Postbank mag geen Postbank heten r 'Bedrijven vragen om krediet' per breintrein naar je werk Trouw Commentaar Meningsverschil binnen kabinet over vorm Post'-bank an der Stoel naar Brussel Politie spant proefproces aan om scanner Commercieel directeur RPS/Postgiro Verkoren: FNV-bestuurder zet bij PvdA-program vraagtekens Franse piloot met Rus de ruimte in schetsen onbegrijpelijk IDERDAG 12 JUNI 1980 BINNENLAND TROUW/KWARTET H S 5 fecht was Amsterdams burgemees- polak gisteren ingenomen met de >ning van het nieuwe hoofdkantoor dc Postgiro en Rijkspostspaarbank 15) in 's lands hoofdstad. Want laat jeen twijfel over bestaan: dit hoofd- üoor behoort in het financiële cen- A van ons land. En dat is Amster- n van oudsher en het moet dat ook ven. Dat is in het belang van deze I altijd riante stad en in het belang de mensen die in het nieuwe ifdkantoor werken. 1$ ook een landsbelang, want door I Amsterdam een nog sterker finan- ;l centrum te maken, kan men ge- ikeltjker en doelmatiger concurre- fiegen Londen, Parijs en Frankfurt I slechts drie buitenlandse financië- Lntra te noemen). Litralisatie moet altijd worden Kejuicht. maar het moet niet ten fee van de slagvaardigheid gaan. Erom is Amsterdam als vcstigings- is in dit geval te prefereren boven riese hoofdstad Amsterdam als het financiële cen- van ons land wordt gezien, kan ook afleiden uit het feit dat met de laatste jaren tal van buiten- banken hier een kantoor heb-., geopend |n ander verheugend feit is dat Post en RPS gisteren van de staatsse- ^taris van verkeer en waterstaat ver hebben gekregen om beperkte be- ijfskttdieten te verstrekken. ui Be vreugde wordt evenwel getem- H: jrrd omdat niet duidelijk uit de verf wam in hoeverre deze beperking tij- u-.éebjk is. Is het de bedoeling dat de 1 beperking van de bedrijfskredieten op termijn wordt afgeschaft, zodat de gro te banken (ABN. AMRO en RABO verrichten ongeveer zestig procent van de bankactivitciten) hun voorsprong en riantere positie over enige tijd zien verdwijnen? Als dat de bedoeling van de beperking is, kunnen wij er voorlo pig vrede mee hebben. Duidelijk moet echter worden dat er na enige tijd sprake moet zijn van een volwaardige concurrentie tussen genoemde instel lingen. Nog altijd worden in de banksector, ook in ons land en zeker in vergelijking met andere bedrijfstakken, meer dan aantrekkelijke rendementen verkre gen. Het valt niet in te zien waarom de nieuwe overheidsinstelling, die uite raard als een particuliere onderneming moet worden beheerd, binnen deze bedrijfstak niet als een volwaardige partner mag opereren. Een nog steeds niet opgeloste vraag is, of de Postbank al mogen wij deze instelling (nog) niet zo noemen van de staatssecretaris onder het departe ment van verkeer en waterstaat of onder financiën moet vallen. Blijkbaar is dit voor politiek Den Haag een zwaarwichtige zaak. Voor niet-inge- wijden lijkt het echter een wat over trokken probleem. Het is naar onze mening niet voor betwisting vatbaar, dat het ministerie, van financiën als de enige aandeelhou der van deze instelling behoort te fun geren. Bij het ministerie van verkeer en waterstaat zou men elke financiële instelling allang als een vreemde eend in de bijt moeten beschouwen. Door toch aan de positie van verkeer en waterstaat vast te houden wekt de staatssecretaris de indruk dat zij te zwaar tilt aan ambtelijk prestige. En dat is niet verstandig. leden van de Europese Commissie dagelijks bestuur van de Europese neenschappen) zijn boven-natio- ).ii