Beeldende dooltocht door
de samenleving van nu
Het makkelijke succes
van de herkenbaarheid
Ballet Tuerlings
absolute voltreffer
Kostelijke opera ir
perfecte weergave
Peter Schats Aap
prachtig theater
Van Asperen redt
madrigalenconcert
Viktor Liberman
violist van allure
De Schaubühne speelt Gross und Klein
Werkcentrum Dans in Holland Festival
Grips met 'Eine linke Geschichte'
Muzikale typeringen meesterlijk
MAANDAG 9 JUNI 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
door André Rutten
oudere, ook alk mens niet zo beste
journalist.
ROTTERDAM Als zaterdagavond jl. de Rotterdamse Schouwburg zou zijn ingestort,
zouden er in het komende Nederlandse toneelseizoen grote gaten gevallen zijn. Want daar
waren toen nogal wat Nederlandse toneelmakers bijeen voor het eerste optreden in Nederland
(in het Holland Festival) van de betaamde Berlljnse Schaubühne am Halleschen Uter. Met een
in 1978 gemaakte voorstelling van een nieuw Duits stuk, „Gross und Klein" van Botho
Strauss, dat komend seizoen zowel door het Publiekstheater als door Baal gespeeld gaat
worden. (Premières resp. in februari en maart 1981)
UBACH OVER WORM8 (ANP) - BIJ
een brand in haar woning is gisteren
de alleenwonende A. M. de Meijer (85*
om het leven gekomen. De vrouw
bevond zich op de zolder toen de
brand uitbrak en kon het pand niet
meer verlaten, omdat de trap naar
beneden al vlam had gevat. Over de
ooreaak is nog niets bekend.
Eerdere stukken van Botho Strauss,
die eerst criticus was, daarna drama
turg bij de Schaubühne, en na die
dubbele leerschool pas toneelschrij
ver. zijn bij Baal („Hypochonders" en
„Bekende gezichten, gemengde ge
voelens") en bij Theater („Triologie
van het weerzien") gespeeld. Zoals nu
weer „Groot en klein" een reeks sig
nalen, beelden uit in eerste instantie
de Duitse, maar vrij goed naar Neder
land te vertalen samenleving van nu.
Centrale figuur in „Gross und Klein"
is de aanvankelijk jonge, maar uitein
delijk wat ontspoorde oude vrouw
Lotte. Een intens levende vrouw, die
gretig een levend contact zoekt met
anderen, zo gretig dat al die anderen
zich van haar terugtrekken onder
die anderen allereerst haar grote,
nauwelijks begrijpelijke liefde: een
Dooltocht
In het begin, op haar eentje in een
hotel in Marokko, is zij van hem weg,
maar naar hem op zoek, of naar een
zo intens contact als zij denkt met
hem gehad te hebben. Daar begint
haar zwerftocht, die in de midde
leeuwse litratuur een queeste heette
het is ook niet zo wonderlijk dat zij
bij een van haar laatste ontmoetin
gen voor een Jehova's Getuige wordt
aangezien. Een dooltocht door de sa
menleving van nu, waarin zij telkens
andere mensen ontmoet, bekenden
van vroeger en onbekenden, die zich
een afweerhouding aangewend heb
ben tegen het stukje wereld, waarin
zij leven, en dus zeker tegen wie daar
in binnen dringt.
Ook het wereldje van haar getrouwde broer blijft Lotte vreemd.
door Ineke Sluiter
ROTTERDAM Het ls verheugend, dat het Holland Festival
een plaats Inruimt voor de kleine Nederlandse dansgroepen.
Vorig Jaar was dat de Stichting Dansproduktle. dit Jaar het
Werkcentrum Dans en Pauline de Groot. Zo was er vrijdag
avond in de Lantaren in Rotterdam de voorstelling „Twee
Avonden" te zien van het Werkcentrum Dans, een jaarlijks
terugkerend evenement, waarvoor gewoonlijk Ton Simons en
Hans Tuerlings de choreografieën maken.
AMSTERDAM. Concertgebouw
(20.15 uur): lisle de Merlin. Cen
trum Bellevue (20.30 uur): Ensem
ble Sequentia. De Krakeling (14
uur): Max und Milli. Tropenmu
seum (Lichthal. 20.15 uur): Zambia.
DEN HAAG. Oud-Katholieke Kerk
(20.15 uur): Nederlands Kamerkoor.
Koninklijke Schouwburg (20.15
uur); Die ganz begreifllche Angst
vor Schlflgen.
