'Geaccepteerde
avant-garde
jazz bestaat niet'
Voortreffelijk vroeg werk
van grote regisseurs
Mooie mensen
Stampende
blues en
een grauwe
ijspilaar
"De zenuwen"
dat examen? Louis de Funès doet in klassiek
Tenorsaxofonist Hans Dulfer over Northsea Festival
Tips voor
festivalgangers
l'Avare
Cronaca di un Amore en I Vitelloni
Laura
Prolongaties
en reprises
VRIJDAG 11 JULI 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
door Frits Lagerwerff
AMSTERDAM „Op het Northsea
Festival in Den Haag mag iedereen
zelf uitmaken of ie zich wil amuse
ren of zich de blaren lopen. Al die
mensen die er over klagen dat 't zo
zwaar is hebben betrekkelijk weinig
uithoudingsvermogen, lijkt me."
„Wat mij betreft, ik kan nooit langer dan tien
minuten naar iemand luisteren, zelfs bij Son
ny Rollins ga ik rondlopen, dus ik kan op zo'n
festival m'n hart wel ophalen Ik wil altijd
overal wat van meemaken, als ik ergens een
brandweerwagen zie scheuren rijd ik ook
even naar de plek des onheils, als ik de politie
iemand zie aanhouden ga ik ook even kijken.
Voor dat soort nieuwsgierige mensen is het
festival."
Aan het woord is Hans Dulfer. tenorsaxofo
nist in ontelbare bands, erkend leider van
jamsessions en workshops, organisator van
concerten waar wèl publiek op afkomt, roem
rucht columnist en brievenschrijver, bariton
saxofonist in de fanfare Jeugd doet leven en
voorzitter van de Bennie Wallace fanclub.
Daarnaast is hij lid van het BIM-bestuur en
lid van de Stichting Northsea Jazz Festivals
die Paul Acket's organisatie adviseert. Bin
nen de BIM, de vakbond voor improvisato
ren. rijst jaarlijks de vraag waarom Dulfer
niet zorgt voor meer leuke (Nederlandse) mu
ziek op het festival. Dulfer: „Acket zorgt er op
zijn manier voor dat er wat zijn festival
betreft een getaltechnische formule bestaat
die aangeeft dat er genoeg avant-garde is. Hij
wil 't zo versieren dat hij niet aangevallen
kan worden. Maar ik begrijp niet zo goed
waar de avant-garde zich druk over maakt,
want geaccepteerde avant-garde jazz bestaat
volgens mij niet."
„Als avant-garde moet je de verdrukte min
derheid zijn tijdens een grote gebeurtenis.
Acket kan ook nu zeggen dat hij zo en zoveel
avnat-garde musici heeft, hij heeft zich inge
dekt tegen de critici. Het gaat in werkelijk
heid als volgt, ik wilde eerst een hoger per
centage Nederlanders, rekende 't zorgvuldig
uit, maar werd door Acket op m'n vingers
getikt over het feit dat ik maar naar één
richting gekeken had. Ik had de hele dixie-
land-afdeling vergeten; daarin spelen inder
daad een hoop Nederlandse groepen. Kijk,
bij de discussie over CRM-subsidie is er on
der meer gezegd dat het programma niet
evenwichtig genoeg is. Nou. ik kan je één
ding vertellen, dat er in Nederland nog nooit
een festival geweest is met zo'n evenwichtig
programma."
..Of het leuk is, of noodzakelijk, is een andere
kwestie. Op zo'n festival loopt een hele hoop
DEN HAAG Voor wie van plan is.
dit weekeinde naar het Congresge
bouw in Den Haag te gaan waar het
Northsea Jazzfestival wordt gebon
den, volgen wat tips.