j; vertegenwoordigen dus niet het van herkomst in het EG-bestuur. gjjondanks het nationale bloed ni ipi zo dikwijls waar het niet zou r? gen gaan hechten heel wat lan- (a grote waarde aan de bezetting r landgenoten van bepaalde porte- lles binnen de commissie. Neder- 151 bijvoorbeeld heeft al enige tijd oog laten vallen op de functie van Jreitter van de commissie. Nog ng >iv heeft een Nederlander (met uit- '^ktehngvan Mansholt, die een blau- maandag is ingevallen) op deze i*osi zijn land eer en prestige mogen Redenen en dus zijn Van Agt en Van der Klaauw op zoek gegaan naar een geschikte Nederlander, die verder ook i m Europese ogen nog in de termen van jfcfraamheid en dergelijke kan (Is wij het goed begrepen hebben wam met zulke dingen komt de rege- ig met rechtstreeks voor de draad) aan zulke mensen wel, maar heb- zij het laten afweten. Het voorzit- schap van de EG-commissie zal Ne- dit keer voorbij gaan een iclusie, die zich des te duidelijker e iringt nu België in de persoon van i Tindemans met zo'n bekwame rzitterskandidaat is gekomen. kandidatuur van Tindemans heeft nties voor Nederland. Er be- t namelijk ook zo'n beetje een w iraak tussen de drie Benelux-lan- dat zij onderling zorg zullen dra dat de drie grote politiek-maat- ppelijke stromingen (christen-de- fl ratie. socialisme en liberalisme) in f EG-commissie vertegenwoordigd J tn zijn. nans is christen-democraat: door Anita Löwenhardt AMSTERDAM Postgiro en Rijkspostspaarbank (RPS) gaan hoe langer hoe meer als (post)bank functioneren, maar „Postbank" mogen zij zich nog niet noemen. Staatssecretaris Smit-Kroes van verkeer en waterstaat zal overigens met haar eigen partij, de WD, nog een harde noot te kraken hebben nu zij gisteren het groene licht aan deze instellingen heeft gege ven tot het verstrekken van beperkte bedrijfskredieten. Gaston Thorn, de kandidaat van Luxemburg, is liberaal: volgens de lo gica van de oude afspraak zou Neder land dan een socialist moeten leveren. Naar verluidt echter hebben de libera len in het kabinet-Van Agt al bij voorbaat laten weten dat er met hen over een socialistische kandidaat voor Brussel niet te praten valt. Een vervelende toestand, die echter naar onze mening een goede oplossing niet mag blokkeren. Vastgesteld moet worden dat België met Tindemans één van de beste kandidaten noemt, die Europa zich voor het voorzitterschap kan wensen. Blijft dus de conclusie dat Nederland met Luxemburg tot over eenstemming moet komen over wie een liberaal en wie een socialist naar voren brengt. Het zou kortzichtig zijn van de chris ten-democratisch/liberale coalitie in Nederland bij voorbaat voor Neder land een socialistische kandidatuur on mogelijk te maken; temeer daar Luxemburg met Gaston Thorn ook een zwaargewicht naar voren brengt en het in socialistische kringen in Neder land niet ontbreekt aan bestuurlijk talent. Het is bepaald geen ongerijmde toe stand om, nu de heren Biesheuvel en Zijlstra hebben laten afweten voor het voorzitterschap in Brussel, de kandida tuur te stellen van een man als oud- minister Max van der Stoel voor een belangrijke politieke portefeuille in de EG-commissie. Zijn prestige in het buitenland is groot genoeg om ons land daar indirect nog een beetje in te laten delen. Dat is niet de bedoeling van de Brusselse benoemingen, maar op een of andere manier schijnen de landen er toch niet om heen te kunnen. Daarom is Van der Stoel een goede keus; ook voor het kabinet-Van Agt. Met name de WD was hiertegen, uit angst voor