Hulpverlening van ensen komt in de skening van een lezer X2 kinderen merkten er niets van %rouw x commentaar StLiaal 11.000 knel' Hofbril (1) Hofbril (2) TocW CAT k&e.r. Adviseurs bij modern Koningschap? Rechte pad Agenda Hazepad vergissing niet in de winkel nooit gezien afgeschreven ongelukkig -JSDAG 12 FEBRUARI 1980 BINNENLAND TROUW/KWARTET 5 PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENT Redactie: Hans Goslinga Bijdragen: Ferry Mingelen westerse landen hebben gemeend op de industrie- 7* crentie (Unido) in India de derde wereld een naai" te moeten geven. Zij wezen alle verlangens de ontwikkelingslanden van de hand. Als de d< e wereld volhardt in haar halsstarrige houding, er met het westen niet meer te praten; dat was de Jschap. fuj a A waag is wie wie een signaal heeft gegeven. De eh ikkelingslanden hebben duidelijk gemaakt dat, hen betreft, de wezenlijke punten aan de orde :n te komen in het overleg tussen Noord en De „nieuwe economische orde", waaraan tot 'e ieden vooral lippendienst werd bewezen, zal ieli ,cn worden ingevuld. pat >lijk rtot eft at licht is juist de onverzoenlijke stellingname ontwikkelingslanden tijdens de conferentie in een teken aan de wand. Zij willen weten in g nlerre de westerse landen bereid zijn de wereld- at* omie bij te stellen, in het belang van de derde °Ud. soli ;t b vor conomische betrekkingen in de wereld hebben tw iteeds zij het steeds minder post-koloniale O0'[en. Dat moet verder worden doorbroken, en Ie° roor is naar het idee van de ontwikkelingslanden t o ituring van de wereldeconomie noodzakelijk, s v Kw resterse landen vertonen weinig bereidheid daar- ss£ jee te werken. Zeker op het ogenblik niet, nu de t Dmie hier steeds verder terugloopt en de werk- id bijna met de dag groeit. Ne Jergelijke benadering geeft blijk van kortzichtig- Niet alleen omdat het hier gaat om een stukje imische groei en het in veel ontwikkelingslan den draait om leven of dood, maar ook omdat er doorgaans in het westen van wordt uitgegaan dat samenwerking tussen Noord en Zuid noodzakelijk is om de wereld uit het economisch moeras te halen. Zo'n samenwerking is alleen mogelijk als de verlan gens van de ontwikkelingslanden voor het westen bespreekbaar blijven, als die verlangens dus niet de grenzen van de redelijkheid overschrijden. Tijdens de conferentie in India ontbrak het kennelijk aan beide. Ook Nederland was niet bereid de voorstellen van de derde wereld te aanvaarden. Gezien de harde stel lingname van de derde wereld is dat voorstelbaar. Maar laat het geen signaal zijn voor een veranderd Nederlands ontwikkelingsbeleid. Ons land heeft te veel en te vaak met reden een afzonderlijke positie binnen de groep van westerse landen ingenomen om dat nu te laten varen. Vooral zal ook in Nederland moeten worden nage dacht over de vraag in hoeverre bijstelling van de wereldeconomie, van het doen van stappen naar een nieuwe economische orde, zoals de ontwikkelingslan den die voor ogen hebben, mogelijk is. Het beleid van minister De Koning (ontwikkelingssamenwer king) biedt wat dat betreft tot nu toe weinig aankno pingspunten. Voor Nederland alsmede de andere westerse landen is het signaal van New Delhi dat de derde wereld de nieuwe economische orde geen dode letter wil laten blijven. Onderhandelingen tussen Noord en Zuid zullen daardoor de komende tijd feller, maar ook wezenlijker worden. rHAAG (ANP) Zonder J 11 siding van het aantal l schappelijke werkers :eg, dit jaar de hulpverle- reid aan naar schatting aer(o klanten voor hulp bij xschap en alleen ouderschap in de knel. de Nederlandse vere voor deze vorm van irlening, de FIOM. aus van deze vereniging zeg- vorlg Jaar