Wilhelmina bleef in
de historie overeind
voor amsterp<am is er
?ouw
net als marie onder de afwas
Commentaar
erlijkheid en chantage
tienkennis
EEN I-/ARPE NOOT TE KR
Hulp van rijk bij aanpak
van gif in Utrecht
Christine
weerwolf
afkortingen
IAG 29 AUGUSTUS 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
We leven in een tijd van openheid. Dat brengt met xich
mee dat repntaties worden afgebroken, ook van vorste
lijke personen. Niets menselijks is hen vreemd. Dat
heeft de jongste geschiedenis beweren. Naarmate de
archieven open gaan wordt ook het leven van koningin
Wilhelmina steeds meer een open boek. Opvallend daar-
ce jaar geleden kon minister
der Klaauw zich nog de luxe
Kjrloven de druk c.q. de chanta-
an de Arabische landen te nege-
Het Arabische boycotbureau
ong toen al het Nederlandse be-
fsleven tot discriminerende acti-
iten jegens de staat Israël, maar
de minister telde dit niet.
icrlden die om een onderzoek
deze praktijken vroegen,
irdc hij het ..Haagse bos" in
de dooddoener, dat Nederland
activiteiten van het boycotbu-
niet erkent en dat een onder
bijgevolg ook geen zin meer
zelfde minister erkent thans dat
Arabische druk wel degelijk een
heeft gespeeld bij de uiteindelij-
bcslissing onze ambassade in
izalem op te heffen. Over de
ntkoombaarheid van deze belis-
is in deze kolom al een en
er maal geschreven Waar het
dezelfde week dat een begelei-
^commissie voor het onderwijs
c moderne vreemde talen advi-
t om geen Engels te geven op de
isschool. komt een promoven-
tot de conclusie dat de kennis
Engels. Frans en Duits bedroe-
Drs J. F. M. Claessen
moveert op 5 september op een
otscheeps onderzoek naar talen
nis. waaraan hij heeft meege-
Ondanks het feit dat een
irt van alle lessen bij het voort-
et onderwijs aan vreemde talen
rdt besteed, zeggen grote aantal
leerlingen en oud-leerlingen dat
moeite hebben met het lezen van
studieboek in een vreemde taal
het schrijven van een buitenland-
brief
advies en de uitkomsten van
onderzoek spreken elkaar tegen,
constateert dat de kennis van
taal onvoldoende is en dat
de commissie moet zich
pgaand beraden over de oorza-
van dit feilen. Een mogelijke
ag is of de lessen in de moderne
cmde talen wel op de juiste wijze
rden gegeven. Het antwoord is
Verbeteringen zijn natuurlijk
kom. maar over het algemeen
gezegd worden dat er serieuze
idacht is voor de didactiek van
vreemde talen en dat er heel
de en aardige programma's zijn
rikkeld. die de leerlingen naast
tkvaardigheid ook kennis en
cht in het vreemde taaleigen
schaffen.
antwoord op de vroeg hoe dal
komt. moet dus niet m deze
hting worden gezocht. Een twee
mogelijkheid is of de tijd. die
het onderwijs in een vreemde
wordt besteed niet veel te wei-
is. Wie in vier jaar mavo de
rlingen een grondige kennis van
Ins. Duits en Engels wil bijbren-
komt echt tijd tekort Bij de
mogen de leerlingen er een
langer over doen en bij het
ineum en gymnasium zelfs nog
Maar wie enigszins op de
ogte is van alle vakkenpakketten
het voorgezet onderwijs, weet
de aandacht niet alleen op talen
icht kan zijn. Het antwoord op
.e vraag is dus dat de tijd. die
chikbaar is voor het onderwijs
de drie moderne talen te gering
oplossing voor dit probleem zal
de lengte of de breedte moeten
nen Niemand wenst zich jib
's bii de manco's neer te leggen,
bedrijfsleven klaagt terecht dat
n kader onvoldoende uit de voe-
i kan in het buitenland. Voor
ze mensen worden uitgezonden,
oeten zij stevig worden bijge-
Dlj is dat hoewel haar persoon door dit alles meer
omlijnd wordt haar beeld er niet door is aangetast. ZIJ
blijft overeind staan als een weliswaar lastige maar
bovenal onkreukbare figuur. Daarover gaat dit artikel
twee dagen voor de dag waarop het een eeuw is geleden
dat de grootmoeder van onze koningin werd geboren.
nu om gaat is dat druk. chantage
als beleidsbepalende factor in het
internationale verkeer wordt er
kend. De minister noemt dit een
kwestie van eerlijkheid, met name
ook in het verkeer met de partner
Israël. Het lijkt een respectabel
standpunt en we nemen ook graag
van de minister aan dal dit ook zijn
intentie was.
