NCRV maakt het zich niet gemakkelijk
Praatstuk met Ellen Vogel
en Ton van Duinhoven
Muzikale pasfoto
van Joep Straesse
Soliste Ida Haendel beheerst en virtuoos
Onevenwichtig maar
wel bezienswaardig
Cristina Ortiz meer dan temperamentv
'Het vege lijf', een nieuwe vrije produktie
Tweede componistenportret
Nederlands Danstheater met
Sidewalk en Msa Glagolskaja
ZATEROAG 16 FEBRUARI 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
door Jan van Galen
HILVERSUM De gespeelde documentaire heelt zo langzamerhand een vaste plaats
gekregen hinnen de programmering van de geprofileerde omroepen (NCRV, KRO. VARA en
ook IKON). Een aantal programmamakers is tot de conclusie gekomen dat sommige
onderwerpen zich zo moeilijk laten vertalen, dat het naspelen van realistische of fictieve
situaties een betere vorm van Informatie-overdracht oplevert dan het aan het woord laten van
betrokkenen en experts.
Dat het Juist de geprofileerde zendge
machtigden zijn die gebruik maken
van dit stijlmiddel Is niet zo verwon
derlijk Deze omroepen bekijken het
wereldgebeuren vanuit een geheel el-
gen visie en daarin mogen meningen
over maatschappijveranderingen
niet ontbreken. Zo maakte de NCRV
de laatste tijd gespeelde documentai
res over onderwerpen als prioriteiten
in de gezondheidszorg <Een kind van
vijf miljoen», honderd jaar ARP (Hier
sta ik» en gemengde huwelijken
(Angst om je hart).
Maandag zendt de NCRV opnieuw
een jedramatiseerde documentaire
uit. onder de titel De Truc (Ned I,
20! 10 uuri Het verhaal is bedacht en
geschreven door Henk Mochel en be
werkt door Gerben Hellinga. Aanlei
ding voor dit spel vormen de onder
zoekingen naar de mogelijkheden en
gevaren van de zogenoemde recombi-
nant-DNA Het DNA Is de kleinste
kern van het leven, waarin alle erfelij
ke eigenschappen besloten liggen.
De NCRV heeft zich met De Truc een
zeer moeilijk onderwerp op de hals
gehaald. Het begrip en de functie van
het DNA is moeilijk uit te leggen. Dat
de NCRV toch een poging waagt valt
daarom alleen maar te prijzen.
Risico's
In de Jaren vijftig ontdekte men dat
een bepaald soort zuur in de kern van
een cel de drager is van erfelijke
eigenschappen De volgende stap was
dat deze erfelijkheidsdragers zich la
ten combineren met andersoortige
cellen. Plotseling werd men er zich
van bewust dat leven tot in de klein
ste. maar belangrijkste details be
heersbaar en regelbaar zou worden.
Er zijn echter risico's aan de onder
zoekingen verbonden omdat de we
tenschappers nog niet alles weten, en
experimenten derhalve volledig uit
de hand zouden kunnen lopen Er
kleven ook grote voordelen aan het
recombinant DNA. zoals het winnen
van insuline (de stof die suikerpatiën
ten niet of onvoldoende produceren)
en de landbouw kan hierdoor nieuwe
impulsen krijgen. Maar over mogelij
ke nadelen wordt ook driftig gespecu
leerd. want als de wetenschap van
deze methodiek misbruik zou willen
maken, zijn de gevolgen niet te over
zien.
In De Truc komen de voor- en nade
len van de techniek van het recombi-
neren van het DNA aan de orde. In
het kort komt de inhoud hier op neer:
onder de deelnemers van een goo-
chelcongres verspreidt zich plotse
ling een besmettelijke virus-ziekte.
Een verband wordt gelegd met een
naburig laboratorium waar gevaarlij
ke proeven worden uitgevoerd op het
gebied van de erfelijkheid. Protesten
en demonstraties volgen. Drie men
sen van de lokale omroep spelen een
belangrijke rol in het geheel, want zij
zijn het die de bevolking informatie
verschaffen die de wetenschap wei
gert te geven.
