in Bolivia Ronald Reagan en Gerald Ford toch onbereikbaar voor elkaar Indonesië weert Australische hulp voor O.-Timor Een 'jonker' in de politiek Eind aan staking Z.-Afrika Meer bevoegdheden or parlement Iran ^President gevangen in paleis Bevelhebber van leger Zimbabwe legt functie neer 'Groenen' doen mee aan verkiezingen VRIJDAG 18 JULI 1980 BUrTENlAND TROUW/KWARTET H S 7 LA PAZ (AFP, Reuter, UPI, AP) De Boliviaanse presidente Lidia Oueiler wordt door legereenheden die de hoofdstad La Paz bezetten gevangen gehouden ln haar palels. De zesde divisie van het leger kwam gisteren in opstand tegen het burgerbewind van Oueiler en gisteravond leek het erop dat een machtsoverdracht onvermijdelijk was. .Jpe militairen in het noorden van het land willen dat Oueiler de macht f? overdraagt zodat kan worden voorko- I men dat het congres op 4 augustus de Hunks van het centrum staande Siles guazo kiest als haar opvolger. Siles guazo is gisteren bij de acties gewond ^geraakt en ligt ln een ziekenhuis. Mi- f* utairen en gewapende burgers heb- ten in La Paz vakbondsgebouwen. 1ak radiostations en de telefooncentrale "o bezet. Daarbij zijn enkele doden ge- ll<i vallen Een vakbondsleider is aange- houden h Het legergarnizoen in het departe- .a jnent Beni greep gisteren de macht in no< Se hoofdstad van dit departement, rke Trinidad. In reactie op deze actie W tiepen de politieke partijen, arbei- kn /Iersgroeperingen, academici en reli- ;t h giéuze instellingen op tot een algeme- ne landelijke staking, de blokkade van alle wegen en burgerlijk vereet de democratie te verdedigen. ^Onverwachts De Inname van Trinidad, een stadje met 30.000 inwoners kwam volkomen onverwachts. De openbare gebouwen alsmede het radiostation en strategi sche punten werden bezet. Op de, radio werd een verklaring voorgele den door de commandant van de zes de divisie, kolonel Francisco Monroy, waarin hij de overgangsregering van mevrouw Oueiler verwierp en het ge hele leger opriep de macht in Bolivia over te nemen. Gisteravond voegde het garnizoen in Santa Cruz de la Sierra zich bij de opstandelingen in Trinidad. Hoofd stad La Paz leek gisteren op een dode stad. Geen mens durfde zich om twee uur plaatselijke tijd op straat te wagen. Militaire patrouilles reden door de straten en af en toe werden geweer schoten gehoord. Een correspondent van het Franse persbureau AFP werd bijna getroffen door een kogel die een van de ramen van de taxi waarin hij zat verbrijzelde. In Bolivia werden op 29 Juni voor de derde maal in twee jaar tijd presi dentsverkiezingen gehouden. Siles Suazo kreeg de meeste stehimen, maar bleef twaalf procent onder de vereiste absolute meerderheid. Vol gens de grondwet moet het congres nu het nieuwe staatshoofd kiezen. De verkiezing van Silez Suazo zou vrij wel zeker zijn. Volgens de opstandelingen in Trini dad is er bij de jongste verkiezingen ERAN (AFP, Reuter) De revolutionaire raad van Iran ift gisteren zijn wetgevende bevoegdheden afgestaan aan parlement en zal zich tot aan de benoeming van een abinet alleen met de uitvoerende macht bezighouden. ét parlement zal voortaan onder itrole staan van een „raad van «zicht" gekozen door tenminste 180 feevaardigden Deze raad, waarin es mohammedaanse wetsgeleerden lelema's) en zes juristen zitting heb- en. moet ervoor waken dat wetsont- erpen die het parlement goedkeurt liet strijdig zijn met de islam en de rondwet. itussen worden steeds meer mensen verband met de „samenzwering" fgen de islamitische staat gearres- eerd. Drie Iraniërs met nauwe ban- met de vorige regering