Drenthe wil niet meer oefenterreinen
De 'kerck' was
dicht, jammer!
De bewijzen van een illegaal
R0T-0P
BOEK
^5AG~Ï6 AUGUSTUS 1980
(BINNENLAND!
TROUW/KWARTET
23
oktober zal het ministerie van defensie een al
verwacht plan lanceren: Het structuurschema
oilitaire oefenterreinen. Vooruitlopend op dit sche
ma heeft staatssecretaris dr. W. F. van Eekelen
gezegd dat er zeven compagniesoefenterreinen
rerspreid over heel Nederland moeten komen,
gén daarvan lijkt nu definitief het Lauwersmeer
Friesland en Groningen) te worden. De staatssecre-
aris heeft deze zomer echter uit de school geklapt
,ver de uitwerking van het schema in Drente. Met
ójn uitspraak lijkt hij voorlopig echter meer ver
warring dan duidelijkheid te hebben geschapen.
Twee jaar geleden stelde staatssecretaris Van Eekelen van defensie in Havelte een nieuwe oefenmogelijkheid 1
hield. Nu kijkt defensie uit naar meer mogelijkheden in dit Drentse dorp.
militairen open. waarbij de landmacht een demonstratie
door Jan Sloothaak
Itaatssecretaris Van
jekelen heeft onlangs
langekondigd dat hij
[én van de toekomstige
nilitaire oefenterreinen
poor compagnieën bij
Havelte heeft geprojec
teerd. „Merkwaardig
dat de heer Van Eekelen
met zijn uitspraak over
onze provincie vooruit
loopt op het verwachte
«ructuurschema mili-
Ptaie oefenterreinen",
Zdndt de Drentse gede-
joteerde Daan Hui-
Ba.
In Drente weet men niet goed
vat men met de uitspraak van
Van Eekelen aan moet. Hui
zinga wijst op het Drentse be-
stuursprogramma. Daar staat
in dat Drente geen uitbreiding
van militaire oefenterreinen
zal tolereren. Het gemeente
bestuur van Havelte rekent er
jverigens op dat uitbreiding
ran het al bestaande complex
iet nodig zal zijn. Mocht dat
tch het geval blijken, dan zal
en zich opnieuw beraden.
en woordvoerder van de Le-
jvoorlichtingsdienst zei ons
t
desgevraagd dat bet om een
„hergroepering" van de be
staande oefenterreinen gaat,
met „hier en daar eventueel
wat stukjes landbouwgrond
erbij".
De uitspraak van de staatsse
cretaris heeft intussen tot een
hoera-stemming geleid in met
name het Oostgroningse
Vlagtwedde. Daar is ooit slag
geleverd over de aanleg van
een gigantisch oefenterrein,
het „plan-Kikkert". Dat bleek
geen haalbare kaart. Wel hield
defensie nog steeds vast aan
de mogelijkheid van een klein
oefenterrein. Volgens de
staatssecretaris ls ook dit
laatste bij doorgaan van de
Havelter plannen niet meer
nodig. Toch heeft Vlagtwedde
misschien wel te vroeg ge
juicht. Van Eekelen heeft na
melijk wel een achterdeurtje
open gehouden. Hij zal terug
vallen op Vlagtwedde als het
in Havelte allemaal niet door
mocht gaan.
Haalbaar?
De toekomst zal leren of Ha
velte een haalbare kaart is.
Feit is in ieder geval dat mili
taire oefeningen op gespan
nen voet staan met de nota
nationaal park van het minis
terie van CRM. Delen van het
reeds bestaande militaire ter
rein en het natuurgebied over
lappen elkaar. Over het be
trokken stuk grond van tegen
de duizend hectare staat na
melijk ln de CRM-nota dat
militaire oefenterreinen tot de
„strijdige bestemmingen c.q.
ontwikkelingen" moeten wor
den gerekend. Gedeputeerde
Huizinga: „Ik ben zeer be
nieuwd hoe de reactie van
CRM zal zijn." Staatssecreta
ris Van Eekelen heeft al vast
verkondigd dat de plannen
voor een nationaal park wel
met zijn structuurschema zijn
te combineren.
Havelte is tot nu toe nooit in
het openbaar genoemd als
compagnies-oefenterrein.
In de wandelgangen is er ech
ter wel eens sprake van ge
weest," zo meent men bij de
Legervoorlichtingsdienst des
gevraagd.
