Twee manieren om op vakantie te gaan Als onderwijzer moet je een bank in de buurt hebben. Rabobank De onvergetelijke stem van Ernst Busch Muiderslot geknipt E voor historisch spel f 4 Onzekerheid over werk in cementsector Limburg Werktester met 'Bosch en Lucht' Buurtblokkade om vijftig mille Bij afgraven plateau van Margraten Samenvoeging Campina-bedrijven Hij stapt tussen de middag de bank binnen en neemt, zoals iedere week z'n f 200,— op. Ziezo, zegt hij - en nou nog wat. Volgende week gaan we met vakantie. Ten eerste wil ik afspreken, dat u in het vervolg m'n huur en m'n krant automatisch betaalt. En m'n gas-, licht-, water en telefoonrekening laat ik voor taan ook automatisch afschrijven. Ten tweede, wil ik ons drietjes voor die vakantie verzekeren. Eén reis- en bagage verzekering voor meneer, zeiden wijZullen we die ook maar van uw Privé-rekening afboeken? Kan dat? vraagt hij Uw Privé-rekening is overal goed voor, zeiden wij weer. Een bank in de buurt is het mooiste wat er is, peinsde hij hardopDank u wel, zeiden wij Buurtbankiervoor halen betalen. DINSDAG 10 JUNI 1980 TROUW/KWARTET PHS 10 - door Franz Straatman door André Rutten AMSTERDAM Sinds zaterdag speelt nu ook het Werktea- ter in zijn eigen tent op het festival of Fools, tot en met komende zaterdag iedere avond om negen uur een nieuwe zomerproduktie „Bosch en lucht". MUIDEN Wat een geweldig idee van het Holland Fes i om juist, in het decor van het prachtige Muiderslot, aan de monding van de Vecht, een muziekspel uit te vq dat uit dezelfde tijd dateert als het bouwwerk, ca 1280, Et e] er dóór inhoud en sfeer ook voortreffelijk in past. Het Robin en Marion vertelt namelijk over een ridder die herderinnetje probeert in te palmen, maar lik op stuk .k 0 van dit frisse type en bovendien te maken krijgt met minnaar en diens kornuiten. Na de goede afloop vanw avontuur vieren zij een vrolijk feest met ondeugendeg schapsspelletjes. dat zo goed en zo kwaad mét éi p in het tekstboek zat te loeren i f begrijpen waarom de acteurs Een voorstelling op twee sporen. Een deel van de spelers vormen een groep je vakantiegangers, op weg naar en in Spanje, een ander deel speelt een groepje gehandicapte kinderen en en kele begeleiders in hun dagelijkse doen en laten, eindigend met een feestavondje, waarop zij samen zin gen en muziek maken. De twee groep jes vertegenwoordigen twee werel den, die elkaar op geen enkele manier raken, maar op de ronde speelvloer wisselen hun scènes elkaar af. De gehandicapte kinderen worden met grote zorg en liefde gespeeld, op basis van aandachtige en veelvuldige waarnemingen van de spelers, maar ook met een uitstekend soort humor, die de soms ontstaande beklemming verlicht. Hun slotscène is een bijzon der geslaagde climax. Het groepje vakantiegangers en hun begeleidster wordt ook op basis van eigen waarnemingen gespeeld. Het zijn geen karikaturen, wel humoris tisch aangezette typeringen, die door de eigen aard van de spelers ook geen cliché's worden, maar wel voor iedere kijker uitstekend herkenbaar. Als toeschouwer zie je die twee we relden. die elkaar niet raken, wel door elkaar heen gespeeld. Je ondergaat ze niet als schrijnende contrasten, zó gespeeld, eigenlijk in dezelfde toon aard. houden ze je ervaringen in even wicht. Om middernacht spelen onder auspi ciën van het Werkteater twee stagiai res van de theaterschool in de bus van de groep „Dutchman", een kort stuk van de Amerikaan Leroy Jones. Op de schoolvrije middagen speelt het Werkteater zijn kinderprogram ma „Welterusten". Max Wagener Zondagmiddag luisterde de groep een afscheidsfeest van Max Wagener