ieuw offensief van
an in Koerdistan
Ontslagen Polen
Bush kan China
niet overtuigen
raël verspeelt sympathie van Verenigde Naties
Westerse banken
met Polen akkoord
Belgische ministers
acht uur 'gegijzeld'
abische Liga wil pressie opvoeren
Franse vissers heffen blokkade op
Grotere lening dan verwacht
J ït
Noodtoestand
El Salvador
)AG 25 AUGUSTUS 19S0
BUITENLAND
TROUW/KWARTET
W, TOKIO (Reuter, AFP, AP) De Iraanse strijdkrachten zijn een nieuw offensief
Un in Koerdistan met het doel de verovering van Mahabad, de laatste stad die nog in
i is van Koerdische vrijheidsstrijders. Zaterdag richtten Iraanse regeringstroepen en
lonaire gardisten een slachting aan bij gevechten rond de plaats Kamjaran in het
,van Koerdistan. Ruim 133 „contrarevolutionairen" werden gedood en veertig mensen
gevangen genomen. Aan Iraanse zijde zouden een dode en vier gewonden zijn
ien werden door radio-Te-
iraanse kranten bekend ge-
l het leger maakte gebruik
tshelikopters. De gevech-
ment toch nog de benodigde tweeder
de meerderheid.
Ayatollah Khalkhall. ook wel bekend
het hevigst zijn geweest als reizend scherprechter, blijkt niet
Jongste staakt-het-vuren bij alle Iraniêrs geliefd te zijn. Zater-
b dit jaar. dag werd in zijn bureau een bom
ontdekt, die zo zwaar was dat aan de
bedoelingen van de leggers ervan niet
getwijfeld hoefde te worden. In Tehe
ran werd gezegd dat het een bom van
buitenlandse makelij was.
teruggekeerd als hij had geweten dat
slechts een functlonarende helikop
ter nodig was om de missie te doen
doorgaan, aldus het rapport.
LONDEN (Reuter) Onge
veer twintig banken in Oroot-
Brlttannlê, de Verenigde Sta
ten, Canada en Japan zullen
Polen een bedrag van 650 mil
joen gulden lenen. De onder
handelingen over deze lening
waren al afgerond voordat de
stakingen In Polen begonnen.
Het bedrag Is groter dan verwacht.
Vorige maand leek het erop dat niet
meer dan vijf tot zeshonderd miljoen
gulden beschikbaar zou worden ge
steld.
De vice-president van de Poolse bank
voor buitenlandse handel. Jan Wao-
loszyn verklaarde bij de onderteke
ning van het akkoord afgelopen vrij
dag dat Polen dit Jaar naar schatting
15 miljard gulden leent in het buiten
land. Woloszyn sprak berichten tegen
dat Polen in verband met de huidige
economische moeilijkheden een le
ning van een miljard roebel (een roe
bel is iets meer dan drie gulden) had
opgenomen in de Sowjet-Unle. In
1976 had Polen een lening van deze
omvang gekregen.
Volgens Woloszyn is het op het ogen
blik nog te vroeg om te zeggen hoe
veel schade de stakingen de Poolse
economie hebben toegebracht. Ook
de gevolgen van de overstromingen,
waarmee de landbouw eerder dit Jaar
te kampen had, zijn nog niet te over
zien.
Woloszyn zei te begrijpen dat sommi
ge bultenlanse banken zich zorgen
maakten over de steeds groter wor
dende schuld van Polen in het buiten
land. Eind vorig jaar was dit al bijna
veertig miljard gulden. HIJ gaf echter
de verzekering dat Polen in staat is
zijn schulden af te lossen en niet om
een soepelere aflossingsregeling zal
vragen.
Eerder deze maand heeft Polen met
een groep Westdultse banken over
eenstemming bereikt over een lening
van 1,2 miljard gulden. Dit contract
zal vermoedelijk binnen enkele we
ken worden onedertekend. Het be
drag is kleiner dan waar Polen om
had gevraagd.