de concurrentiepositie die de Postbank dan zou kunnen gaan vervullen ten opzichte van de com merciële banken. Juist die concurrentiebevordering was een essentieel punt voor oud- minister van financiën Duisenberg, de geestelijke vader van de Post bank. In zijn visie was de Postbank de omvorming van de Postgiro en RPS tot een bank met een volledig dienstenpakket. Dus alle vormen van dienstverlening die de commerciële banken ook hebben. Duisenberg had daarmee een tweele dig doel voor ogen: naast de concur rentiebevordering. de zekerheid dat Postgiro en RPS werden versterkt en uitgebouwd. Verder vond Duisenberg dat de Postbank los moest staan van de PTT en dus niet moest vallen onder de verantwoordelijkheid van het ministerie van verkeer en water staat, maar onder die van het minis terie van financiën. Het definitieve wetsontwerp werd, na vier jaar studie, door Duisenberg in 1977 aan de Tweede Kamer aangebo den, op het moment dat deze minis ter, door de val van het kabinet-Den Uyl, demissionair was. Al spoedig bleek dat het kabinet-Van Agt allerminst gelukkig was met het wetsontwerp. Deze regering liep dan ook steeds om de hete (postbank)brij heen en tot op de dag van vandaag heeft het kabinet geen definitieve be slissing over het wetsontwerp genomen. Andriessen Het voornaamste punt van onenig heid binnen het kabinet schijnt te zijn onder welk ministerie de Post bank moet ressorteren: verkeer en waterstaat (waar de PTT onder valt) of financiën. De inmiddels afgetreden minister Andriessen van financiën wilde, evenals zijn voorganger Dui senberg, dat de Postbank onder zijn departement zou vallen. Staatssecre taris Smit-Kroes, die de PTT in haar portefeuille heeft, schijnt echter van geen wijken te weten en of Andries- sens opvolger Van der Stee even standvastig is als zijn voorganger, moeten we afwachten. Mevrouw Smit-Kroes zei gisteren overigens duidelijk dat Van der Stee APELDOORN (ANP) De politie in Apeldoorn heeft in overleg met het openbaar ministerie in Zutphen on langs proces-verbaal opgemaakt te gen een man, die met een „scanner" de politieradio afluistert. De politie wil hiermee een proefproces beginnen bij de rechtbank in Zutphen. Volgens inspecteur mr. G. Blonk van de Apeldoornse politie is het luiste ren met een scanner (een apparaat, dat snel verschillende frequenties van de politieradio aftast) naar poli tieberichten in strijd met artikel 139 van het wetboek van strafrecht. Dit artikel beschermt de persoonlijke le venssfeer van burgers. Volgens mr. Blonk gaan er vaak vertrouwelijke en/of persoonlijke berichten over de politieradio. Het is voor zover bekend de eerste keer, dat in ons land een proces om de scanner gevoerd wordt. De zaak zal worden behandeld door officier van justitie mr. L. Montijn in Zutphen. De geverbaliseerde scanner-bezitter is een inwoner van Apeldoorn. Hij had het apparaat thuis staan. en zij net wel volstrekt eens zijn over het uitbouwen van de PTT-gelddien- sten (Postgiro en RPS) en over het schrappen van het concurrentie-ele- ment uit het wetsontwerp. Zoals gezegd draait de Postbank ei genlijk al. ondanks het uitblijven van een (gewijzigd) wetsontwerp. Eerste aanzet hiertoe was de integratie van Postgiro en RPS en de fusie met de Amsterdamse gemeentegiro per 1 ja nuari 1979. Een aantal van de toe komstige taken van een postbank had de RPS al ter hand genomen. Zo worden sinds 1974 hypotheken ver strekt en sinds 1977 ook persoonlijke leningen. Wat de geïntegreerde instel lingen nog node misten was