e bodem als vloerkleed
Tekening van een lezer
Aangekondigde wet nog steeds niet ingediend bij Kamer
iedrijf stuurt bewust
fin op faillissement'
het kronkelt en wil niet weg
irden] voerde hij niet zozeer de
tctlonivan bet tot nu toe gevoerde
'Wapenstilstand'
tussen huisartsen
en apothekers
strop
schade
wonder
witte tijger
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
rhoort onmiskenbaar tot de
an premier Van Agt om
kokkelde problemen te herlei-
>bOl^t eenvoudige afmetingen
"dag bovendien een eigenschap
Ulj vooral in het buitenland
rdaBfji pe moeizame economi-
risis. die ons land al jaren-
ristertblijkt dan plotseling
uir door „met zijn allen de
uit de mouwen te steken."
ontwikkeling van kern
blijken opeens alleen maar
len te kleven en de uitzen-
In een film over een executie
Arabisch land behelst niet
;n st
in sp
ionsi
n ontman „eigenzinnige kortzieh-
xlken
elen
wa£
kandidaat ge-
bfcor het lijsttrekkerschap van
en heeft hij bovendien
kan2 |vee' woorden een voortzet-
de lil de huidige coalitie bepleit,
brnaamse argument voor dit
J in deze trant heeft de pre-
3ch nu ook en alweer in
ring daan, als wel de in het kabi-
hllips» het parlement betoonde
van de VVD
ook aan deze verkla-
gan de charme van de een-
ook liet worden ontzegd. Want
er meer voor de hand dan
lbilj, zittende premier zijn kabi-
Dhanizijn beleid tot inzet van de
enlgWH maakt? Is het geen
'e^ ve bijdrage aan de duide-
1 in de politiek?
en naar Amerikaanse maat-
Izou de premier het gelijk
Igrotendeels aan zijn kant
I. In de VS is het heel ge
lijk dat de zittende president
It initiatief neemt om zich
ien volgende termijn be-
f ar te stellen en bovendien
^h al ruim voor voor het
ken van de termijn in de
Jingscampagne te storten.
|s wijs, 's lands eer, maar wij
ander land met een ander
systeem. Het meest in het
ringend verschil is wel dat
meerpartijenstelsel kennen
van een zodanige samen-
;r"ve^at coa''t'evorm'ng na de
ingen een absolute voor-
is. Het behoort tot onze
dat die coalities gevormd
op basis van een program-
nker
een
Letti
vergelijking en zover zijn de partij
en op dit moment nog lang niet
Van Agts verklaring die uitgaat
\;;n de partij en niet van het pro
gram, is daarom op zijn minst
voorbarig, tenzij hij natuurlijk ver
vroegde verkiezingen verwacht.
Er is echter nog meer. Met zijn
kandidatuur heeft de premier een
onvermijdelijk voorschotje geno
men op het nog niet feitelijk tot
stand gekomen CDA. Het getuigt
van een behoorlijke pretentie om
als nummer 1 van de KVP-kandi-
datenlijst min of meer het lijsttrek
kerschap te claimen van de federa
tie van KVP. ARP en CHU Wel
iswaar is de KVP de grootste par
tij, maar daarmee is het lijsttrek
kerschap nog allerminst automa
tisch een KVP-aangelegenheid
Het zou daarom van politieke wijs
heid hebben getuigd op dit punt
terughoudendheid te betrachten
en de beslissing aan de organen
van de federatie te hebben gelaten.
Maar nog afgezien van bovenge
noemde partijpolitieke gevoelighe
den is het grootste bezwaar nog
wel dat de premier een al te een
voudig beeld oproept van de Ne
derlandse politieke verhoudingen.
Zijn kabinet tot inzet van de ver
kiezingen maken betekent in feite
een zich afzetten tegen de huidige
oppositie. En daarmee bevestigt
Van Agt het beeld dat bij de
laatste verkiezingen al enigszins
werd opgeroepen nl. dat het gaat
om Van Agt en Den Uyl. De
premier bevordert aldus de twee
delingsgedachte, waarbij het gaat
om alles of niets. Anders gezegd:
met Van Agt in het Catshuis of
met Van Agt in de oppositie.
