De schaduw van Colijn
1
95]
1
u
Tekening van een lezer
libcraaa'len//
mi
Trouw
Commentaar
speelkameraadjes voor Maaike
Omroeppolitiek
v I I
Van Gelder in Wormer sluit
stuur 'n brief
gier en mest
wapen
^Igptï
'ate
ZATERDAG 1 MAART i980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
•J.
rk. i
Geen enkele omroepwet zal ooit
goed werken, zolang niet alle om
roepen die wet van harte onder
schrijven. Wat dat betekent, is
voortdurend voor elke luisteraar of
kijker merkbaar. Omdat het minis
terie van CRM ten aanzien van de
omroepen een angstig en weinig
alert beleid voert, bepalen de bru
taalste omroepen in feite de wet.
Tros en Veronica voldoen niet aan
de eisen, die de omroepwet aan
een kandidaat-zendgemachtigde
stelt. Zij zijn slechts op het getal
van hun aanhang beoordeeld en
toegelaten; niet op de andere voor
waarden die de omroepwet stelt.
Beide maken programma's en zoe
ken daar kijkers bij. De wet daar
entegen gaat uit van kijkers, waar
een programma bijhoort. Dat is
een subtiel, maar langzamerhand
pijnlijk verschil geworden. In het
kielzog van Tros en Veronica wor
den de andere omroepen min of
meer meegetrokken. De praktijk
is dank zij Tros en Veronica
dat het getal tot het doorslagge
vende criterium is geworden, waar
achter idealen, identiteit en levens
beschouwelijke betrokkenheid
verloren dreigen te gaan.
De agressieve praktijk heeft bo
vendien tot gevolg dat de omroep
verenigingen zelf nota bene de ern
stigste bressen schieten in de om
roepwet. Sommige omroepen grij
pen ook nog willens en wetens het
excuus van nieuwe technische ont
wikkelingen aan om nog eens extra
munitie aan te dragen. Veronica
bij voorbeeld onderhandelt met de
Luxemburgse omroep en niemand
hoeft zich het hoofd te pijnigen
waarom dat zo is.
De ontwikkelingen op commer
cieel gebied zijn door de eerst
verantwoordelijke, de minister van
iCRM, volstrekt onvoldoende inge-
I schat. De omroepen hebben daar
1 gebruik van gemaakt en zijn (ten
I onrechte) niet, of met een fluwelen
I handschoen op de vinger getikt.
De laatste jaren is regelmatig ge
roepen om een nieuwe omroep
wet, maar niemand heeft kunnen
aantonen wat er mis is met de
bestaande. De wet zou ongemak
kelijk zitten. Dat is logisch. Neder
land houdt er nu eenmaal een
mooi, maar ongemakkelijk sys
teem op na, maar over wijzigingen
van het systeem valt natuurlijk
best hardop en zinnig te denken.
Wat is er bij voorbeeld op tegen
iedere omroep die 150.000 leden
heeft of (veel) meer een gelijk
portie zenduren te geven? Om
roepverkiezingen zijn even verde
digbaar, evenals het deze week
door de PvdA gelanceerde plan
van „concessie" (dat wil zeggen:
het toekennen van zendtijd door
een raad van 15 tot 21 door de
minister van CRM benoemde le
den voor een tijd van zeven jaar,
waarbij de plannen van de aanvra
ger, de mate van het representatief
zijn als cultureel-maatschappelijke
stroming en het feitelijke gedrag
de criteria zijn).
Dat concessie-systeem, dat nog
wel nader moet worden uitge
werkt, is in principe aanvaardbaar,
omdat het bij uitstek is toegesne
den op de omroepen met een ideë
le achtergrond, net als de huidige
omroepwet trouwens. Het verve
lende is alleen dat deze steeds
meer van binnen uit wordt uitge
hold door een aantal met het paard
van Troje binnengehaalde clubs,
omdat zij het met de geest van de
wet niet eens zijn.
Dat de PvdA-commissie voorstelt
de omroepverenigingen zelf het
recht te geven zich in te laten met
merchandising (dat wil zeggen:
programma's of onderdelen daar
uit verhandelbaar maken voor de
particulier) en merchandising zelfs
te stimuleren is alweer gegeven:
de door sommige omroepvereni
ging beoefende praktijk wel te
billijken, maar zo'n suggestie al
leen lost nog niet het grootste
probleem op, namelijk dat derden
verdienen aan de niet-commerciële
Nederlandse televisie.