Eigenlijk zal er niet eens zo
gek veel veranderen. Het gaat
gewoon om de mogelijkheid
te scheppen voor oefenen van
„tactische verplaatsing, het
uitwaaieren over een terrein."
In zoverre gaat een vergelij
king met het Lauwersmeer
ook niet op. Weliswaar gaat
het ook daar om compagnies
oefeningen, maar in het Lau
wersmeer worden ook schiet
oefeningen gehouden met 25
mm boordwapens en anti-
tankgeschut. Dat kan daar
omdat het gebied aansluit op
het Wad waar een gevarenzo
ne in acht kan worden geno
men. Zulke schietoefeningen
hoeft men in Havelte echter
niet te vrezen. Er zullen hoog
uit wat knallen van losse flod
ders te horen zijn bij de oefe
ningen, aldus de woord
voerder.
Mogelij kheid
Gedeputeerde Huizinga kan
zich niet herinneren dat over
de mogelijkheid voor compag
niesoefeningen ooit gespro
ken is. „Het is natuurlijk het
goed recht van de staatssecre
taris om vooruitlopend op het
structuurschema al onthullin
gen te doen, maar hij had net
zo goed kunnen wachten. Het
overvalt me nogal. Zoiets
moet je dan in de krant
lezen."
Militaire activiteiten zijn in
Drenthe niet bepaald nieuw.
Er zijn duizenden militairen
gelegerd in Assen, Zuidlaren,
Steenwijk/Havelte en er zijn
munitiedepots en schietter-
reintjes. „Binnen de provincie
zijn we tot een belangenafwe
ging gekomen. Het heeft ons
erg veel inspanning gekost om
één en ander in redelijke ba
nen te leiden. Er werd zo geoe
fend dat de natuur werd aan
getast," aldus Huizinga.
Zo is een oefenterreintje op
het Balloërveld bij Assen bij
voorbeeld onderdeel van het
stroomdal Drentse Aa en ln
feite onverenigbaar met de
bestemming van natuurge
bied. Er is sprake van over
plaatsing naar het Witterveld
(overigens ook een natuurge
bied), waar thans een schiet-
terrein is.
Naast al deze bestaande acti
viteiten zija er behalve Havel
te ook nog andere toekomst
plannen. zoals de vestiging
van een Amerikaans legerde-
pot, vergelijkbaar met derge
lijke depots die in Limburg
komen.
Plannen
De plannen voor vestiging
van de staf van de vierde divi
sie in Emmen met een klein
oefenterrein lijken nu van de
baan te zijn. Ook tegen deze
plannen had Drenthe zich ge
kant, evenals de gemeente
Emmen. „Overigens ligt de
eerste verantwoordelijkheid
bij de gemeente. Dat stand
punt hebben wij ook steeds
ingenomen met betrekking
tot Emmen. Het gemeentelij
ke standpunt hoeft niet in
overeenstemming te zijn met
dat van de provincie."
De gedeputeerde meent dat
de situatie in Emmen en die in
Havelte niet helemaal verge
lijkbaar zijn. „In Emmen gaat
het om plannen die binnen
het industrieterrein zijn ge
projecteerd. In Havelte gaat
het om buitengebied." Als de
gemeentelijke en provinciale
standpunten op gespannen
voet met elkaar komen, heeft
de provincie de mogelijkheid
om goedkeuring te onthouden
aan de gemeentelijke bestem
mingsplannen.
Havelte is een dorp, zoals men
zich dat in Drenthe voorstelt:
fraaie natuur en hunebedden.
Twee mooie en grote exem
plaren zelfs. Met het „Piet
8oer"-plein en een gedenkte
ken eert Havelte één van zijn
bekende zonen, de in 1935 om
gekomen KLM-piloot Piet
Soer. Havelte heeft talloze be
zienswaardigheden. Kortom,
de gemeente draagt de naam
„Parel van Drenthe" met ere.
Aan de andere kant is Havelte
ook bekend zo men wil be
rucht geworden door de mi
litaire activiteiten.
Omstreden klank
De buurtschap Darp, waarvan
de geschiedenis nog verder te
rug gaat dan van Havelte zelf,
heeft een omstreden klank ge
kregen. Het wordt als een pu
bliek geheim beschouwd dat
er atoomwapens liggen opge
slagen.
De eerste kennismaking met
militairen dateert van 1938.