Zover is het gelukkig nog niet. De
woordkeus waarvan de premier
zich bediende, liet ruimte genoeg
over. Achteraf zal hij gemakkelijk
kunnen verklaren niet gezegd te
hebben wat iedereen eruit op
meende te mogen maken. Maar
ondertussen is de suggestie wel
gewekt en in de praktijk blijkt het
vaak niet eenvoudig voor verant
woordelijke partijbesturen om te
gen zo'n beeldvorming te vechten.
Zo kon de eenvoud van de een wel
eens een probleem zijn voor de
ander.
door Hans Schmit
DEN HAAG De Nederlandse bodem is al vele jaren een prima vloerkleed: als niemand kijkt,
sla je een punt op en veeg je het smerigste vuil eronder. Niets meer te zien of te ruiken en
het kost bijna niets: wat wil je als chemisch grootgrutter nog meer? Tot in de jaren zeventigl
kon deze praktijk tamelijk onopgemerkt voortgang vinden, maar inmiddels wordt
duidelijk dat de bodem geen vloerkleed is en wat de tol is die moet worden betaald.
aat i
Regplmatig dienen zich. vaak dank
zij peuringen van milieugroepen,
gif1-, handalen aan van een ernst en
een omvang die nauwelijks te over
zien is De verantwoordelijken hullen
zich in hautain stilzwijgen en halen
de schouders op; de autoriteiten pro
beren eerst de zaken te kleineren en
laten vervolgens op vaderlijke toon
weten dat alles best in orde zal ko
men. Maar ondertussen groeit de be
zorgdheid: Wat zit er nog meer in de
bodem, op wat voor chemische of
radioactieve tijdbommen leven we
nog meer. kan ik nog wel drinken wat
uit de bodem komt, kan ik het voed
sel dat eraf komt nog wel eten?
Die bezorgheid wordt gevoed door de
trieste reeks gifschandalen waar Ne
derland de laatste jaren mee is gecon
fronteerd. In Deurne wordt bij stort
plaatsen cyanide aangetroffen, in
Zundert zijn zoutslakken begraven.
Papendrecht kent de gifvaten-affaire
van EMK, in Utrecht wordt trichloor-
etyleen in het drinkwater aangetrof
fen, in Venray sterven koeien die uit
een sloot drinken, in Wierden is het
grondwater op grote schaal verontrei
nigd met volstrekt onbekende
broomverbindingen, in Oldenzaal is
de bodem met chloor verontreinigd,
in Doetinchem met tolueen en in Lek-
kerkerk is een woonwijk gebouwd op
een terrein dat is volgestort met ge-"
vaarlijk afval. In de weken na die
laatste ontdekking blijkt dat de hal
ve Krimpenerwaard is vergeven van
dubieus afval.
Kiem
Met die opsomming is niet meer dan
een tip van de sluier opgelicht. De
vrees is gerechtvaardigd dat nog
meer verontreinigingen van de bo
dem aan het licht zullen treden, ter
wijl momenteel de kiem wordt gelegd
voor toekomstige gifschandalen.
Want het optreden van de overheid
getuigt, vriendelijk gezegd, van wei
nig doortastendheid. Het probleem
zou moeten worden aangepakt via
een wettelijke bescherming van de
bodem, maar een reeds jaren aange
kondigde wet, die klaar ligt op het
ministerie van volksgezondheid en
milieuhygiëne, is nog steeds niet in
gediend bij de Tweede Kamer. Het
parlement heeft gevraagd dat wets
ontwerp uiterlijk 1 mei in te dienen,
maar minister Ginjaar zal niet aan
die wens kunnen voldoen. De voor
naamste oorzaak: gekibbel tussen de
betrokken ministers en hun ambte
naren. die als de dood zijn een deel
van hun bevoegdheden kwijt te
raken.
