'Aanpak verslaafde moet harder'
Trouw Commentaar
kappen om de wereld-kaptitel
Opnieuw: Van der Stoel naar Brussel
Adviseurs drugsbestrijding terug uit Singapore
auschwitz
logge gast aan tafel
vervelend
IQHOERDAG 1B SEPTEMBER 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTETH S 5
let is mogelijk over Europese za-
en te spreken en te schrijven in
nigszins vage en verheven termen,
Isof het hier alleen maar over hoog
icrheven en boven-nationale belan-
■n gaat die geen nationale smet en
:heur verdragen of toelaten. Zo'n
ètoog kan mooi en zelfs idealis-
sch klinken, maar het maakt al-
cht een wat gedateerde indruk. De
talen van het eerste uur hebben
hitte van de dag niet doorstaan,
ijer lid van de Europese Gemeen-
hap dient op zijn qui vive te zijn
op het harde vlak van de dage-
kse buitenlandse politiek mede
eigen nationale belang in Brus-
veilig te stellen.
en verdrietige, maar realistische
mdusie tegen welke achtergrond
beleid van minister Van der
laauw en staatssecretaris Van der
ei (inderdaad, die is er ook nog
eeds!) toch wat bleekjes en in elk
ival nogal inconsequent over-
imt. Deze zomer zat minister Van
Klaauw nog op de idealistische'
er. Het zag er naar uit, dan
•derland voor het eerst in de
schiedenis van de Europese Ge-
eenschappen de voorzitter van de
iropese commissie (het dagelijks
stuur van de EG) zou mogen
veren. Door welke manipulatie de
agse bewindvoerders deze kans
or hun vingers hebben laten glip-
is nog steeds niet helemaal
gehelderd (al kan je er de som-
rste vermoedens over hebben),
iar het excuus van Van der
aauw was in elk geval idealistisch
moeg.
was niets aan de hand. Geen
derlander die zich om dergelijke
:en diende te bekreunen, want
ging slechts om boven-nationa-
zaken. Het enige punt van belang
s, dat er een goede voorzitter
u komen en zijn nationaliteit
er niet toe.
je het afgelopen is met dat voor-
Ierschap is bekend. De Luxem-
rgse liberaal Gaston Thorn loopt
het ogenblik al warm om zijn
fitiek belangrijke post in Brussel
zich te nemen. Nederland heeft
Ians voorbij laten gaan en zal
[gen moeten nemen met een
Ie portefeuilles, die beschik-
zijn voor de gewone leden van
«iropese commissie.
eens echter laat minister Van der
auw, duidelijk opgestookt door
verontruste Tweede Kamer, in
Tweede Kamer weten dat hij
uiterste best zal doen om voor
Nederlandse lid alsnog een zwa-
wrtefeuille in de Europese com-
ssie te claimen. Een zware porte-
ille, want hel maakt gemeten
ir macht en invloed wel degelijk
of je in Brussel belast bent met
ibouw- of energievraagstukken
je je mag bezig houden met
r of de coördinatie van we-
schappelijk onderzoek. Nu uit
der Klaauws mond geen ver-
al meer over: de juiste man op de
ste plaats en het boven-nationale
aal waaraan Nederlandse belan-
ondergeschikt moeten zijn.
nu komt de minister met de
lofte dat hij er nog eens hard aan
trekken
is niet alleen inconsequent; het
lovenal, na al het voorgaande,
ploofwaardig. Nederland, in de
soon van minister Van der
auw is deze zomer de zwaarste
>t in de Europese commissie als
rijpe vrucht voorgehouden. De
lister hoefde niets anders te
dan de hand even uit te strek
ken om de vrucht aan te nemen,
maar dat heeft hij geweigerd.
Nu dan de volgende ronde: de
zwaarst mogelijke post voor een
Nederlander. Laten wij ons daarbij
eerst even vor ogen stellen, hoe
zulke zaken in Brussel worden afge
handeld. Weiswaar is het helemaal
volgens de regels van het Verdrag
van Rome dat de commissie zelf
haar werkzaamheden regelt (en dus
de portefeuilles onderling verdeeld,
net als volgens de Nederlandse ge
meentewet burgemeester en wet
houders ook onderling hun werk
zaamheden regelen), de praktijk
heeft zich zowel in de Nederlandse
gemeenten als in Brussel wat anders
ontwikkeld. Ook buitenstaanders
bemoeien zich er druk mee en laten
daarbij hun volle politieke gewicht
meewegen.
