Hulpverlening van
ensen komt in de
skening van een lezer
X2
kinderen merkten er niets van
%rouw x commentaar
StLiaal
11.000
knel'
Hofbril (1)
Hofbril (2)
TocW CAT
k&e.r. Adviseurs bij modern Koningschap?
Rechte pad
Agenda
Hazepad
vergissing
niet in de winkel
nooit gezien
afgeschreven
ongelukkig
-JSDAG 12 FEBRUARI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENT
Redactie: Hans Goslinga Bijdragen: Ferry Mingelen
westerse landen hebben gemeend op de industrie-
7* crentie (Unido) in India de derde wereld een
naai" te moeten geven. Zij wezen alle verlangens
de ontwikkelingslanden van de hand. Als de
d< e wereld volhardt in haar halsstarrige houding,
er met het westen niet meer te praten; dat was de
Jschap.
fuj
a A waag is wie wie een signaal heeft gegeven. De
eh ikkelingslanden hebben duidelijk gemaakt dat,
hen betreft, de wezenlijke punten aan de orde
:n te komen in het overleg tussen Noord en
De „nieuwe economische orde", waaraan tot
'e ieden vooral lippendienst werd bewezen, zal
ieli ,cn worden ingevuld.
pat
>lijk
rtot
eft at licht is juist de onverzoenlijke stellingname
ontwikkelingslanden tijdens de conferentie in
een teken aan de wand. Zij willen weten in
g nlerre de westerse landen bereid zijn de wereld-
at* omie bij te stellen, in het belang van de derde
°Ud.
soli
;t b
vor conomische betrekkingen in de wereld hebben
tw iteeds zij het steeds minder post-koloniale
O0'[en. Dat moet verder worden doorbroken, en
Ie° roor is naar het idee van de ontwikkelingslanden
t o ituring van de wereldeconomie noodzakelijk,
s v
Kw resterse landen vertonen weinig bereidheid daar-
ss£ jee te werken. Zeker op het ogenblik niet, nu de
t Dmie hier steeds verder terugloopt en de werk-
id bijna met de dag groeit.
Ne Jergelijke benadering geeft blijk van kortzichtig-
Niet alleen omdat het hier gaat om een stukje
imische groei en het in veel ontwikkelingslan
den draait om leven of dood, maar ook omdat er
doorgaans in het westen van wordt uitgegaan dat
samenwerking tussen Noord en Zuid noodzakelijk is
om de wereld uit het economisch moeras te halen.
Zo'n samenwerking is alleen mogelijk als de verlan
gens van de ontwikkelingslanden voor het westen
bespreekbaar blijven, als die verlangens dus niet de
grenzen van de redelijkheid overschrijden. Tijdens
de conferentie in India ontbrak het kennelijk aan
beide.
Ook Nederland was niet bereid de voorstellen van de
derde wereld te aanvaarden. Gezien de harde stel
lingname van de derde wereld is dat voorstelbaar.
Maar laat het geen signaal zijn voor een veranderd
Nederlands ontwikkelingsbeleid. Ons land heeft te
veel en te vaak met reden een afzonderlijke positie
binnen de groep van westerse landen ingenomen om
dat nu te laten varen.
Vooral zal ook in Nederland moeten worden nage
dacht over de vraag in hoeverre bijstelling van de
wereldeconomie, van het doen van stappen naar een
nieuwe economische orde, zoals de ontwikkelingslan
den die voor ogen hebben, mogelijk is. Het beleid
van minister De Koning (ontwikkelingssamenwer
king) biedt wat dat betreft tot nu toe weinig aankno
pingspunten.
Voor Nederland alsmede de andere westerse landen
is het signaal van New Delhi dat de derde wereld de
nieuwe economische orde geen dode letter wil laten
blijven. Onderhandelingen tussen Noord en Zuid
zullen daardoor de komende tijd feller, maar ook
wezenlijker worden.
rHAAG (ANP) Zonder
J 11 siding van het aantal
l schappelijke werkers
:eg, dit jaar de hulpverle-
reid aan naar schatting
aer(o klanten voor hulp bij
xschap en alleen
ouderschap in de knel.
de Nederlandse vere
voor deze vorm van
irlening, de FIOM.
aus van deze vereniging zeg-
vorlg Jaar de hulpverlening
1 procent ls gestegen tot 9.660
De afgelopen vijf Jaar ls de
flening toegenomen met ln to-
I procent.