Het verschil met de beleidslijn van
twee jaar geleden is echter zorgwek
kend. Het bewijst hoezeer de Ara
bische druk veld wint, zozeer zelfs
dat chantage nu officieel als diplo
matiek middel kan worden ge
bruikt. Het moge dan een daad van
eerlijkheid worden genoemd. Het is
het soort eerlijkheid, waarmee we
ons nodeloos kwetsbaar maken (de
Arabieren weten nu waar ze terecht
kunnen) en waarmee we ons uitein
delijk op een hellend vlak hebben
begeven
door Fred Lemmers
„De essentie van het koningschap is dat je een voorbeeld moet zijn voor alle burgers. Dat
maakt het juist zo zwaar, omdat je ten slotte ook een gewoon mens bent. Je kunt niet altijd
een voorbeeld zijn. maar het moet en je bent veel schuldiger dan een ander als Je het een keer
niet bent." In deze uitspraak, die koningin Wilhelmina kort voor haar dood in een vertrouwe
lijk gesprek met iemand uit haar naaste omgeving doet, zegt zij duidelijk wat haar in haar
langel even steeds voor ogen heeft gestaan, in zekere zin ook haar tragiek is geworden
uit te wlssen. Heh verbranden van
brieven en documenten uit het fami
lie-archief van de Oranjes, die niet
voor pottekijkers waren bestemd,
paste in dat streven
schoold door middel van talenprac
tica. De universiteiten en hogescho
len durven nauwelijks nog een
Frans studieboek verplicht te stel
len. Dat is ook geen situatie, die
nog veel langer mag duren
De begeleidingscommissie doet zelf,
het voorstel om ,de schooltijd met
een jaar te verlengen. De havo zou
dan zesjarig worden en het gymna
sium en het atheneum zevenjarig.
Uit zorg voor het niveau van het
onderwijs in de drie moderne talen
is zo'n voorstel wel te begrijpen,
maar het getuigt wel van kortzich
tigheid Een jaar langer voor het
voortgezet onderwijs betekent voor
de meesten dat ze pas op hun
negentiende aan een universitaire
studie kunnen beginnen. Een afron
ding van een studie is dan pas op
vierentwintigjarige leeftijd te ver
wachten Rijkelijk laat voor een
intrede in de maatschappij.
Verlenging van de schooltijd is dus
niet zo'n beste suggestie. Waarom
is de commissie tegen verlaging van
de leeftijd, waarop leerlingen met
een vreemde taal in aanraking ko
men9 Allerlei studies hebben al uit
gemaakt dat kinderen van acht jaar
heel goed een tweede taal kunnen
leren. Op de Vrije Scholen begin
nen de leerlingen op zevenjarige
leeftijd met Engels, omdat dit een
heel gevoelige leeftijd zou zijn voor
een tweede taal. De commissie zegt
zelf dat er in feite geen bezwaren
zijn tegen Engels op de basisschool
Zij is alleen bang dat door onvol
doende deskundigheid bij het korps
leerkrachten er slecht Engels zal
worden gegeven Uit angsthazerij
kiest zij voor de weg van de minste
weerstand liever geen Engels dan
slecht Engels
Maar het zou verstandiger zijn ge
weest als de commissie had geadvi
seerd dat de her- en bijscholing van
leerkrachten bij de basisschool ver
sneld van de grond moet komen
Bij de basisschool in 1983 heeft
men dan de beschikking over een
deskundig korps leerkrachten. Als
het daarbij de beschikking krijgt
over een goed uitgewerkt leerplan
moet het mogelijk zijn om leerlin
gen al op hun achtste jaar ver
trouwd tc maken met Engels. Dat
opent vele perspectieven. Zo zou
het veel gemakkelijker worden voor
de brugklasleerlingen om een twee
de vreemde taal te leren. Zij krijgen
dan niet de plotselinge confrontatie
met twee vreemde talen. Spreiding
van de lessen en de inspanning
moet het mogelijk maken dat het
rendement van het onderwijs in de
drie vreemde talen op den duur
wordt verhoogd.
Als kind was het er bij haar Ingeheid:
koningin zijn is een taak die Je van
Hogerhand wordt opgelegd! Als er
een is geweest die dat ernstig nam.
dan was het Wilhelmina. De vroeger
zo vaak gebruikte vergelijking, God.