Positief
Het meevallen van de belangstelling
van westerse banken voor leningen
aan Polen wordt in verband gebracht
met de positieve ontwikkeling van de
handelsbalans van het land. In het
eerste kwartaal was daarop een over
schot van 202 miljoen gulden in harde
westerse valuta. En verder was het
tekort op de lopende rekening van de
betalingsbalans met 370 miljoen gul
den nog maar de helft van dat in het
eerste kwartaal van vorig Jaar. Wolos
zyn wilde geen cijfers voor het tweede
kwartaal van 1980 noemen. De Poolse
export zou wel met 34 procent zijn
toegenomen vergeleken met vorig
Jaar. De invoer nam af.
I is verboden voor buiten
respondenten en de tele-
ngen met de steden zijn
i Mahabad, de zetel van de
Jsch Partij van Koerdistan
litste stad waar het Iraanse
niet is binnengetrokken,
n enkele dagen kunnen wor-
svallen.
ite aantal doden aan Koer
en het zeer geringe aan
van het Iraanse leger, lelden
ters af dat de regering zwaar
rn materieel inzet tegen de
bewapende Koerden en
vrezen dat de gevechten
gaan met slachtpartijen.
maakte tevens bekend dat
ac tons in het gebied negen
hadden terechtgesteld we-
smokkelen van drugs en het
van banken,
en
ik se premier Mohammed All
h te ft gisteren zijn kabinet
ge ild aan president Abolhas-
fs< I Sadr, maar de lijst van
to< is niet bekend gemaakt,
in. n willen dat beide mannen
•n s eens waren over enkele
chelde ministers. De premier
lei religieuze leider ayatollah
te i ai over de samenstelling
'Sj kabinet ingelicht, maar vol-
5oi üeuwe revolutionaire grond-
r i t ook de president de lijst
es en. Daarna heeft het Iraan-
b nent, de Majiis, het laatste
tent is inmiddels na een
tbat van twee dagen, ak-
lan met de geloofsbrieven
iter All Akbar Moinfar.
genwoordigt een kiesdistrict
•ran in het parlement en als
moet hij zijn geloofsbrieven
keuring aan het parlement
en. Enkele parlementsleden
Moinfar ervan beschuldigd
eheime politie van de sjah,
t, te hebben samengewerkt
s dat hij als olieminister ge
ld met regeringsgeld. Giste-
[zijn benoeming in het parle-
Mislukte actie
In Washington is zaterdag een rap
port openbaar gemaakt over de mis
lukte poging van april van dit jaar om
de Amerikaanse gijzelaars ln Tehe
ran te bevrijden. Volgens de opstel
lers van het rapport, een team van
officieren, was de geheimhouding
rond de reddingsactie zo stringent
dat daardoor noodzakelijke commu
nicatie tussen de aan de actie deelne
mende eenheden werd geblokkeerd.
Het rapport stelt dat de operatie
waarschijnlijk niet zou zijn mislukt
als de bemanning van een enkele
helikopter beter zou zijn geïnfor
meerd over de ontwikkelingen tij
dens de actie. Volgens het plan moes
ten acht helikopters en zes C-130
transporttoestellen worden bijeenge
bracht in de woestijn, 350 kilometer
ten zuiden van Teheran, om daarna
Teheran te benaderen voor een com
mando-actie om de gijzelaars te be
vrijden. Een van de helikopters raak
te verdwaald ln een zandstorm en
keerde terug naar het vllegdekschlp
Nimittz. Een tweede stortte neer ln de
woestijn. De opstellers van het rap
port vragen zich af of er niet te veel
nadruk werd gelegd op geheimhou
ding. Strikte radio-stilte hield de uit
wisseling van wezenlijke informatie
tegen. De gezagvoerder van de ver
dwaalde helikopter gaf later te ken
nen dat hij zou zijn doorgegaan als
hij had geweten dat verderop het
zicht beter was. Hij zou ook niet zijn
BRUSSEL (AFP, DPA, Belga) Belgische staalarbeiders
hebben zaterdag twee ministers gedurende acht uur „gegij
zeld". Minister van buitenlandse zaken Charles-Ferdinand
Nothomb en minister van openbare werken Elie Deworme
werden vrijgelaten nadat ze de garantie gaven dat er een
gesprek zou komen over 600 metaalarbeiders die geen werk
hebben.
