opsport
egen de
^rrens aan
ift aterpoloteam under-dog
Russen en hun privileges
9
J
L
VP #f
3
Zeilers zakken weg
O
P
I
I
g
Barlag
al snel
achterop
Adriaan
Paulen
mensen
in de
sport
in Evert Veer vreest nieuwe ontwikkelingen
irrale poule start met nederlaag tegen Spanje
Roeiers niet
naar de finale
Verrassende zege
van Australië
^-jjljOAG 25 JULI 1980
SPORT
TROUW/KWARTET P15R19HS17
nt
TS
vV v:
srs 7
MGi t Johan Woldendorp
ISKOU Bezig aan zijn derde Olympische Spelen bekijkt
i Evert Veer dit wereldje van glamour en glitter anders dan
rene, die voor het eerst in het „dorp" werd ingekwartierd
waterpoloër heeft het laagje vernis er al lang afgehaald,
ar hij het evenement aan de ene kant uniek noemt, plaatst
er anderszijds een heel bataljon vraagtekens achter.
afgrijzen vertelt de 29-jarige le-
lichamelijke opvoeding over de
jwazing. die van het zogenaamde
leringsfeest van de jeugd af-
alt .,Je kent", zegt hij. ..de verha-
van de anabole steroïden. Ik wil
Iskïirmee niet beweren, dat ze hier in
jkou worden toegediend, maar het
ekend. dat het gebruik ervan in
aaide landen troef is. Voor wester-
anden wordt het derhalve moeilijk
hetzelfde niveau te halen. Ik
g me werkelijk af of je dit voor
medaille over moet hebben. Met
irik heb ik de warming up van de,
che herenturners bekeken. Dat
een half uur duurt, vind ik
^aal. maar het is werkelijk te gek.
daarna meedogenloos worden
Ik zag een trainer gewoon
le rug van een jongen staan. Ook
stateerde ik. dat een begeleider
hoofd van een pupil klem zette
>en zijn knieën en daarna met zijn
ging veren Nu gebeurt er licha-
ijk niets met zo'n turner, omdat
voortdurend zijn spieren gebruikt,
ik moet niet aan de gevolgen
denken."
3.
t is", vervolgt Jan Evert Veer.
!t mijn manier om één-tiende
t meer te halen. De volgende ont-
ng keling in dit verband zou best de
- Mro-stimulatie (het toedienen van
:trische schokken - red.) kunnen
Als ze zich daar mee bezig gaan
rJen, vraag ik me werkelijk af.
ar de grenzen liggen. Het is dan
een kleine stap om de sport-
nsen ook psychisch te bewerken,
op ze inpraten, dat ze met een
fd voor het hoofd hun sport gaan
kijven. De bereikt dan het stadi-
dat sportmensen echt in labora-
worden gekweekt. Daar doe ik
aurlijk niet aan mee. Daar is geen
ile discussie over mogelijk."
Volgens Veer zijn dergelijke „thera
pieën" in het waterpolo nooit inpas
baar. Daarvoor komt er in zijn ogen
te veel kracht en te veel snelheid aan
te pas. Ook al trainen Oosteuropea
nen voornamelijk op kracht, de routi
nier heeft een onschuldige oorzaak
voor het verschil tussen oost en west
gevonden. Nederland, derde in Mon
treal. gaf zelf het voorbeeld. In het
zevental, dat twee jaar geleden tij
dens het wereldkampioenschap in
West-Berlijn met moeite dertiende
werd, ontbraken Evert Kroon, Nico
Landeweerd. Hans Smits, Hans van
Zeeland en Jan Evert Veer. Doordat
op Kroon en Smits na de met ruzie
vertrokken kernspelers zich toch
weer bij bondscoach Ivo Trumbic
meldden, drong Nederland dinsdag
door tot de finalepoule van het nau
welijks gedevalueerde polotoernooi.