op met een aangepaste scène uit „Hallo Medemens", waarin een actie- groepje onder leiding van drie dames Shireen Strooker, Joop Admiraal en Cas Enkelaar optreedt. Max Wagener is twintig jaar lang directeur geweest van het Nederlands' Centrum van het Internationaal The ater Instituut een Nederlands cen trum, dat een paar jaar geleden afde ling is geworden van het Nederlands Theater Instituut, waarin ook het To neelmuseum en de stichting Theater Klank en Beeld zijn samengebun deld. Max Wagener wordt nu direc teur van het Werkcentrum Dans. waar hij aanzienlijk dichter bij de directe theaterpraktijk komt te zit ten In de internationale theaterwe reld heeft hij een grote naam. Internationaal was ook het gezel schap, dat afscheid van hem kwam nemen. Onder hen minister Garde niers, die Max Wagener een echte „fooi" noemde, te vertalen met de eretitel theatergek. Shireen Strooker had, gekleed en pratend als Wendela van Asperen uit „Hallo Medemens", de leiding van de middag. Die werd besloten met een humoristisch scène tje, waarin leden van de actie Hallo Medemens in Kameroen gevangen worden genomen door achterdochti ge Inheemsen, maar onmiddellijk vrijgelaten als zij horen dat zij ge stuurd zijn door Max Wagener. Het groepje vakantiegangers uit „Bosch en Lucht" van het Werkteater Vanavond geeft de televisie een rechtstreeks verslag van deze leven dige schets van de samenleving zo'n zevenhonderd jaar geleden. Regis seur Eddy Habbema heeft er alles aan gedaan om er een show, een spek takel van te maken met een ridder te paard, schapen en geiten op podium en tussen hét publiek, en schitteren de kostuums ontworpen naar prenten uit die tiid. Alle teksten worden gezongen en ge zegd in middeleeuws Frans, maar dankzij ondertiteling van de verta ling zal de tv-kijker de inhoud mak kelijk opnemen, veel makkelijker dan het publiek op de binnenplaats door H. Wielek De uit het proletariaat voortgeko men Emst Busch, die het afgelopen weekeinde is overleden, was een on vergetelijke zanger. Met zijn onver getelijke stem zong hij sociale en politieke liederen, vooral van Ber- tolt Brecht. Daarnaast was hij een groot acteur, die vooral na de oorlog schitterde bij het legendarische „Berliner Ensemble". In zijn leven, dat wat de eerste vijfenveertig jaar betreft een aaneenschakeling was van door de politiek bepaalde cala miteiten, heeft Ernst Busch ock Ne derland aangedaan. Vluchtelingen uit het bruine Duits land. In 1933. Sommigen in Neder land. Wij ontmoeten elkaar in Hil versum. In de stad van de VARA. De zeer revolutionaire Martin Be versluis, voor wie de VARA niet links genoeg is, woont ook in het Gooi. Evenals de boekenman Hein Kohn, die meteen nieuwe, anti-na zistische lectuur gaat uitgeven. Een van zijn beste vrienden: Ernst Busch. Wij zien elkaar vaak. Eén onder werp beheerst ons: het Derde Rijk en de gevolgen. Wij zijn optimis tisch: 't Zal zo'n vaart niet lopen. Wij zijn pessimistisch: de nazi's zul len voor de tweede wereldoorlog zorgen. Pessimistisch is en blijft Ernst Busch. Zijn vijanden hebben hem niet te pakken gekregen. Hij was een van de onzen in Duitsland, voor 1933. Hij bleef een van de on zen, mede-vluchteling, communist. Wij, sociaal-demokraten, en deze communist, wij stonden nu naast elkaar. Beversluis vertaalde revolu tionaire Duitse gedichten. Ernst Busch probeerde de nieuwe taal enigszins meester te worden. Verontwaardigd Hij zong zijn liederen ook voor de VARA. En voor een groep emigran ten, die in Amsterdam bijeenkwa men, illegaal, want de Nederlandse politie zorgde ervoor, dat de Führer niet beledigd werd. En diverse