Twee marineschepe» brengen met waterkanonnen een vissers bootje in het nauw.
De twee ministers hadden zaterdag
een ontmoeting met het gemeen
schappelijk vakbondsfront in bet ge
meentehuls van Habay-La-Neuve bij
Aarlen. Ze mochten het pond niet
verlaten voordat ze waarborgen ga
ven over 600 werknemers van de ge
sloten fabriek „Mini*re et Metallurgie
de R hod *n ge-A thus" (MMRA). Het
vakbondsfront heeft met de „gijze
ling" bereikt dat vandaag over de 600
arbeiders gesproken zal worden met
de regering. Metaalarbeiders waren
met ongeveer honderd auto's naar
Habay gekomen en blokkeerden alle
toegangswegen, zodat het onmoge
lijk was voor de twee ministers om te
ontkomen.
De „gijzeling" verliep overigens in
alle vriendelijkheid. Ooggetuigen
meldden dat ministers Nothomb en
Deworme op hun gemak van de dis
genoten met de vakbondsmensen. De
Belgische rijkswacht hield een oogje
in het zeil zonder in te grijpen.
De metaalfabriek MMRA werd in
1977 gesloten. De afgevloeide arbei
ders konden concessies afdwingen.
Er werd een maatschappij opgericht
voor het zoeken naar nieuwe inves
teerders en er zou nieuwe werkgele
genheid komen in de provincie Lim
burg. Bovendien kregen de werkne
mers een zogeheten „tewerksteilings-
cel", waardoor ze in afwachting van
een nieuwe baan een inkomen kre
gen. Deze „tewerkstellingscel" moet
nu begin september verdwijnen, ter
wijl de 600 werknemers van MMRA
nog zonder werk zitten.
PARIJS (ATP, Reuter, AP) De
Franse vissers hebben in de meeste
havens hun blokkade opgeheven als
„verzoenend gebaar" voordat de re
gering aanstaande woensdag over
hun problemen gaat praten. Duizen
den toeristen hebben gisteren het
„bestand" benut om het Kanaal over
te steken.
Voor de belangrijke oliehaven Fos bij
Marseille zijn de vissers met hun ac
ties opgehouden, nadat eerst met de
Franse marine een soort zeeflag werd
geleverd. De vissersbootjes werden
met waterkanonnen en traangas be
stookt. De protesterende vissers wil
len meer subsidie voor de dure diesel
olie, die dit Jaar in prijs is verdubbeld,
hogere prijzen voor hun vlsprodukten
en bescherming tegen de grote re
ders, die gezegd hebben dat de be
manningen van de boten moeten wor
den ingekrompen om de kosten te
drukken.
Vervolg van pagina 1
Overwinning
Warschau waar hij overleg pleegde
met partijleider Gierek.
Sleutelpositie
In Gdansk, de havenplaats aan de
Oostzee waar de stakingen het he
vigst zijn verklaarde stakingsleider
Leszek Walesa dat de concessies van.
Gierek „een overwinning voor ons"
zijn. „Maar we gaan door met staken.
Ik ben geen politicus en politieke
ontwikkelingen zijn voor mij niet van
belang. Mijn belangstelling gaat uit
naar vrije vakbonden," aldus Walesa.