het kun nen verstrekken van bedrijfskredie ten, maar ook dat zal dus binnenkort gaan gebeuren. In welke vorm en of daar een maximumgrens aan verbon den zal worden is nog niet duidelijk, maar in ieder geval mogen bedrijven in de toekomstjood" staan, wat het voor bedrijven aantrekkelijker zal maken hun financiën door deze in stellingen te laten beheren. Bedrijfsrekeningen of niet, een feit is dat RPS en Postgiro het in de parti culiere sector best doen. Zij beschik ken nu over de helft van alle salarisre keningen, namelijk vier en een half miljoen. Hetzelfde aantal houders van een salarisrekening is gespreid over alle andere banken samen. Par ticulieren die giraal sparen zitten voor vijftien procent bij RPS en Post giro, alsmede zeven procent van alle hypotheken. Mogelijkheden genoeg dus, al mogen we het geen Postbank noemen. Maar daarover en over de concurrentie gaat het politieke geharrewar niet alleen, want sinds een aantal maan den is er ook nog onenigheid over de vestigingsplaats van de Postbank. Toen in 1975 de onderhandelingen tussen de regering en de gemeente Amsterdam begonnen over de fusie tussen RPS/Postgiro en de Gemeen tegiro, liet de gemeente er geen twij fel over bestaan dat het hoofdkan toor van deze diensten in Amsterdam moest komen. Burgemeester Polak herinnerde daar gisteren nog expli ciet aan. Hiermee wilde het stadsbe stuur vooral de werkgelegenheid van zo'n drieduizend mensen veilig stellen. Dat het hoofdkantoor van de PTT- gelddiensten in Amsterdam zou ko men werd ook nadrukkelijk opgeno men in het contract dat namens de regering werd ondertekend door de directeur-generaal van de PTT-geld- diensten en door de gemeente Am sterdam. Dat daar niet bij stond dat daarmee ook de Postbank in Amster dam zou komen, ligt voor de hand want die bestond toen nog niet en bestaat dus nog steeds niet. Iedereen, vooral de betrokkenen, ging er dus van uit dat de Postbank, zo die er kwam, in Amsterdam zijn zetel zou hebben, tot minister-presi dent Van Agt onlangs liet doorsche meren dat hij erover dacht de Post bank in Leeuwarden te vestigen. Een gedachte die hem ongetwijfeld inge geven was door de moeilijkheden in het noorden van het land. Enkele provinciale en lokale bestuurders daar voelden zich namelijk zo ten achter gesteld bij de rest van Neder land, dat ze in staking gingen. Een tegemoetkoming aan hun eisen voor meer werkgelegenheid lag toen voor de hand en dat zal ook wel de reden zijn geweest voor Van Agt's idee. De inmiddels oud-wethouder van fi nanciën van Amsterdam, Wim Sinni- ge, reageerde op het bericht daarover in deze krant met: „Dat kan helemaal niet, dat is contractbreuk". En giste ren zei Amsterdams burgemeester Polak dat „de regering dat niet kan maken". Staatssecretaris Smit-Kroes zei in bedekte termen dat zij het daar wel mee eens is en ook zij haalde hiervoor het fusiecontract aan. Of haar medebewindslieden in het kabi net en met name premier Van Agt en minister Van der Stee het met haar eens zijn, ligt in de schoot van de toekomst verborgen. Drs H. K. Verkoren, directeur van het directoraat commerciële zaken van RPS en Postgiro. Foto: Erwin V AMSTERDAM Tot directeur van het directoraat Commerciële Zaken van Postgiro en Rijkspost spaarbank werd onlangs benoemd drs. H. K. Verkoren. Bij het minis terie van financiën was hij onder meer betrokken bij de wetsvoor- bereiding voor de Postbank. Later werd hij, eenmaal werkzaam bij de gemeente Amsterdam, secreta ris van de werkgroep die de onder handelingen