opsport egen de ^rrens aan ift aterpoloteam under-dog Russen en hun privileges 9 J L VP #f 3 Zeilers zakken weg O P I I g Barlag al snel achterop Adriaan Paulen mensen in de sport in Evert Veer vreest nieuwe ontwikkelingen irrale poule start met nederlaag tegen Spanje Roeiers niet naar de finale Verrassende zege van Australië ^-jjljOAG 25 JULI 1980 SPORT TROUW/KWARTET P15R19HS17 nt TS vV v: srs 7 MGi t Johan Woldendorp ISKOU Bezig aan zijn derde Olympische Spelen bekijkt i Evert Veer dit wereldje van glamour en glitter anders dan rene, die voor het eerst in het „dorp" werd ingekwartierd waterpoloër heeft het laagje vernis er al lang afgehaald, ar hij het evenement aan de ene kant uniek noemt, plaatst er anderszijds een heel bataljon vraagtekens achter. afgrijzen vertelt de 29-jarige le- lichamelijke opvoeding over de jwazing. die van het zogenaamde leringsfeest van de jeugd af- alt .,Je kent", zegt hij. ..de verha- van de anabole steroïden. Ik wil Iskïirmee niet beweren, dat ze hier in jkou worden toegediend, maar het ekend. dat het gebruik ervan in aaide landen troef is. Voor wester- anden wordt het derhalve moeilijk hetzelfde niveau te halen. Ik g me werkelijk af of je dit voor medaille over moet hebben. Met irik heb ik de warming up van de, che herenturners bekeken. Dat een half uur duurt, vind ik ^aal. maar het is werkelijk te gek. daarna meedogenloos worden Ik zag een trainer gewoon le rug van een jongen staan. Ook stateerde ik. dat een begeleider hoofd van een pupil klem zette >en zijn knieën en daarna met zijn ging veren Nu gebeurt er licha- ijk niets met zo'n turner, omdat voortdurend zijn spieren gebruikt, ik moet niet aan de gevolgen denken." 3. t is", vervolgt Jan Evert Veer. !t mijn manier om één-tiende t meer te halen. De volgende ont- ng keling in dit verband zou best de - Mro-stimulatie (het toedienen van :trische schokken - red.) kunnen Als ze zich daar mee bezig gaan rJen, vraag ik me werkelijk af. ar de grenzen liggen. Het is dan een kleine stap om de sport- nsen ook psychisch te bewerken, op ze inpraten, dat ze met een fd voor het hoofd hun sport gaan kijven. De bereikt dan het stadi- dat sportmensen echt in labora- worden gekweekt. Daar doe ik aurlijk niet aan mee. Daar is geen ile discussie over mogelijk." Volgens Veer zijn dergelijke „thera pieën" in het waterpolo nooit inpas baar. Daarvoor komt er in zijn ogen te veel kracht en te veel snelheid aan te pas. Ook al trainen Oosteuropea nen voornamelijk op kracht, de routi nier heeft een onschuldige oorzaak voor het verschil tussen oost en west gevonden. Nederland, derde in Mon treal. gaf zelf het voorbeeld. In het zevental, dat twee jaar geleden tij dens het wereldkampioenschap in West-Berlijn met moeite dertiende werd, ontbraken Evert Kroon, Nico Landeweerd. Hans Smits, Hans van Zeeland en Jan Evert Veer. Doordat op Kroon en Smits na de met ruzie vertrokken kernspelers zich toch weer bij bondscoach Ivo Trumbic meldden, drong Nederland dinsdag door tot de finalepoule van het nau welijks gedevalueerde polotoernooi. Veer: „Er zit bij ons geen enkele lijn in het aantal spelers dat zich beschik baar stelt. Daarom is het niet terecht om ons aan de derde plaats vier jaar geleden te spiegelen. Deze ploeg is nu een jaar bij elkaar. Wij moeten echter wel tegen teams poloën, die in vier of vijf jaar tijd slechts twee jongens hebben gewisseld." Jan Evert Veer heeft even om politie ke redenen overwogen de trip naar Moskou te laten schieten. Uit eerbied voor zijn collega's, die wel stonden te trappelen, deed hij het niet. „De Spe len van München waren de eerste, die ik meemaakte. Alles overweldigde mij zodanig, dat ik nauwelijks bij de gebeurtenissen heb stil gestaan. Nu