zee
'VARA biedt zich aan ais zondebok'
RIJST VOOR HONGEREND CAMBODJA
Geen maatregelen
van bestuur-STAD
Amerikanen sterk
vertegenwoordigd
Verbrugh (GPV)
wil wijziging
van omroepwet
Oberammergau
houdt vast
aan traditie
Nederland naar
biënnales in
Venetië en Parijs
Omroep verdeeld over alternatief verslag op 30 april
'Hoofdbestuur
maakt zich tolk
van geschoktheid'
Dood prinses niet
in Denemarken
WOENSDAG 7 MEI 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
ADVERTENTIE
Aan duizenden hongerende Cambodjanen
konden we reeds direkt rijst verstrekken
via de "Landbrug" bij Nong Chan.
Duizenden wachten nog, of zijn nog
onderweg naar Nong Chan.
Help ons verder helpen met
deze voedselaktie.
Geeft hen
daadwerkelijke
Christelijke
Help óns helpen.
Stort uw bijdrage op gironummer 29.14.600,
of bankrek. nr. 64.11.46.256, Slavenburgs bank.
t.n.v. Stichting Comité Hulpverlening Zuid-Oost-Azië,
Postbus 1527, tel. 050-777428, 9701 BM Groningen
Van onze radio- en tv-redactie
AMSTERDAM Het bestuur van STAD/Radio Amsterdam
vindt dat er een uitgebreide discussie moet plaatsvinden over
de radio-uitzendingen die STAD en Vara samen op 30 april, de
Inhuldigingsdag van koningin Beatrix, hebben verzorgd.
Daarin hebben de makera zich vooral
Dwarsligger
gericht op de kraakacties en in het
bijzonder op de rellen in de stad,
waarbij zij zich onomwonden achter
d acties stelden.
Hoewel er bij het bestuur van STAD
iprake is van ongenoegen over de
uitzendingen, die talloze heftige reac
ties van luisteraars tot gevolg hebben
gehad, heeft het bestuur gisteren in
de maandelijkse vergadering geen
duidelijke uitspraak gedaan.
Het bestuur legt de verantwoordelijk
heid bij de Stichtingsraad. In de
eerstkomende vergadering van de
8tichtingsraad op 4 juni zal de
goed voorbereide discussie moeten
worden gehouden. Hoewel gesugge
reerd is dat er disciplinaire maatrege
len tegen de hoofdredacteur Leo Ja
cobs en verslaggever Stan van Houc-
ke genomen zouden worden is dit
gisteren niet gebeurd.
Speciaal vandaag
Het IKON-magazine „Het
paard van Troje" staat in het
teken van de vroege meidagen
en wil laten zien hoe verschil
lende generaties in West- en
Oost-Europa denken over be
grippen oorlog en vrede. Cen
traal staat een Amsterdamse
familie van wie de grootvader
in het verzet was. „Het paard
van Troje" was ook in Lenin
grad, een stad die in de oorlog
gedurende 900 dagen door de
Duitsers werd omsingeld,
maar zich niet overgaf. Bijna
een miljoen mensen stierven.
Russische kinderen vertellen
wat zij uit overlevering van
deze oorlog weten. Aan het
slot spreekt een jonge Duitser.
Hij zegt ondermeer: „Mijn ou
ders zijn verantwoordelijk
voor wat er in de oorlog ge
beurde, ik ben verantwoorde
lijk voor wat zich nu politiek
afspeelt."
Ned. 2/18.59
In „Mei 1945" spreekt Koos
Postema met heel verschillen
de vrouwen en mannen over
„hun" bevrijding.
Ned. 1/20.00
In Panoramiek informatie
over de explosieve situatie in
de Iraanse olieprovincie
Khoezestan, die vorige week
leidde tot de gijzeling in de
Iraanse ambassade in Londen.
Ook een reportage over Au
stralië, de „witte vlek" in
Zuidoost-Azië.
Ned. 1/22.10
DEN HAAG (ANP) Het Tweede-
Kamerlid Verbrugh van het GVP
vindt dat de regering de mogelijkheid
moet hebben, via een wijziging van
de omroepwet, om rechtstreeks in
uitzendingen van radio en televisie in
te grijpen. Naar aanleiding van de
radio-uitzending van de VARA en ra
dio Stad op 30 april vraagt Verbrugh
aan minister Gardeniers van CRM in
schriftelijke vragen of zij bereid is
een dergelijk voorstel tot wijziging
van de omroepwet in te dienen.
