Muziekschooltje groeide uit tot orkest met eigen geluid Ondernemingsraad NOS boos op TROS-voorzitter Introverte poëzie in abstracte beelden Dutch Swing College draagt geen hoedjes 'Pseudo-geruchtmakende uitspraken' Over Pierre Kemp Aandacht, voc Breytenbach Brieven van Blo belangrijk voo literatuurhistor Nieuwe boeke DINSDAG 16 SEPTEMBER 1980 KUNST/RADIO/TELEVISIE TROUW/KWARTET Vijfendertig jaar bandleider, en still going strong. Peter Schilperoort blikt terug op de ontstaansgeschiedenis van zijn Dutch Swing College band. en begint volgende week opgewekt aan een jubileumtoernee door Nederland, met de Amerikaanse trom pettist Ruby Braff als gast. De rondreis, die voor velen puur jeugdsentiment zal beteke nen, leidt langs de volgende steden: Amers foort, Papendrecht, Utrecht, Den Haag, Groningen, Ede, Rotterdam, Deventer, Eindhoven, Amsterdam, Hengelo, Helmond en Den Bosch. door Frits Lagerwerff KAAGDORP „Het is ei genlijk allemaal vlak vóór de oorlog begonnen. Ik zat eerst in de Bouncers een dansor- kest dat swingarrangementen speelde en werd daarna ge vraagd in de Swing Papa's die onder leiding stonden van tenorsaxofonist Joop Stout- jesdijk. Iwan Poustouchkine had deze band meen ik in 1935 opgericht,, hij is er ook altijd in blijven spelen, maar toen Joop er bij kwam werd hij met een tot leider gebombadeerd omdat hij muzikaal gezien met kop en schouders boven de rest uitstak. Sti listisch werden we sterk gestimuleerd door Toto Poustouchkine, Iwans broer, een jazz journalist die aanvan kelijk om oris lachte maar die later toch wel 't leuke van ons orkest inzag. We waren serieuze amateurs, het was een prachtbezetttng met Hans Assen- derp, een duivelskunstenaar die jon gen. Joost van Os. Joop Schrier. Ed die Hamm, Iwan. Joop Stoutjesdijk en ik." Aan het woord is Peter Schilperoort. de 61-jarige leider van de Dutch Swing College Band, die deze maan den veelvuldig wordt gefêteerd om dat zijn orkest 35 jaar bestaat „In de oorlog hebben we de Swing Papa's opgeheven omdat 't niet meer 'mogelijk was om jazz te spelen. Er werd zo'n sterke controle uitgeoefend door de moffen, en wij hadden geen zin om overstag te gaan, om Duitse meezingertjes te spelen. We hadden tot in de winter van '43-'44 onze jazza vonden in de Haagse Pulchri Studio en andere zalen, daar kwam de hele Haagse jazzwereld op af. Alle muzi kanten wisten ervan, door 't aan el kaar te vertellen, want er kon natuur lijk niets in de kranten. Het muzikale nieuws werd met een sneeuwbaleffect verspreid en tijdens de jamsessions zaten de zalen propvol, met dol-ent- housiaste mensen die het verboden Amerikaanse repertoire wilden ho ren. Dat ging op een goeie dag mis. want toen ontdekten we tijdens het spelen dat een verdieping lager een vergadering aan de gang was van de WA. van al die zwartjassen. Die kwa men tijdens hun pauze bij ons naar binnen lopen; dat was een beetje grie zelig want die hoorden uiteraard pre cies wat er aan de hand was. Wij waren zeer op onze qui vive, en dach ten dat ze zouden ingrijpen of op z'n minst de Kultuurkamer zouden waar schuwen. Een kwartiertje later zagen we opeens Beusenberg, hoofd van de Kultuurkamer, een echte boef was dat, binnenlopen met een stel van die zwartjassen terwijl wij nog zaten te spelen. Op een teken van hem wilden zij naar het podium toe, de zaal door. Dat lukte echter niet omdat 't pu bliek als één man opstond en alle stoeltjes omvielen. Toen zij eindelijk bij het podium waren zaten onze in