Nederland en Oranje was voor haar
heilige ernst. Wilhelmina voelde zich
een schakel in die keten en dat maak
te haar ook in eigen ogen tot iets
buitengewoons. Zij was de leidster
van een volk en dat hield in dat zij
een voortrekster moest zijn. Als kind
was zij die richting al uitgestuurd.
Immers, na het heengaan van haar
vader werd Wilhelmina, tien jaar
jong, in feite al koningin. Wilhelmina
voelde zelf aan dah zij daardoor veel
moest missen
Bij het ouder worden ging het feit dat
ze geen echte jeugd had gehad een
steeds belangrijker rol spelen. „Waar
om mocht ik toch nooit op de kettin
gen voor het paleis aan het Voorhout
zitten schommelen. Ik wou het zo
graag en ik was toch ook een kind?",
verzuchtte zij eens als hoogbejaarde
vrouw.
Onaantastbaar
Het leven van Wilhelmina is niet ge
makkelijk geweest, al speelde het
zich af in een tijd dat de leden van
onze koninklijke familie nog onaan
tastbaar leken en negatieve berich
ten over hen de publiciteit niet haal
den. Ook over Wilhelmina was veel
negatiefs te zeggen. Haar hofhouding
wist daar over mee te praten. Haar
gevoel voor stiptheid, dat ze tot in het
overdrevene doorvoerde, haar niet te
rugkomen op een eerder gedane uit
spraak. ook als die achteraf onjuist
bleek te zijn geweest en in zekere zin
ook haar standsgevoel bestempelden
haar tot iemand die heel moeilijk was
in de omgang
Personeel bleef voor haar personeel.
mensen van een lagere orde. al zou ze
behoorlijk zijn uitgevallen als ie
mand haar dat in haar gezicht zou
hebben gezegd. Zij verwaardigde zich
immers zelfs de meest eenvoudige
leden van haar hofhouding als die
oud of ziek waren persoonlijk op te
zoeken? In de wintermaanden reisde
zij als een goede fee door de kroondo
meinen, maar afstand moest er blij
ven. Wilhelmina was echt niet de eni
ge die er in die tijd zo over dacht.
Wilhelmina was zeker geen gemakke
lijke vrouw. Als iets haar niet zinde
kon zij in woede uitbarsten. Waar
haar Apeldoornse en Haagse paleizen
geen decor van zijn geweest! „Ik ben
als mijn vader soms wat ruw in de
mond," zei Wilhelmina soms na al-
loop en ging dan over tot de orde van
de dag. Verontschuldigingen aanbie
den was er niet bij. De waardigheid
van de kroon stond dat in haar ogen
niet toe
Ja. die waardigheid van de kroon, dat
.stond bij Wilhelmina nummer één
Haar blazoen moest zij onbevlekt
houden. Zij heeft dat gedaan ten kos
te van veel persoonlijke offers. Het
betekende dat ze steeds op haar qui
vive moest zijn. En er werden heel
wat aanslagen op dat blazoen ge
daan. Het niet altijd even geslaagde
optreden van haar man. prins Hen
drik. kostte haar veel hoofdbrekens
Sporen uitwissen
Wilhelmina zorgde er voor dat alles
zoveel mogelijk binnenskamers bleef
Niet alleen wat haar man betreft
Voor zaken die vroegere familieleden
konden worden verweten voelde zij
zich ook min of meer verantwoorde
lijk In die gedachtengang past Wil-
helmina's ijveren de sporen van het
verleden over haar vader, die naar
haar overtuiging het daglicht niet
konden verdragen, zo veel mogelijk
Omdat zij er voor waakte met iemand
echt bevriend te raken kwam Wilhel
mina in de loop der jaren steeds meer
op een eenzame hoogte te staan. ZIJ
werd bij haar leven al een symbool
Dat betekende niet dat zij zich af
sloot voor wat er rondom haar ge
beurde Integendeel, weinigen zullen
zo goed geïnformeerd zijn geweest als
Wilhelmina, maar zij verwerkte alles
wat ze te horen kreeg alleen, zoals ze
ook in haar eentje de toespraken
schreef waarmee zij contact zocht
met haar volk
Die toespraken, en in later jaren ook
het geschreven woord, werden Wilhel-
mlna's uitingsvorm bij uitstek. Zij
wilde een landsmoeder zijn, een ko
ningin van heel het wolk en zoals ze
zelf zei „nog wat extra voor wat men
de lagere standen noemt, omdat die
op nog wat meer recht hebben"
Daaruit is haar streven naar eenvoud
te verklaren, het wonen na haar aftre
den in een paar vroegere personeels-
kamertjes op de eerste verieping van
Het Loo en het zich op de achter
grond houden toen zij weer prinses
was geworden. Graag noemde zij zich
in de veertien jaar die volgden op
haar abdicatie „een boerin uit Gel
derland" Maar was zij die eenvoudi
ge boerin? Haar leven lang was zij
door personeel en luxe omringd ge
weest. Dat was haar leven geworden.
