me' Gerrit Boonen, de
eldwachter van Hoograven
Lekker fris
ADVERTENTIES
OOK HET ONZE
Diks B.V.
ADVERTEERT
IN
ANDAG 8 SEPTEMBER 1980
TROUW/KWARTET
Fred Lammere
BCHT Het zal wel
wennen zijn in de wijk
graven dat Gerrit Boonen
meer bij de politie is. Ze
len jaar ls hij er wijk-
lt geweest. Eigenlijk nog
langer, maar toen hadden
He mooie aanduiding van
n-hoofdagent nog niet
evonden. Zelf had Boo-
het niet op die benaming
zien en de buurt nog min-
Daar werd hij „ome" Ger-
Zelfs kleuters spreken
zo aan. Zijn collega's bij
loUtte zijn hem toen ook
r zo gaan noemen. In ze-
zin is het een eretitel. Zo
Oerrit Boonen het ook.
houd niet van de harde lijn. Al-
ali het niet anders kan, zoals in
terdam. Daar maken ze het wel
li te bont. Tactisch optreden is
jen politieman het belangrijkste
g is. Dat zou iedereen die bij de
t is wel als een leus boven zijn
logen hangen," zegt Oerrit Boo-
inds een paar dagen gepensio-
DOgraven wonen echt geen lie-
es, maar Boonen wist hoe hij ze
aanpakken. Hij heeft zijn werk
pi als een soort veldwachter, is
jn afscheid door de buurt ge-
Boonen vond dat wel grappig,
al heeft hij dat niet aan de
ten verteld: het was een veld-
ter die hem er onbewust toe
t een loopbaan bij de politie te
en een boerenzoon uit Hierden
arderwijk. Thuis moesten we al
ia schooltijd helpen op het land.
re daar zo bezig waren zag ik
achter Van de Brink dikwijls op
Ietsje langs komen. Hij kon met
een goed overweg, maakte een
Je hier en een praatje daar en
■brak zijn route zo nu en dan bij
loerdenj voor een kopje koffie.
>b het er nooit met hem over
I, maar al gauw stond mijn be-
vast: ik wilde ook politieman
en en dan net zo een als veld-
jhter Van de Brink."
enendaal
ïrrit wachtte zijn kans af. Die
meteen na de oorlog in Vee-
daal waar Boonen na zijn huwe-
met een Veenendaalse schone
aan wonen. Via Arnhem en NiJ-
n belandde hij in Jutphaas. „Op
ek van mijn vroegere chef in
tndaal, de heer Van Riessen. Hij
*n mannetje nodig die protes-
was. Ja, dat klinkt nu heel gek,
destijds werd streng op die reli-
achtergrond gelet. Er was per
3 lente precies vastgelegd hoeveel
Jtanten en hoeveel rooms-kat-
ten er bij de politie mochten
Jet ging altijd om die twee groe-
gen. Dat je niks was kwam toen
eel niet voor," verduidelijkt ome
laas werd geannexeerd en Boo-
kwam van de ene dag op de
re in Utrechtse gemeentedienst,
bij de recherche. Later bij de
illance. maar steeds was zijn
de wijk Hoograven. Die nam
n omvang toe en met de komst
honderden nieuwe bewoners
Wen ook de problemen. Om die
het hoofd te kunnen bieden
ot de toenmalige hoofdcommis-
Offers in navolging van Rotter-
het begrip wijkagent in te
len was een van de zes, overigens
tr er naar te hebben gesollici-
„Dat wilde ik niet, omdat ik de
ng huldigde dat als mijn superi-
mij voor die baan geschikt von-
le me maar moesten vragen." In
ilijke zaken is Boonen heel ei-
„Ome" Gerrit Boonensamen met zijn Jongens
genwljs. Voordat hij in functie kwam
deed zich een nieuwe moeilijkheid
voor. Een wijkagent mocht niet in
zijn werkgebied wonen en dat wilde
ome Oerrit nu juist wel. „Jullie kun
nen mij wel schrappen als ik dat niet
mag. Dan doe ik het niet," was zijn
recalcitrante reactie. Ook dit keer
kreeg Gerrit zijn zin, al had hij wel
begrip voor de achtergrond van deze
maatregel, dat Je nooit klaar bent als
je In de wijk zelf woont Gerrit had
het echter met Jo, zijn vrouw, bespro
ken en die was het volkomen met
hem eens. Zij groeide uit tot een
echte veldwachtersvrouw, bij wie de
koffie altijd bruin was. Tot aan haar
dood, nu vijf jaar geleden, kon de
buurt ook bij haar terecht als er pro
blemen waren. Vaak was zij het die de
mensen in eerste instantie opving en
niet zelden trok zij zelf de wijk In als
ze vond dat er eens gepraat moest
worden. Het was 24 uur per dag be
schikbaar zijn, dat geeft Boonen tóe,
maar dat trok hem nou juist zo aan.