Bakhtiar len aangehouden. Het zijn de lallge minister van gezondheid •shiravan Pouyan (van 1973 tot f6) en twee neven van premier tiar, Abolhassan en Samsan. Zij iden meegewerkt hebben aan deze samenzwering die tot doel had Bakhtiar weer aan de macht te brengen. Volgens het communistische Iraanse blad Tudeh is er al weer een „zeven de" samenzwering gesmeed. Samen zweerders staan klaar om de oliepro vincie Khoezestan en de kuststreken aan de Perzische Golf „vanuit de lucht, vanuit zee en over land" aan te vallen. Deze provincie zou dan sa mengevoegd moeten worden met de provincie Koerdistan, zodat vanuit beide provincies „in de toekomst agressie kan worden gepleegd", aldus het blad. Het hoofdkwartier van het Nationaal Front, een van de partijen die tegen de sjah gekant waren is in de nacht van woensdag op donderdag aange vallen door een „dertigtal gewapende individuen". Ze hebben aanzienlijke schade aangericht, zo verklaarde het Iraanse persbureau Pars. geknoeid. ZIJ pleiten voor een „sta biele regering die direct maatregelen treft om de economische en sociale problemen op te lossen". Bovendien zou de samenwerking tussen boeren en leger hechter moeten zijn om de nationale eenheid te versterken. Bolivia heeft in de 154 jaar van zijn bestaan naar schatting 200 regerings-i wisselingen beleefd. SALISBURY (Reuter, AP, AFP) De topman van het nieuwe leger van Zimbabwe, luitenant-generaal Peter Walls, zal eind dit jaar zijn functie neerleggen. Zijn aankondiging heeft een grote schok teweeggebracht bij de blanke gemeenschap in deze voor malige Britse kolonie die dit jaar on afhankelijkheid kreeg. Velen van hen zien ln de aanwezigheid van Walls op een dergelijke hoge post een garantie dat de blanke gemeenschap geen ge vaar zal lopen onder de nieuwe rege ring van Robert Mugabe. Omdat Walls nog enige maanden verlof te goed had, zal hij eind Juli met zijn werk stoppen. Bij de onafhankelijkheid had Walls de opdracht gekregen voor de inte gratie van de twee guerrillalegers en het Rhodesische leger zorg te dragen. Bij deze taak zou hij veel problemen hebben gehad met de bevelhebber van de guerrillastrijders van Mugabe, Rex Nongho. Walls was opperbevel hebber van het Rhodesische leger tij dens de zeven jaar oorlog ln het land. Het Zimbabweaanse ministerie van defensie maakte bekend dat Walls al bij de onafhankelijkheid had ver klaard dat hij zich zo spoedig moge lijk wilde terugtrekken. BONN (DPA) De Westduitse partij voor milieubescherming, de 'Groe nen'. zal bij de Bondsdagverkiezin- Een op 5 oktober in alle deelstaten andidaten stellen. George Bush Van onze buitenlandredactie George Bush is de kandidaat van de landjonkers, heeft het vooruitstrevende Amerikaanse blad The New Repu blic eens ietwat spottend geschreven. Toch klopt het beeld wel want de vice-presidentskandidaat van Ronald Reagan behoort tot wat men de Amerikaanse aristocra tie kan noemen. Bush is een echte Wasp, een blanke protestant wiens voorouders eeuwen geleden vanuit En geland naar de nieuwe wereld trokken. Hun vaderland binnen de VS is het noordoosten. New England. Ook al woont Bush nu in Texas, zijn wieg stond in de woning van een zeer bemiddelde zakenman-politicus uit de staat Connecticut. De familie behoort tot de Episco paalse kerk, de Amerikaanse versie van de Anglicanen en dé kerk van de elite in de VS. Bush heeft een modeloplei ding gehad met als afsluiting een economische studie aan de Yale-universiteit. Voor de Republikeinen in het zuiden en westen van Amerika is hij nog steeds een Ivy Leaguer, een corpsbal die de taal