Zwakzinnigenzorg kan ook anders ederland blijft uriname steunen Carter-doctrine gevaar voor wereldvrede Trouw op kosten van onze mensheid" Commentaar Experiment op boerderij De Klompenhoeve na 3 jaar goedgekeurd iet naar Moskou Schriftelijk onderwijs vraagt steun Ex-directeur ziekenhuis gedagvaard verstekeling tulpenbollen biiDAG 16 MEI 1980 BINNENLAND TROUW/KWARTET fUifc Olympische Spelen van Mos- lH hj gaan ernst'8e tekenen verto- van een aangepaste Spartakia- een soort privé-sportfeest van Oosteuropese landen. De ze- rhcid dat, ook op sportgebied onaangevende landen, de Vere gde Staten en West-Duitsland :t Rusland en de DDR van het órtende westen) niet zullen ver- lijnen, devalueert de Olympi- ie Spelen van I980 tot een eve- ment van de tweede garnituur, vorige Spelen, die van 1976 in óntreal, kregen een knauw toen meeste Afrikaanse landen zich ugtrokken. De boycot van nu de hele Olympische beweging losse schroeven. grote probleem dat gerezen is echter vooral het gebrek aan heid in het westen over een Iitiek gevoelige zaak. Er bestaat het westen geen eenheid in den- over een boycot en daarmee breekt het de Verenigde Staten ew maximale steun voor het berei- van het door Carter gestelde de terugtrekking van de Rus- c troepen uit Afghanistan. i mag zich afvragen of Carter juiste pressiemiddel heeft ge leerd. Politieke conflicten van au lost men niet op op een 'l? ibalveld of atletiekbaan. Maar bjj neemt niet weg dat na zo'n va luit van de Amerikaanse presi de it de loyaliteit van het westen IJ5 iedt om het leidende land van westen ook te volgen. dat moment gaat het echter niet meer om de Olympi- "Spelen. Die zijn niet meer een kapstok geweest, waaraan ter één van zijn problemen ft opgehangen. Op die manier iet een politieke zaak geworden, een politieke behandeling istl dat betreft onttrok een land nkrijk, zich aan zijn verant- ilijkheid door geen uit- ik te doen over een boycot. :n land als Denemarken, dat :ht wat de anderen doen om ia de neuzen te tellen en zelf iluit te nemen, voert een die minstens een vraagte ken plaatst bij andere afspraken van dat land. Niet ten onrechte maken heel wat politici zich zorgen over de twee deling die de boycot in West-Euro pa heeft veroorzaakt, juist omdat het een politieke zaak geworden is. Tegenstanders van een boycot taxeren dat verschil in opvatting als hoogst ernstig voor de toe komst. In hun opvatting gaat het hier inderdaad om een politieke zaak, die nog net iets verder kan reiken. Met een boycot zou men de Russen kunnen Frustreren, om dat zij de Spelen (net als alle andere landen die na de oorlog de organisatie in handen kregen) heb ben aangegrepen om de kwaliteit van de door hen gevoerde politiek te bewijzen. Zo zouden de Spelen, als beginpunt van het conflict, ook als een boemerang kunnen gaan werken. De Olympische Spelen zijn poli tiek geworden door Carters boy cot-besluit. Ieder volgend sport evenement kan, als er geen oplos sing wordt gevonden, door een zelfde soort actie getroffen wor den. Ook dat is geen aanlokkelijk vooruitzicht. Niet omdat sport zelf zo belangrijk is, wèl omdat veel landen niet te vergeten de Afri kaanse landen de sport zien als een legitimatie van de kwaliteit van hun bestaan. In het geval Moskou'80 zijn daar ernstige conclusies aan verbonden. Waarom zou dat in de nabije toe komst met een ander evenement niet weer het geval zijn? Een sportboycot tegen een politiek be sluit is een wapen geworden, dat wel eens op een volstrekt onwille keurige en nu nog niet te voorziene manier kan worden ingezet. Wat over blijft is de vraag waar het oorspronkelijke doel van een boy