voerde voor de inte gratie van de gemeentegiro met de postgiro. Bijna twee jaar geleden trad hij in dienst bij RPS en Post giro. Met hem hadden we het over de mogelijkheden die deze twee instellingen nu al wel of niet heb ben om als (post)bank te kunnen functioneren. Verkoren stelt dat RPS en Postgi ro nu al een aantal goede moge lijkheden hebben op het gebied van dienstverlening aan particu lieren: postgirorekeningen, vele spaarmogelijkheden en krediet vormen als hypotheken en per soonlijke leningen." Maar wat onderscheidt de huidige instellingen dan nog van de Post bank. met andere woorden wat missen die nog om een echte Post bank te worden? „Naar de particuliere klanten toe," stelt Verkoren, „missen wij nog een aantal faciliteiten waar men wel behoefte aan heeft, zoals bepaalde vereekeringen, buiten lands geld, deposito's en effecten bemiddeling. Bij de andere ban ken kan dat allemaal wel. Als bij voorbeeld iemand met vakantie gaat en een bank binnenstapt, kan hij daar buitenlands geld krij gen. Een reis boeken en meteen een reisverzekering afsluiten." Een ander probleem voor Postgiro en RPS vormen de bedrijfskredie ten. Verkoren: „Deze kunnen we niet verstrekken, terwijl vele be drijven, die wel via een postreke ning betalen, voortdurend aan dringen om af en toe „rood" te mogen staan, met andere woorden een bedrijfskrediet willen. Het is gewoon een spontane ontwikke ling dat wij uitbreiden naar het bedrijfsleven. De vraag is er. Dan circuleert er ook meer geld en heb ben wij meer ruimte en beleg gingsmogelijkheden." Directeur-generaal Leenman van de PTT heeft vorige week gezegd dat. nu er nog steeds geen beslis sing over de Postbank genomen is, hij vindt dat de mogelijkheden van Postgiro en RPS moeten wor den uitgebreid. Betekent dat vol gens Verkoren dat alle net door hem genoemde gewenste facilitei ten er nu ook komen? „De uitspraken van de heer Leen man," antwoordt Verkoren, „zou den inderdaad kunnen betekenen dat wij een aantal zaken, die we al een tijdje voorbereiden, nu ter hand kunnen nemen." Om voorbeelden gevraagd zegt hij: „Daarover moeten wij nog met de ministeries overleggen, maar daarbij ligt onze grootste prioriteit bij de verbetering van onze faciliteiten voor onze zakelij ke relaties." Dan rijst toch de vraag of de Postbank niet min of meer al gaat draaien, nog voor dat die er is. Verkoren: „Een geleidelijk proes richting Postbank is in feite zes jaar geleden al gestart toen wij begonnen met hypotheken en per soonlijke leningen en vervolgens Postgiro en RPS samen in één organisatie gingen. Verdere uit breiding van de dienstverlening betekent dat dit proces richting Postbank wordt voortgezet." U gaat er dus vanuit dat de Post bank er uiteindelijk toch komt? „Ja," zegt Verkoren, „maar de vorm waarin moet nog door het parlement worden vastgelegd". Dan tot slot de vraag of de officië le opening gisteren van het hoofd kantoor aan de Amsterdamse Haarlemmerweg een demonstra tie was voor het vestigen van de Postbank op die plek. Verkoren: „We wilden laten zien dat we er nu al zijn, mede omdat een heleboel mensen nog niet weten dat de RPS en de Postgiro samen zijn. En ook om te laten zien dat het hoofdkantoor van deze twee in stellingen in Amsterdam zit. Maar als mensen zich nu afvragen, hoe staat het nu met de Postgirobank, nu het hoofdkantoor er al is. dan kan ik ze geen ongelijk geven." gen veilig te stellen. Volgens Drabbe zijn het vooral de inkomens tussen 35 en 50 duizend gulden die forse stappen terug doen. Over