Dat komt er dan in de Brusselse
praktijk op neer dat Nederand te
midden van de tien leden van de
EG (want op 1 januari 1981 komt
Griekenland erbij) in de categorie
van de kleinere naties zal worden
ingedeeld. Niemand in Brussel zal
ontkennen dat die kleinere naties
recht hebben op een of meer zware
ortefeuilles, maar dan moeten die
kleintjes met elkaar niet het onder
ste uit de kan willen hebben.
Welnu, Luxemburg heeft al de
zware post van het voorzitterschap
binnengehaald, Denemarken stelt
opnieuw Gunderlach kandidaat en
dus blijft de zware landbouwporte-
feuille ook de komende vier jaar in
Deense handen. Dan mag in dat
geval Nederland zich niet verder
verhovaardigen en zal het de
glans van die mooie en invloedrijke
posten met Luxemburg en Dene
marken moeten delen.
Een schrale troost en dat alleen
maar omdat de Nederlandse rege
ring deze zomer op het beslissende
moment faalde, doordat zij zich
beperkingen had opgelegd bij de
keuze van de kandidaten.
Trouwens, waar komt die beper
king (waardoor een Nederlandse
socialist niet in de termen voor
Brussel valt) eigenlijk vandaan? Er
bestaat een stilzwijgende afspraak
tussen de drie Beneluxlanden, dat
zij hun kandidaten zullen kiezen uit
de drie grote politieke stromingen
in West-Europa: de Christen demo
cratie, het socialisme en het libera
lisme. De Luxemburgse en de Bel
gische kandidaten (respectievelijk
de liberaal Thorn en de christende
mocraat Davignon) zijn nu al be
kend.
Deze zomer is in deze kolom op
grond van die driestromentheorie
een pleidooi gevoerd voor de kandi
datuur van oud-minister Van der
Stoel. Meer dan toen is nu de vraag
dringend geworden. Wat is toch de
reden om hem bij den voortduur te
passeren voor een post in Brussel,
terwijl hij zich door zijn persoon
lijkheid en zijn bekendheid het best
kan profileren voor een portefeuille
als bijvoorbeeld Europa's betrek
kingen met de Derde Wereld?
Als er werkelijk in de hoofden van
de Nederlandse bewindslieden
overwegingen gelden als: „geen be
krompen nationalisme, maar zoe
ken naar bovennationale oplossin
gen," en „de juiste man op de juiste
plaats" wat zijn dan nog binnen-
iands-partij-politieke overwegingen
waard?
Hoewel de drug opium altijd een rol heeft
gespeeld in Singapore, komt pas eind 1971
het gebruik van heroïne voor in „officiële"
rapporten. Het jaar daarop worden er vier
mensen aangehouden op verdenking van
heroïnegebruik, maar in 1977 loopt dit aan
tal arrestaties op tot naar schatting zo'n
dertienduizend. De autoriteiten hierdoor
wakker geschrokken grijpen in en er
wordt een soort machtigingswet aange
nomen.
Keihard is de aanpak van handelaren in
heroïne, terwijl de methode om verslaafden
te behandelen iets milder is. De laatste tijd
zijn hiermee zichtbaar resultaten geboekt,
die niet hebben nagelaten indruk te maken.
Die mening zijn in ieder geval drie van de
belangrijkste beleidsadviseurs op het ge
bied van drugs van de gemeente Den Haag
toegedaan.
Or. W. J. Schudel. hoofd afd. geestelijke
gezondheidszorg van de GGD, drs. G. M.
Stams, hoofd maatschappelijk welzijn en
volksgezondheid en de heer G. Verzijde.
directeur van de Schroeder van der Kolk-
stichting en bestuurslid van een centrum
voor drugsverslaafden (Prinsegracht)- in
Den Haag brachten onlangs een bezoek
aan Singapore. Het drietal schreef hierover
een rapport met daarin een aantal conclu
sies en aanbevelingen, die zeker stof zuMen
opleveren voor verdere discussie
door Louis Cornellsse
DEN HAAG Druggebrui
kers moeten worden geregis
treerd. Urine-onderzoek ls
hierbij onmisbaar en moet
verplicht worden gesteld. De
verslaafde moet kunnen wor
den gedwongen zich te onder
werpen aan een behandeling.