Het aangrenzende Steenwij k
kocht toen grond van de fami
lie Linthorst Homan voor een
oefenterrein. A. Waterbolk, in
leven gemeentesecretaris van
Havelte, beschrijft in een
boekje over deze interessante
gemeente hoe er na de tweede
wereldoorlog fel verzet kwam
de plannen voor een mi
litair kampement met groot
oefenterrein. Het mocht niet
baten.
In 1954 werd de Johannes
Postkazerne gebouwd, waarin
nu 2500 militairen van de
43ste pantser infanteriebriga
de gelegerd zijn. „En inmid
dels is hier 1700 hectare oefen
terrein," vertelt waarnemend
LICHT HET MASKER C
En het heeft ook nog het vo
precies beantwoordt ?an de
Seysy-ïnquart. Want de hele 1
beginadeiL_£n programma's
van (giTQuaay) gechicdt op
Uit „De Waarheid", 7 december
1940: De Quay als De Quaay.
oude spelling en vooral oude
woorden kunnen heel bekoorlijk
zijn. In gedichten bijvoorbeeld,
zoals in het sonnet De Gek van
de in 1939 overleden Willem de
Mérode. In dat vers, vorig jaar
nog in een nieuw bundeltje opge
nomen, ontmoet je het zuidelijke
woord „verlangst" (begeerte):
„Ik loer op mij, heb naar mijzelf
verlangst/'k wacht op mijzelven,
hunkerend van angst." En dan
de gedichten van Ida Ger-
hardt, aan wie onlangs de P. C.
Hooftprijs toegekend is: in de
sinds vorig jaar al tweemaal her
drukte prachtige bundel Het
Sterreschip staat een paar maal
het oude woord „gevloten": in
het water „komt een wieg gevlo
ten" en de dingen die een kind
aan de hemel ziet zijn „lichtom-
vloten". Ook is het fraaie ge
bruik van het woord „wars" (let
terlijk: afkerig): wijn is wars. en
er is sprake van „een warse
plant, met zon en maan alleen".
Wie zal bestrijden dat die oude
woorden iets moois aan de taal
toevoegen?
Om tot „kerk" en „kerck" terug
te keren: het verschil is slechts
één letter en dat doet me denken
aan de heruitgave, onlangs, van
een groot aantal nummers van
het communistische illegale
blad De Waarheid. De bijna alle
maal gestencilde krantjes zijn
fotografisch herdrukt en daar
door staan alle tik- en andere
fouten die er destijds in gemaakt
zijn er nog steeds in. Zo wordt in
het tweede nummer uit de bun
del, dat van 7 december 1940, de
naam van het bekende lid van
het Unie-driemanschap De Quay
(in een scherpe uitval „de katho
liek-fascistische professor" ge-
cemd) gespeld als De Quaay,
met één a te veel dus. Maar wie
zal daar de schrijvers en de ty-
gemeentesecretaris F. H. Lut-
terop. „Wij gaan er van uit dat
dat voldoende is en dat er niet
nóg eens uitbreiding aan
hoeft te worden gegeven. Het
terrein is groot genoeg voor
compagniesoefeningen en in
principe hoeft er niets bij."
Wel heeft Lutterop van de Le
gervoorlichtingsdienst begre
pen dat uitbreiding bij het mi
nisterie van defensie welkom
is, als dat op basis van vrijwil
ligheid zou kunnen. Lutterop
ziet dat echter nauwelijks zit
ten. „Het zou aansluitend aan
het oefenterrein Havelte west
moeten en daar ls net een ruil
verkaveling uitgevoerd. Ik zie
een boer zijn grond daar nog
niet vrijwillig verkopen."
Volgens Lutterop wordt op
het terrein dat door CRM als
natuurpark is aangemerkt
ook al geoefend. Hij geeft toe
dat de staatssecretaris in feite
een politieke uitspraak heeft
gedaan, die elders (Vlagtwed
de) verwachtingen heeft ge
wekt. „Maar in die politieke
discussie wil ik me niet men
gen. We moeten eerst maar
eens afwachten wat er precies
in het structuurschema staat-
"Staatssecretaris Van Eeke
len weigert vooralsnog daar
nu al nadere mededelingen
over te doen.
pisten van destijds nu hard om
vallen, de mensen die de kran
tjes met gevaar voor eigen leven
vervaardigden en die bovendien
het toen nog zo moeilijk hadden
met hun politieke houding?
