Censuur inzet rel
bij Israëlische tv
Tekens ontdaan
van triviale franje
Gebrek aan vitaliteit bij kibboetsdansers
Hardrockgroep AC/DC pakkend en energiek
Aanpak incident Nabloes typerend voor situatie
Amelander Tames Oud herontdekt bij Wending
WOENSDAG 14 NOVEMBER 1979
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
tNSt
door Jan van Galan
JERUZALEM De arresta
tie van burgemeester Shaka'a
van Nabloes heeft niet alleen
een explosieve situatie op de
westelijke Jordaanoever te
weeggebracht, maar ook op
nieuw onenigheid binnen de
Israëlische staats-televlsie
veroorzaakt
Vorige week donderdag verbood di
recteur-generaal van de Israëlische
televisie Joseph Lapid de uitzending
van een reportage over de omstreden
burgemeester Snaka'a had voor de
camera beweerd dat de PLO in som
mige situaties eenvoudig weg niet als
gesprekspartner kan worden gene
geerd Lapid. die alle mogelijke con
troversiële programma's vóór uitzen
ding te zien krijgt, catagoriseerde
Shaka'a s uitspraak als PLO-propa
ganda en vond dat censuur in dit
geval volledig op zijn plaats was De
makers van de film stonden machte
loos.
Officieel heet het nu dat er voor de
eerste keer in de pas elf-Jarige Israëli
sche tv-geschiedenis censuur is toe
gepast (met het oog op de staatsvei
ligheid». maar andere voorbeelden
liggen voor het oprapen Zo werd de
uitzending van een film over het le
ven en werk van de Israëlische schrij
ver S Izhar vorig Jaar verboden, ver
viel een documentaire over kernwa
pens. liet het tv-station niets weten
over een ontmoeting tussen VS-presi-
dent Carter en premier Begin en werd
onlangs nog een programma over de
Nederlandse dichter Jacob Israël de
Haan door de leiding ongeschikt voor
uitzending geacht
Het aantal tv medewerkers dat niet
mee wenst te gaan in deze beleidslijn
wordt steeds groter De totaJe ..oppo
sitie" bestaat uit journalisten, politici
uit de linkerhoek, vertegenwoordi
gers van minderheidsgroepen en tv-
medewerkers Zij zijn van mening dat
de Israëlische staatstelevisie de kij
kers een eenzijdig beeld voorschotelt
en de waarheid bij herhaling ver-
draalt of weglaat
Het incident over de opnamen van de
burgemeester van Nabloes zal overi
gens geen directe gevolgen hebben
Wel houdt het de felle discussie over
persvrijheid in Israel gaande Die
controverse tussen programmama
kers en tv-leiding is ontstaan met het
verdwijnen van directeur tv Arnon
Zuckerman In Juni van dit jaar wei
gerde het bestuur Zuckerman een
nieuwe benoeming te geven. (Bij de
Israëlische tv bepaalt het bestuur ie
dere drie Jaar weer opnieuw of ie
mand geschikt is voor zijn functie Zo
niet dan moet diegene vertrekken
met een flinke schadevergoeding of
genoegen nemen met degradatie»
Het bestuur voerde twee redenen aan
voor het „ontslag" Zuckerman zou
niet overweg kunnen met de nieuwe
directeur-generaal van de omroep èn
het bestuur beschuldigde Zuckerman
ervan het medium te veel te gebrui
ken als politieke spreekbuis en te
weing als een vorm van verstrooiing.
De Israëlische staats-tv bestaat
pas sinds Januari 1968. Bijna alle
uitzendingen zijn nog in zwart-wit.