Veer: „Er zit bij ons geen enkele lijn
in het aantal spelers dat zich beschik
baar stelt. Daarom is het niet terecht
om ons aan de derde plaats vier jaar
geleden te spiegelen. Deze ploeg is nu
een jaar bij elkaar. Wij moeten echter
wel tegen teams poloën, die in vier of
vijf jaar tijd slechts twee jongens
hebben gewisseld."
Jan Evert Veer heeft even om politie
ke redenen overwogen de trip naar
Moskou te laten schieten. Uit eerbied
voor zijn collega's, die wel stonden te
trappelen, deed hij het niet. „De Spe
len van München waren de eerste, die
ik meemaakte. Alles overweldigde
mij zodanig, dat ik nauwelijks bij de
gebeurtenissen heb stil gestaan. Nu
ik het allemaal afstandelijker bekijk,
heb ik er serieus over gedacht om de
Spelen van Moskou te boycotten. Ik
Jan-Evert Veer (3, donkere kap) kan zich tegen de Spaanse
meerderheid zijn hoofd maar net boven water houden.
De Olympische Spelen komen al lan
ger als iets volstrekt onwezenlijks op
Jan Evert Veer over. „Dat wordt in de
hand gewerkt, doordat de prestaties
steeds stijgen", concludeert hij. „At
letiek en zwemmen ontwikkelen zich
sterk. Ze naderen meer en meer de
graad van perfectie, waarna het punt
komt, dat er grenzen worden over
schreden. Hetzelfde kun je van do
ping zeggen Als de ene firma er in
slaagt een nieuw stimulerend middel
te ontdekken, fabriceert de andere
firma wel iets, waardoor het niet te
controleren valt. Zo blijf je altijd ach
ter de feiten aanhollen. Het oostblok
heeft op sommige punten nog een
achterstand. Daardoor vallen er wel
eens mensen door de mand."
Onwezenlijk doet ook de verzorging
aan, die de betrokkenen bij het ge
beuren genieten. „Toen ik zat te
eten," aldus Veer, „vroeg ik me af hoe
de rest van de bevolking het zal heb
ben. Ik heb er echter geen tijd voor
om me daar verder in te verdiepen.
Daarnaast is er die taalbarrière en in
de laatste plaats zoeken de mensen
over het algemeen geen contact met
je Gezegd moet worden, dat niets
aan het toeval wordt overgelaten.
Kort geleden wilde ik me even laten
behandelen voor een wenkbrauwbles-
ben toch gegaan, omdat Ik vond. dat sure werd prompt naar het 2l(,ken
ile tonoriniror Ho rtlnotr mot lenn molron -
ik tegenover de ploeg niet kon maken
thuis te blijven.
huis gestuurd, daar werd onmiddel
lijk mijn pasje afgenomen, zodat ik in
^lOSKOU De met dodelij-
l stem geschreeuwde aan-
Ijzingen van Ivo Trumbic
elpen niet. In de eerste wed-
Irijd van de finalepoule in
tt Olympisch waterpolotoer-
»i was het spel van het Ne-
ïlands zevental even loom
s het Moskouse weer, dat na
ellenlange regenval als een
itte deken om de schouders
Ing.
anvoerder Jan-Evert Veer. Hans
in Zeeland, en ook Ton Buunk, de
'aarbelaste steunpilaren van het te
il, pufden na van de inspanningen,
de voorronden gevergd hadden,
i dag rust was voor het herstel van
krachten onvoldoende geweest,
et resultaat was een nederlaag met
tegen Spanje, Nederland is daar-
>or in de underdogpositie beland,
e het de laatste jaren steeds heeft
zet Want het toeval wil, dat de drie
oegen die het Olympisch kwalifica
tietoernooi overleefden (Spanje, Cu
ba en Nederland), het eerst onderling
moeten uitvechten, alvorens de ge
vestigde grootmachten Sowjet-Unie.
Hongarije en Joegoslaivë aan de
beurt komen.