Blues-Muddy Waters (zondagk
Zydeco: Fats Domino, Rockln-
'Dopsie )vrijdag), Queen Ida (sa
terdag);
Oude stijl: Wallace Davenport,
Humprey Lyttelton (zaterdag). Dim
Kesber: Benny Waters (zondag);
Swing: Melba Liston (vrijdag). Pa
nama Francis and the Savoy Sultans
(zaterdag);
Vocaal: Carmen McRae (vrijdag),
Miriam Makeba (zaterdag), Betty
Carter, Abbey Lincoln (zondag);
Bebop: Dizzy Gillespie (vrijdag),
Johnny Grif fin (zaterdag), Von en
Chico Freeman (zondag);
Latin-jazz: Tito Puente (vrijdag),
Mongo Santamaria (zaterdag);
Moderne jazz-Amina Myers (vrij
dag), Zila (zaterdag), George Adams-
Don Pullen, OdeN Pope, Bennie Wal
lace (zondag);
Avant-garde: Art Ensemble of
Chicago (zaterdag), Don Cherry
(zondag);
Nederlandse inbreng: Jasper van
't Hof, Seven Singers and a Horn,
Barrelhouse Blues Band met Hans
Dulfer en Jeff Reynolds (vrijdag),
Gemeentereinigingsorkest uit Vaal-
beek, Ronald Snijders (zondag).
mensen elkaar voor de voeten. Een avant-
gardist kan zich te midden van gillende men
sen niet manifesteren, net zo min als de
dixieland-groep die eigenlijk alleen maar vis
netten aan de muur en kaarsen op tafel wil
hebben. Die wordt ook geconfronteerd met
lacherige mensen die alleen maar voor rock-
jazz komen, en die een oude vogel op trompet
katten als ie een hoge noot niet haalt. Ieder
een heeft last van elkaar op zo'n festival. Dat
zou 't enige bezwaar kunnen zijn dat Je tegen
het festival hebt."
Grootschaligheid
Het kan soms leuk en nuttig zijn, allerlei
muziek door elkaar.
..Dat kan ook nog. Maar goed, ik ben zelf niet
zo'n voorstander van grootschaligheid. Wat
me steeds verwondert is de kritiek uit de
BIM-kring. De BIM-muzikanten zijn ooit zelf
begonnenmet het organiseren van concerten,
in de Rotterdamse Doelen; er was toen blijk
baar niets mooiers dan één grote overaichte-
Hans Dulfer:
verwondering
om BIM-kritiek
lijke scene te hebben. In het BIM-Huis hangt
er nog een affiche van, een enorme stroom
namen, op een rijtje, net zoals meneer Acket
nu doet. Die houdt van een bepaalde soort
muziek, maar nog méér van het festival, zijn
festival, het grootste en beste van Europa. En
dat is Juist, want er is geen ander festival in
Europa waar naast de „ballerige" namen ook
de nieuwe vogels komen."
„Ik had op het festival van 77 harde kritiek
en ging gewoon op vakantie, tijdens het festi
valweekend. Acket wil de kritiek graag kort
sluiten en zijn critici tegemoetkomen. Hij
vroeg mij dus eerst om advies en hoeveel dat
kostte. Dat advies van mij is gratis en zo zat
ik in zijn stichting."
„Dat er nu niet door de Nederlandse top
gespeeld wordt, ligt vooral aan de BIM. die
mij te verstaan gegeven heeft dat ik niet voor
de improvisatoren mocht onderhandelen.
Dat verhaal is bekend."
Het IC P-orkest en het Van Regteren Al te na
kwartet zijn nu in een prachtvorm. Spelen
die niet vanwege de bedongen honoraria?
„Op het eerste festival speelde praktisch ie
dereen en werd flink betaald. BIJ Individueel
onderhandelen bepaalt Acket de markt
waarde en die ligt in veel gevallen niet zo
hoog. Er is een enquête gehouden, naar de
voorkeuren van het publiek. Daar kwamen
geen Nederlandse namen In voor. Dan kan ik
nog vertellen dat het allemaal Idioten zijn die
enquête-formulieren gaan zitten invullen,
maar Acket baseert zich er toch op. Ik vind
ook dat de Nederlanders onhandig met hem
omgaan; ik zou niet voor lage bedragen
spelen."
Het springt soms af op een paar honderd
gulden. Als je leuke muziek wilt hebben is
dat toch niet mogelijk. Kun jij Acket niet
een beetje van zijn kruideniers-mentaliteit
afhelpen?