de koopkrachtgarantie voor de minimuminkomens zei Drabbe dat deze onder de huidige economische omstandigheden overeind moet blij ven. In het PvdA-program wordt de koopkracht voor deze inkomens groep niet gegarandeerd. UTRECHT (ANP) FNV-bestuurder Frans Drabbe twijfelt aan de wense lijkheid en haalbaarheid van de plan nen van de PvdA inzake de inko mensherverdeling. In een reactie op het ontwerp-verkiezingsprogramma van de PvdA zei Drabbe de plannen zeer vergaand te vinden. Volgens het ontwerpprogramma moeten werkne mers vanaf modaal naar draagkracht inleveren om zodoende de werkgele genheid en de collectieve voorzienin- PARIJS (Reuter) Twee piloten van de Franse luchtmacht zijn gisteren aangewezen als kandidaten voor een gezamenlijke ruimtevlucht met een Rus in 1982. Jean-Loup Chrétien (41). en Patrick Baudry (34) bleven over uit een totaal van 430 vrijwilligers.- onder wie 26 vrouwen. Ze gaan in september voor opleiding naar Moskou. De gezamenlijke ruimtevlucht werd vorig jaar door president Breznjew voorgesteld tijdens besprekingen met president Giscard d'Estaing in Moskou. Tot nog toe hebben alleen vijf Oost-Europeanen als beman ningslid in Russische ruimtevaartui- gen meegevlogen. „Braintrains" worden ze in Enge land genoemd, en de „brein- trein". waarover het feministisch maandblad Opzij in het juni- nummer schrijft, is een weliswaar voor de hand liggende, maar toch leuke vertaling voor deze rijden de „forensen studieclub". Want dat is de officiële naam voor de wagons waarin groepjes van vier tot acht mensen die elke dag zo'n twee uur in de trein naar Londen en weer terug moeten om op hun werk te komen, hun reistijd twee maal per week nuttig maken door samen te studeren op wat dan ook; als het maar iets is waar de hele groep in geïnteresseerd is. Sinds die eerste breintrein bijna drie jaar geleden begon te rijden, zijn er al zestien bij gekomen. Geen hele treinen, maar steeds de laatste wagon. Hoewel de Brit se spoorwegen daar wel eens een biljet met „gereserveerd voor de studieclub" opplakken, hebben de leden van zo'n club wettelijk gezien geen been om op te staan; ze hebben niet het recht om plaatsen voor de club te reserve ren. Iedereen mag dus in die les- wagon, en als het druk is en dat is het meestal in de spits kunnen leerlingen en lera(a)r(es) elkaar soms nauwelijks terugvin den. Vandaar ook dat de „klas sen" niet groter kunnen worden dan vier tot hoogstens acht stu denten; de leraar kan hen in een volle coupé toch vaak al moeilijk beschreeuwen. In Amerika en Zweden hebben ze ook zoiets, maar die lessen zijn voor speciale groepjes en erg duur. In Engeland is alles gratis, en iedereen, jong of oud, voorop leiding of niet, kan er aan mee doen. Het lerarenkorps komt ook uit de reizigers voort en geeft gratis les. Dat is trouwens een voorwaarde van het Mutual Aid Centre dat een kleine subsidie verstrekt en een organisatie is waar alles om elkaar helpen draait. Die organisatie was ook Pamela Le Pelley behulpzaam bij het opzetten van de treinlessen. Mevrouw Le Pelley, een Engelse antropologe, kwam op het idee toen ze na jarenlang verblijf in het buitenland in Engeland te rugkwam. Ze begon met een en quête onder treinreizigers die minstens een uur onderweg wa ren. Die uit de tweede klas bleken veel meer belangstelling te heb ben dan uit de eerste klas. Haar voornaamste doel. vertelt ze in Opzij, is om mensen met dezelfde interesse bij elkaar te brengen. „Of dét nu Franse con versatie of breien is, doet er ei genlijk