De strafmaat voor handela
ren moet zo hoog worden dat
het effect ook werkelijk af
schrikwekkend ls. Dit zijn
enige niet mis te verstane
aanbevelingen van de drie
Haagse Singapore-gangers In
hun rapport.
Op hun reis door Singapore zijn
Schudel, Stams en Verzijde steeds
meer bevestigd ln hun oordeel hoe de
problematiek van drugs moet worden
aangepakt: „De beuk erin, of het
.blijft prutsen ln de marge." Dat
'laatste geschiedt in Nederland op
grote schaal. Er ls geen beleid, en dat
moet maar eens veranderen, vinden
de drie rapporteurs.
Krachtige maatregelen moeten er ko
men. Dat heeft effect. Kijk maar naar
Singapore, waar zij het onder
dwang enorme aantallen verslaaf
den drugvrij worden gemaakt en blij
ven. Hun standpunt wordt nog het
meest verwoord door de Singaporese
variant voor „Zachte heelmees
ters dat het drietal heeft gebom
bardeerd tot het motto van zijn rap
port: „Out of drugs, or out of society".
Met het „prutswerk" ln Nederland ln
,het achterhoofd kijken ze wat verlek
kerd naar de .Misuse of Drugs Act"
die ln 1973 ln Singapore van kracht
werd. Onder druk van de onhoudbare
situatie, waarin duizenden S Inga po-
rezen ln snel tempo aan drugs verslln-
,gerd raakten, nam het parlement de
vérstrekkende wet aan.
Op het ln bezit hebben van drugs dan
wel het gebruik ervan staat een maxi
mum gevangenisstraf van tien Jaar of
een geldboete van 20.000 Singapore-
dollars, tweemaal het gemiddeld
Jaarinkomen. Handelaren worden
nog veel strenger gestraft: het bezit
van 15 gram heroïne of 30 gram morfi
ne kan de doodstraf tot gevolg heb
ben. Eind vorig Jaar waren er veertien
tot deze straf veroordeeld, waarvan er
vier ter dood zijn gebracht, door op
hanging.
De opsporing werd op zijn zachtst
gezegd met voortvarendheid ter hand
genomen. De actie, Operation Ferret
(Operatie Fret) had een bijna militair
karakter. In mei 1977 werd met de
operatie begonnen en ln Januari 1978
kon het Centraal Bureau voor Narco-
ticabestrijdlng (CBN) bogen op een
„vangst" van 8.000 personen die posi
tief uit het urlne-onderzoek te voor
schijn waren gekomen
De aangehouden Slngaporezen wer
den geplaatst ln rehabilitatiecentra-
Minimaal zes maanden, maximaal
drie Jaar. Ieder half Jaar moet worden
bekeken of er verlengd wordt. Aan
die plaatsing gaat een verblijf van
drie weken vooraf in een ontwen
ningscentrum, waar de gebruiker
zonder enige medicamenten van de
verdovende middelen af moet zien te
komen. („Cold Turkey").
Eenmaal beland ln zo'n rehabilitatie
centrum krijgt de zojuist drugvrije
Singaporees te maken met een ijze-
Drugsbestrijdingsadviseurs van de
gemeente Den Haag (van links naar
rechts), drs. G. M. Stams, dr. W. J.
Schudel, en G. Verrijde: gedwongen
afkickprogramma moet kannen-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
ren discipline. Na drie maanden
wordt hij gedwongen ln de werk
plaats arbeid te verrichten. Alleen
wanneer zijn lichamelijke toestand
het niet toelaat, ls er sprake van
uitstel. In de laatste fase van zijn
verblijf, dat gemiddeld twee Jaar
duurt, wordt Intensief gewerkt aan de
terugkeer ln de maatschappij.
Een belangrijke rol bij die terugkeer
speelt het gigantische netwerk van de
vrijwilligersorganisatie S.A.N.A. (Sin
gapore Antl-Narcotlcs Association).
Duizenden Slngaporezen meldden
zich aan nadat de eerste resultaten
van de „nieuwe aanpak" bekend wa
ren geworden. De selectie van de vrij
willigers ls zeer streng, aldus het rap
port
Hoe die uitverkiezing geschiedt,
wordt niet erg duidelijk. Slechts de
woorden van de president van de
SANA, Bay Llan Peck, worden aange
haald: „WIJ wensen geen status-zoe-
kers, sociale mast-klimmers, certifi
caten-jagers, Messiassen." Wie dan
wel. blijft bulten beschouwing
In leder geval zijn de rapporteurs erg
onder de Indruk van het SANA-werk.