Een dergelijke wijziging zal volgens
Verbrugh de minister de mogelijk
heid moeten geven een bepaalde uit
zending af te breken of vooraf te
verbieden als er een gegrond vermoe
den bestaat dat de openbare orde zal
worden verstoord. Verbrugh vindt
dat er wel de mogelijkheid moet blij
ven bestaan een dergelijk verslag op
een later tijdstip uit te zenden.
OBERAMMERGAU (AP) Van 24
mei tot 28 september worden in het
Zuidduitse Oberammergau weer de
tienjaarlijkse passiespelen gehouden.
Alle voorstellingen zouden al zijn uit
verkocht, al zijn de laatste jaren de
spelen in een kwaad daglicht gesteld
omdat de tekst uiterst anti-semitisch
zou zijn. Amerikaanse joden hebben
zelfs gedreigd een boycot van deze
passiespelen te organiseren.
Volgens de organisatoren is de tekst
nu echter gekuist en staat er geen
regel meer in waar men zich aan
ergeren kan. Toch vond een geheel
nieuwe versie (ook een oude tekst
overigens) geen genade in de ogen
van het dorp. Deze versie had de
schuld van de dood van Jezus gelegd
bij de „zondigheid van de mensheid
als geheel", en niet bij de joden zoals
in de oude tekst Bij wijze van com
promis wordt in de proloog nu het
gehoor gemaand „niet te zoeken naar
andermans fouten, maar je eigen
schuld te erkennen".
De passiespelen van Oberammergau
worden elke tien jaar gehouden sinds
1634. Er heerste toen de builenpest en
de bevolking stelde God passiespelen
in het vooruitzicht als de plaag zou
ophouden.
Heyne den Bak blijkt zich vooral aan
het ook door De Troye genoemde
forum te hebben gestoten. Het ging
daarbij om een vast onderdeel van de
STAD-uitzendingen, waarmee het
programma werd besloten.
„Naast een aantal als progressief te
boek staande journalisten," aldus
Heyne den Bak, „kwam ook Hans
Knoop aan het woord, een professio
nele dwarsligger van rechts. Knoop
had het doorlopend over relschop
pers, maar het paste klaarblijkelijk
niet in de opzet van het programma
om toe te geven dat het daar inder
daad om ging en niet om actievoer
ders met politieke doeleinden."
Een veel geciteerde uitspraak tijdens
dat forum is die van de muzikant
Hans Ulfer. die opmerkte dat het
iedereen vrij staat om af en toe een
steen te gooien, als hij daar zin in
heeft. Dat was voor Heyne den Bak
het signaal om de knop om te draai
en. De rest van de avond bleef hij
verstoken van radiouitzendingen.
„Op het andere station zaten oranje
klanten, en daar had ik ook niet zo'n
zin in."
Heet van de naald
Van den Ende is het met de kritiek op
dit onderdeel van het programma
niet geheel oneens. „Dat forum werd
Van onze kunstredactie
DEN HAAG Zowel de Biënnale
van Venetië als de Jeugdbiënnale van
Parijs zullen Nederlandse inzendin
gen krijgen. Naar Venetië gaat onder
meer werk van Ger van Elk, terwijl
voorts een indruk wordt geboden van
wat ons land in de jaren zeventig aan
kunstbeleid heeft voorgestaan.
De inzending voor Venetië is samen
gesteld door Wim Beeren, directeur
van het museum Boymans-van Beu-
ningen in Rotterdam, de grafisch ont-
werper Wim Crouwel en Gijs van
Tuyl van het ministerie van CRM. Th.
van Velzen, directeur van het Haags
Gemeentemuseum heeft voor de ten
toonstelling van het kunstbeleid van
de jaren zeventig de redactie over het
kunstpolitieke gedeelte.
De Nederlandse inzending naar Vene
tië haakt in op het algemene thema
van de biënnale die de kunst uit de
periode 1968-1980 wil belichten. De
biënnale begint op 1 juni en wordt 28
september besloten.