Want van de Duitsers moesten
de communisten niets hebben
(er werden felle oproepen tot ver
zet gedaan), maar op de even
eens „kapitalistische" Fransen
en Engelsen waren ze ook niet
gesteld. Dat beeld werd nog in
gewikkelder doordat het gehate
Duitsland toen nog een verdrag
had met het geliefde Rusland.
Dit alles maakt vooral het eer-
ate, op 23 november 1940 ver
schenen nummer zo interessant.
De oorlog is een „imperialisti
sche roof-oorlog" („de grote ka
pitaalbezitters zijn de oorlog be
gonnen") en wat zou ons volk
erbij gebaat zijn indien Enge
land de strijd won? Het eni
ge resultaat zou zijn, aldus dat
eerste nummer van De Waar
heid, „de terugkeer van het Co-
lijnse, hardvochtige regime van
de Engels-gezinde uitzuigers".
Een ander opvallend ding: de
communisten hielden reeds toen
veel minder dan anderen de
hand aan de „oude" spelling.
Werd later ln het illegale Trouw
uitsluitend gesproken van
„Duitschers" en prijkte de
naamvals-n in dat blad nog in
volle glorie, in De Waarheid ont
brak meestal zowel de ch als
de uitgangs-n en „crisis" werd
vaak met een k geschreven. Ook
toen kennelijk al: hoe linkser,
hoe progressiever spelling!
Overigens is het maar goed dat
aan zo'n boek een gedegen inlei
ding voorafgaat, want hoevelen
zijn er inmiddels niet voor wie
'40-'45 een ver verleden is. alleen
van wat horen zeggen bekend?
Dit voorjaar hoorde ik een predi
kant in een preek een vergelij
king maken tussen palmzondag
en „dolle dinsdag". Hij vertelde
veel over de zondag vóór Pasen
maar niets over die gedenkwaar
dige dinsdag in september '44
waarop Duitsers en NSB'ers in
paniek raakten. „De ouderen be
grijpen dit wel," zei hij maar
wat moeten veel jongeren dan
met zo'n beeld?
(oor Haro Hielkema
loonstrookjes lijken van die onooglijke papieren,
Eaar Achmed had ze graag willen hebben. Niet dat
liijzenietzou verdienen, want van werken is deze
K-jarige Marokkaan niet vies. Maar verdienen en
[en is niet altijd hetzelfde. En Achmed zal dat
in beamen. Zonder een loonstrookje zit hij nu
gedoken op een kamertje, ergens in
iterdam. Illegaal, zoals dat heet. Alsof het niet
aal is om iemand geen loonstrookje te geven.
nde herfst van 1976 komt Achmed ons land
linnen: in Marokko is nauwelijks droog brood te
ferdienen. In Landsmeer kan hij al gauw aan de
slag, maar na een half jaar mag Achmed zijn
iroodtrommeltje weer sluiten en blijkt hij van de
sne op de andere dag „ongewenst", zonder te weten
raarom.
Ichmed heeft geluk, want na enige tijd (eind 1977)
an hij bij de Aalsmeerse firma Millenaar BV aan
ie gang, een bedrijf dat centrale verwarmingen
evert. Weliswaar heeft Achmed nog nooit eerder
en verwarmingspaneel aangesloten, maar de
ongen is leergierig en werklustig genoeg. Hij wordt
laar Zoetermeer gestuurd om bij de installatie van
ecv in een groot nieuwbouwproject te helpen.
Ichmed loopt eerst een tijdje met een ervaren
lonteur mee, maar kijkt de kunst zo snel af dat hij
ip een zeker moment zelf de panelen kan plaatsen.
Schilders en timmerlieden, die de jonge Marokkaan
neemaken, hebben zichtbaar plezier in Achmeds
ïerklust.
Ichmeds baas is kennelijk ook niet ontevreden,
rant voor verschillende klussen wordt de jongen er
IP uitgestuurd. En niet alleen voor het boren van
aten in de vloer, maar voor het echte
nonteurswerk. Als Achmed de verwarming heeft
angelegd, komt zijn voorman nog even langs voor
k definitieve aansluiting,
letlijkt allemaal zo mooi, totdat Achmed die
»g steeds geen officiële papieren voor zijn verblijf
nNederland heeft op 21 mei van dit jaar een
«zoek om een verblijfsvergunning wil indienen,
tchmed hoopt dat de overgangsregeling voor
Uegale buitenlanders voor hem van toepassing zal
ijn. Achmeds baas hoort echter van de plannen en
'oorziet ineens dat zijn goedkope arbeidskracht
iem in de nabije toekomst heel wat meer geld zal
aan kosten. Hij maakt dan ook gebruik van de
""gelijkheden, die een illegale werkgever heeft en
*t Achmed op 22 mei op staande voet op straat. De
•tans om met zijn baas naar het arbeidsbureau te
gaan en daar samen nu een verblijfsvergunning aan
k vragen, is voor Achmed nu wel verkeken.