strumenten al in de koffertjes en wa ren wij via de zijuitgang verdwenen Dat is de laatste keer dat we in oorlog gespeeld hebben. De eerstvolgende weken was ik niet op mijn adres thuis, totdat Je merkte dat de storm weer geluwd was. Hoe vaak ik en anderen wel verhuisd zijn weet ik niet meer, Je moest namelijk uitkijken om niet opgepakt te worden en naar Duitsland te worden gestuurd. Joost van Os hadden ze te pakken, die woonde in Rotterdam en daar begon nen de razzia's. Ondanks de ongeloof lijke ongemakken is dit de meest interessante tijd uit mijn leven ge weest, wat je toen allemaal mee maakte, hoe Je de goede vrienden leerde onderschelden van de minder goede, die scheiding lag toen haar scherp." De laatste oorlogsjaren waren je ma nluie activiteiten beperkt tot self- studie en lesgeven? „Ja. ja, bij Frans Vink en mij, in de huiskamer, voor zover 't mogelijk was. Er waren theorielessen. Frans gaf pianoles en ik deed hetzelfde op gitaar, klarinet en saxofoons. Theorie ging in groepsverband, plaatjes luis teren en analyseren, dat soort dingen. Leerlingen mochten in geld betalen •of in natura, ze brachten bonen mee, een brood, enfin alles werd geruild in die tijd. Na de bevrijding hebben we de koppen bij elkaar gestoken, een eigen theoriecursus in elkaar gezet die speciaal op jazz gebaseerd was. dat had je toen namelijk nog niet. en een muziekschooltje geopend." ..We wilden allereerst de muziektheo rie serieus behandelen, uit 't gezichts punt van de jazzmuzikant, dat je er wat aan had, in de praktijk. Toen we dit klassikaal deden groeide het aan tal leerlingen snel, Paultje Ruys was er bij, Wim Kolstee. Dim Kesber, noem maar op. Dit noemden we the Dutch Swing College en het orkest dat er uit ontstond the Orchestra of the Dutch Swing College. Frans Vink was de eerste leider, in '46 nam ik 't over. Ja, ik had mijn studie aan de TH in Delft er voorlopig aan gegeven, we gingen in de muziek door. Behalve les geven deden we optredens met het orkest, we hadden een eigen jazzclub, ik deed wat journalistiek werk, bij het Haagsch Dagblad, dat bestaat nu niet meer. Ik schreef jazzkritieken. en De Zwarte Parade, dat was mijn pla tenrubriek." Pianoklep Je gaf les terwijl je self autodi dact was op alle instrumenten? „Ik heb alleen twee Jaar pianoles ge had, tussen mijn tiende en mijn twaalfde, van een klassieke leraar, een knorrige oude man, dat is na die twee jaar hopeloos in de soep gelo pen. Ik deed gewoon niet wat hij zei, het was verschrikkelijk saai, allemaal duffe rotoefeningen, dus kreeg ik te horen dat ik 't toch nooit zou leren. Mijn vader was ten einde raad, dacht dat 't aan het instrument lag. Die heeft toen nog geprobeerd me viool les te laten geven, door diezelfde on tactische meneer, die boeken aan mijn arm ophing om m'n arm een beetje sterk te maken. Ik kwam dan binnen met een melodietje in m'n hoofd dat ik net op een straatorgel had horen spelen, (neuriet voor, met alle akkoorden), en dat ik 'm dan voor deed aan de piano, in de verwachting 'dat die man héél trots op me zou zijn. Maar nee hoor, hij smeet de piano- klep op m'n vingers. Zo wek Je na tuurlijk geen belangstelling voor mu ziek. Ik heb daarna maar van lessen afgezien, ik kreeg een gitaar, en heb de methode ervan uit een boekje ge haald. en zo ging het ook met de andere instrumenten." „Ik had 't grote voordeel dat ik de opgedane techniek vrij snel in allerlei orkestjes kon uitproberen. Maar het belangrijkste leerde ik pas toen