de hulpverlening 1 procent ls gestegen tot 9.660 De afgelopen vijf Jaar ls de flening toegenomen met ln to- I procent. In een nota aan staatssecretaris Wal lis de Vries van CRM zegt de vereni ging nog dertig maatschappelijke werkers nodig te hebben. Daarbij is rekening gehouden met de aanstel ling van de twintig van deze perso neelsleden die vorig Jaar per amende ment in de Tweede Kamer extra wer den toegestaan. In de begroting van CRM voor 1980 is slechts geld voor uitbreiding van het aantal maat schappelijk werkers met dertien op genomen. Het bestuur van de centrale raad voor de gezinsverzorging ls over het algemeen ingenomen met de aanbe velingen van een projectgroep die vo rig Jaar een eindrapport heeft ulge- bracht over drie experimenten met het zelfstandig wonen van lichame lijk gehandicapten. Het ging daarbij om projecten in Enschede. Delft en Groningen, die het mogelijk maakten dat 32 gehandicapten zelfstandig een woning ter beschikking kregen en hulp ontvingen van de plaatselijke instellingen voor gezinsverzorging en van de kruisverenigingen. De centrale raad voor de gezinsver zorging is er voorstander van, gehan dicapten op deze manier verder ln de samenleving te integreren. Maar om andere groepen cliënten niet te kort te doen, zal er volgens het bestuur voor deze extra taken ook meer geld beschikbaar moeten komen. De pro jectgroep gaat namelijk niet alleen uit van minder Intensieve hulpverle ning op vooraf vastgestelde uren van de dag (en eventueel ook 's avonds en in de weekeinden), maar ook van 24-uurs-,.beschikbaarheidsdiens ten" Tekeningen, bij voorkeur in liggend for maat, sturen aan Trouw, jury politieke prent, postbus 059, 1000 AW Amster dam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden Voor geplaatste prenten is er een boekenbon. tklEZlNGEN lisJ ZlMBftBWE/RHODESlE DOODENG De nieuwe koningin zal. als ze geen gekke dingen doet. van de republl- kelnsgezinden ln dit land niets te duchten hebben. Die hebben belan grijker dingen te doen, zeggen ze, dan praten over een andere staats vorm ZIJ blijven dan wel principieel voorstander van een gekozen staatshoofd, maar als het volk nou per se Oranjes op de troon wil. dan leggen ze zich daar bij neer. Liever dan er mee te gooien lopen ze op eieren, hoewel de blijken van sympathie aan de gaande en ko mende vorstin hun nog niet eens zo ongemakkelijk over de lippen ko men. Heel voorzichtig willen zij nog wel opperen, dat er een discussie zou moeten komen over de vraag of het koningschap niet meer in over eenstemming moet worden ge bracht met de eisen van de tijd. Ze noemen dat moderniseren en laat niemand dat verstaan als af breken. In de PvdA hebben ze in dit opzicht ter compensatie van hun slechte republikeinse geweten? de meeste creativiteit aan de dag gelegd. Pogingen om meer funda mentele veranderingen ln het bestel te brengen mislukten weliswaar, maar aan ideeën om Oranje van de franje te ontdoen heeft het nooit ontbroken. Vooral een man als Vondeling was sterk ln het bedenken daarvan. Meer Eds democraat dan als republi kein stoorde het hem dat de franje het zicht op wat en wie belangrijk is in een democratie versluierde. Zo opperde hij enige Jsuen terug de gedachte om de gouden koest op prinsjesdag te vervangen door au to's. He bah. Maar Vondeling vond, dat Juist op deze dag niet de konin gin maar de volksvertegenwoordi ging ln het middelpunt voor de aan dacht behoort te stasm. Modernisering van het koning schap. Daar blijken ze ook in de WD behoefte aan te hebben. Is dat zo vreemd? Nou, voor een partij die een minister voortbracht. Wiegel, die voor de jaarlijkse sluiting van de Staten-Generaal de auto weer verving