Televisies praten over
ongemakken op congres
Twijfels over toekenning
van tv-zendmachtigingen
Crauko's balletten
vallen tegen
World's First T.V. Convention
Uitzending Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap geen succes
Bestuur VPRO
hekelt actie
programmamakers
*&§i ar
Hebt u nog een SLIJTERSCADEAUBON?
Uitzonderlijk
enthousiasme
voor violist
Nieuwe boeken
ZATERDAG 21 JUNI 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
F
E
door Dirkje Houtman
AMSTERDAM Vanaf maandag komen 250 televisietoestel
len, die zijn uitgerust met menselijke eigenschappen, voor vijf
dagen bij elkaar om op de „World's First T.V. Convention" de
nijpende problemen van het televisiewezen te bespreken. Dat
gebeurt in The Bank, een videostudio aan de Haarlemmer
straat 118 in Amsterdam.
Het zijn afgevaardigden van alle
soorten en modellen televisies uit alle
delen van de wereld. Vijftig ervan
zullen het woord voeren, de overige
tweehonderd zijn waarnemers.
Een wat ongewone bijeenkomst die
veel overeenkomsten vertoond met
de welbekende congressen van za
kenlieden of politici waarn toespra
ken en discussies een vast onderdeel
vormen. Ook het publiek mag hierbij
aanwezig zijn, elke avond tussen acht
en tien uur, maar het kan niet deelne
men aan het congres.
De „World's First T.V. Convention"
('s Werelds Eerste Televisie Congres)
is een project van de van orsprong
beeldende kunstenaar Raul Marro-
quin. Hij is afkomstig uit Colombia
en werkt sedert 1970 in ons land na
dat hij de Jan van Eyk Academie in
Maastricht bezocht.
Hij heeft diverse disciplines binnen
de beeldende kunst uitgeprobeerd en
kwam uiteindelijk terecht bij video
omdat het het meest geavanceerde
medium is.
In zijn werk van de laatste jaren
vormt het begrip televisie een vast
onderdeel. Niet alleen de afbeelding
ervan op bij voorbeeld tekeningen of
aquarellen maar ook de reële aanwe
zigheid van tv's in installaties, sculp
tures die zijn opgebouwd uit video
monitoren of waarin video-monitoren
voorkomen. Een voorbeeld is de „vi
deo-guards": twee bewakers gehuld
in „detective"-trench-coats met
hoofden van video-monitoren waarop
het beeld van een kauwend mannen-
gezicht is geprojecteerd. Maar ook de
„video-ghost" (video-speel), een mo
nitor met sneeuw erop dat door een
doorzichtig laken heenschemert.
Beeldtaal
Daarnaast maakt Marroquln ook vi
deobanden waarvoor hij de stereoty
pen van de Amerikaanse televisie ge
bruikte om een eigen beeldtaal te
ontwerpen. Onder meer in „Super
man's Last Adventure", een zes uur
durende video-serie over deze super
held. Van een gepolijste serie zoals de
televisie die uitzendt is hierbij geen
sprake al zijn er wel vaste en herken
bare elementen in te ontdekken; de
tussen de scène's gemonteerde recla
mes, het principe van een serie, en de
tv-held die de doorsneekijker direct
herkent.
Maar hij past al deze elementen op
een eigen manier toe, hergebruikt ze
tot op zekere hoogte, plaatst ze in een
andere samenhang om er een nieuwe
betekenis aan te geven. Het is te
vergelijken met de manier waarop
Roy Lichtenstein de strips in zijn
werk gebruikt en met Andy Warholis
legendarisch geworden Campbell-
soepblikje, dat hij exact natekende.
Met het televisie-congres voegt Mar
roquln de resultaten van het werk dat
hij tot nu toe maakte samen. De wijze
van installeren, waarin video-monito
ren met menselijke eigenschappen
worden uitgerust, is tot in zijn uiter
ste consequentie toegepast in de
vorm van het congres.
Daarnaast wordt via reportages ge
toond wat er zich in het kader van het
congres buiten het gebouw afspeelt,
waarin ook weer de advertenties
dit keer ook Japanse en het bewust
Raul Marroquin, Video-Ghost
Asleep, Videoinstallatie, 1975.
niet synchroon lopen van tekst en
spel, terugkomen.