van het gewone volk niet spreekt. De lange atletische oliemÜjonair kan bogen op een ruime politieke ervaring. Hij was in de jaren zestig vier jaar lang Congreslid voor een district in Texas maar tijdens een gevecht om een vacante Senaatszetel moest hij het afleggen tegen de Democraat Lloyd Bentsen, die wat opvattingen betreft als twee druppels water op Bush leek. Maar Texas telt nu eenmaal meer Democratisch gezinde kiezers dan Republikeinen. Zijn andere functie in de nationale politiek was die van partijvoorzitter. Hij heeft die rol bekwaam vervuld maar velen menen toch dat hij tijdens het Watergateschandaal Richard Nixon te lang de hand boven het hoofd heeft gehouden. Buitenlandse ervaring heeft hij opgedaan als Amerikaans ambassadeur bij de VN en vertegenwoordi ger in China. Ook hier geen noemenswaardige kritiek Bush' laatste functie voordat de Democraten het voor het zeggen kregen was de leiding van de CIA. de Ameri kaanse lnlichtendienst Mensen die huiverig stonden tegenover zijn benoeming met 63 tegon 27 stemmen in de Senaat zijn daar later publiekelijk op teruggeko men. Vrijwel iedereen die met hem heeft gewerkt wjêet een ding zeker: Bush is een nette en aardige vent - Met uitzondering van Reagan is Bush van de vele Repu blikeinse presidentskandidaten, die er begin dit jaar rondliepen, degene geweest die het vroegst met zijn campagne begon Dat heeft er volgens kenners toe geleid dat de Texaan te vroeg zijn climax bereikte. Dat gebeur de in de staat Iowa in januari. Toen de voorverkiezings- caravan naar het noordoosten en het zuiden trok leek Bushs ster snel te verbleken. Reagan moest hem in enkele als vooruitstrevend bekend staande staten nog de overwinning gunnen maar een werkelijke bedreiging heeft George Bush al vanaf het voorjaar niet meer gevormd. Vóór de laatste primarytfag op 3 juni met als Inzet ongeveer een vijfde van het totale aantal afgevaardigden naar de conventie had Bush de handdoek al in de ring gegooid. De snel geïrriteerde „tweede man" van Reagan heeft de schuld voor het inzakken van zijn campagne deels aan de media gegeven. Zij zouden hem voortijdig naar het. „big momentum", de climax hebben gevoerd. Het moet voor Bush wat bitter zijn dat dit „Big Mo", dat zijn aanwijzi- ging als „runner mate" had kunnen zijn, door de ontwik kelingen rond Gerald Ford meer een koude douche is geworden. De afdeling ln de deelstaat Bremen was de laatste die, met krappe meer- de Amerikaanse derheid, besloot aan de nationale ver kiezingen mee te doen. Eerder had het. partijbestuur in Bremen zich uit gesproken tegen deelneming aan de Bondsdagverkiezingen- door Maarten Huygen DETROIT Vermoeid en geërgerd heeft George Bush zijn nieuwe functie aanvaard. De langgewilde baan was be duimeld geraakt, want Bush was duidelijk tweede keus. En dat alles omdat de nieuwste zet van meesterbrein Henry Kissinger was mislukt. Die zet was het overhalen van oud-president Gerald Ford om de kandidatuur voor het vice-presldentschap te aan vaarden. Ronald Reagan had al lange tijd bij Tord gelobbyd om zijn „running mate" te worden want de Republikei- nen waren bezorgd over de statuur van hun kandidaten. Maar de oud president had er geen zin in om onder Reagan de tweede viool te gaan spe len. „Ik wil niet naar Washington gaan om als boegbeeld te fungeren." zei hij vlak voor de nominatie van Reagan tegen de grijze eminentie van tv Walter Cronkite - JOHANNESBURG (Reuter, AFP) Zuidafrikaanse scholleren hebben gisteren een eind («maakt aan de al drie maanden durende schoolstaking. De beslissing werd genomen