door het koetsje, wel. Maar dat zeü anders worden. Onder het kopje ..moderne monarchie" komt in het nieuwe Liberaal mEini- fest een korte psiragraEd voor over wat er aan het koningschap moet veranderen. Het manifest ls. zeg maar, het politieke spoorboekje van de WD voor de Jaren tachtig. Het is ln ontwerp opgesteld door een „commissie onder leiding van de Gelderse commissaris van de ko ningin, mr Oeertsema We lezen het volgende: „Wij vertrouwen dat als adviseurs van het hof feersonèn zullen worden aangetrokken die de Nederlandse sahiënleving in al haaf geledingen goed kennen en daarmee en met name ook met parlement en kabi net goede contacten onderhou den. zodat het hof zich in de Jaren tachtig verder zal kunnen ontwik kelen in de richting van een gede mocratiseerd koningschap en even tuele conflicten ten nadele van het instituut van de constltionele mo narchie zullen kunnen uitblijven." Klinkt daar geen stevige kritiek op de adviseurskeuze van Juliana in door? „Nou. dat is wat scherp gefor muleerd. Het is niet direct kritiek," zegt het commisslielid mr H. Tals- ma die het pEiragraafje schreef. „We hebben meer het verleden op het rijtje gezet. Er zijn een aantal kwes ties geweest, zoals de Greet Hof mansaffaire en de Lockheed-zaak, naar aanleiding waarvan wij zeg gen: de adviseurs v£m de koningin zouden wat dichter bij de maat schappij en bij Den Haag moeten staan." „Maar het is geen kritiek op de huidige situatie. Het koningschap is een goede zaak. waarop vaak ten onrechte kritiek wordt geleverd. Wij zeggen ook niet, dat Juliana niet midden in de maatschappij zou staan, maar meer: ga zo voort, u bent op de goeie weg. Het is dus meer een steuntje in de rug." BECTR\t ER WET MKR 1J BU KQH\l Talsma ontkent, dat de bewuste passage zou zijn bedoeld als wenk aan de nieuwe koningin. „Wij heb ben bij het schrijven ervan hele- maal nog niet gedacht aan een troonswisseling. Geheel los daarvan vinden we het gewenst, dat de advi seurs van het hof zich politiek- staatkundlg zo modern mogelijk opstellen en een zo Intensief moge lijk contact onderhouden met alle lagen van de bevolking. Dan voor kom Je ook discussies over repu bliek of monarchie." Dan kun Je zeggen dat de WD op haar wenken wordt bediend, want Beatrix neemt op zo'n minst twee adviseurs mee die wel in dat profiel passen: Bas de Gaay Fortman (PPR) en Brinkhorst (D'66). Dat valt echter tegen. Talsma: „Wij heb ben niet gedacht aan personen met zo'n uitgesproken politieke signa tuur. Wij hebben meer neutrale per sonen op het oog. wel met politieke belangstelling, maar niet gepronon ceerd. Een D' 66-er zou nog wel kun nen. Maar de PPR staat te zeer aan de uiterst linkse kant van het poli tieke krachtenveld". Aan wat voor personen denkt de WD dan? Heeft men een bepaalde kring op het oog? Talsma zegt, dat daar geen concrete gedachten over bestaan, eü weet hij wel wat hij niet wil. „Tot nu toe was het min of meer traditie dat adellijke families auto matisch bij het Oranjehuis waren betrokken. Het nadeel daarvan is, dat deze personen alles door de bril van het Hof bekijken en dat zij op grotere afstond v£in de burgerij staan dan het Hof zelf." De mensen „die meer hechten aan uiterlijk, vorm en stijl" moeten van de WD dus het veld ruimen, het ceremonieel, zoals de gouden koets op prinsjesdag, mag blijven. „Wij hebben geen behoefte aan protseri ge praal, maar een vorm van cere monieel moet Je. als je een konings huis hebt. wel handhaven." Het moge intemationaEd stormen rond AfghEinistan, Sacharow en de Olympische Spelen, op het WD- buitenland-congres afgelopen za terdag ln Amsterdam bleek er nau welijks een zuchtje van door te drin gen. Geen