In een nota aan staatssecretaris Wal
lis de Vries van CRM zegt de vereni
ging nog dertig maatschappelijke
werkers nodig te hebben. Daarbij is
rekening gehouden met de aanstel
ling van de twintig van deze perso
neelsleden die vorig Jaar per amende
ment in de Tweede Kamer extra wer
den toegestaan. In de begroting van
CRM voor 1980 is slechts geld voor
uitbreiding van het aantal maat
schappelijk werkers met dertien op
genomen.
Het bestuur van de centrale raad
voor de gezinsverzorging ls over het
algemeen ingenomen met de aanbe
velingen van een projectgroep die vo
rig Jaar een eindrapport heeft ulge-
bracht over drie experimenten met
het zelfstandig wonen van lichame
lijk gehandicapten. Het ging daarbij
om projecten in Enschede. Delft en
Groningen, die het mogelijk maakten
dat 32 gehandicapten zelfstandig een
woning ter beschikking kregen en
hulp ontvingen van de plaatselijke
instellingen voor gezinsverzorging en
van de kruisverenigingen.
De centrale raad voor de gezinsver
zorging is er voorstander van, gehan
dicapten op deze manier verder ln de
samenleving te integreren. Maar om
andere groepen cliënten niet te kort
te doen, zal er volgens het bestuur
voor deze extra taken ook meer geld
beschikbaar moeten komen. De pro
jectgroep gaat namelijk niet alleen
uit van minder Intensieve hulpverle
ning op vooraf vastgestelde uren van
de dag (en eventueel ook 's avonds
en in de weekeinden), maar ook van
24-uurs-,.beschikbaarheidsdiens ten"
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 059, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
tklEZlNGEN lisJ ZlMBftBWE/RHODESlE DOODENG
De nieuwe koningin zal. als ze geen
gekke dingen doet. van de republl-
kelnsgezinden ln dit land niets te
duchten hebben. Die hebben belan
grijker dingen te doen, zeggen ze,
dan praten over een andere staats
vorm ZIJ blijven dan wel principieel
voorstander van een gekozen
staatshoofd, maar als het volk nou
per se Oranjes op de troon wil. dan
leggen ze zich daar bij neer.
Liever dan er mee te gooien lopen ze
op eieren, hoewel de blijken van
sympathie aan de gaande en ko
mende vorstin hun nog niet eens zo
ongemakkelijk over de lippen ko
men. Heel voorzichtig willen zij nog
wel opperen, dat er een discussie
zou moeten komen over de vraag of
het koningschap niet meer in over
eenstemming moet worden ge
bracht met de eisen van de tijd.
Ze noemen dat moderniseren en
laat niemand dat verstaan als af
breken. In de PvdA hebben ze in dit
opzicht ter compensatie van hun
slechte republikeinse geweten?
de meeste creativiteit aan de dag
gelegd. Pogingen om meer funda
mentele veranderingen ln het bestel
te brengen mislukten weliswaar,
maar aan ideeën om Oranje van de
franje te ontdoen heeft het nooit
ontbroken.
Vooral een man als Vondeling was
sterk ln het bedenken daarvan.
Meer Eds democraat dan als republi
kein stoorde het hem dat de franje
het zicht op wat en wie belangrijk is
in een democratie versluierde.
Zo opperde hij enige Jsuen terug de
gedachte om de gouden koest op
prinsjesdag te vervangen door au
to's. He bah. Maar Vondeling vond,
dat Juist op deze dag niet de konin
gin maar de volksvertegenwoordi
ging ln het middelpunt voor de aan
dacht behoort te stasm.
Modernisering van het koning
schap. Daar blijken ze ook in de
WD behoefte aan te hebben. Is dat
zo vreemd? Nou, voor een partij die
een minister voortbracht. Wiegel,
die voor de jaarlijkse sluiting van
de Staten-Generaal de auto weer
verving door het koetsje, wel.
