Van talkpoeder naar baksteen
ouw
Commentaar
POLITIEK
viltstift alleen voor koningin
llfliHilTilïl'
4 zwart-wit
stuur 'n brief
hap
aaps
V. en D. gaat
akkoord met
kortere werkweek
DAG 23 AUGUSTUS 1980
TROUW/KWARTET
arbeidende mijnwerkers
goede resultaten dezer da-
de eerste twintig dagen van
rijs haalden zij meer dan elf
ton van die kostbare
'g! of naar boven, waarmee zij
a stellingen met negentiendui-
overtroffen. Een fabriek
die momenteel een van de
exportopdrachten voor
kjle-machinerie ter waarde
•«crdan een miljoen zloty's in
Jfaluta uitvoert, draait op
feren. Industriële vestigingen
law. Poznan en andere de-
het land werken ryth-
jnanieuws van de Poolse
van donderdag. En de
Mlodych voegt daar nog
lAtiel commentaar aan toe:
J kingssituatie wekt emoties
J mensen met anarchistische
st i-socialistische oogmerken
die te benutten. Er doen
Ie ronde die objectief gezien,
n tegen de hoogste belan-
H de werkende klasse en het
?r een arbeiders die deze leu-
r voren hebben gebracht."
al
:D et een mens met dit soon
anders dan vaststellen dat
de persvrijheid vastge-
artikel 83 van de Poolse
ei nu ook weer niet zo
gesteld. Welke Nederlandse
eldde tijdens de havensta-
n Rotterdam dat een klom-
ek in de Gelderse Achter
eb maar mooi een recor-
had geboekt?
a erzelfder tijd is er in de
k ters en voor de Poolse radio
J risie gelegenheid kritische
ningen te zetten bij het
Is en economisch beleid van
l'ichtige partijtop. Zou par-
president Breznjew zonder
of blozen durven toegeven
(akers in ieder geval ten dele
ebben? (Gesteld al dat hij
aan van stakers zou erken-
)e Poolse partijleider Ed-
Jierek deed het wel en dat
een tolerantie die in vele
opese landen ondenkbaar
komen zwart-wit ligt het
de verleiding tot zwart-wit-
nog wat kleiner te maken
citaat, opgetekend door
nse journaliste uit de mond
dertigjarige staker die haar
en op de Lenin-werf schil-
)m vijf uur 's middags zie ik
ouw en zoon door de tralies
(toegangspoort. Dat is het
moment van de dag. Om
's morgens en acht uur 's
volg ik verplicht de discus-
i het MKS, die per luidspre-
den uitgezonden." We zou-
t een discussie van het over-
nde stakingscomité willen
maar bij voorkeur vrij-
Feit is. dat de Poolse overheid
bereid is de stakers vrij ver tege
moet te komen. Dat zij naar eigen
zeggen „ongeveer tot halverwege"
wil gaan, is extra opmerkelijk ge
zien de belabberde toestand waarin
de Poolse economie verkeert. Hulp
van de socialistische broederlanden
hoeft de Volksrepubliek niet te ver
wachten en ook de bankiers van het
kapitalistische Duitsland waren
slechts onder grote druk van kanse
lier Helmut Schmidt uiteindelijk te
porren voor een lening aan Polen,
zij hel niet zo groot als Warschau
had gevraagd.
De concessies die de overheid lijkt
te willen doen, liggen echter vrijwel
allemaal op het puur materiële vlak:
over de ideologische verlangens
zwijgt zij.
Feit is tevens dat Gierek en de
zijnen een zeer beperkte speelruim
te hebben en dat zij al hard bezig
zijn die op economisch gebied te
overschrijden. Op politiek terrein
zijn de marges echter nog kleiner.