massale opkomst en op gewonden uitspraken, maar een be schaafd gezelschap, dat op rustige toon het buitenland beschouwde in het besef dat emotionele betogen over misstanden ver van oris bed. doorgasms weinig uithalen. Nee, de ware llberaEil weet al lang wat er in de wereld te koop is en hij wenst dat ook zo te houden Of. zoals een der congresvoorzitters op merkte (over de problematiek van de arme landen): „Ik heb de stuk ken over de nieuwe economische orde gelezen en, eerlijk gezegd, ik ben erbij in slaap gevallen." en (na enige kritiek uit de zaal) „Meneer, hier wordt toch al veertig jaar lang over gepraat." Het congres zou zich met door de waan van de dag laten leiden. Een revolutlonELir idee om per motie uit- spraken te doen over de huidige internationale problemen, stuitte de meerderheid duidelijk tegen de borst. Men was hier potdorie toch bijeengekomen om verantwoord over het buitenlands beleid te pra ten en niet zo maar hap snap moties aan te nemen Een slimmerik kreeg het gezelschap toch nog op het pad der actualiteit. Niet per motie, maar 1a een ..con gresconclusie" (en dat is natuurlijk heel wat anders) sprEüc het gezel schap zich met grote meerderheid voor de boycot van de Olympische Spelen in Moskou uit. En dat zon der enige plenEiire discussie Het is toch opmerkelijk hoe snel de WD haar ELfkeer van boycots heeft verloren. Nog maar twee Jaar gele den brak er in de WD-Tweede-Ka- merfractie ruzie uit over de wereld kampioenschappen voetbal in Ar gentinië. De fractieleden Keja en Verkerk hadden het bestaan een brief te ondertekenen aan de KNVB. waarin de heren voetballers beleefd werd verzocht tijdens die kampioenschappen toch vooral stelling te nemen tegen de schen ding van de mensenrechten in dat land. Schandelijk vond de meerder heid in de fractie dat toen, het ge tuigde van selectieve verontwaardi ging, louter gericht tegen rechtse dictaturen. „Indien gedragslijnen voor sportorganisaties moeten wor den ontwikkeld, dient dit te ge schieden ten aanzien van alle lan den waar de mensenrechten worden geschonden," zei de fractie. Heeft de WD die regels nu ontwik keld, gezien haar steun asm de boy cot van Moskou? „Wel nee." zegt Keja „Dat was indertijd alleen maar een uitvlucht." Desondanks blijft de WD ook nu op het rechte pad. De boycot van Moskou getuigt tenslotte niet van selectieve veront waardiging louter gericht op recht se dictaturen Toen de PvdA-leiding in 1978 nog wilde schipperen tussen mensen rechten en voetbal, kende het PvdA-congres geen twijfel één met de verdrukten, één in de strijd tegen de Argentijnse dictatuur En nu mag Den Uyl ineens niet meer één zijn met die verdrukten, die wonen nu nEuneliJk ln de Sow- jet-Unle. Met dat land wil de pEirtlJ- raad van de PvdA geen ruzie, (van Chili en Argentinië hebben we min der te vrezen), dat brengt de ont spanning in gevaar. En overigens, de mensenrechten worden al zolang in de Sowjet-Unie geschonden, waarom zou je Je daar nu ineens druk om moeten maken? De partijraad heeft daarmee de ont wikkeling van het buitenlandse be leid teruggedraaid tot het tijdperk- Luns: zorg voor goede betrekkingen tussen de staten en bemoei Je voor de rest nergens mee Het is een keus die de heren ln Moskou zal ver heugen Theoretisch heeft de PvdA natuur lijk gelijk: wie moet kiezen tussen (opkomen voor) mensenrechten en vrede, kiest voor de vrede. Die keus ligt in de praktijk echter minder duidelijk. Daar blijft het schipperen tussen het behartigen van de belan gen van dissidenten enerzijds en het handhaven van redelijke be trekkingen anderzijds Een boycot van Moskou is dasu-blj geen gering middel. Je mag er wel twee maal over nadenken <f Je dat wilt