ik het allemaal afstandelijker bekijk, heb ik er serieus over gedacht om de Spelen van Moskou te boycotten. Ik Jan-Evert Veer (3, donkere kap) kan zich tegen de Spaanse meerderheid zijn hoofd maar net boven water houden. De Olympische Spelen komen al lan ger als iets volstrekt onwezenlijks op Jan Evert Veer over. „Dat wordt in de hand gewerkt, doordat de prestaties steeds stijgen", concludeert hij. „At letiek en zwemmen ontwikkelen zich sterk. Ze naderen meer en meer de graad van perfectie, waarna het punt komt, dat er grenzen worden over schreden. Hetzelfde kun je van do ping zeggen Als de ene firma er in slaagt een nieuw stimulerend middel te ontdekken, fabriceert de andere firma wel iets, waardoor het niet te controleren valt. Zo blijf je altijd ach ter de feiten aanhollen. Het oostblok heeft op sommige punten nog een achterstand. Daardoor vallen er wel eens mensen door de mand." Onwezenlijk doet ook de verzorging aan, die de betrokkenen bij het ge beuren genieten. „Toen ik zat te eten," aldus Veer, „vroeg ik me af hoe de rest van de bevolking het zal heb ben. Ik heb er echter geen tijd voor om me daar verder in te verdiepen. Daarnaast is er die taalbarrière en in de laatste plaats zoeken de mensen over het algemeen geen contact met je Gezegd moet worden, dat niets aan het toeval wordt overgelaten. Kort geleden wilde ik me even laten behandelen voor een wenkbrauwbles- ben toch gegaan, omdat Ik vond. dat sure werd prompt naar het 2l(,ken ile tonoriniror Ho rtlnotr mot lenn molron - ik tegenover de ploeg niet kon maken thuis te blijven. huis gestuurd, daar werd onmiddel lijk mijn pasje afgenomen, zodat ik in ^lOSKOU De met dodelij- l stem geschreeuwde aan- Ijzingen van Ivo Trumbic elpen niet. In de eerste wed- Irijd van de finalepoule in tt Olympisch waterpolotoer- »i was het spel van het Ne- ïlands zevental even loom s het Moskouse weer, dat na ellenlange regenval als een itte deken om de schouders Ing. anvoerder Jan-Evert Veer. Hans in Zeeland, en ook Ton Buunk, de 'aarbelaste steunpilaren van het te il, pufden na van de inspanningen, de voorronden gevergd hadden, i dag rust was voor het herstel van krachten onvoldoende geweest, et resultaat was een nederlaag met tegen Spanje, Nederland is daar- >or in de underdogpositie beland, e het de laatste jaren steeds heeft zet Want het toeval wil, dat de drie oegen die het Olympisch kwalifica tietoernooi overleefden (Spanje, Cu ba en Nederland), het eerst onderling moeten uitvechten, alvorens de ge vestigde grootmachten Sowjet-Unie. Hongarije en Joegoslaivë aan de beurt komen. De Sowjet-Unie heeft voorlopig de beste kansen op de gouden plak. De gastheren bleven in een uiterst ruwe wedstrijd tegen Hongarije waarin 15 spelers (10 Hongaren en 5 Russen) op de kant belandden, overeind door met 5-4 te winnen. Die stand was al in het derde kwart bereikt. In de laatste perdiode ging alles mis, wat onder dergelijke omstandigheden mis kan gaan. Beide ploegen faalden bij het nemen van een strafworp. De Sowjet- Unie liet een open kans liggen, waar na met een man meer de Hongaar Farago in de laatste seconde op de paal schoot Die misser kan de me dailleverdeling wel eens bepalen Datzelfde, zij het op een lager niveau, kan worden gezegd van de haast van Hans van Zeeland, die met een nume rieke meerderheid en de stand op 5-6 op de paal schoot terwijl de laatste seconden wegtikten. Daardoor bleef de gelijkmaker uit. Behoorlijk rond spelen was er niet bij. zoals in de gehele wedstrijd het overleg ontbrak. Spanje, dat lange tijd was aangewe zen op ontwikkelingshulp van Neder landers als Cor Braasem en Haro Ran. heeft de laatste jaren een ploeg opgebouwd die snelheid en persoon lijke handigheid paart aan beheer sing. Hetzelfde spel dat Trumbic zijn team ook probeert te laten spelen maar met minder succes getuige de nederlagen die tijdens de kwalifica tietoernooien (Hvar en Sofia) tegen Spanje geleden werden. Alleen in het laatste toernooi in Patras werd met 8- 6 van Spanje gewonnen, maar toen stond er dan ook niets op het spel. NEDERLAND-SFANJE 5-6 <1-2. 