ik in beroepsorkesten ging spelen, want Ja, in amateurorkesten was ik toch een beetje haantje de voorste. Pas toen ik in de oorlog bij Klaas van Beeck voor de radio mocht spelen merkte ik dat er voor muziek toch wat meer kwam kijken dan een arrangementje voor de Swing Papa's. Ten eerste had je de zenuwen, ik kon op die leeftijd nau welijks muziek lezen, maar bij Van Beeck was er een uurtje repetitie op minstens twee nieuwe arrangemen ten en daarna was er direct uitzen ding. Ik verzamelde dus alle moed als amateurtje en wist dat Klaas gek op me was. Hij was dixlelandllefhebber en wilde met vier blazers wat meer doen dan dansmuziek. Hans Assen- derp zat er ook weer bij, na verloop van tijd ging ik arrangementen schrijven en om niet in de gaten te lopen kregen de stukken Nederlandse namen. De Jazz me blues werd voor de radio Mijn Blauwe Jas en South Rampart Street werd de Rat in de Zoutmanstraat, we lachten ons 't la- zerus, kun Je je voorstellen „In de Dutch Swing College band heb ik er daarna een gewoonte van ge maakt zo min mogelijk op te schrij ven om vooral spontaan te blijven De muziek die we nu spelen klinkt soms gearrangeerd, maar de verschil lende stemmetjes die je hoort vinden Peter Schilperoort: geen Duitse meezingersD'«wwl# we vaak uit tijdens het spelen. En als ik wat arrangeer dan komt dat nooit uit één of ander boekje, ik schrijf op wat ik hoor, zonder gebruik van een piano, ik zing de verschillende stem men in mezelf." Na de oorlog werd de jan wereld, en dan vooral in Den Haag, geken merkt door een heel aparte sfeer. Er was onenigheid tussen amateurs, dat waren de puristen, en professionals, die waren commercieel, sax spelen was al een beetje verdacht en over bebop werd de banvloek uitgespro ken. Hoe kijk je nu tegen die deining aan? „Bebop, Charlie Parker, verraste ons volkomen. Op de verboden radio had den we Ellington, Eddie Condon en Oscar Peterson, maar geen Parker. We hoorden van de nieuwe ontwikke lingen van de plaatjes die vrienden uit Amerika hadden meegebracht. Ik moet je eerlijk zeggen dat mijn eerste indruk was: als het hier naar toe moet houd ik er mee op! Later realiseerde ik me hoe die muziek in elkaar zat, en ontstonden de discussies. Ja, ik heb geen bebop-orkest, dus toen ik Arie Merkt dingen hoorde drummen die uit de bebop afkomstig waren heb ik gezegd dat 't me geen fluit kon sche- Van onze radio- en tv-redactle HILVERSUM De onderne mingsraad van de NOS heeft zeer kritisch gereageerd op uitlatingen die TROS-voorzit ter, mr. H. J. Minderop, giste ren bij de presentatie van het winterprogramma van zijn omroep heeft gedaan. Het da gelijks bestuur van de onder nemingsraad zegt bepaalde uitspraken niet anders te kunnen zien dan als scherpe aanvallen op het bestaande omroepbestel in het algemeen en de NOS in het bijzonder De drang van de TROS om meer reclame op televisie uit te zenden, zelfs tussen de programma's door. riekt naar vercommercialisering en vormt een bedreiging voor onafhan kelijke programmering, aldus de on dernemingsraad van de NOS. De raad vindt ook dat uit de ongenuan- Speciaal vandaag Opening Staten-Generaal directe uitzending van de ope ning van de Staten-Generaal door koningin Beatrix. Com mentaar van Koos Postema Ned. 2/12.55 Samenvatting Ned. 1/18.15 Brandpunt - KRO's actuali teitenrubriek gaat over Prins jesdag, naar aanleiding daar van een gesprek met minister Van der Stee van financiën: ander onderwerp is de omstre den levering van