gebruiken om duidelijk te ma ken dat het je ernst is met de men senrechten. Wie echter al bij de eer ste protesten uit Moskou de men senrechten de mensenrechten laat en de oren laat hangen, kiest voor zichzelf een nieuwe simpele weg met de roos in de vuist het haze pad op. De PvdA heeft die afkeer van een boycot Inmiddels overgenomen. Doorgaans kun je die partij geen gebrek aan solidariteit verwijten. Geen volk zo klein, geen schending zo verborgen, of de ware socialist voelt de internationale in zijn borst zwellen. Immer stond hij op de bres om de mensenrechen te verdedigen „GriekenlEuid. Spanje, zuidelijk Afrika. Indonesië, Chili, Argentinië De Tweede Kamer begint vandaag na stemming over 64 justitie-moties met de behandeling van de CRM- begroting. Voor morgen en over morgen staan verder op de agenda een spoeddebatje. aangevraagd door de PvdA'er Van DEun, over het woningbouwprogTELmma. het Anttl- lenbeleid en de moeilijkheden rond staatsbosbeheer. In het vragenuur tje komt het Rijnzoutverdrag aan de orde De eerste Kamer debatteert van-, daag over de veelbesproken sanc*' tiewet. PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENT Hebben de kinderen zelf iets be grepen van de bedoeling van het Jaar van het Kind? Om daar ach ter te komen had „Kijk op FPP", een uitgave van de stichting Fos ter Parents Plan, een gesprek met zomaar een leerling van zo maar een school ergens in Neder land. De weerslag van dat ge sprekje met de dertienjarige Yo- landa van een mavo in Vught staat nu in het februarinummer van het blad. Yolanda's schpol heeft acht pleegkinderen uit drie wereldde len geadopteerd en zodoende hebben de leerlingen aardig wat informatie over de derde wereld opgedaan Wat er bij Yolanda van is blijven hangen, is vooral het verschil n omstandigheden tussen haar en de kinderen in die verre landen. Het besef dat ze bevoorrecht is boven die anderen begint te dagen, hoewel dat voor haar ophoudt bij de armoede waarin die andere kinderen ver keren. Ze kan zich bij voorbeeld niet voorstellen dat een heel ge zin in één ruimte leeft, zonder dat de kinderen een plekje voor zich zelf hebben. ..Ik zou het me waar schijnlijk beter kunnen verbeel den. als kinderen hier in mijn omgeving zo moesten leven. Maar iedereen is hier welvarend En iedereen vindt het normaal. Wie vindt het nou vreemd als hij een nieuwe fiets krijgt? Of nieu we kleren, twee keer per Jaar? Je bent er soms niet eens meer blij mee. En als je je dan reali seert dat die derde-wereldkinde ren nog niet eens één stukje speelgoed hebben, dan schaam ik me wel eens een beetje." Het nieuws op de televisie ziet ze wel. maar ze denkt nauwelijks verder door over bij voorbeeld de honger in Cambodja. Of de leraar zou er op school over moeten beginnen, maar daar is zo weinig tijd voor. Gek vindt Yolanda wel dat sommige kinderen hun brood zomaar in de prullenbak gooien en dan in de snackbar aan de overkant patat gaan eten („ter wijl ze in heel veel landen dood gaan van de honger"). En dan de „Zak van Max", de door Max Tailleur georganiseerde inzame ling van goede tweedehands kle ding Die zit elk jaar overal prop vol. heeft ze gezien, terwijl heel veel van die andere kinderen niet genoeg kleren hebben. Kinderen van Yolanda's leeftijd praten onderling niet over de nood ln de wereld. Yolanda doet dat zelf ook niet. En hoewel ze nu wel eens af en toe stilstaat bij de kinderen die het niet zo goed hebben als zijzelf, heeft ze van het JaEU van het Kind helemaal niets gemerkt. Sterker nog: ze wist nauwelijks wat het was. Sombere conclusie van „Kijk op FPP": „Je mag vrezen dat Yolan da hierop geen uitzondering is." Bij de uitgang van de bank ln