In feite is de vraag nu: „wat is er
mis met de omroepverenigingen"
en niet „wat er mis is met de
omroepwet?" Die wet voldoet nog
steeds. Door de werkelijke proble
men te versluieren als het PvdA-
rapport doet (en misken vooral
niet dat het hier in de eerste plaats
om een Vara-rapport gaat: de di
recteur van de Vara, de omroep-
secretaris, en Vara-bestuurslid, de
toekomstige Vara-voorzitter; alle
maal zaten ze in de commissie
omroeppolitiek van de PvdA) wel
wordt er misschien wat druk van
de ketel weggenomen bij de door
interne problemen geplaagde Vara
zelf. De kijker en luisteraar heb
ben echter daarmee nog geen ech
te garantie dat er ook een wat
volwassener programmabeleid zal
worden gevoerd, tijdens alle zend
uren op alle beschikbare netten.
DEN HAAG Er is een oer-
Hollands spreekwoord, dat de
vaderlandse politiek tot op de
huidige dag bezighoudt, om
niet te zeggen dwarsboomt. In
al zijn eenvoud spreekt het
uit. dat we niet meer moeten
opeten, dan de handel ople
vert: de tering moet naar de
nering worden gezet.
Het is een waarheid als een koe. Maar
juist daarom speelt het in de politiek
zo'n belangrijke rol. Waarheden als
koeien zijn wel het minste, wat de
kiezer kan begrijpen. Daarom zal ie
dere politicus zo'n waarheid graag tot
de zijne willen maken, omdat hij zich
daarmee verzekerd mag weten van
een vanzelfsprekende steun.
Wat echter juist en oer-solide lijkt
biedt daarom nog geen helder zicht
op de werkelijkheid. Want welke te
ring moet naar welke nering worden
gezet0 En waarom moet nu uitgere
kend de een het met minder tering
doen dan de ander? Er zou toch ook
wel wat voor te zeggen zijn als de
gouden handdruk van een ontslagen
OGEM-werknemer wat meer met de
nering in overeenstemming zou wor
den gebracht.
Het is precies het onbeantwoord blij
ven van zulke vragen, dat het spreek
woord in de Jaren dertig al een onaan
gename bijklank gaf en dat ook thans
weer als onverteerbaar brok op de
vaderlandse politiek drukt. De mees-
ter-hanteerder van het spreekwoord
toen was Colijn en thans werpen Zijl
stra en Andriessen zich als zodanig
op Het toeval wil dat die namen
vorige week werden kortgesloten op
een persconferentie naar aanleiding
van het proefschrift van de Groning
se historicus Doeko Bosscher: om de
erfenis van Colijn: de ARP op de
grens van twee werelden (1939-1952).
en dat nog wel op een moment dat
Andriessen zijn ontslag aanbood aan
hare majesteit de Koningin.
De tering naar de nering. Doeko Bos
scher schetst het beeld van een Co
lijn. in wiens persoon het emancipa
tiestreven van de ARP zijn bekroning
vond; een Colijn ook die zich ontpop
te als een conservatief man, onder
wiens bewind volgens de schrijver de
sociale bewogenheid van Kuyper en
Talma al spoedig verdorde in de kei
door Willem Breedveld
harde noodzaak van de harde-gulden-
politiek. de aanpassing aan de gerin
gere geldstroom en liet gezondhou-
den van de overheidsfinanciën.
Colijn steunde volgens Bosscher
vooral op de orthodoxe protestanten,
die „intuïtief al geneigd waren links
dieper te wantrouwen dan rechts".
De schrijver wil Colijn nog wel in
bescherming nemen voor zijn ontoe
reikende economische inzichten. En
wel omdat toen geen andere instru
menten ter beschikking stonden en
de theorieën van Keynes nog maar in
de kinderschoenen stonden.
Te gemakkelijk
Maar voor het overige vindt Bosscher
dat Colijn de tering wel al te gemak
kelijk naar de nering zette. Het moge
volgens de schrijver weliswaar een
verdichtsel zijn geweest, dat Colijn
de werklozen viskoppen had willen
laten eten. diezelfde Colijn wekte
.toch maar de indruk „totaal niet te
beseffen wat werkloosheid en armoe
de voor de betrokkene betekende".
Het was al „vasthouden aan de be
staande orde en bescherming van de
bestaande maatschappij" wat de
klok sloeg. Waardering was er slechts
voor „flinke mensen, die vooruit wil
den komen, tegenover de grauwe
maatschappij die dat niet kon" Co
lijn had. zo luidt de harde conclusie,
een „groot gebrek aan sociaal inle
vingsvermogen".