Experimenteren
Marroquin houdt zich bezig met tele
visie omdat het een groot aantal men
sen bereikt en hét meest ontwikkelde
medium is dat indrukken creëert.
Daarvoor gebruikt hij video om te
experimenteren omdat dit apparaat
technisch niet verschilt van televisie.
Bij dit alles intrigeert de Amerikaan
se televisie hem, omdat het de slecht
ste manier is waarop televisie ge
maakt wordt.
In de hele wereld wordt het nage
bootst en wat er zich in de Nederland
se huiskamer aandient is er nog maar
een slechte kopie van. Het heeft niets
te maken met communiceren of
creëeren, meent hij, maar is geba
seerd op verkoopprincipes. De recla
mes in zijn werk is daar een signaal
van. „Elke kijker in Amerika wordt
geconfronteerd met reclame. Het
vormt de brug tussen wat kijkers
herkennen en televisie pretendeert te
doen, namelijk verkopen", aldus Mar
roquin.
Met zijn experimenten probeert hij
een eigen televisietaal te ontwikke
len, omdat die nauwelijks bestaat.
Televisiemakers steunen op de ver
worvenheden van de film en dat is
een totaal ander medium. Alleen al
de manier van projecteren op een
groot scherm vereist een andere op
nametechniek. De kleuren zijn an
ders en de methode is directer. Het
resultaat van de opname is onmiddel
lijk zichtbaar zonder dat er een labo
ratorium aan te pas komt, legt hij uit.
Marroquin vindt dat televisiemakers
zich beperken door video te negeren
en er niet mee te experimenteren.
Met de ontwikkeling van televisie
verandert volgens hem ook het kijk
gedrag waar de makers rekening mee
moeten houden. De „prime-time" (pe
riode tussen zeven en elf met de
grootste kijkdichtheid) bestaat bin
nenkort niet meer, als de huisvideo
gemeengoed is geworden. Niemand
hoeft dan meer thuis te blijven, kan
de programma's vooraf selecteren.
Ook de introductie van teletekst, da
tabank en kabel vereist een andere
benadering van de tv.
Overbelasting
Dat heeft niet alleen consequenties
voor de kijkers maar ook voor de
televisietoestellen zelf. Het zijn de
hete hangijzers waarover de afge
vaardigden tijdens het tv-congres
zullen spreken.
Er wordt bekeken wat er gedaan kan
worden tegen de overbelasting van
televisietoestellen nu binnenkort ook
West-Europa 24 uur per etmaal uit
gaat zenden. De ongemakken die de
toestellen ondervinden van de steeds
wisselende onderdelen komen aan de
orde en tijdens het congres wordt
geprobeerd om tot een standaardsys
teem te komen. Ook willen de televi
sietoestellen werken aan een rehabili
tatie van hun positie, die door de
invoering van allerlei neventaken
zoals het toevoegen van de computer
functie, is aangetast.
Iedere avond verloopt volgens een
door Jan van Galen
HILVERSUM Het aardige van ons omroepbestel is dat iedere groepering, via radio en tv
aan het woord kan komen. Zo kunnen we dagelijks de levensbeschouwelijke opvattingen die
er in dit land leven vernemen. De VARA-haan kraait het socialisme uit, de KRO neemt ons
mee op verre reizen van de paus, de AVRO zet zich in voor vrijheid en democratie en Veronica
laat ons weten dat we jong zijn en wel eens wat willen.
Maar er is nog veel meer. Naast deze
officiële omroepen zijn er ook nog
zendgemachtigden, waar men welis
waar geen lid van kan zijn, maar die
wel zendtijd mogen vullen. De groot
ste club de IKON, de zendgemachtig
de namens de kerken, krijgt twee
maal per week de kans te vertellen
dat kinderen en bejaarden ook men
sen zijn; verder zijn er nog de Huma
nisten, de buitenlandse minderhe
den, Surinamers, Molukkers, Socute-
ra, STER en de politieke partijen.
