Albeda's eenzame gevecht
Tekening van een lezer
Trouw Commentaar
POLITIEK
de reislust van minister pais
Emancipatie (1)
Emancipatie (2)
'Giroblauw'-
actie tegen
kernenergie
ARP-Noord-Brabant
hekelt verklaring
CDA over Scholten
Rheden maakt lijst
van negentiende-
eeuwse woningen
stuur 'n brief
geen recht
J ZATERDAG 12 JULI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5%
Staatssecretaris Kraaijeveld komt
op de VN-conferentie voor vrou
wen in Kopenhagen met een bij
zonder aardige bijdrage aan de
emancipatie van de man. Het is de
bedoeling, dat ook mannen kunnen
gaan profiteren van de bepaling die
het vrouwen mogelijk maakt zes
weken vóór en zes weken na de
bevalling (betaald) verlof op te
nemen.
Dat besluit van de regering is een
gelukwens waard te meer daar
de regering in het najaar van 1978
(nog geen twee jaar geleden dus)
uitvoerig heeft betoogd dat er om
financiële redenen geen mogelijkhe
den waren een dergelijk „vader-
schapsverlof" in te voeren. Maar
goed. de Franse dichter Baudelaire
(die was het toch?) heeft eens be-
(2 toogd dat het recht om van mening
I te veranderen als een van de grond-
Mi rechten van de mensheid moest
I worden beschouwd. Wie zou dan
schamper of verdrietig kunnen
doen over een regering die blijk
Een bijdrage aan de emancipatie
van de man. noemden wij mevrouw
Kraaijevelds voorstellen voor de
Kopenhagense vrouwenconferen
tie. Misschien klinkt dat wat iro
nisch. maar zo is dat toch echt niet
bedoeld. In de door mevrouw
Kraaijeveld uitgebrachte emanci
patienota worden de lijnen aange
geven waarlangs de maatschappe
lijke achtergrond van de vrouw
moet worden weggewerkt, maar te
recht constateert dezelfde nota dat
er ook voor de man sprake is van
achterstand. Deze achterstnd ligt
dan minder in de maatschappelijke,
maar meer v in de emotionele en
persoonlijke levensfeer, waarin de
man door tal van redenen maar
moeilijk kan participeren. Het is
een weergaloos en heerlijk werk een
klein kind uitgebreid te kunnen ver-
zorgen en het is uitgaande van een
gelijkberechtiging van man en
geeft toegankelijk te zijn voor goe
de argumenten en haar mening wil
herzien.
Het financiële argument van twee
jaar geleden is natuurlijk maar heel
betrekklijk. De mannen krijgen
weliswaar (ongeveer) gelijke rech
ten als de vrouwen, maar dan moet
er wel binnen het echtpaar een
keuze worden gemaakt: óf de vrouw
óf de man neemt de zorg voor de
pasgeboorne op zich en als die
keuze gemaakt is. staat ook vast wie
er verlof kan opnemen.
Financieel gezien zullen de gevol
gen dus nogal meevallen, als er in
de praktijk tenminste ook ernst ge
maakt is met de toepassing van het
beginsel van gelijke betaling van
man en vrouw. Alleen het statisch
duidelijk meetbare feit, dat vrou
wen in het algemeen in de wat lager
gekwalificeerde functies werken,
heeft dan ook in de praktijk finan
ciële consequenties.
vrouw, niet goed in te zien waarom
een vrouw daartoe maatschappelijk
wél in de gelegenheid kan worden
gesteld en een man niet. Uit erva
ringen in Zweden (waar een derge
lijke regeling al lang geldt) kunnen
wij leren dat vaders op grond van
hun ondervindingen bij de zorg
voor de heel kleine kinderen later
een veel betere relatie met die kin
deren hebben en dus een emotione
le winst boeken.