Brecht-teksten, gezongen door Ernst Busch, waagden het de Füh rer te beledigen. Die liederen, die teksten hebben ons vele jaren bege leid. Zij begeleiden ons nog. Ook Ernst Busch had het moeilijk, uiter aard. Moeilijk ook in financieel op zicht. De VARA deed zuinig. Emst Busch was op die honoraria aange wezen. Ik herinner mij zijn verontr waardiging: „Anderen worden beter betaald. Maar ja, ik ben maar een emigrant". De radicale Beversluis stond hele maal achter hem. Ik hoor Busch nog zeggen: „Is hij zo radicaal of doet hij maar zo?" 1934: Joris Ivens maakt zijn film over de Zuiderzee. „Nieuwe Gronden". Zakkensmijters Ernst Busch zingt „De Ballade van de Zakkensmijters". over de door gedraaide economie die miljoenen tonnen levensmiddelen vernietigt, terwijl miljoenen hongeren. Ja, en dan schiet mij „het zomer feest" van de VARA in juli 1939, in Den Haag, op het terrein „Meer en Bosch" te binnen. Tot de belang rijkste medewerkers behoorden Pe ter Pech, Alex Wins met zijn pop penkast en Ernst Busch: met het solidariteitslied „Vorwarts und nicht vergessen Hoe vaak werd dit lied na 1939, na 1940, in de kamers van socialisten en communisten gezongen, heel stil. de buren mochten het niet horen. En toen ik na de oorlog voor het Vormingscentrum van Vrij Neder land de eerste bijeenkomst organi seerde, werd die met grammofoon platen begonnen, met Brecht en Busch. Hein Kohn is in september 1979 overleden. Martin Beversluis, die een radicale nazi werd met als loon het burgemeesterschap van Veere tijdens de oorlog, stierf een paar jaar geleden. Ernst Busch is eergisteren overleden. Hein Kohn leeft bij zijn vrienden voort als de beminnelijke doorzetter die hij was. Martin Beversluis is „versunken und vergessen". En Ernst Busch zal bij miljoenen blijven voortleven dank zij de gram mofoonplaten, waarop zijn unieke stem hartstochtelijk klinkt en ver kondigt. v pret hadden. Verbazingwekkeni 15 rigens hoe rap en levendig dea rendeels uit Frankrijk afkon spelers zich door hun dial v werkten. De schrijver van tekst en muzie] Adam de La Halle, in zijn ti]( gevierd artiest, in dienst van de van Artois, standplaats An; j Noord-Frankrijk. Maar uit dit viel niet af te horen hoe inventi als componist nou wel was, wj muziek neemt een wel zeer one schikte plaats in. Daarom, bij voor het initiatief, de kritische waarom juist dit spel uit de arci werd getrokken. Als dat grijs den soms geen echt muziekti oplevert, dan zou het publiek bediend worden met een originei derlandstalig stuk, bij voorbeeli van de buitengewoon mooie spelen. Met muziek uit die tijde heen zou dat een briljante avon: leveren. De bezoekers aan het Muiderslo tv-kijkers missen dat) krijgen een serie optredens van groepa zich bezig houden met muzid middeleeuwen en renaissance; geloofsstrijd, politiek, van allesi bezongen in de door kaarsen te zalen van het slot of op heth plein onder de vallende avoa denkt te genieten in een zoele j avond zij gewaarschuwd: g koude valwinden zijn verrac j spelbrekers waar alleen een di» tegen helpt. Wie toch luchH naar het slot trekt, kan overige# rekenen op een geweldige servi de slotheer: er liggen warme p dekens klaar. Vanavond tot en n juni. ASSEN (ANP) Bewoners van de Asser wijk Dichtershof houden sinds het weekeinde de Jacob Catslaan af gesloten uit het protest tegen het niet beschikbaar stellen van vijftigdui zend gulden door de gemeente voor een buurthuis in de wijk. De gemeente had totaal 260.000 gul den voor het nieuw te bouwen cen trum beschikbaar gesteld. De bouw som komt volgens berekeningen van de buurtvereniging echter vijftig mil le hoger uit. Dat bedrag zou