„Kijk, die kruideniers-mentaliteit zit in de
eerste plaats in de muzikanten zelf. Groep-
managers zou verbonden moeten worden om
bandjes voor belachelijk lage prijzen aan te
bieden. Daarbij komt nog dat avant-garde
groepen altijd te laat aankomen en de groot
ste moeilijkheden maken. Wanneer Je een
progTamma in elkaar zet, schuif je die mak
kelijk opzij. Acket heeft Nederlandse impro
visatoren wel degelijk een rondschrijven toe
gezonden, met de vraag of ze konden spelen
en wat het kostte. Moet Je kijken wat voor
antwoorden hij krijgt en wanneer. Die komen
altijd te laat, en de verhalen zijn niet te
geloven. De één wil voor niks spelen en de
ander vraagt een krankzinnig bedrag
Clausule
Het festivalcontract bevat een exclusivi-
teitsclausule. Musici die op het festival op
treden mogen nergens anders in Nederland
spelen. Wat vind je daarvan?
„Er wordt door sommige groepen wel door-
geschnabbeld, die spreken dat gewoon af met
Acket. Je moet zo'n afspraak goed kunnen
voorbereiden en beargumenteren. Je moet er
dus wel wat voor over hebben. Ik heb 't
diverse malen aangetoond. Arnett Cobb
speelde vorig Jaar in clubs, je stelt zo'n man-
gerust en bezorgt een fles champagne op z'n
kamer. Aan de andere kant vind ik 't terecht
dat schnabbelen verboden wordt als er over
tochten uit Amerika betaald zijn. Over con
tracten valt te praten. Alleen gebeurt dat
weinig door die idiote managers, die de pape
rassen niet doorlezen. Als daar onzin in staat
moet Je als manger ingrijpen. Stel je voor dat
Acket van blauw houdt en iedereen in een
blauw pak wil laten spelen, en laten douchen
om ze schoon op het podium te hebben, dan
ben Je toch stapelgek als je daar niet tegen in
gaat!"
Nog een persoonlijke vraag: wat doe jij toch
In die jeugdorkesten, rockbandjes. Moet je
niet eens een saxofonist van internationaal
formaat worden?
„Het spelen zonder vaste groep bevalt me
uitstekend. Ik ben lekker vrijblijvend. Ik doe
wat, tot de mensen er ziek van worden en dan
begin ik weer ergens anders. Muzikanten zijn
niet te vertrouwen want ze spelen allemaal in
zes andere orkesten. Of het moet net zo zijn
als met Willem Breuker, die een soort ere
dienst ln stand houdt. En dat er geen duide
lijke ontwikkeling meer in mijn spel zit is
Juist 't aardige. Je kunt beter Je leven lang
aankomend talent zijn dan een wonderkind
op veertienjarige leeftijd, want dan gebeurt
er nooit meer wat met Je! Het is toch best
leuk, dat mensen zoals Jij zich zorgen over
mij maken".
door Frits Lagerwerff
AMSTERDAM Het was een avoq-
van in de jazzwereld bekende tegt&
stellingen. Trompettist Leo Smltl
een gerenommeerd pleitbezorger v*
de Amerikaanse avant-garde speeiü
voor anderhalve man en een paar*
kop in het Bim-Huis terwijl Al Jon*
een volslagen onbekend bluesartiei
zich in de gezellige Spiegeltent gecoi
fronteerd zag met een omvangrl]
geestdriftig heen en weer deinend
hoor. Als het over publieksbew
gaat moet de eigentijdse muziek tx
nog altijd volledig afleggen tegen bit
es en andere vormen van gezeülf
heldsjazz.
Blues is entertainment, nachtchii
muziek geworden. De tijden waar
deze bekentenislyriek bol stond vi
dagelijkss sores van Amerikaan
zwarten behoren reeds lang tot he,
verleden. Na de glorie-periode van(
country-blues, de jaren veertig, ve
schoof het bluescentrum van het (fel
pe zuiden van de Verenigde Stat*
naar Memphis en Chicago en, da»,
voor, naar Los Angeles. Daar koot*
Jones vandaan.