Overigens: hoe zeer het voorstel
van mevrouw Kraaijeveld ook ver
dient te worden toegejuicht: het is
nog maar een begin. Zes weken
geboorteverlof is toch maar een
minimum, zeker als wij dat verge
lijken met Zweden, maar ook met
landen als Duitsland (waar de
vrouw zes maanden geboorteverlof
kan krijgen) of Frankrijk.
IflDDELBURO (ANP) De Anti-
tonbeweging in Nederland begint in
september een nieuwe landelijke ac
tie tegen kernenergie met als uitein
delijk doel de sluiting van de kern
centrales in Dodewaard en Borssele.
Deze „giroblauw-acüe", vormt na de
bezetting bij de kerncentrale in Bors
sele in maart en de grote landelijke
demonstratie tegen kernenergie in
april, de derde fase van de strijd
tegen kernenergie in ons land.
Met de leuze „stop kernenergie door
giroblauw" willen de gezamenlijke
anti-kemenergiebewegingen in Ne
derland de automatische administra
ties van de elektriciteitsbedrijven
ontregelen Vla pamfletten worden
elektriclteltsgebruikers opgeroepen
hun rekening niet meer vla de gebrui
kelijke accept-girokaarten te betalen,
maar met gewone girokaarten.
Volgens het Energiecomité Zeeland is
de regering-Van Agt blijkens haar
plannen voor twee nieuwe kerncen
trales uit op een harde confrontatie
met de anti-kemenergiebeweging.
De Vereniging Milieudefensie over
weegt de zogenaamde brede maat
schappelijke discussie, die er zou
moeten komen over energie, te boy
cotten. Zij is dit van plan omdat de
discussie gedevalueerd zou zijn tot
één over het aantal nieuw te bouwen
kerncentrales in plaats van dat er
gepraat zal worden over het gehele
energiebeleid in Nederland.
DEN BOSCH (ANP) De ARP-
Noord-Brabant heeft gisteren veront
waardigd gereageerd op Uitlatingen
van het CDA-Noord-Brabant dat zich
begin Juli distantieerde van de uit
spraken van het Brabantse Tweede
Kamerlid Jan Nico Scholten. In een
persverklaring Het het CDA-Noord-
Brabant toen weten in meerderheid
niet akkoord te gaan met Scholtens
opmerkingen dat premier Van Agt
een splijtzwam in het CDA is. en dat
een alternatief CDA niet tot de onmo
gelijkheden behoort
Het Brabantse ARP-bestuur wijst
erop döt de AR-leden van het CDA-
bestuur Noord-Brabant niet hebben
ingestemd met de persverklaring.
Volgens het AR-bestuur bevatte het
bericht een aantal inhoudelijk onjuis
te opmerkingen.
Het AR-bestuur In Brabant zegt te
erkennen dat het provinciaal CDA-
bestuur het recht heeft het KamerUd
uit te nodigen voor overleg. Maar het
is voor de AR-bestuurders onaan
vaardbaar dat een provinciaal be
stuur een verantwoordingsplicht zou
opleggen aan de Kamerleden uit el-
gen provincie. „Een dergelijk overleg
wordt bij voorbaat zwaar bemoeilijkt
als het provinciaal bestuur begint
met een pubUeke veroordeUng van
bepaalde standpunten of uitspraken
van het KamerUd," aldus de AR ln
Brabant, die de uitspraken van
Scholten op korte termijn inhoude
lijk aan de orde gaat stellen binnen
het CDA-Noord-Brabant.
DEN HAAG Met uitzondering van minister Albeda (sociale zaken) heeft het kabinet een
week lang serieus gedacht het land te kunnen regeren zonder de sociale partners, dat wil
zeggen de vakbeweging en de werkgeversorganisaties. Wlm Kok, Chris van Veen, Harm van
der Meulen, voorzover ze al niet op vakantie waren, zouden best nog een jaartje weg kunnen
blijven. Het kabinet had ze niet meer nodig.