Vandaar dat haar streven naar een
voud komisch aandeed als men haar
zag picknicken met complete servie
zen en kostbaar tafelzilver. Als een
picknick door slecht weer niet kon
doorgaan werd de tuinkamer tot een
soort bos ingericht. Wat voor werk
daarmee gemoeid was kwam niet bij
haar op.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent postbus 859. 1000 AW ^Amster
dam Naam en adres aan de achterzijde
vermelden Voor geplaatste'prenten is er
een boekenbon
Wilhelmina in het laatst van haar leven.
Als zij op 4 september 1948 terug
treedt om in „haar flatje" op Het Loo.
haar door de vriendelijkheid van haar
dochter ter beschikking gesteld (dat
zegt ze er altijd bij), te gaan wonen, is
dat een stap van het toneel waaropzij
dan bijna zeventig jaar heeft gestaan
Zij was in eigen ogen „verleden tijd"
geworden.
Wilhelmina dacht er echter niét over
stil te gaan zitten Ze kreeg nu einde
lijk de handen vrij om zich te gaan
wijden aan religieuze zaken, iets dat
zij al veel eerder had willen doen. Met
de pen bracht zij haar gedachten on
der het Nederlandse volk. Als vroege
re koningin beschikte zij in dat op
zicht over grotere mogelijkheden dan
een willekeurige oude dame. In haar
eerste brochure „De grote Onbeken
de" concludeert zij: „Ontstellend is
de vervreemding en het afdwalen van
Christus. De voorstelling die de mens
zich van Hem maakt is tot onherken
baar wordens toe anders dan Zij hei
lig wezen. In 's mensen bestaan is Hij
doorgaans nummer X. inplaats van
de Weg. de Waarheid en het Leven."
In 1961 mediteert zij over psalm 23 en
schrijft: „Het ware geloof kan niet
zwijgen Iets in de mens sterker dan
hij zelf dringt bem te spreken door
zijn leven en woord."
Geen autobiografie
Die geschriften zijn een kleinigheid
bij het boekwerk dat in februari 1959
verschijnt: "Eenzaam maar niet al
leen. Vier jaar heeft zij er intensief
aan gewerkt Het boek is beslist niet
bedoeld als een autobiografie, maar
zoals Wilhelmina zelf zegt „een getui
genis van de hogere leiding in haar
leven" Op Pasen 1962 verschijnt
haar laatste geschrift. Verbonden
heid. waarin de dan 81-jarige Wilhel
mina hamert op de noodzaak van
eenheid onder de christenen. Wllhel
mina is dan een oude dame en heel
slecht ter been. Slechts af en toe
verlaat zij haar leefruimte en als zij
dat doet maakt ze gebruik van het
personenlift je dat langs de trapleu
ningen is geïnstalleerd, bij voorkeur
ais niemand anders aanwezig is. want
de mensen hoeven niet te zien hoe zij
lichamelijk is afgetakeld
In mei 1962 verleent Wilhelmina op
Het Loo gastvrijheid aan een groep
studenten, die daar met elkaar willen
praten over actuele problemen. De
gastvrouwe wordt ook uitgenodigd
en ze komt. spreekt de aanwezigen
zelfs toe. gezeten achter een lesse
naartje. Wilhelmina houdt haar toe
hoorders voor dat het niets uithaalt
achteraf te gaan jammeren over alle
kansen die de cnristenheid in de loop
der eeuwen ongebruikt voorbij heeft
laten gaan. „Het geeft niet om te
klagen over de afschuwelijke tegen
stelling die zij heeft doen of laten
ontstaan tussen haar belijden en
haar daden. Wij moeten vooruitzien
en aanpakken. Wij moeten zelf naar
de Bron gaan in eenvoud des harten
en ons zelf overtuigen van wat Hij ons
op het hart bindt en de durf hebben
met alles te breken dat daarmee niet
in overeenstemming is. ook met de
ten hemel schreiende verdeeldheid
der christenen."