cot van de Spelen is gebleven: de strijd voor de mensenrechten in de Sowjet-Unie. Misschien kan het Nederlands Olympisch Comité, dat volgende week beslist, dat oor spronkelijke doel weer eens naar voren halen als argument om niet naar Moskou te gaan. Dan wordt er naar onze mening met een juis ter argument toch nog een goed besluit genomen. Binnen de zwakzinnigenzorg wordt de laatste jaren zij het met vallen en opstaan steeds meer gezocht naar nieuwe mogelijkheden om verstandelijk gehandicapten een menswaardig be staan te geven. Werd aanvankelijk het ouderlijk huis als vertrekpunt en de in-' richting als onvermijdelijk eind punt beschouwd, nu kent de hulpverle ning in de vorm van allerlei projecten en voorzieningen een wat gevarieerder aanbod. Een voorziening, die behoorlijk blijkt aan te slaan is het boerderijproject, waarvan er enkele in Nederland zijn. Daar kunnen geestelijk gehandicapten wonen en werken op een manier, die ze prettig vinden. De Klompenhoeve is zo'n boerderij, die na een experiment van drie jaar heeft bewezen in een duidelijke behoefte te voorzien. „Nu, na de officiële goedkeuring, kunnen we stellen, dat dit project als geïnte greerde woon- en werkvoorziening voor zwakbegaafde jonge mensen een daad werkelijk alternatief biedt voor de be staande zwakzinnigenzorg", aldus coör dinator Gerard Termaat. Dat is op zich verheugend, maar neemt niet weg dat de overheid nog steeds geen echt beleid heeft ontwikkeld voor dit soort klein schalige projecten. door Kees de Leeuw EGMOND AAN DEN HOEF Het lijkt zo mooi, haast idyllisch, een eigen boerderij voor geestelijk gehandicap ten, een experimentele woon- en werkgemeenschap die tot doel heeft de mensen die de boerderij bewonen zoveel mo gelijk in staat te stellen ver antwoordelijk te zijn voor hun eigen leven, maar de werkelijkheid is de afgelopen drie jaar wel even anders geweest. Het was vooral in het begin een kwes tie van zwoegen en ploeteren onder slechte omstandigheden en met ge brekkig materiaal, waarin weinig plaats was voor romantische gedach ten over het boerenleven. Moeizaam heeft de Klompenhoeve zich dan ook uit het moeras gewerkt en het mag eigenlijk een klein wonder heten, dat er in het eindrapport staat: „Het ex periment kan als geslaagd worden beschouwd en het project dient te worden voortgezet",aldus de beoor delingscommissie Dat alles is mede te danken geweest aan het idealisme van een groep wer kers in de zwakzinnigenzorg, bij wie in 1972 het plan ontstond een boerde rij op te zetten voor geestelijk gehan dicapten. Zij waren destijds verbon den aan het instituut De Hartekamp in Heemstede, gingen regelmatig met pupillen naar een vakantieboerderij en ervoeren hoe deze gehandicapten daar tot ontplooiing kwamen. peratie Oaea, gevestigd in het Noord hollandse Bergen, een verdeelcen- trum voor biologisch-dynamische produkten. In gezamenlijk overleg tussen producenten, winkeliers en consumenten worden jaarlijks af spraken gemaakt over prijzen en pro dukten, wat een vaste prijs en een goede planning garandeert. Integratie Koppeling Dit zou eigenlijk permanent moeten kunnen, was de gedachte, maar aan de verwerkelijking ervan gingen heel wat onderhandelingen vooraf. Het ge volg voor een project als de Klompen hoeve was, dat er een aantal organi satorische kunstgrepen moest wor den uitgevoerd, zoals de oprichting van twee stichtingen, het aankloppen bij verschillende subsidiegevers en het opstellen van ingewikkelde over eenkomsten met derden. In de praktijk komt het hierop neer, dat de boerderij bestaat uit een woongedeelte, dat als gezinsvervan gend tehuis onder het