Of het nou een lange vliegreis,
oorlam teveel of een stukgelopen lfc
desaffaire was die Jones kwelde, fe
is dat deze zanger-gitarist zijn 8|fc
geltent-optreden als een grauwe ijqt
laar afwerkte.
Volledig versleten drie-akkoorden*
chés uit het repertoire van on*
meer Jimmy Reed en Elmore Jans
werden deels verluchtigd met mow
harmonica-spel van een in zonnefc
gestoken Duitser, Hans Fllegaufif
deels overstemd door Ian Harringte
een ravissante, vlot kakelende voj
11ste die er in de introducties van
nummers alles aan gelegen was
gedetailleerd van haar Hollandse i
varingen verslag te doen. Met de w
vinger gestrekt omhoog werd
hardheid van de Nederlandse gul*
geprezen en werden de Amsterdam
mannen om hun schoonheid gelod
en voor het Northsea Jazz Festb
uitgenodigd. Daar doet de breeék
chende en soepel stampende Ian N
nog een keertje dunnetjes over.
Rond het middernachtelijk uur
plaatste ik me naar het Blm-Hui
waar Leo Smith zich kennelijk in 4
zomertijd had vergist. Normaal p
sproken gaan de concerten hier ooi
ver na één uur door. Smith was ooki
vergezeld van enige Duitsers, nam
lijk bassist Peter Kowald en dnia
mer Oünther „Babe" Sommer. D»
dit wel rasechte improvisatoren zij
weet ik eerder van de rijk gevariee
de, heldere en Intieme muziek die n
hen op FMP-platen staat, dan va
het concert. De noten die ik nu nq
kon opvangen, bevestigden overig»
wel het hoge niveau van de laat*
schijf, Touch the Earth. Daarop kt
men welluidende vrije improvisatie
voor, afgewisseld door een verrasten
stukje Afrikaanse duimpiano. Vhxvd
song in a Dance of Unity.
ADVERTENTIE
Veel mensen hebben voor of tijdens
school- en rijexamen wat z.e noemen ..de
zenuwen". Zij kunnen zich minder paed
concentreren en maken daardoor vaak
onnodig fouten. Gelukkig is er voor hen
Valdispert, dat ook zonder bezwaar door
kinderen gebruikt kan worden. Valdis-
pert is een zuiver natuurprodukt uit de va
leriaanwortel. Valdispert brengt u weer
tot rust maar maakt niet loom of slaperig.
Valdisperl dragees zijn gemakkelijk in te
nemen. Vraag nadrukkelijk Valdispert.
Uitsluitend bij apotheker en drogist.
Lees vooraf de gebruiksvoorschriften.
Het -Nederlandse handboek Marc-CB
Van uitgeverij Jansma te Buitenpost
dit 100 pagina's tellende boek over de
27Mc. De prijs is 17,50.
Zo maar is een gedichtenbundel van
G. van Rooy. die ook de tekeningen
in het boekje van 47 bladzijden
maakte. De bundel is verschenen bij
uitg Wind. Amsterdam. Prijs: 17,50
Winkeldiefstal, geschreven door H.
Angenent Uitg Vuga. Den Haag. 175
blz - 29
Bij uitgeverij Van Loghum/Slaterus
ui Deventer zijn de volgende boeken
verschenen: Soort bij soort, beschou
wingen over ruimtelijke segregatie
als maatschappelijk probleem onder
redactie van P W. Blauw en C Pastor
(297 blz. 39,50» en De kleine mid
denstand in Nederland, een vergelij
kende studie tussen de oude en de
nieuwe middenstand door J. H. Pom-
pe (362 blz. 36,50)
Speciaal vandaag
door W. Wielek-Berg
Louis de Funès moest tot zijn negen-
enveertigste wachten voor de grimas
sen van zijn flexibele hoofd en het
springerige bochtenwerk van zijn
schamel karkas voor roem en geld
zorgden. Nu is hij rijk, misschien ge
lukkig, maar niet gezond: in 1975, na
zijn 125ste film, kreeg hij een hartin
farct en sindsdien moet hij het kal
mer aan doen. Zijn produktie blijft
beperkt tot één film per jaar.