De nazorg van de vrijwilligers duurt
nog twee Jaar, nadat de ex-verslaafde
uit het centrum ls ontslagen. Iedere
vrijwilliger, schat men, besteedt ge
durende die periode minstens tien tot
twaalf uur per week aan de hem toe
gewezen cllént.
Geestdrift
Het uitgerekende systeem waarmee
men ln Singapore de drugsproblema
tiek aanpakt levert een ongekend re
sultaat op. Slechts veertig procent
maakt zich opnieuw aan hetzelfde
vergrijp schuldig, terwijl in een land
als Nederland na behandeling in het
gunstigste geval tien procent niet ln
de oude fout vervalt. Geen wonder
dat Schudel, Stams en Veizijde in
eerste instantie geestdriftig reageer
den op de methode van aanpak ln
Singapore
Eenmaal terug ln het kille moeder
land kwamen ze er toch niet onderuit
enige kanttekeningen te maken. Dit
vooral met het oog op de oer-Holland-
se vragen die het gemeentebestuur
van Den Haag de rapporteurs onge
twijfeld zou stellen. Wat is er bij van
onze gading? Wat kan ln Singapore,
dat ook ln ons land mogelijk zou zijn?
Om nog maar te zwijgen over hoeveel
dat dan allemaal moet gaan kosten?
Natuurlijk, merken de drie op. ls de
aanpak keihard en zou dat ln Neder
land stuiten op weerstand ln brede
lagen van de bevolking. Aanvanke
lijk stond men ln Singapore ook scep
tisch tegenover de rigoureuze maat
regelen. maar hielpen naast de posl
tleve resultaten nog een aantal
belangrijke factoren mee de harde
methodes te accepteren.
De eerste kanttekening geldt het Sin
gaporees cultuurpatroon. Ongeveer
driekwart van de bevolking ls van
Chinese afkomst; deze groep ls faml-
llegebonden. traditiegetrouw, loyaal.
Ingesteld op een arbeidzaam en nut
tig leven. „To be useless" ls een ern
stige zaak, die een smet op de familie
werpt. Van verstoting kan echter
geen sprake zijn; de Chinees hangt
niet de vuile was bulten. Vandaar ook
dat de vrijwilligers al snel alle mede
werking krijgen van de hele familie.
Grenzen
Een andere kwestie ls het politieke
klimaat. Op het oog ls Singapore een
democratie, maar ln feite heeft de
regerende People's Action Party het
voor het zeggen. In die sfeer was het
aanmerkelijk gemakkelijker de „Mis
use of Drugs Act" door het parlement
te krijgen dan ln Nederland het geval
zou zijn.
Daarbij neemt men het op het Aziati
sche schiereiland over het algemeen
wat ruimer wat de rechten van de
mens betreft. Openlijke kritiek op de
gang van zaken blijft dan ook niet
zonder gevolg. Persvrijheid en vrije
partijvorming bestaan binnen (enge)
grenzen en een staatsburgerschap ls
gauw Ingetrokken. Een van de ge
wichtigste argumenten voor de Sin
gaporees om de nietsontziende drugs-
wet te accepteren was echter toch een
economische. Het gaat namelijk goed
met de eilandbewoners. De handel
was en ls levendig, maar werd hen
bijna fataal. Eens waren zij tussen-
post tussen de Oouden Driehoek
(Burma, Thailand en Laos) waar het
„spul" vandaag komt, en de rest van
de wereld. Toen de eigen kinderen het
gingen gebruiken en ln nog wel gro
ten getale, moest er een halt worden
toegeroepen aan het kwaad.
Hoe, dat deed er eigenlijk niet zoveel
toe. „Weg met de drugs, want dat
brengt onze Internationaal gevestig
de naam als betrouwbaar handels- en
bank centrum en dus onze welvaart ln
gevaar." dacht men ln Singapore.