De overwegingen die tot dit boude
voornemen hebben geleid waren
vooral afkomstig van de minister van
financiën Van der Stee. In een even
indrukwekkend als simpel betoog re
kende hij begin deze week zijn colle-
ga-bewindslieden Voor dat de bestek
filosofie van besnoeien op de over
heidsuitgaven zo ongeveer zijn lang
ste tijd heeft gehad. Er waren al ga
ten gevallen van zo'n slordige drie
miljard gulden en daar bovenop zou
den voor volgend Jaar nog een drie
miljard gulden aan ombuigingen ge
legd moeten worden. Maar meer kon
toch in redelijkheid niet van het kabi
net gevergd worden.
En inderdaad: menig minister keek al
zorgelijk voor zich uit. Pais van on
derwijs overwoog hoeveel indruk het
zou maken als hij voor de zoveelste
keer met zijn portefeuille zou ramme
len. Gardeniers dacht bezorgd aan
haar welzijnswerkers en Albeda
vroeg zich pijnlijk af of hij die arme
zieken met goed fatsoen wel de eerste
dag ziekte thuis uit eigen zak kon
laten betalen. Minister Scholten van
defensie bleek nog de opgeruimdste
van allen. Hij had als kersvers be
noemde vice-president van de Raad
van State zijn ontslag bij wijze van
spreken al ingediend, dus wat zou
hem nog kunnen overkomen?
Van der Stee had echter nog meer
noten op zijn zang. Zijn rekensom
afmakend hield hij de bewindslieden
voor, dat al hun kommer op nog geen
stukken na voldoende was om de
begroting sluitend te krijgen. Inte
gendeel: werkgevers en vakbeweging
bleken de afgelopen maanden meer
jaren-contracten te hebben afgeslo
ten, op grond waarvan voor volgend
Jaar rekening moet worden gehouden
met een loonkostenstijging van ruim
acht procent. Reken maar eens uit
wat dat betekent voor de sociale uit
keringen en de ambtenarensalaris
sen, die allemaal gekoppeld zijn aan
deze loonkostenstijging.
Onaanvaardbaar
Juist. De overheid zou alsnog dik geld
tekort komen. Het financieringste
kort zou onaanvaardbaar stijgen,
tenzij de ministers zo vriendelijk zou
den willen zijn nog meer te bezuini
gen. Maar hem, Van der Stee, behoef-
door Willem Breedveld
den ze ook niet te vertellen wat dat
dan weer zou betekenen, namelijk
een regelrechte afbraak van de werk
gelegenheid. Overheidsinvesteringen
zouden achterwege blijven en in di
verse overheidssectoren zou minder
personeel nodig zijn.
En daarmee was het scenario gete
kend: de lonen zouden het recht
streeks moeten ontgelden, of die ar
me drommels van uitkeringstrekkers
zouden moeten inleveren, dan wel de
ambtenaren zouden de spits moeten
afbijten. Er viel een diepe stilte. Het
was nogal niet wat. Oorlog met de
ambtenarenbonden en of de vakbe
weging, dan wel te boek komen te
staan als een asociaal kabinet omdat
welUcht de uitkeringstrekkers de du
pe zouden worden. Toch was er nie
mand in staat of bereid de redenering
van Van der Stee aan te vechten.
Fundamenteel
De enige minister die fundamentele
bezwaren naar voren bracht was Al
beda. Hij wees erop dat hoe dan ook
de kaart niet doorgespeeld mocht
worden naar de sociale uitkeringen.
Dit zeggende keek hij in het bijzon
der zijn collega Van Aardenne aan,
die deze variant had bedacht. De uit
keringstrekkers aanpakken zou neer
komen op een „gijzeling" van deze
groep, teneinde de vakbeweging te
dwingen minder dure contracten af te
sluiten, omdat de consequentie daar
van zou zijn dat de uitkeringstrek- Trnoflrflflrt
kers het gelag moeten betalen. 1 OeTKaaR
ten spel zetten is toch al te bar voor
een CDA dat zegt voor spreiding van
verantwoordelijkheid te zijn. En
daarmee wees Albeda ook de oplos
sing van een rechtstreekse loonin-
greep van de hand. Het bleek dat
Albeda toch een gevoeUge snaar had
geraakt.