Het lijkt me dat Bossoher hiermee
een wat al te eenzijdig beeld schetst
van Colijn. Het moge op zichzelf niet
onjuist zijn. binnen de toenmalige
opvattingen viel Colljns aanpak ech
ter niet al. te zeer uit de toon. In alle
mogelijke buitenlanden genoot Co
lijn veel respect en hij had uit dien
hoofde ook een zekere invloed. Het is
Juist in dit verband pijnlijk in het
boek een onbewezen stelling aan te
treffen als zou Colljns kijk op het
toenmalige Nederlands Indië „zijn in
gegeven door een aan geborneerd
heid grenzende zakelijke instelling".
Feit blijft dat de Colijn van de krappe
geldpolitiek, de conservatieve Colijn
ook. de ARP nog jaren na de oorlog
parten heeft gespeeld. Er waren
krachtige geluiden binnen de partij
en daarbuiten (met name het CNV)
die het roer krachtig wilde omgooien,
maar de ommezwaai naar een evan
gelisch radicale partij kwam pas in de
jaren zestig. Bosscher beschrijft boei
end en goed gedocumenteerd waar
om al die pogingen na de oorlog zijn
mislukt en waarom het nog Jaren
heeft geduurd voor de ARP zich met
moeite uit haar isolement heeft kun
nen losrukken. Schouten blijkt daar
in een sleutelrol gespeeld te hebben.
Met zijn conservatieve kijk op de
dingen kwam er van enige hervor
mingsgezindheid niets van terecht.
Bosscher aarzelt niet vast te stellen,
dat „waar Schouten nog kritiek koes
terde over de samenwerking met libe
ralen en vrijzinnig democraten het
hem niet ging om hun opvattingen op
sociaal-economisch terrein. Integen
deel. Het ging hem om de mogelijke
bedreiging van het christelijke karak
ter van de natie".
De tering naar de nering zetten. Bos
scher verzucht al in zijn boek. dat dit
streven op zichzelf misschien van
goede staatsmanskunst getuigt,
maar dat de tering misschien wat
beter verdeeld had kunnen worden.
Waarom precies de ARP in de eerste
naoorlogse jaren aan dit behoudende
trekje bleef hangen komt in het boek
van Bosscher onvoldoende uit de
verf. Daarvoor blijft het te zeer een
feitenrelaas, zij het zeer goed gedocu
menteerd. Het boek biedt daarom
ook geen verklaring voor de kortslui
ting die op de persconferentie ont
stond en waarvan Zijlstra. die voor de
doop van het boek was uitgenodigd,
zich maar al te zeer bewust bleek te
zijn.
Ook vandaag
Want ook vandaag de dag is de vraag
actueel hoe de tering naar de nering
moet worden gezet. De nu afgetreden
minister van financiën Andriessen en
bankpresident Zijlstra hebben hier
voor een even eenvoudig als pijnlijk
recept, namelijk Inkrimping van de
geldstroom. De overheidsuitgaven,
maar ook de particuliere inkomens,
een stapje terug. Niet meer geld uit
geven dan er beschikbaar is. Kortom,
niet op te grote voet willen leven. De
tering naar de nering zetten.
Andriessen heeft inmiddels moeten
ervaren, dat je voor deze stelling zelfs
geen liberale ministers enthousiast
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat.' sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbom
tel-
ber
>st- I
on-
de
t 1
Van onze redactie economie
AMSTERDAM De fabriek van Van
Gelder Papier in Wormer, gaat defini
tief dicht. Drie van de vier machines
zullen al binnen enkele maanden wor
den stopgezet waardoor 300 arbeids
plaatsen komen te vervallen. De vier
de machine, voor de produktie van
asbestvilt, zal waarschijnlijk nog tot
31 augustus 1981 blijven draaien. Bij
de vestiging in Wormer van Van Gel
der werken in totaal ruim 500
mensen.
Het besluit tot sluiting is genomen, zo
zegt de directie na een onderzoek
door vier onafhankelijke bureaus. De
Industriebond CNV heeft met grote
verontrusting kennisgenomen van de
sluiting. Het verloren gaan van een
aantal arbeidsplaatsen in Wormer en
de slechte situatie waarin Van Gelder
verkeert, acht men een zeer ernstige
zaak.