Maar dat zeü anders worden. Onder
het kopje ..moderne monarchie"
komt in het nieuwe Liberaal mEini-
fest een korte psiragraEd voor over
wat er aan het koningschap moet
veranderen. Het manifest ls. zeg
maar, het politieke spoorboekje van
de WD voor de Jaren tachtig. Het is
ln ontwerp opgesteld door een
„commissie onder leiding van de
Gelderse commissaris van de ko
ningin, mr Oeertsema
We lezen het volgende:
„Wij vertrouwen dat als adviseurs
van het hof feersonèn zullen worden
aangetrokken die de Nederlandse
sahiënleving in al haaf geledingen
goed kennen en daarmee en met
name ook met parlement en kabi
net goede contacten onderhou
den. zodat het hof zich in de Jaren
tachtig verder zal kunnen ontwik
kelen in de richting van een gede
mocratiseerd koningschap en even
tuele conflicten ten nadele van het
instituut van de constltionele mo
narchie zullen kunnen uitblijven."
Klinkt daar geen stevige kritiek op
de adviseurskeuze van Juliana in
door? „Nou. dat is wat scherp gefor
muleerd. Het is niet direct kritiek,"
zegt het commisslielid mr H. Tals-
ma die het pEiragraafje schreef. „We
hebben meer het verleden op het
rijtje gezet. Er zijn een aantal kwes
ties geweest, zoals de Greet Hof
mansaffaire en de Lockheed-zaak,
naar aanleiding waarvan wij zeg
gen: de adviseurs v£m de koningin
zouden wat dichter bij de maat
schappij en bij Den Haag moeten
staan."
„Maar het is geen kritiek op de
huidige situatie. Het koningschap is
een goede zaak. waarop vaak ten
onrechte kritiek wordt geleverd. Wij
zeggen ook niet, dat Juliana niet
midden in de maatschappij zou
staan, maar meer: ga zo voort, u
bent op de goeie weg. Het is dus
meer een steuntje in de rug."
BECTR\t ER WET MKR
1J BU KQH\l
Talsma ontkent, dat de bewuste
passage zou zijn bedoeld als wenk
aan de nieuwe koningin. „Wij heb
ben bij het schrijven ervan hele-
maal nog niet gedacht aan een
troonswisseling. Geheel los daarvan
vinden we het gewenst, dat de advi
seurs van het hof zich politiek-
staatkundlg zo modern mogelijk
opstellen en een zo Intensief moge
lijk contact onderhouden met alle
lagen van de bevolking. Dan voor
kom Je ook discussies over repu
bliek of monarchie."
Dan kun Je zeggen dat de WD op
haar wenken wordt bediend, want
Beatrix neemt op zo'n minst twee
adviseurs mee die wel in dat profiel
passen: Bas de Gaay Fortman
(PPR) en Brinkhorst (D'66). Dat
valt echter tegen. Talsma: „Wij heb
ben niet gedacht aan personen met
zo'n uitgesproken politieke signa
tuur. Wij hebben meer neutrale per
sonen op het oog. wel met politieke
belangstelling, maar niet gepronon
ceerd. Een D' 66-er zou nog wel kun
nen. Maar de PPR staat te zeer aan
de uiterst linkse kant van het poli
tieke krachtenveld".
Aan wat voor personen denkt de
WD dan? Heeft men een bepaalde
kring op het oog? Talsma zegt, dat
daar geen concrete gedachten over
bestaan, eü weet hij wel wat hij niet
wil. „Tot nu toe was het min of meer
traditie dat adellijke families auto
matisch bij het Oranjehuis waren
betrokken. Het nadeel daarvan is,
dat deze personen alles door de bril
van het Hof bekijken en dat zij op
grotere afstond v£in de burgerij
staan dan het Hof zelf."
De mensen „die meer hechten aan
uiterlijk, vorm en stijl" moeten van
de WD dus het veld ruimen, het
ceremonieel, zoals de gouden koets
op prinsjesdag, mag blijven. „Wij
hebben geen behoefte aan protseri
ge praal, maar een vorm van cere
monieel moet Je. als je een konings
huis hebt. wel handhaven."
Het moge intemationaEd stormen
rond AfghEinistan, Sacharow en de
Olympische Spelen, op het WD-
buitenland-congres afgelopen za
terdag ln Amsterdam bleek er nau
welijks een zuchtje van door te drin
gen. Geen massale opkomst en op
gewonden uitspraken, maar een be
schaafd gezelschap, dat op rustige
toon het buitenland beschouwde in
het besef dat emotionele betogen
over misstanden ver van oris bed.
doorgasms weinig uithalen.