de stad Mexico, waar hij Juist wat geld had opgenomen, werd een Mexicaanse arbeider door twee man overvallen en ontvoerd. Tien lange uren duurde het voor dat hij zijn ontvoerders er van had overtuigd dat hij echt een gewone arbeider was en niet de directeur van het bedrijf waar hij werkte. Intussen was hij com pleet murw door klappen en trap pen en de vreselijkste bedreigin gen. Hij dronk dan ook gewillig de twee flessen tequila (de natio nale zeer sterke drank) en de liter wijn op die hem werden voorge houden. Zacht gezegd vér boven zijn theewater kwam de „vergis sing" door toedoen van zijn ont voerders midden ln een drukke straat terecht, waar de politie hem oppakte en wegens openba re dronkenschap ln de cel zette. Je xiet ze hier ook al af en toe, kinderen met schoenen op wiel tjes Iets anders dan de losse rolschaatsen die xich tot in de supermarkt wagen. Het is ook een heel probleem: xo'n schaats kun Je niet zomaar even uitdoen, want dan sta je op je sokken. Of het hier ooit zo erg wordt als in Amerika? Het is niet te hopen. Daar zijn se al zo ver, dat de winkeliers bordjes op hun deur moeten setten met „verboden voor schaatsers", omdat de klan ten op normaal schoeisel er an ders geen voet meer kunnen ver zetten. Fotograaf Erwin Verheij- en nam deze foto een goeie maand geleden op de drukke Broadway in New York. Een spiegelende winkeldeur met een groot bord: „Geen toegang voor rolschaatsers in deze zaak." En dat was echt niet de enige win kel met zo'n opschrift, zegt de fotograaf. Het eind vorige week geopende crematorium in Heerlen blijkt voor de Limburgers een soort nieuwe attractie te zijn: niet min der dan ruim 25 000 mensen dromden toe, toen het crematori um bezichtigd mocht worden Een verrassing voor het bestuur van de Stichting Crematorium Limburg, dat op hoogstens vijf duizend bezoekers had gerekend, zoals een woordvoerder aan de correspondent van het Algemeen Dagblad vertelde Het rooms- katholieke Limburg, waar nog niet zo lEmg geleden cremeren in het geheel niet aan de orde kwam. was de enige provincie die nog geen crematorium bezat. Hoe moeilijk het is om als dood gewaande in het land der leven den terug te keren, heeft Donald Roberts uit Boise ln de Ameri kaanse staat Idaho aan den lijve ondervonden. Hij was in een woest gebied op jacht gegaan en had zichzelf daarbij zo verwond dat hij noodgedwongen een tijd lang ter plaatse moest proberen in leven te blijven Vijfentachtig dagen was hij zoek en toen hij thuis kwam merkte hij dat hij overal letterlijk was af- en uiige schreven. Voor de kerk was hij overleden, twee gerechtshoven hadden hem officieel dood ver klaard. de levensverzekering was net aan zijn vrouw uitbetaald, zijn familie en zijn compagnon hadden ruzie over de verdeling vEui geld en goederen, en de fami lie deed onderling hetzelfde over zijn privé-bezittingen. Roberts, een van de weinigen in de wereld die het twijfelachtige genoegen smaken zelf te zien hoe na zijn dood de ene ruzie na de andere ontstaat, vatte het nogsd gemoe delijk op: „Ik ben op niemand kwaad." zei hij „Ik ben veel te blij dat ik weer thuis ben Masir een gek gevoel ls het wel om een bank of zo binnen te lopen en dan te merken dat Je voor die mensen helemaal niet meer bestaat." „Men moet zich eens voorstellen wat er zou zijn gebeurd, als die ongelukkige man op weg naar Jericho niet in handen zou zijn gevallen van de barmhartige Sa maritaan, maar ln die van de sociale verzekeringsbureau cratie" Een uitspraak die het reclame weekblad Adformatie optekent uit de mond van een spreker op de „marketingconventie" ln Augsburg, ene dr Norbert Blüm

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 5