Ir Jan Henselmans van de stichting
Natuur en Milieu aarzelt niet de over
heid als schuldige aan te wijzen: ..De
houding van de overheid inzake de
bodembescherming is laks. De bo
dem dreigt verder te worden veront
reinigd als gevolg van een competen
tiestrijd tussen ministeries. Jaren ge
leden al kon je zien aankomen dat de
bodem door afvalstromen zou wor
den bedreigd en hadden de functies
van de bodem, zoals de voorziening
van drinkwater en de vruchtbaar
heid, moeten worden veiliggesteld.
Dit klemt des te meer. omdat de
achteruitgang van de bodem moeilijk
valt te constateren en bijna niet is te
herstellen. Als het water vuil is. gaan
de vissen dood en in de lucht zie je
rookpluimen, maar in de bodem zie je
niets En als je iets hebt gevonden, is
er bijna niets aan te doen. Water kun
je schoonmaken, het heeft ook het
vermogen zichzelf te reinigen, maar
bij bodemverontreiniging ligt dit veel
moeilijker. Je kunt niet veel meer
doen dan wat grond weggraven als de
verontreiniging niet te diep zit. zoals
de tuintjes met lood rond Billiton."
Sector
Toen aan het eind van de jaren zeven
tig werd besloten tot ..de grote
schoonmaak" van het milieu, werd
gekozen voor een wetgeving per sec
tor: het water, de lucht, de afvalstof
fen. het geluid en de bodem. Die
wetgeving is inmiddels ten dele tot
stand gekomen, maar de wet op de
bodembescherming laat nog steeds
op zich wachten. In 1971 kwam de
toenmalige staatssecretaris Kruisin-
ga met een voorontwerp van een wet
op de bodemverontreiniging, maar
dat werd een jaar later weer ingetrok
ken. Inmiddels was wel duidelijk dat
de grootste bedreiging wordt ge
vormd door de groeiende stroom che
mische afvalstoffen en in 1973 besloot
het kabinet-Den Uyl daarom een
apart wetje voor de chemische afval
stoffen te maken.
In 1976 verscheen die wet in het
Staatsblad, maar eerst vorige zomer
traden de belangrijkste onderdelen in
werking. Oorzaak van de vertraging
was de vraag wat chemisch afval is en
wat er moet gebeuren met het niet
verwerkbare afval, zo'n 70.000 ton per
jaar. Het betrokken bedrijfsleven
toonde zich weinig behulpzaam en
leverde in feite niet meer dan één
bijdrage: in 1976 lekte uit dat de
industrie al enkele jaren werkte aan
plannen voor een stortplaats voor het
onverwerkbare afval op de hoge
zandgronden van Brabant. De plan
nen zorgden voor grote beroering en
verdwenen in de lade. Vorig jaar stel
de minister Ginjaar een commissie in
die moest bekijken wat er met dat
onverwerkbare chemische afval zou
kunnen gebeuren, waarbij de moge
lijkheid, het in de bodem te begraven,
werd uitgesloten. Het eerste advies
zou eind vorig jaar worden uitge
bracht. maar het is er nog steeds niet.
Ondertussen moet het niet-verwerk
bare afval wel ergens blijven en te
verwachten valt dat binnenkort een
groot aantal ontheffingen moet wor
den verleend om het (tijdelijk) in de
bodem op te slaan.
Touwtrekken
Het tweede knelpunt vormt de vraag
wat chemisch afval is en wat niet. Het
touwtrekken hierover leidde tot een
lijst van groepen van stoffen waar
voor waarden zijn aangegeven: wan
neer zoveel delen van een stof in een
kilogram afval voorkomen, is het che
misch afval. Voor kwik en cadmium,
die tot de gevaarlijkste categorie be
horen, ligt de grens op 50 ppm. Die
grens is discutabel: milieugroeperin
gen zouden die aanzienlijk willen ver
lagen. Het afval dat minder dan 50
ppm kwik bevat, valt onder de gewo
ne afvalstoffen Dat betekent dat gro
te hoeveelheden afval die net onder
de grens zitten, gewoon als huisvuil
kunnen worden gestort. Extreem ge
steld: een kilo afval met 51 ppm kwik
valt onder de wet chemische afval
stoffen, terwijl je een ton afval met 49
ppm kwik (en met absoluut aanmer
kelijk meer kwik dus) als huisvuil
mag storten.