materiaal door Van Doorne's transmis sie aan een fabriek van urani umverrijking in Pakistan Ned. 2/21.20 Den Haag Vandaag - extra lang in verband met de nieuwe beleidsplannen van het kabi net Van Agt in troonrede en Miljoenennota Ned. 1/22.00 NOS-radio besteedt in een vier uur durend programma aandacht aan Prinsjesdag 1980 met interviews met de minis ters. vragen van luisteraars, een journalistenforum en Ton Planken als centrale presen tator Hilv. 1/13.03 De letter M - eerste uitzen ding van een serie van drie over de dood van een kind en de invloed daarvan op de om geving (KRO-radio) Hilv. 2/9.20 Coral van Herwijnen heeft de hoofdrol in „De strijd voor de liefde", een van de afleveringen van de TROS-dramaserie „Les sen in liefde". ceerde uitlating van de TROS-voor zitter over leegstand van de studio's blijkt dat hij onvoldoende van het produktieproces van televisie en ra dio afweet Als het facilitair bedrijf van de NOS ter discussie zou moeten staan wil de ondernemingsraad van af het begin aan de discussie deelnemen. De on dernemingsraad zegt tenslotte niet steeds geconfronteerd te willen wor den met pseudo-geruchtmakende uit spraken van omroepvoorzitters die slechts de indruk wekken te dienen tot meer publiciteit van het eigen programma meende dat concurrentie van buiten een efficiency-prikkel voor de NOS zou zijn.,Ik hoef alleen maar aan het kostenvraagstuk te denken. Hoe lang wachten wij al op een rapport waarin wij inzicht krijgen in de kostprijzen van het facilitair bedrijf." AVRO-voorstel Tenslotte wees de heer Minderop het voorstel van de AVRO-voorzltter om fusie van twee omroepen mogelijk te maken zodat twee omroepen kunnen samengaan zonder verlies van zend tijd. af. De omroepwet zou volgens de heer Keyzer zo gewijzigd moeten wor den dat de zendtijden bij elkaar opge teld moeten worden en zo'n fusie moet zelfs met extra zendtijd be loond worden. De heer Minderop noemde de TROS een omroep met een eigen identiteit en een eigen ge zicht die niet aan een samengaan met een andere omroep denkt. Drs. C. Baay, directeur van de TROS- televisie, berekende dat het produce ren van eigen Nederlandse televisie drama per uur een half tot één mil-* joen gulden kost. Dat ligt volgens hem voornamelijk aan de kosten van de techniek. „Daarom is het vrijwel onmogelijk om bij uitbreiding van de televisiezendtijd overdag aan derge lijke produkties te denken." Waarschijnlijk dacht de heer Baay Otto Hetterscheid bij Galerie Gamma door Cees Straus TROS-voorzitter: H. J. Minderop aan de enorm kostbare dramaserie „Lessen in liefde", naar verhalen van Decamerone en Boccaccio, een pres tigeproject waaraan de afdeling dra ma van de TROS jaren heeft gewerkt De uitzending is ook al vanwege de hoge kosten een jaar uitgesteld. Op zondag 26 oktober zal echter de eer ste aflevering worden vertoond. Ver der gaan de meeste televisie- en ra dioprogramma's van de TROS op de oude voet verder. AMSTERDAM Er is in ze kere zin moed voor nodig om als galerie je kracht te zoeken in werk dat buiten de modieu ze tendenzen valt. De huidige (over)waardering voor het realisme en het bijna kritiekloze plaatsjeskijken dat daar uit voort komt. heeft de belangstelling voor bijvoorbeeld de abstracte schilder kunst behoorlijk verminderd, zo lijkt het er althans vaak op. Soms gaat het inderdaad ten koste van hen die met hun non-figuratieve werk werkelijk iets hebben te zeggen. In zo'n geval is de daadwerkelijke steun van een ga lerie onontbeerlijk