Effect
Samensteller Henk Mochel. die eer
der Een Kind van vijf miljoen en Hier
sta ik maakte, maakt er geen geheim
van dat zijn derde gespeelde docu
mentaire een bijzonder moeilijke ma
terie omvat. Hij Is echter van mening
dat de samenleving zo exact mogelijk
moet weten- in hoeverre men experi
menteert met de erfelijkheid. Mochel
zegt dat hij in principe vertrouwen
Henk Mochel
heeft in de wetenschap, maar dat het
ook maar gewone mensen zijn die de
onderzoekingen verrichten en dus
fouten kunnen maken. Een kwestie
dus van „hinderlijk" volgen.
Over het effect van het programma
maakt Mochel zich geen illusies: „Het
is hooguit een zwakke poging enige
duidelijkheid te scheppen in deze
haast ontoegankelijke materie. Ik
neem niet aan dat iedereen nu ineens
precies weet waar het om gaat. Ik kan
hooguit hopen dat de kijkers meer
geïnteresseerd raken."
De NCRV hoeft overigens niet te re
kenen op een hoge kijkdichtheid. De
AVRO zendt tegelijkertijd het sport
programma Europese Superstars uit.
Uit enquêtes is gebleken dat dit pro
gramma bijzonder veel kijkers pakt.
Mochel: „Dat is typisch een van de
nadelen van ons bestel. Tegenover
informatie op het ene net wordt amu
sement geprogrammeerd op de ande
re zender. Op die manier kun je met
serieuze zaken wel ophouden. Het zou
veel beter zijn wanneer op hetzelfde
tijdstip elkaar beconcurrerende en
gelijksoortige programma's werden
uitgezonden. De keuze zou voor de
kijker ook makkelijker zijn".
Stimulans
Mede hierdoor wil Mochel een tijdje
de kat uit de boom kijken. Want zegt
hij: „Je stopt enorm veel tijd en ener
gie in zo'n programma, en als je dan
van te voren weet dat de kijkdicht
heid zeer laag zal zijn dan hoef je
voorlopig niet meer."
Ik ben wel van mening dat dit de
juiste verpakking is van dergelijke
onderwerpen. De uitwerking zou
meer effect sorteren wanneer je geen
eenmalige produkties zou maken,
maar series met een vaste plek. een
vast tijdstip. Dat geeft de kijker meer
houvast en werkt voor de makers
stimulerend. Deze gedachte ga Ik in
de komende tijd uitwerken en dan ls
het afwachten of ik met de NCRV tot
afspraken kan komen."
In tegenstelling tot zijn twee voor-
Van links naar rechts: Peter Romer, Ellen Röhrman en Derel
Lint.
gaande gedramatiseerde documen
taires heeft Mochel dit keer ook de
spel(acteer)-regie voor zijn rekening
genomen. Voor een leek (Mochel
maakte alleen reportages tot nu toe)
heeft hij het niet onverdienstelijk ge
daan. Met name de acteerprestaties
van Peter Römer, Derek de Lint en
Ellen Röhrman zijn het aanzien
waard, al komen hun activiteiten
voor ingewijden hier en daar potsier
lijk over. Minder fraai zijn de verrich
tingen van een aantal figuranten die
de ziek geworden goochelaars moe-
geei
lekjt
'arri
:n v;
ten neerzetten. Als je ze hun bes£,
doen ernstig ziek te zijn. kom
vergelijking met een brakende,
van Oekel („Ik wor niet goed ifrik
snel boven. Voor de oudere ki t
nog dit. Een van de hoofdrollen 1 roi
vertolkt door George Noordhof.
cnei
Nederlandse Engelsman kreeg
geleden in ons land grote bekem and
door zijn presentatie van een w eeni
schappelijk tv-prograxnma. In
Truc speelt hij dan ook een dei a a
dige. piet
door André Rutten
AMSTELVEEN Ellen Vo
gel, Ton van Duinhoven,
Bram van der Vlugt en Rlta
Maréchal spelen onder regie
van Karei Guttmann een to
neelspel van de Engelse
schrijver James Saunders,
„Bodies", In de vertaling van
Luisa Treves „Het vege lijf"
genoemd. Een vrije produk
tie. waarvan donderdagavond
de première werd gegeven in
het Cultureel Centrum van
Amstelveen.