De enige weg die hij nu nog kan bewandelen, is die
jaar de rechter. Voor de rechtbank moet hij zien te
^wijzen dat hij langdurig (voor de
)vergangsregeling in elk geval lang genoeg) en
•"afgebroken (tenminste sinds 1 januari 1978) bij
dienaar heeft gewerkt. Achmed is inmiddels in
""sterdam terecht gekomen in de Nieuwe
Remonstrantse kerk, waar hij asiel heeft gekregen,
■fet steuncomité dat zich over illegale
•uitenlanders heeft ontfermd, grijpt Achmeds zaak
lan om te illustreren in wat voor situaties illegalen
"ch meestal bevinden.
Over
de eerste gevolgen
n van de wet
agi arbeid
I buitenlandse
i werknemers
Een advocaat wordt gezocht (mr. Elli Scheepers)
om Achmeds werkgever voor de rechter te dagen.
Van alle kanten worden gegevens verzameld om te
bewijzen dat Achmed wel degelijk bij Millenaar had
gewerkt. Allereerst vier briefjes vodjes bijna
waarop de salarisafrekening staat (maar niet de
naam van de werkgever); wekelijks is Achmed
uitbetaald door „Joke", de vrouw van de baas. maar
lang niet altijd kreeg hij een briefje. Er zijn
treinkaartjes voor ritten van Amsterdam naar
Zoetermeer en er is een maandkaart, die Achmed
op verzoek van zijn baas heeft gekocht om het
reizen goedkoper te maken, maar die hij tijdens het
vorstverlet nooit vergoed heeft gekregen. Er zijn
kleurenfoto's, die collega's in Zoetermeer maakten
en waarop behalve een busje van Millenaar ook
Achmed afgebeeld staat. Frappant is dat de illegale
buitenlander als enige een overall zonder het
Mlllenaar-vignet draagt: de voorman van het
bedrijf heeft de badge persoonlijk van het werkpak
gehaald met de woorden „Dat is maar beter". De
badge zit ook bij de „bewijsstukken" trouwens, net
als een 8 mm-filmpje van een schilder die als hobby
al zijn werkobjecten filmt en in Zoetermeer
toevallig ook Achmed op het celluloid vastlegde.
Verder zijn er getuigen, die best willen vertellen dat
zij met Achmed hebben samengewerkt. En zelfs de
hoofduitvoerder zegt dat Achmed tweeëneenhalf
jaar voor Millenaar in Zoetermeer gewerkt heeft
alleen durft de man dat niet voor de rechtbank
komen vertellen, want dat zou meneer Millenaar
wel eens niet leuk kunnen vinden.
Alle „bewijzen" worden aan de rechter voorgelegd,
maar de verdediger van Millenaar is niet bijster
onder de indruk. Die hele Achmed, zegt ie, is nooit
bij Millenaar in dienst geweest Wat zegt u: cv's
laten aanleggen door zo'n onervaren illegaal? Geen
sprake van. Best mogelijk dat hij eens wat klusjes
voor het verwarmingsbedrijf heeft verricht, maar
dan zwartzonder loonstrookje, zonder
arbeidscontract. „Er is geen sprake van dat we
iemand jarenlang op die manier aan het werk
houden." Bovendien, vertelt de advocaat van de
werkgever, zijn er vele Millenaars, BV's in
verschillende steden. Er zijn inmiddels wat BV's
failliet gegaan: best mogelijk dat Achmed voor een
van die bedrijven heeft gewerkt."
Het kort geding van Achmed tegen Millenaar wordt
een paar weken later voortgezet, omdat de
president van de rechtbank de boekhouder van het
bedrijf wel eens wil horen. En misschien kan de
hoofduitvoerder toch komen vertellen dat Achmed
zo lang voor Millenaar heeft gewerkt In de tweede
zitting komt Millenaars advocaat met een
verrassende mededeling: heeft hij de eerste keer
glashard ontkend Achmed ooit te hebben gezien,
nu trekt hij die bewering weer in en geeft toe dat
Achmed wel degelijk voor het bedrijf heeft gewerkt,
alleen niet ononderbroken.