De Sowjet-Unie heeft voorlopig de
beste kansen op de gouden plak. De
gastheren bleven in een uiterst ruwe
wedstrijd tegen Hongarije waarin 15
spelers (10 Hongaren en 5 Russen) op
de kant belandden, overeind door
met 5-4 te winnen. Die stand was al in
het derde kwart bereikt. In de laatste
perdiode ging alles mis, wat onder
dergelijke omstandigheden mis kan
gaan. Beide ploegen faalden bij het
nemen van een strafworp. De Sowjet-
Unie liet een open kans liggen, waar
na met een man meer de Hongaar
Farago in de laatste seconde op de
paal schoot Die misser kan de me
dailleverdeling wel eens bepalen
Datzelfde, zij het op een lager niveau,
kan worden gezegd van de haast van
Hans van Zeeland, die met een nume
rieke meerderheid en de stand op 5-6
op de paal schoot terwijl de laatste
seconden wegtikten. Daardoor bleef
de gelijkmaker uit. Behoorlijk rond
spelen was er niet bij. zoals in de
gehele wedstrijd het overleg ontbrak.
Spanje, dat lange tijd was aangewe
zen op ontwikkelingshulp van Neder
landers als Cor Braasem en Haro
Ran. heeft de laatste jaren een ploeg
opgebouwd die snelheid en persoon
lijke handigheid paart aan beheer
sing. Hetzelfde spel dat Trumbic zijn
team ook probeert te laten spelen
maar met minder succes getuige de
nederlagen die tijdens de kwalifica
tietoernooien (Hvar en Sofia) tegen
Spanje geleden werden. Alleen in het
laatste toernooi in Patras werd met 8-
6 van Spanje gewonnen, maar toen
stond er dan ook niets op het spel.
NEDERLAND-SFANJE 5-6 <1-2. 1-2, 3-1, 0-1): Car-
mona 0-1. Estiart* 0-2 (stralworp). Veer 1-2. Estel-
ler 1-3, Landeweerd 2-3 (7-6), EsUarte 2-4 <7-6)
Buunk 3-4. Landeweerd 4-4, Robert 4-5. Veer 5-s'
EsUarte 5-6 (strafworpi
Meer sport op
de volgende pagina
feite geen kant meer op kon. Je moet
je voorstellen, dat er een complete
medische staf voor ons beschikbaar
is. Die mensen waren blij, dat ze me
zagen.
Mijn hoofd werd half in het
verband gedaan en omdat de aanwe
zigen er vervolgens niet uitkwamen,
riepen ze er een professor in de oog
heelkunde bij. Ik was drieëneenhalf
uur zoet."
MOSKOU Een flitsende start bood
riante mogelijkheden De Nautilus-
Die Leythe-dubbelvier ging voortref
felijk weg. Op de rand van een valse
start zelfs. Desondanks werd de slag
gemist. Voordat de vijf ploegen gis
termorgen 500 meter hadden afge
legd was al duidelijk dat Frankrijk en
Spanje zich uit de eerste herkansing
van de quadruples zouden plaatsen
voor de eindstrijd roeien van zondag.
Nadat een kwart van de baan was
afgelegd voer de Nederlandse boot in
vierde positie. De achterstand op de
leiders bedroeg toen al anderhalve
lengte ,,'t Is onbegrijpelijk," ver
zuchtte coach Paul Dekker later,
„tussen de 200 en de 400 meter heb je
de race al verloren. En dat nog wel na
zo'n snelle start. Het verschil was
toen al te groot. De ploeg heeft ge
woon verzuimd door te gaan Zo'n
mentaliteit noem ik onbegrijpelijk.
Ze waren nog goed voor een eind
sprint van boven de 37 slagen. Toen
was het al veel te laat."
MOSKOU Australië zorgde voor de
grootste verrassing bij het zwemmen
gisteren door de gouden medailles op
de 4x 100 meter wisselslag te pakken.