Nee, de ware llberaEil weet al lang
wat er in de wereld te koop is en hij
wenst dat ook zo te houden Of.
zoals een der congresvoorzitters op
merkte (over de problematiek van
de arme landen): „Ik heb de stuk
ken over de nieuwe economische
orde gelezen en, eerlijk gezegd, ik
ben erbij in slaap gevallen." en (na
enige kritiek uit de zaal) „Meneer,
hier wordt toch al veertig jaar lang
over gepraat."
Het congres zou zich met door de
waan van de dag laten leiden. Een
revolutlonELir idee om per motie uit-
spraken te doen over de huidige
internationale problemen, stuitte
de meerderheid duidelijk tegen de
borst. Men was hier potdorie toch
bijeengekomen om verantwoord
over het buitenlands beleid te pra
ten en niet zo maar hap snap moties
aan te nemen
Een slimmerik kreeg het gezelschap
toch nog op het pad der actualiteit.
Niet per motie, maar 1a een ..con
gresconclusie" (en dat is natuurlijk
heel wat anders) sprEüc het gezel
schap zich met grote meerderheid
voor de boycot van de Olympische
Spelen in Moskou uit. En dat zon
der enige plenEiire discussie
Het is toch opmerkelijk hoe snel de
WD haar ELfkeer van boycots heeft
verloren. Nog maar twee Jaar gele
den brak er in de WD-Tweede-Ka-
merfractie ruzie uit over de wereld
kampioenschappen voetbal in Ar
gentinië. De fractieleden Keja en
Verkerk hadden het bestaan een
brief te ondertekenen aan de
KNVB. waarin de heren voetballers
beleefd werd verzocht tijdens die
kampioenschappen toch vooral
stelling te nemen tegen de schen
ding van de mensenrechten in dat
land. Schandelijk vond de meerder
heid in de fractie dat toen, het ge
tuigde van selectieve verontwaardi
ging, louter gericht tegen rechtse
dictaturen. „Indien gedragslijnen
voor sportorganisaties moeten wor
den ontwikkeld, dient dit te ge
schieden ten aanzien van alle lan
den waar de mensenrechten worden
geschonden," zei de fractie.
Heeft de WD die regels nu ontwik
keld, gezien haar steun asm de boy
cot van Moskou? „Wel nee." zegt
Keja „Dat was indertijd alleen
maar een uitvlucht." Desondanks
blijft de WD ook nu op het rechte
pad. De boycot van Moskou getuigt
tenslotte niet van selectieve veront
waardiging louter gericht op recht
se dictaturen
Toen de PvdA-leiding in 1978 nog
wilde schipperen tussen mensen
rechten en voetbal, kende het
PvdA-congres geen twijfel één met
de verdrukten, één in de strijd tegen
de Argentijnse dictatuur
En nu mag Den Uyl ineens niet
meer één zijn met die verdrukten,
die wonen nu nEuneliJk ln de Sow-
jet-Unle. Met dat land wil de pEirtlJ-
raad van de PvdA geen ruzie, (van
Chili en Argentinië hebben we min
der te vrezen), dat brengt de ont
spanning in gevaar. En overigens,
de mensenrechten worden al zolang
in de Sowjet-Unie geschonden,
waarom zou je Je daar nu ineens
druk om moeten maken?
De partijraad heeft daarmee de ont
wikkeling van het buitenlandse be
leid teruggedraaid tot het tijdperk-
Luns: zorg voor goede betrekkingen
tussen de staten en bemoei Je voor
de rest nergens mee Het is een keus
die de heren ln Moskou zal ver
heugen
Theoretisch heeft de PvdA natuur
lijk gelijk: wie moet kiezen tussen
(opkomen voor) mensenrechten en
vrede, kiest voor de vrede. Die keus
ligt in de praktijk echter minder
duidelijk. Daar blijft het schipperen
tussen het behartigen van de belan
gen van dissidenten enerzijds en
het handhaven van redelijke be
trekkingen anderzijds
Een boycot van Moskou is dasu-blj
geen gering middel. Je mag er wel
twee maal over nadenken <f Je dat
wilt gebruiken om duidelijk te ma
ken dat het je ernst is met de men
senrechten. Wie echter al bij de eer
ste protesten uit Moskou de men
senrechten de mensenrechten laat
en de oren laat hangen, kiest voor
zichzelf een nieuwe simpele weg
met de roos in de vuist het haze pad
op.