Alleen de buitenlandse program
ma's. die vijftig procent van de
totale zendtijd in beslag nemen,
zijn in kleur. De overheid heeft
overschakeling naar kleur jaren
lang tegengehouden, omdat Israël
zelf geen kleurenontvangers kan
vervaardigen en derhalve het geld
voor het grootste deel naar het
buitenland vloeit. De vooruitgang
is echter niet te stuiten. Veel kij
kers stemmen nu af op Jordanië,
dat wel kleurenprogramma's
brengt, en dat zit de overheid niet
lekker. Dc tv wordt gefinancierd
door kijk- en luisterbijdragen en
aangevuld uit de staatskas. De bij
drage bedraagt zo'n zeventig gul
den per jaar en dat is vrij hoog
voor slechts een zender.
vreden zouden zijn: leuke series en
geen conflicten. Er wordt nu dus voor
het laagste niveau gekozen. Dat zou
misschien zo erg nog niet zijn als er
een alternatief voor de kijkers was,
maar dat is er niet. israël heeft maar
één televisie-net en dat wordt gerund
door de staat. Het wordt dus hoog
tijd dat er een tweede net komt. Dat
moet naar mijn idee een commercieel
net worden om tegenwicht te bieden
aan de staatsomroep. Er moet dan
wel worden uitgekeken voor het En
gelse BBC-ITV-model waarin de BBC
door geldgebrek geen enkele kans
meer heeft tegen de commerciële,
ITV. Het gaat er juist om een natuur
lijk journalistiek tegenwicht te bie
den aan het bestaande net. Een net
dat functioneert zonder invloed van
een politiek gekleurd bestuur."
De idee voor een tweede net leeft
overigens ook bij de directeur-gene
raal Lapid. Hij is van mening dat een
tweede net een concurrerende wer
king zal hebben en dat zou de creati
viteit van de medewerkers ten goede
komen. Dat tweede net moet volgens
Lapid exact het zelfde uitgangspunt
hebben als het eerste met op dezelfde
tijd dezelfde progiammas. Dus op net
I een film. op net 2 ook een film.
Voordeel daarvan is volgens Lapid
dat de mensen een keuze kunnen
doen. Dat met dit plan de politieke
keuze even beperkt blijft als met een
net vind hij terecht. Lapid: „Onder de
huidige omstandigheden moet de
overheid bepalen wat men wèl en wat
men niet te zien krijgt: Israël moet in
de eerste plaats aan de staatsveilig
heid denken. Bepaalde programma's
of uitspraken zoals die van de burge
meester van Nabloes brengen die vei
ligheid in gevaar. Ik keur die pro
gramma's dan af
Links: Tames Oud: portit
krijt, 45 bij 30 cm, te d
omstreeks 1939-'40.
Yosef Lapid: „Censuur is toegestaan wanneer de staatsvei
ligheid in gevaar komt."
Volgens ingewijden was de werkelij
ke reden dat Zuckerman geen enkele
invloed pikte van het. naar politieke
verhoudingen gekozen, bestuur. In
dat bestuur zitten zeven leden, waar
onder vier (een meerderheid dus» ver
tegenwoordigers van de regeringspar
tijen. waaronder de machtige Likoed-
partij van premier Begin Voor de
eveneens grote „Partij van de Ar
beid" is slechts één zetel weggelegd.
Zuckerman weigerde zijn beleid af te
stemmen op de mening van het be
stuur. dus ook die van de regering.
Dat deed hij overigens niet uit poli
tieke overtuiging, maar uit Journalis
tiek oogpunt, als we hem zelf. zijn
medestanders en enige commentaren
in kranten mogen geloven. Zucker
man heeft in de zes jaar (twee benoe
mingen» dat hij directeur tv was nooit
één programma van te voren aan zijn
superieuren (het bestuur en de direc
teur-generaal» laten zien. „Als het
niet goed was. wilde ik dat achteraf
graag bespreken. Maar het was mijn
journalistieke keuze en ik droeg er de
verantwoordelijkheid voor."