1-2, 3-1, 0-1): Car- mona 0-1. Estiart* 0-2 (stralworp). Veer 1-2. Estel- ler 1-3, Landeweerd 2-3 (7-6), EsUarte 2-4 <7-6) Buunk 3-4. Landeweerd 4-4, Robert 4-5. Veer 5-s' EsUarte 5-6 (strafworpi Meer sport op de volgende pagina feite geen kant meer op kon. Je moet je voorstellen, dat er een complete medische staf voor ons beschikbaar is. Die mensen waren blij, dat ze me zagen. Mijn hoofd werd half in het verband gedaan en omdat de aanwe zigen er vervolgens niet uitkwamen, riepen ze er een professor in de oog heelkunde bij. Ik was drieëneenhalf uur zoet." MOSKOU Een flitsende start bood riante mogelijkheden De Nautilus- Die Leythe-dubbelvier ging voortref felijk weg. Op de rand van een valse start zelfs. Desondanks werd de slag gemist. Voordat de vijf ploegen gis termorgen 500 meter hadden afge legd was al duidelijk dat Frankrijk en Spanje zich uit de eerste herkansing van de quadruples zouden plaatsen voor de eindstrijd roeien van zondag. Nadat een kwart van de baan was afgelegd voer de Nederlandse boot in vierde positie. De achterstand op de leiders bedroeg toen al anderhalve lengte ,,'t Is onbegrijpelijk," ver zuchtte coach Paul Dekker later, „tussen de 200 en de 400 meter heb je de race al verloren. En dat nog wel na zo'n snelle start. Het verschil was toen al te groot. De ploeg heeft ge woon verzuimd door te gaan Zo'n mentaliteit noem ik onbegrijpelijk. Ze waren nog goed voor een eind sprint van boven de 37 slagen. Toen was het al veel te laat." MOSKOU Australië zorgde voor de grootste verrassing bij het zwemmen gisteren door de gouden medailles op de 4x 100 meter wisselslag te pakken. De Australiërs bleven het favoriet geachte thuisland 0.22 seconden voor. Voor de winnaars werd een tijd van 3.45.70 genoteerd. Nederland kwam in de finale als ze vende aan. Maar voldeed in ieder geval ruim aan de verwachtingen. In de ochtenduren werd de finale plaats door het kwartet Eefting, Vervoorn, Winkel, Boonstra in een tijd van 3.52.33 veiliggesteld. Daarmee werd het drie jaar oude nationale record met ruim viereneenhalve seconde verbeterd. In de avonduren werd het record opnieuw bijgesteld. In de eind strijd reikte het Nederlandse kwartet tot 3.51.81. Hoofdrollen waren uiteraard weer weggelegd voor de Oostduitse zwem sters. Ute Geweniger zette in de series van de 100 meter schoolslag het we reldrecord op 1.10.11. Het oude record stond op 1.10.20. MOSKOU Teleurstellend verliep op de eerste dag van het atletiekpro- gramma het optreden van vijfkamp- ster Sylvia Barlag. De Amsterdamse fysika, die op 22 junu in Kopenhagen haar nationale vijfkamprecord verbe terde en op 4538 punten bracht, miste het flitsende en de vastberadenheid die haar anders kenmerkt. In feite kon zij na een zwakke 100 m horden in 14.20 sec., al haar illusies reeds begraven. Bij het kogelstoten, waar de armblessure de pijn was gestild door een injectie haar duidelijk hinderde, was de eerste poging met 11,82 meter bijna een meter minder dan in Kopenhagen. Het hoog- en verspringen met respectievelijk 1.80 meter en 6.05 meter bleef ook bene den haar normale niveau maar zij klom toch na vier nummers van de zestiende naar de dertiende plaats. Uiteraard werd het nummer beheerst door de Russische vrouwen. Ze eisten alle medailles op in de volgorde Na- desja Tkatsjenko, Olga Roekavitsjni- kowa en Olga