Niet voor niets stoort de Sow jet-
Unie voor het eerst sinds zeven jaar
weer de uitzendingen uit het westen
die op Oost-Europa zijn gericht en
die veel informatie over de stakin
gen bevatten. Arbeidsonrust en de
roep om vrijheden op de stoep van
de Sowjet-Unie kunnen aansteke
lijk werken en zó hecht is het socia
listische systeem kennelijk niet dat
het zich dergelijke spanningen kan
veroorloven.
Vermoedelijk is het onjuist te ver
onderstellen dat het Kremlin al po
pelt om soldaten van het War
schaupact de kameraden in Polen
ervan te laten overtuigen dat zij
zich vergissen. Maar even onjuist is
het te veronderstellen dat een her
haling van de Tsjechische „assis
tentie" ondenkbaar is, welke con
cessies Polen ook doet aan zijn
burgers.
Binnen deze smalle marges moeten
overheid, stakers en naar meer vrij
heid verlangende intellectuelen in
Polen elkaar zien te vinden. Voor
de Sowjet-Unie is het op den duur
gevaarlijk deze marges nog te ver
kleinen (geweld herstelt de rust in
de voortuin slechts zeer kortston
dig), voor de Poolse overheid is het
gevaarlijk alle politieke eisen te ne
geren en voor het Westen is het
gevaarlijk de stakers en dissidenten
moreel te steunen bij het stellen van
eisen waarvan wij allen weten dat
deze niet kunnen worden verwezen
lijkt zonder de stabiliteit van Polen
en daarmee de verhouding tussen
Oost en West te verstoren. Dat
laatste immers is in het belang van
niemand. Zo gezien had de Poolse
partij-ideoloog Rakowski gelijk
toen hij gisteren in onze krant
schreef: „Uiteindelijk verliezen wij
allemaal." Slechts een geleidelijke
hervorming kan de verliezen be
perkt houden, hoe pijnlijk matiging
ook zijn kan.
DEN HAAG Het was oud-
premier Piet de Jong, die eind
Jaren zestig met zijn onaf
scheidelijke glimlach en met
het op zijn lippen bestorven
woordje „begrip" hoe dan ook
over een IJzersterke formule
bleek te beschikken, om het
effect van de zich toentertijd
manifesterende actiegroepen
te neutraliseren. Voorzover
provo's, Maagdenhuisbezet
ters en andere actievoerders
al een bedreiging vormden
voor de bestaande orde, was
de glimlach van de premier
ruimschoots in staat om de
rest van Nederland gerust te
stellen. Het actiewezen bleef
aldus een verschijnsel, dat de
samenleving wel beïnvloedde,
maar geenszins ontwrichtte.
Inmiddels hebben de actievoerders
van gisteren plaatsgemaakt voor de
zoveel grimmiger krakers van van
daag. Het zakje talkpoeder waarmee
politieagenten in de Jaren zestig nog
„ludiek" werden bekogeld, is allang
ingeruild voor bakstenen En op het
dak van het gekraakte pand aan de
Prins Hendrikkade lagen koelkasten
en IJzeren staven gereed om gezags
dragers desnoods te verbrijzelen.
Vooralsnog is dit een hoogtepunt in
de ontwikkeling van het „actiewe
zen" dat zich de afgelopen Jaren be
haaglijk heeft kunnen nestelen in de
boezem van de traditionele belangen
groepen en die van de politieke par
tijen. Enkele politieke partijen gaan
er zelfs prat op zich aan te dulden met
de term actiepartij. Het spreekt van
zelf dat ook deze ontwikkeling haar
keerzijde heeft
Het luisteren naar de basis, het al te
gretig een welwillend oor lenen aan
actiegroepen, moge verfrissend en de
mocratisch lijken de uitkomst ls
een geleidelijke, maar onmiskenbare
ondergraving geweest van de politle-
ke besluitvaardigheid en een zekere
machteloosheid van ons hoogste ver
tegenwoordigende orgaan, het parle
ment.