Om aan zendtijd te komen moet een
groep kunnen aantonen iets nieuws
toe te voegen aan de reeds bestaande
informatiestroom Daarbij moet de
doelgroep eejj wezenlijk onderdeel
uitmaken van de samenleving. Bij
het ministerie van CRM, alwaar de
aanvraag ingediend moet worden, lig
gen momenteel verzoeken van de fe
deratie van steelbands, de vrijmetse-
Speciaal vandaag
laars, homofiele taxichauffeurs, de
vereniging van sado-pessimisten, de
bond van vrijzinnige tuinders en de
club van ontevreden echtgenoten.
Vooralsnog ziet het er naar uit dat
deze zendtijdaanvragers geduld moe
ten uitoefenen.
Middelen
Het Nederlands Israëlitisch Kerkge
nootschap (NIK) is er wèl in geslaagd
CRM te overtuigen dat zendtijd voor
deze groepering een noodzaak is. Op
29 juni van het vorig jaar heeft de
minister het NIK dan ook 60 minuten
televisie per jaar toegewezen. Het
NIK heeft al radiozendtijd (15 minu
ten per maand) -sinds enige jaren.
Alle scherts even daar gelaten be
hoeft deze ontwikkeling toch enige
kritische kanttekeningen. Het Neder
lands Israëlitisch Kerkgenootschap
is een federatie van joodse gemeen-
Speciaal morgen
Europees kampioenschap
voetbal voor landenteams - de
wedstrijd om de kleine finale
tussen Italië en Tsjechoslowa-
kiie
Ned. 1/20.27
In het VARA-tv-program-
ma „Wat voor weer iou het
zijn in Den Haag?" bespreken
Van Thijn en Terlouw hét
voor en tegen van een progres
sief kabinet. Aanwezig zijn
ook leden van het Zuidelijk
Afrika Komitee en prof. Van
Hulst, die praten over olieboy
cot. CNV-voorzitter Harm van
der Meulen gaat in op uitlatin
gen van minister-president
Van Agt over de rem op de
sociale uitkeringen.
Ned. 2/22.30
Gasten in „In de rooie
haan": Ria Beckers (PPR) over
de progressieve samenwer
king en Dolman (voorzitter
Tweede Kamer) over uitspra
ken van premier Van Agt.
Wim Kok behandelt de soci
aal-economische toestand. An
dere onderwerpen: de hypo
theekrente en de voorjaars
nota.
Hilv. 1/13.03
TROS-Aktua in gesprek
met Geertsema over Taralym-
pics en een discussie over
kernenergie tussen PPR-
Tweede-Kamerlid Leo Jansen
en de directeur van kerncen
trale Dodewaard.
Hilv. 2/17.36
Die verrukkelijke Bach: een
luchthartige, tevens seriueze
film- over de componist, die
ook voor onze tijd nog spring
levend blijkt. Jazz, swing en
folk, maar ook Yehudi Menu-
hin en Stokowski dragen hun
steentje bij
Ned.-1/20.15
Europese kampioenschap
pen voetbal voor landenteams.
Finalewedstrijd W.-Duitsland-
Belïle' Ned.-2/ 20.25
Toen de Tjechische regis
seur Otakar Votocêk zijn eind
examenwerkstuk afleverde op
de Nederlandse Film en Tele
visie Akademie werd zijn film
Schijnbewegingen uitgeroe
pen tot de beste Akademiefilm
van het jaar
Ned.-r21.35
Hofland ontmoet in zijn se
rie gesprekken prof. Duynstee,
hoogleraar staatsrecht te Nij
megen, columnist van De Tele
graaf en soms adviseur van de
vaderlandse politici
Ned.-2/22.45
Holland Festival recht
streeks uit Muziekcentrum
Vredenburg te Utrecht een
deel van de slotavond met het
Promenade-orkest en het Om
roepkoor. Margarethe Albers,
sopraan; Marianne Dieleman,
alt; Nico Boer, tenor en Henk
Smit, bas
Hilv.-2/19.00
ten in Nederland. 43 gemeenten zijn
bij het NIK aangesloten. In totaal
gaat het om 75 procent van de bij een
kerkgenootschap aangesloten joden.
In Nederland leven ongeveer 30.000
joden. De helft daarvan is georgani
seerd. Slechts 12.000 joden zijn aan
gesloten bij het NIK en daarmee is
dan ook de geringe omvang van de
doelgroep voor de tv-uitzendingen
aangegeven.