Hoewel de lozing van (chemische) af
valstoffen een belangrijke bedreiging
voor de bodem vormt, is het niet de
enige. Tientallen andere activiteiten
plegen ook aanslagen op de kwaliteit
van de bodem. De Tweede Kamer
vindt dat niet alleen het in de bodem
brengen van verontreinigde stoffen in
de nieuwe wet moet worden geregeld,
maar dat ook alle andere activiteiten
vanuit het oogpunt van het milieu
moeten kunnen worden getoetst. Een
motie van die strekking werd tijdens
de behandeling van de begroting voor
Vorige week werden er in Lekkerkerk proefboringen verricht om
monsters te verzamelen voor onderzoek naar de aanwezigheid van
giftig afval in de bodem.
aanni
Ireus
likaat I
er zimze correspondent
attonPOVEN De vakbon-
beduciebben de oorlog ver-
l aan de directie van het
bouwbedrijf De Bont in
Volgens de bon-
f?eft de directie doelbe-
ns vatangestuurd op het fail-
*n J2ient' van bedrijf. De
inderd
werknemers
tergroi vanaf vandaag op
eraard
rse tit
werke :tie zegt dat het faillissement
har ombaar was. Oorzaken zijn
en, m de directie de strenge winter
God Ijg jaar en de gestegen grond-
voofy.yzen Daardoor was een
van 4.3 miljoen gul-
H?rkvakbonden zetten hun vraag*
.irto t die Yerklaring. De bonden
rf de '"druk dat de directie de
te^edl^ kunstmatiS heeft veroor-
i zijnd
^^^gebroeders De Bont. die sa-
directie vormen, zijn name-
naar van verschillende BV's.
^er meer een werkmaatschap-
nu failliet is verklaard. Verder
op beheers- en beleggingsmaat-
11-17 I
schappij die eigenaar is van de ma
chines en de gebouwen. Volgens de
bonden heeft de directie geld overge
heveld van de werkmaatschappij
naar de beheersmaatschappij. Zo
zouden machines voor twee miljoen
gulden zijn gerepareerd op kosten
van de werkmaatschappij.
Pikant is verder dat de gebroeders De
Bont optreden als schuldeiser van
hun eigen werkmaatschappij. Als
deelnemers in de bedrijven Havebo
en PVBA De Bont hebben ze nog
zeven ton tegoed van de werkmaat
schappij. De bonden zijn er van over
tuigd dat de directeur P. de Bont er
van het begin af aan op uit is geweest
om het oude bedrijf op te doeken en
daarna zelf een nieuw bedrijf te be
ginnen. Een machtsstrijd tussen de
gebroeders De Bont zou de achterlig
gende reden zijn.
Directeur Pieter de Bont heeft inmid
dels een nieuwe zaak in het leven
geroepen. Hij heeft aan de curator
van het failliete wegenbouwbedrijf
gevraagd de orderportefeuille te mo
gen overnemen.
Vakbondsbestuurder J. Trooster van
de bouw- en houtbonden FNV
spreekt over ..een schandalige zaak
die het daglicht niet kan verdragen".
Tekeningen, bij voorkeur m liggend for
maat. sturen aan Trouw. |ury politieke
prent, postbus 859. 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
1977 unaniem door de Tweede Kamer
aangenomen en het wetsontwerp dat
Ginjaar heeft klaarliggen, komt in
hoofdzaken aan die wens tegemoet.
Alleen andere departementen en hun
bewindslieden voelen daar weinig
voor. Op 1 maart zou de interdeparte
mentale commissie milieuhygiëne
advies uitbrengen, maar de moeilijk
heden zijn zo groot dat de zaak tot
zeker het najaar is vertraagd.
De voorstellen komen erop neer dat
aan alle activiteiten in en op de bo
dem voorwaarden worden gesteld
vanuit milieuhygiënisch oogpunt
Die activiteiten kunnen aan regels
worden gebonden of worden verbo
den. Dat betekent dat bijvoorbeeld
voorwaarden worden gesteld aan
landbouwkundige activiteiten, zoals
het gebruik van kunstmest en van
bestrijdingsmiddelen, het tot grote
diepte ploegen, het vernielen van bo
demstructuren en het verlagen van
de waterstand bij ruilverkavelingen.