Eerder op de dag hadden de stakers
aan de Oostzeekust gezegd, dat het
een belangrijke overwinning is dat de
regering wil onderhandelen met het
overkoepelende stakirlgscomité in
het centrum van de stakers zelf. De
stakers toonden zich gisteren duide
lijk verheugd met de vooruitgang die
werd geboekt. Vice-premier Jaglelski
is na de eerste besprekingen met het
stakingscomité teruggekeerd naar
IALEM, DAMASCUS
r, AFP, ANP) De mi-
van buitenlandse za-
in de Arabische landen
op 11 september in de
ie hoofdstad Dam as-
en bijzondere bijeen
houden om maatrege-
jespreken „ter verhevi-
in de pressie op landen
l diplomatieke missies
tven in Jeruzalem."
inkomst is belegd door de
ie Liga en er zal tevens over
lische annexatie van Oost-
m gepraat worden. Syrië zal
adering voorstellen dat de
ie landen hun diplomatieke
ingen verbreken met landen
annexatie erkennen, of een
ambassade handhaven in Jeruzalem.
Enkele weken terug maakten Saoedi-
Arabië en Irak in een gezamenlijk
communiqué al bekend dat zij dit
zouden doen, waarna een aantal Ara
bische landen zich daarbij aansloot.
Maar de Arabische landen verwach
ten dat een soortgelijke stelllngname
van de Arabische Liga nog meer zo
den aan de dijk zal zetten.
Een van de landen die voor verbre
king van de banden in aanmerking
komt is Nederland omdat ons land
zijn ambassade in Jeruzalem heeft.
De regering heeft nog geen standpunt
bepaald, het in ieder geval nog niet
bekend gemaakt en momenteel doet
Israël al zijn best de regering over te
halen niet voor „Arabische druk te
zwichten." De Israëlische ambassa
deur in ons land, Eytan Ron, heeft
vrijdagmorgen voor het kabinetsbe
raad. het standpunt van zijn regering
nog eens bepleit bij premier Dries
van Agt. Minister ,von buitenlandse
zaken Chris van der Klaauw was daar
niet omdat die in het buitenland be
kijkt wat hij allemaal voor Nederland
kan betekenen. Blaar Ron heeft eer
der deze week al met Van der Klaauw
gesproken en tevens met de direc
teur-generaal politieke zaken op het
ministerie van buitenlandse zaken,
H. Reinink. Nieuwe gezichtspunten
zouden in de gesprekken niet naar
voren zijn gebracht.
Het Israëlische kabinet heeft giste
ren, zoals verwacht, de resolutie van
de Veiligheidsraad over Jeruzalem af
gewezen en veroordeeld. Het kabinet
zag in de resolutie, waarin Israël we
gens het uitroepen van Jeruzalem tot
eeuwige en ondeelbare hoofdstad,
werd veroordeeld, een „capitulatie
voor afpersing met olie". De Verenig
de 8taten onthielden zich bij de stem
ming. waardoor de resolutie kon wor
den aangenomen, en de Israëlische
regering vond dat gisteren verbazing
wekkend en te betreuren.
Premier Begin zei dat het oude volk
van Israël echter de erkenning van de
Veiligheidsraad, of de toestemming
van de leden van de Verenigde Naties
niet nodig had om vast te stellen dat
Jeruzalem de hoofdstad van de jood
se staat ls en zal blijvea
De burgemeester van Jeruzalem,
Teddy Koliek, verwacht veel moei
lijkheden na het Israëlische besluit
over Jeruzalem, en hij zei dat „wij dit
zelf over ons heen gehaald hebben."
Twee bommen ontploften gisteren in
en bij Jeruzalem. Een persoon werd
gedood en twaalf mensen werden ge
wond. In Beiroet deelden Palestijnse
commando's mee dat het hun werk
was.
Een sleutelpositie ln de Poolse com
munistische partij zal waarschijnlijk
nu gaan bekleden de gewezen minis
ter van buitenlandse zaken Stefan
Olszowski. Op het laatste partijcon
gres had hij zijn zetel in het Politbu
reau verloren en was als ambassa
deur naar Oost-Berlijn gezonden. Nu
is hij opnieuw secretaris van het Cen
traal Comité geworden en lid van het
Politbureau.