Het ls een praatstuk, waarbij de vir
tuoze formuleringen in de mond van
Ton van Duinhoven en ln beknopter,
preciezer mate ln die van Ellen Vogel
zijn gelegd, de meer nuchtere en dus
wat valere in die van Bram van der
Vlugt en Rlta Maréchal. alhoewel de
laatste ook wel enkele pittige tirades
heeft. Karaktertekeningen komen uit
de teksten niet dwingend naar voren,
zodat elke acteur vrijmoedig zijn ei
gen a&rd kan Invullen. De situaties
zijn evenmin van veel belang, noch
hun verhoudingen: het zijn varianten
van gangbare clichés van menselijke
verhoudingen en ontmoetingen van
daag de dag
De vier vormen twee echtparen, het
ene een Jaar of wat ouder dan het
andere, die negen Jaar geleden tot
partnerruil zijn gekomen, niet wel
overwogen. het kwam er zo maar van.
omdat ze zo druk met elkaar omgin
gen. zoveel samen deden. Het heeft
ook niet lang geduurd. Maar de oude
vriendschap ging er wel aan kapot
Het Jongere echtpaar is naar Amerika
uitgeweken om helemaal opnieuw te
beginnen, wat eerst niet lukte, maar
uiteindelijk wel. nadat zij „de" thera
pie ontdekt hadden, een geestelijke
gezondheidskuur ondergaan. Na ne
gen Jaar zijn zij dan terug, evenwich
tig. blijmoedig, rustig, maar. eerlijk
gezegd, wel saai. Er zal een weerzien
volgen met het oudere echtpaar dat.
zonder therapie, met zijn teleurstel
lingen. bittere ervaringen, mislukkin
gen heeft „leren leven".
Speciaal vandaag
Dat weerzien bereidt Saunders voor
door ze alle vier hun vroegere relaties
in monologen, soms afgewisseld door
een scènetje deux. uit hun huidige
situatie aan het publiek te laten ver
tellen. Dat vormt het eerste bedrijf.
In het tweede laat hij horen wat zij bij
het weerzien allemaal tegen elkaar
zeggen over hun verschillende kijken
op de zin of de onzin van het leven. Je
hebt alleen maar je lichaam, zegt de
ene partij op grond van de Ameri
kaanse therapie, en daar heb Je ook
genoeg aan. Natuurlijk, zegt de ande
re. dat ls zo, maar hoe staat het dan
met de geest, met de kunst bij voor
beeld. Is er alleen maar redelijkheid,
of heeft de onredelijkheid een
functie.
Een praktische variant daarop ls de
vraag: wat is belangrijker, het leven
van een dichter of het werk van een
dichter? Een scholier van de oudere
echtgenoot heeft een gebeurtenis,
die zich op de achtergrond van de
gesprekken afspeelt zelfmoord ge
pleegd, omdat hij het antwoord op
die vraag niet kon vinden. Nuchter
gezien zou Je zeggen dat zij onverbre
kelijk bij elkaar horen.
Dat probeert, denk ik, dit praatstuk
wel onder woorden te brengen, maar
de oudere man wordt onder het pra
ten wel dronken, omdat het zo ver
schrikkelijk moeilijk is de nuchtere
andere te overtuigen. Voor wie van
dergelijke discussies houdt zij wor
den onderhoudend gevoerd vast
wel een Interessant stuk.
eidi
H
afz
da
len
ngt
igto
door R. N. Degens
Bram van der Vlugt en Ton van Duinhoven in „Het vege lijf" van de
Amerikaanse schrijver James Saunders, geregisseerd door Karl
Guttmann.
