Muziekschooltje groeide uit
tot orkest met eigen geluid
Ondernemingsraad NOS
boos op TROS-voorzitter
Introverte poëzie in
abstracte beelden
Dutch Swing College draagt geen hoedjes
'Pseudo-geruchtmakende uitspraken'
Over Pierre Kemp
Aandacht, voc
Breytenbach
Brieven van Blo
belangrijk voo
literatuurhistor
Nieuwe boeke
DINSDAG 16 SEPTEMBER 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
Vijfendertig jaar bandleider, en still going
strong. Peter Schilperoort blikt terug op de
ontstaansgeschiedenis van zijn Dutch
Swing College band. en begint volgende
week opgewekt aan een jubileumtoernee
door Nederland, met de Amerikaanse trom
pettist Ruby Braff als gast. De rondreis, die
voor velen puur jeugdsentiment zal beteke
nen, leidt langs de volgende steden: Amers
foort, Papendrecht, Utrecht, Den Haag,
Groningen, Ede, Rotterdam, Deventer,
Eindhoven, Amsterdam, Hengelo, Helmond
en Den Bosch.
door Frits Lagerwerff
KAAGDORP „Het is ei
genlijk allemaal vlak vóór de
oorlog begonnen. Ik zat eerst
in de Bouncers een dansor-
kest dat swingarrangementen
speelde en werd daarna ge
vraagd in de Swing Papa's die
onder leiding stonden van
tenorsaxofonist Joop Stout-
jesdijk.
Iwan Poustouchkine had deze band
meen ik in 1935 opgericht,, hij is er
ook altijd in blijven spelen, maar
toen Joop er bij kwam werd hij met
een tot leider gebombadeerd omdat
hij muzikaal gezien met kop en
schouders boven de rest uitstak. Sti
listisch werden we sterk gestimuleerd
door Toto Poustouchkine, Iwans
broer, een jazz journalist die aanvan
kelijk om oris lachte maar die later
toch wel 't leuke van ons orkest inzag.
We waren serieuze amateurs, het was
een prachtbezetttng met Hans Assen-
derp, een duivelskunstenaar die jon
gen. Joost van Os. Joop Schrier. Ed
die Hamm, Iwan. Joop Stoutjesdijk
en ik."
Aan het woord is Peter Schilperoort.
de 61-jarige leider van de Dutch
Swing College Band, die deze maan
den veelvuldig wordt gefêteerd om
dat zijn orkest 35 jaar bestaat
„In de oorlog hebben we de Swing
Papa's opgeheven omdat 't niet meer
'mogelijk was om jazz te spelen. Er
werd zo'n sterke controle uitgeoefend
door de moffen, en wij hadden geen
zin om overstag te gaan, om Duitse
meezingertjes te spelen. We hadden
tot in de winter van '43-'44 onze jazza
vonden in de Haagse Pulchri Studio
en andere zalen, daar kwam de hele
Haagse jazzwereld op af. Alle muzi
kanten wisten ervan, door 't aan el
kaar te vertellen, want er kon natuur
lijk niets in de kranten. Het muzikale
nieuws werd met een sneeuwbaleffect
verspreid en tijdens de jamsessions
zaten de zalen propvol, met dol-ent-
housiaste mensen die het verboden
Amerikaanse repertoire wilden ho
ren. Dat ging op een goeie dag mis.
want toen ontdekten we tijdens het
spelen dat een verdieping lager een
vergadering aan de gang was van de
WA. van al die zwartjassen. Die kwa
men tijdens hun pauze bij ons naar
binnen lopen; dat was een beetje grie
zelig want die hoorden uiteraard pre
cies wat er aan de hand was. Wij
waren zeer op onze qui vive, en dach
ten dat ze zouden ingrijpen of op z'n
minst de Kultuurkamer zouden waar
schuwen. Een kwartiertje later zagen
we opeens Beusenberg, hoofd van de
Kultuurkamer, een echte boef was
dat, binnenlopen met een stel van die
zwartjassen terwijl wij nog zaten te
spelen. Op een teken van hem wilden
zij naar het podium toe, de zaal door.