Koeragina. Tkatsjenko bracht het wereldrecord op 5083 pun ten. Zij verbeterde daarmee de top prestatie van landgenote Koeragina die met 4856 recordhoudster was. Maar de vijfkamp moet voor een echt eerlijk beeld verdeeld worden in twee uitslagen: een Oosteuropees klasse ment en dat van de rest. Harry Schulting had weinig moeite om zich te plaatsen voor de halve finales 400 meter horden. De Braban der liep op zeker naar een eerste plaats, die bovendien nog de beste tijd van de dag opleverde: 50,01. De andere seriewinnaars waren de Rus Arisjipenko (50,22) en zijn landgenoot Wassiliew (50,09). De Oegandees John Akii-Bua, de vrolijke kampioen van München, kwam bij de sterkste zes tien terecht hoewel hij in zijn serie slechts vijfde werd. Zijn tijd hielp hem echter door de eerste schrifting heen. Op dezelfde manier overleefde ook Gerard Tebroke op de 10.000 meter. Het was te warm voor een geslaagde race gisteren. En dus werd er vooral taktisch gelopen. Tebroke leek zich daarbij wat te overschatten. Hij be gon de eerste kilomters op kop maar meest daar tenslotte de tol voor beta- le*. Hij werd teruggeworpen naar de Gerard Tebroke leidt het veldt op de 10.000 meter. vijfde plaats waar het aan zijn tijd lag of hij zich nog kwalificeerde. Dat luk te ternauwernood. Tebroke finishte in 29.05,8 goed om als één na laatste de finale van vijftien lopers te halen. Titelhouder Lasse Viren (Fin.) be haalde de finaleplaats wel via de eer ste zeef. een plaats bij de eerste vier. Maar hij dankte dat voornamelijk aan de totale ineenstorting van de Ier Treacy die in de laatste ronde, op een vierde plaats en honderd meter voor Viren lopend, plotseling wankelde en in elkaar zakte Een flauwte die ver oorzaakt werd door de inspanning en de extreme hitte. Viren passeerde zo als vierde de finish Op de 100 meter betrof de Nederland se inbreng Mario Westbroek van de 4x400 meter ploeg. Hij kwam terecht waar men hem ook gedacht had, in de achterhoede. ÏOSKOU De Sowjet-Unie is niet de communistische eenheidsworst, »als velen zich dat van dat onme- Mijk grote land voorstellen. In de «verse republieken, die de USSR 'ormen, bestaat wel degelijk een 'lite. Een vakantie op de Krim is Diet voor de doorsnee Rus wegge legd, terwijl hij evenmin zijn inko pen kan doen in speciale winkels, waarin luxe goederen en westerse artikelen worden verkocht. En het is ook niet alleen om contacten met journalisten uit de andere wereld te voorkomen, dat Moskovieten niet de hotels binnen kunnen wan delen waarin Olympische gasten |VJATSJESLAV BACHMIN 33-jarige computertechnicus Watsjeslav Bachmin werd op 12 fe bruari 1980 gearresteerd en beschul digd van het in discrediet brengen van de Sovjet-staat en haar sociale en politieke systeem. Bachmin is getrouwd en heeft een zoon van acht. Vjatsjeslav Bachmin was in januari 1977 een van de oprichters van de Werkgroep voor Onderzoek van het Misbruik van de Psychiatrie voor Politieke Doeleinden. Deze werk groep heeft als doel het misbruik van de psychiatrie te documentaren en geeft daartoe Informatie-bulle tins uit. Na de arrestatie van mede-oprich ter Alexander Podrabinek werd Bachmin de belangrijkste man bin nen de groep. Van de werkgroep zijn nog slechts twee leden op vrije voe ten, vier anderen zijn gearresteerd en een vijfde moest het land ver laten. logeren. Waar sterke valuta te ha len zijn, wordt het de „kapitalist" wel naar de zin gemaakt. In alle communistische en derde wereldlanden is dat een bekend gegeven. Ook voor de bewoners van het land zelf. Er wordt meer geheimhouding betracht, wanneer het er om gaat de eigen bevoorrech te positie te beschermen. Zo is er in Moskou een goudkust, een bunga- lowwijk, die niet direct met handi ge ANWB-borden