Zuckerman zit nu al weer zo'n half
jaar thuis, betreurt de veranderende
situatie maar staat volkomen mach
teloos: ..Ik heb mijn bele: itijd zo
afgestemd dat alle groeperingen in
Israël aan het woord kwamen. Dus
ook de mensen die op de bezette
Westbank leven. Je kunt die mensen
niet zomaar negeren. Lapid is een
andere mening toegedaan. Hij vindt
dat hij verantwoording schuldig is
aan premier Begin. Alle onderwerpen
met een controversieel karakter wor
den van de buis geweerd. Door infor
matie achterwege te laten manipu
leert de tv nu met nieuws en dat is
levensgevaarlijk. Lapid heeft tegen
mij eens gezegd dat de mensen de tv
van Zuckerman haatten omdat ze
alleen de ellendige aspecten van het
leven onder ogen kregen. Hij zou er
voor zorgden dat de kijkers weer te-
In die politiek weet Lapid zich ge-
steund door het bestuur. Bovendien door Tyme Valk
neemt Lapid de plaats waar van Zuc-
kerman (directeur tv» maar ook die
van het programmahoofd Mordeghai
Kirchenbaum die eveneens om poli
tieke redenen geen herbenoeming
kreeg. Kirchenbaum heeft gekozen
voor degradatie ln plaats van defini
tief vertrek. Sinds eind juni komt hij
elke dag naar de studio, maar krijgt
niets te doen
akt
l«<
iei
ene
C
Ni
Eergisteren maakte Lapid nogmaals
duidelijk hoe hij over het beleid van
Zuckerman denkt Een stokpaardje
van de ex-tv-directeur was Jaron
London, die al jarenlang een veel
bekeken praatprogramma presen
teert. Lapid heeft London te kennen
gegeven dat zijn programma vorige
week voor het laatst op tv is geweest.
Ook andere programma's die nog
door Zuckerman zijn aangetrokken
verdwijnen geleidelijk aan allemaal
van het scherm. Momenteel staat de
Amerikaanse serie „Soap" op de wip.
Lapid: „Mijn voorganger Y. Livni liet
de tv-makers maar hun eigen gang
gaan. Die mogelijkheid wil ik ze niet
bieden. Mensen zoals Kirchenbaum
en Zuckerman zouden zelfs een Ara
fat langdurig aan het woord willen
laten."
AMSTERDAM - Vijfentwintig jaar geleden kochten het Haags Gemeentemusei!
Stedelijk Museum en het Rijksmuseum, beide te Amsterdam en zelfs het Museum of
Art in New York werken aan van Tames Oud. De kunstenaar was uitgenodigd mee te d(
de Biennale van Venetië van 1952, zijn werk werd opgenomen in een collectie van eige
Nederlandse grafiek die men in 1955 in Rome presenteerde en in het New Yorkse n
stelde men zijn werk eveneens ten toon.
neringen van het dorpslevei
land. het zeemansleven en
renbedrijf en elementaire j ejr
van mensen en dieren maki
matiek van het oeuvre uit. I
een allereenvoudigst autob r
beeldverhaal.
nn
door Eelje van Schalk
DEN HAAG - Onder auspi
ciën van het Nederlands The
ater Instituut en met steun
van CRM brengt de Israëli
sche Kibbutz Dance Compa
ny. die in 1969 door Yehudit
Arnon werd opgericht, mo
menteel een kort bezoek aan
Nederland Maandagavond
Speciaal vandaag
Een bus vol Indianen is hei
eerste deel van een IKON-se-
rie over de kinderafdeling van
het Tropenmuseum in Amster
dam. dat op het ogenblik aan
dacht besteedt aan Hoogland-
Indianen.
Ned 2 18.59
Van gewest tot gewest met
onder meer restauratie Etten-
I^eur; 125 jaar Drents museum
in Assen: tentoonstelling dijk
verhoging Oosterschelde in
Yerseke; musicus Plet Stal-
meijer met pensioen.
Ned. 1/18.59
Kenmerk IKON's inor-
matierubriek heeft een exclu
sief interview met de gearres
teerde burgemeester van Na
bloes. Hel interview werd ge
houden vlak voor de arresta
tie. temidden van xijn collega-
Palestijnse burgemeesters.
Verder een discussie met de
zwarte Zuidafrikaan Thelma
Kavell en het C'DA-kamerlid
over de economische boyeot
van Zuid-Afrika
Ned 2/19.25
De NOS zendt het Canadese
tv-drama A matter of choice
uit over verkrachting cn de
gevolgen voor een vrouw die
dat kan hebben
Nid. I 20 00
waren deze acht dansers in de
Haagse Schouwburg te zien,
dinsdag in Rotterdam en van
avond treden zij nog op in De
Meervaart, te Osdorp
Hoewel men zou verwachten dat deze
Jonge kibboetsleden, die minimaal
vier keer per week trainen en daar
naast hun verdere dagtaken in ver
schillende kibboetzim blijven vervul
len. zich vooral door Israëlische the
ma's of folklore laten inspireren, is
dat niet het geval, want wat zij produ
ceren is voornamelijk geënt op de
Amerikaanse moderne danstechniek
van Martha Graham.