Inleveren
Maar ln het verdere verloop van de
discussie werden die gevoelen weer
ondergesneeuwd. Het was natuurlijk
wel leuk. maar ledereen kon toch op
zijn vingers narekenen dat de vakbe
weging eigener beweging geen koop
kracht gaat inleveren. En daar zat
Albeda weer. Hij probeerde het nog
eens. Nu met als argument dat een
overheidsbeleid hoe dan ook gedra
gen moet worden door brede lagen
van de bevolking.
Het kabinet zou daarom zijn uiterste
best moeten doen de mensen te over
tuigen. De vakbeweging zou echt wel
tot offers bereid zijn, zeker als daar
aantoonbare resultaten ln de vorm
van meer werkgelegenheid tegenover
staan. Het kabinet zou daarom ar
beidsplaatsenovereenkomsten
krachtig moeten stimuleren, een re
geling moeten treffen voor de VAD,
enzovoort
Het bleek niet zo'n sterke kaart te
zijn en wel omdat met name de groot
ste werkgeversorganisatie, het VNO,
van dit aües weinig wil weten. Sterker,
nog, de afgelopen maanden- is duide
lijk geworden dat de grote werkge
vers een voorkeur hebben voor het
afsluiten van wat FNV en CNV snie
rend noemen „Poencontracten".
De ministers Albeda (links) en Van der Stee
Maar, zo vroeg Albeda zich af, mogen
we het de vakbeweging wel kwalijk
nemen? Per slot van rekening hebben
de bonden niet meer gevraagd dan de
volledige prijscompensatie en, dat de
situatie inmiddels zo belabberd is,
dat ze eigenlijk ook een stuk koop
kracht moeten inleveren, konden zij
ook niet weten. We zouden ze daarom
op zijn minst de kans moeten geven
op dit punt hun verantwoordelijk
heid waar te maken. Hen zomaar bul
Liever zulke contracten dan afspra
ken maken over werkgelegenheid en
andere immateriële verlangens van
de vakbeweging. Per slot van reke
ning is de arbeider zijn loon waard en
de overheid moet maar zien hoe zij de
eindjes aan elkaar knoopt Trouwens,
heeft het VNO altijd niet gezegd dat
er ln de sector van de sociale zeker
heid nog heel wat te halen ls. En het
valt uiteindelijk ook niet te ontken
nen dat nogal wat bonden het zo ook
liever hebben.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten Is er
een boekenbon.
En daar zat Albeda weer. Hij had
echter nog een troefkaart achter de
hand. Hoe zou het plaatje er uit zien
als hij eens ruim een miljard gulden
aan rijksbijdragen ln de sociale fond
sen ter discussie zou stellen? Wellicht
zou de vakbeweging de daaruit voort-
vloelende premieverhoging willen ac
cepteren en wel omdat bij een weige
ring de soüdariteit met de uitkerings
trekkers in het geding zou komen. En
mocht het kabinet ook deze oplossing
te riskant vinden, dan is er altijd nog
de mogelijkheid om de ambtenaren
voorop te laten lopen. De overheid
zou aldus als grootste werkgever het
voorbeeld kunnen geven. Een aanpak
die ln Engeland premier Thatcher
bijzonder populair heeft gemaakt
Hoe het allemaal ls afgelopen ver
meldt de geschiedenis nog niet om
dat het kabinet nog volop ln beraad
was. Het zag er echter naar uit dat de
discussie uiteindelijk een patstelling
zou opleveren. Wel zijn op grond van
de tot nu toe gevoerde discussie enke
le conclusies te trekken. De eerste ls
wel dat het kabinet wel erg lichtvaar
dig de sociale partners heeft afge
schreven als serieuze gespreks
partner. Het kabinet beroept zich
voor deze opstelling op alarmerende
cijfers. Zoals altijd zijn cijfers echter
een momentopname. De vraag ls al
tijd hoe zijn ze ontstaan en wat ga Je
ermee doen. Dat perspectief ont
breekt.