staat aangege ven. En zo is er de elitegroep, die naar buiten uit de schijn zo hoog mogelijk wil houden. De rijkaards van de Sowjet-Unie vormen een kleine groep van naar schatting 250.000 personen. Het zijn hoge par tijfunctionarissen, militairen, di plomaten, leden van de politie, ma nagers, professoren, kunstenaars en sportmensen. Familieleden meegerekend, genieten enkele mil joenen Russen tal van privileges. De communistische adel kan in de speciale winkels voor weinig geld en vaak belastingvrij de benodigde spulletjes aanschaffen. In het ge sloten circuit zijn ook ziekenhui zen. clubs en restaurants opgeno men. Onder de Sowjetburgers is het bestaan van deze toplaag een publiek geheim. Het systeem wordt echter niet bekritiseerd, omdat dat niet op prijs wordt gesteld. Boven dien bestaat er onder ambitieuze partijleden de drang om ooit tot dat exclusieve gezelschap te mogen behoren. Dat is een bikkelharde concurrentiestrijd, voor wie weet, dat de communistische partij in feite het gezaghebbende en -bepa lende orgaan van het land onge veer achttien miljoen leden telt. De meeste Russen moeten zich schikken in hun lot van magere lonen en volstrekte onderworpen heid aan het gezag. Het gewone gezin probeert het inkomen te ver groten door de vrouw en andere inwonenden in het arbeidsproces te betrekken. Dat varieert van pa pier prikken in de vele parken, die Moskou heeft, tot de job van ie mand, die in hotels de gasten op de komst van de lift attendeert. Ieder een heeeft werk in de Sowjet-Unie, maar in veel gevallen zijn ze men sen met holle functies symbolen van een verkapte werkloosheid. Niet zelden worden meerdere men sen met een bescheiden klus belast. De juffrouw, die op de hotelctages de sleutels beheert, heeft praktisch dag en nacht gezelschap van ie mand, die haar lijkt te controleren. Ondertussen wordt de indruk ge wekt, dat het ware Rusland er an ders uitziet. Neem de Moskouse kinderen, die uitgerekend tijdens de open Spartakiade op een vakan tiekamp buiten de hoofdstad zijn gestuurd. Vladimir Popov, vice- voorzitter van het organisatiecom- mité: „Elk jaar gaan twee miljoen 1 i I door Johan Woldendorp kinderen op vakantie. Dat heeft niets met de Olympische Spelen, maar alles met onze sociale poli tiek te maken. Voor de gezondheid van de kinderen is het het beste, dat zij elke zomer het stadsleven voor een fris verblijf op het platte land verruilen. Dat wil niet zeggen, dat Moskou momenteel een kinder loze stad is. Voor de ochtendwed strijden hebben wij vrijkaarten aan de jeugd verstrekt. De kinde ren, die u in de stadions heeft ge zien. hebben wij echt niet uit ande re landen gehaald." „Die Ludo Peeters is een aanwinst voor de ploeg van Post," zei Adri aan Paulen. Het donderde even in Keulen. We stonden in een onwel riekende gang van een onwelrie kend en vooral groot gebouw in Moskou De oude atletiekbaas werd vergezeld door een Russi sche dame. een gids die hem trouw volgde en overal doorheen moest loodsen. Ik dacht „hoe is het mo gelijk dat hij daar nu in Moskou over begint" Paulen gaf het ant woord direct zelf. „De Tour de France van dit jaar heeft mij ma teloos geboeid, het was jammer dat ik al naar Moskou toe moest, andere was ik in de Alpen nog gaan kijken. Volgend jaar ga ik misschien wel de hele Tour vol gen Weet je dat Lévitan en Goddet hele goeie vrienden van me zijn De oude ingenieur keek me slim aan. ,.U ziet er jonger uit dan ik dacht dat u zou zijn. maar ja zo'n televisiecamera vertekent natuur lijk." Veel tekst had ik even niet. Ik had me inderdaad voorgesteld met een met woorden spelende man te maken te hebben, omdat mensen die hem eerder ontmoet hadden me zulks doorgeseind hadden. „Pas op voor hem. hij