Het is interessant een weekje „poll
tlek" eens te bezien tegen de achter
grond van deze ontwikkeling De on
derwerpen waren: de ontruiming van
het pand aan de PH-kade, de samen
stelling van de rijksbegroting, de pre
sentatie van het verkiezingsprogram
ma van de PPR en de roerselen bin
nen het CDA. Het blijkt dan. dat zich
in de waardering van het „actiewe
zen" een belangrijke kentering aan
het aftekenen is
Actievoeren toen
Stilzwijgend
Die kentering tekende zich nog het
duidelijkst af bij de ontruiming van
het pand aan de PH-kade. Kraakac-
ties onUenen hun succes in niet onbe
langrijke mate aan de stilzwijgende
steun dan wel de sympathie van de
burgers. Op hun beurt weerspiegelt
die onuitgesproken steun zich in de
stellingname van politici. ZIJ keuren
weliswaar het geweld in welke vorm
dan ook af, maar anderzijds is er ook
een zekere billijking van de kraakac-
tles, voorzover zij zijn ingegeven door
de woningnood. Het is precies dit
appèl op de collectieve schuld, die de
krakers in de gelegenheid heeft ge
steld een soort staatje in een staat te
vormen. Want waar normale burgers
nog worden beboet voor een achter
lichtje ls het de krakers toegestaan
de hele rechtsstaat aan hun laars te
lappen.
Met de PH-kade hebben de krakers
echter de grenzen van hun actieradi
us van meet af aan overschreden. Dit
keer bestond de tegenpartij niet uit
de een of andere vage huizenspecu
lant, maar uit even boven modale
legale woningbezitters die terecht ge
griefd waren. In grijpen van over-
door Willem Breedveld
heidswege kon onder deze omstan
digheden niet achterwege blijven en
de krakers kozen voor een zich aldus
manifesterende overheid voor de eni
ge uitweg, namelijk die van het ha
zenpad.
Eenzelfde kentering tekent zich ook
af in het moeizame begrotingsover
leg. Tot voor kort konden achtereen
volgende kabinetten zich de luxe ver
oorloven maximaal tegemoet te ko
men aan de verlangens van actie- en
belangengroepen. Jaar ln Jaar uit
konden de eindjes aan worden ge
knoopt volgens het principe: een
beetje kiezen en heel veel delen. En
meestal was de financiële ruimte
groot genoeg om al te grote conflicten
met de belangengroepen te voorko
men. Die ruimte ls er nu echter niet
meer en om onder deze omstandighe
den hardnekkig voor eigen parochie
te blijven prediken begint in brede
kring weerstanden op te roepen. Zelfs
Arie Groenevelt heeft mede daarom
de handhaving van koopkracht niet
ai te nadrukkelijk meer voorop willen
stellen.
Het kabinet dreigt echter in dit ken
terend getij door te slaan naar de
andere kant Geen overleg meer met
de sociale partners (vakbeweging en
werkgeversorganisaties) maar een op
actievoeren nu
voorhand voorschrijven van wat wel
en wat niet gewenst is. Kortom het
aankondigen van een loonmaatregel
omdat de uitkosmt van het overleg te
onzeker ls. Een voortvarendheid die
we van het kabinet niet zijn gewend.
Overigens moet gegeven het verzet
van minister Al be da nog maar wor
den afgewacht wat er van deze nieu
we lijn terecht komt.
Willig oor
Hoe dan ook, het deze week gepresen
teerde verkiezingsprogramma van de
PPR laat in leder geval zien dat een al
te willig oor voor het actiewezen pro
blemen oplevert, waar zelfs een actie
partij eigenlijk niet zo goed raad mee
weet. Zo stelt het programma ener
zijds eisen, die stuk voor stuk geld
kosten, zoals meer woningbouw, uit
breiding van de collectieve sector en
dergelijke en eist het in een en het-;
zelfde programma handhaving van
de koopkracht tot aan het modale
inkomen.