Meer nieuws op pagina 27.
te
FRITS
5
!lfili!»l!!!|j|l«
Dp advertentie stond in de ru
briek „huwelijk en kennisma
king'. Maaike, het meisje dat
kennis wilde maken, stond er op
een foto bij. Met haar moeder,
want Maaike is in januari pas 3
Jaar geworden. Een ongewone
contactadvertentie dus. waarop
dan ook een paar onbedoelde re
acties gekomen zijn: van heren
die meenden dat „3 jaar" een fout
moest zijn en dat moeder de
Maaike van de advertentie was
die een vriendje of vriendinnetje
zocht „om zo nu en dan mee te
spelen".
Gelukkig leverde de advertentie
ook de reacties op waar het om
begonnen was: speelkameraad
jes voor Maaike Roelofse uit
Olst. „Dezelfde avond al en ook
de volgende dag nog", zegt Maai-
kes moeder die uit de „sollicitan
ten" drie vaste vnendinnetjes
voor haar dochtertje gekozen
heeft. Niet zo eenvoudig als dat
op het eerste gezicht lijkt; het
ging wel niet zo officieel, maar ze
heeft toch een paar kandidaten
moeten „afwijzen". Na telefoni
sche afspraak kwamen er wat
moeders met hun kind bij Maai
ke thuis; de kinderen die te jong
waren („dat klikt dan gewoon
niet op die leeftijd") waren direct
al afgevallen. De aspirant-vriend
jes en -vriendinnetjes werden bij
wijze van proef bij Maaike gezet
en dan bleek al gauw of het goed
zou kunnen gaan of niet. „Eén
was duidelijk veel te druk", zegt
mevrouw Roelflofse. „en een an
der begon meteen te slaan en te
knijpen en trok haar aan d'r haar.
De moeders moeten bovendien
ook met elkaar overweg kunnen.
Je moet van elkaar weten hoe de
kinderen aangepakt worden, an
ders krijg Je daar later nog pro
blemen mee".
Drie vriendinnetjes heeft Maaike
aan haar advertentie overgehou
den en nu is ze één brok enthousi
asme. Ze vraagt steeds wanneer
ze weer komen. Dat is wel eens
anders geweest. Sinds de verhui
zing van Deventer naar Olst was
het meisje haar speelkameraad
jes kwijt. De Roelofses wonen
niet in een nieuwbouwbuurt,
maar in een straat waar bijna
uitsluitend oudere mensen van
zestig, zeventig jaar wonen. Aan
vankelijk leek het anders te
gaan. want in het huis naast hen
woonden jonge mensen met een
kind dat bijna even oud was als
Maaike. Maar die verhuisden al
gauw. „Je denkt in een leuk huis
te komen en dan loopt het zo",
zegt mevrouw Roellofse. „Je
kunt wel nog eens verhuizen,
maar voordat Je Je huis tegen
woordig kwijt bent. is het een
jaar verder en dan hoeft het al
niet meer. omdat Maaike dan aan
de kleuterschool toe is. Niet dat
ze zo lastig is, maar ze kan zich
zelf niet goed vermaken. Ze heeft
behoefte aan anderen om zich
heen. is een echt gezelschaps
mensje. Toen ze alleen was had
ze erg veel aandacht nodig, en
dat kan niet altijd, want ze heeft
ook nog een broertje van een
Jaar".
Toen de ouders besloten een ad
vertentie te zetten dachten ze
nog dat ze de enigen met zo'n
probleem waren. Maar opvallend
veel mensen blijken met hetzelf
de te zitten: „Uit drie plaatsen in
de buurt van Olst hebben ver
scheidene ouders opgebeld. Die
woonden daar ook net. op een
flat. en konden geen geschikt ge
zelschap voor hun Tdnd vinden.
Maar die woonden echt te ver.
Dan moet je er een hele middag
voor uittrekken, en het kind mag
mee op visite. Dat is nooit de
bedoeling geweest".
Zeven stafleden van de Koreaan
se Christelijke Academie (een
educatief instituut dat de kennis
van rechten en plichten van boe
renarbeiders en vrouwen wil be
vorderen). die vorig jaar maart
zijn gearresteerd, blijken tijdens
ondervragingen door de inlich
tingendienst van hun land ge
marteld te zijn. Uit de gevangenis
zijn rapporten gesmokkeld,
waaruit blijkt dat directeur Lee
Woe-jae werd geslagen en met
slgarettepeuken gebrand; hij is
nu niet meer tot lezen in staat.