ministerie van CRM valt en een werkgedeelte, val lend onder sociale zaken. Hiervoor werd een overeenkomst gesloten tus sen de stichting werkgemeenschap boerderij en het werkvooraiening- schap Noord-Kennemerland. De overeenkomst regelde een experi menteel project van drie jaar voor mogelijke plaatsing van werknemers in de zin van de wet sociale werkvoor ziening (WSW). Er is gekozen voor de koppeling van werken en wonen op een boerderij, daar dit een aantal mogelijkheden biedt, zoals inzichtelijkheid, het in logisch perspectief kunnen plaatsen van gebeurtenissen en integratie. Mo- iAMARIBO (ANP) De Nederlandse regering heeft Suri- le aangeboden te helpen bij het overwinnen van moe ill jk- in. De ambassadeur in Paramaribo, jonkheer Vegelin van j ibergen heeft aan de Surinaamse premier Chin a Sen een S norandum overhandigd. ADVERTENTIE in spreekt Den Haag de hoop uit M' Suriname de weg naar normale l3'\ ocratische verhoudingen zal her- len „geschraagd door verkiezin- binnen een redelijke termijn", erland is graag bereid mee te wer- om de ontwikkeling van Surina- en de vernieuwing van het soci- economisch bestel te bewerkstel- i, zo vervolgt het memorandum. Haag wil geen twijfel laten be- n aan haar oprechte wens Surina- bij te staan en te helpen bij het- winnen van de moeilijkheden rmee het te kampen heeft, aldus document dat werd overgedragen rdat dinsdag het parlement zijn uegdheden aan de Surinaamse re- ng overdroeg. Volgens het memo- lum bezint Nederland zich nog op 12- gen en middelen" om concrete 9- wd te geven aan het voornemen lulpverlening. ^dag heeft het parlement volgens :htigingswet 1980" de rege- n a Sen de bevoegdheid gege- ö~ora algemeen bindende maatre gelen te nemen. De regering behoeft zich nu van sommige bestaande wet ten niets meer aan te trekken. De nieuwe premier Chin a Sen vindt dat het parlement zijn taken heeft ver waarloosd door „vriendjespolitiek, corruptie, volksmisleiding op grote schaal en verkiezingsfraude". Hij noemde dinsdag het parlementaire systeem een „aanfluiting". Van onze onderwij sredactie AMSTERDAM Schriftelijk stude renden moeten door de overheid fi nancieel ondersteund worden bij hun studie. Dit is het kernpunt uit de nota „Het erkende schriftelijk onderwijs: mogelijkheden en knelpunten", die door de Vereniging van erkende in stellingen voor Schriftelijk Onder wijs (VISO) aan minister Pais (onder wijs en wetenschappen) is aange boden. Deze week in Hervormd Nederland: Verder: Interview met Ezra BenGershöm (Joël König vanDavid'): 'Auschwitz-trein werd nooit 'per abuis' naar Wenen geleid' 'Geconcentreerde sympathisantenjacht' heeft succes: Shell-aandeelhouders in opstand Heerhugowaard: Communist op de kansel De opkomst van de Memo beweging: 'Wij willen niets veroveren, wel een inspirerend voorbeeld zijn' De Klokkenberg: Verzuild denken nekt unieke pedagogische academie PTT maakt misbruik van deeltijdarbeid Michel van Huiten: Droogte in Sahel legt veelbelovende coöperaties lam Harcourt Klinefelter: In Nederland nu sfeer van geweld voorkomen Lieve jongens Nieuw boek van Siebelink. En: Vijfde mei elk jaar vieren De Vara Het Sjtsjaranski-tribunaal O Ik neem een proefabonnement van twee maanden voor 6.- Q O Ik weet al voldoende van HN. Ik abonneer me 36,50 per halfjaar oj Naam Adres Code/plaats Bon sturen naar Antwoordnr. 1776. 