De minister heeft dan ook maar een
uur zendtijd per jaar gegeven. Het
NIK-krijgt voor dat uurtje 22.000 gul
den ter beschikking. Met de beste Wil
van de wereld valt daar geen fatsoen
lijk tv-produkt van te maken. Een
reclamespot van anderhalve minuut
kost doorgaans al het veelvoudige.
Met dat budget is het NIK de markt
op gegaan. Nederlandse tv-makers
die werden aangezocht het program
ma te maken gaven stuk voor stuk
nul op het request. Voor dat bedrag
komen ze zelfs de voordeur niet uit.
Uiteindelijk bleek de Franse rabbijn
Josy Eisenberg (46) bereid te zijn de
produktie op zich te nemen. Eisen
berg woont in Parijs. Hij is in dienst
van de Franse staats-tv en maakt
jaarlijks 80 programma's over joden
in Frankrijk en België. De Franse tv
zendt een maal per week een bijbelles
van vijftien minuten van Eisenberg
uit en twee keer per maand een pro
duktie van 30 minuten over het jo
dendom. Tussen de bedrijven door
heeft hij ook nog kans gezien een
script te maken voor de Franse film
komiek Louis de Funes (De avontu-
Van onze radio- en tv-redactie
HILVERSUM Het bestuur van de
VPRO betreurt de polarisatie die van
bedrijfszijde is uitgeroepen via de
VPRO-gids. Het bestuur acht dit niet
in het belang van het streven naar de
B-statüs. Het bestuur heeft dit giste
ren in een verklaring bekend ge
maakt. De programmamakers zijn
een actie onder de leden begonnen
voor het behoud van redactionele
vrijheid. Tijdens de ledenvergadering
van twee weken geleden nam de
meerderheid van de raad een motie
aan waarin staat dat de vereniging
directe invloed moet kunnen uitoefe
nen op het programmabeleid van de
omroep. Een meerderheid van het
bestuur stapte toen op. Het overge
bleven bestuur zegt nu dat het abso
luut niet de programma's wil voor
schrijven en dat het bedrijf in de
zojuist begonnen campagne een valse
afspiegeling van de werkelijkheid
geeft.
ren van rabbi Jacob) en verschenen er
enige boeken van zijn hand. Een on
gekende hoge produktiviteit die voor
de inhoudelijkheid het ergste doet
vrezen.
Zijn eerste Nederlandse tv-produkt
geeft dan ook voorspelbare afspiege
ling van zijn werkmethode. „Joods
leven in Nederland toen en nu" heeft
kop noch staart. De kijker wordt in
vijftien minuten op de hoogte ge
bracht van de eeuwenoude joodse
traditie in ons land, om vervolgens de
huidige situatie van de joden in tien
minuten voorgeschoteld te krijgen.
Eisenberg die de Nederlandse taal
niet eigen is, heeft zich door de staf
van het NIK laten souffleren en is
vervolgens als een doorgewinterde tv-
maker te werk gegaan: mooie plaat
jes van gebouwen en oude prenten,
korte interviewtjes en beelden van
hedendaagse joodse instellingen.
Volgens het NIK IS Eisenberg zeer
goed op de hoogte van de geschiede
nis van de joden en derhalve de aan
gewezen man voor de job. Na enig
doorvragen blijkt echter dat de finan
ciële „eisen" uiteindelijk van door
slaggevende betekenis te zijn ge
weest! Het doel heiligt de middelen
ook blijkbaar bij de mini-zendge
machtigden en daarmee wordt geheel
voorbij gegaan aan de grond waarop
de zendtijd is toegekend, namelijk
het maken van een programma voor
(een deel van) de joodse achterban en
het begrip kweken voor de positie
van joden in ons land.
Het is op zijn zachtst gezegd ondoor
dacht dat CRM wel zendtijd toekent
maar weigert daar financiële midde
len voor ter beschikking te stellen.
Het zou ook niet mogelijk moeten
zijn dat een aanvrager alleen hoeft
aan te tonen dat hij iets nieuws onder
de zon wil brengen en niet verplicht
wordt te bewijzen dat hij het financi
eel kan waarmaken.