om een geluid te laten horen dat uitstijgt boven dat van de veel lawaaierige en commerci eel denkende vakbroeders. Heel sterk gaat dat op voor de intro verte schilderijen in gemengde tech niek en aquarellen van Otto Hetter scheid. Zijn werk heeft veel zegglngs- Omroepwet In de door de ondernemingsraad van de NOS gewraakte toespraak stelde de TROS-vooizitter voor het „starre stramien" van STER-blokken uitslui tend rond de journaals te doorbreken door in de pauzes tussen de verschil lende programma's het uitzenden van STER-reclame toe te staan. Hij pleitte voor uitbreiding van STER- zendtijd waarvoor de huidige om roepwet moet worden aangepast De heer Minderop. die ook pleitte voor zendtijduitbreiding die gepaard gaat met het maken van nieuwe pro gramma's. wees echter bij voorbaat uitbreiding van het facilitair bedrijf van de N08 af. Hij gebruikt daarvoor het volgende, door de ondernemings raad van de NOS ongenuanceerde genoemde, argument: „Het leegstaan van kapitale studio's, in de zomer maanden en ook in de avond- en nachturen, is ons en velen met ons. nog altijd een doorn in het oog. In kapitaal-intensieve bedrijven die sterk gevoelig zijn voor economische veroudering, moet in principe semi- continu gewerkt kunnen worden." De TROS-voorzitter vond meer stu- diobouw van de N08 overbodig en Het aprilnummer van het kwartaal schrift De Engelbewaader is geheel gewijd aan de dichter Pierre Kemp (1886-1967). Het interessante nummer bevat onder meer een biografische schets met veel aardige informatie van de hand van Harry O. M. Prick. De buurman van de dichter in Maas tricht, Jef Leunissen, haalt herinne ringen op en geeft onder andere een curieus lijstje met boeken die Kemp moet hebben gelezen of ingezien. Hij gaat ook in op zijn muzikaliteit en vrouwenliefde Over Kemps administratieve kant handelt M. M. Lommens, over zijn muziekliefde Fernand Lodewick. over zijn schilderijen Fred van Leeu wen. Een kleine studie maakt Pim de Vroom en van de kleurwoorden in Kemps poëzie. Het geheel wordt ge completeerd met een selectie van brieven (aan Vestdijk. Aafjes enz.) en is verlucht met talrijke foto's. Een biogragie besluit het nummer RF Pierre Kemp. Man in het zwart, heer van het groen. Samengesteld door Rob Molin en Peter Morel. De Engel bewaarder, Amsterdam 1980.190 blz. Abonnement 32,50 per jaar. Losse nummers 8,50 plus 2 gulden porto. Postgiro 44 75 900 tn.v. De Engelbe waarder Amsterdam. Otto Hetterscheid: zonder titel, gemengde techniek, 1979. kracht, verdient daarom, ook ruime aandacht, maar het moet gezegd wor den: hij maakt het de doorsneekijker niet gemakkelijk. Wie gewend is aan kant en klaar voorgezette plaatjes, voorstellingen die gekoppeld zijn aan een herkenbare en dus makkelijk te verklaren wereld, moet zich bij deze Amsterdamse schilder-inspannen om zijn verstokte kijkgewoontes af te leren. Waardering voor Hetterscheids werk. dat momenteel te zien is bij Galerie Gamma (Keizersgracht 429 in Am sterdam), heeft daarom ook direct te maken met wat de kijker er zelf aan wil geven. Dit werk is zo in zichzelf gekeerd, dat een ontmoeting alleen kan plaatsvinden op basis van ver gaande ontvankelijkheid. Stilistisch gezien zijn deze nieuwe schilderijen en aquarellen (eerder was hij met collages bij Gamma te zien) in te delen bij het abstract-expresslonls- me. Het is qua expressie niet volko men lyrisch te noemen, een kenmerk dat zoveel abstracten sinds de Cobra- beweging hebben. Bij Hetterscheid