2500 XJ Den Haag (in open envelop, geen postzegel). Of bel: 070-512111. Overal in de losse verkoop 1,85 gelijkheden die ten goede komen aan de ontwikkeling van de bewoners. Die koppeling heeft in het algemeen positief gewerkt, kan na drie jaar worden vastgesteld. Er was sprake van een sterk gevoel van saamhorigheid en verantwoorde lijkheid en de grotere sociale controle leidde onder meer tot een laag ziekte verzuim. Diezelfde controle werkte echter negatief voor mensen met een laag produktievermogen, waaraan ze vooral in het begin ook in hun vrije tijd werden herinnerd. Het functioneren van de Klompen hoeve als woon/werkgemeenschap le vert een aantal voordelen op. Er is grote continuïteit in de begeleiding mogelijk, omdat afspraken gemaakt in de woonsfeer doorgang kunnen vinden in de werksfeer en omgekeerd. Men is met elkaar verantwoordelijk voor het werk dat gedaan moet wor den in de tuin, stal en keuken, hoewel de arbeid als zodanig en de daaruit voortvloeiende produktie geen doel op zichzelf is, maar een middel tot persoonlijke ontplooiing en harmoni sche ontwikkeling van de bewoners. kwalitatief goed tot hun recht te la ten komen. Het werk dat er is biedt voldoende afwisseling om tegemoet te komen aan de arbeidsbehoefte van de bewo ners en bevordert in het algemeen de arbeidsgeschiktheid. Vrijwel iede reen heeft de afgelopen drie jaar een groei doorgemaakt op het gebied van werkinstelling, vakbekwaamheid en levenslust. Dat alles heeft geleid tot de verwach ting dat twee bewoners te zijner tijd zelfstandig in het vrije bedrijf kun nen gaan werken, vier daartoe in staat zijn met blijvende maatschap pelijke en materiële steun, terwijl acht tot tien bewoners aangewezen zullen blijven op een beschutte werk omgeving. Afwisseling Verder is er sprake van een soepele organisatie. Begeleiding en bewoners kunnen naast hun eigen taak altijd hulp bieden bij verschillende andere activiteiten. De „binnen"-begeleiders helpen op hoogtijdagen regelmatig bij hooien en onkruid wieden, terwil bewoners die primair de zorg dragen voor het veegedeelte ook hun colle ga's in de tuin te hulp schieten, als er grote oogsten moeten worden bin nengehaald. Als nadeel zou je kunnen noemen, dat problemen in de werksituatie doorwerken in de woonsfeer. „Slechte werkers" worden er in de woonsitua tie nogal eens aan herinnerd en daar door vaak op een bevooroordeelde manier benaderd bij een bepaalde klus. Daar staat tegenover, dat ver mijden of ontsnappen niet mogelijk is: de confrontatie is er en daarmee ook de noodzaak conflicten op te lossen. De bewoners zelf maximaal vijf tien in de leeftijd van 18 tot 30 jaar en ouder blijken het wonen en werken op de boerderij als zeer bevredigend te ervaren. Ze voelen zich gelukkig op „hun" Klompenhoeve" en zetten zich met plezier aan de meeste taken, al bleek een verdeling naar bekwaam heid nodig om de werkzaamheden Behoefte Uit het aantal aanmeldingen (36) kan worden opgemaakt dat er bij een bepalde groep geestelijk gehandicap ten wel degelijk behoefte bestaat aan een „gezinsvervangende boerderij", maar uit het aantal afwijzingen (17) blijkt echter ook. dat de Klompen hoeve niet voor iedereen geschikt is. Redenen voor afwijzing zijn het ni veau van sociaal functioneren, het verstandelijk vermogen gedragspro blematiek, lichamelijke conditie, de leeftijd en het gebrek aan motivatie. Een aantal geplaatste bewoners bleek achteraf toch niet voldoende gemotiveerd voor het verrichten van boerenwerk. Daarbij kan een rol heb ben gespeeld, dat sommigen van hen met een te romantisch verwachtings beeld van „leven op de boerderij" binnenkwamen, hetgeen nu niet be paald aansloot bij de werkelijkheid. De Kompenhoeve is een biologisch- dynamisch veeteelt- en tuinbouwbe drijf, dat uitgezonderd de mate en wijze van begeleiding te vergelijken is met ieder ander agrarisch bedrijf, dat op deze leest is geschoeid. Men