ROTTERDAM. Luxor (20.15 uur):
De Toekomst. Theater Zuidplein
(20.15 uur): Elne linke Geschlchte.
Programma's voor
maandag 9 juni
ALMELO. Cultureel Centrum De
Hagen (20.15 uur): Geoffrey Doug
las Madge.
De violist Peter Zazofsky. vorig
weekeinde winnaar van de tweede
prijs op het Koningin Elisabeth-
concours in Brussel, komt naar Ne
derland voor een uitvoering in het
kader van het Holland Festival. Op
19 juni zal hij in De Doelen in Rot
terdam het Concert in D opus 35
voor viool en orkest van Tsjaikov-
sky spelen, samen met het Rotter
dams Philharmonisch Orkest onder
leiding van David Zinman. Het is de
eerste keer dat Zazofsky, een leer
ling van Joseph Silverstein en Do
rothy Delay naar ons land komt.
door Adr. Hager
DEN HAAG Tijdens noodweer lijde de uit Parijs afkomt
ge Pierrot en Scapin schipbreuk en zij spoelen aan op e
schijnbaar eiland. Het blijkt echter het rijk te zijn n
tovenaar Merlin en hij beheerst de omgekeerde wereld.
Deze zijn bovendien in opdracht van
CRM gemaakt, zodat geconstateerd
mag worden, dat er in de marge van
het „officiële" dansgebeuren in Ne
derland althans een aanzet merkbaar
is om een volwaardige plaats van de
kleine gezelschappen te bewerkstel
ligen.
Ton Simons is opgeleid in Rotterdam
en studeert en werkt in New York bij
Merce Cunningham. Het programma
vermeldt, dat „hij geldt als de enige
choreograaf in Nederland, die de
werkwijze van Cunningham han
teert". Afgezien van het feit of dit
juist is, wekt het wel de nieuwsgierig
heid of de hand van de meester (want
dat is Cunningham zeker) zichtbaar
wordt in het werk van Simons.
In het ballet Commonplace Quintet
is dat maar in zeer beperkte mate
waar. Commonplace betekent letter
lijk gemeenplaats, afgezaagd. Deze
woorden zijn niet bepaald van toe
passing op wat er gebeurt: een ner
veuze explosie van buitengewoon on
samenhangende bewegingen, die ner
gens beginnen en nergens heengaan,
wat ook geldt voor het hele ballet.
Bijna nergens is een rustpunt, behal
ve in een duet, gedans door Erika
Trabi en Johan Meyer. Op den duur
wordt het een vervelénde herhaling
van bewegingsthema's. Beweging,
want van dans is er in dit werk nau
welijks sprake. Daardoor moet het
voor de dansers uitermate vermoei
end zijn, want dat is het al voor de
toeschouwer.
Allengs rijst dan ook de vraag, waar
al die drukte voor nodig ls. De muziek
van Waisvisz is voornamelijk irritant
en doet denken aan de beginperiode
van de samenwerking tussen Cun
ningham en de componist John Cage,
die zijn toehoorders graag mocht pla
gen met afgrijselijke geluiden.
De kostuums van Andrew Lord zijn
mooi, maar dat slechts twee van de
vijf dansers in kleur waren en de
anderen in zwart-grijs-wit kwam nog
al discriminerend over, daar allen een
gelijkwaardige plaats leken te heb
ben. Hun inzet is trouwens zeker het
vermelden waard.
Perfecte dosering
Van geheel andere orde was Quaqua-
raqua van Hans Tuerlings. De titel is
een Italiaanse uitdrukking voor men
sen zonder ruggegraat Na enige oefe
ning is het mogelijk dit woord vrij
vlot uit te spreken. Tuerlings is ge
ïnspireerd door de barheid van het
Zuiditaliaanse leven. Hij heeft een
schitterend ballet gemaakt over de
uitzichtloosheid van het bestaan. Na
een matte periode betekent dit ballet
een grote doorbraak: plotseling ls er
Speciaal vandaag
De Macht van Voetbal.
Film van het wereldkampi
oenschap voetbal 1978 in Ar
gentinië, waarin vele hoogte
punten van dit kampioen
schap dat eindigde met de fi
nale Argentinië-Nederland.