Maandagavond bleek dat al direct bij
hun openingsnummers van Yair Var-
di op een kwartet voor piano en strij
kers van Gustav Mahler, dat de titel
Wanderers draagt. Drie dansparen in
bruln-oranje-rode kostuums brengen
een rustig voortkabbelende, zo men
wil zwevende dans. met als climax
daarin een pas de deux voor Efrat
Livni en Shlomo Zaga Wat zij doen is
beslist niet opwindend. Het mist elke
vorm van vitaliteit en blijft daardoor
in een spanningsloos vacuüm han
gen. Ondanks de redelijk getrainde
lichamen en een spoor van techniek
missen de dansers namelijk verbeel
dingskracht en bleek hun dansen in
een uitdrukkingsloos bewegen ver
strikt te raken En daarmee werd al
enigszins voorspelbaar hoe de verde
re avond zou verlopen: zonder hoog
standjes. of gespannen momenten en
met zelfs slaapverwekkend lange mo
notone choreografieën.
Uitzondering daarop was het duet
van Yehudit Arnon zelf. The seed and
the shell, dat zij in 1975 op de toepas
selijke muziek van Alan Hovhaness
maakte. Weliswaar in monsterlijk be
schilderde roestbruine en zilvergroe-
ne maillots en onder erbarmelijke be
lichting wordt op de mime-achtige
wijze van Tomaszievsky het ontkie
mende zaad in een schelpachtig om
hulsel heel verstild getypeerd.
De zwakheid van de overige werken
kwam 't sterkt tot uiting in Walkie
Talkie van Heda Oren op muziek van
Moshe Kilon (1974). De op zich zelf
wel grappige bewegingsvondsten van
dit komische werkje werden zo lang
uitgesponnen, herhaald en ver-
sloomd. dat er uiteindelijk weinig
geestigs meer overbleef.
Het onbegijpelijkste en tevens ver
moeiendste onderdeel van hun pro
gramma van maandagavond was wel
Sunrise-Sunset, van Gene Hill Sagan.
Niet zoals te verwachten zou zijn op
de zoete stem van Vera Lynn, maar
op eindeloos lijkende Gregoriaanse
gezangen. Twee vrouwen en één man
(Martha Reifeld. Timna Yeriel en
Mike Levine) ploeteren tientallen mi
nuten met een beker en komen ten
slotte ook nog met oosters aandoen
de kaarsjes op het spaarzaam belich
te podium. Waar het de choreografie
met deze krioelende, moeizame en
pathetische gebaren in deze parodie
op een eucharistieviering om te
doen is. blijft geheel onduidelijk en
slaat nergens op.
Hetzelfde gevoel riep ook Don Askers
The shedding of leaves op muziek
van Toru Takumitsu op. In een wel
aardig maar slecht gebruikt toneel
beeld met drie houten rekken, die zijn
vol gehangen met bamboestokken en
touwknopen dansen zeven dansers
eerst in witte onderrokken en onder
goed en later in elkaar genaaide flar
den. Een vage. oninteressante chore
ografie. die net als de meeste overige
werken van deze Kibbutz Dance
Company op een jammerlijke wijze
bleef steken ln nietszeggendheid.
Op 24 januari 1953 overleed Tames
Oud. midden ln de activiteiten die
keer op keer zijn kunstenaarsschap
onderstreepten. Daarna kon het
hoogst opmerkelijk oeuvre worden
opgeborgen en werd er niets meer
over gehoord. Bij kunsthandel Wen
ding in Amsterdam wordt nu aan
dacht gevraagd voor de vergeten
kunstenaar met een tentoonstelling
die tien schilderijen, twintig tekenin
gen en vijftien bladen grafiek omvat:
tekens van een eigengereid kunste
naar.
Door zijn jeugd lag het helemaal niet
voor de hand dat Tames Oud kunste
naar zou worden. Hij werd als jongste
kind van een groot arbeidersgezin in
1895 op Ameland geboren. Tames
ging naar zee en kon in de beperkte
vrije tijd wat tekenen en later ook
schilderen Tijdens de mobilisatie
van de Eerste Wereldoorlog kwam hij
als grenspolitie in Zeeuws-Vlaande-
ren terecht. Hij leerde daar een meis
je kennen uit een Belgisch burgerge
zin met wie hij trouwde. Na demobili
satie bleven zij in de grensstreek wo
nen en in 1918 werd er een dochter
geboren.