FC Utrecht
Overal was hij te vinden: als de wijk-
vereniging de bloemetjes bulten zet
te, de jeugd van FC Utrecht in actie
kwam en zomers bij de buurtkermls.
Als „ome" Gerrit er niet rondliep was
de zaak incompleet en kreeg hij de
volgende dag te horen waar hij had
uitgehangen. „Je moet kunnen luiste
ren, dat is belangrijk. Dat raad ik
jonge agenten vaak aan als ze mij
advies komen vragen. Als je de men
sen laat praten komen ze al een beet
je tot rust, want ze willen het toch
kwijt en intussen krijg je de gelegen
heid vast na te denken over je ant
woord. Een andere kant van de me
daille is dat veel mensen als je be
langstelling voor ze toont met allerlei
zaken bij je komen, die helemaal niet
meer op het terrein van de politie
liggen. Als Je in de gelegenheid bent
achter de schermen te kijken krijg Je
heel wat te zien. Er is me een ellende,
ook in zo'n stukje Utrecht."
Ter gelegenheid van het afscheid van
ome Gerrit heeft het jongerencen
trum „AoxomoxoA" hem het eerste
exemplaar aangeboden van een
boekje dat de Jongeren zelf op de
markt hebben gebracht. „De helden
van Hoograven." Er staan verhalen in
die wijkbewoners hebben verteld.
Gerrit Boonen zou er veel aan toe
kunnen voegen, maar hij zal het niet
doen. „Daarvoor is hetgeen ik heb
meegemaakt te persoonlijk. Het ver
trouwen dat mensen me hebben ge
schonken wil lk niet misbruiken. Als
je bepaalde dingen vertelt gaan ze
zoeken om uit te vinden wie er achter
schuilgaat."
Agressiever
In de afgelopen 35 jaar is er ook voor
een politieagent veel veranderd. „Het
is veel moeilijker geworden. Ook al
worden de jongeren die bij de politie
gaan nu beter opgeleid, toch ben ik
ervan overtuigd dat ze het in deze tijd
veel zwaarder hebben dan toen ik
begon. De mensen zijn veel agressie
ver geworden en het is niet gemakke
lijk daarop in te spelen. Je krijgt als
politieman veel te horen. Ook minder
plezierige dingen worden Je naar het
hoofd geslingerd. Daar moet Je tegen
kunnen. Je moet kunnen verdragen
dat je beledigd wordt. Iemand die een
bekeuring krijgt zegt geen dankjewel.
Zoiets kost geld en het ls een teer
punt als je aan de mensen hun porte-
monnaie komt. Hun woede daarover
moeten ze afreageren en als politie
ben Je dan het slachtoffer. Daarmee
wil lk niet zeggen, dat Je je alles moet
laten aanleunen. Maar je moet wel
proberen beleefd te blijven. Als Je als-
politieman moeilijk doet krijg je on
herroepelijk moeilijkheden."
Gerrit trekt zijn jasje uit, hangt het
keurig over de stoelleuning en ver
volgt: „Politiemannen kunnen vrese
lijk kwaad doen. Immers, een politie
man heeft macht. Die moet hij niet
misbruiken. Het ls geen kunst ie
mand drie keer achter elkaar een
bekeuring te geven, maar als je ziet
dat iemand zich van een bekeuring
blijkbaar niets aantrekt zit er meest
al meer achter. Dan moet je met zo
iemand gaan praten."