is bepaald niet seniel, hij laat zich niet in een hoek drijven En daar stel je je dan op in. Ook al toen ik naar het voorportaal van het gebouw was gelopen om de baas te verwelkomen. Want Adje Paulen is toch Adje Paulen. een persoonlijkheid tot en met en daar dien je dan toch enigszins reke ning mee te houden. Of niet soms? En daar stond ik dan, keek links en keek rechts, spiedde vervol gens in aankomende automobie len. maar zag verder niemand met een kale klets. Negen uur was de afspraak. En tien over negen had ik nog nie mand gezien die op ingenieur Adriaan Paulen leek De Russi sche tolk rende vervolgens naar buiten en meldde, vrijwel buiten adem. dat de gast zich al in de studio vervoegd had Zoiets was dus ook te verwachten. Hij loopt gewoon door alle wachtposten heen. „Ik kom vrijwel overal in en hoef dus niet te wachten," zei Pau len toen ik wat bedeesd was Hij lachte mij toe en ging uitleg gen hoe hij zich naar Moskou liet vervoeren, hoe veel deuren er di rect voor hem open gingen en hoe hij verder overal door kon hobbe len zonder aan alle plichtplegin gen van de Russen te voldoen. „Ze kennen me welzo'n hoofd ver geet je ook niet snel," lachte hij fijntjes. In de studio werden we geconfronteerd met traagwerken- de Russische cameramensen en een hyperactieve Engelse floorma nager Paulen onderhield zich moeiteloos met laatstgenoemde, knikte de Russen eens bemoedi gend toe en nam plaats. „Waar gaan we over praten?" „Een beetje over doping," ant woordde ik. „Dat dacht ik wel," zei hij en zijn oogjes glommen. Uit de zak van zijn rode jasje („Thuis heb ik nog negen van die dingen in de kast hangen, als zo'n ding een maal je waarmerk wordt, accep teer je dat en blijf je erin rondlo pen") haalde hij een klein op schrijfboekje. Hij bladerde wat en zei: „Als het moet lees ik deze teksten in zijn geheel door en dan is het voor iedereen duidelijk. Ik heb me goed voorbereid." Weer was daar die fijne lach, dat gevoel de situatie geheel meester te zijn. iets dat weinigen hebben die als geïnterviewde voor de televisie ko men Zeker als zoiets in Moskou gebeurt Ik vroeg hem of hij mij met „je" „jouw" wilde aanspreken, omdat zoiets prettiger aandeed, hij pau zeerde even en zei in eerst instan tie dat hij dat niet zou doen. Maar na wat heen en weer kaatsen van argumenten kwam hij tot de slot som: „Je zou tenslotte mijn klein zoon kunnen zijn, je hebt gelijk, ik zal je zeggen." Vervolgens gingen een paar din gen mis, moest een stukje film opnieuw ingesproken worden en werd het alleen nog maar later Paulen bleef rustig in zijn stoel zitten, kletste wat met de Engels man en zag met verbaasde blik de handelingen van de als in stroop werkende Russen aan. „Hard wer ken is er hier niet bij. concludeer de hij. De floormanager vertelde een ver haal over een klein auto-ongeluk dat een aantal BBC-collega s was overkomen en het gesprek kwam op autorijden terecht. Vooral over hard rijden en gevaarlijk rijden en ing. Adriaan Paulen zei toen ineens: „Weet je dat ik zeven keer de Rally van Monte Carlo gereden heb In 1950 werd ik zevende, dat was mijn beste klassering. Ster ling Moss won Ik moet hem met uitermate verbaasde blik aan heb ben gekeken want zijn woorden waren „Had je niet gedacht hè. ach ja ik was altijd al bezig in de sport, atletiek, voetbal en hardrij den in auto's Misschien dat ik daarom nog zo meega, dat ik me nog steeds staande kan houden in deze uiterst moeilijke sportwe reld. Ik ben al 78. dat had je niet gedacht hè?" Mensen die met hun ouderdom koketteren en er nog uiterst vief bijlopen moet je even wantrou wen Er zit iets onder de huid van „kijk mij nog eens sterk zijn" Maar bij Paulen komt die gedach te niet zo erg snel op. Hij