Intussen is hij vijfenzestig geworden
en klaarblijkelijk achtte hij de tijd
gekomen om zich aan het hogere te
wagen. Hij greep naar Molières kome
die „l'Avare". (De Vrek) geregisseerd
door Jean Oirault. Overigens zult u in
de advertenties tevergeefs naar de
naam Molière zoeken: waarschijnlijk
was de bioscoopbusiness bang dat
die te zwaar zou aankomen in deze
verregende komkommertijd
De Funès brengt het er al met al niet
slecht van af, ook al blijft hij als de
legendarische Harpagon die hij is
een bekkentrekker met een uitge
breid repertoire aan smoelen, een on-
verbiddellljke, duizelingwekkende
beweeglijkheid en een stem die het
schreeuwen niet kan laten. Maar al
krijsende weet hij de tekst toch gear
ticuleerd te brengen en dat mag hem
hoog worden aangerekend.
Hij holt door de film, voortdurend
achtervolgd door de angst om zijn
lieve geldje, dat hij ln de tuin be
graaft en met louche praktijken
door W. Wielek-Berg
Dave Allan ten voete uit.i
Eerste aflevering van een serie
van zeven shows rondom de
Ierse komiek Dave Allen.
Ned. 1, 21.55 uur
Kerkepad '80. Zesde afleve
ring in een reeks tochten langs
historische kerken, kloosters
en kapellen. Ditmaal een route
in Amsterdam en een door Nij
megen.
Ned. 2, 23.00 uur
Je hebt hem immers nog.
Documentaire over een
twaalfjarig jongetje dat vier
jaar geleden een ernstig auto
ongeluk heeft gehad. Hij liep
daarbij hersenletsel op en is
nu lichamelijk gehandicapt
Ned. I. 23.00 uur
De term neo-realisme wordt licht in
de mond genomen, maar een definitie
van die periode uit de Italiaanse film
geschiedenis en een bepaling van de
films die ertoe gerekend dienen te
worden is minder gemakkelijk dan
het lijkt We zullen op dit thema over
niet al te lange tijd dieper ingaan,
want op instigatie van de stichting
„Cinemathema" wordt- van 4 tot 30
november in de filmhuizen een festi
val gehouden dat aan dit thema is
gewijd
Vast staat wel. dat Michelangelo An-
tonioni en Federico Fellini nauwe
lijks onder die noemer gevat kunnen
worden, ook al waren hun eerste films
door deze stroming beïnvloed.
Twee van die vroege films worden nu,
dank zij film International, ver
toond: Antonioni's Cronaca di un
Amore" („Kroniek van een liefde")
uit 1950 (zijn speelfilmdebuut) en Fel-
tinl's „I Vitelloni" uit 1953 (zijn derde
speelfilm).
In beide films is een duidelijke ver
wantschap te vinden met het latere
werk in „Cronaca di un Amore" een
alles doordringend pessimisme dat
zich richt op de verstarring van de
maatschappij, de vervreemding tus
sen en de emotionele leegheid van de
mensen, het menselijk tekort tout
court, gepaard aan geheimzinnigheid
en ambivalentie, belichaamd door de
vrouwenfiguur (in „Cronaca di un
Amore" is dat Lucia Bosè. in veel van
Antonioni's latere films Monica Vit-
ti). In „I Vitelloni" wordt de band met
het toekomstige werk vooral ge
vormd door het sterke autobiografi
sche element
Verloren liefde
„Cronaca di un Arnore" vertoont
overeenkomsten met de Amerikaan
se en Franse ..zwarte series". De film
begint met het onderzoek van een
detective naar een voorval ln het ver
leden (ongeluk? misdaad?). Door dat
onderzoek herleeft tijdelijk de oude
liefde tussen een rijke vrouw en een
arme man. maar die gaat te gronde
aan schuldgevoelens, zwakheid en
egoïsme.