„Waarom doe je toch zo?" heeft
„ome" Gerrit de afgelopen Jaren heel
wat keertjes gevraagd en meestal was
dat een eerste stap om weer een pro
bleem uit de wereld te helpen. „Soms
ben ik ook heel cru geweest. Je hebt
lamstralen, een ander woord is er niet
voor, die hele flatgebouwen terrorise
ren. Die hadden aan mij een kwaaie.
Als praten niet hielp heb ik niet eer
der gerust voordat zulke figuren de
wijk uit waren."
Geen geintjes
De jeugd van Hoograven („mijn jon
gens", noemt „ome" Gerrit ze) draagt
Boonen op de handen. Niet alleen
(foto: Jaap Herschel)
omdat hun wijkagent er steeds van
uit is gegaan dat een branieschopper
meestal maar een klein hartje heeft.
„Toen ik mijn werk begon, heb ik
tegen de Jongens hier gezegd, dat ze
altijd op mij konden rekenen, maar
dat ik niet gediend was van het be
krassen van auto's, het afbreken van
antennes en dat soort geintjes." Het
heeft indruk gemaakt, want in Hoog
raven komt dat nauwelijks voor. Van
zijn kant heeft „ome" Gerrit zijn be
lofte ook gehouden door de Jon
gens waar hij maar kon te helpen bij
het verwezenlijken van hun plannen
een eigen centrum te krijgen. Vorig
Jaar heeft hij er de eerste paal voor de
grond ingedreven en juist voor zijn
afscheid is het jongerencentrum ge
reed gekomen met „ome" Gerrit als
eregast.
„Dat waren dan de leuke momenten.
Er waren ook veel ogenblikken dat lk
enigszins zorgelijk heb gekeken, zoals
de mensen hier dan zelden: een echt
politlekopple had. Maar ik heb het
met plezier gedaan- Ze hebben me
mijn gang laten gaan en daarvoor
ben lk vooral de hoofdcommissaris
reuze dankbaar. Een geweldige vent
is die Van Doesburg. Dat mag wel
eens gezegd worden: ik ga nu toch
weg dus ze kunnen me niet verwijten
dat ik een wit voetje bij hem probeer
te halen."
„Ome" Gerrit vindt het niet leuk met
zijn werk te moeten stoppen. ,,Het ls
een afgang. Dag en nacht ben ik er
mee bezig geweest. Dat werk In de
wijk was mijn leven."
Het is extra moeilijk, omdat Gerrit
Boonen mis stelregel heeft dat een
politieman nergens banden mee aan
moet knopen, van geen vereniging of
club lid moet worden. „Je loopt dan
de kans dat ze je voor hun karretje
gaan spannen en dat je dat later op je
brood krijgt."
Nu hij weggaat kan „ome" Gerrit
zeggen dat hij voor zover hij weet
geen vijanden heeft. DegeneN van
wie hij dacht dat ze hem niet zo goed
gezind waren, omdat hij hen nogal
hard had aangepakt zijn bij zijn af
scheid ziln hand komen drukken of
hebben een bloemetje gestuurd. Dus
wat dat betreft kan hij gerust zijn.
Hoograven raakt hem niet kwijt. „Ik
blijf bij mijn mensen. Misschien heb
ben ze nog wel wat voor me te doen,
want zestig Jaar is veel te jong om
met je armen over elkaar te gaan
zitten en bij mij is het nu eenmaal
praten en breien."
door Mink van Rijsdijk
Het is met herinneringen vreemd gesteld. Soms wil je
gezichten, situaties of geuren van vroeger oproepen en
mislukt dat helemaal. Een andere keer worden dingen
waar je eigenlijk nooit meer aan dacht plotseling heel
concreet. Neem nou die zwart fluwelen jurk. Ik kreeg hem
als tweedehandsje van een van mijn tantes. Zwart was
voor een zestienjarige in die periode een rouwkleur, maar
ja een jurk was een jurk en daar dacht ik toen niet
gering over Mijn vindingrijke moeder kocht een bolletje
rode angorawol. haakte een leuk pluzig randje rond de
hals. Ze zette hier en daar een oude rode knoop en haalde
vervolgens een rommelsloop tevoorschijn. Daarin vond
ze tussen brandebourgs mooie dingen waren dat toch
corsetveters en andere kostbaarheden een rood cein
tuurtje. Zo ging ik in een zwart/rode creatie naar school
Dat angora randje kriebelde als de ziekte, maar dat
ongerief mocht de ijdelheid niet drukken.