Een tweede conclusie ls dat het kabi
net zo langzamerhand veraf ls komen
te staan van de gedachte van de
CDA-fractie in de Tweede Kamer, die
zich nog het meest kon vinden ln de
opstelling van Albeda. Het blijft hoe
dan ook vreemd dat vijftien andere
ministers niet ln staat zijn om te
verwoorden wat er ln de fractie leeft.
Het is bijna een bewijs voor de stel-
Ung dat het kabinet niet alleen bezig
is om de vakbeweging en de werkge
versorganisaties af te schrijven, maar
ook de volksvertegenwoordiging.
Een derde conclusie ls dat de tijd dat
de rijksbegroting nog een Inspireren
de rol speelde ln het economisch ge
beuren zo langzamerhand ver achter
ons Ugt. Vroeger was er het besef dat
het met een omzet van ruim honderd
miljard gulden mogelijk moest zijn
de economie enigermate te sturen.
Nu ls het veeleer zo. dat gekeken
wordt hoe de economie zich ontwik
kelt en is het de overheid die daaraan
aanpast. Er wordt gekeken of de cij
fers kloppen.
En ten laatste: het moge dan op dit
moment nog niet duidelijk zijn hoe
de discussie ls afgelopen, ledereen ln
Den Haag houdt er toch rekening
mee, dat het probleem wordt doorge
schoven tot na de vakantie. Komt
tijd komt raad, maar dit keer is er nog
het bijzondere aspect dat over een
maand bekend ls wat de onderhande
lingen met het buitenland over de
verhoging van het aardgas hebben
opgeleverd. Het ziet er naar uit dat
we op ruim een miljard gulden extra
mogen rekenen. En wie weet is het
dan mogelijk mét behulp van dat ene
miljard de pijnlijke keuze nog een
tijdje uit te stellen. Ook dat ls type
rend voor de stijl waarin anno 1980
poUtiek wordt bedreven.
Van een onzer verslaggevers
RHEDEN De gemeente Rheden
wil haar uitgebreide negentiende-
eeuwse huizenbezlt, althans wat
daarvan de moeite waard ls, op een
eigen monumentenlijst zetten. Er is
daartoe een gemeentelijke monu
mentenverordening in de maak. In de
uit zeven dorpen bestaande gemeen
te Rheden staan honderden aantrek
kelijke en karakteristieke negentien-
de-eeuwse panden, die uit architecto
nisch en/of historisch oogpunt van
belang zijn. Ze zijn destijds gebouwd
door renteniers of andere welgestel-
den, planters en andere oud-Indisch
gasten.
De hulzen, waarvan er overigens ook
vele verrezen in het naburige Arnhem
en Rozendaal, staan met name in
Velp, De Steeg, Eilecom en Dieren. Ze
hebben een persoonlijk cachet, opdat
de opdrachtgevers er vaak een eigen
architect voor aantrokken. Een deel
van de panden kreeg tegen het einde
van de vorige eeuw een bestemming
als luxueus pension. Ook op kunste
naars (Uteratoren, schilders en in
mindere mate musici) heeft de zuide
lijke Veluwezoom eens grote aantrek
kingskracht uitgeoefend, maar zij
droegen niet zozeer bij tot de ontwik
keling van de woonstijl in deze omge
ving.
De romanschrijver Louis Couperus
woonde vlak voor zijn dood te De
8teeg in een betrekkelijk eenvoudig j
huls, dat vrienden hem hadden ge-
schonken. Het werd in de oorlog '40-
'45 verwoest. Wel staat in Velp
nog steeds de riante woning van de
dichter dominee Bemhard ter Haar.
