vinden veel van mijn familieleden en
vrienden ook een rare hobby. Maar ik
trek me daar niets van aan. Ik ga nu
mijn eigen gang." De oudste militaire
muziek die George heeft ontdekt da
teert uit de zeventiende eeuw.
Hoe staat George Reuchlin zelf te
genover militaire muziek. „Je moet
het niet de hele dag horen. Maar het
is opwekkende muziek. Het is het
oudste pepmiddel. Daar werden vroe
ger de soldaten mee op de been ge
houden. Toen de radio nog officieel
om acht uur begon lieten sommige
omroepverenigingen als dagopening
ook een mars of een strijdlied horen.
Dat sloeg aan bij veel mensen".
Draait George Reuchlin 's morgens
vroeg wel eens een van zijn platen als
opfrissertje? „Nee daar komt nooit
iets van omdat ik altijd probeer zo
laat mogelijk op te staan. Ik heb in de
regel nauwelijks tijd een boterham te
eten, laat staan een plaat op te zet
ten. Maar ik zou niet boos worden als
mijn vrouw het voor mij deed. Helaas
moet ik zeggen dat zij dezelfde och
tendgewoonten heeft als ik".
Zodoende blijft het 's morgens rustig
in de boerderij op de Oude Maasijk in
Dreumel.
mssl
Geen land dat zó veelzijdig is.
Wie d'r even tussenuit wil kan nu kiezen
uit een gevarieerd aanbod van komplete korte of lange
vakanties in Nederland, van lekker rustig tot sportief aktief. Hier
zijn voorbeelden, maar er is nog veel meer. Vraag de informatie en
ga's lekker weg in eigen land.
ftutazwetf-fa*: Tfippertw^:
Even helemaal weg door oude
stadjes of langs de rivieren Lekker
rustig toeren met de auto. Een
vijfdaagse tocht, met verblijf in
verschillende hotels, half pension, is
er al vanal f 255,— p.p. (Boekingen
bi, ANWB WVi)
Met het snelle veilige spoor een week
naar Zeeland. Drenthe. Noord
Holland, je zegt het maar. Veel zien.
vanaf f 235.— p p. (Boekingen bij:
NS ANVR reisburo's ANWB)
fietsen:
Dne dagen fietsen in schitterende
natuur, vanuit gezellige hotels met
vol pension Eindelijk weer 's doen
wat ze vroeger deden. Al vanaf
f 135,— p p (Boekingen bij: VVV-1
ANVR reisburo's ANWB)
Voor korte of lange vakanties in eigen land,
inlichtingenen boekingen bij de VW-i kantoren,
ANWB, de NS-stations en de AN VR-reisbuto's.
Publikatie van het Nationaal Bureau voor Toerisme in Den Haag.
Onder redactie van
Heieen van Batenburg
Vragen uitsluitend in envelop en dus niet per briefkaart
sturen aan postbus 91463, 2509 EB Oen Haag. Per vraag twee
postzegels van 60 cent bijvoegen. Beslist niet aan de buiten
kant opplakken. Geheimhouding Is verzekerd.
Weet u ook wie de dichter is
tuist langs de wolken"? Is het
:n Engels lied dat vertaald
!n zo ja, wie heeft het dan
t?
fd: „Er ruist langs de wol-
s geen vertaling van een En-
l. Het werd geschreven door
Gerdes. Deze Gerdes, gebo-
821 in Kleef en overleden in
Doetinchem, werd door J. de
in Amsterdam opgeleid tot
ist. De Liefde schreef voor een
stviering eens een kerstver-
la hierbij dichtte Gerdes het zo
geworden „Er ruist langs de
Eduard Gerdes schreef ook
ofoeken. Vooral zijn boeken
tachtigjarige oorlog en zijn
.g|oeken werden zeer bekend.
De eerste vijf locomotieven
Noord Brabantsche Duitsche
'ïgmaatschappij droegen kor-
0 behalve de nummers 1 tot 5
- de namen resp. Gijsbert van
tik. Sophie, Mina. Lucinda en
Waar komen deze namen
Uit de oprichtingsakte
™BDS blijkt dat Gysbert van
tik een van de oprichters was.
•Sophie Suzanna van Meeke-
Beverwijk) was een van de
Joudsters, terwijl Henriëtte
■te Ludovica Antonia Schul-
uwen) de echtgenote was van
de aandeelhouders. De ande
ren. Mina en Lucinda. heb
ik niet kunnen achterhalen, maar het
is hoogstwaarschijnlijk dat deze da
mes ook familie van oprichters en/of
aandeelhouders waren.
Vraag: Ik meende dat vacuüm-ver-
pakte koffie onbeperkt houdbaar
was. Maar nu ik een pak openmaakte
bleek dat de koffie totaal geen geur
■al De
Not
en smaak meer had. Is daar nog iets
aan te doen of blijft mij niets anders
over dan de koffie weg te gooien? Hoe
lang is vacuüm-verpakte koffie wel
houdbaar?
Antwoord: Het is niet zo'n leuke er
varing als je denkt een voorraadje
koffie te hebben, te ontdekken dat
het alleen nog maar een bruin poeder
is zonder geur of smaak. De koffie is,
wat koffiebranders noemen, dood. en
er is geen middel om de koffie weer
geurig, vers en bruikbaar te maken.