Mijn moeder had echter nog iets uit dat befaamde sloop
opgedoken en dat stempelde de jurk tot een ware ramp. te
weten een oud stel sous bras. Een mooi Frans woord voor
met dunne stof beklede gummi lapjes, die dienden om te
voorkomen dat er transpiratiekrinen in je goeie goed
kwamen. Zo'n zwart fluwelen jurk, reken maar dat je
daar zuinig op moest zijn, vandaar die sous bras. De
ellende van die dingen was helaas dat ze veel te lang
bewaard gebleven waren: het gummi was lichtelijk ver
teerd. Bij iedere armbeweging schuurde er iets kruimeligs
in mijn oksels en steeg er een weeë rubberlucht onder het
fluweel op.
Ik was natuurlijk een heel braaf en oppassend meisje,
edoch geneigd tot elk kwaad. Dat bracht mij ertoe stiekem
de zweetopvangers weg te slopen, met het gevolg dat ik
danig in de rats zat over de zwarte randen in mijn hemd.
Dit kleine leed was zomaar, compleet met kleuren en
geuren, weer present toen een racefietsend tweetal ons erf
op reed. Een zoon van kennissen met zijn vriendin Ze
droegen allebei een rood T-shirt. duidelijk doorweekt van
heh zweet. Maar ja, wat wil je, fietsen door Brabant met
wind tegen dat was zwaar afzien geweest, dan kwam
het luie zweet er wel uit. Op dat moment voelde ik die
rottige sous bras weer. Ja, ze wilden erg graag thee en een
douche leek verrukkelijk We dronken thee en ondertus
sen bekende ik dat ik het stel eerst niet had herkend.
„Droegen jullie niet allebei een bril?" vroeg ik Dat was
inderdaad het geval. „Maar we zijn erg trendgevoelig,"
legde de jongen uit. „lenzen en een racefiets, dat is het nu
helemaal hè
We dronken nog meer thee en daarna gingen ze douchen.
Met glimmend schone gezichten en lekker druphaar
kwamen ze weer tevoorschijn. Nu in grijze T-shirts. Maar
tot mijn grenzeloze verbazing zaten deze kledingstukken
ook al vol transpiratieplekken. „Hebben jullie het nog
steeds zo warm," vroeg ik argeloos Dat bleek een
mallotige vraag te zijn, waar ze erg om moesten lachen,
maar ze waren wel zo coulant mij in te lichten over het
aller-allernieuwste modesnufje.
Ze waren namelijk gehuld in T-shirts met nep-zweetplek
ken onder de oksels en op de rug- en borsikant Een tante
van het meisje had de shirts uit Amerika gestuurd, waar
de „zweet-look" al een hele rage was. Lekker sportief leek
je erin. alsof je zojuist grote lichamelijke prestaties had
geleverd Het zou beslist niet zo lang duren voordat deze
kleertjes ook in Nederlandse winkels te koop waren. Ik
geloofde geen klap van het hele verhaal en aaide voorzich
tig over de zweetplekken op de rug van het meisje.
Kurkdroog, nepzweet, kon ik constateren. De plekken
waren ingeweven.
Laten we wel wezen het is een lange weg geweest van
sous bras, via hoed-u-voor-body-odeur-zeep naar deodo
rants. En nu dit. Ik begon een beetje aan mijn verstand te
twijfelen. Trendgevoelig was ik ook al niet. Het afschuwe
lijkste was wel. dat zelfs de ijsjes die ik uit de diepvries
haalde naar zweet smaakten, maar dat kan ook wel
verbeelding zijn geweest.