Hoewel het landschap (in dit geval
het Milanese stadlandschap) ln „Cro
naca di un Amore" een grote rol
speelt is het nog niet, zoals in Anto
nioni's latere werk, hét middel om
zijn gevoelens uit te drukken. De
mensen zijn nog niet tot abstracties
verstard, zij zijn gewoner, opener,
daardoor misschien boeiender. Ik
vond „Cronaca di un Amore" niet
alleen een veelbelovend debuut,
maar een voortreffelijke, spannende
film die ook zou aanslaan als Anto-
nioni niet de naam had gekregen die
hij nu heeft.
De grote kalveren
„I Vitelloni" blijkt, bij herzien, een
van Fellini s beste films te zijn. Hij
speelt in zijn geliefde en verfoeide
geboortestad Rimini en gaat over een
vijftal „vitelloni's", (letterlijk: grote
kalveren), overjarige straatslijpers,
leeglopers en moederszoontjes die
dromen van vlucht naar de grote stad
maar in hun sleur blijven hangen. Er
is er maar één (Fellini zelf onder een
andere naam. want in ,4 Vitelloni"
verbeeldt hij een stuk van zijn eigen
leven) die inderdaad uitbreekt
In deze film vindt men nog niet het
irrationalisme, de religieuze mystiek,
de bizarre overdaad die veel van Fel-
lini's latere films kenmerken. Het is
ook zeker geen idyllisch-folkloristi-
sche verheerlijking van het leven in
een kleine stad. Als onder de micro
scoop wordt de ondergang van een
sociale groep geanalyseerd, als men
bij zoveel humor en melancholie, bij
zoveel onrust en wanhoop die dicht
onder het oppervlak klopt, het woord
analyse tenminste mag gebruiken.
Overigens moet men in geen van bei
de films de sociale aanklacht, die op
het eerste gezicht zo evident lijkt,
overschatten. Antonioni en Fellini
zijn niet echt sociaal geëngageerd,
maatschappelijk onrecht gaat hun
niet wezenlijk ter harte. In „Cronaca
di un Amore" komt de onvrede voort
uit metafysische somberheid, in „I
Vitelloni" uit persoonlijke betrokken
heid bij een weinig vreugdevolle le
vensfase
Cronaca di un Amore: Amsterdam-
Cinecenter.
I Vitelloni: Amsterdam-Kriterion;
Den Haag-Kijkhuis
tracht te vermeerderen. Gaarne wil
hij zijn hele familie daaraan opoffe
ren, doch dat wordt verhinderd door
een deus ex machina in de gedaante
van een lang vermiste familievader. U
weet het: de klassieken waren sterk
in zulke bliksemsnelle finales. Eerst
de boel overhoop halen, dan de hele
ratteplan weer op de pootjes zetten,
naar geloofwaardigheid werd niet ge
streefd, toneel moest toneel blijven.
Vooral in het begin zet de Funès met
doeltreffende middelen een overtui
gende Harpagon neer. daarna gooit
hij er weer te veel trucjes tegenaan
(trommelvuur van de tong, plissering
van de kale schedel die doorloopt tot
het achterhoofd, noem maar op). Dat
„l'Avare" veel beter is dan het gros
der films die de laatste tien Jaar rond
de Funès cirkelden is niet in de laat
ste plaats te danken aan de naïeve,
vertederende en bekwame manier
waarop film en toneel door elkaar
worden gehusseld. De terzijdes zijn
gehandhaafd, verhongerende paar
den zijn geschilderd decor, zelfs
wordt en passant een nieuw bedrijf
aangekondigd, maar de wensdromen
en gedachten krijgen we niet te horen
doch te zien. Zo zwoegt Harpagon
aan het eind, voor eeuwig geketend
aan zijn aanbeden geldkist, door een
onafzienbare woestijn, op de hielen
gezeten door een matrone met een
rammelende kerkezak. Tragisch is
dat niet. vermakelijk wel
Amsterdam-Tuschinski 1; Den Haag-
Metro pole 1; Rotterdam-Corso en
verder ln zeventien theaters overal
in het land, a.L
Louis de Funès als de legendarische Harpagon in l'Avare naar hf
boek van Molière.
Beeld uit I Vitelloni, die
Fellini in zijn geboortestad
Rimini laat spelen.