De mensen die zich om Achmeds zaak zo druk
hebben gemaakt, zien de uitspraak van de
rechtbankpresident al zonnig tegemoet. Inmiddels
is immers ook bekend (door Millenaars advocaat
min of meer toegegeven) dat Achmed voor de
Leidschendamse BV gewerkt heeft.
Het wordt echter een grote teleurstelling, want de
president van de rechtbank in Haarlem, mr. H. F.
van den Haak, vindt de bewijzen onvoldoende. Of
Achmed echt langdurig bij Millenaar heeft gewerkt,
is volgens mr. Van den Haak niet definitief vast te
stellen.
Wat voor bewijzen moeten we nog aandragen om
wél gelijk te krijgen? zeggen de vrienden van
Achmed vertwijfeld. Het recht werkt in het
voordeel van de sterkste en absoluut in het nadeel
van de zwakkeren, reageert Johan Blaauw.
remonstrants predikant in Amsterdam. „In mijn
ogen zijn het vrij unieke bewijsstukken, die we
hebben verzameld. Het blijkt dat werkgevers veel
meer mogelijkheden hebben om hun gelijk te
krijgen. Het is toch uiterst kwalijk dat zo'n
advocaat in de eerste zitting durft te zeggen dat ze
Achmed nog nooit hebben gezien en in de tweede
die verklaring weer intrekt."
De advocaat van Achmed heeft inmiddels hoger
beroep aangetekend. De groep die de jonge
Marokkaan steunt, wil Achmeds zaak tot een
symbool maken van het onrecht dat vele
honderden illegale buitenlanders overkomt. De 1
november-wet. die bedoeld ls om de arbeid van
buitenlanders te regelen, treft slechts de
buitenlanders, terwijl de werkgevers buitenspel
blijven, zeggen Achmeds vrienden.
De rubriek „Sociaal Berecht", die
gewoonlijk op deze plaats staat, ontbreekt in
verband met de vakantie van de auteur Huub
Elzerman.
Een lichte teleurstelling bevangt
me als ik vlak bij de markt van
het oude stadje Tholen voor de
deur van de monumentale Onze
Lieve Vrouwe of Grote Kerk sta.
Dank zij een terzijde van de
kerkdeur bevestigd bord weet ik
de naam van het gebouw zo pre
cies en ik lees ook dat de kerk in
haar oudste vorm uit de dertien
de eeuw dateert en de toren
(waarop ik een kwartier of wat
geleden vanaf de brug over het
Schelde-Rijnkanaal een prach
tig uitzicht had) uit 1375. Maar
het treft me onaangenaam dat
de deur stevig op slot zit en op
deze nogal warme dag zie ik er
tegenop het adres te gaan zoe
ken waar zich blijkens een mede
deling op een ander bord de sleu
tel moet bevinden. Waarom kun
nen. mopper ik bij mezelf, de
protestanten niet het voorbeeld
van hun roomse mede-christe
nen volgen en hun kerken ook op
werkdagen openstellen voor ie
der die er om wat voor reden dan
ook naar binnen wil?
Terwijl mijn gedachten misprij
zend bij deze onvolkomenheid
verwijlen, valt mijn oog nog
maals op de mededeling over de
plaats waar de sleutel van de
kerk moet zijn. Het bordje is in
fraai oud-Hollandse letters uit
gevoerd, sterk gelijkend op de
letters in de kop van het vroege
re dagblad De Standaard, en aan
het woord „kerk" is vóór de laat
ste k een c toegevoegd: „kerck"
staat er dus. Het bord maakt
niet de indruk eeuwenoud te
zijn, het erop vermelde adres zal
wel in het Tholen van 1980 te
vinden zijn, en vanwaar dan die
c? Er loopt geen Tholenaar in de
buurt die me uit de droom kan
helpen en als ik mijn boéiende
ontdekkingstocht door het stad
je en over het eiland vervolg
denk ik nog wat na over de vraag
of het gebruik van die lang ver
dwenen spelling niet een mis
plaatste poging is om tegemoet
te komen aan de wat oppervlak
kige belangstelling voor alles
wat met „vroeger" te maken
heeft. Als er gewoon „kerk" ge
staan had, was dat niet echter en
eerlijker geweest?
Over het probleempje raak ik
niet spoedig uitgedacht, want