Naar de jeugdbiënnale in Parijs, die
van 20 september tot 3 november in
het Museum voor moderne kunst van
de stad Parijs wordt gehouden, is een
inzending samengesteld door Mari-
nus Boezem, Ad Petersen en Gijs van
Tuyl. De uitgekozenen zijn Kees de
Goede, René Daniëls, Harry de
Kroon, Ben Sleeuwenhoek, Kees
Smit en Henk van Woerden. De selec
tie werd voordien gemaakt door een
internationale jury in de Franse
hoofdstad. De Parijse biënnale be
steedt naast de beeldende kunst ook
aandacht aan film en architectuur.
door Jan van Galen en Leo Kleyn
HILVERSUM/AMSTERDAM Niet alleen in Amsterdam
zijn op koninginnedag de emoties hoog opgelaaid. Ook de
verslaggeving van de turbulente gebeurtenissen door radio en
televisie deed bij menigeen de bloeddruk tot vervaarlijke
hoogte stijgen. Vooral de manier waarop de VARA en de
regionale omroep STAD/Radio Amsterdam zich in een geza
menlijke uitzending van hun taak kweten, schoot veel luiste
raars in het verkeerde keelgat.
Gerard Heyne den Bak, lid van het
hoofdbestuur van de VARA, werd het
tegen het eind van de uitzending zelfs
te machtig. Met een resoluut gebaar
draaide hij, voor het eerst in zijn
leven, de knop van zijn toestel om.
Heyne den Bak, ook lid van het par
tijbestuur van de PvdA, was niet de
enige VARA-bestuurder bij wie de
vlam in de pan sloeg. Terwijl in Am
sterdam de keien door de lucht vlo
gen, rinkelde her en der de telefoon.
Bestuursleden van de socialistische
omroep lieten elkaar verontwaardigd
weten dat in de hoofdstad ook in
journalistiek opzicht grenzen werden
overschreden.
IJan de Troye, plaatsvervangend
voorzitter van de VARA. een paar
dagen later in zijn zonovergoten tuin:
„Er is die middag heel wat gebeld, ja.
Ik heb zelf contact opgenomen met
Van Wijk (omroepsecretaris van de
VARA, red.). Iedereen was het erover
eens: dit kon niet. Statutair is vastge-
J legd dat de VARA opereert in een
rechtsstaat. Dat betekent dat je ge-
weid en terreur afwijst. Daar ligt de
grens, en die is in die uitzending over-
1 schreden".
Alternatieve vorm
Heyne den Bak, die voor deze gele
genheid ook de zon heeft opgezocht:
„Voor de alternatieve vorm waarvoor
I is gekozen, valt veel te zeggen, maar
de medewerkers van de VARA heb
ben zich te houden aan de grenzen die
gesteld zijn. Dat betekent dat je moet
opereren binnen de rechtsstaat en
binnen de grenzen van het parlemen-
tair-democratisch systeem". In
schrille tegenstelling daarmee is zijn
r' „indruk" dat er werd gejuicht „als
een paar honderd meter verder men-
sen de hersens werd ingeslagen".
Het dagelijks bestuur van de VARA
was akkoord gegaan met de uitzen
ding van een „alternatief verslag"
van de gebeurtenissen bij de inhuldi
ging van Beatrix. Het had ook inges
temd met het plan van Piet. van den
Ende, directeur radio, om daarbij sa
men te werken met STAD. De Am
sterdamse omroep had zelf de hele
dag willen uitzenden, maar daarvoor
geen toestemming gekregen van het
ministerie van CRM.
De Troye: „Het dagelijks bestuur
heeft de medewerkers erop gewezen
dat het om een subtiele zaak ging.
Uitgangspunten, is afgesproken, zou
den zijn dat reliëf moest worden gege
ven aan de kraakacties en dat er geen
republikeinse opstelling zou worden
gekozen. Over een republiek wordt
verschillend gedacht bij de VARA."
'Een beetje rustig'
Van den Ende, later, in zijn woning in
Amsterdam: „Met het dagelijks be
stuur zijn geen keiharde afspraken
gemaakt. Er waren geen duidelijke
richtlijnen. Er is gezegd: doe het een
beetje genuanceerd, een beetje
rustig."
Zowel het bestuur als de afdeling
radio realiseerde zich dat de verslag
gevers van STAD kortelings In op
spraak waren geraakt door de manier
waarop zij ruchtbaarheid hadden ge
geven aan de kraakactie in de Am
sterdamse Vondelstraat. De Troye en
Van den Ende waren beiden niet zo
bang voor een herhaling van deze
wijze van verslaggeving. „Wij dach
ten" zegt De Troye, „dat die mensen
daarvan wel wat geleerd zouden heb
ben. Dat is ook gebleken: onze kritiek
richt zich dan ook meer op de verslag
geving van de VARA dan op die van
STAD." Van den Ende: „De fouten,
dachten wij, zouden geen tweede keer
gemaakt worden, zo er toen al fouten
zijn gemaakt."