Mevrouw Han Myoeng-soek werd
herhaalde malen met de punt
van een ballpoint in het gezicht
gestoken en zo geslagen dat ze
zich niet meer kon bewegen,
waarbij haar directeur gedwon
gen werd toe te zien. Mevrouw
Sjin In-ryoeng moest alle marte
lingen aanhoren Als ze de voor
gelegde bekentenissen niet te
kenden zouden ze alle drie van
spionage beschuldigd worden,
werd hun verteld. Nog vier stafle
den. Hwang Han-sjik. Tsjiang
Sang-hwan. Kim Sae-gyoen en
Tsjoeng Tsjang-yol, moesten zich
uitkleden, werden aan hun benen
opgehangen en geslagen. Bij het
proces in september weigerde
rechter Lee Yong-woe de beken
tenissen als bewijsmateriaal te
accepteren, omdat de beklaag
den verklaarden die onder druk
van marteling te hebben gete
kend. Toch kregen de zeven ge
vangenisstraffen van 17» tot 7
JaEtr en ontzegging van hun bur
gerrechten voor eenzelfde perio
de. Allen zijn tegen hun veroorde
ling in beroep gegaan. Ze zijn
veroordeeld (onder de anti-com-
munistenwet, de nationale veilig
heidswet en de wet op het bezit
van illegale lectuur) wegens het
luisteren naar de Noordkoreaan-
se radio en het vormen van een
Kameleon Karl-Erik uit de
Skansen-dierentuin in Stock
holm mag zich vader noemen
van 25 kleine kameleonnetjes,
meer dan deze diersoort in een
dierentuin ooit in één keer heeft
geproduceerd. Dat moeder niet
in de buurt is, is wellicht de
reden dat vader zich met het
kroost bemoeit. Hij laat letter
lijk over zicli lopen, want hier
maakt een van de baby's juist
een wandeling over vaders neus.
groep om deze activiteiten geor
ganiseerd te bedrijven. Amnesty
International heeft hen als gewe-
tensgevangenen geadopteerd.
Beleefde, in het Engels geschre
ven brieven met het verzoek tot
hun onmiddellijke vrijlating,
kunnen gericht worden aan. His
Excellency President Choi Kyu-
hah The Blue House. Chongno-
gu Seoul. Koreaanse Repu
bliek. In de brief kunt u uw be
zorgdheid uitdrukken over de ge
zondheid van (Engelse spelling)
Lee Woo-Jae. Han Myung-suk,
Shin In-ryung. Hwang Han-shik,
Chang Sang-hwan, Kim Sae-gy-
un en Chung Chang-yol.
Gier en mest op de weg verliezen
wordt strafbaar in de Friese ge
meente Smallingerland. De boe
ren in die streek zullen de wielen
van hun wagens goed schoon
moeten maken voor ze het land
verlaten, willen ze geen boete op
lopen, wegens vervulling van het
wegdek met beklonterde, aange
bakken wielen. Daar kunnen on
gelukken uit voortkomen en daar
is het de politie van Smallinger
land om begonnen. Een ander
euvel is. meldt het Friesch Dag
blad. dat de wagens gewoonlijk
te hoog worden beladen en de
tanks met te veel gier gevuld.
Met overweldigende meerderheid
heeft het Spaanse parlement be
sloten het Spaanse wapen terug
te brengen in de staat van vóór
1938. Dat betekent dat de symbo
len die Franco er in dat Jaar in
bracht de adelaar, het juk en
de schichten van de „reyes catoll-
cos", zinnebeelden van de falanx,
plus het opschrift „Una. grande,
libre" uit het wapen verdwijnen.
„Plus ultra" blijft erop. net als de
vier kwartieren van de koningen
van Castillë (Leon. Aragon. Na-
varra en Catalonië) en de kente
kenen van Asturtë en Granada,
met de zullen rechts en links.
Vijfling (II In Melbourne, in
Australië, is een vijfling geboren,
waarvan de kleinste, een meisje,
nu is overleden De andere kinde
ren. allen Jongetjes, schijnen het
redelijk goed te maken.
Vijfling (2) Sinds vrijdag
zijn er vijf schrlkkeljarigen bij:
een vijfling die op schrikkeldag
in de Zuidafrikaanse stad Johan
nesburg geboren is. Het zijn alle
maal jongens, die volgens de art
sen een goede kans hebben tot
een gezonde schrikkel-vtjfling op
te groeien.
Hendrik Colijn (illustratie uit onder ondergrondse 'Trouw' van eind
november 1944, waarin het overlijden van de oud-minister-presi
dent gemeld werd).
kunt maken. Bezuinigingen snijden
nu eenmaal diep in het vlees, ook van
een liberale minister. Maar nog afge
zien van deze barrière, het blijkt on
danks alles toch maar de moeite
waard om maar gewoon als minister
te blijven zitten.