Dat lukte echter niet omdat 't pu
bliek als één man opstond en alle
stoeltjes omvielen. Toen zij eindelijk
bij het podium waren zaten onze in
strumenten al in de koffertjes en wa
ren wij via de zijuitgang verdwenen
Dat is de laatste keer dat we in oorlog
gespeeld hebben. De eerstvolgende
weken was ik niet op mijn adres
thuis, totdat Je merkte dat de storm
weer geluwd was. Hoe vaak ik en
anderen wel verhuisd zijn weet ik niet
meer, Je moest namelijk uitkijken om
niet opgepakt te worden en naar
Duitsland te worden gestuurd. Joost
van Os hadden ze te pakken, die
woonde in Rotterdam en daar begon
nen de razzia's. Ondanks de ongeloof
lijke ongemakken is dit de meest
interessante tijd uit mijn leven ge
weest, wat je toen allemaal mee
maakte, hoe Je de goede vrienden
leerde onderschelden van de minder
goede, die scheiding lag toen haar
scherp."
De laatste oorlogsjaren waren je ma
nluie activiteiten beperkt tot self-
studie en lesgeven?
„Ja. ja, bij Frans Vink en mij, in de
huiskamer, voor zover 't mogelijk
was. Er waren theorielessen. Frans
gaf pianoles en ik deed hetzelfde op
gitaar, klarinet en saxofoons. Theorie
ging in groepsverband, plaatjes luis
teren en analyseren, dat soort dingen.
Leerlingen mochten in geld betalen
•of in natura, ze brachten bonen mee,
een brood, enfin alles werd geruild in
die tijd. Na de bevrijding hebben we
de koppen bij elkaar gestoken, een
eigen theoriecursus in elkaar gezet
die speciaal op jazz gebaseerd was.
dat had je toen namelijk nog niet. en
een muziekschooltje geopend."
..We wilden allereerst de muziektheo
rie serieus behandelen, uit 't gezichts
punt van de jazzmuzikant, dat je er
wat aan had, in de praktijk. Toen we
dit klassikaal deden groeide het aan
tal leerlingen snel, Paultje Ruys was
er bij, Wim Kolstee. Dim Kesber,
noem maar op. Dit noemden we the
Dutch Swing College en het orkest
dat er uit ontstond the Orchestra of
the Dutch Swing College. Frans Vink
was de eerste leider, in '46 nam ik 't
over. Ja, ik had mijn studie aan de
TH in Delft er voorlopig aan gegeven,
we gingen in de muziek door. Behalve
les geven deden we optredens met het
orkest, we hadden een eigen jazzclub,
ik deed wat journalistiek werk, bij
het Haagsch Dagblad, dat bestaat nu
niet meer. Ik schreef jazzkritieken. en
De Zwarte Parade, dat was mijn pla
tenrubriek."
Pianoklep
Je gaf les terwijl je self autodi
dact was op alle instrumenten?
„Ik heb alleen twee Jaar pianoles ge
had, tussen mijn tiende en mijn
twaalfde, van een klassieke leraar,
een knorrige oude man, dat is na die
twee jaar hopeloos in de soep gelo
pen. Ik deed gewoon niet wat hij zei,
het was verschrikkelijk saai, allemaal
duffe rotoefeningen, dus kreeg ik te
horen dat ik 't toch nooit zou leren.
Mijn vader was ten einde raad, dacht
dat 't aan het instrument lag. Die
heeft toen nog geprobeerd me viool
les te laten geven, door diezelfde on
tactische meneer, die boeken aan
mijn arm ophing om m'n arm een
beetje sterk te maken. Ik kwam dan
binnen met een melodietje in m'n
hoofd dat ik net op een straatorgel
had horen spelen, (neuriet voor, met
alle akkoorden), en dat ik 'm dan voor
deed aan de piano, in de verwachting
'dat die man héél trots op me zou zijn.
Maar nee hoor, hij smeet de piano-
klep op m'n vingers. Zo wek Je na
tuurlijk geen belangstelling voor mu
ziek. Ik heb daarna maar van lessen
afgezien, ik kreeg een gitaar, en heb
de methode ervan uit een boekje ge
haald. en zo ging het ook met de
andere instrumenten."