De Australiërs bleven het favoriet
geachte thuisland 0.22 seconden
voor. Voor de winnaars werd een tijd
van 3.45.70 genoteerd.
Nederland kwam in de finale als ze
vende aan. Maar voldeed in ieder
geval ruim aan de verwachtingen. In
de ochtenduren werd de finale plaats
door het kwartet Eefting, Vervoorn,
Winkel, Boonstra in een tijd van
3.52.33 veiliggesteld. Daarmee werd
het drie jaar oude nationale record
met ruim viereneenhalve seconde
verbeterd. In de avonduren werd het
record opnieuw bijgesteld. In de eind
strijd reikte het Nederlandse kwartet
tot 3.51.81.
Hoofdrollen waren uiteraard weer
weggelegd voor de Oostduitse zwem
sters. Ute Geweniger zette in de series
van de 100 meter schoolslag het we
reldrecord op 1.10.11. Het oude record
stond op 1.10.20.
MOSKOU Teleurstellend verliep
op de eerste dag van het atletiekpro-
gramma het optreden van vijfkamp-
ster Sylvia Barlag. De Amsterdamse
fysika, die op 22 junu in Kopenhagen
haar nationale vijfkamprecord verbe
terde en op 4538 punten bracht, miste
het flitsende en de vastberadenheid
die haar anders kenmerkt. In feite
kon zij na een zwakke 100 m horden
in 14.20 sec., al haar illusies reeds
begraven. Bij het kogelstoten, waar
de armblessure de pijn was gestild
door een injectie haar duidelijk
hinderde, was de eerste poging met
11,82 meter bijna een meter minder
dan in Kopenhagen. Het hoog- en
verspringen met respectievelijk 1.80
meter en 6.05 meter bleef ook bene
den haar normale niveau maar zij
klom toch na vier nummers van de
zestiende naar de dertiende plaats.
Uiteraard werd het nummer beheerst
door de Russische vrouwen. Ze eisten
alle medailles op in de volgorde Na-
desja Tkatsjenko, Olga Roekavitsjni-
kowa en Olga Koeragina. Tkatsjenko
bracht het wereldrecord op 5083 pun
ten. Zij verbeterde daarmee de top
prestatie van landgenote Koeragina
die met 4856 recordhoudster was.
Maar de vijfkamp moet voor een echt
eerlijk beeld verdeeld worden in twee
uitslagen: een Oosteuropees klasse
ment en dat van de rest.
Harry Schulting had weinig moeite
om zich te plaatsen voor de halve
finales 400 meter horden. De Braban
der liep op zeker naar een eerste
plaats, die bovendien nog de beste
tijd van de dag opleverde: 50,01. De
andere seriewinnaars waren de Rus
Arisjipenko (50,22) en zijn landgenoot
Wassiliew (50,09). De Oegandees John
Akii-Bua, de vrolijke kampioen van
München, kwam bij de sterkste zes
tien terecht hoewel hij in zijn serie
slechts vijfde werd. Zijn tijd hielp
hem echter door de eerste schrifting
heen.
Op dezelfde manier overleefde ook
Gerard Tebroke op de 10.000 meter.
Het was te warm voor een geslaagde
race gisteren. En dus werd er vooral
taktisch gelopen. Tebroke leek zich
daarbij wat te overschatten. Hij be
gon de eerste kilomters op kop maar
meest daar tenslotte de tol voor beta-
le*. Hij werd teruggeworpen naar de
Gerard Tebroke leidt het
veldt op de 10.000 meter.
vijfde plaats waar het aan zijn tijd lag
of hij zich nog kwalificeerde. Dat luk
te ternauwernood. Tebroke finishte
in 29.05,8 goed om als één na laatste
de finale van vijftien lopers te halen.
Titelhouder Lasse Viren (Fin.) be
haalde de finaleplaats wel via de eer
ste zeef. een plaats bij de eerste vier.