Personenauto's te koop gevraagd
Personenauto's met spoed
gevr. v.a. 71 t/m '80, dir.
contant geld, beslist de hoog
ste prijs. Tel 02290-15986.
T.k. gevr. loop- en sloopau
to's. Tel. 020-949295.
Personenauto's te koop aangeboden
Mooie OPEL Ascona 1.6, 78,
55.000 km. kleur met. groen
met zeer goed recent ANWB-
keuringsrapp. pr. 7.950. tel.
023-335184.
Jaquar 4.2./7B. blauw. Prijs
26 500. Alfa Romeo 2000
GTV, 48.000 km. '77. 7 000.
Tel. 020-799784 na 18.00
uur.
T.k. Austin Allegro 1300 de
luxe 76, i. St. v. nw.. weg.
overcompl. 2400. Tel. 020-
253340
Rijscholen
Sarphati sinds 1928 wegens NOVA kan enige leerlingen
uitbreiding weer plaats 020- plaatsen. Tel. 020-641822 o<
827453 644129.
Autofinanciering en verzekering
AUTOVERZEKERING
premies kunnen omlaag.
W.A. vanaf/177, All risk v a.
372. Dorsman Assurantiën,
Zandvoort. 02507-4534.
Verhuur auto's enz.
ZEEBURG hjxe en bestelver-
huur A'dam-Oost. Tel. 020-
929391, Zeeburgerdijk 209
NWE. BESTELWAGENS
vrachtwagens tot 26 nf
div. mod. kampeerwagens
9-PERS. VW-FORD
BUSSEN
Opel, Volvo 1980
Datsun, Ford stationwagen
020-723366/183767
VAN OSTADESTRAAT 280
Zo. geop. v 9-13/20-23 uur
W. DE ZWUGERLAAN 101
KAV Autoverh., Hoofdweg
410. A'dam. Citroen, Opel,
Ford. Volvo, Mere. Pers. en
bestel. Tel 020-163535*.
VERHUUR van luxe wagens,
busjes en bestelauto's tot 19
m®. Tevens verhuur van een
autoambulance. W Blauw,
Heemraadschapslaan 75,
Amstelveen. T. 020-417683.
Veni
bestelwagens
vracht- en luxewagens
Middenweg 69
Tel. 020-651446-929197
Service en reparatie
Auto-redame is goedkoop en
doeltreffend. Wij zijn specia
listen in ontwerpen en aan
brengen
Neesman Design
Amsterdam
Tel. 020-155577.
Diversen
PASFOTO'S DIRECT GE
REED. STUDIO HENO. KAL-
VERSTR. HK. MUNTPL.
Zelf VERHUIZEN
door geheel Nederland.
G. Hulshoff Zn. B.V.
Tel. 020-323630/369392.
Onder redactie van
Heieen van Batenburg
Vragen uitsluitend in de envelop en dus niet per briefkaart sturen
aan postbus 93313, 2509 AH Deo Haag. Per vraag een gulden in
postzegels bijvoegen, het liefst in waarden van 60 en 40 cent. Beslist niet
aan de buitenkant opplakken. Geheimhouding is verzekerd.
IT Ik vond aan het Italiaanse
W een wulkschelp Het weekdier
'«i is) nog in de schelp (dood).
kan ik het diertje eruit krijgen?
U graag een hanger van de schelp
en
►oord: Om de schelp leeg te krij-
®oet u deze gedurende vier vijf
n weken in een oplossing van
«line (verkrijgbaar bij de dro-
40 pet en water één deel
allne op tien delen water. Daar
net een heel fijn scherp haakje
lartshaakje) het diertje zoveel
J'ljk verwijderen. Het laatste
I® krijgt u er niet uit. maar dit
t u ook rustig laten zitten, het
'kt niet. Ik hoop dat het op deze
lukt.
M- Ik ben in het bezit van een
ivoren kralensnoer dat erg geel ge
worden ls. Is er een manier om het
snoer weer wit te krijgen, of in ieder
geval minder geel?