„Ik had 't grote voordeel dat ik de
opgedane techniek vrij snel in allerlei
orkestjes kon uitproberen. Maar het
belangrijkste leerde ik pas toen ik in
beroepsorkesten ging spelen, want Ja,
in amateurorkesten was ik toch een
beetje haantje de voorste. Pas toen ik
in de oorlog bij Klaas van Beeck voor
de radio mocht spelen merkte ik dat
er voor muziek toch wat meer kwam
kijken dan een arrangementje voor
de Swing Papa's. Ten eerste had je de
zenuwen, ik kon op die leeftijd nau
welijks muziek lezen, maar bij Van
Beeck was er een uurtje repetitie op
minstens twee nieuwe arrangemen
ten en daarna was er direct uitzen
ding. Ik verzamelde dus alle moed als
amateurtje en wist dat Klaas gek op
me was. Hij was dixlelandllefhebber
en wilde met vier blazers wat meer
doen dan dansmuziek. Hans Assen-
derp zat er ook weer bij, na verloop
van tijd ging ik arrangementen
schrijven en om niet in de gaten te
lopen kregen de stukken Nederlandse
namen. De Jazz me blues werd voor
de radio Mijn Blauwe Jas en South
Rampart Street werd de Rat in de
Zoutmanstraat, we lachten ons 't la-
zerus, kun Je je voorstellen
„In de Dutch Swing College band heb
ik er daarna een gewoonte van ge
maakt zo min mogelijk op te schrij
ven om vooral spontaan te blijven
De muziek die we nu spelen klinkt
soms gearrangeerd, maar de verschil
lende stemmetjes die je hoort vinden
Peter Schilperoort: geen Duitse meezingersD'«wwl#
we vaak uit tijdens het spelen. En als
ik wat arrangeer dan komt dat nooit
uit één of ander boekje, ik schrijf op
wat ik hoor, zonder gebruik van een
piano, ik zing de verschillende stem
men in mezelf."
Na de oorlog werd de jan wereld,
en dan vooral in Den Haag, geken
merkt door een heel aparte sfeer. Er
was onenigheid tussen amateurs, dat
waren de puristen, en professionals,
die waren commercieel, sax spelen
was al een beetje verdacht en over
bebop werd de banvloek uitgespro
ken. Hoe kijk je nu tegen die deining
aan?
„Bebop, Charlie Parker, verraste ons
volkomen. Op de verboden radio had
den we Ellington, Eddie Condon en
Oscar Peterson, maar geen Parker.
We hoorden van de nieuwe ontwikke
lingen van de plaatjes die vrienden
uit Amerika hadden meegebracht. Ik
moet je eerlijk zeggen dat mijn eerste
indruk was: als het hier naar toe moet
houd ik er mee op! Later realiseerde
ik me hoe die muziek in elkaar zat, en
ontstonden de discussies. Ja, ik heb
geen bebop-orkest, dus toen ik Arie
Merkt dingen hoorde drummen die
uit de bebop afkomstig waren heb ik
gezegd dat 't me geen fluit kon sche-
Van onze
radio- en tv-redactle
HILVERSUM De onderne
mingsraad van de NOS heeft
zeer kritisch gereageerd op
uitlatingen die TROS-voorzit
ter, mr. H. J. Minderop, giste
ren bij de presentatie van het
winterprogramma van zijn
omroep heeft gedaan. Het da
gelijks bestuur van de onder
nemingsraad zegt bepaalde
uitspraken niet anders te
kunnen zien dan als scherpe
aanvallen op het bestaande
omroepbestel in het algemeen
en de NOS in het bijzonder
De drang van de TROS om meer
reclame op televisie uit te zenden,
zelfs tussen de programma's door.