Maar hij dankte dat voornamelijk
aan de totale ineenstorting van de Ier
Treacy die in de laatste ronde, op een
vierde plaats en honderd meter voor
Viren lopend, plotseling wankelde en
in elkaar zakte Een flauwte die ver
oorzaakt werd door de inspanning en
de extreme hitte. Viren passeerde zo
als vierde de finish
Op de 100 meter betrof de Nederland
se inbreng Mario Westbroek van de
4x400 meter ploeg. Hij kwam terecht
waar men hem ook gedacht had, in de
achterhoede.
ÏOSKOU De Sowjet-Unie is niet
de communistische eenheidsworst,
»als velen zich dat van dat onme-
Mijk grote land voorstellen. In de
«verse republieken, die de USSR
'ormen, bestaat wel degelijk een
'lite. Een vakantie op de Krim is
Diet voor de doorsnee Rus wegge
legd, terwijl hij evenmin zijn inko
pen kan doen in speciale winkels,
waarin luxe goederen en westerse
artikelen worden verkocht. En het
is ook niet alleen om contacten met
journalisten uit de andere wereld
te voorkomen, dat Moskovieten
niet de hotels binnen kunnen wan
delen waarin Olympische gasten
|VJATSJESLAV BACHMIN
33-jarige computertechnicus
Watsjeslav Bachmin werd op 12 fe
bruari 1980 gearresteerd en beschul
digd van het in discrediet brengen
van de Sovjet-staat en haar sociale
en politieke systeem. Bachmin is
getrouwd en heeft een zoon van
acht.
Vjatsjeslav Bachmin was in januari
1977 een van de oprichters van de
Werkgroep voor Onderzoek van het
Misbruik van de Psychiatrie voor
Politieke Doeleinden. Deze werk
groep heeft als doel het misbruik
van de psychiatrie te documentaren
en geeft daartoe Informatie-bulle
tins uit.
Na de arrestatie van mede-oprich
ter Alexander Podrabinek werd
Bachmin de belangrijkste man bin
nen de groep. Van de werkgroep zijn
nog slechts twee leden op vrije voe
ten, vier anderen zijn gearresteerd
en een vijfde moest het land ver
laten.
logeren. Waar sterke valuta te ha
len zijn, wordt het de „kapitalist"
wel naar de zin gemaakt.
In alle communistische en derde
wereldlanden is dat een bekend
gegeven. Ook voor de bewoners
van het land zelf. Er wordt meer
geheimhouding betracht, wanneer
het er om gaat de eigen bevoorrech
te positie te beschermen. Zo is er in
Moskou een goudkust, een bunga-
lowwijk, die niet direct met handi
ge ANWB-borden staat aangege
ven. En zo is er de elitegroep, die
naar buiten uit de schijn zo hoog
mogelijk wil houden. De rijkaards
van de Sowjet-Unie vormen een
kleine groep van naar schatting
250.000 personen. Het zijn hoge par
tijfunctionarissen, militairen, di
plomaten, leden van de politie, ma
nagers, professoren, kunstenaars
en sportmensen. Familieleden
meegerekend, genieten enkele mil
joenen Russen tal van privileges.
De communistische adel kan in de
speciale winkels voor weinig geld
en vaak belastingvrij de benodigde
spulletjes aanschaffen. In het ge
sloten circuit zijn ook ziekenhui
zen. clubs en restaurants opgeno
men. Onder de Sowjetburgers is
het bestaan van deze toplaag een
publiek geheim. Het systeem wordt
echter niet bekritiseerd, omdat dat
niet op prijs wordt gesteld. Boven
dien bestaat er onder ambitieuze
partijleden de drang om ooit tot
dat exclusieve gezelschap te mogen
behoren. Dat is een bikkelharde
concurrentiestrijd, voor wie weet,
dat de communistische partij in
feite het gezaghebbende en -bepa
lende orgaan van het land onge
veer achttien miljoen leden telt.