Met het wegcijferen van de verschil
len kwamen Stams, Schudel en Ver-
zljde toch nog tot heel wat aanbeve
lingen uit Singapore. Verplicht zou
moeten worden gesteld dat Iemand
zich onderwerpt aan een urlne-onder
zoek. Dr. Schudel ziet daar overigens
nog niet de grootste bezwaren tegen
rijzen. ..Bij een alcohol-controle ge
beurt toch precies hetzelfde? Alleen
dat is min of meer geaccepteerd
De straffen voor Handel ln drugs
moeten verder fors opgevoerd wor
den. De geringe vrijheidsstraffen in
Nederland houden slechts „een ver
hoogd risico" ln. Maar het meest heb
ben de drie als hulpverleners uiter
aard gekeken naar wat er zou kunnen
worden overgenomen wat betreft de
opvang.
Zonder met de ogen te knipperen
vinden ze dat de behandeling op ba
sis van vrijwilligheid niet langer te
tolereren ls en een leder die vla het
urine-onderzoek of op een andere ma
nier wordt opgespoord tot een „af-
kick"-programma moet kunnen wor
den gedwongen. Wetswijziging ls vol
gens de Singapore-gangers niet no
dig. Met instemming van het open
baar ministerie kan een maatregel
worden uitgevaardigd, die zulke stap
pen mogelijk maakt. En dat zou bete
kenen: een soort van Nederlandse
„Misuse of Drugs Act", mocht het
zover komen.
Als het aan het Comité WK Hair-
styling '80 ligt, zal op 21. 22 en 23
september op elke Nederlandse
kapperszaak het bordje 'geslo
ten' hangen. Op deze drie dagen
worden ln het Rotterdamse
Ahoy-complex namelijk de twee
jaarlijkse wereldkampioenschap
pen hairstyling' gehouden. Ge
woon gezegd de Internationale
kap-kampioenschappen dus,
waar zo'n 2500 dames- en heren
kappers uit meer dan twintig lan
den gewone hoofden door middel
van de vrije en verplichte kapsels
zullen omtoveren in bijzondere
en soms ongewone of zelfs bizarre
hoofden, ln de hoop daar een
leuke prijs mee ln de wacht te
slepen.
De Ahoy-hallen zitten die dagen
dus vol met kappers, kapsters en
modellen, maar het wordt nog
voller: de organisatoren verwach
ten dat de wedstrijden ongeveer
zestigduizend bezoekers zullen
trekken en dat zullen voor het
grootste deel óók al kappers zijn,
uit alle delen van de wereld. Die
komen de prestaties van hun col
lega's bewonderen of afkraken,
ieder naar eigen aard en inzicht
De deelnemers krijgen bij het be
gin van de wedstrijd door loting
ieder een model toegewezen; het
hoofd van dat model mogen ze
drie dagen lang bewerken, ver
fraaien of wat dan ook. Voor dat
doel ls een groot aantal studen
ten gerecruteerd uit de bevolking
van de Rotterdamse Erasmus
universiteit. Oelljke monniken,
gelijke kappen, daafc begint het
mee. Om ledereen gelijke kansen
te geven zijn dus modellen uitge
kozen die zo'n beetje dezelfde
haarstructuur hebben. Oeen van
de slachtoffers mocht zich in de
maand voorafgaande aan de
kampioenschappen, laten knip
pen, zodat er aan hen allen flink
wat eer te behalen valt. Twee
dagen vóór het grote moment
worden ze allemaal pas gewassen
en gekapt. Die behandeling
wordt kort voor de wedstrijd nog
eens herhaald
De bezoekers kunnen de verrich
tingen van hun collega's op de
voet volgen vla monitors die
overal ln het complex worden op
gesteld. Tussen de bedrijven
door zijn er modeshows en kun
nen de bezoekers zich op de hoog
te stellen van de nieuwste behan
delingsmethoden van het haar
dus. Bovendien ls er nog een vak
tentoonstelling met medewer
king van honderdvijftig bedrij
ven op het gebied van de cosme
tica en haarverzorglng.
Het is de tweede keer dat de
wereldkampioenschappen kap
pen ln Nederland worden gehou
den. Voor het eerst gebeurde dat
in 1962 ln Amsterdam. De organi
satie ls ln handen van de Confé-
dératlon Internationale de la
Coiffure, waarbij kappers uit ze
venentwintig landen zijn aange
sloten, hele goeie (en dure) na
tuurlijk. Oezlen de toegangsprij
zen zijn de wedstrijden bepaald
niet geschikt om er gezellig een
dagje met het hele gezin heen te
gaan: een dagkaartje kost vijftig
gulden, een passe-partout voor
alle drie de dagen honderd gul
den. Op de derde dag mogen de
leerlingen- van de kappersvak
scholen er voor 'slechts' 17,5C
in.