SAN SALVADOR (AFP) De Junta in
El Salvador heeft zaterdag de nood
toestand afgekondigd. De belangrijk
ste openbare diensten waterlei
ding, elektriciteit, telexverbindingen
en havens zijn onder controle van
het leger geplaatst.
De employees van genoemde dien
sten zullen onderworpen zijn aan de
opdrachten van de militaire autori
teiten en zijn automatisch in de
strijdkrachten geïntegreerd.
De junta zegt dat de „voorlopige
maatregelen" zijn getroffen wegens
een serie „incidenten die zijn uitge
lokt door de arbeiders, gemobilseerd
door linkse groeperingen".
PEKING (UPI, AP) De missie van de Republikeinse kandi
daat voor het vtce-presidentsschap van de Verenigde Staten,
George Bush naar de Chinese Volksrepubliek is mislukt.
Bush, die met Ronald Reagan het
Republikeinse koppel vormt voor de
komende presidentsverkiezingen was
naar Peking gereisd om de Chinese
leiders ervan te overtuigen dat het
mogelijk moest zijn met de Amerika
nen goede betrekkingen te blijven
onderhouden terwijl Washington ook
formele banden zou onderhouden
met het nationalistische bewind op
Taiwan. Reagan heeft in zijn cam
pagne herhaaldelijk gezegd dat hij,
als hij president van de Verenigde
Staten zou worden, de banden met
Taiwan ook weer officieel zou er
kennen.
De huidige Amerikaanse president,
Jimmy Carter, verbrak in 1978 de
banden met Taiwan en haalde de
Amerikaanse ambassadeur terug om
dat de leiders in Peking niet duldden
dat Washington én met de Volksrepu
bliek China én met nationalistisch
China betrekkingen onderhield. Pe
king beschouwt Taiwan als een pro
vincie van het grote China die alleen
nog bevrijd moet worden. (De heer
sers in Taiwan, de nakomelingen van
Tsjang Kal Sjek's Kwomintang, be
schouwen Taiwan overigens ook als
provincie van het grote China, maar
vinden dat het grote China bevrijd
moet worden van het communisme).
De beslissing van Carter wekte veel
verzet in met name Republikeinse
kring en Reagan beloofde zijn aan
hangers de zaak terug te draaien
„zonder dat dat schade zou toebren
gen aan de relaties met Peking". De
Chinese leiders geloofden daar niets
van en Reagans „running mate"
Bush toog naar Peking om het uit te
leggen. Hij hing daar een verhaal op
over een onderscheid tussen officiële
banden en een verhouding op rege
ringsniveau en vond zaterdag bij zijn
vertrek uit Peking dat hij redelijk
geslaagd was. De Chinese leiders von
den dat niet en lieten het persbureau
Nieuw China bekend maken het „on
zin" te vinden dat Reagan en de zij
nen denken de banden met Peking te
kunnen verstevigen en tegelijkertijd
officiële relaties met Taiwan aan te
knopen. Als Reagan het tot president
brengt, hetgeen de Chinezen en velen
met hen niet hopen, dan zal hij vol
gens het Chinese persbureau ernstige
schade aanrichten aan de Chinees-
Amerikaanse relaties en zelfs een gro
te ommekeer te weeg brengen. Overi
gens bleek Bush in Peking weer iets
anders gezegd te hebben dan Reagan
bedoelde.