Antwoord: Ivoor kunt u het beste
schoonmaken op een zonnige dag. U
legt het snoer eerst een poosje in
spiritus en vervolgens in het volle
zonlicht. Helpt deze behandeling niet
(als het ivoor erg geel is lukt het niet
altijd) dan kunt u in plaats van spiri
tus waterstofperoxyde gebruiken (zes
tot tien procent). Het ivoor wordt
prachtig glanzend door het met ko
perpoets te wrijven.
Vraag: Variaf mijn geboorte wonend
aan de Oosterschelde vraag lk mij af
waarom de Ooster- en Westerschelde
deze naam hebben gekregen. Ze lig
gen respectievelijk ten noorden en
zuiden van de Bevelanden. De Wes
terschelde tevens ten noorden van
Zeeuws-Vlaanderen, de Oosterschel
de ten zuiden van Schouwen-Duive-
land. Bovendien zijn het zeearmen
van de Noordzee. Waarom dan deze
benaming?
Antwoord: Aardrijkskundige namen
berusten, behalve in het geval van
drooglegging e.d.. zelden op een af
spraak of besluit. Geen wonder dat
de herkomst vaak onzeker is. Ik denk
dat de namen Ooster- en Westerschel
de niet ontstaan zijn in relatie tot de
Bevelanden, Zeeuws-Vlaanderen en
Schouwen-Duiveland en Tholen,
maar dat men stroomafwaarts gaan
de deze zeearmen ervoer als splitsin
gen van de ene Schelde. De Schelde
loopt vanaf Antwerpen ongeveer van
het zuidoosten naar het noordwesten,
en de Westerschelde is dan de meest
westelijke arm. In de Romeinse tijd
was de tegenwoordige Oosterschelde
de eigenlijke Scheldemond; de Wes
terschelde bestond in die tijd vermoe
delijk nog niets eens.
Vraag: Het was tot voor kort onze
gewoonte na de maaltijd „goede be
komst" te zeggen. Nu waren wij te
gast bij kennissen en kregen hier ver
schil van mening over. Zij vonden dit
heel vreemd en onjuist. Wat is uw
mening hierover?
tekenis: wens na het gebruik van
spijs en drank Deze gewoonte om
elkaar na het eten een goede bekomst
te wensen gaat er langzamerhand wat
uit; vooral door Jongeren wordt het
niet veel meer gebruikt. Mogelijk ver
warren uw kennissen deze zo goed
bedoelde wens met de uitdrukking
„Zijn bekomst van iets hebben", wat
de onaangename betekenis heeft van
„er meer dan genoeg van hebben",
„er niets meer van willen weten". En
als je „goede bekomst" daarmee as
socieert, kan ik me voorstellen dat je
zo'n gezegde na de maaltijd maar
heel vreemd vindt.
Vraag: In mijn tuin staan een paar
gele kornoeljestruiken. Ze bloeien in
de winter en in de herfst zijn de
kersachtige vruchten rijp. Zijn deze
vruchten ook eetbaar?
Antwoord: De vruchten van de gele
kornoelje (Cornus mas) zijn inder
daad eetbaar, in tegenstelling tot de
vruchten van andere leden van de
kornoeljefamilie, de rode en de witte
kornoelje, waarvan wél giftigheid ver
moed wordt. De kersachtige vruchten
van de gele kornoelje smaken nogal
zuur.
Antwoord: Wij waren deze zomer met
onze Groningse vrienden op vakantie
en na elke maaltijd zeiden ze: „Goede
bekomst". Iedereen begreep de be
doeling en niemand vond het gek of
onjuist. Vroeger bij ons thuis zeiden
we „Wel bekome het u". Als kinderen
maakten wij daarvan „kommetje".
Beide gezegden hebben dezelfde be
vraag: Wij kochten op een bazaar
een grote platte schaal, middellijn 28
cm, blauwachtig wit. In het midden
een witte roos met rose erin. Achter
op staat: Floraplateel Gouda. Kunt u
ons ook zeggen hoe oud dit bord is?
Wat zou de waarde zijn?