heeft voor deze methode gekozen, omdat die arbeidsintensief en schoon ,(zonder vergif) is en bijzonder ge schikt voor een dergelijke werkge meenschap. Dat houdt in, dat er veel handwerk wordt verricht, maar te vens dat het machinale werk, zoals bij voorbeeld bij het melken, niet wordt geschuwd. Naast melk, kaas en kwark worden er proukten geleverd als radijs, prei, spi nazie, aardappels, bosuien en boeren kool. De verkoop gebeurt via de coö- De financiering van het woongedeel te. dat een grote mate van privacy biedt aan de bewoners die ieder een eigen kamer hebben, via de algemene wet bijzondere ziektekosten (AWBZ) blijkt te voldoen. Het in dienst zijn van de bewoners bij het werkvoorzie ningschap werkt bevredigend en biedt een grote mate van rechtszeker heid. Anders ligt het met de financie ring van het werkgedeelte die tekort schiet. De gebrekkige outillage in de eerste jaren was vooral een financieel probleem en voor de toekomst zal hierin moeten worden voorzien door een sluitende regeling. De voorkeur gaat uit naar een regeling in WSW- verband voor de exploitatie van de Klompenhoeve. Tot slot kan nog worden opgemerkt, dat de ligging van de boerderij buiten het dorp Egmond aan den Hoef de mogelijkheid tot integratie niet heeft geblokkeerd. Egmond en Alkmaar zijn per fiets, auto of bus goed bereik baar en de bewoners gaan regelmatig boodschappen doen, naar de bank. uit eten, een film bekijken of naar een café. Verder wordt het vormingscen trum in Alkmaar bezocht en er aan voetbal, zwemmen, paardrijden en metaalbewerken gedaan. Vanuit de Klompenhoeve wordt niet gesteld, dat dit het nu helemaal is. De begeleiders zien het als één van de mogelijkheden om geestelijk gehan dicapten meer zichzelf te laten zijn en zo bij te dragen aan een betere inte gratie van deze mensen in de samen leving. Dit project is wel een kleine, maar waardevolle stap in die richting en verdient als zodanig dan ook zeker alle steun om verder te worden voort gezet. Van een onzer verslaggevers DEN BOSCH Wegens valsheid in geschrifte zal naar alle waarschijn lijkheid dit najaar de voormalige ge neesheer-directeur van het Eindho- vense Catharina-zlekenhuis, dr. W van der Sworden gedagvaard. Dit heeft hoofdofficier van justitie in Den Bosch, mr. A. Pfeil, meegedeeld. Hoewel het onderzoek naar de even tuele strafbare handelingen van Van der S. nog niet is afgesloten, is in ieder geval de verdenking komen vast te staan, dat de medicus vals heid in geschrifte heeft gepleegd. Mei vorig jaar nam de geneesheer-direc teur ontslag bij het ziekenhuis en bekende tegenover het bestuur 500.000 gulden te hebben gestort in een fonds, waarvan alleen hij het be staan kende. Dat geld was afkomstig uit kortin gen, die hij bedong op leveranties aan het ziekenhuis. Bovendien had hij zich 370.000 gulden toegeëigend uit de reiskas en de representatiepot van het ziekenhuis. Van der 8. heeft al dit geld inmiddels aangezuiverd, maar uit onderzoek kwam sterk het ver moeden naar voren, dat er een aan zienlijk hoger bedrag in het geding is. De ex-geneesheer-directeur heeft vo rig jaar enige dagen in voorarrest gezeten. Op voorwaarde echter, dat hij Nederland niet zou verlaten de man was van plan naar Cambodja te gaan als hulpverlener werd hij als nog op vrije voeten gesteld. Op dit moment is Van der S. verbonden aan een acupunctuurkliniek in Rot terdam. Waar gaan we heen met Neder land? Het wordt van kwaad tot erger en dat op koninginnedag. Een verzuchting uit het opstel dat Arjan Jansma (tweede klas mavo van de scholengemeen schap De Driestar in Gouda) schreef, zoals ook al zijn klasge noten