In een bijgevoegde notitie rekent de
financleel-economlsche deskundige
van deze partij Leo Jansen echter
haarscherp voor dat deze twee doel
stellingen niet te handhaven zijn.
Want, luidt zijn conclusie, dit kan
alleen maar wanneer de boven-moda-
le inkomens een aanzienlijk deel van
hun inkomen prijsgeven, zoveel waar
schijnlijk dat een platte inkomensop-
bouw het gevolg zal zijn. De PPR zelf
verwacht daarom ook dat er wel niets
van terecht zal komen. Het doet na
tuurlijk wat vreemd aan om dan des
ondanks bij de kiezers de Indruk te
ADVERTENTIE
Voor het eerst In Rotterdam: 100 stands, restaurantjes en oa
MASSADA. ROB DE NUS, SNOOPY. DOLLY DOTS,
RUDY WA1RATA F1ËSTA TROPICAL,
LOSALEGRES
21-22-23-24 aug.
TON MENKEN USHAL/Weena
12-24 uur. zondag 12-18 uur. toeg. f 6, kind. en 65+ f 3
Niets is alledaagser dan een ball
point, maar zo omstreeks 1950,
toen de eerste balpennen uit
Amerika overwoeien bij wijze
van spreken dan toen was Je
apetrots als Je zo'n ding bezat.
Eén ding was vervelend: Je mocht
er op school niet mee schrijven.
Dat was trouwens niet alleen op
scholen zo, bedrijven probeerden
het gebruik van ballpoints ook
tegen te houden, formulieren
moesten op uitdrukkelijk ver
zoek met de vulpen ondertekend
worden en ook een voorlichter
vam het ministerie van Justitie
herinnert zich een intern schrij
ven bij de opkomst van de ball
point waarin kort en krachtig
meegedeeld werd dat een ambte
naar geacht werd met de vulpen
te blijven schrijven.
Die tijd ligt ver achter ons. De
dikke poken met het onregelma
tige schrift zijn allang door prima
schrijvende, meestal goed in de
hand liggende balpennen vervan
gen en negen van de tien mensen
schrijven er alles mee als het er
niet meer zijn. Zelfs lezen wij dat
koningin Beatrix nieuwe wetten
en wetsontwerpen vaak met ball
point, en soms zelfs met een vilt
stift ondertekent, iets waar haar
moeder niet over piekerde; die
hield het op de klassieke vulpen.
Nu weten wij wel, dat de konin
gin onder en boven de wet staat.
Wat zij mag, mogen wij nog niet
(een vrije vertaling van het zeer
oude spreekwoord: quod licet Io-
vi, non licet bovi), dus als u nu
denkt bij de eerstvolgende ver
kiezingen het rondje op het stem
biljet met viltstift te kunnen in
vullen. dat zit u er naast. In de
kieswet (artikel 32) staat dat deze
handeling met potlood dient te
worden verricht: „De kiezer be
geeft zich na ontvangst van het
stembiljet onverwijld naar een
niet in gebruik zijnd stemhokje
en stemt aldaar door met potlood
rood te maken een wit stipje,
geplaatst in het stemvak voor de
naam van de kandidaat zijner
keuze". In de oude kieswet van
1901 en in de besluiten van 18
januari 1907 en 24 november 1910
stond nog dat het ook met zwart
mocht, maar dat is er later dus
uit gegaan. De laatste kieswet
dateert van Juli 1951, toen er dus
nog nauwelijks balpennen waren
en niemand hier ooit nog van een
viltstift gehoord had.
Waarom dat stipje per se rood
gemaakt moet worden? Waar
schijnlijk vond de wetgever dat
het mooist, want in de kieswet is
daar geen verklaring voor te vin
den. Een Jaar of vijf geleden heb
ben een paar kiezers in Zeeland
hun stembiljet eens met een an
der materiaal opgevrolijkt. Of
het nou viltstift of een rode bal
pen was, daar willen we van af
wezen, in elk geval zijn die biljet
ten na ampele overweging wel
ongeldig verklaard.