FOTO STUDIO LEMAIRE
Zinman leidt Rotterdams Philharmonisch
door W. H. Wolvekamp
ROTTERDAM Het werk van de
Tsjechische componist Leos Janécek
(1854-1928) heeft gedurende zijn leven
een merkwaardige verandering on
dergaan Omstreeks de eeuwwisse
ling ontwikkelde zijn muzikale taal
zich tot een zelfstandig geheel waar
mee hij zich onderscheidde van zijn
grote voorgangers en landgenoten
Smetana en Dvorak. Van grote in
vloed was het volkslied dat bij hem.
na 1900 in een geheel eigen stijl tot
uitdrukking kwam.
Uit zijn laatste levensjaren dateert
een vierdelige Sinfonletta. voorafge
gaan door een Fanfare van een sterk
bezet koperenensemble. Het was deze
in 1926 geschreven Sinfonletta waar
mee het door David Zinman geleide
Rotterdams Philharmonisch Orkest
donderdag het concert opende.
Een compositie die van grote origina
liteit getuigt. De componist maakt
een ruim gebruik van volksmelodie
ën. veel motiefherhalingen. opmerke
lijke harmonieën en vooral ook een
Speciaal morgen
bijzonder persoonlijke Instrumenta
tiekunst. Muziek die ln ons land ei
genlijk veel te weinig bekendheid
geniet.
Behalve de beroemd geworden opera
Jenufa en de Rapsodie voor orkest
„Taras Bulba" (dit stuk wordt vol
gende week enkele malen door het R.
Ph. O. ten gehore gebracht) weten de
meeste concertbezoekers niet zo veel
van Janócek af. De uitvoering van de
Sinfonletta onder Zinman betekende
een voortreffelijk pleidooi voor deze
componist. Het Orkest heeft met veel
verve de partituur tot klinken ge
bracht. waarbij het spel der koperbla
zers afzonderlijk dient vermeld.
Ook de Finse componist Jean Sibeli
us (1865-1957) leeft ln ons land eigen
lijk alleen maar voort door enkele
werken, zoals „Flnlandia" en de twee
de symfonie, alsmede het terecht een
zekere populariteit genietende viool
concert in d kl.
Ida Haendel was deze avond de solis
te in dit vioolconcert. Haar spel heeft
in de loop der jaren nog niets aan
technische accuratesse. klank
schoonheid en voorname voordracht
verloren. Wie dit concert vele malen
heeft gehoord krijgt steeds grotere
waardering voor de muzikale waarde.
Ida Haendel speelde ook deze avond
zeer beheerst, met prachtige cantile
nen ln het middendeel en een schitte
rende virtuositeit (wat een volmaakt
flageoletspel) in het dansante slot-
Allegro. Zinman stemde de begelei
ding zorgvuldig af op het spel van de
violiste.
Na de pauze gaf Zinman een goed
verzorgde uitvoering van Beethovens
vierde symfonie in Bes. Robert Schu
mann heeft deze symfonie eens verge
leken met een slanke Griekse maagd
tussen twee Noorse reuzen (de derde-
erolca-symfonle en de vijfde). Een
voor Beethoven bijzonder vriendelijk
karakter is aan deze symfonie eigen.
Het zangerige Adagio roept herinne
ringen op aan Schumanns Schlum-
merlied (ook in Es dur). In de snelle
strijkerspassages van het laatste deel
leverde het R. Ph. O. een staaltje van
grote orkestdiscipline in het samen
spel.
AMSTERDAM Een pasfoto geeft
meestal een zeer onflatteus beeld van
de geportretteerde. Joep Straesser
(1934) heeft met het door hem samen
gestelde programma van eigen wer
ken donderdagavond in het Stedelijk
Museum te Amsterdam de toehoor
ders naar mijn gevoel een muzikale
pasfoto van zichzelf gepresenteerd.
Hij was de tweede van de vijf Neder
landse componisten die dit seizoen
onder auspiciën van de stichting
Gaudemus een „componistenpor
tret" mogen samenstellen. Geert van
Keulen die in januari de rij opende
deed het nogal origineel door een
aantal jongere componisten een be
werking van één van zijn eigen pia
nostukken te laten maken. Straesser
kwam met een keus uit eigen werk
voor kleine bezetting, met de bedoe
ling dat daaruit de ontwikkeling in
zijn componeren enigszins tot uit
drukking zou komen.