niet zoveel toe. Wat ook erg belangrijk is, is dat mensen van heel verschillende achter grond en leeftijd samen aan die cursussen deelnemen. Mensen die misschien al jaren zwijgend tegenover elkaar gezeten hebben, ontdekken nu gemeenschappelij ke interessen". De cursussen va riëren van bridgen tot politieke economie, Franse conversatie en Duits, tuinieren, internationale betrekkingen en antiek. Dat kan zelfs tot buiten de trein door gaan. Zo heeft de antiekklas al eens een uitstapje naar een mu seum gemaakt en gaat de Duitse conversatieklas een paar dagen naar Duitsland. De Franse klas werkt met een leerboek „Frans voor zakenmensen", en maakt ook huiswerk. Onder de cursisten zijn een dierenarts, een vliegtuig inspecteur, een vrouwelijke bankbediende en een man die in de scheepsbouw werkt. Mevrouw Le Pelley heeft alweer mogelijkheden voor nieuwe breintreinen op haar lijstje staan. En ze denkt over opleidingen voor een diploma. Daarmee zou wel de hele opzet moeten veran deren, want daar heb je bevoegde leraren voor nodig. En één ding staat vast: het mag geen com merciële instelling worden. DE WERKNEMER* AcR. UJiSWs HIEJvJ ,alr Jqukau\Lkt wetr(WK V/EKRO-TTE-oo&o PATJE HEX piT t£vEA/ NIET (VAAR Pt KAN/ M AKEAi Een van de „schetsen uit het bedrijfsleven" zoals die met gro te regelmaat in Het Parool ver schenen zijn. Deze gebundelde tekeningen van Peter van Straa- ten werden ons in een bruin kaft je toegestuurd door de Konink lijke Olland Industrie- en Han delmaatschappij die het bundel tje gisteren bij de opening van de naar Nieuwegein verhuisde fabriek aan de gasten uitdeelde. „Een boek vol nieuwe gein" vol gens dat bruine kaft, en dat is ook zo, maar een nieuw boek is het niet, en evenmin speciaal voor die verhuizing gemaakt. Een paar maanden geleden heeft Van Gennep in Amsterdam het uitgegeven onder de titel „Ken je niet 's met ze prate?", maar dan met een mooi, mosterdkleu- rig omslagje en een schets van twee directeuren er op. Dat om slag zit nu onder het bruine kaft verstopt, maar het is nog steeds de originele uitgave die voor 12,90 in de boekwinkel te koop is. Dat iemand zijn bril verliest, het is voor te stellen. Dat in één (be zoek-)seizoen in totaal 487 men sen hun bril vergeten, allé. Dat iemand in een groot reservaat als het Yosemite National Park in Californië een oude auto achter laat, je kunt het nog begrijpen. Net als die 109 schoenen. 4 prui ken, 16 toupetjes. 36 hondenhals banden. 342 poederdozen, 4028 lippenstiften en 10688 kammen, om maar wat te noemen uit de indrukwekkend lange lijst van gevonden voorwerpen die dat park in Californië als oogst van één seizoen heeft genoteerd. Met een beetje fantasie is wel te vat- ten dat je zulk soort dingen na een Langen dag op zo'n groot ter rein vergeet in je tas te stoppen, aan je voeten of op je hoofd te doen. hoewel vaak wel onbegrij pelijk is dat de eigenaars er nooit meer naar informeren. Maar wat er verder op die lijst staat slaat alles. Ze vonden in dat park on- der andere ook twee knielbank- jes met kussens, een benzine-dis- tributieboekje uit de Tweede We reldoorlog, acht vlaggen waaron der de voormalige nationale vlag van Litauen. twee t.v.-toestellen. vijf cassetterecorders. vier schrijfmachines, een filmprojec tor met draaiklare film („de klei ne vos op de spoel, en zelfs een hele badkuip. Als klap op de vuurpijl vermeldt de lijst ook nog zes menselijke geraamten of de len daarvan. (Uit het rijdschrift Arris)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 5