riekt naar vercommercialisering en
vormt een bedreiging voor onafhan
kelijke programmering, aldus de on
dernemingsraad van de NOS. De
raad vindt ook dat uit de ongenuan-
Speciaal vandaag
Opening Staten-Generaal
directe uitzending van de ope
ning van de Staten-Generaal
door koningin Beatrix. Com
mentaar van Koos Postema
Ned. 2/12.55
Samenvatting
Ned. 1/18.15
Brandpunt - KRO's actuali
teitenrubriek gaat over Prins
jesdag, naar aanleiding daar
van een gesprek met minister
Van der Stee van financiën:
ander onderwerp is de omstre
den levering van materiaal
door Van Doorne's transmis
sie aan een fabriek van urani
umverrijking in Pakistan
Ned. 2/21.20
Den Haag Vandaag - extra
lang in verband met de nieuwe
beleidsplannen van het kabi
net Van Agt in troonrede en
Miljoenennota
Ned. 1/22.00
NOS-radio besteedt in een
vier uur durend programma
aandacht aan Prinsjesdag 1980
met interviews met de minis
ters. vragen van luisteraars,
een journalistenforum en Ton
Planken als centrale presen
tator
Hilv. 1/13.03
De letter M - eerste uitzen
ding van een serie van drie
over de dood van een kind en
de invloed daarvan op de om
geving (KRO-radio)
Hilv. 2/9.20
Coral van Herwijnen heeft de
hoofdrol in „De strijd voor de
liefde", een van de afleveringen
van de TROS-dramaserie „Les
sen in liefde".
ceerde uitlating van de TROS-voor
zitter over leegstand van de studio's
blijkt dat hij onvoldoende van het
produktieproces van televisie en ra
dio afweet
Als het facilitair bedrijf van de NOS
ter discussie zou moeten staan wil de
ondernemingsraad van af het begin
aan de discussie deelnemen. De on
dernemingsraad zegt tenslotte niet
steeds geconfronteerd te willen wor
den met pseudo-geruchtmakende uit
spraken van omroepvoorzitters die
slechts de indruk wekken te dienen
tot meer publiciteit van het eigen
programma
meende dat concurrentie van buiten
een efficiency-prikkel voor de NOS
zou zijn.,Ik hoef alleen maar aan het
kostenvraagstuk te denken. Hoe lang
wachten wij al op een rapport waarin
wij inzicht krijgen in de kostprijzen
van het facilitair bedrijf."
AVRO-voorstel
Tenslotte wees de heer Minderop het
voorstel van de AVRO-voorzltter om
fusie van twee omroepen mogelijk te
maken zodat twee omroepen kunnen
samengaan zonder verlies van zend
tijd. af. De omroepwet zou volgens de
heer Keyzer zo gewijzigd moeten wor
den dat de zendtijden bij elkaar opge
teld moeten worden en zo'n fusie
moet zelfs met extra zendtijd be
loond worden. De heer Minderop
noemde de TROS een omroep met
een eigen identiteit en een eigen ge
zicht die niet aan een samengaan met
een andere omroep denkt.
Drs. C. Baay, directeur van de TROS-
televisie, berekende dat het produce
ren van eigen Nederlandse televisie
drama per uur een half tot één mil-*
joen gulden kost. Dat ligt volgens
hem voornamelijk aan de kosten van
de techniek. „Daarom is het vrijwel
onmogelijk om bij uitbreiding van de
televisiezendtijd overdag aan derge
lijke produkties te denken."
Waarschijnlijk dacht de heer Baay
Otto Hetterscheid bij Galerie Gamma
door Cees Straus
TROS-voorzitter: H. J. Minderop
aan de enorm kostbare dramaserie
„Lessen in liefde", naar verhalen van
Decamerone en Boccaccio, een pres
tigeproject waaraan de afdeling dra
ma van de TROS jaren heeft gewerkt
De uitzending is ook al vanwege de
hoge kosten een jaar uitgesteld. Op
zondag 26 oktober zal echter de eer
ste aflevering worden vertoond. Ver
der gaan de meeste televisie- en ra
dioprogramma's van de TROS op de
oude voet verder.
AMSTERDAM Er is in ze
kere zin moed voor nodig om
als galerie je kracht te zoeken
in werk dat buiten de modieu
ze tendenzen valt.
De huidige (over)waardering voor het
realisme en het bijna kritiekloze
plaatsjeskijken dat daar uit voort
komt. heeft de belangstelling voor
bijvoorbeeld de abstracte schilder
kunst behoorlijk verminderd, zo lijkt
het er althans vaak op. Soms gaat het
inderdaad ten koste van hen die met
hun non-figuratieve werk werkelijk
iets hebben te zeggen. In zo'n geval is
de daadwerkelijke steun van een ga
lerie onontbeerlijk om een geluid te
laten horen dat uitstijgt boven dat
van de veel lawaaierige en commerci
eel denkende vakbroeders.