Ned 2 20.27 nor
De Vergeten Oorlog. Serie
van dertien documentaires
over de betrokkenheid van
Rusland bij de Tweede We
reldoorlog. Vanavond deel 1:
22 juni 1941. 's-Ochtends om
vier uur rukten de troepen van
Hitler over een front dat liep
van de poolcircel tot aan de
Zwarte Zee, in een verras
singsaanval de Sowjet Unie
binnen. Ned 1 21.55 uur
Televizier-Magazine gaat in
op de onlusten op de Westelij
ke Jordaanoever als gevolg
van de bomaanslagen op Pa
lestijnse burgemeesters. Ver
der aandacht voor de ernstige
hongersnood in bet noorden
van Oeganda. Ned 2 22.40 uur
die mysterieuze samenballing van
een zeer eigen danstaal, die geboeide
aandacht afdwingt, een perfecte do
sering van dramatiek, in een timing
waardoor het einde precies op tijd
komt en grote indruk achterlaat
Henk Alkema schreef uitstekende,
zeer dansante muziek, zowel ritmisch
als melodisch en Jacqueline May en
maakte interessante kostuums. Bij
beiden waren haast Slavische invloe
den te bespeuren: in het Chopin-ci-
taat bij Alkema en in de laareen die
de dansers droegen, maar dat maakte
het gegeven van de uitzichtloosheid
eigenlijk universeel en niet plaatsge
bonden. Het werk is de dansers op het
lijf geschreven, zodat zij op indruk
wekkende manier inhoud konden ge
ven aan de karakters, die Tuerlings
heeft neergezet. Een absolute vol
treffer.
Knekelgeest (Marianne Blok) rechts tracht Tsang (Zeger Vander-
steene) midden en Aap (Wouter Goedhart) te misleiden.
door Dirkje Houtman
Op die herkenbaarheid lijkt het suc
ces gebaseerd van deze voorstelling
die een historische reconstructie
geeft vande periode 1966 tot 1980 aan
de hand van de ontwikkeling van drie
politiek actieve studenten. De stof
hiervoor ontleende Grip aan zijn ei
gen verleden. De groep ls in 1966
ontstaan uit het Berliner Reichska-
barett dat tijdens de opkomst van de
anti-autoritaire beweging in Duits
land politiek actief was.
Toen er gelijktijdig een behoefte ont
stond aan een nieuw soort kinderthe
ater nam het Reichskabarett ook die
taak op zich. Een succesvolle onder
neming, die uitgroeide tot het huidige
Grips Theater, dat met realistisch
ogende toneelmiddelen kinderen
weerbaar probeert te maken tegen
over bun omgeving.
Maar na veertien Jaar kindertheater
blijkt ook hier de bron enigszins op
gedroogd. Alle onderwerpen zijn
langzamerhand behandeld en de im
mer nieuwe aanwas van het Idnder-
publiek vereist nauwelijks nieuwe
stukken. Dat een toneelgezelschap
als het goed ls niet zonder vernieu
wing kan is duidelijk en die heeft
Grips gezocht in een andere publieks
groep.
Bron
„Elne linke Geschlchte" is sedert
veertien jaar het eerste stuk voor
volwassenen waarmee de schrijvers
Voiker Ludwlg en Detlef Michel te
ruggaan naar de bron van het Grips
Theater, het Berliner Reichskaba
rett Met een aantal authentieke
nummers uit programma's van deze
groep wordt de handeling onderbro
ken. maar ze vormt er ook weer een
onderdeel van, omdat het cabaret op
treedt In de stamkroeg van de drie
studenten Karin, Johannes en Lutz
die centraal staan. Daartussendoor
geeft een gewone burger een reactio
nair getint commentaar en worden de
scène-wisselingen begeleid met pop
muziek uit de verschillende perioden
zodat het tijdsbeeld compleet ls.
De voorstelling ls opgebouwd uit drie
lagen, alle met een soortgelijke mate
van Ironie. Het gedateerde Reichska
barett is een parodie op zich, de reac-
t In aire heer is uitgerust met een lach
wekkend soort stunteligheid en de
ontwikkeling van de drie politiek ac
tieve studenten tot zelfgenoegzame
onverschillige burgers kent de nodige
ingebouwde zelfspot. Die waas van
ironie maakt „Eine linke Geschichte"
tot een uitgegroeid cabaret met een
plichtmatige parodiëring van haar
onderwerp.
door Louwrens Langevoort
AMSTERDAM De Gouden Barok Tijden van zo'n jaar of
zes geleden mogen dan voorbij zijn, maar wie beweert dat
voor dit genre de belangstelling ganende is, kwam gistermor
gen toch bedrogen uit. Ettelijke tientallen belangstellenden
waren er te veel voor de kleine zaal van het Concertgebouw.