Zo kan het dus gebeuren dat het
eerste programma van het NIK ge
maakt wordt door iemand die nauwe:
lijks op de hoogte is van de verhou
dingen en binnen ons land en moet
werken met een budget waar je een
student van de filmacademie met
goed fatsoen niet op pad zou durven
sturen. Het NIK rekent op de clemen
tie van de kijker. Men is het er over
eens dat het eerste produkt geen suc
ces is geworden. Maar zegt het NIK:
„Geef ons een kans, we moeten roeien
met de riemen die we hebben". Het
zou dan ook nuttig zijn dat CRM
eerst zwart op wit krijgt dat de Bond
van Gefrustreerde overstekers op fi
nancieel gebied goed uit de voeten
kan, alvorens een zendmachtiging
wordt gegeven.
Raul Marroquin, bedenker van de „World's First T.V. Convention",
een congres waaraan 250 televisies deelnemen, en dat van 23 tot 27
juni in Amsterdam wordt gehouden.
foto: Erwin Verheijen
tevoren opgestelde agenda, met de
vaste toespraken en discussies. De
afgevaardigden onderscheiden zich
door een in vorm en kleur afwijkend
sneeuwbeeld en ze hebben blikken
na-vibrerende stemmen. Een guru
uiteraard met een oranje sneeuw
beeld geeft zijn medetoestellen
elke avond meditatieles en tot ver
maak van de congresleden treden
The Sets op, een punkgroepje dat uit
vier tv-toestellen bestaat. Het is niet
onverwachte demonstraties plaats
vinden, omdat de fabrikanten van de
televisie-toestellen ook van zich zul
len laten horen. Elke avond wordt er
bovendien een samenvatting gegeven
van hetgeen er in de voorafgaande
dagen is besproken. World's First
T.V. Convention zal dan op 27 juni
afgesloten worden met een persconfe
rentie. Pas dan zullen de resultaten
van het congres bekend zijn.
Drakerige pathetiek bij Stuttgarter Ballett
door Eefje van Schaik
ROTTERDAM In 1961
werd de van origine Zuid-Afri
kaanse choreograaf John
Cranko, die het grootste deel
van zijn carrière in Londen
(Royal Ballet) had genoten,
tot artistiek leider van het
Operaballet in Stuttgart be
noemd. In de volgende twaalf
jaar, namelijk tot zijn tragi
sche en onverwachte dood in
juni 1973, wist hij vooral door
zijn inspirerende en persoon
lijke begeleiding van jong ta
lent het onbeduidende Stutt
garter Ballett te veranderen
tot een internationaal erken
de groep van topdansers en
choreografen.
Twee van de bekendste figuren die
uit deze Cranko-school zijn voortge
komen, zijn de Amerikaan John Neu-
meier (Hamburgischen Staatsoper)
en de Tsjech Yiri Kilian (Nederlands
Danstheater). Cranko's invloed op
het West-Europese ballet is daarmee
onmiskenbaar groot.
Marcia Haydée, de huidige leidster
van het Stuttgarter Ballett erkent
het belang van Cranko's erfenis en uit
verlangen om de oorspronkelijke
identiteit van „zijn" groep te handha
ven, heeft zij veel van zijn choreogra
fieën op het repertoire gehouden. Vier
voorbeelden hiervan waren donder
dag- en vrijdagavond in het kader
van het Holland Festival te zien in de
Rotterdamse Schouwburg, namelijk
Brouillards (1970, Debussy), Opus I
(1965, Webern), Pas de deux Aus Hol-
bergs Zeiten (1967, Grieg) en Poeme
de l'Extase (1970, Scriabin). Dit in
tegenstelling tot de oorspronkelijk
aangekondigde Mahler-balletten van
Béjart en Kenneth MacMillan.
Hoe stimulerend en inspirerend Cran
ko's persoon zeker voor zijn omge
ving geweest moet zijn, in choreogra
fisch opzicht is zijn persoonlijke erfe
nis een tegenvaller. In zijn ballet met
de misleidende titel Brouillards (ne
vels) reeg hij op negen preludes van
Debussy (die nu vrij grof en ongenu
anceerd worden gespeeld door Glenn
Prince) een serie van zeven duetten
en trio's tussen twee ensemble delen
aan elkaar. Velen van de zestien in
hagelwitte pakken gehulde dansers
leken echter meer op veredelde gym
nastische poppen dan op genuanceer
de dansers, die vanuit een organisch
gevoel bewegen. Ondanks de humor
in enkele delen (onder andere een
geestig mechanisch trio voor drie
mannen) bleef dit ballet zonder span
ning of adem, en zodoende in mistige
nevels hangen: een mist waarin de
dansers elkaar maar nauwelijks aan-
Lachspieren
ADVERTENTIE
Die is nog slechts geldig tot 1 juli 1980.