de ge-- meente erbij moeten leggen, maar Assen heeft dat geld niet. aldus een gemeentevoorlichter. De bewoners hebben hun kinderen gisteren van school thuis gehouden om mee te doen aan het protest. Ze deden dat 's ochtends met spandoe ken op het stadhuis. In de wijk wonen ongeveer zeshon derd mensen. De politie heeft de blokkade van onder meer afgedankte huishoudelijke apparatuur onge moeid gelaten. Van een onzer verslaggevers DEN HAAG Het is zeer de vraag of met het afgraven van het plateau van Margraten 750 arbeidsplaatsen in het zuiden van Limburg kunnen worden behouden. Het is momenteel onduidelijk hoe de vraag naar cement zich zal ontwikkelen, evenals de mate waarin afvalstoffen als vervanger voor ce ment zullen worden gebruikt. Een beslissing over het afgraven van het mergelplateau behoeft dan ook nu nog niet te worden genomen. Dit staat in het rapport „Cement en werkgelegenheid in Nederland", dat in opdracht van ondermeer Natuur monumenten is samengesteld door het instituut voor milieuvraagstuk ken van de Vrije Universiteit in Am sterdam. Het rapport werd gistermid dag in Den Haag aangeboden aan minister Tuijnman (verkeer en water staat), die moet beslissen over de plannen van het cementbedrijf ENCI. De ENCI heeft een vergunning aange vraagd om in 1991 te kunnen begin nen met de afgraving van het plateau van Margraten. In dat jaar loopt de huidige concessie voor de Pietersberg af. Bij de aanvraag heeft ENCI de nadruk gelegd op de werkgelegen heid en het provinciaal bestuur van Limburg heeft op grond daarvan mi nister Tuijnman geadviseerd toe stemming te geven voor de afgraving van 351 hectare van het plateau. Handhaving Gedeputeerden gaan uit van handha ving van 750 arbeidsplaatsen en wil len dat er tussen overheid en ENCI bindende afspraken worden ge maakt. Ondermeer door natuurbe schermingsorganisaties is ernstig be zwaar gemaakt tegen de afgraving van dit deel van het landschappelijk waardevolle Limburgse heuvelland. Het instituut voor milieuvraagstuk ken heeft zestig verschillende model len opgezet met veronderstellingen over het al of niet verlenen van de vergunning, de vraag naar cement, de invoer en uitvoer, het gebruik van cement met veel of weinig mergel (Portlandcement of Hoogovence- ment) en het hergebruik van afval stoffen. Het is zeer de vraag, zo wijst het onderzoek uit, of de 750 arbeids plaatsen bij afgraving van Margraten kunnen worden gehandhaafd. Bij stimulering van het hergebruik van afvalstoffen en bij een lagere vraag naar cement dan de producen ten veronderstellen, vallen de werk gelegenheidscijfers bij ENCI lager uit. Bij hergebruik van afvalstoffen worden wel elders nieuwe arbeids-" plaatsen gecreëerd. Wanneer na 1991 de mergelwinning binnen de huidige grenzen van de Pietersberg-concessie wordt voortgezet, zijn de gevolgen voor de werkgelegenheid ongeveer het zelfde als wanneer Margraten wordt afgegraven. SITTARD (ANP) Door de samen voeging van de drie bestaande vesti gingen in Zuid-Limburg is het zuivel bedrijf DMV-Campina in Eindhoven van plan om in dit gebied één groot nieuw bedrijf te stichten met werk voor 240 personeelsleden. Momenteel werken bij de drie Zuidlimburgse be drijven 346 werknemers. Daar de verwezenlijking van het nieuwe bedrijf zeker drie jaar gaat vergen, verwacht Campina via na tuurlijk verloop ruim honderd Zuid limburgse arbeidsplaatsen te kunnen laten verdwijnen. Waar het nieuwe bedrijf gevestigd wordt is nog niet bekend. Evenmin of het een combina tie van een consumptiemelkfabriek met een kaas- dan wel boterfabriek wordt.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 10