De Troye, die overigens niet de hele
dag bij de radio heeft gezeten, formu
leert „twee hoofdbezwaren" tegen de
uitzending. „Het eerste is dat in de
toon eigenlijk zo duidelijk afstand is
genomen van de mensen die er be
hoefte aan hadden het feest mee te
Isa belle Huppert is te zien in Sauve qui pent (la Vie).
Cannes maakt zich op voor filmfestival
door Peter Barnaart
CANNES Vrijdag begint in het Franse badplaatsje
Cannes het jaarlijks evenement, dat nog steeds geldt als
's werelds belangrijkste filmfestival, officieel genaamd
Festival International du Film.
Onder die noemer schuilt eigen
lijk alleen het chique gebeuren
dat zich afspeelt in het Palais des
Festivals. Daar worden, in compe
titie om de Palme d'Or, films ver
toond van regisseurs met veelal
een reeds stevig gevestigde repu
tatie. Dat zijn de films die wij later
in de bioscopen kunnen zien, na
dat ze voor een deftig in gala en
glitter gestoken publiek in het Pa
lals ten doop zijn gehouden.
Wil een film voor selectie voor dit
festival in aanmerking komen,
dan mag hij het land van her
komst nog niet in roulatie zijn.
Elk jaar wordt een handvol film
prominenten aangewezen om deel
uit te maken van de jury, die zal
beslissen wie met de Gouden
Palm gaat strijken. Dit jaar zullen
zich hier o.a. het hoofd over bre
ken: de actrice Leslie Caron en de
regisseurs Veljko Bulajic en An-
dré Delvaux („Vrouw tussen Hond
en Wolf" met onder anderen Rut-
ger Hauer). Als president van de
jury werd Ingmar Bergman aange
zocht, maar hij is aan het filmen
en heeft dus geen tijd. Het Holly-
wood-lenomeen Kirk Douglas zal
nu voor de tweede maal daze
taak op zich nemen.
De films waarover deze mensen
moeten oordelen komen weer
voornamelijk uit de Verenigde
Staten, Italië en Frankrijk zelf.
Amerika gooit er een reeks grote
namen tegenaan: Being There van
Hal Ashby, met Peter Sellers naar
een boek van Jerzy Kosinski: AU
that Jazz van Bob Fosse met Roy
Scheider; The Big Red One van
Sam Fuller met ondermeer Lee
Marvin; The Long Riders van Wal
ter Hill, met de broederteams Sta-
cey en James Keach en Keith,
David en Robert Carradine. Bo
vendien brengt het festival een
hommage aan de onlangs overle
den „Master of Suspense" Alfred
Hitchcock.
Fellini
Italië laat zich ook niet door nie
mand vertegenwoordigen. Federi-
co Fellini is uiteraard boven elke
competitie verheven. Desondanks
kan het volk kennis nemen van
zijn nu al fel omstreden Cittè deUe
Donne, met MarceUo Mastroianni.
Dino Risi doet ook niet aan com
petitie, maar is een vaste klant
van Cannes, ditmaal met Io Sono
Fotografico (voor het eerst sinds
Deserto Rosso weer met Monica
Vitti). Wel in competitie: La Teraz-
za van Ettore Scola, met Vittorio
Gassman en Mastroianni; en Sal
to nel Vuoto van Marco BeUochio
met Anouk Aimée en Michel Pic-
coü. Als extraatje brengen de Ita-
Uanen Super Totö, als hommage
aan de komiek Totd (met wie onze
eigen Yoka Berretty zowaar nog in
een film heeft gespeeld!)
Na de gebruikelijke lange tijd van
geheimzinnigheid, hebben de
Fransen eindelijk ook hun inzen
dingen onthuld.
Als we afgaan op
de namen van de regisseurs lijken
ze sterk vertegenwoordigd met
Mon Oncle d'Amérique van Alain
Resnais met Gérard Depardieu en
Roger Pierre; Depardieu speelt
ook in Loulou van Maurice Pialat,
tegenover IsabeUe Huppert en
Guy March and; Bertrand Taver-
nier (zijn Death Watch gaat mo
menteel in onze bioscopen) verte
genwoordigt de Franse driekleur
met Une Semaine de Vacances,
waarin Nathalie Baye en Philippe
Noiret, die hier hetzelfde persona
ge speelt als in Taverniers eerste
film L'Horloger de St. Paul.