Een stapje verder. Als Je trouwt,
mag je dan Je handtekening net
als de Koningin, met viltstift of
balpen zetten, of met dat nog
altijd met een gereed gelegde
(vul-)pen? Als daar ooit landelij
ke richtlijnen voor gegeven zijn,
moeten ze dat op het ministerie
van Justitie weten. Daar kunnen
ze er niets over vinden, zodat we
mogen aannemen dat elke ge
meente dit soort dingen zelf mag
bepalen. Dat merk Je ook wel aan
de onderlinge (kleine) verschil
len. Een handtekening op een ak
te. zegt men bij de burgerlijke
stand in Amsberdam, moet dui
delijk leesbaar zijn. geschreven
met zodanig materiaal dat ie over
honderd Jaar nog leesbaar is. Een
pen is dus goed. maar ook een
ballpoint die niet vlekt Voor alle
zekerheid levert Amsterdam bij
de ondertekening van aktes zelf
een balpen met speciale docu-
menteninkt Het aktenpapier ls
wel van een landelijk voorge
schreven soort en dat vind Je dus
ook in bijvoorbeeld in Bussum,
waar Je met blauw of zwart mag
tekenen. De inkt moet niet kun
nen verbleken, maar dat is ook de
enige voorwaarde, want de bal
pennen die ze in Bussum gebrui
ken worden gewoon in de winkel
gekocht. Een verschil met het
Brabantse Dongen, waar uitslui
tend met een zwarte balpen mag
worden getekend. Blauw kopi
eert slechter en omdat zoveel
mensen kopieèn van aktes nodig
hebben, moet dus ook de handte
kening in zwarte inkt gezet zijn.
De vulpen wordt al niet meer
gebruikt sinds men er toe is over
gegaan alle aktes met de machi
ne te schrijven. En ook bij nota
rissen blijkt de vroeger verplich
te vulpen definitief te zijn afge
schaft. Wie een notariële akte te
kent, vertelt men ons op een
groot notariskantoor in Amster
dam. mag dat gewoon met elke
balpen doen die voor de hand is.
Maar die viltstift, die kunt u wel
vergeten zolang u geen koningt
in) bent.
In de afgelopen twee Jaar zijn
zo'n drieduizend mensen in Tur
kije om politieke redenen ver
moord. Momenteel vinden er wel
tien politieke moordaanslagen
per dag plaats. Het aantal moor
den begaan door zowel rechtse
als linkse extremisten stijgt
nog steeds, evenals de arrestaties
en berichten over foltering van
officiële zijde. Het Turkse dag
blad Cumhüryet meldt, dat van
december vorig Jaar tot en met
maart 46.796 mensen op politieke
gronden gevangen gezet zijn. De
staat van beleg, sinds de invoe
ring in december 1978 steeds met
twee maanden verlengd, is nu
van kracht ln 21 van de 67 Turkse
provincies. Het laatste bij Am
nesty International binnengeko
men bericht over foltering betreft
de psychiater dr. Dursun Klrbas,
die onderzoek verrichtte naar de
gevolgen van foltering. In de
vroege ochtend van 28 maart
werd hij bij een inval in zijn huis
meegenomen en verhoord in Is-
tanboel. Na een dag begon men
hem te stompen, trappen, op de
voetzolen te slaan (falanga) en
diende men hem elektroshocks
toe. Op de zesde folterdag werd
hij opgenomen in een ziekenhuis,
waar een arts een acute longont
steking constateerde; eerder was
de helft van dr. Klrbas' linker
long weggenomen. Zodra hij uit
het ziekenhuis terug was, begon
het martelen opnieuw en duurde
twee weken voort. Toen hij voor
een krijgsraad gebracht werd. ge
lastte de rechter zijn onmiddellj-
ke vrijlating. In een ander be
richt, dat Amnesty in april ont
ving. werd melding gemaakt van
het martelen op het hoofdbureau
van politie in Istanboel van acht
tien leden van de progressieve
jeugdorganisatie. Over deze zaak
heeft Amnesty dringende bood
schappen gezonden naar minis
ter-president Demirel. In augus
tus vorig Jaar protesteerde Am
nesty bij Demlrels voorganger te
gen de arrestatie en mishande
ling van leden van de confedera
tie van progressieve vakbonden
in Turkije. Nog meer berichten
over anti-vakbondsacties heeft
Amnesty ln april dit Jaar aan
Demirel voorgelegd.