wordt het trouwens allemaal niet zo uitbundig neergezet. Eerder is er sprake van een ingehouden en poëti sche verteltrant. Zijn beeldtaal vaak kiest hij voor een min of meer centraal gezet vierkant tegen een vaag uitgewerkt decor kent geen scherpe of kantige vormen en zijn kleuren zijn nimmer agressief Veel pastels en gedempte tonen over wegen; grijs, oudroze en nachtblauw hebben zijn voorkeur. Het zijn sober aandoende kleurschema's die vaak vlak naast elkaar liggen en voor hen geldt, hoe dichter bij elkaar ge plaatst. hoe expressiever ook. Mis schien klinkt dat tegenstrijdig, want juist bij de abstracten is meestentijds de confrontatie van uiteenlopende en tegengestelde kleuren zo boeiend Maar het gaat dan wel om primaire kleuren die Hetterscheid nu eenmaal niet gebruikt. De middelen die hij aanwendt om de spanning in zijn werk te verkrijgen, zijn dus bewust beperkt gehouden, maar juist daarin ligt ook zijn kracht. Individualisme De manier waarop Hetterscheid zijn kleuren kiest, lijkt steeds zuiver ge voelsmatig tot stand te komen. Er ligt in leder geval geen duidelijk uit gangspunt aan ten grondslag; er is sprake van een zo hoog mogelijk op gevoerd individualisme dat spon taan, maar toch beheerst wordt uitge dragen. Het feit dat de kijker bij Hetterscheid zoveel kwijt kan. be paalt ook de inhoud van zijn beelden. Er wordt bewust weinig houvast ge boden; zo is het typerend voor de maker dat hij geen titel aan zijn werk geeft. Ze zijn ook daarom op veel manieren te interpreteren. Steeds kom je uit op de vraag waar de schil der ophoudt zijn opvattingen te ver kondigen en waar Je eigen interpreta ties beginnen. -Tot 28 september, geopend op dins dag tot en met saterdag van 11.38- 17.30 uur. De kleine Johannesburgse ut Taurus geeft alleen die boel die de gevestigde Zuidafrikaj geverijen met het oog op de, niet aandurven. Tot nu toe i Taurus-uitgeverij acht titels naam staan. Naast twee romi André Brink, een novelle vj in, Miles en toneelstukken van Stockenström publiceerde een boekje over de literaire i in Zuid-Afrika van Nadine G' cr (over „Burger's Daughter"),! ii veile van Dan Roodt en een bi c zing uit het werk van Breyta t tenbach. In september van dit Jaar vraJTd rus opnieuw de aandacht roa oli tenbach. Dan verschijnen ets glngsbundel voor de dichter. „Woorde teen die wolke" en e del proza onder de bijna barok cl „Die miernes swel op ja dl terrier kry 'n weekend en andi vergete Katastrofes en fragmt 'n ou manuskrip van Breytet tenbach" sp< Wie belang stelt ln deze en uitgaven van deze niet-coma .uitgeverij, kan inlichtingen aan: Taurus, Postbus 85218, rentla 2029. Zuld-Afrika. len dat ie naar bop-platen luisterde, maar dat ik niet kon velen dat hij dit in praktijk ging brengen in mijn or kest. Verder waren er veel jazzclubdi recteuren en gefrustreerde muzikan ten die een bepaald stempel op de muziek wilden drukken. Ik vond 't helemaal geen punt dat modernisten als Rob Pronk en Rob Madna bij ons in de club kwamen spelen, ik deed zelf soms mee. We hebben inderdaad een afscheiding gehad in de Jazzclub, de echte puristen vonden dat wij met de Dutch Swing College Band veel te modern gingen spelen. Wij deden het zelfde wat Eddie Condon heeft ge daan: je eigen muziek maken en je laten inspireren door alles wat er vóór is gespeeld. We spelen nu met een pianist, Fred Murray, in plaats van een banjoïst, dat geeft Je als solist meer vrijheid. Doorkopieëren „Zo swingt 't orkest beter dan die bands