Heel sterk gaat dat op voor de intro
verte schilderijen in gemengde tech
niek en aquarellen van Otto Hetter
scheid. Zijn werk heeft veel zegglngs-
Omroepwet
In de door de ondernemingsraad van
de NOS gewraakte toespraak stelde
de TROS-vooizitter voor het „starre
stramien" van STER-blokken uitslui
tend rond de journaals te doorbreken
door in de pauzes tussen de verschil
lende programma's het uitzenden
van STER-reclame toe te staan. Hij
pleitte voor uitbreiding van STER-
zendtijd waarvoor de huidige om
roepwet moet worden aangepast
De heer Minderop. die ook pleitte
voor zendtijduitbreiding die gepaard
gaat met het maken van nieuwe pro
gramma's. wees echter bij voorbaat
uitbreiding van het facilitair bedrijf
van de N08 af. Hij gebruikt daarvoor
het volgende, door de ondernemings
raad van de NOS ongenuanceerde
genoemde, argument: „Het leegstaan
van kapitale studio's, in de zomer
maanden en ook in de avond- en
nachturen, is ons en velen met ons.
nog altijd een doorn in het oog. In
kapitaal-intensieve bedrijven die
sterk gevoelig zijn voor economische
veroudering, moet in principe semi-
continu gewerkt kunnen worden."
De TROS-voorzitter vond meer stu-
diobouw van de N08 overbodig en
Het aprilnummer van het kwartaal
schrift De Engelbewaader is geheel
gewijd aan de dichter Pierre Kemp
(1886-1967). Het interessante nummer
bevat onder meer een biografische
schets met veel aardige informatie
van de hand van Harry O. M. Prick.
De buurman van de dichter in Maas
tricht, Jef Leunissen, haalt herinne
ringen op en geeft onder andere een
curieus lijstje met boeken die Kemp
moet hebben gelezen of ingezien. Hij
gaat ook in op zijn muzikaliteit en
vrouwenliefde
Over Kemps administratieve kant
handelt M. M. Lommens, over zijn
muziekliefde Fernand Lodewick.
over zijn schilderijen Fred van Leeu
wen. Een kleine studie maakt Pim de
Vroom en van de kleurwoorden in
Kemps poëzie. Het geheel wordt ge
completeerd met een selectie van
brieven (aan Vestdijk. Aafjes enz.) en
is verlucht met talrijke foto's. Een
biogragie besluit het nummer
RF
Pierre Kemp. Man in het zwart, heer
van het groen. Samengesteld door
Rob Molin en Peter Morel. De Engel
bewaarder, Amsterdam 1980.190 blz.
Abonnement 32,50 per jaar. Losse
nummers 8,50 plus 2 gulden porto.
Postgiro 44 75 900 tn.v. De Engelbe
waarder Amsterdam.
Otto Hetterscheid: zonder titel, gemengde techniek, 1979.
kracht, verdient daarom, ook ruime
aandacht, maar het moet gezegd wor
den: hij maakt het de doorsneekijker
niet gemakkelijk. Wie gewend is aan
kant en klaar voorgezette plaatjes,
voorstellingen die gekoppeld zijn aan
een herkenbare en dus makkelijk te
verklaren wereld, moet zich bij deze
Amsterdamse schilder-inspannen om
zijn verstokte kijkgewoontes af te
leren.
Waardering voor Hetterscheids werk.
dat momenteel te zien is bij Galerie
Gamma (Keizersgracht 429 in Am
sterdam), heeft daarom ook direct te
maken met wat de kijker er zelf aan
wil geven. Dit werk is zo in zichzelf
gekeerd, dat een ontmoeting alleen
kan plaatsvinden op basis van ver
gaande ontvankelijkheid. Stilistisch
gezien zijn deze nieuwe schilderijen
en aquarellen (eerder was hij met
collages bij Gamma te zien) in te
delen bij het abstract-expresslonls-
me. Het is qua expressie niet volko
men lyrisch te noemen, een kenmerk
dat zoveel abstracten sinds de Cobra-
beweging hebben. Bij Hetterscheid
wordt het trouwens allemaal niet zo
uitbundig neergezet. Eerder is er
sprake van een ingehouden en poëti
sche verteltrant. Zijn beeldtaal
vaak kiest hij voor een min of meer
centraal gezet vierkant tegen een
vaag uitgewerkt decor kent geen
scherpe of kantige vormen en zijn
kleuren zijn nimmer agressief
Veel pastels en gedempte tonen over
wegen; grijs, oudroze en nachtblauw
hebben zijn voorkeur. Het zijn sober
aandoende kleurschema's die vaak
vlak naast elkaar liggen en voor hen
geldt, hoe dichter bij elkaar ge
plaatst. hoe expressiever ook. Mis
schien klinkt dat tegenstrijdig, want
juist bij de abstracten is meestentijds
de confrontatie van uiteenlopende en
tegengestelde kleuren zo boeiend
Maar het gaat dan wel om primaire
kleuren die Hetterscheid nu eenmaal
niet gebruikt. De middelen die hij
aanwendt om de spanning in zijn
werk te verkrijgen, zijn dus bewust
beperkt gehouden, maar juist daarin
ligt ook zijn kracht.