Beleefde, maar dringende brie
ven, waarin u uw verontrusting
uitspreekt over het stijgende
aantal berichten uit Turkije over
foltering van gevangenen, kunt u
in het Engels of Frans schrij
ven aan: His Excellency Süley-
man Demirel Prime Minister
Ankara. Turkey. En/of aan de
Turkse ambassadeur ln Den
Haag: Z.E. de heer Ozmedir Ben-
Ier, Jan Evertsenstraat 15.
Dat krijg Je als Je in een super
markt inbreekt: trek in al die
lekkere hapjes die daar zo onbe
waakt uitgestald liggen. De man
die in Lons-le-Saunier in de Fran
se Jura in een supermarkt in
brak, kreeg er ook zin in en niet
zo'n beetje. Bljkbaar had hij na
een tijdje z'n buik vol. want hij
liet een plak leverworst aange-
hapt achter; de afdruk van zijn
tanden stond er piekfijn in. En
passant stichtte hij nog brand
ook, maar hij wist weg te komen
zonder dat iemand hem zag. He
laas voor hem bleef de aangehap-
te plak worst in zoverre intact,
dat de politie de man, toen hij
een paar dagen later ln een ande
re supermarkt betrapt werd, al
leen nog maar ter vergelijking in
iets anders hoefde te laten bijten
Het paste precies.
Voor de BBC-serie „Leven op aar
de" heeft presentator David At-
tenborough zich tussen de goril
la's van Rwanda begeven. „Wij
hebben zonder gevaar en proble
men twee weken tussen de dieren
kunnen verblijven, maar we
moesten ons wel op z'n 'aaps'
gedragen", laat Televtzler de fil
mer Martin Saunders zeggen.
„Dat betekende voornamelijk op
handen en voeten lopen onder
het slaken van vreugdegeluidjes
en niet op de loop gaan als zij hun
tanden lieten zien. Soms was het
wel moeilijk als ze te nieuwsgie
rig werden of, zoals in één geval,
met de camera wilden gaan spe
len Een gorilla omarmde David
zo stevig dat wij dachten dat er
gevaar dreigde. David uitte twee
korte kreetjes. Dat betekende in
apentaal gewoon: doorfilmen"
blijven wekken dat handhaving van
de koopkracht mogelijk ls.
Terughoudend
Tenslotte de roerselen in het CDA. Na
alles wat daarover Inmiddels geschre
ven en gezegd ls slechts een enkele
kanttekening. De tegenstelling tus
sen 'roomsen' en 'protestanten' is
weer eens van stal gehaald. Wat daar
van allemaal van waar moge zijn (het
zal duidelijk zijn dat veel katholieken
en protestanten elkaar nauwelijks
herkennen ln de gegeven stereoty
pen) voor dit thema is slechts van
belang de onmiskenbare grotere te
rughoudendheid van KVP-ziJde.
Voorzover het katholiek zijn voor de
ze houding al bepalend is. geldt in
ieder geval als verklaring de grote
omvang die deze partij altijd heeft
gehad. Standpunten van deze partij
konden daarom niet zonder gevolgen
blijven voor het regeringsbeleid en
dat noopte tot terughoudendheid.