Antwoord: Dit bord is de grote scho
tel van een gebakstel. Het werd onge
veer twintig jaar geleden gemaakt.
Antiek waarde heeft het niet. maar er
is momenteel wel enige belangstel
ling voor verouderd aardewerk. Bij de
Florafabriek zei men: „Het is waard
wat een gek ervoor geeft.
Vraag: Het is bekend dat één van de
lievelingsboeken van Charles de
Gaulle was: Le silence de la mer.
Weet u wie de schrijver is, wanneer
hij leefde en of hij nog meer boeken
heeft geschreven?
Antwoord: Le silence de la mer (Ne
derlandse vertaling: De stilte van de
zee) is het eerste en tevens beroemd
ste werk van de Franse schrijver Ver-
cors (zijn echte naam is Jean Bruller).
Hij werd 26 februari 1902 in Parijs
geboren. Hij schreef niet alleen boe
ken, maar was ook graficus en ingeni
eur. Vercors is een dorp in de Franse
Alpen en de schrijver koos dit pseu
doniem omdat dit dorp in de tweede
wereldoorlog een bolwerk was van
het verzet. Hij was een van de uitge
vers van de clandestiene uitgeverij
Editions de Minuit en zijn eerste uit
gave was de door hem zelf geschreven
novelle Le silence de la mer (1942). Hij
schreef vele andere werken, romans
zowel als essays. Bekend zijn o m
zijn La marche l'étoile, dat in 1943
verscheen, zijn toneelstuk Zoo (1964)
en een boek waarin hij discussieert
met biologen: Questions sur la vie
(1973).
Vraag: Ik heb een aantal kostbare
boeken gekaft en daarna vastgeplakt
met sellotape. De sellotape-strookjes
hebben een ware ramp veroorzaakt.
Ze lieten na verloop van tijd een
vettige en bruine afdruk achter op de
schutbladen. Bestaat er een middel
om het euvel te herstellen?
Antwoord: Sellotape is maar beperkt
houdbaar. De lijm lost na enige tijd
op De aanwezige zuren en vetten
veroorzaken de smerige vlekken en
daar deze in het papier trekken, zijn
ze niet meer uit te wissen. U zou
kunnen overwegen de boeken van
nieuwe schutbladen te voorzien of te
laten voorzien. Een goede boekbinder
weet hier zeker wel raad mee.
Vraag: Bestaat er nog belangstelling
voor oude brilmonturen, en zo ja.
waar moet ik ze dan naartoe zenden?
Antwoord: Oude niet meer gebruikte
brillen kunt u zenden naar het Lion-
instltuut, Emmalaan 17. 3581 HM
Utrecht.
Vraag: Als 65-plusser zou ik graag
een motorvoertuig willen aanschaf
fen. Ik ben niet in het bezit van een
rijbewijs. Wat zijn de mogelijkheden?
Ik bedoel niet een brom- of snorfiets.
Antwoord: Er zijn voor een gezond
mens geen mogelijkheden om ge
bruik te maken van een overdekt
motorvoertuig wanneer men niet in
het bezit ia van een geldig rijbewijs.
De motorrijtuigen die zonder rijbe
wijs bereden mogen worden zijn be
doeld voor invaliden. Ook bij niet
zichtbare invaliditeit is men gerech
tigd een dergelijk voertuig (met een
maximum snelheid van 20 km per
uur) te berijden. Een niet-invalide
mag er wel gebruik van maken voor
het vervoer van invaliden. Zowel de
politie als het ministerie van verkeer
en waterstaat raden sterk af bij niet-
invallditeit een dergelijk voertuig
aan te schaffen. Het is, zo zegt men,
moeilijk aanvaardbaar. U zou er last
mee kunnen krijgen. De wagentjes
mogen trouwens uitsluitend binnen
de bebouwde kom gebruikt worden,
tenzij hiervoor om dringende redenen
ontheffing is verleend. Gezien het
steeds drukker wordende verkeer wil
men het gebruik van deze wagentjes
juist beperken. Ze zijn door hun ge
ringe snelheid vaak een gevaar op de
weg. «MMMd