met hoedjes op. en met een tuba en banjo. Dat steeds maar door- copieëren hebben wij altijd gewei gerd. In de internationale jazzwereld heeft mijn orkest nog altijd een heel eigen geluid." In de reeks Achter het boel uitgave van het Letterkundi seum, verscheen in 1973 de bi seling tussen P. N. van Eyck van der Leeuw, en in 1979 km brieven van J. C. Bloem aan V Leeuw. Thans ls de lang i uitgave verschenen met de van Bloem aan Van Eyck. Indi grale uitgave van 268 brie* briefkaarten, verzonden tussa en 1962, ontbreken de brieve Van Eyck omdat Bloem zelf woon was dossiers aan te legg In de inleiding gaan de edlteug leijn, Sötemann en Van Vliet) op het belang van deze briefve ling. We vernemen uit de bries spontane reacties op poëzit tijdgenoten, oordelen over eiga zie en het werk daarmee geiw Voorts horen we van Bloemsg ke en levensbeschouwelijke o gen en krijgen we zicht op del nis en grondslagen van i houdingen en relaties. De contrasteren scherp met Blot dichten waarin de dagelijks!* louterd is tot de „enkele ess dingen des levens." Voor een goed begrip van de I zijn de annotaties uitvoerig, 2 ook in detail een belangwt periode uit de literatuurgescl beschrijven. Brieven van J. C. Bloem sa van Eyck. Uitgegeven, ingek van aantekeningen voorzien! J. Dorleijn, A. L. Sötemann e M. van Vliet. Deel 1 2: 1917-1962. Den Haag 1 75. even, inga i voorzien! iötemann al I 1; 1910-19M Haag 1980. i| Schiermonnikoog. In dit 79 pa tellende boekje van uitgeverij derhoek te Groningen laat J. G bens het eiland zien tussen II 1940. Prijs ƒ22.75. Van uitgeverij Elsevier zijn: Dt go len, het „barbaarse" ruitervd de steppen, door W. Heisslg (2! 34.50). De geheel heiziene 4e van het boek van W. Keller i bijbel heeft toch gelijk (416 39.50). Karei V, heerser overi de en Nieuwe Wereld door P.l stein (268 blz - 29.50). Het boek Nieuwe avonturen van Pi door C. Scheffer (128 blz - 14.91 vier sciencefictionverhalen, li van L. Niven en J. Pournelle (21J De man die de maan verkocht, R. A. Heinlein (202 blz.), Ofd amber, van J. D. Vlnge (213 bi Van de aarde verbannen, do Anderson (194 blz.). Prijs per 10.50 Denkend aan de dood kan 8 leven, roman van M. Erlenl ui tg. Hollandia. Baarn 525 29.50 Van uitgeverij Meulenhoff te Al dam is Het eerste jaar, de eeril Verslag van de ervaringen van L. Nikitin over de opvoeding vi kinderen 234 blz - 34.50. Vrijwilliger en planning, deö satie en sociaal culturele pl door G. Rutten (48 blz Plannen met z'n allen, wegw de sociale culturele planning Schiltmans e.a. (150 blz - 16. studiecentrum-boeken van ft stink. Hydrologie van Nederh leiding van J. J. de Vries. Uitg pi. Amsterdam. 124 blz - 25 Van uitgeverij Polak en Van 0 te Amsterdam zijn: Berlijn A derplatz, door A. Döblin (2e drd blz - 43.50). Verzamelde gedic door I. Gerhardt. (767 blz - 6* De roos van Dekama, mr J. val nep. Uitg. De Kern. 512 blz -5 De identiteit van katholieke i schapsmensen. Bij het 75-jaï staan van het Thijmgenootschj Nederlandse vereniging van rs lectuelen, werd vorig jaar eenc gehouden. Aan een aantal schappers werd de vraag gesö waarom en in hoeverre er spr« van Identiteitsverlies bij katt wetenschappers. Een psycholo filosoof, een medicus, een th« een socioloog, een bioloog, eei noom, een jurist en drie histon gen op het congres op deze vrai Hun voordrachten zijn nu do katholiek studiecentrum in NU* gebundeld en bij Ambo. Baarn. geven. 305 blz. - 39.50

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 4