Maar ook een groot aantal technische
werken zal vanuit milieuhygiënisch
oogpunt moeten worden getoetst,
zoals de wegen, bruggen, dijken en
tunnels van Rijkswaterstaat. De acti
viteiten in de bodem zijn nauwelijks
op te sommen: de winning van grond
water. de aanleg van pijpleidingen,
ontginningen, het afgraven en win
nen van zand. klei. grind en mergel,
het strooien van wegenzout, funde
ringswerken. het onderzoek naar het
voorkomen van delfstoffen bij al
deze activiteiten kan sprake zijn van
aantasting of verontreiniging van de
bodem. Het is duidelijk dat de minis-
ter van economische zaken er weinig
voor voelt dat bij een boring naar gas
ook de minister van milieuhygiëne
wordt betrokken, hoe voor de hand
dat vanuit het oogpunt van milieu
ook ligt. Bij een boring kan bijvoor
beeld een waterscheidende laag wor
den doorgeprikt, waardoor grondwa
ter door vuil water kan worden ver
ontreinigd.
Weinig wol
Zo wordt door talloze deelbelangen
een algemeen belang (de bescher
ming van de bodem waarop wij wo
nen) telkens gefrustreerd. In 1971
drong het parlement reeds aan op de
versterking van de positie van de
minister van milieuhygiëne; een ver
zoek dat nadien nog enkele keren is
herhaald. Brieven hierover van de
achtereenvolgende premiers Den Uyl
en Van Agt bevatten veel ambtelijk
gespin, maar hebben tot nu toe wei
nig wol opgeleverd.
UTRECHT (ANP) De Landelijke
huisartsen vereniging <LHV) en de
Koninklijke Nederlandse maatschap
pij ter bevordering der pharmacie
(KNMP) zijn een soort wapenstil
stand met elkaar overeengekomen
tot 16 mei. De twee organisaties lig
gen al geruime tijd met elkaar in de
clinch over de vestiging van apothe
kers in plattelandsgebieden waar tot
nu toe apotheekhoudende huisartsen
de geneesmiddelenvoorziening voor
hun rekening nemen.
Gedurende deze periode gaan ze vier
keer met elkaar praten. Hoewel hun
standpunten vrijwel diametraal te
genover elkaar staan, willen ze probe
ren. een aantal praktische spelregels
te formuleren om voorlopig tot een
bevredigende regeling te komen Dit
heeft de voorzitter van de apotheek
commissie van de LHV. dokter A. J
Bosch, gisteren meegedeeld
De KNMP heeft volgens hem haar
leden gevraagd, gedurende de „ijs
kas tperiode bij de provinciale com
missies voor de gebiedsaanwijzing
(die moeten beoordelen of een gebied
„apotheekrijp" is) geen verzoeken in
te dienen voor het intrekken van ver
gunningen van apotheekhoudende
huisartsen. De beide organisaties sa
men hebben de provinciale commis
sies verzocht, de behandeling yan
verzoeken die er al liggen aan te hou
den. Het zal volgens Bosch van het
verloop van de gesprekken afhangen,
of het „staakt het vuren" wordt ver
lengd
ter
ïlde
3SC
1
de i
va}
orzien,
d van
lnfon
m het i
•pstra. I
ondei
'oor d<[
oven i
blijkt i 2
mogepfc CC
toespr
de a
«len.
Sperziebonen? Macaroni? Mis.
Op de foto staan verschillende
soorten spoelwormen. verzameld
op de voorplaat van Blijdorp Ge
luiden, het maandblad van de
Rotterdamse dierentuin, een
spoelwormbaby kun je nauwe
lijks zien, zo'n onbeduidend klein
diertje is het. De larf is maar een
millimeter lang, maar heeft ie een
prettige omgeving om zich te ont-
wkkelen, dan kan hij uitgroeien
tot 45 centimeter. En echt prettig
vindt het lieve dier alleen de inge
wanden en organen van een an
der wezen, een mens, een zoog
dier of een vogel; daar is het een
parasiet voor. Heeft het er zich
eenmaal genesteld, dan wil het er
liefst z'n leven lang niet meer
weg.