deden over de gebeurtenis sen op 30 april. Enkele citaten uit die opstellen: Over koninginnedag 1980 zullen er veel verschillende meningen zijn. De één vond het mooi dat de krakers de politie er zo mooi tus sen namen. De ander, wellicht de meesten vonden het uitgespro ken vandalisme. Ikzelf hoor bij de laatste groep. Dat een paar honderd jongelui van mijn leef tijd (13-16 Jaar) een plechtige ge beurtenis als koninginnedag en de inhuldiging van toen nog prin ses Beatrix willen verstoren vind ik gewoon zeer onbeschoft en on gehoord. Wat voor ouders deze jongelui hebben is mij wel een raadsel (Jan Meyers). Mijn vader zei nog: „Ze zouden die herrieschoppers naar Gronin gen moeten sturen en ze daar zand laten graven" (Femke Blok zijl). Als Je toch een beetje goed bij je hoofd bent, dan doe je zoiets niet. Want als er een prinses tot konin gin gekroond wordt, is toch wel een hele gebeurtenis (Charlotte Koops). De volgende keer moet men er mariniers neer zetten. Kortom: er moet wat tegen gedaan worden. De schade loopt zo tegen de 20 miljoen, en de gewonde politie mannen moeten ook geopereerd worden op kosten van onze mens heid (T. van 't Wout). Ik vond het wel erg raar, dat ze tussen al die mooie dingen, de krakers lieten zien. In het buiten land zien ze ook al die dingen en wat moeten ze van Nederland dan wel niet denken? (Marjo Oos- terom). De rellen werden openbaar ge steld aan de buitenwereld tot schande van het Nederlandse volk (Toon Eikelboom). Het was erg gevaarlijk vond ik toen de koningin Beatrix en prin ses Juliana met de twee prinsen na de handtekening op het bal kon kwamen. Ze moesten niet op het balkon komen (Anneke de Jager). Verder hoop ik dat de krakers zich rustig houden en de konin gin rustig kan regeren in een zo'n moeilijke tijd (Wilma Blankere). En dit viel de tweedeklassers tij dens de plechtigheden rondom de troonswisseling en de inhuldi ging op: Op deze verjaardag trad konin gin Juliana af. Prinses Beatrix (nu koningin) trad aan. 's Mor gens was de hele familie in de Mozeskerk in Amsterdam. Ze gingen eerst alle kamerleden een hand geven en daarna moesten ze aan tafel (Marten Schroten). Was er nu heus niet, bij deze plechtigheid, een goede pen, een pen die niet twee keer ingedoopt moest worden door burgemeester Polak? (Josephien Freeke). Toen ze gekroond werden zaten ze volgens mij op erg oude stoe len (John Jongsma). Een man zei het erg mooi vond lk. Hij legde zijn hand op zijn hart en zei toen „ik beloof het", dus lang niet zo kaal als de rest het zei (Henk van Lagen). Prins Claus had wel een vrolijker gezicht mogen trekken na de grondeed (Anneke de Jager). Een grote Zwitserse inkooporga nisatie, Mi gros, geeft wekelijks voor de klanten-leden een eigen blad in kleur uit met de niet. geringe oplage van 800.000 exem plaren. Een Duitstalig blad, „Brückenbauer," waarin niet al leen te lezen valt hoe duur de waspoeder, de appelwijn van ei gen merk, de idem koffers, tassen en radio-cassetterecorders zijn, maar ook wat er in Zürich aan kunst te beleven valt, wie en wat (de toen juist overleden) Alfred Hitchcock was en hoe het er met de verkiezingen in Noordrijn- Westfalen voorstaat. Bij deze gevarieerde inhoud blijft het niet. Als het zo uitkomt levert de redactie van het blad ook on gezouten kritiek op diverse toe standen. In het laatste nummer krijgen de organisatoren er van langs die het programma voor het Britse koninklijke bezoek, een week eerder, in elkaar gezet hebben. PoppenkasteriJ, oordeelt het blad. Aan de ene kant konin gin Elizabeth en prins Philip die drie dagen lang kastelen, bergen, bloemen, diverse folkloristische