Individualisme
De manier waarop Hetterscheid zijn
kleuren kiest, lijkt steeds zuiver ge
voelsmatig tot stand te komen. Er
ligt in leder geval geen duidelijk uit
gangspunt aan ten grondslag; er is
sprake van een zo hoog mogelijk op
gevoerd individualisme dat spon
taan, maar toch beheerst wordt uitge
dragen. Het feit dat de kijker bij
Hetterscheid zoveel kwijt kan. be
paalt ook de inhoud van zijn beelden.
Er wordt bewust weinig houvast ge
boden; zo is het typerend voor de
maker dat hij geen titel aan zijn werk
geeft. Ze zijn ook daarom op veel
manieren te interpreteren. Steeds
kom je uit op de vraag waar de schil
der ophoudt zijn opvattingen te ver
kondigen en waar Je eigen interpreta
ties beginnen.
-Tot 28 september, geopend op dins
dag tot en met saterdag van 11.38-
17.30 uur.
De kleine Johannesburgse ut
Taurus geeft alleen die boel
die de gevestigde Zuidafrikaj
geverijen met het oog op de,
niet aandurven. Tot nu toe i
Taurus-uitgeverij acht titels
naam staan. Naast twee romi
André Brink, een novelle vj in,
Miles en toneelstukken van
Stockenström publiceerde
een boekje over de literaire i
in Zuid-Afrika van Nadine G' cr
(over „Burger's Daughter"),! ii
veile van Dan Roodt en een bi c
zing uit het werk van Breyta t
tenbach.
In september van dit Jaar vraJTd
rus opnieuw de aandacht roa oli
tenbach. Dan verschijnen ets
glngsbundel voor de dichter.
„Woorde teen die wolke" en e
del proza onder de bijna barok cl
„Die miernes swel op ja dl
terrier kry 'n weekend en andi
vergete Katastrofes en fragmt
'n ou manuskrip van Breytet
tenbach"
sp<
Wie belang stelt ln deze en
uitgaven van deze niet-coma
.uitgeverij, kan inlichtingen
aan: Taurus, Postbus 85218,
rentla 2029. Zuld-Afrika.
len dat ie naar bop-platen luisterde,
maar dat ik niet kon velen dat hij dit
in praktijk ging brengen in mijn or
kest. Verder waren er veel jazzclubdi
recteuren en gefrustreerde muzikan
ten die een bepaald stempel op de
muziek wilden drukken. Ik vond 't
helemaal geen punt dat modernisten
als Rob Pronk en Rob Madna bij ons
in de club kwamen spelen, ik deed
zelf soms mee. We hebben inderdaad
een afscheiding gehad in de Jazzclub,
de echte puristen vonden dat wij met
de Dutch Swing College Band veel te
modern gingen spelen. Wij deden het
zelfde wat Eddie Condon heeft ge
daan: je eigen muziek maken en je
laten inspireren door alles wat er vóór
is gespeeld. We spelen nu met een
pianist, Fred Murray, in plaats van
een banjoïst, dat geeft Je als solist
meer vrijheid.
Doorkopieëren
„Zo swingt 't orkest beter dan die
bands met hoedjes op. en met een
tuba en banjo. Dat steeds maar door-
copieëren hebben wij altijd gewei
gerd. In de internationale jazzwereld
heeft mijn orkest nog altijd een heel
eigen geluid."