Daartegenover staat de zoveel grote
re actiegevoeligheid van met name de
ARP. die terugvoert tot de protes
tantse traditie van de onderstreping
van de eigen verantwoordelijkheid en
dat dan weer in combinatie met de
geringere omvang van deze partij,
ook wel eens aangeduid als het AR-
smaldeel. Het verklaart enigszins
waarom de dissidenten zich de afge
lopen Jaren over uiteenlopende ver
schijnselen zoveel drukker hebben
gemaakt:
Ironie
Het is Interessant deze spanning bin-
nen het CDA te toetsen aan de rege
ringsverklaring van het kabinet-Van
Agt. Daarin wordt namelijk een gro
tere terughoudendheid bepleit van de
rol van de overheid in het maatschap
pelijk gebeuren. Als afbakening ten
opzichte van het wellicht te actieve
kabinet-Den Uyl is die terughoudend
heid te begrijpen. De ironie van de
geschiedenis brengt echter met zich
mee dat uitgerekend dit kabinet ge
dwongen wordt een steeds actievere
rol te spelen. Vaak gebeurt dat met
grote tegenzin, maar de Jongste dis
cussie over de loonmaatregel laat
zien dat deze rol steeds gemakkelij
ker afgaat
Het. lijkt echter een uiterst gevaarljke
onderneming wanneer onvoldoende
wordt Ingespeeld op de maatschap
pelijke ontwikkeling. Het 'actiewe
zen' moge weliswaar een kentering in
de waardering ondervinden, het er
totaal geen rekening meer mee hou
den is weer een ander uiterste. Verbit
tering kan daarvan alleen maar het
resultaat zijn.
UTRECHT (ANP) Het grootwin
kelbedrijf Vroom en Dreesman
(33.500 werknemers) ls akkoord met
de invoering van een werkweek van
38 en driekwart uur per 1 januari
1982. Bestuurder P. Brutt van dè
Dienstenbonden FNV spreekt van
een doorbraak bij de werkgevers in
het grootwinkelbedrijf. Hij verwacht
dan ook dat andere grootwinkelbe
drijven dit voorbeeld zullen volgen.
De grootwinkelbedrijven in ons land
tellen in totaal circa honderdduizend
werknemers.
De CAO-<mderhandellngen bij V. en
D. zijn overigens nog niet afgerond,
maar gisteren ging het bedrijf voor
wat de arbeidstijdverkorting betreft
„door de bocht". Ook is V~ en D.
akkoord met herstel van de prijscom
pensatie voor volgend Jaar. Voorts
krijgen de werknemers per 1 februari
1981 een loonsverhoging van één pro
cent door herziening van de salaris
schalen. De CAO wordt een tweejarig
contract met een looptijd tot februari
1982.
De bonden verwachten dat de ar
beidstijdverkorting bij V. en D. circa
driehonderd volledige banen zal ople
veren Garanties over aantallen ba
nen heeft het bedrijf overigens niet
gegeven. Wel heeft men de bonden
toegezegd dat ze regelmatig inzage
kunnen krijgen ln de overzichten van
het personeelsbestand. Op die ma
nier kunnen de bonden wat betreft de
werkgelegenheid bij V. en D. de vin
ger aan de pols houden.
floor Frtzr'Pijlmnif
Landschap
Wie »an ons land houdt, houdt van groene weiden
en van de koeien die er grazend gaan,
gestaag herkauwend in het zonlicht staan
en onbeschaamd hun mest over het land verspreiden.
Dit beeld van Holland is van alle tijden;
van Ruisdael, Potter en van Mondriaan.
Maar of het zo zal blijven voortbestaan,
valt nergens meer uit af te leiden.
De hooiberg raakte uit de tijd
vanwege ondoelmatigheid.
De melkbus is men aan 't vervangen
voor een systeem van rubberslangen.
En koeien die hun land bevuilen,
moeten de wei voor loopstal ruilen