De PvdA heeft die afkeer van een
boycot Inmiddels overgenomen.
Doorgaans kun je die partij geen
gebrek aan solidariteit verwijten.
Geen volk zo klein, geen schending
zo verborgen, of de ware socialist
voelt de internationale in zijn borst
zwellen. Immer stond hij op de bres
om de mensenrechen te verdedigen
„GriekenlEuid. Spanje, zuidelijk
Afrika. Indonesië, Chili, Argentinië
De Tweede Kamer begint vandaag
na stemming over 64 justitie-moties
met de behandeling van de CRM-
begroting. Voor morgen en over
morgen staan verder op de agenda
een spoeddebatje. aangevraagd
door de PvdA'er Van DEun, over het
woningbouwprogTELmma. het Anttl-
lenbeleid en de moeilijkheden rond
staatsbosbeheer. In het vragenuur
tje komt het Rijnzoutverdrag aan
de orde
De eerste Kamer debatteert van-,
daag over de veelbesproken sanc*'
tiewet.
PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENT
Hebben de kinderen zelf iets be
grepen van de bedoeling van het
Jaar van het Kind? Om daar ach
ter te komen had „Kijk op FPP",
een uitgave van de stichting Fos
ter Parents Plan, een gesprek
met zomaar een leerling van zo
maar een school ergens in Neder
land. De weerslag van dat ge
sprekje met de dertienjarige Yo-
landa van een mavo in Vught
staat nu in het februarinummer
van het blad.
Yolanda's schpol heeft acht
pleegkinderen uit drie wereldde
len geadopteerd en zodoende
hebben de leerlingen aardig wat
informatie over de derde wereld
opgedaan Wat er bij Yolanda
van is blijven hangen, is vooral
het verschil n omstandigheden
tussen haar en de kinderen in die
verre landen. Het besef dat ze
bevoorrecht is boven die anderen
begint te dagen, hoewel dat voor
haar ophoudt bij de armoede
waarin die andere kinderen ver
keren. Ze kan zich bij voorbeeld
niet voorstellen dat een heel ge
zin in één ruimte leeft, zonder dat
de kinderen een plekje voor zich
zelf hebben. ..Ik zou het me waar
schijnlijk beter kunnen verbeel
den. als kinderen hier in mijn
omgeving zo moesten leven.
Maar iedereen is hier welvarend
En iedereen vindt het normaal.
Wie vindt het nou vreemd als hij
een nieuwe fiets krijgt? Of nieu
we kleren, twee keer per Jaar? Je
bent er soms niet eens meer blij
mee. En als je je dan reali
seert dat die derde-wereldkinde
ren nog niet eens één stukje
speelgoed hebben, dan schaam ik
me wel eens een beetje."
Het nieuws op de televisie ziet ze
wel. maar ze denkt nauwelijks
verder door over bij voorbeeld de
honger in Cambodja. Of de leraar
zou er op school over moeten
beginnen, maar daar is zo weinig
tijd voor.
Gek vindt Yolanda wel
dat sommige kinderen hun brood
zomaar in de prullenbak gooien
en dan in de snackbar aan de
overkant patat gaan eten („ter
wijl ze in heel veel landen dood
gaan van de honger"). En dan de
„Zak van Max", de door Max
Tailleur georganiseerde inzame
ling van goede tweedehands kle
ding Die zit elk jaar overal prop
vol. heeft ze gezien, terwijl heel
veel van die andere kinderen niet
genoeg kleren hebben.
Kinderen van Yolanda's leeftijd
praten onderling niet over de
nood ln de wereld. Yolanda doet
dat zelf ook niet. En hoewel ze nu
wel eens af en toe stilstaat bij de
kinderen die het niet zo goed
hebben als zijzelf, heeft ze van
het JaEU van het Kind helemaal
niets gemerkt. Sterker nog: ze
wist nauwelijks wat het was.
Sombere conclusie van „Kijk op
FPP": „Je mag vrezen dat Yolan
da hierop geen uitzondering is."