De meeste Russen moeten zich
schikken in hun lot van magere
lonen en volstrekte onderworpen
heid aan het gezag. Het gewone
gezin probeert het inkomen te ver
groten door de vrouw en andere
inwonenden in het arbeidsproces
te betrekken. Dat varieert van pa
pier prikken in de vele parken, die
Moskou heeft, tot de job van ie
mand, die in hotels de gasten op de
komst van de lift attendeert. Ieder
een heeeft werk in de Sowjet-Unie,
maar in veel gevallen zijn ze men
sen met holle functies symbolen
van een verkapte werkloosheid.
Niet zelden worden meerdere men
sen met een bescheiden klus belast.
De juffrouw, die op de hotelctages
de sleutels beheert, heeft praktisch
dag en nacht gezelschap van ie
mand, die haar lijkt te controleren.
Ondertussen wordt de indruk ge
wekt, dat het ware Rusland er an
ders uitziet. Neem de Moskouse
kinderen, die uitgerekend tijdens
de open Spartakiade op een vakan
tiekamp buiten de hoofdstad zijn
gestuurd. Vladimir Popov, vice-
voorzitter van het organisatiecom-
mité: „Elk jaar gaan twee miljoen
1
i
I
door
Johan Woldendorp
kinderen op vakantie. Dat heeft
niets met de Olympische Spelen,
maar alles met onze sociale poli
tiek te maken. Voor de gezondheid
van de kinderen is het het beste,
dat zij elke zomer het stadsleven
voor een fris verblijf op het platte
land verruilen. Dat wil niet zeggen,
dat Moskou momenteel een kinder
loze stad is. Voor de ochtendwed
strijden hebben wij vrijkaarten
aan de jeugd verstrekt. De kinde
ren, die u in de stadions heeft ge
zien. hebben wij echt niet uit ande
re landen gehaald."
„Die Ludo Peeters is een aanwinst
voor de ploeg van Post," zei Adri
aan Paulen. Het donderde even in
Keulen. We stonden in een onwel
riekende gang van een onwelrie
kend en vooral groot gebouw in
Moskou De oude atletiekbaas
werd vergezeld door een Russi
sche dame. een gids die hem trouw
volgde en overal doorheen moest
loodsen. Ik dacht „hoe is het mo
gelijk dat hij daar nu in Moskou
over begint" Paulen gaf het ant
woord direct zelf. „De Tour de
France van dit jaar heeft mij ma
teloos geboeid, het was jammer
dat ik al naar Moskou toe moest,
andere was ik in de Alpen nog
gaan kijken. Volgend jaar ga ik
misschien wel de hele Tour vol
gen Weet je dat Lévitan en
Goddet hele goeie vrienden van
me zijn
De oude ingenieur keek me slim
aan. ,.U ziet er jonger uit dan ik
dacht dat u zou zijn. maar ja zo'n
televisiecamera vertekent natuur
lijk." Veel tekst had ik even niet.
Ik had me inderdaad voorgesteld
met een met woorden spelende
man te maken te hebben, omdat
mensen die hem eerder ontmoet
hadden me zulks doorgeseind
hadden. „Pas op voor hem. hij is
bepaald niet seniel, hij laat zich
niet in een hoek drijven
En daar stel je je dan op in. Ook al
toen ik naar het voorportaal van
het gebouw was gelopen om de
baas te verwelkomen. Want Adje
Paulen is toch Adje Paulen. een
persoonlijkheid tot en met en daar
dien je dan toch enigszins reke
ning mee te houden. Of niet soms?
En daar stond ik dan, keek links
en keek rechts, spiedde vervol
gens in aankomende automobie
len. maar zag verder niemand met
een kale klets.