Zo bescheiden als het dier begint,
zo onbescheiden is het als het om
zijn nageslacht gaat. Eén spoel-
worm, schrijft de heer J. Nijboer
van de Veterinaire Dienst in het
genoemde „Blijdorp Geluiden",
produceert per jaar wel zeventig
miljoen eieren. Die zullen wel
niet allemaal uitkomen, maar het
kronkelige schepsel moet het er
toch het hele jaar druk mee heb
ben. De dunne darm van gast
heer of gastvrouw gebruikt het
als verloskamer; daar legt het
zijn eieren niet alle zeventig
miljoen tegelijk natuurlijk en
daar brengen later ook de vol
wassen parasieten hun leven
door, voor zover ze niet ontdekt
worden en voortijdig aan hun
eind komen. Het nakroost ver
dwijnt als ei naar buiten, waar
mensen en dier ze gemakkelijk
weer oppikken en dus zelf bin
nenhalen. Aten wij van de grond
als de dieren, dan zouden we on
getwijfeld net zo vaak als vier
voeters en vogels zo'n kolonie
spoelwormen in ons binnenste
herbergen. Dat heeft, wat de
mens betreft, alles met slechte
hygiëne te maken: „Vroeger
vormde deze spoelworm een
enorme plaag en in 1950 nog wa
ren er 640 miljoen mensen mee
besmet", aldus het blad. Tegen
woordig zijn er zulke goede medi
cijnen, dat ernstige wormbesmet
ting steeds minder voorkomt.
Minder spoelwormen bij mensen
dus, maar dieren blijven gras
eten of hapjes tussen het gras
vandaan halen, en de eieren zit
ten dan ook binnen de kortste
keren in een dierenmaag. Daar
komt de larf uit het ei. maar
voordat die als een volwassen
worm comfortabel in de dunne
darm zit moet het jonge wormpje
een hele reis maken, begrijpen we
uit het blad: „Via de grote bloed
somloop, het hart en de longsla
gader bereiken ze ten slotte de
longen. Hier boren ze zich door de
longwand. In de longblaasjes
aangekomen, worden ze door tril
haarbewegingen in de luchtpijp
en haar vertakkingen naar het
strottehoofd verplaatst. Hier
worden ze ingeslikt en via de
slokdarm en de maag komen ze
dan weer in de dunne darm, waar
ze tot geslachtsrijpe dieren uit
groeien". Zeven weken duurt de
reis, leerzaam en groeizaam, mag
je wel zeggen. Onderweg beweegt
het dier zich, zoals een worm be
taamt, kronkelend voort, op de
buik kruipend of door de staart
heen en weer te bewegen, want
een staartje hebben ze ook. Voor
de voortplanting kiezen ze het
maagdarmkanaal, waarna het
spelletje van buitenom en bin
nendoor opnieuw begint.
Goed voor de gezondheid kun je
zulke logés dus bepaald niet noe
men, al stelt het gevaar voor de
mens niet veel voor Maar bij een
veulen bijvoorbeeld kan de spoel
worm er de schuld van zijn dat
het veulen diarree krijgt, sterk
vermagert of zelfs doodgaat door
verstopping. Een sterk dier kan
er wel tegen: bij een van ouder
dom gestorven zebra die zelden
ziek geweest was, zijn eens twee
WÉf Wjür' v-
Nc
duizend spoelwormen van veer
tig centimeter in het darmkanaal
gevonden.
Voor alle duidelijkheid: een
spoelworm is geen lintworm. Een
heel groot verschil is wel dat dit
laatste dier bij de mens wel vijf
tot tien meter lang kan worden.
Lee Soehnlen woont in het Ame
rikaanse stadje East Sparta
(Ohio), waar hij een eethuisje
drijft. Tien jaar geleden opende
hij zijn restaurantje en vanaf die
tijd gebeuren er merkwaardige
dingen in het etablissement.