Bij de uitgang van de bank ln de
stad Mexico, waar hij Juist wat
geld had opgenomen, werd een
Mexicaanse arbeider door twee
man overvallen en ontvoerd.
Tien lange uren duurde het voor
dat hij zijn ontvoerders er van
had overtuigd dat hij echt een
gewone arbeider was en niet de
directeur van het bedrijf waar hij
werkte. Intussen was hij com
pleet murw door klappen en trap
pen en de vreselijkste bedreigin
gen. Hij dronk dan ook gewillig
de twee flessen tequila (de natio
nale zeer sterke drank) en de liter
wijn op die hem werden voorge
houden. Zacht gezegd vér boven
zijn theewater kwam de „vergis
sing" door toedoen van zijn ont
voerders midden ln een drukke
straat terecht, waar de politie
hem oppakte en wegens openba
re dronkenschap ln de cel zette.
Je xiet ze hier ook al af en toe,
kinderen met schoenen op wiel
tjes Iets anders dan de losse
rolschaatsen die xich tot in de
supermarkt wagen. Het is ook
een heel probleem: xo'n schaats
kun Je niet zomaar even uitdoen,
want dan sta je op je sokken. Of
het hier ooit zo erg wordt als in
Amerika? Het is niet te hopen.
Daar zijn se al zo ver, dat de
winkeliers bordjes op hun deur
moeten setten met „verboden
voor schaatsers", omdat de klan
ten op normaal schoeisel er an
ders geen voet meer kunnen ver
zetten. Fotograaf Erwin Verheij-
en nam deze foto een goeie
maand geleden op de drukke
Broadway in New York. Een
spiegelende winkeldeur met een
groot bord: „Geen toegang voor
rolschaatsers in deze zaak." En
dat was echt niet de enige win
kel met zo'n opschrift, zegt de
fotograaf.
Het eind vorige week geopende
crematorium in Heerlen blijkt
voor de Limburgers een soort
nieuwe attractie te zijn: niet min
der dan ruim 25 000 mensen
dromden toe, toen het crematori
um bezichtigd mocht worden
Een verrassing voor het bestuur
van de Stichting Crematorium
Limburg, dat op hoogstens vijf
duizend bezoekers had gerekend,
zoals een woordvoerder aan de
correspondent van het Algemeen
Dagblad vertelde Het rooms-
katholieke Limburg, waar nog
niet zo lEmg geleden cremeren in
het geheel niet aan de orde
kwam. was de enige provincie die
nog geen crematorium bezat.
Hoe moeilijk het is om als dood
gewaande in het land der leven
den terug te keren, heeft Donald
Roberts uit Boise ln de Ameri
kaanse staat Idaho aan den lijve
ondervonden. Hij was in een
woest gebied op jacht gegaan en
had zichzelf daarbij zo verwond
dat hij noodgedwongen een tijd
lang ter plaatse moest proberen
in leven te blijven Vijfentachtig
dagen was hij zoek en toen hij
thuis kwam merkte hij dat hij
overal letterlijk was af- en uiige
schreven. Voor de kerk was hij
overleden, twee gerechtshoven
hadden hem officieel dood ver
klaard. de levensverzekering was
net aan zijn vrouw uitbetaald,
zijn familie en zijn compagnon
hadden ruzie over de verdeling
vEui geld en goederen, en de fami
lie deed onderling hetzelfde over
zijn privé-bezittingen. Roberts,
een van de weinigen in de wereld
die het twijfelachtige genoegen
smaken zelf te zien hoe na zijn
dood de ene ruzie na de andere
ontstaat, vatte het nogsd gemoe
delijk op: „Ik ben op niemand
kwaad." zei hij „Ik ben veel te
blij dat ik weer thuis ben Masir
een gek gevoel ls het wel om een
bank of zo binnen te lopen en dan
te merken dat Je voor die mensen
helemaal niet meer bestaat."
„Men moet zich eens voorstellen
wat er zou zijn gebeurd, als die
ongelukkige man op weg naar
Jericho niet in handen zou zijn
gevallen van de barmhartige Sa
maritaan, maar ln die van de
sociale verzekeringsbureau
cratie"
Een uitspraak die het reclame
weekblad Adformatie optekent
uit de mond van een spreker op
de „marketingconventie" ln
Augsburg, ene dr Norbert Blüm