is wel oud maar hij draagt tegelijkertijd iets in zich waardoor je denkt „het kan nog net" Hij is een echte sportbaas, daar waar de Olympi sche wereld zo bol van staat. Op leeftijd zijnde heren in goeie doen. behangen met een prachtig verle den waar hun waarde voor onze maatschappij al in hoofdletters is geschreven en bezield van het ou derwetse. vaak rechtse denkbeel den die in de wereld van de top sport onwaardig zijn. Rechtse ballen, vol reis- en levens lust. Gekoesterd door de nationa le bonden, geliefd door de top. nagewezen door de sportmensen zelf. Maar wel persoonlijkheden. Zoals deze Adriaan Paulen. „De kale klets, glimmend en al. De door Mart Smeets rode jas, enigszins versleten al Het altmodische overhemd met slijtplekken in zijn kraag. Een das met embleem van een of andere bond of club, een pantalon met te laag bassin, grijs uiteraard en stappereschoenen. Een prima man met verschrikkelijke geestige pretogen, die alles ziet en alles opmerkt. We kletsen vervolgens over do ping en doping en doping, over het feit dat Paulen een vijftal Oosteu- ropese dames tot grote verrassing van iedereen gratie had verleend, misschien wel met eigen belang omdat hij herverkozen moet wor den als de grote baas van de atle ten en hij zei: „Dat wordt wel gezegd door mensen die slecht zijn." Na afloop van het lange interview dankte ik de oude, krasse baas. „Ik ben nog niet seniel, dat zeggen ze weieens, maar ik weet nog wel waar het over gaat Ik vind „sport" op zich op het ogenblik niet meer leuk, maar ik stap er toch maar niet zo uit. Ik ben be gonnen met mijn strijd tegen de doping in de sport en ik zal dat blijven doen zolang het gaat. Ik weet dat alles moeilijker voor me wordt maar ik geef beslist niet op Als ze me nog willen hebben weten ze waar ze me vinden kunnen Ik vroeg hem „Paulen voor presi dent?" Hij lachte en zei „ja" Hij zocht, vergezeld van de traag voortstappende Russische dame de uitgang, zei in het passeren dat hij het gesprek leuk en uiterst spontaan had gevonden en ver dween. De volgende ochtend hoorde ik dat ing. Adriaan Paulen tegen een collega had gezegd dat hij van Mart Smeets ook weer van die vervelende vragen over doping had moeten beantwoorden en dat hij daar niet over tevreden was En dat. meneer Paulen. was niet aardig. De wereld bestaat inder daad uit goede en slechte mensen TALLINN De woedeuitbarsing van Erik en SJoerd Volle- bregt was te voorspellen. Door een zwakke achtste plaats in de derde race duikelden de gedoodverfde favorieten voor het goud in de Flying Dutchmanklasse gisteren van de vierde naar de zesde positie in het tussenklassement. Eenmaal terug in de zonovergoten Olympische jachthaven Pirita bij Tallinn gaven de tweelingbroers el kaar de volle laag. Scheldwoorden vlogen over en weer, de bijbehorende gebaren lieten niets te raden over Coach Jack van Hellemond en reser ve Henri van der Aat probeerden sus send tussenbeide te komen. „Rustig nou. jongens," zei Van Hellemond, „laten we het vanavond allemaal op ons gemak uitpraten." De Hilversumse sportleraar had zijn pogingen het tweetal tot bedaren te brengen net zo goed achterwege kun nen laten. Tierend en driftig gesticu lerend begaven de Vollebregts zich in de richting van het Olympische Dorp. „Dat is niets nieuws voor me," zei de wat later op de kade arriverende ploegleider Ben Staartjes, nadat hij van de ruzie had gehoord. „Dat gaat al jaren zo tussen die twee Het is zelfs geen uitzondering als ze wel goed gevaren hebben. Straks is het weer over. je zult het zien." Staartjes had overigens deze keer weinig reden tot lachen. De Neder landse zeilers stelden vrijwel zonder uitzondering teleur

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 17