Negen uur was de afspraak. En
tien over negen had ik nog nie
mand gezien die op ingenieur
Adriaan Paulen leek De Russi
sche tolk rende vervolgens naar
buiten en meldde, vrijwel buiten
adem. dat de gast zich al in de
studio vervoegd had Zoiets was
dus ook te verwachten. Hij loopt
gewoon door alle wachtposten
heen. „Ik kom vrijwel overal in en
hoef dus niet te wachten," zei Pau
len toen ik wat bedeesd was
Hij lachte mij toe en ging uitleg
gen hoe hij zich naar Moskou liet
vervoeren, hoe veel deuren er di
rect voor hem open gingen en hoe
hij verder overal door kon hobbe
len zonder aan alle plichtplegin
gen van de Russen te voldoen. „Ze
kennen me welzo'n hoofd ver
geet je ook niet snel," lachte hij
fijntjes. In de studio werden we
geconfronteerd met traagwerken-
de Russische cameramensen en
een hyperactieve Engelse floorma
nager Paulen onderhield zich
moeiteloos met laatstgenoemde,
knikte de Russen eens bemoedi
gend toe en nam plaats.
„Waar gaan we over praten?"
„Een beetje over doping," ant
woordde ik. „Dat dacht ik wel," zei
hij en zijn oogjes glommen. Uit de
zak van zijn rode jasje („Thuis heb
ik nog negen van die dingen in de
kast hangen, als zo'n ding een
maal je waarmerk wordt, accep
teer je dat en blijf je erin rondlo
pen") haalde hij een klein op
schrijfboekje. Hij bladerde wat en
zei: „Als het moet lees ik deze
teksten in zijn geheel door en dan
is het voor iedereen duidelijk. Ik
heb me goed voorbereid." Weer
was daar die fijne lach, dat gevoel
de situatie geheel meester te zijn.
iets dat weinigen hebben die als
geïnterviewde voor de televisie ko
men Zeker als zoiets in Moskou
gebeurt
Ik vroeg hem of hij mij met „je"
„jouw" wilde aanspreken, omdat
zoiets prettiger aandeed, hij pau
zeerde even en zei in eerst instan
tie dat hij dat niet zou doen. Maar
na wat heen en weer kaatsen van
argumenten kwam hij tot de slot
som: „Je zou tenslotte mijn klein
zoon kunnen zijn, je hebt gelijk, ik
zal je zeggen."
Vervolgens gingen een paar din
gen mis, moest een stukje film
opnieuw ingesproken worden en
werd het alleen nog maar later
Paulen bleef rustig in zijn stoel
zitten, kletste wat met de Engels
man en zag met verbaasde blik de
handelingen van de als in stroop
werkende Russen aan. „Hard wer
ken is er hier niet bij. concludeer
de hij.
De floormanager vertelde een ver
haal over een klein auto-ongeluk
dat een aantal BBC-collega s was
overkomen en het gesprek kwam
op autorijden terecht. Vooral over
hard rijden en gevaarlijk rijden en
ing. Adriaan Paulen zei toen
ineens: „Weet je dat ik zeven keer
de Rally van Monte Carlo gereden
heb In 1950 werd ik zevende, dat
was mijn beste klassering. Ster
ling Moss won Ik moet hem met
uitermate verbaasde blik aan heb
ben gekeken want zijn woorden
waren „Had je niet gedacht hè.
ach ja ik was altijd al bezig in de
sport, atletiek, voetbal en hardrij
den in auto's Misschien dat ik
daarom nog zo meega, dat ik me
nog steeds staande kan houden in
deze uiterst moeilijke sportwe
reld. Ik ben al 78. dat had je niet
gedacht hè?"
Mensen die met hun ouderdom
koketteren en er nog uiterst vief
bijlopen moet je even wantrou
wen Er zit iets onder de huid van
„kijk mij nog eens sterk zijn"
Maar bij Paulen komt die gedach
te niet zo erg snel op. Hij is wel
oud maar hij draagt tegelijkertijd
iets in zich waardoor je denkt „het
kan nog net" Hij is een echte
sportbaas, daar waar de Olympi
sche wereld zo bol van staat. Op
leeftijd zijnde heren in goeie doen.
behangen met een prachtig verle
den waar hun waarde voor onze
maatschappij al in hoofdletters is
geschreven en bezield van het ou
derwetse. vaak rechtse denkbeel
den die in de wereld van de top
sport onwaardig zijn.