Maar ook na die datum blijft een goede fles leuk om te geven
en fijn om te krijgen.
De slijter-wijnhandelaar, uw drankenspecialist.
door W. H. Wolvekamp
ROTTERDAM In het kade: lig
het Holland Festival heeft het ja
terdams Philharmonisch Orkest jet
derdagavond onder leiding va
vid Zinman een Russisch progrj1
ten gehore gebracht met als n
Peter Zazofsky, de tweede prj a
naar van het vorige maand geho ih
Koningin Elisabeth-vioolconc j
Tevens verleende aan dit concer
dewerking het Philharmonisch
„Toonkunst" onder leiding van
gent Jan Eelkema.
Uitgevoerd werden de Ouvj
Roeslan en Ljoedmila van M,
Glinka, de vader van de Rusj m
nationale muziek, het Vioolconc «e
D gr. van Tsjaikowski, de Syn
sche Suite „Antar" van Rimskj 15
sakow en de Polowetser dansen u l°l
opera „Vorst Igor" van Borodjit I c
de
De ouverture van Glinka gal
staaltje van voortreffelijk same: 1
van de strijkers in de snelle dele:33
celli ontwikkelden in de cantft
een nobele klank. Zo uitgevoerd) h
toch altijd een interessant speelt; sj.
De vermaarde violist Leopold 4
aan wie Tsjaikowski aanvanki Nf
zijn vioolconcert had opgedra je;
wilde het in verband met de te; J
technische moeilijkheden niet le
len. Na aanvankelijk scherpe fa W
ging dit vioolconcert al spoedige jl
populairste soloconcerten beha m
Het vormt voor iedere violist
alleen in technisch maar ook int 0
kaal opzicht een uitdaging. Peter v
zofsky bleek deze avond vollef
gen de soms monsterachtige J
lijkheden van dit vioolconcert3
wassen. Hij spé&lde met een 2
verbluffende virtuositeit en J
prachtige warme en volle toi
voltallige publiek toonde ziel
thousiast over zijn spel dat
gift (zeer ongebruikelijk na eet
tisch optreden tijdens een orkt,
voering) niet achterwege konq
Het werd een Recitatief en f)
van de reeds legendarisch
violist Frits Kreisler.
Een sprookje van de Rd
schrijver Sijenkowski vormde ij
gangspunt van Rimski-Korsi
Symfonische Suite „Antar", a
kelijk als tweede symfonie b
Eigenlijk dus een soort progi
muziek. David Zinman bracht
avond „Antar" in zijn oorspro
ke versie. Een bijzonder boeiei
kleurrijk werk waarmede het B
uitstekend voor de dag kwam.
De avond werd besloten met Bi
jins Polowetser Dansen. Dit r
bekende deel uit Borodjins Vorst
kreeg een vertolking waar de v
afspatten. Orkest en koor droe.
gelijke mate bij tot een uitvoei
rijk aan elan en temperament.
keken om nog iets van gevoel uit te
stralen.
Vroeger werd Cranko vaak geprezen
om zijn opbouw van sterke mimische
karakterrollen. In Opus 1 wordt dat
echter op een gruwelijke ouderwetse
manier in volle pathos met veel
„kruip-door, sluip-door" aangetoond.
Als bezetenen draaien, springen, rol
len, liften de leden van het lichtblau
we corns de ballet rond een man en
een vrouw (Richard Cragun en Su
zanne Hanke), maar om welke emo
ties het bij deze impressie van de.
levenscyclus van de mens gaat, is
raadselachtig.
Nog veel erger wordt de drakerige
pathetiek, die op je lachspieren gaat
werken, bij Poème de l'Extase, waar
in de diva Birgit Keil aanbeden wordt
door de jonge minnaar Egon Madson.