David Hamilton steekt het niet onder
stoelen of banken dat hij fotograaf is
van zijn stiel en de film als uitje
beschouwt. Eerst met „Bilitis", nu
met „Laura" doet hij zich kennen als
een aanbidder van mooie foto-model
len, die hij in allerhande esthetische
standen fondantzacht filmt. Niet al
leen in Frankrijk, ook in Nederland
en waarschijnlijk in de hele wereld
sieren zijn zoete filmplaatjes ansich
ten, kalenders en meer van dat spul.
Hij waant zich erotisch bevlogen,
maar die erotiek is zo onaards dat
niemand er een smakelijk soepje van
kan koken.
In „Laura" bedient hij zich van een
Kasteel-romannetje als vehikel voor
zijn vogelvluchtige gedachten. Een
beroemde beeldhouwer heeft een
zwak voor schone nymfjes van der
tien tot vijftien of daaromtrent. De
dochter van zijn vroegere geliefde
trekt zijn kunstenaarsoog, maar de
moeder is jaloers en tussen droom en
daad dringen zich nog andere bezwa
ren: het oog voornoemd (nee, alle
twee) wordt tijdens een brand zwaar
beschadigd door een önkruidverdel-
gingsmiddel, dat toevallig in de weg
staat.
Gelukkig blijft zijn gezicht even mooi
als het was (Hamilton heeft ongetwij
feld een horreur van lelijke en ver
minkte mensen) en bovendien blijkt
die blindheid maar tijdelijk: na een
niet alleen artistiek rendez-vous met
het meisje kan hij weer genieten van
de zachtgekleurde natuur. Misschien
hebben maagden toch wonderbare
gaven, tenslotte wordt zulks ln oude
kronieken vermeld. Wie weet welk
een vruchtbare oogst een nieuwe tak
van de alternatieve geneeskunst weet
te ontworstelen aan dit braakliggend
terrein. Kitsch natuurlijk, van de
zwijmelende soort Vervelend boven
dien voor mensen die geen zin hebben
anderhalf uur te kijken naar fraai vel
geboetseerd rond opmerkelijke ribb
kasten
W. W.J
Amsterdam-Nöggerath en CincN
ter; Rotterdam-Alhambra 1; Dl
Haag-Metropole 3, 16 jr.
Die Blechtrommel Film van Vol
Schlöndorff naar de roman van Oün
Grass, met pen unieke bijdrage van Di
Bennent als Oskar, de kleine trommek
De gehele week in City 6. Amsterdam
Tivoli 3, Apeldoorn.
Umberto D. Schitterende film van Vltli
de Sica over de fatsoenlijke armoede!
een oude man. De gehele week in Kil
rion, Amsterdam; Filmhuis. Nijmegen
Ia einem Jahr mit 13 Monden Bizarre 1
vol gefrustreerde mensenliefde van Bal
Wemer Fassbinder. De gehele week in 1
terion. Amsterdam.
La Notte De film waarmee Michelan#
Antonioni twintig jaar geleden berod
werd. met Marcello Mastroianni, Mo*
Vitti en Jeanne Moreau in de hoofd»#
De gehele week in Filmhuis Delft
Rashoraon De beroemdste film van
Japanner Akira Kurosawa. De gehele
in Filmhuis, Utrecht en The Movies, A
sterdam.
Les petites Fugues Bijzonder charm*
film van de Zwitserse cineast Yves Y«n
over een oude boerenknecht die op I
brommer de vrijheid verkent De gel*
week in Filmhuis. Den Bosch.
Meneer Hulot met vakantie Klassielu
medle van en met Jacques TatL De geit
week ln Springhaver Utrecht.
Satyricon Fellini's bizarre en barokke
beelding van het oude Rome. De getf
week in Cinecenter. Amsterdam
Last Tango ia Paris Schokkende en
roerende film van Bernardo Bertohi
met Marlon Brando en Maria Schneid*
de hoofdrollen. De gehele week in Cine*
Den Haag.
Mon Oncle Mooie komedie van en l
Jacques Tati. De gehele week in Sprul
ver. Utrecht