na een I («rgadering van het comité van 81, dat de protest-actie tegen het slechtere onderwijs voor I kleurlingen en zwarten leidde. lade westelijke Kaapprovincie werd gehoor gegeven aan de oproep van liet comité, maar in de oostelijke inq JCaap zetten zwarte studenten de Fort Hare-universlteit de onderwijs- staking nog voort. De boycot bracht in Zuid-Afrika veel ,'oniust en gewelddadigheden teweeg. ^Afgelopen maand kwamen ten min ste dertig mensen om het leven bij botsingen met de politie. Bet Zuidafrikaanse ministerie van kleurlingenzaken had eerder laten - weten dat bij voortzetting van de Maar zoals Kissinger al had verwacht liet Ford blijken wel een terugkeer in de presidentiële politiek te willen. Hij was zeer geroerd geweest door de enthousiaste wijze waarop de con- boycot de scholen moesten sluiten. Het comité van 81 heeft nu na overleg met de scholieren besloten de boycot op te schorten. Aan enkele eisen zou door de regering zijn voldaan. Zo is reparatie van schoolgebouwen en de aanschaf van geschikte schoolboe ken toegezegd. Het ministerie van kleurlingenzaken verklaarde deze week dat er geen bezwaar bestaat tegen het instellen van autonome leerlingenraden, een van de belang rijkste eisen van de stakende scho lieren. De Zuidafrikaanse minister voor sa menwerking en ontwikkeling Piet Koomhof heeft aangekondigd dat de apartheidswetgeving zal worden ver zacht en dat binnenkort een aankon diging te verwachten is over de rege ling van de persoonsbewijzen. Vol gens Koomhof (een van de gematigde ministers) zal er een eind komen aan de gedwongen verhuizing van zwarte werklozen naar de thuislanden en zal het vraagstuk van het staatsburger schap van de zwarten definitief wor den opgelost. ventie hem en zijn vrouw Betty had ontvangen. Hij begon de boel nog eens te overwegen. Reagan was er zeer voor ln. „Het zou een unieke gelegenheid zijn." En een Reagan- Ford „ticket" zou de regering van Jimmy Carter de stuipen op het lijf jagen. Zelfs aartsconservatieven die Ford veel te gematigd vinden liepen warm voor de combinatie. Betalen Er volgden lange onderhandelingen tussen beide Republikeinse leiders. Maar Reagan kon Ford niet zo maar krijgen; hij moest betalen. Ford wilde geen vice-presldentschap maar een soort gezamenlijk, een co-president- schap „want eigenlijk voel ik er niet veel voor Elders zou ik veel nuttiger werk kunnen doen." Tot op het laat ste moment probeerde Reagan Ford achter zich te krijgen. De presidents kandidaat die graag delegeert zou zelfs een sterke vice-president naast Gerald Ford en Ronald Reagan. Het had de bekroning van de conventie kunnen zijn. Maar het feest ging niet door winnen met Reagan en Ford":rofcs om zich heen. Reagan belde Qeörge Bush. Die had eerder op de avond zijn toespraak tot de afgevaardigden be kort en was met een wat zuur lachje naar zijn hotel vertrokken. „De over eenkomst tussen Ford en Reagan is gesloten." zei hij somber tegen e^n journalist. Een uur later kreeg hij volledig uit het niets een telefoontje van Reagan. Of hij vice-presidents kandidaat wilde worden. „Ik was to taal verrast, want Ik dacht dat het de andere richting op zou gaan," zou hij later in zijn kamerjas gekleed yofcr Zijn hotelkamer zeggen Reagan had via de tv het tumult óp de conventie gadegeslagen en besloot tegen de traditie in voor de conventie te verschijnen om aan de stroom van geruchten over het vice-presiderit- schap een einde te maken. Onder veel fanfare, gejuich en gebrul verscheen hij plotseling in de zaak. Die dacht dat hij kwam melden dat Ford zijn ..running