Nietsvermoedende mannen wan
delen er in hun nette pak met
stropdas, een extra vleugje after
shave en op gepoetste schoenen
binnen, maar dan wordt hun al
gauw duidelijk dat een heerlijk
diner niet samengaat met de
stropdas; die zal af moeten. Lee
Soehnlen heeft het niet op deze
zelfbinders. „Je kunt je zo niet
lekker ontspannen, daarom ver
biedt we ze," aldus Lee Klanten
die zich niets aantrekken van
Lee's uitzonderlijke regel worden
met harde hand tot de orde ge
roepen De ober verschijnt dan
met dienblad en schaar en ver
volgens knipt hij zonder pardon
de stropdas af. De vaste klanten
van Lee's restaurant dragen nu
sjaaltjes. De collectie afgeknipte
stropdassen is al gegroeid tot on
geveer tweeduizend, die Lee's
versiering aan het plafond heeft
gehangen. Eén klant is de baas
de baas geweest: die verscheen
met een metalen stropdas, waar
Lee's scharen niet doorheen kwa
men. Eén klant heeft bij hoge
uitzondering een nieuwe das ge
kregen. De man, een nieuweling n
het restaurant, barstte haast in
tranen uit toen de ober onver
hoeds de das afknipte die hij
juist van zijn vrouw voor zijn
verjaardag had gekregen. Dat
was zelfs Lee te gortig.
Fotograaf Lord Snowdon, tot
1978 getrouwd geweest met de
Britse prinses Margaret, vindt
dat het koninklijke huwelijk zijn
carrière danig geschaad heeft. In
het tijdschrift „Woman" zegt hij
dat hij vóór zijn huwelijk met de
prinses (in 1960) veel meer be
kendheid genoot dan tijdens die
achttien jaren. „In de jaren vijf
tig verdiende ik een hoop geld,
veel meer dan daarna ooit het
geval geweest is", aldus de nu 50-
jarige Snowdon.
Jan Fillekers heeft onlangs voor
het eerst naar de t v.-serie De ulk
gekeken en ontdekt dat zich
daarin een heus wonder voltrekt
zodra de man Davld Benner zich
kwaad maakt en in het groene,
De Hulk genaamde, monster ver
andert: „We zien hoe de borst
zich angstwekkend verbreedt. De
knopen springen van het over
hemd. De voeten spatten uit de
schoenen. De ogen worden rood.
Het voorhoofd wordt laag en het
haar aapachtig. In een paar tel
len is de verandering compleet.
Een groen monster met ontbloot
en opgeklopt bovenlijf grijnst
ons tegemoet. Een wonder
dus! Maar voor mij is het grootste
wonder: hij houdt zijn broek er
bij aan! Overal barst hij uit. maar
zijn pantalon ondergaat geen
verandering Die blijft hem pas
sen. Daar hebben de gammastra-
len kennelijk geen vat op gehad",
schrijft hij in de NCRV-gids. en
concludeert dat dat maar een ge
luk is ook, anders had de serie
nooit uitgezonden kunnen wor
den. Fillekers keek een keer naar
een aflevering, nadat zijn kinde
ren hem dit raadsel hadden voor
gelegd: „Pa, wat is het verschil
tussen Jou en de Hulk?" Ant
woord: „De Hulk wordt weer nor
maal."
In dierentuin van het Ameri
kaanse Cincinnatti (in Ohio) zijn
drie Bengaalse tijgertjes gebo
ren. Het bijzondere van deze
diertjes is dat ze wit zijn. net als
hun ouders die in dezelfde dieren
tuin geboren zijn. In dit park
hebben ze nu al dertien maal een
witte welp gehad; het totale aan
tal witte tijgers zou ln de hele
wereld nog onder de veertig
blijven.
Hardloper Een Jonge Frans
man, Jean-Gilles Boussiquet,
heeft het wandelrecord van de
Engelsman Benkley met één kilo
meter verbeterd, in 24 uur legde
Boussiquet te voet niet minder
dan ruim 260 kilometer af.