Bush zei dat een regering-Reagan
geen banden met Taiwan wilde op
regeringsniveau, terwijl Reagan dat
wel wil. Hoe dat precies zit zullen de
campagne-makers van president Car
ter wel uitspitten.
ize buitenlandredactie
leeft het niet gemakkelijk binnen de verschillende organen van de
gde Naties. Het lijkt er soms wel op of een toenemend aantal leden
volkerenorganisatie spijt begint te krijgen van de uitspraak van
ember 1947, waarbij aan de Joden in Palestina een eigen staat in
oruitzicht werd gesteld.
snoegen binnen de VN steeg ten top
Israëlische parlement, de Knesset,
iter een wet schaarde die van Jeru-
e eeuwige en ongedeelde hoofdstad
aël moet maken. Hetgeen prompt
Veiligheidsraad van de Verenigde
veroordeeld werd.
ns de Eerste Wereldoorlog deed de
tgering door middel van de inmid-
aamde Balfour-verklaring de Joden
vgging tot een nationaal tehuis in
a. Twintig jaar later werkte de com-
'eel dat nader uit en kwam met de
ling fcet Britse mandaatgebied op
in een Joods en een Arabisch
Conform deze aanbeveling spraken
ügde Naties zich in 1947 uit voor de
5 van een Joodse en een Arabische
het grondgebied van Palestina. De
ig was dat beide staten zowel econo-
üs politiek nauw zouden samen-
Wereldoorlog werden de Verenigde Naties
gedomineerd door de overwinnaars van die
oorlog die in zijn algemeenheid positief
stonden tegenover de jonge staat Israël.
Een schuldgevoel bij een aantal Westeuro-
pese landen jegens het Joodse volk dat in
die oorlog zo zwaar had geleden, is daar niet
vreemd aan. Maar met de dekolonisering
nam het aantal landen van de zogeheten
derde wereld dat lid werd van de Verenigde
Naties drastisch toe en deze vooral Afri
kaanse en Aziatische landen hadden geen
last van dat schuldgevoel Ook waren deze
landen in toenemende mate geneigd zich
tegen hun oude koloniale overheersers af te
zetten en tevens tegen die landen die zulke
hartelijke relaties onderhielden met die
vroegere kolonialen machten.
Verderfelijk
het echter nooit gekomen. Toen de
P 14 mei 1948 de staat Israël uitrie-
frd deze onmiddellijk aangevallen
ypte. Jordanië, Syrië, Libanon, Sa-
abië en Irak. Het resultaat voor deze
faël succesvolle oorlog was, dat de
staat aanzienlijk groter uitviel dan
lelingsplan werd voorzien. Een be
deel van het voor de Arabieren
e Palestina ging over in handen van
en Egypte.
8te twee decennia na de Tweede
Toen eind 1974 de Palestijnse leider Ja!sser
Arafat zijn debuut maakte in de Algemene
Vergadering van de Verenigde Naties werd
hij luid toegejuicht door de voormalig geko
loniseerde landen als de vertegenwoordiger
van een volk dat door Israël zijn rechten
was ontnomen en vernederd door de wester
se wereld. Tevens was het Arabische be
wustzijn na de Vom Kippoer-oorlog van
1973, die voor Israël beduidend minder suc
cesvol verliep dan de oorlogen in 1948, 1956
en 1967, aanzienlijk versterkt en liet de
macht van de Arabische olielanden zich in
het Westen danig voelen.
De Britse vertegenwoordiger bij de VN, Anthony Parsons (links) stemt voor de
veroordeling van Israël in de Veiligheidsraad. De Amerikaanse minister van
buitenlandse zaken, Edmund Muskie (rechts vooraan) onthield zich als enige
van stemming.
De teneur binnen de nu getalsmatig door de
derde wereld-landen gedomineerde Vere
nigde Naties werd meer en meer anti-Israél
en dat niet in de laatste plaats omdat Israël
niet schroomde hartelijke relaties aan te
knopen met regimes, die binnen de derde
wereld het predicaat verderfelijk hadden
gekregen: als daar zijn Chili en Zuid-Afrika.
Deze ontwikkelingen vonden hun hoogte
punt in de uitspraak die de Algemene Ver
gadering in 1975 deed. In een resolutie ver
oordeelden de verenigde volkeren het zio
nisme, de beweging die ten grondslag ligt
aan de staat Israël, als een vorm van racis
me en rassendiscriminatie. Groot was de
woede over deze uitspraak, niet alleen in
Israël zelf maar ook in de westerse wereld.