Aanvankelijk werkte Oud in een
touwfabriek en vervolgens werd hij
meester in een suikerfabriek. Kort
woonde het gezin in Brussel, maar in
1923, toen Tames Oud glasblazer in
Charleroi kon worden, trokken zij
naar Wallonië. Daar leerde hij aan het
Atheneum de technieken van het imi
tatieschilderen van hout, marmer en
leder. Hij legde zich tevens toe op het
bewerken van marmer, brons en ivoor
en begon met het snijden in hout. In
de avonduren ging Oud boksen om
wat bij te verdienen.
Verhalen
Ze keerden tegen het einde van de
jaren twintig terug naar Brussel,
waar Tames Oud aan de Academie
voor Schone Kunsten lessen ging vol
gen. Hij wist de verschillende klassen
snel te doorlopen, maar bleek van het
kunstenaarschap nog niet zijn beroep
te kunnen maken en moest in de
Antwerpse dokken gaan werken om
zijn gezin te onderhouden Om de
armoede enigszins te verlichten ging
hij meedoen aan wielerwedstrijden
Spoedig keerde het gezin terug naar
Brussel. Intussen was Oud blijven
tekenen en schilderen en ontstonden,
waarschijnlijk onder invloed van de
bloei van de xylografische kunsten in
Vlaanderen, zijn eerste hout- en lino
leumsneden. Een eerste expositie in
eigen atelier in Antwerpen mislukte,
maar in Brussel kon hij het werk in
1932 voor het eerst aan het officiële
publiek voorstellen. Er volgden ten
toonstellingen in Luik, Ostende. Spa
en Oost-Duinkerken waarop hij vrij
gunstige kritieken ontving, maar die
toch zonder financieel succes bleven.
In Brussel heeft hij met zijn vrouw
nog enige tijd een restaurant pogen
te exploiteren, maar deze onderne
ming mislukte, omdat hij de klanten
wegjoeg door zijn bezeten verhalen
over kunst.
In 1938 vertrok het gezin naar Neder
land en in januari 1939 kon Tames
Oud voor het eerst in zijn geboorte
land tentoonstellen. Hoewel hij gedu
rende de oorlog doorwerkte, kon hij
na de oorlog pas weer naar buiten
treden. In Nederland werd het werk
met enige reserve ontvangen. De cri
tici gingen vooral in op de technische
en formele kwaliteiten en gebreken,
terwijl de Belgische commentatoren
hij bleef ook daar zo nu en dan
exposeren de visie van de kunste
naar trachtten te doorgronden. Lang
zamerhand begon men ook in Neder
land te begrijpen met een zeer au
thentiek kunstenaar te maken te heb
ben. In de periode dat de erkenning
groeide, overleed de kunstenaar op
57-jarige leeftijd.
De oorspronkelijke bewog( j.(
de verantwoordelijkheid ali
naar leidde tot geconcenti
kens waarmee Oud een idee
samen te vatten in dé ver
onder voorbijgaan van all
stigheden. De schilderijen,
gen. hout- en linosneden vs
Oud lijken triviale versim
maar het zijn juist wezenlij
die van alle triviale frafcc:
ontdaan. lier
«e
Van 20 november tot eind
Kunsthandel Wending (Rcop
Amsterdam. Geopend op di n.