Zij moesten voor het optreden van Leonhardt met een madri
gaalkwintet worden teleurgesteld.
Het zal misschien voor het talrijke
publiek een demper op de feestroes
zijn geweest toen Marjanne Kweksil-
ber aankondigde dat Leonhardt door
een plotselinge ziekte geveld was en
zijn plaats nu door zijn ex-leerling
Bob van Asperen werd ingenomen.
Slechts een uur voorbereiding restte
het zestal nog voor het optreden. Een
knappe prestatie van Van Asperen,
dat hij zich geen moment als een
plaatsvervanger gedroeg tijdens dit
concert: aan niets was te merken dat
het eigenlijk maar een hachelijke on
derneming was.
Op het programma prijkten dertien
madrigalen van Claudio Monteverdi
(1567-1643). In zijn grote oeuvre heeft
deze Italiaanse componist veel aan
dacht geschonken aan dit genre: hij
publiceerde acht boeken en een ne
gende kwam postuum uit. In de vroe
ge werken is de schrijftrant nog over
wegend polyfoon, maar al gauw geeft
Monteverdi er de voorkeur aan mono
dieën te componeren, weaarin slechts
een stem het voor het zingen heeft.
Monteverdi schrijft puur theater,
baarbij schuwt hij geen effecten
maar hij blijft wel binnen de grenzen
van het beschaafde amusement. Zo
maakt hij van het duet Bel pastor,
waarin een herdersflirt beschreven
wordt, geen platvloerse dijenkletser;
hij houdt het in de sfeer van een
romantische idylle, waarin plots en
kele ferme knipogen opduiken. Mar
janne Kweksilber en Marius van Al te-
na trokken het toch in de kluchtsfeer,
waarbij ze evenwel voortreffelijke
muzikale prestaties leverden.
door Franz Straatman
AMSTERDAM Peter Schat heeft als componist van mu
ziektheater eindelijk de regisseur gekregen die hij verdient:
Anne-Marie Prins. In combinatie met de ontwerper van het
speelvlak en de aankleding, Florus Guntenaar, bouwde zij op
effectieve wijze de strip-opera Aap verslaat de Knekelgeest
uit tot een fantastisch theaterspel.
Maar het succes schuilt ook in de hoe lij ervan genoot om haar formi-
AMSTERDAM Overjarige dertigers die halverwege de Jaren zestig actief waren ln de
studentenbeweging en nu zijn verworden tot de consumerende intelligentsia zullen zichzelf
zeker herkennen ln „Elne linke Geschichte". het nieuwste stuk voor volwassenen dat het
Grips Theater uit Berlijn in het kader van het Holland Festival opvoert. Zaterdag was het hier
voor het eerst te zien in Centrum Bellevue in Amsterdam en vervolgens op 9 juni in Rotterdam
op 10 juni in Den Haag.
De ontwikkeling is daarbij voorspel
baar en clichématig. Vanaf het begin
is bekend waar de studenten uitko
men en dat wordt met geen enkele
dramatische wending doorbroken. Zo
bleef de voorstelling beperkt tot een
avond onderhoudend vermaak, drij
vend op de charme van de herken
baarheid. En dat is een al te makkelij
ke invalshoek voor een stuk dat het
schrijnende resultaat van gemiste
kansen bloot wil leggen.
opzet van het stuk. Eigenlijk voor het
eerst heeft Schat zich beperkt in zijn
middelen; want het was juist de over-
ladenheid in zijn vorige opera, Houdi-
ni, die de zaak daar uiteindelijk deed
kapseizen. Aap is eenvoudig en toch
kleurrijk en beeldend op de manier
van het Aziatisch theater.
De eerste voorstelling zaterdagavond
in de theatertent op het terrein van
de Amsterdamse stads kwekerij aan
de Middenweg, ontlokte verscheide
ne malen applaus en gelach bij het
publiek. Of vanwege de uitstekend
bekkende tekst van Schat zelf (wat
zalig om een opera in al zijn taaieffec
ten te kunnen volgen!), of vanwege
het'toneelbeeld (zoals de apenscène
ln het tweede bedrijf) of vanwege
karakteristieke momenten ln de mu
ziek. In het laatste geval is Schat
meesterlijk te werk gegaan.