De toenmalige Republikeinse leider in de
Amerikaanse Senaat, Hugh Scott, zei dat
dergelijke uitspraken bedoeld om een lid
staat van de VN te vernietigen, door de
Verenigde Staten niet konden worden geac
cepteerd. De Nederlandse minister van bui
tenlandse zaken. Max van der Stoel zei
destijds dat ons land het programma ter
bestrijding van het racisme niet langer zou
steunen, als daartoe ook het zionisme zou
worden gerekend.
Uitstoten
Nu moet de macht van de Algemene Verga
dering van de Verenigde Naties niet worden
overdreven. Beslissingsbevoegdheid heeft
ze niet en de resoluties die er aanvaard
worden hebben het karakter van aanbeve
lingen en echte sancties om de resoluties
uitgevoerd te krijgen heeft de Algemene
Vergadering niet. Wel heeft de Algemene
Vergadering de bevoegdheid een land uit de
volkerenorganisatie te stoten.
Dat moet gebeuren met een meerderheid
van twee derden en als de landen van de
derde wereld met de staten van het Oost
blok zouden samenspannen, kan die meer
derheid gemakkelijk gehaald worden. In
1975 zijn er pogingen gedaan om Israël uit
de VN te stoten, zoals dat een jaar daarvoor
met Zuid-Afrika gebeurde. Waarschijnlijk
heeft het dreigement van de Verenigde Sta
ten dat zij dan hun financiële steun aan de
volkerenorganisatie zouden stoppen (en
zonder die steun kunnen de VN wel inpak
ken) ervoor gezorgd, dat dit niet doorging.
Het orgaan met de grootste beslissingsbe
voegdheid in de volkerenorganisatie is de
Veiligheidsraad. Deze raad telt vijftien le
den en beslist bij meerderheid van stem
men. waarbij wel moet worden aangete
kend dat de vijf permanente leden van de
Raad (de Verenigde Staten, de SowjetrUnie,
Frankrijk, Groot-Brittannië en de Volksre
publiek China) het vetorecht hebben. Als
een van deze vijf landen zich tegen een
bepaalde resolutie uitspreekt, dan is die
Het moet voor Israël wel een teken aan de
wand zijn. dat nu niet alleen het praatcolle
ge dat Algemene Vergadering heet. maar
ook de Veiligheidsraad zich tegen het beleid
van de regering en het parlement richt. Tot
dusver hebben de Verenigde Staten steeds
gebruik gemaakt van (de dreiging met) het
vetorecht om al te zware politieke uitspra
ken over het Israëlische beleid te voorko
men. Door zich bij de stemming over de
kwestie van Jeruzalem te onthouden, heeft
de Amerikaanse regering ervoor gezorgd
dat Israël met enig gezag veroordeeld is.
Pressie
Het ligt voor de hand de verschuiving van
de VN naar een steeds hardere veroordeling
van Israël uit te leggen als het wijken voor
Arabische druk. De resolutie over Jeruza
lem is dan het logisch vervolg van eerdere
veroordelingen van het beleid van de Israë
lische regering. Israël wordt steeds verder in
het defensief gedrukt en de pressie op de
landen die Israël op de een of andere manier
steun bieden wordt vergroot.
Aon de andere kant kan met de veroorde
ling van de inlijving van Jeruzalem echter
ook uitleggen als het logische vervolg van
het oorspronkelijke door de Verenigde Na
ties aanvaarde delingsplan. Daarbij werd
ook een zelfstandige status toegekend aan
een Arabisch Palestina in de Gazastrook,
de westelijke Jordaanoever en een deel van
Qalilea en tevens werd Jeruzalem een inter
nationale status toegedacht. Het besluit
van het Israëlische parlement is een recht
streekse inbreuk op die resolutie. Door Je
ruzalem uit te roepen tot eeuwige en ondeel
bare hoofdstad heeft Israël zelf de veroorde
ling van de Veiligheidsraad over zich afge
roepen.