vertoningen en overal hetzelfde soort notabelen moesten bezich tigen en toelachen, aan de andere kant zulke overdreven veilig heidsmaatregelen „dat Elizabeth zich in de steriliteit van een ko gelvrije glazen stolp mocht bewe gen." Had president Georges-An- dré Chevallaz de koningin en haar man niet begroet met de woorden: „Het Zwitserse volk, vaak koel als onze sneeuw, wil uwe majesteit een overweldigend hartelijke ontvangst bereiden." Klopte niets van, zegt „Brücken bauer", ook al schreef de Neue Zürcher Zeitung „een onafzien bare, jubelende menigte" in Bern waargenomen te hebben. „Alles wat daar stond waren twee, hier en daar misschien drie rijtjes mensen achter alom tegenwoor dige afzettingen. Een journalist uit Wales vertelde dat het eerste het beste défilé in Engeland tien maal zoveel volk op de been brengt." Zo gaat het verhaal door. Er was niets spontaans aan het bezoek, vindt het blad. doordat Elizabeth uit veiligheidsoverwegingen blijkbaar niets mocht. Het pijn lijkst was dat bij de als „ontmoe ting van koningin met invaliden" aangekondigde gebeurtenis, waar welgeteld drie Zwitsers in rolstoelen stonden opgesteld: „De koningin loopt langs hen, maar legt niet eens één keer een hand op de schouder van een van hen." Het protocol, meent „Brüc kenbauer". moet de organisato ren zoveel hoofdbrekens gekost hebben, dat er geen greintje fan tasie voor het geschenk aan Eli zabeth overbleef: een polshorlo ge. En als bij het bezoek aan een als de familie (Wilhelm) Teil ver kleed groepje de Zwitserse presi dent plechtig besluit met de woorden: „Moge de hemel het geluk en de vrijheid voor onze volkeren bewaren en, mocht het andere zijn, ons de wil geven om ons te verdedigen," dan sneert het blad: „Dat klinkt bijna alsof hij de wapens zegent" Een heel ander blad dus dan de reclameblaadjes die met de regel maat van een klok bij ons in de bus vallen. En die advertenties voor zeep en zo worden in dat Zwitserse blad vermoedelijk veel beter gelezen. Na een feestje met bijbehorende drankjes in de Engelse haven stad Southampton besloten vijf vrienden in een overmoedige bui een kijkje te nemen op de Queen Elizabeth n, het beroemde, pe perdure passagiersschip dat daar aan de kade lag. Toen ze alles ongehinderd hadden kunnen be kijken en terug wilden, bleek het schip van de wal weggevaren te zijn, op weg naar de Verenigde Staten. „Het enige wat we toen konden doen. was lekker gaan zitten en van de reis genieten", verklaarden ze later, toen ze na vijf dagen ontdekt werden en in hutten in de toeristenklasse op gesloten. Ze hadden zich best vermaakt, steeds met eersteklas passagiers en zelfs met de kapi tein. Tot laat in de avond deden ze aan feesten mee en 's nachts sliepen ze op zachte banken in de lounge. „Ze hadden ons natuur lijk helemaal niet op het schip moeten toelaten; we hadden wel terroristen kunnen zijn", zeggen ze vrolijk. Maar de maatschappij vindt het geen leuke grap. Er worden pogingen gedaan de vijf voor de rechter te brengen en hen dan ten minste tot het betalen van de prijs voor zo'n luxe zeereis te laten veroordelen. Inhakend op een ingezonden brief van een lezer die de oorlog niet heeft meegemaakt en alle herdenkingen wil afschaffen, wijst een lezeres in de NCRV-gids op het feit dat de Joden zelfs na vierduizend Jaar nog steeds de uittocht uit Egypte herdenken. „Misschien zou het goed zijn", suggereert ze, „om die dag (her denking van de tweede wereld oorlog - red.) ook eens suikerbie ten of tulpenbollen te eten, juist voor degenen die de oorlog niet meegemaakt hebben".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 5