„Een van de belangrijkste, want
originele documenten over de
Holocaust" is het album al ge
noemd. Dat album bevat meer
dan tweehonderd foto's van het
verblijf en de vernietiging van
mensen in Auschwitz, dat ln het
bezit is gekomen van Jad Was-
jee m, het Israëlische bureau voor
oorlogsdocumentatie en tevens
tentoonstellingsgebouw in Jeru
zalem. Het is de enig bekende
fotoreportage van het vèrnieti-
gingskamp. De fotograaf is onbe
kend en zodoende weet men ook
niet of de foto's door een gevan
gene zijn gemaakt of door een
nazifotograaf. Gewoonlijk was
het streng verboden ln de doden
kampen te fotograferen.
Het album was aanvankelijk ln
het bezit van Lily Meier die nu ln
de Verenigde Staten woont. Ze
vond het kort na de bevrijding
van Auschwitz in een tot herstel
lingsoord ingerichte SS-villa. De
fotoreportage was verstopt in een
onderbroek die onder een hoop
kleren lag. Lily Meier, toen nog
Jacobi geheten, nam het album
mee. toen ze op foto's haar fami
lie herkende en de rabbijn van
haar geboorteplaats Bilkl, in
Tsjechoslowakije aan de Russi
sche grens. Sindsdien heeft ze het
overal met zich meegenomen.
Wel heeft ze toegestaan dat de
joodse gemeente van Praag na de
bevrijding kopieën van de foto's
maakte. Er wordt nu nagegaan
waar die afdrukken worden be
waard. De Fransen Serge en Bea
te Klarsfeld hebben het originele
album met de sinistere, aangrij
pende fotoreportage bij mevrouw
Meier in Miami ontdekt.
Verleden jaar zijn in de archieven
van de Amerikaanse geheime
dienst (CIA) in Washington lucht
foto's van het vernietigingskamp
Auschwitz gevonden, gemaakt
door Amerikaanse verkenners.
Tot dan was het onbekend dat de
Amerikaanse luchtmacht foto's
van het kamp had gemaakt
Het cl reus ran de gebroeders
Ring ling trekt door de grote ste
den van de Verenigde Staten en
wie daar nog niet van geboord
heeft, merkt het vanzelf wel.
Overal waar het circus komt,
wordt eerst de stad min of meer
op z'n kop gezet. Hier, in Mil
waukee. werd een olifanten-pa
rade gehouden, die eindigde met
een openluchtdiner voor de dik
huiden. Obers in keurige zwarte
uitmonstering bedienden de
dikke dames en heren en zoiets
trok natuurlijk de nodige pu
blieke belangstelling, waar al
les uiteindelijk om begonnen
Alles is even vervelend aan die
nieuwe Engelse club in Rochdale,
in het noordwesten van het land:
de lezingen, de discussies, de uit-
stapjes en zeker de leden zelf. De
„club voor verveelde mannen"
telt al boven de vijftig leden, van
Wie de verveling haast zichtbaar
afdruipt. De discussies gaan over
zaken die niemand interesseren,
de lezingen over ontzettend ver
velende romans van onbekende,
derderangs schrijvers. Elke vrij
dagavond begeeft de hele verga
dering zich naar de enige nacht
club in de aangrenzende stad.
niet om er een lollige avond te
hebben, maar om de uitsmijter
plechtig mee te delen dat nie
mand naar binnen zal gaan uit
vrees zich te zullen vermaken. De
verveelde heren hebben een en
kel uitstapje op het programma
gezet, maar die naar de badplaat
sen staan wel voor een donkere,
gure winterdag genoteerd, zodat
het niet echt een plezierig uitje
kan worden. Praten over het weer
wordt zorgvuldig vermeden; daar
zit toch nog te veel variatie ln. De
verveelde mannen staan niet af
wijzend tegenover een zuster-
club. op voorwaarde dat de ver
veelde vrouwen apart vergade
ren. Het mocht eens gezellig wor
den! Maar reken maar dat die
verveelde mannen onder elkaar
de grootste pret hebben