mate" werd. „President Ford kwam tot de conclusie dat hij diep gelooft van meer waarde te zijn door hard campagne te voeren," zei Reagan wat zenuwachtig lachend, pe zaal dacht als vice-presidentskandi daat en juichte weer „Ik dacht dat ik vanwege alle geruchten het schema moest veranderen" ging Reagan ver der. Weer Juichte de zaal. Reagan: „Ik deel mee dat president Ford niét. ik zeg niét mijn tweede man zal zijn. Ik beveel Oeorge Bush aan voor de be noeming tot vice-presidentskandi daat" De Bush-aanhang gilde van vreugde, maar de rest van de zaal ervoer de mededeling als een schok: geen duo Reagan-Ford. De regering- Carter kon verlicht adem halen. zich willen dulden. Maar een co-presi dent Ervaren senatoren schudden er hun hoofd over en zeiden dat het zeker aanleiding zou geven tot moei lijkheden. Inmiddels was het op de conventie- vloer gaan gonzen van de geruchten. „Het is al voor negentig procent in kannen en kruiken," zeiden de dele gatiezetbazen. Ford zou de leiding van de nationale veiligheidsraad en het ministerie van financiën willen hebben en ook voor Kissinger zou de oud-president een functie hebben ge vraagd. Er waren constitutionele pro blemen omdat Reagan en Ford bei den uit Californië komen. „Maar Rea- gans juristen zullen daar wel een op lossing voor vinden," aldus de voor-v ganger van Jimmy Carter. Midden in de nacht stapte Ford uit zijn hotelsuite en klopte aan bij Rea gan. Betty en hij hadden besloten het toch maar niet te doen, aldus Rea- gans lezing van de feiten Anderen menen dat Reagan voor de breuk heeft gezorgd omdat hij te bevreesd was voor een overwicht van Fordaan hangers in zijn regering. Hoe het ook zij, Henry Kissingers laatste gooi naar een ministerspost was mislukt en Gerald Ford was definitief veroor deeld tot een staatsmanschap in een villa in Palm Springs. Doldraaien Mede dank zij de omroepmaatschap- pijen en de persbureaus begon de conventiezaal langzaam maar zeker dol te draaien en greep de „Wij gaan Wantrouwen Bush's kandidatuur was niet voor ie dere Republikein een onverdeeld ge noegen. De aartsconservatieven wan trouwen de man van de oostkust en de uiterst rechtse senator Jesse Helms had gedreigd zich kandidaat te zullen stellen als Bush naar voren zou worden geschoven. Maar Reagan kan via Bush wel wat electorale ver sterking in het noordoosten gebrui ken. Waarnemers hopen dat hij veel invloed zal krijgen in het buitenland se beleid. Reagan voelt veel voor de legatie aan de tweede man. „Als gou verneur van Callfomië heb ik goede ervaringen opgedaan bij de samen werking met de assistent-gouverneur. Ik vind dat vice-presidenten te veel een symbolische functie hadden," zei hij tijdens een persconferentie. door Jan Halkes LISSABON Hoewel de voedselsituatie in OostrTimor is verbeterd, is er nog steeds behoefte aan internationale hulp. Indonesië weigert echter hulp van Australische organisaties en legt de activiteiten van het Rode- Kruis en de Amerikaanse „Catholic Relief Service" (katholieke hulp dienst) aan banden. Deze beschuldigingen worden geuit door de Australische pater Pat Walsh, van de orde van het heilig hart. Hij is als medewerker van de „Actie voor wereldontwikkeling" fen Australische interkerkelijke organisa- e van katholieken en protestanten naar üropa gestuurd om namens zeven Austra- sche hulporganisaties steun te zoeken oor Oost-Timor. Onder deze zeven bevin den zich zowel katholieke als protestantse en humanistische groepen. Deze week is pater Walsh ln Nederland. In oktober 1979 kwam er uit Oost-Timor •steeds meer informatie over