In de reeks Achter het boel
uitgave van het Letterkundi
seum, verscheen in 1973 de bi
seling tussen P. N. van Eyck
van der Leeuw, en in 1979 km
brieven van J. C. Bloem aan V
Leeuw. Thans ls de lang i
uitgave verschenen met de
van Bloem aan Van Eyck. Indi
grale uitgave van 268 brie*
briefkaarten, verzonden tussa
en 1962, ontbreken de brieve
Van Eyck omdat Bloem zelf
woon was dossiers aan te legg
In de inleiding gaan de edlteug
leijn, Sötemann en Van Vliet)
op het belang van deze briefve
ling. We vernemen uit de bries
spontane reacties op poëzit
tijdgenoten, oordelen over eiga
zie en het werk daarmee geiw
Voorts horen we van Bloemsg
ke en levensbeschouwelijke o
gen en krijgen we zicht op del
nis en grondslagen van i
houdingen en relaties. De
contrasteren scherp met Blot
dichten waarin de dagelijks!*
louterd is tot de „enkele ess
dingen des levens."
Voor een goed begrip van de I
zijn de annotaties uitvoerig, 2
ook in detail een belangwt
periode uit de literatuurgescl
beschrijven.
Brieven van J. C. Bloem sa
van Eyck. Uitgegeven, ingek
van aantekeningen voorzien!
J. Dorleijn, A. L. Sötemann e
M. van Vliet. Deel 1
2: 1917-1962. Den Haag 1
75.
even, inga
i voorzien!
iötemann al
I 1; 1910-19M
Haag 1980. i|
Schiermonnikoog. In dit 79 pa
tellende boekje van uitgeverij
derhoek te Groningen laat J. G
bens het eiland zien tussen II
1940. Prijs ƒ22.75.
Van uitgeverij Elsevier zijn: Dt
go len, het „barbaarse" ruitervd
de steppen, door W. Heisslg (2!
34.50). De geheel heiziene 4e
van het boek van W. Keller i
bijbel heeft toch gelijk (416
39.50). Karei V, heerser overi
de en Nieuwe Wereld door P.l
stein (268 blz - 29.50). Het
boek Nieuwe avonturen van Pi
door C. Scheffer (128 blz - 14.91
vier sciencefictionverhalen, li
van L. Niven en J. Pournelle (21J
De man die de maan verkocht,
R. A. Heinlein (202 blz.), Ofd
amber, van J. D. Vlnge (213 bi
Van de aarde verbannen, do
Anderson (194 blz.). Prijs per
10.50
Denkend aan de dood kan 8
leven, roman van M. Erlenl
ui tg. Hollandia. Baarn 525
29.50
Van uitgeverij Meulenhoff te Al
dam is Het eerste jaar, de eeril
Verslag van de ervaringen van
L. Nikitin over de opvoeding vi
kinderen 234 blz - 34.50.
Vrijwilliger en planning, deö
satie en sociaal culturele pl
door G. Rutten (48 blz
Plannen met z'n allen, wegw
de sociale culturele planning
Schiltmans e.a. (150 blz - 16.
studiecentrum-boeken van ft
stink. Hydrologie van Nederh
leiding van J. J. de Vries. Uitg
pi. Amsterdam. 124 blz - 25
Van uitgeverij Polak en Van 0
te Amsterdam zijn: Berlijn A
derplatz, door A. Döblin (2e drd
blz - 43.50). Verzamelde gedic
door I. Gerhardt. (767 blz - 6*
De roos van Dekama, mr J. val
nep. Uitg. De Kern. 512 blz -5
De identiteit van katholieke i
schapsmensen. Bij het 75-jaï
staan van het Thijmgenootschj
Nederlandse vereniging van rs
lectuelen, werd vorig jaar eenc
gehouden. Aan een aantal
schappers werd de vraag gesö
waarom en in hoeverre er spr«
van Identiteitsverlies bij katt
wetenschappers. Een psycholo
filosoof, een medicus, een th«
een socioloog, een bioloog, eei
noom, een jurist en drie histon
gen op het congres op deze vrai
Hun voordrachten zijn nu do
katholiek studiecentrum in NU*
gebundeld en bij Ambo. Baarn.
geven. 305 blz. - 39.50