Foto's
Het zijn Wilhelmina's afscheidswoor
den. Een half jaar later komt het
einde. Na begin november 1962 door
een paar hartaanvallen te zijn getrof
fen overlijdt zij in de vroege ochtend
van 28 november in haar slaap Bij
haar bed hangen drie foto's van haar
moeder en de tekst die zij zelf aan de
wand heeft geprikt Hef mij op naar
het Licht.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG De gemeente Utrecht
zal de hulp van het ministerie van
volksgezondheid en milieuhygiëne
kunnen verwachten bij onderzoek
naar en aanpak van de gifvondst in
het Griftpark. Er zijn in dat park de
afgelopen maanden onaanvaardbare
concentraties tolueen, naftaieen en
benzeen aangetroffen, die er nu toe
hebben geleid dat de gemeente het
1400 vierkante meter grote park heeft
gesloten
Minister Ginjaar vindt de ressitaten
van het onderzoek dat tot nu toe naar
de gilvondst is gedaan nog onvol
doende om te adviseren over de ver
dere gang van zaken. Hij heeft dat
woensdag na overleg met gemeente
en provincie bekend gemaakt
Hulp van deskundigen van het minis
terie is volgens wethouder Van Has-
sel van Utrecht nodig, omdat de ge
meente zelf niet over voldoende des
kundigheid beschikt. Er zal nu in
samenwerking met provincie en ge
meente een onderzoeksprogramma
worden opgezet, waardoor een precie
ze indruk moet ontstaan van ojmang
en ernst van het gif probleem
Door de vondst heeft de gemeente de
aanleg van een wandelpark moeten
opschorten en is de bouw van 150
huurwoningen uitgesteld Verenigde
wijkcomités hebben woensdagavond
geéist dat onmiddellijk moet worden
begonnen met het afgraven van de
verontreinigde grond en dat de wo
ningbouw hoe dan ook moet worden
voortgezet
Van Toon Hermans kan niemand
zeggen die ie niet actief is. Of hij
staat in het theater, of er komt
een plaat van hem uit, of een
boek om het met een beetje
overdrijven te zeggen. Boeken
maken schrijven is niet het
juiste woord, want zijn tekenin
getjes zijn evenveel Toon als zijn
teksten moet een behoorlijk
deel van zijn tijd in beslag ne
men. want intussen is (bij Else
vier) al zijn vierde boek versche
nen. Na zijn eersteling ..Clowne
rletjes" volgden „Liggen in 't
gras" en „Fluiten naar de over
kant". en nu is aan dat rijtje dan
„Waar ben Je?" toegevoegd (voor
16,90 te koop).
Dat nieuwste boek is eigenlijk
één lange zin, al staat er echt wel
eens een enkel keertje een punt
of ander leesteken in de tekst.
Maar meestal ontbreken ze en
dat is ook niet erg: je stopt van
zelf. óf om het bijbehorende
plaatje te bekijken, óf om even
op adem te komen, want Toon
Hermans' gedachten vliegen als
het ware over het papier. En om
dat die gedachten in stukjes en
beetje over de pagina's verdeeld
zijn één zinnetje, een deel van
een zin of ook wel één woord per
bladzij, steeds vergezeld van een
tekeningetje moet je blijven
omslaan om te weten waar zö'n
gedachte op uitdraait.
In „Waar ben je?" is Toon al
pratend en denkend op zoek naar
zichzelf en naar de medemens. Of
beter: hij probeert uit te leggen
hoe je jezelf terugvindt als je je
verloren voelt, hoe het zeker niet
moet en waarom de omgeving en
andere mensen voor iedereen be
langrijk zijn. want zelf is hij daar
al lang achter, dat is wel duide
lijk „Gedachten in kleur over
leven en beleven" noemt hij de
inhoud van zijn boekje. Dat
klinkt wat te plechtstatig voor
wie Toon kent en dit boekje leest
Hij spreekt zijn gedachten uit in
de trant van een al en helaas
haast vergeten Hermans-liedje,
waarin hij onder de afwas bij veel
bordengekletter zijn liefde ver
klaart aan Marie. een oudere
vrouw die niets van poespas en
hoogdravende woorden moet
hebben. In „Waar ben je?" komt
ook zo'n nuchter persoon voor.