Ze herinnert zich in een droom haar
vier vorige minnaars en dat thema
vertaalde Cranko met wellustig ge
wapper met doeken, en opnieuw een
heftig gekronkel, gezwaai en ge
spring. De op zichzelf prachtige kos
tuums en decors (Jürgen Rose), die
geïnspireerd zijn door schilderijen
van Klimt en uit de Art Déco, zijn op
een overdadige manier in de choreo
grafie verwerkt, tot in het bespottelij
ke toe. Tijdens de donderdagvoor
stelling ging bovendien alles mis. Het
Residentie Orkest kwam schandelijk
veel te laat stommelend in de orkest
bak, terwijl het doek al op was. De
dansers moesten een volle minuut op
hun eerste muzieknoot wachten, het
achterdoek viel verkeerd naar bene
den en er werd storend met hetzelfde
doek geknoeid. Van het totale ballet
bleef niet veel meer dan een lach-
kramp over, met een wrange bij
smaak over deze hoeveelheid edel
kitsch. Het is verbazend dat zoiets
nog bestóét!
Blijft over de Pas de deux Aus Hol-
bergs Zeiten, waarin eindelijk iets
van de waarde van Cranko's klassie
ke werk begrijpelijk werd. Solisten
Lucia Montagnon en Vladimir Klos
geven hier een goed staaltje weg van
een zeer muzikale en lyrische invul
ling van Grieg's Holbergsuite door
middel van een stijlzuivere klassieke
ballettechniek. Klos doet dat welis
waar met een opgeplakte glimlach en
een zweem van irriterende ijdelheid,
maar wordt door de schitterende
Montagnon overrompeld. Hun bewe
gingen zijn simpel om te zien, maar
razend moeilijk om uit te voeren en
vooral Montagnon deed dat met veel
gevoel. Het was stellig het hoogte
punt van deze balletavond, die men
wat betreft de andere onderdelen
maar beter kan vergeten.
Programma's vo«|
zaterdag 21 juni
AMSTERDAM. Zuidertatl
(20.15 uur): The Clerkes dl
Oxenford II. Mickery (19.30 et fc
22 uur): Humboldt's Cu;
Carré (20.15 uur): Het Nation»
le Ballet. Universiteitsthei
(20.30 uur): De Ontdekking.
DEN HAAG. Nederlands O»!
gresgebouw (20.15 uur): DJe|d
Zauberflöte. Koninklijk
servatorium (20.15 uur):
certgebouworkest II. Koninki
lijke Schouwburg (19.30
met busvervoer): Zomergasten.
Circustheater (20.15 uur): Ne-|
derlands Danstheater.
ROTTERDAM. Museum Bof-
mans-van Beuningen (15 uurt
Nieuwe vormen van beweging
dans III. De Doelen (20.15 uur)
Poetry International.
■UTRECHT. Stadsschouwburg
(Grote zaal, 20 uur): De Toe
komst.
MIDDELBURG. Schouwbuq
(20.30 uur): Boven Drijven.
ARNHEM. Musis Sacrui
(20.30 uur): Nederlands Kamer
orkest. Stadsschouwbuig
(14.30 en 19 uur): Starker als
Superman.
Programma's voor
zondag 22 juni
AMSTERDAM. Tent FranJte
dael (20.15 uur): Aap versla»
de knekelgeest. Concertge
bouw (14.30 uur): Concertge
bouworkest II. Universiteit®
theater (20.30 uur): De Ontde
king. Stadsschouwburg (20.
uur): Stuttgarter Ballett III (dit
programma wordt maandag,
eveneens In de Stadsschouvi
burg herhaald, aanvang 20.1
uur).
DEN HAAG. Nieuwe Kerk (1
uur): The Clerkes of Oxenford
III.
UTRECHT. Muziekcentra
Vredenburg (19-2 uur): Slui
tingsmanifestatie.
Een ceder in de rotsen, roman van
Eynikel, spelend in Libanon.
Elsevier, Amsterdam. 240 blz -
Juliana Regina 1980 Het laai
(32ste) deel in deze serie, samf
steld door F. J. Lammers. Uitg I
landia Baarn. 64 pagina's zw
foto's en 8 bladzijden kleurenfo»
De prijs is 14.90.