Wie weet kan de WD de „arme"
woningbezitter met hypotheken van
vier ton en meer nog behoeden voor
een ingreep in de aftrekbaarheid van
de hypotheekrente. Of kan deze par
tij de VAD nog een poosje bulten de
deuren houden. Want nu crisis maken
kon wel eens betekenen dat de WD
niet meer aan de bak komt. Dan de
tering toch maar wat ruimer naar de
nering gezet
Op is op
Zijlstra zat er wat mistroostig bij.
Want met uitzondering *an Andries
sen wist hij al lang dat hij op politici
niet behoefde te rekenen De bank
president heeft echter nog een mach
tig wapen achter de hand. namelijk
zijn veto over de bankbiljettenpers
Op is op en Zijlstra zal geen nieuw
inflatoir geld willen bijdrukken. Als
dan niemand de aanzwellende geld
stroom wil beteugelen dan zal Zijlstra
als de grote slaperdijk eenzaam stand
houden. De nieuwe minister van fi
nanciën is gewaarschuwd.
Dit alles heeft de gedachte doen post
vatten dat in Zijlstra de schaduw van
Colijn weer tot leven is gekomen. En
op de persconferentie veerde hij dan
ook prompt op toen de naam van
deze eerbiedwaardige antirevolutio
nair ter sprake kwam. Ferm sprak hij
dat wat Colijn in de jaren dertig deed
fout was. Het was fout omdat hij
deflatie met deflatie bestreed. Nu
echter dreigen politici Inflatie met
inflatie te bestrijden. En daar tegen
op komen kan en mag niet vergele
ken worden met de politiek van Co-
lijn, aldus Zijlstra.
En daarmee was dezelfde Zijlstra aan
het woord, die blijkens het boek van
Bosscher in 1960 ook onverschrokken
op zijn standpunt bleef staan. Sociale
nood nummer één was toen de wo
ningnood. Maar van uitbreiding van
het woningbouwprogramma wilde hij
niet weten. De AR-fractie „kreeg van
hem geen dakpan meer"
Welke tering?
Het was hetzelfde dilemma: eerst de
tering naar de nering zetten. Eerst
herstel van het financiële evenwicht
en dat alles Juist om te kunnen voor
zien in allerlei sociale noden. Het
klinkt allemaal erg realistisch en soli
de. Maar verschilt Zijlstra daarin
echt zoveel van Colijn? In wezen gaat
het om dezelfde strijdvraag, namelijk
de tering naar de nering zetten, best,
maar welke tering? En hoe zirt de
verdeling er uit?
Sinds Colijn weten we bovendien, dat
Je met behulp van kredieten een be
drijfje kunt laten groeien. Of anders
gezegd: men mag best een voorscho
tje nemen op de te verwachten groei.
En dat nog geeneens om er zelf beter
van te worden, maar om de bestedin
gen en daarmee de werkgelegenheid
op peil te houden. Maar zelfs als Zijl
stra gelijk heeft en ledereen is er zo
langzamerhand van overtuigd dat we
een stapje terug moeten, dan blijft er
nog het verdelingsvraagstuk. Het. zou
wel zo aardig zijn als Zijlstra daar
over ook eens wat zei De econoom
Pen bij voorbeeld heeft uitgerekend
dat het mogelijk is op de topsalaris
sen van ambtenaren een kleine tien
miljard te verdienen.
Doeko Bosscher: Om de erfenis van
Colijn. A. W. Sijthoff. prijs 34,50.
ADVERTENTIE
verzekeringen....
ZEKER WETEN!
Tel. 030 - 334145
door Feltf Pijlman
Twee vrienden
Een man wil met een vriend gaan praten.
Hi) ziet het niet naar meer zitten met zijn vrouw.
Hij ziet alleen nog maar hoe saai en grauw
hun leven werd en dat een vreemd soort trouw
hem tegenhoudt haar in de steek te laten.
Ze hebben het van elkaar wel in de gaten,
maar elk gesprek erover eindigt in gesnauw.
Vandaar dat hij het met een vriend eens wit bepraten.
Ze spreken af in een druk etablissement
waar mensen van hun dagelijkse lunch genieten.
Ze praten en hij wacht op het moment
dal hem de woorden zo te binnen zullen schieten.
En Juist toen hij bedacht: nou dan begin ik maar
begon zijn vriend: „Marjan en ik gaan uit elkaar."