Je kan je afvragen in hoeverre zoiets,
voor anderen dan de componist zelf,
interessanter is dan een aantal wer
ken die representatief zijn voor wat
zo iemand in zijn beste ogenblikken
heeft geschreven. Ik dacht dat dat bij
Straesser juist die werken waren
waarbij hij met grotere instrumenta
le en vocale bezettingen aan de gang
kon gaan. En ook dat zijn meest
persoonlijke composities niet aan het
begin van zijn ontwikkeling ont
stonden.
Voorbeelden
Voorbeelden hiervoor waren in dit
programma het uit 1967 daterende
Seismogrammen voor twee slagwer
kers, en het in 1978 gecomponeerde
Just a moment voor viool, violoncel
en piano. De zeer uitgebreide slag
werkcompositie is weinig meer dan
een staalkaart van de bekende
lijkheden en beperkingen van h< t
strumentarium; in het zeer bekn
Just a moment laat Straesser ii
soms vindingrijk gebruik van k 1 8
menging een veel boeiender pen i v
lijk geluid horen. Het slagwerk ,ter
ging dan wel in een nieuwe v
(van 1979) maar het bleef, dunkt
desondanks „gedateerd".
d;
van
an|
Zo waren ook de Pianostukkei jk
1961 Straessers eerste compo
in de twaalftoons-techniek
zienlijk minder karakteristiek da
zeven liederen op oud-Egypti n
teksten (Duitse vertaling) die hi
der de titel „Nimm dir etwas
nes" in 1979 publiceerde, ook al
men van deze liederen in de v
king door de sopraan Dieuwke
bers, met Mathilde Krabbe (v
Arjan Kappers (klarinet) en
Bles (piano) waarschijnlijk nie
meest gunstige indruk.
Behalve deze uitvoerenden warejllal
S we
all
VI
slagwerkers Fred Vogels en Wi
Vos en de fluitiste Ingrid Dei_
toegewijde medewerkers aan dit j
gramma waarin nog de liedere de
clus „Eichenstadt und Abendstet
en „Emergency case" (voor fluit, n
no en twee slagwerkers) waren
nomen en dat nog te horen zal zi.
24 februari in Tilburg (KoningsÉ
26 februari in Rotterdam (De La gd
ren) en 1 maart in Den Haag (The zj
aan de Haven).
;i; "t
ich
In de Rooie Haan gaat in op
de algemene buitenlandse po
litieke situatie. Minister Van
der Klaauw van buitenlandse
saken komt het een en ander
toelichten. Wim Kok. voorxit-
ter van de FNV. praat overeen
mogelijke loonmaatregel en de
houding van de vakbeweging
tot het kabinet-Van Agt.
Hilversum I 13.03 uur
In Aktua-extra discussiëren
Wim Kok (FNV) en Van Veen.
voorxitter van werkgevers
over de onderhandelingen In
de metaal en over de arbeids
onrust in Groot-Briltannië.
Hilversum 2 16.00 uur
Olympische Winterspelen.
Vandaag de 5000 meter schaat
sen voor heren en de derde en
vierde serie tweemansbob.
Ned I 18.25 uur
Achter het nieuw-s gaat in
op de economische situatie in
Engeland. Verder een reporta
ge over het transport van
vloeibaar aardgas uit Algerije
en de daaraan verbonden fi
nanciële consequenties.
Ned 2 21.55 uur
Olympische Winterspelen.
Herhalingen van de hoogte
punten van vandaag en om
streeks 22.25 uur een direct
verslag van de ijshockey wed
strijd Nederland-Japan
Ned I 21.55 uur
Olympische Winterspelen.
Samenvatting van de afgelo
pen nacht gespeelde IJshockey-
wedstrijd Canada-Finland;
Ned 2 14.30 uur
Vervolg Winterspelen.
Waarin een verslag van de
1000 meter schaatsen voor
dames.