In Aap schetst hij aan de hand van
een Chinese legende de voortdurende
strijd tussen Goed en Kwaad. Aan de
kant van het Goed heersen verschei
dene gedachten welke houding Je te
gen het Kwaad moet aannemen. De
heilige leermeester Tsang houdt zich
gewetensvol aan de leer die zegt: GIJ
zult niet doden. In de ogen van Schat
ls dat een onvruchtbaar, krachteloos,
zelfs gevaarlijk standpunt. In de le
gende blijkt ook dat Tsang slachtof
fer wordt van die gedachtengang,
want het Kwaad, de Knekelgeest,
vangt Tsang in zijn netten met het
doel hem te doden.
Tweeslachtig
Tsang is als z an grol gedacht voor een
countertenor, een stemsoort die door
de bijzondere manier van stemband-
gebruik zeer hoog (typerend voor een
hoge, heilige opvatting) maar ook
enigszins krachteloos kan klinken,
wat Tsangs standpunt vocaal ook il
lustreert. Het is de moeilijkste van de
vijf rollen die Schat schreef. Hij
vraagt eigenlijk het onmogelijke,
want de partij van Tsang loopt ook
naar beneden door in het borstregls-
dabele kwaliteiten ten dienste te stel
len van deze opera.
De hele piste van de tent wordt in
beslag genomen door een golvend
landschap van houten latten, zeer aangenaam klinkend. Ook „Het
Een eiland waar kooplui er,,
zijn, advocaten oprecht en arti*
zonder haat en nijd leven, waa
procureur meneer onschuld heel
de ridder de naam deugd draagt 1
eiland ook waar huwelijksontn
niet voorkomt, ondanks de aanwa
heid van twee charmante Jot
dames.
Zie daar een gegeven van de ka
sche opera „1' Isle de Merlin" i
Christoph Willibald von Gluck. Hl)
de geschiedenis ingegaan als de ca
ponist van ernstige, plechtstati
somtijds saaie muziek. De geeste
vader van opera's als Alceste, Ot
ed Euridice en Armide en Iphiga
Dat de heer Gluck zeven kornis
opera's heeft geschreven, rijk aan
tire en scherts, verpozende en p
bleemloze niemendalletjes is niet
nauwelijks bekend.
Gluck, Weens hofcomponist, kett
het succes van de Opera comiqutl
Parijs en hij introduceerde dit gen;
aan het Weense hof. De muziek diel
schreef was luchtig doorspekt n
komische invallen, spits, levendig:
geschikt voor met name de boeiende
gevechten tussen'demonen en apen
in echte Chinese gevechtsstijl; schit
terende prestatie van de ad-hoc be-
wegingsgroep. Tevens biedt de op
bouw van het speelvlak mogelijkhe
den voor een zeer gevarieerde belich
ting, waardoor in combinatie met al
lerlei andere theatereffecten een ver
rukkelijk kijkspel ontstond.
Aan de voorkant van dat speelvlak is
een ruimte uitgespaard waarin net
plaats is voor negen musici (strijkers
en blazers), terwijl 'n slagwerker en 'n
klavecimbelspeler elders staan weg-
gedouwd. Dit alternatieve circusor
kest verklankt een dramatisch zeer
effectieve partij. Uitgaande van van
de tonen van de viool (g, d, a, e,) is een
muziek opgebouwd die wel wat ka
rakteristieken van Chinese muziek
heeft, maar zeer hedendaags westers
is. De fluit en klinkend slagwerk (me-
talofoon) zijn zeer sfeerbepalend.
Allure
Schat heeft een gelukkige hand ge
had, met name toen hij de noodlots-
muziek componeerde aan het begin
van het tweede bedrijf met verras
send genoeg het openingssignaal van
Beethovens Vijfde symfonie erin
(„toeval", grijnst de componist) of de
uitdagende dansmuziek waarmee
Knekelgeest haar overwinning als
een perpetuum mobile viert. Dirigent
Ed Spanjaard en het ad-hoc samen
gestelde orkest zorgden ervoor dat de
muzikale laag effectief op het publiek
werd overgedragen. De slotsom van
deze wereldpremière moet luiden dat
8chat een werkstuk heeft afgeleverd
van dezelfde kwaliteit en allure als
De Vos en De geschiedenis van de
soldaat, beide van Strawinsky. De
Oostduitse prijs op de première
avond in Dresden uitgereikt op het
Carl-Maria von Weber-concours is
iedere avond tot 23 juni, alleen ln
Amsterdam.
te^Z.0?al2er^lv^faalinelaïTsfng 2eer terccht Voorstellingen vrijwel
zelf) iets tweeslachtigs heeft. Een ten- -
or met een fors ontwikkelde kopstem
is dus noodzakelijk en die bleek voor
handen in de persoon van Zeger Van-
dersteene, een Belgische zanger die
vroeger veel als countertenor optrad.