een omvangrij ke hongersnood die de hele bevolking dreig de te halveren. Na veel aandringen kregen «et internationale Rode Kruis en de Ameri kaanse katholieke hulpdienst, CRS, toe stemming van de Indonesische autoriteiten *en hulpprogramma op te zetten. Deze or ganisaties mogen echter niet meer doen dan voedsel en medicijnen verstrekken. „De oorzaak van de hongersnood wordt niet aangepakt", zegt pater Walsh. De werkelijke oorzaak van de hongersnood J» de Indonesische bezetting van dit kleine «land ten noorden van Australië. Pater J'alsh „Wanneer Indonesië de vroegere Portugese kolonie niet met geweld had be- Mzou er geen noodsituatie zijn ontstaan nationale Rode Kruis zijn zeer beperkt De CRS mag niemand full time ln Oost-Timor plaatsen Het Internationale Rode Kruis heeft slechts drie mensen in Oost-Timor, een dokter, zijn vrouw en een technicus. Het komt er dus op neer dat deze organisaties hun hulp overdragen aan de Indonesische regering die dan voor de verspreiding zorgt. „Toevallig is de reputatie van de Indone siërs wat betreft het gebruik van de verde ling van internationale hulp zeer slecht." Al de hulp wordt geconcentreerd in de 150 verzamelkampen die de Indonesiërs voor de Oosttimorezen in de bergen hebben opge zet. De Timorezen mogen die kampen slechts bij uitzondering verlaten. Voedsel verbouwen is alleen in de directe omgeving van het kamp toegestaan. De 300.000 Timo rezen in die kampen kunnen dus niets doen om zelf een einde aan de hongersnood te maken. Zij worden daar ook niet toe gesti muleerd zolang het voedsel door het Rode Kruis en de CRS wordt verstrekt Maar de organisaties zullen na oktober het land weer moeten verlaten, hun contract met de Indonesische regering is dan afgelopen. „Wanneer de Internationale hulp helemaal wegvalt moet het ergste gevreesd worden voor de materiële toekomst van de Oost- Timorezen," zegt pater Walsh. Uitgemergelde Oosttimorese kinderen zoals ze in de laatste maanden van vorig jaar uit de bergen kwamen. Misleidend flet is ln zekere zin misleidend te zeggen dat internationale hulp in Oost-Timor wordt ^rleend, vindt Walsh. De hulpprogram ma's van de Amerikaanse CRS en het Inter- Traditie De Australische hulporganisaties wordt in tussen elke toegang tot Oost-Timor ont zegd. „Wij zijn daar zeer boos over omdat wij tot 1975 het jaar van de Indonesische invasie in Oost-Timor gewerkt hebben en een goede kennis van de situatie daar heb ben opgedaan. Van het Rode Kruis weten we dat hulp van meer organisaties nodig is. Wij hebben de middelen en bovendien zou den wij gemakkelijk toegang tot Oost-Ti mor hebben omdat het zo dichtbij is." De Australische organisaties zouden er voor kunnen zorgen dat landbouwprojecten van de grond komen, gebaseerd op de traditie van de Oosttimorezen. Die was misschien wel primitief maar veroorzaakte toch geen echte hongersnoden. De Amerikaanse CRM is bezig met het ontwerpen van dergelijke projecten maar pater Walsh betwijfelt of die ooit gerealiseerd zullen worden. „De CRS is eigenlijk niets meer dan een verlengstuk van de Amerikaanse regerings hulp aan Oost-Timor," zegt hij, „Zij lopen aan de leiband van de Indonesische militai ren. Katholiek is die hulp alleen in naam. In feite werken zij als een instrument van de buitenlandse politiek van de Verenigde Sta ten, die de belangrijkste diplomatieke en militaire bondgenoten van Indonesië zijn. Pater Walsh wil echter noch het CRM, noch het Rode Kruis beschuldigen: „Het is de Indonesische regering die weigert de inter nationale overeenkomsten (van Genève) na te