Jean-Luc Godard komt uit voor
Zwitserland met Sauve qui peut
(la Vie) met Isabelle Huppert, Jac
ques Dutronc en Nathalie Baye
zijn eerste bioscoopfilm sinds
Tout va bien (*70).
Het is interessant te constateren,
dat een aantal acteurs in meer
films te zien is, en dus in feite met
zichzelf wedijvert. Zo is IsabeUe
Huppert niet aUeen te zien in een
Franse en Zwitserse film; ook in
een Hongaarse inzending, de film
Orokseg (De Erfenis) van Martha
Meszaros speelt zij een rol. Verder
zijn in het festivalprogramma te
verwachten een film van zeventig
jarige Japanner Kurosawa, en in
zendingen uit Canada, Groot-Brit-
tannië, België, Polen, Spanje, In
dia, de Phiüppijnen, Brazüië; zelfs
China is vertegenwoordigd met
een animatiefilm.
OpvaUend is,
dat de Bondsrepubliek met
slechts één film zeer magertjes in
het festival figureert. Nu zitten de
organisatoren van de manifesta
ties van Berlijn en Cannes elkaar
al jarenlang in de haren. En het
geval wüde, dat Berlijn, eerder dit
jaar, programmatisch een Duits
waterhoofd vertoonde. Zodoende
dus.
We hebben het nu alleen nog maar
gehad over het officiële festival
programma. Over de belangrijke
nevenfestivals als de Semaine de
la Critique, het Perspective du Ci
néma en de Quinzaine des Réali-
sateurs (waarin eindeüjk een pro-
dukt van vaderlandse makeUj:
Opname van Erik van Zuylen en
Marja Kok) hoop ik nader te be
richten.
Piet van den Ende
vieren. Er werden dingen gezegd als
jammer dat er geen druUerige regen
valt, zonde dat vandaag de zon
schijnt. In de tweede plaats heeft
men zich bij het forum te laat gereali-
seerd dat de mensen gewoon op een
rel uit waren."
Even later komt hij met nog een
derde bezwaar op de proppen. „Er
werd gezegd dat het dank zij de reUen
toch nog een gezelüge dag was gewor
den. En dat. terwijl er meer dan hon
derd gewonden waren gevaUen. Met
alle goede bedoeUngen die de makers
dan gehad mogen hebben, maar met
zulke uitglijders vind ik niet dat je
van een goed journalistiek produkt
kunt spreken."
me, waarvoor bulten mijn eigen pro
gramma („Hoor haar", red.) kenneUjk
niet zoveel begrip bestaat. Van de
manier waarop nu is gereageerd, ben
ik heel erg geschrokken."
Wat Hanneke Groenteman betreft,
komt daar nog wat bij. „Ik heb niet
wülen moraliseren. Ik heb niet het
vingertje opgeheven tegen de stenen
gooiers, maar ook niet tegen de mo
biele eenheid. Wel vind ik dat een
socialistische omroep als de VARA
soUdair moet zijn met mensen die
niet in een duur huis wonen, geen
opleiding, geen werk vaak. Het is te
makkelijk om de reUenschoppers af
te schüderen als ratten die uitgeroeid
moeten worden."
Van den Ende: „Het is de opdracht
van de VARA om partij te kiezen
voor de onderliggende partij. Daarbij
moeten programmamakers er wel
heel goed op letten hoe hun bood
schap overkomt. Geweld moet je niet
verdedigen, maar ik vind dat je daar
mee niet kimt volstaan."
Ongenoegen
Van den Ende en Groenteman vragen
zich af of in wezen het ongenoegen
van de bestuurders niet is gewekt
door de antimonarchlstische toon
van de uitzending. Van den Ende: „Ik
vind dat een socialist tegen het insti
tuut van het koningschap moet zijn.
Daarmee bedoel ik niet dat je er
voortdurend tegenaan moet schop
pen. Maar je moet wel aandacht be
steden aan dat andere geluid. Dat is
niet verboden."