MogeUJk wordt deze gered.
Niet alleen de paus, maar ook
Pais ls een reislustig persoon. De
minister van onderwijs heeft
ambtshalve bezoeken gebracht
aan China. Japan, Suriname, de
Antillen, Marokko, Engeland, de
Verenigde Staten, Bulgarije,
Frankrijk en Polen. En als je Bel
gië buitenland wilt noemen,
komt het aantal door Pais be
zochte landen zelfs op elf. Een
minister van buitenlandse zaken
zou het hem nauwelijks verbe
teren.
Je kunt Je afvragen wat een Ne
derlandse minister van onderwijs
en wetenschappen over de grens
te zoeken heeft. Maar zo'n vraag
getuigt van een te enge visie op
dit hoge ambt. De uitwisseling
van studenten met China, het
Nederlandse culturele instituut
in Japan, de Unesco-conferentle
in Bulgarije, de werving van leer
krachten ln Marokko, het zijn
allemaal prima redenen om het
departement aan de Nieuwe Uit
leg in Den Haag eens een paar
dagen te ontvluchten. Men zal
ons dus niet horen kniezen over
misbruik van belastingcenten.
Maar wat zou er aan de hand
kunnen zijn als de Nederlandse
minister van onderwijs voor de
tweede maal in zijn nog korte
ambtsperiode naar China ver
trekt? Heeft hij echt geen belang
rijker zorgen aan zijn hoofd dan
die uitwisseling van een paar stu
denten te regelen? Hij zou toch
een ambtenaar kunnen sturen
om dat varkentje te wassen?
Kwaadwillende commentaren
zoudfen op de gedachte kunnen
komen dat het kabinet de lastige
econoom Pais een poosje wil ver
bannen naar de andere kant van
de wereld. Dan kan de rest van de
ministersploeg rustig verder pra
ten over de bezuiniging van hon
derden miljoenen op onderwijs,
waartegen Pais zich verzet. En
Albeda hoeft zich een paar dagen
niet te ergeren aan brieven, waar
in Pais voorrekent hoe er op soci
ale zaken bezuinigd kan worden.
Ons zal men echter niet van
kwaadwillendheid kunnen be
tichten. WIJ weten beter.
De uitwisseling tussen China en
Nederland verloopt Inderdaad
vrij stroef. De ongeveer dertig
studenten die vorig jaar ln Delft
arriveerden schijnen het erg
zwaar te hebben met de studie en
ook helmwee naar het Rijk van
het Midden speelt hun parten.
Wat belangrijker is: men is in
China een beetje teruggekomen
van die plannen voor massale uit
wisseling. Die jarenlange studies
in het'buitenland zijn erg kost
baar en misschien toch minder
zinvol dan aanvankelijk gedacht
werd. Daarom geeft Peking nu de
voorkeur aan de uitzending van
gevorderde wetenschapsmensen,
die voor een korte tijd naar het
buitenland gaan.
Op 28 Juli reist Pais naar Peking
om poolshoogte te nemen. Als na
vijf dagen de officiële banketten
achter de rug zijn, knopen de
minister en zijn echtgenote daar
een particulier vakantiereisje
naar Tibet en Nepal aan vast.
Met dat bezoek aan Tibet gaat
een reeds vorig Jaar door Pais
geuite wens ln vervulling.
Tot voor kort konden westerse
toeristen moeilijk toegang krij
gen tot Tibet. Het door China
geannexeerde gebied was poli
tiek kennelijk te weinig „stabiel"
om pottenkijkers toe te laten.
Maar de talloze doden van de
Tibetaanse opstand tegen Pe
king en de eindeloze vluchtelin
genstromen naar India beginnen
in het vergeetboek te raken, de
bevolking heeft wat meer auto
nomie gekregen, de buitenlandse
handel van Tibet is vrijer gewor
den, men hoeft er zelfs twee jaar
geen belasting te betaling en ook
de betrekkingen met de nog in
India levende Dalai Lama ont
wikken zich gunstig.