komen." Vermisten Zo is er ook het probleem van de duizenden vermisten waar het Rode Kruis zich niet mee mag bemoeien. Onder de Timorese vluchtelingen in Australië en Portugal is er nauwelijks een gezin volledig. Niemand weet waar de vermiste familieleden ln Ti- mor zijn, dood of levend. Het is een van de traditionele taken van het Rode Kruis die mensen op te sporen, maar „het Rode Kruis" mag zelfs de gevangenissen in Oost- Timor niet bezoeken." Het probleem van de Timorese vluchtelin gen is een van de belangrijkste redenen voor pater Walsh's bezoek aan Portugal. De Australische hulporganisaties beijveren zich voor de overkomst van de bijna 2000 vluchtelingen in Portugal naar Australië, waar ongeveer 3500 Timorezen wonen. Het vluchtelingenkamp van de Timorezen ln Lissabon noemt pater Walsh „een schan daal". „De Timorezen leven er als de ergst onderdrukte groepen in bij voorbeeld Au stralië." In Australië zouden de Timorezen uit Lissabon werk kunnen vinden, zich kun nen verenigen met familie, vrienden en ken nissen en zich bovendien dicht bij hun vaderland weten. De Timorezen die geen directe familieleden in Australië hebben krijgen van de Australische immigratie dienst echter geen verblijfsvergunning In Nederland wil pater Walsh in het bijzon der de activiteiten van de protestantse ker ken in Oost Timor aan de orde stellen. Met steun van de Wereldraad van Kerken zijn de protestanten op Oost-Timor bijzonder actief. Toch waren er tot voor de Indonesi sche invasie nauwelijks protestanten in de Portugese kolonie te vinden. Nu zetten zij. afkomstig uit West-Timor en Noord-Indone- sië. kerken, gemeenschapscentra en andere projecten op, ln nauwe samenwerking met de Indonesische bezetter. Deze projecten zijn volgens een brief van de Indonesische Raad van Kerken in februari van dit jaar aan de Wereldraad in Oenève „dringend noodzakelijk om de bevolking in Oost-Ti mor het gevoel te geven tot de grote Indone sische gemeenschap te behoren." Solidariteit De houding van de Indonesische roorijs- katholieke kerk beantwoordt volgens pater Walsh beter aan de gevoelens van het Oost timorese volk. Het diocees van Oost-Timor weigert zich aan te sluiten bij de Indonesi sche bisschoppenconferentie. Dat stand punt wordt door de bisschoppen in Jakarta gerespecteerd. Het verschil tussen de ka tholieke en protestantse visie op de Indone sische aanwezigheid in Oost-Timor is zo groot dat een gezamenlijk hulpprogramma vanwege deze verschillende uitgangspun ten niet van de grond kon komen. Het hoofd van de rk kerk in OostrTimor, mgr. Martinho da Costa Lopes, deed dit voorjaar een beroep op de internationale christelijke solidariteit. Het Fretilin (de Oosttimorese bevrijdingsbeweging), verzet zich nog steeds tegen de Indonesische be- zetting, zei hij. terwijl hij ontkende dat het Fretilin een atheïstische organisatie zou zijn. „Onze katholieken werken met bet Fretilin samen op scholen en seminaries. Wij vechten voor onafhankelijkheid Ik zie niet in wat daar verkeerd aan is", aldus Da Costa Lopes volgens pater Walsh voor de Westduitse radio. Walsh beseft niettemin dat de strijd van het kleine Oosttimorese volk tegen de door het Westen gesteunde Indonesische Goliath niet gemakkelijk Is. „Maar ik zie niet in hoé deze strijd moeilijker zou zijn dan de vrij heidsstrijd van welke onderdrukte groep dan ook. Waarom kan de hele westerse wereld wel tegen de Russische invasie vhii Afghanistan worden gemobiliseerd maar niet in staat zijn iets voor de Oosttimoreaeo te doen?"

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 7