Er moet, vindt de directeur radio,
binnen de VARA maar eens stevig
gediscussieerd worden over „het hete
issue van het koningschap", omdat
daarover tegengestelde meningen
blijken te leven. „Twee dagen eerder
gaf Freek de Jonge een satire ten
beste over het koningshuis. Dat kan
dus blijkbaar wel bij de VARA. Maar
toen was er dan ook nog niet zo'n hele
toestand aan de gang."
Het hoofdbestuur, vreest hij, „heeft
zich tot tolk gemaakt van een wel
degelijk aanwezige geschoktheid,
waaraan de VARA maar voor een
klein deel schuld heeft. Het is jammer
dat de VARA zich daarmee als zonde
bok heeft aangeboden."
Beide programmamakers blijven er
bij dat het hoofdbestuur niet met een
afkeurende verklaring naar buiten
had moeten komen, maar de zaak
eerst intern aan de orde had moeten
stellen. Dit standpunt wordt ook ge
huldigd door de ondernemingsraad
van de VARA en de vakbond van
journalisten.
De Troye zegt dat verwijt van de
hand te wijzen. „Het was niet nodig
om daarover te praten, omdat wij te
maken hadden met een produkt dat
was afgeleverd. Daarover hadden wij
ons een oordeel gevormd. Het onder
zoek dat wij het dagelijks bestuur
hebben opgedragen, heeft ook alleen
betrekking op de manier waarop de
uitzending tot stand is gekomen.
Daarbij zijn wij er niet op uit om
zondebokken te zoeken."
Van discussie, door Van den Ende
bepleit, is ook De Troye een warm
voorstander. Maar hij laat er geen
twijfel over bestaan dat de medewer
kers van de VARA zich zullen moeten
houden aan de lijnen die door de
verenigingsraad, de hoogste macht,
worden uitgestippeld. „Is het nou zo
erg om toe te geven dat je fouten hebt
gemaakt?"
KOPENHAGEN (AP, Reuter) De
Deense televisie zal de omstreden
film „Dood van een prinses" over de
executie van een SaoedJsche prinses
met haar minnaar niet uitzenden.
Een woordvoerder van de Deense te
levisie zei dat de film alleen was afge
keurd wegens de kwaliteit ervan.
Hanneke Groenteman
heet van de naald gehouden. Daarin
zaten geen bedaagde heren, maar
mensen die een half uur eerder nog ln
die stad hadden gelopen, die de hitte
van de stad hadden gevoeld. Maar
misschien zou je bij een volgende
gelegenheid een ander forum moeten
organiseren, met mensen die er wat
afstandelijker over praten."
Overigens heeft Van den Ende er
geen enkele moeite mee de uitzen
ding als geheel als „goed" te bestem
pelen. Hij heeft zich, zegt hij, sinds
die gedenkwaardige koninginnedag
menigmaal afgevraagd hoe het moge
lijk is dat een aantal van zijn vrien
den bij de VARA daarover zo geheel
anders denkt. „Hoe kan het dat ik zo
enthousiast ben? Daarvoor moet je
er, denk ik, geweest zijn. In die stad
gebeurde van alles tegelijk. Er was
angst en schrik, maar er waren ook
hele vrolijke momenten. Er was ook
een sfeer van luchthartigheid. Dat
had mede zijn weerslag op die uitzen
ding. Achteraf hoorde je pas hoe erg
het geweest was."
Dat betekent niet, zegt hij, dat de
uitzending achteraf gezien toch min
der geslaagd was. „De medewerkers
hebben gebruik gemaakt van de ge
gevens die voorhanden waren. Die
waren soms zeer grimmig, maar vaak
ook uiterst vrolijk. Hoe vaak gebeurt
het niet dat je ergens hartelijk om
lacht waarover je je later misschien
schaamt."
Schoonheidsfouten
Hanneke Groenteman, ook letterlijk
aan de zijde van Van den Ende, ver
duidelijkt: „In de oorlog hebben de
mensen ook wel gelachten." Zij deelt
de mening dat met de uitzending
geen grenzen, door wat dan ook be
paald, zijn overschreden, al zijn er nu
en dan wat „schoonheidsfouten"
gemaakt.
„Ik betreur het dat ik een aantal
dingen gezegd heb die blijkbaar niet
door de beugel konden, maar ik vind
het even erg dat er mensen zijn die
daar dankbaar gebruik van maken.
Ik heb een bepaalde manier van pra
ten, met understatements en cynis
Gerard Heyne den Bak