Ned 2 16.30 uur
Studio-sport. Waarin hoog
tepunten van de schaatswed
strijden en nieuws en nabe
schouwingen vanuit Lake
Placid.
Ned 2 19.20 uur
In Celebration. Televisie
spel naar het stuk van David
Storey met in de hoofdrollen
Alan Bates. James Bolam en
Brian Cox. Het verhaal gaat
over het leven van een mijn-
werkerspaar in een klein En
gels plattelandsplaatsje.
Ned I 20.00 uur
America Znight. Ameri
kaans praatprogramma. De
zoon van Archie Bunker
tracht in deze aflevering hard
nekkige geruchten de kop in te
drukken.
Ned 2 21.35 uur
Lotgevallen. Serie-pro
gramma samengesteld door
Cherry Duyns. Aflevering:
Mysterie der xwevenden.
Ned 2 22.10 uur
door Ineke Sluiter
SCHEVENINOEN Het beziens
waardige programma, dat het Neder
lands Danstheater donderdagavond
in het Circustheater presenteerde,
was wat onevenwichtig van samen
stelling. Het opende met een premiè
re. Sidewalk, een ballet van Christo
pher Bruce op muziek van Constant
Lambert, dat blijkens de programma
toelichting als entertainment be
doeld was. De avond werd besloten
het het inposante Msa Glagolskaja
van Jlri Kilian op muziek van
Janice k.
De muziek van Sidewalk, voor een
klein aantal instrumenten geschre
ven. waarvan de piano de belangrijk
ste is. dateert uit 1933, toen de com
ponist New York bezocht en ls duide
lijk beïnvloed door de jazz. Het is
markante, ritmische muziek in drie
delen, waarvan het laatste niet het
sterkste.
De choreograaf heeft de mu
ziek vrij nauwkeurig gevolgd, zowel
wat structuur als sfeer betreft. Het
resultaat is inderdaad onderhou
dend. fris. gevarieerd van beweging,
dynamisch, met snelle wisselingen in
de opstellingen van de dansers, zes
mannen en drie vrouwen.
De vrouwen komen er. zoals de be
doeling van de choreograaf s. sterker
uit als personen, maar van een werke
lijke uitdieping van karakters was
weinig sprake, en er was ook niet voel
aanleiding toe. Net als bij de muziek,
was ook het laatste deel van het bal
let het zwakste, met een einde dat een
vraag uit het niets opriep en daardoor
nogal verwarrend.
Niet gemakkelijk om te dansen, ook
niet om de uitvoering „gelijk" te krij
gen. De korte voorbereidingstijd, drie
weken, was hier en daar wel zicht
baar. maar de inzet van de dansers
vergoedde veel
Bepaald geen slecht
ballet, maar een grote aanwinst voor
het repertoire is het niet. alhoewel ik
me voor kan stellen dat het veel men
sen wel aanspreekt om de „lichtvoe
tigheid" -rvan. Het komt op mij ook
wel wat gedateerd over. zeker door
herinneringen aan het ballet Fancy
Free van Jerome Robbins uit 1944 door A dr. Hager
dat een groot succes was en nog
steeds ls.
De walvis en de mandarijn dooi£°
zil Hüsnü Daglarca. Uitg. Rotten
se kunststichting, Kruisplein 30.
terdam 10 gulden. Tweetalig (Ti
Nederlands) kinderboek, eerste ii
reeks. »lm
be
ooi
Een fragment uit „Sidewalk", een choreografie van Christopher
Bruce op muziek van Constant Lambert, die het Nederlands Dans
theater donderdag voor de eerste keer uitvoerde.
foto: Jorge Faunros
Van uitg. Servire, Katwijk aan
ontvingen we De Katharen, op
en vernietiging van een vredelii
de ketterse sekte in de middeL
wen, door mr. drs. W. P. Marten^*
pag. 35 gulden. Aristoteles,
onderzoek naar de betekenis van
categorieën, door M. van der Du
226 pag. 35.
Religieuze ervaring en medit
een godsdienstpsychologische sf
door J. M. van der Lans. uitg.