Ook het opnieuw branden van oude
koffiebonen geeft geen goed resul
taat. Wegdoen is dus het enige wat
erop zit. Hoewel vacuüm-verpakte
koffie niet onbeperkt houdbaar is,
blijft de geur en smaak toch wel lange
tijd bewaard. Na zes maanden is de
koffie nog prima. Men is erover bezig
zoals bij veel verpakte artikelen
het geval is een houdbaarheidsda
tum op de vacuüm-verpakte koffie
aan te brengen. Of dit zes of acht
maanden zal worden, staat nog niet
vast, maar binnen korte of langere
tijd kunnen we in ieder geval zien hoe
lang de koffie vers blijft, en komen we
niet meer voor zulke onaangename
ervaringen te staan.
Vraag: Ik was laatst in Nancy en zag
daar het standbeeld van Stanislaw
Leszczynski. Waarom kreeg deze Pool
een standbeeld in Nancy?
Antwoord: Stanislaw Leszczynski
(1677-1766) werd op aansporing van
Karei XII van Zweden in 1704 tot
koning van Polen gekozen. In 1709
werd hij verdreven. Zijn schoonzoon.
Lodewijk XV van Frankrijk, die met
een dochter van Stanislaw. Maria,
gehuwd was, schoof hem in 1733 als
kandidaat voor de Poolse troon naar
voren, zodat Stanislaw opnieuw ko
ning van Polen werd. Dit leidde tot de
Poolse successieoorlog, die een on
gunstig verloop had voor Stanislaw.
Bij de vrede van Wenen in 1735 werd
Augustus III erkend als koning van
Polen. Stanislaw Leszczynski krijgt
dan als schadeloosstelling het hertog
dom Lotharingen, een vorstendom
aan de noordoostgrens van Frank
rijk. waarin de stad Nancy ligt. Er
werd bij bepaald dat na zijn dood dit
gewest aan zijn dochter Maria zou
komen en daarna zou het aan de
Franse kroon komen. Stanislaw re
geerde dus van 1735 tot zijn dood in
1766 in Lotharingen. Vandaar het
standbeeld in Nancy
Vraag: Vroeger ontving men bij de
huwelijkssluiting een z.g. boterbrief
je. Wat bedoelt men daar precies
mee? Wat is de herkomst van deze
uitdrukking?
Antwoord: De trouwakte die men bij
de huwelijksvoltrekking krijgt werd
(en wordt nog) in de volkstaal het
boterbriefje genoemd. Het boterbrief
je (Latijn: Literas butyricae) werd
eertijds in kerkelijke zin gebruikt als
benaming voor de aflaatbrief die in
de vastentijd vergunning verleende
voor het gebruik van kaas, boter,
vlees, enz. Het is een schertsend syno
niem geworden voor de trouwakte.
Het verband ligt in het woord vergun
ning: men moet ook een soort vergun
ning hebben om te kunnen trouwen.
Vraag: De nootvormige uitwas aan
eikebladeren noemt men galnoten.
Wat zijn galnoten precies? Waar die
nen ze voor? Wordt daar inkt van
gemaakt?
Antwoord: Gallen zijn uitgroeiingen
van plantedelen onder invloed van
parasieten. De galnoten, ook wel gal
len of galappels genoemd worden aan
eikebladeren veroorzaakt door gal-
wespen (kleine, enkele millimeters
lange insekteni. Er is een eikesoort,
de Aziatische eik (Quercus infectoria)
die de beste ronde, zware galnoten
oplevert. Galnoten bevatten looistof
fen. soms zoveel dat ze technisch ge
bruikt worden (voor zoolleerfabricage
in sommige landen). Vroeger werd er
ook wel schrijfinkt mee bereid. Aan
beukebladeren zijn ook gallen te vin
den. maar deze worden niet veroor
zaakt door de galwesp maar door de
galmug. Behalve wespen en muggen
en hun larven leven in de gallen nog
tal van andere parasieten.
Vraag: Mijn granaten ketting is hele
maal dof geworden. Is er een manier
om hem weer glanzend te krijgen?
Antwoord: De granaten krijgen hun
glans weer terug door een peperbeurt.
De kralen of stenen moeten flink door
droge peper worden gerold om ze zo
mooi mogelijk te maken. En dan
maar hopen dat er geen al te grote
niesbui van komt.
Vraag: Weet u ook hoe ik een roest
vlek uit een wit katoenen bloesje kan
verwijderen?
Antwoord: Houd de blouse met de
vlek even boven kokende thee Drup
pel er daarna wat citroensap op. even
laten intrekken en daarna de stof
goed uitwassen.
Vraag: Van een familielid kregen wij
een oud tegeltje met bijbelse voor
stelling. Uit welke tijd is dit tegeltje?
En welke bijbelse voorstelling wordt
bedoeld?
Antwoord: Het is een Fries tegeltje,
vermoedelijk gemaakt in Makkum.
Het dateert uit het laatste kwart van
de achttiende eeuw (1775-1800). De
primitieve tekening stelt vermoede
lijk Mozes in het biezen kistje voor
(Exodus 2: 2-9). Wilt u meer zekerheid
omtrent de voorstelling, dan kunt u
het tegeltje eens meenemen naar het
Tegelmuseum in Otterloo.
Reacties van lezers. Ik kreeg een
paar aanvullende reacties binnen op
mijn antwoord over de Poepen. Be
halve dat deze benaming als scheld
woord gebruikt werd. was het ook een
verbastering van het woord Bube.
waarmee de hannekemaaiers elkaar
aanspraken. Ook wordt gezegd dat
deze Duitsers ongeklede houten pop
pen verkochten. Puppen en dat de
naam Poepen (zelfde uitspraak) daar
vandaan zou komen. Hartelijk dank
voor uw reacties.
Ook allen die mij schreven over het
„Eigen geschrift Davids" en zij die de
moeite namen het gedicht over te
schrijven, hartelijk dank.
Een van onze lezeressen heeft een
verzameling suikerzakjes. Is er ie
mand die belangstelling heeft?