Heb je zé je best gedaan, en nie
mand zegt er iets aardigs van.
Op znlke momenten heeft een
mens wel eens behoefte aan een
schouderklopje en gelukkig ls
daar in Bremen tenminste
in voorden. Daar staat dc
„schouderklop-machine" van
Helns Stover op straat Je gooit
er maar een muntje in, draait
even aan een zwengel en.klop
klop! Een beetje machinaal,
maar altijd beter dan niks.
De situatie ls nu zo dat Peking de
vriendschapsverenigingen in het
buitenland toestaat kleine groep
jes toeristen naar Tibet te sturen.
De Nederlandse vereniging orga
niseert in september zo'n reis
voor tien personen. Of dat vol
gend jaar herhaald kan worden is
overigens niet zeker.
Wie dus erg graag naar Tibet wil,
doet er slim aan zich te verkleden
als minister van onderwijs. Dat
biedt mogelijkheden die de ge
middelde vakantieganger voor
alsnog moet ontberen.
De 43-Jarige Albert Cemy, onder
tekenaar van Charta *77, zit een
gevangenisstraf uit van 3'A Jaar
wegens „subversie": hij werd op
27 november vorig Jaar tot die
straf veroordeeld door het ge
rechtshof in Bmo. Als sympathi
sant van Charta 77 was de heer
Cemy ln maart gearresteerd. Hij
was toen als chauffeur ln dienst
van het Rode Kruis ln Bmo. De
openbare aanklager legde hem
het ln bezit hebben en versprei
den van „anti-socialistische" bro
chures ten laste alsmede lid
maatschap van een „illegale or
ganisatie", het comité voor
verdediging van wederrechtelijk
vervolgden. In Tsjechoslowakije
bekend onder de naam Vons. De
ze aan Charta 77 verwante orga
nisatie werd opgericht ln april
1970 met het doel toe te zien op
schendingen van de mensenrech
ten in het land. De aanklager
verklaarde, dat Cemy in al rijn
activiteiten gemotiveerd werd
door vijandige gevoelens ten op
zichte van het socialisme. Tlf
dens het proces beschreef Cemy
zichzelf als een onafhankelijk so
cialist en ontkende te hebben ge
handeld uit gevoelens van vijan
digheid. Hij verklaarde Vons te
beschouwen als „een gewettigde
vorm van beroep op de hoogste
staatsorganen" en het kopiëren
van boeken van „zwartelijst-au
teurs te zien als een.noodzakelij
ke vorm van zelfhulp voor de
burger". De heer Cemy is ge
trouwd en heeft twee kinderen.
Hij ia opgesloten in de gevange
nis van Bmo.
Beleefde verzoeken om de on
middellijke vrijlating van Albert
Cemy kunnen ln Duits of En
gels gericht worden aan: Dr.
O us tav Husak, President of the
CSSR - Praha-Hrad. C8SR.
Een goed bericht voor wie om
streeks maart een brief hebben
geschreven ten behoeve van de
Argentijnse Jurist dr. Victor Mar-
chesini: hij is Inmiddels in vrij
heid gesteld.
Een twaalfjarig meisje reageert
in de NCRV-glds op een eerder
geplaatste brief van een lezer vol
gens wie de Sowjet-Unie alleen
maar wacht op de kans om ons te
onderwerpen. „Hier ben ik het
helemaal niet mee eens," schrijft
twaalfjarige Trudy. „En ook al is
het waar, dan hoeven wij toch
niet het slechte voorbeeld te ge
ven door ook met kernwapens te
dreigen! Als de Russen zouden
toeslaan (wat lk overigens niet
geloof) dan hebben wij nog het
recht niet om andere mensen te
vernietigen."