ene tante Rosa die korte metten
maakt met problemen die de
mensen zelf oproepen en koeste
ren. Als iemand zich alleen voelt,
zegt tante Rosa: alleen zijn be
staat niet. Toon voegt daar aan
toe. dat iemand die zich zo alleen
voelt, zich opsluit in zichzelf,
gaat zitten zeuren en niet meer
ziet wat ie wél allemaal heeft: „Je
bént niet alleen, je vóelt je alleen
I. Leg dat gevoel van je af. als
een mantel en je voelt je véél
lichter". En daarna ga je dus pas
alles en iedereen om jë heen zien
Met die paar zinnetjes zijn we zo
al een bladzij of vijftien doorge
vlogen. met tekeningen van een
mannetje dat letterlijk zijn man
tel aflegt en om nog maar een
van de vele te noemen van
iemand die in zichzelf opgesloten
zit: een mannetje in een stoel met
een nog kleinere kopie van hem
zelf in zich. Typisch Toon. deze
manier van praten en tekenen
Alsof je hem op het toneel hoort,
en dat is nou precies een van de
aardigste kanten van dit boek
Na al haar wilde avonturen gaat
de \Toegere Londense call-girl
Christine Keeler (die zich nu lie
ver mannequin noemt t zich in de
journalistiek storten. Niet in het
gewone dagbladwerk en evenmin
als medewerkster van een gang
baar familieblad, maar ze gaat
een maandelijkse bijdrage leve
ren aan het mannenblad „Men
Only". Het is-de bedoeling, heeft
Christine al onthuld, dat zc in
haar rubriek adviezen gaat geven
over „zaken die zeer gevoelig
liggen"
Christine Keeler werd vooral be-
1 ettercom bin a ties
o tekent Toon (in 'Waar ben je?') iemand die in zichzelf zit te
kijken.
ktin de jaren zestig door wat
de zaak-Profumo genoemd werd
onder de heren die zij toen regel
matig in haar villa ontving, bleek
ook.de toenmalige Britse minis
ter van oorlog. John Profumo. te
zijn, die zich na het uitlekken van
dit tot een schandaal uitgegroei
de nieuws schielijk uit zijn func
tie terugtrok
Drie nachten lang hebben de in
woners van het Italiaanse dorpje
Fabiano bibberend van angst zit
ten huiveren bij en luisteren naar
„een beestachtig gehuil waarvan
je de rillingen over rug liepen
Het geluid leek op dat van een
wolf met wat menselijks". De eer
ste twee nachten durfde niemand
de deur uit. De derde nacht trok
ken de dappersten met knuppels
naar het dichte struikgewas waar
de „weerwolf" moest zitten. Ze
gooiden een regen van stenen in
het kreupelhout, waardoor het
gehuil niet minder werd. totdat
de politie ingreep De bangerds
die „iets menselijks" in het ge
luid meenden te ontwaren, zaten
er niet ver naast: de „weerwolf
bleek een negentienjarige Ameri
kaanse marinier die te veel had
gedronken, op een of andere ma
nier in een boom was geklommen
en er vanzelf weer uitgevallen,
daarbij een been had gebroken
en niet meer uit de voeten kon
Op het ministerie van Volkshuis
vesting en Ruimtelijke Ordening
zijn Zoveel afkortingen in gebruik
dat menige ambtenaar de kluts
kwijt raakt Vooral ten behoeve
van nieuwkomers is er daarom
een lijst van afkortingen ge
maakt Daarin worden ongeveer
achthonderd
verklaard.
In het departementsblad „Open
Huis" wordt gemeld dat deze lijst
niet volledig is. Lezers worden
opgeroepen niet-vermelde afkor
tingen in te sturen, zo dat (lie in
een herziene lijst kunnen worden
opgenomen. Er is bijna een sub
cultuur van afkortingen ont
staan. aldus de redactie van
Open Huis. Alleen al voor het
ministerie van Volkshuisvesting
en Ruimtelijke Ordening zelf be
staan maar liefst vier afkortin
gen: VRO. MVRO, VHRO en „VH
en RO" De afkortingenlijst is
samengesteld door de CAVEB en
dat betekent: Centrale Afdeling
Voorlichting en Externe Betrek
kingen
Dodensprong De Westduitse
stuntman Wolfgang Kopke heeft
een sprong vanaf de hoge Golden
Gate-brug in San Francisco niet
overleefd. Hij kwam 75 meter la
ger plat op zijn rug op het water
terecht Kopke was de vierde
stuntman die de sprong van de
bekende brug waagde. De enige
die het overleefde, was een man
die twee jaar geleden met hand
boeien om sprong.