Rechtse ballen, vol reis- en levens
lust. Gekoesterd door de nationa
le bonden, geliefd door de top.
nagewezen door de sportmensen
zelf. Maar wel persoonlijkheden.
Zoals deze Adriaan Paulen. „De
kale klets, glimmend en al. De
door Mart Smeets
rode jas, enigszins versleten al
Het altmodische overhemd met
slijtplekken in zijn kraag. Een das
met embleem van een of andere
bond of club, een pantalon met te
laag bassin, grijs uiteraard en
stappereschoenen. Een prima
man met verschrikkelijke geestige
pretogen, die alles ziet en alles
opmerkt.
We kletsen vervolgens over do
ping en doping en doping, over het
feit dat Paulen een vijftal Oosteu-
ropese dames tot grote verrassing
van iedereen gratie had verleend,
misschien wel met eigen belang
omdat hij herverkozen moet wor
den als de grote baas van de atle
ten en hij zei: „Dat wordt wel
gezegd door mensen die slecht
zijn."
Na afloop van het lange interview
dankte ik de oude, krasse baas.
„Ik ben nog niet seniel, dat zeggen
ze weieens, maar ik weet nog wel
waar het over gaat Ik vind
„sport" op zich op het ogenblik
niet meer leuk, maar ik stap er
toch maar niet zo uit. Ik ben be
gonnen met mijn strijd tegen de
doping in de sport en ik zal dat
blijven doen zolang het gaat. Ik
weet dat alles moeilijker voor me
wordt maar ik geef beslist niet op
Als ze me nog willen hebben weten
ze waar ze me vinden kunnen
Ik vroeg hem „Paulen voor presi
dent?" Hij lachte en zei „ja" Hij
zocht, vergezeld van de traag
voortstappende Russische dame
de uitgang, zei in het passeren dat
hij het gesprek leuk en uiterst
spontaan had gevonden en ver
dween.
De volgende ochtend hoorde ik
dat ing. Adriaan Paulen tegen een
collega had gezegd dat hij van
Mart Smeets ook weer van die
vervelende vragen over doping
had moeten beantwoorden en dat
hij daar niet over tevreden was
En dat. meneer Paulen. was niet
aardig. De wereld bestaat inder
daad uit goede en slechte mensen
TALLINN De woedeuitbarsing van Erik en SJoerd Volle-
bregt was te voorspellen. Door een zwakke achtste plaats in
de derde race duikelden de gedoodverfde favorieten voor het
goud in de Flying Dutchmanklasse gisteren van de vierde
naar de zesde positie in het tussenklassement.
Eenmaal terug in de zonovergoten
Olympische jachthaven Pirita bij
Tallinn gaven de tweelingbroers el
kaar de volle laag. Scheldwoorden
vlogen over en weer, de bijbehorende
gebaren lieten niets te raden over
Coach Jack van Hellemond en reser
ve Henri van der Aat probeerden sus
send tussenbeide te komen. „Rustig
nou. jongens," zei Van Hellemond,
„laten we het vanavond allemaal op
ons gemak uitpraten."
De Hilversumse sportleraar had zijn
pogingen het tweetal tot bedaren te
brengen net zo goed achterwege kun
nen laten. Tierend en driftig gesticu
lerend begaven de Vollebregts zich in
de richting van het Olympische Dorp.
„Dat is niets nieuws voor me," zei de
wat later op de kade arriverende
ploegleider Ben Staartjes, nadat hij
van de ruzie had gehoord. „Dat gaat
al jaren zo tussen die twee Het is
zelfs geen uitzondering als ze wel
goed gevaren hebben. Straks is het
weer over. je zult het zien."
Staartjes had overigens deze keer
weinig reden tot lachen. De Neder
landse zeilers stelden vrijwel zonder
uitzondering teleur