Loghum Slaterus, 284 pag. 39,'
Rijm Si onrijm in Rotterdam do
Kornet, Uitg. Rotterdamse
stichting, Rotterdam, prijs 7,51
dlchtenbundel.
Planten ais decoratie, door Oli»
Allan. Uitg. Time/Life Intematj
Amsterdam. 160 pag. groot foi
inclusief kleurenfoto's 37,25.
deel v.d. Time/Life Plantenei
pedle.
Tegenover Sidewalk stond Msa Gla
golskaja van Jlri Kilian, en veroor
zaakte naar mijn smaak de oneven
wichtigheid van het programma. De
Msa (Mis) is een ballet voor 22 dan
sers. groot orkest en groot koor en
zangsolis ten.
Het is een Imposant
werk. dat bij de première in het Hol
land Festival 1979 uitvoerig bespro
ken werd. De balletten lopen qua
opzet en inhoud en artistieke kwali
teit te sterk uiteen. Bovendien zou
Sidewalk gebaat zijn bij een uitvoe
ring in combinatie met andere wer
ken. die minder overheersend zijn.
Maar afgezien van deze overweging
toch een voorstelling die gezien mag
worden.
DEN HAAO De Braziliaanse pia
niste Cristina Ortiz opende donder
dag- en vrijdagavond de concerten
van het Residentie Orkest, die geleid
werden door de Spaanse dirigent Ra
fael Fruhbeck de Burgos. Niettegen
staande het feit dat ze jong is, ls
Cristina de Ortiz ln ons land geen
onbekende meer en haar meer dan
temperamentvolle pianospel roept
telkenmale stormen van enthousias
me op. Ze bracht belde avonden het
derde pianoconcert van Beethoven
en dat werd zonder meer een bele
venis.
Zoals hier de kaders werd neergezet.
Dat was pianospel van grote klasse
en Je kan je afvragen hoe zij zal
schitteren ln een echt virtuoos con
cert. Crist'na Ortlz maakt er geen
geheim van dat ze op een Nederlands
podium graag een Prokofjef-concert
zou spelen. Het dunkt me dat je aan
de wens van zulk een fenomenaal
talent niet mag voorbijgaan. Je kan
risicoloos voorspellen dat zo'n vertol
king tot een sensatie zal uitgroeien.
Hoe dan ook, zeker ls dat Cristina
Ortlz bij het publiek een welkome
gaste ls.
Ook Fruhbeck die kortgeleden het
Rotterdams Philharmonisch Orkest
dirigeerde, zal ongetwijfeld terugko
men. Aanstaande maandag dirigeert
deze Spanjaard ln de serie Vanuit het
impressionisme onder meer La Vida
Breve van zijn landgenoot De Falla
waarvan veel verwacht kan worden.
Voorproefje
Op datzelfde, zeer uitvoerige pro
gramma staat ook La Mer van Debus
sy. Een voorproefje hiervan werd de
afgelopen concerten geboden in het
Congresgebouw. Het werd daar dui
delijk dat Fruhbeck bereid is hard te
werken met het Haagse ensemble.
Men begreep elkaar wellicht nog niet
volledig, het orkest had misschien
wat moeite met het Spaanse t
rament, doch de wil was aanwei
dat is al heel wat Naarmate de al
vorderde, werd de verstand
beter.
Orkestleden zijn soms als kamel
ze moeten bij voortduring ln ee^
dere huid kruipen. In de eerdi
noemde impressionistenserie 1
ze te maken met vier versch
dirigenten. Een daarvan, de in
geboren Daniel Nazareth, was v
week genoodzaakt het progi
enigszins te wijzigen en hij koosj
voor de tweede suite van Daphl
Chloe van Ravel. Nauwelijks i
men van deze effectvolle uitvoi
zetten Fruhbeck hetzelfde werk J
Dan past toch wel bewonder!
het feit dat een orkest als
weer zijn inzichten weet te real
Meer dan dat. het werd een 1*
ke. boeiende belevenis. Hoe 1
concertbezoeker vergaat weet i)
maar deze partituur vervet
nooit Hoe zou het ook ku:
zulke fantastische muziek.