Zowel vocaal als acterend gal hij een
treffende uitbeelding van Tsang.
Tegenover de muzikaal ook zalvende
Tsang, staat Aap. Die is realistisch,
dooreiet de vermommingen van het
Kwaad, kent maar een antwoord:
korte metten. Muzikaal een felle, ac- door Jac. Kort
tieve rol voor een tenor die daarbij
ook ln zijn bewegingen ondernemend
moet zijn. Hierin straalde Wouter
Goedhart
land van Merlijn" is zo'n werk ei
publiek in de Nieuwe Kerk heel
bij deze Holland Festival-voorsl
kostelijk vermaakt.
Anecdotisch
Henk van Ulsen, die het geheels
een concertante uitvoering bewert
heeft gezocht naar een verbindet
figuur, die de tussenliggende dia
gen van de verschillende gezonj
rollen op anecdotische wijze i
commentaar vooreiet.
Een kolfje naar zijn hand, hij gal
figuur van tovenaar Merlijn hart!
overend en humorvol gestalte. 1
hield het publiek een spiegel v«
„Uw wereld staat misschien nog er
op zijn kop". Kortom: hedendaii
maatschappijkritiek in milde von
Deze uitvoering is een produktiei
het Jubilerende Nederlandse Kan
orkest. En men kan het ensemble n
de keuze èn de uitvoering com)
menteren. De dirigent Kees Bah
heeft de opera op de vereiste lud
hartige toon gepresenteerd en heti
kest speelde geïnspireerd.
De vocale solisten, comedia dele 'i
te-figuren, waren met zorg gekaj
en dan dient in de eerste plaats Ja
van Nes genoemd te worden. 0
schitterende, sterk persoonlijke 8
timbreerde stem met vele mogeBj
heden, een vocaliste met een goud
toekomst.
Daarmee wil niets ten nadele gek!
zijn van Roberta Alexander, Mart
van Altena, Ruud van der Meen
Tom Haenen. Met een kleine varia",
op het slotwoord van Henk van Ula
kan gezegd worden: „Meer dan
handvol complimenten, ook van i
recensenten".
Vanavond gaat „L'Ile de Merlin"!
het Amsterdamse Concertgebouw.
De twee andere leerlingen van Tsang
zijn uitgesproken typen: de domme
voorzichtige Sandy is een bas die zich
uitdrukt in een heel orthodox aan
doende partij, terwijl de karakter
loosheid van de altijd honger lijdende
Zwijntje effectief wordt uitgedrukt in
een fladderende partij. Voortreffelij
ke creaties van Joep Bröcheler en
Max van de Weegberg.
En dan is daar het Kwaad nog: oor-
en oogverblindend, de sterkste troef
uit de opera: de coloratuur-sopraan.
De wellust en overgave waarmee Ma
rianne Blok deze rol Invulde, gal aan
AMSTERDAM Tijdens het eerste
Holland Festivalconcert door het
Concertgebouworkest dat vrijdag
avond in de Grote Zaal onder leiding
van Kirill Kondrasjin werd gegeven,
trad Wiktor Liberman op als solist in
het Vioolconcert van Tsjakowsky.
Het publiek was daardoor in de gele
genheid om kennis te maken met
deze 49-jarige Rus, die zich verleden
jaar in ons land heeft gevestigd en
aangesteld werd als concertmeester
van het Rotterdams Philharmonisch
Orkest.
Pikante bijzonderheid is, dat er ge
ruchten gaan, dat Liberman de opvol
ger zou worden van Herman Kreb
be rs, de huidige primarius, die zijn
funktie ten gevolge van een armbli
suur niet langer kan waarnemen
Wat hiervan zij: de manier waW
Wiktor Liberman het Tsjaikowsl
concert vertolkte toonde duideli
aan, dat hij op deze post stellig!
zijn plaats zou zijn. Hij is een viol
met een prachtige toon, een volmai
te techniek en daarenboven een ku
stenaar van grote allure.
Tsjaikowsky laat zijn vertolkers wi
hoogstandjes maken, maar g«
daarvan had voor deze violist ono*i
komenlijke bezwaren. Integend*
alles verliep bij hem met een bel»
sing, die de indruk wekte, alsof l
allemaal wel meeviel. Heel bijzon*