en met zaterdag van 11-18
zondag van 13-17 uur. i et:
Herinneringen
Het is niet zo verwonderlijk dat men
in de naoorlogse jaren aanvankelijk
moeite had met zijn op het eerste
gezicht stugge, naïeve tekens. Helde
re vereenvoudigingen van thema's uit
de alledaagse omgeving gaf Oud
vorm op een decoratieve wijze, die
niet voortkwam omwille van een ver
fraaiend effect doch uit een primitie
ve behoefte tot verbeelding. Het is
een verbeelding die we ook in de
ethnografie tegenkomen en die indi
rect de kubisten en later de Cobra
beweging had geïnspireerd. In het
werk van Oud is geen enkele verwij
zing naar het primitieve te vinden,
maar het drukt het primitieve op een
heel persoonlijke manier uit. Herin-
door Stan Rijven
AMSTERDAM De overeenkomst tussen een sauna-bezoek
en het bijwonen van een hardrockconcert bestaat hieruit, dat
men in beide gevallen fysiek aan intensieve invloeden van
buitenaf wordt blootgesteld. In het laatste geval is er sprake
van een zodanig geluidsvolume, dat de trommelvliezen hun
functie verliezen
Hardrock is dan ook keihard, simpel
en op rock gebaseerd en het is meest-
oleek de eerste maandagavond nog
het meest clichématig te opereren
al eerder de fysieke dan de muzikale De halfbezette Jaap Edenhal werd
ervaring die dit genre nog enige in
houd verleent. De kunsten en kwali
teiten van de sologitarist en de zan
ger geven de diverse hardrockforma-
tie een eigen ..act" waarmee de mu
ziek wordt gevisualiseerd en daar
door de mogelijkheid zich van elkaar
te onderscheiden
tot aan de laatste kubieke milimeter
volgestampt met een eenvormige
hoeveelheid georganiseerd lawaai
van dit Engelse kwintet, dat ln zwart
leer gehuld probeerde haar aan de
dood referende teksten van een jasje
te voorzien Doods was het zeker on
danks het hoorbare geweld
Bovenstaande toegepast op de con Na de pauze was het de beurt aan het
certen van Judas Priest en AC/DC Australische AG DC. die hiermee hun
derde optreden binnen een jaar in
Nederland verzorgden. Met Status
Quo zijn ztj op dit moment dan ook
de populairste hardrockformatie van
ons land. al/DC weet de beperkte
mogelijkheden van dit genre op aan
nemelijke wijze te vertalen in pak
kende composities en een energiek
optreden. Maar hun belangrijkste
handelsmerk vormt wel gitarist An
gus Young, die ln kostschooluniform
gestoken met bijbehorende tas. als
een waanzinnige over het podium
heen en weer rent. Gevoegd bij het
karakteristieke stemgeluid van Bon
Scott zouden zij samen anderhalf uur
lang voor het stuntwerk zorgen, ter
wijl slaggitarist Malcolm Young, bas
sist Cliff Williams en drummer Phil
Rudd plichtsgetrouw daarvoor de ba
sis legden.
Het gescandeerd roepen van ..Angus,
Angus" maakte spoedig duidelijk
waarvoor het publiek gekomen was.
Al tijgerend over het podium, op zijn
rug liggend en met de benen trappe
lend speelde hij onverstoorbaar door
tijdens het vijftiental nummers, dat
uit de diverse elpees was gekozen.
Uiteraard werden ..Highway to hell".
..High Voltage" en ..Whole lotta Ro-
sie" niet vergeten en aan het slot
maakte Angus op de schouders van
Scott het gebruikelijke uitstapje
door de zaal terwijl hij bleef doorspe
len op zijn draadloze gitaar
Begrippen als subtiliteit en variatie
hebben met deze muziek weinig uit
staande en het was voornamelijk de
onvermoeibare show die dit concert
nog enigszins boeiend kon maken
Ook bij AC/DC roepen eentonigheid
en herhaling een gevoel van verveling
op alsmede de wens, die zij in hun
toegift uitdrukten: ..Let there be
rock".
Het „kostschooljongetje" Angus
Young, sologitarist van AC/DC
tijdens het optreden in de Jaap
Edenhal in Amsterdam.
De tijdspeler, een keuze
dichten van Ellen Warmond
27.50). Het weerlicht op EI
men, een keuze uit de gedic "a;
G. Achterberg (167 blz - lo
Querido in Amerika (anekfcre
fantasieën van 71 schrijvers
naars: 141 blz - 19.90) zijn
van uitgeverij Querido
sterdam. Ifi
Een kalfje op de elzenhoeve
door D. Anthuenis en geteto
A. Jansen. Uitg. Richt.
13.50.
De volgende boeken zijn vi
verij Spectrum in Utrecht:
almanak 1979, hoe zat het oo||
1978. een jaar in kort bestekf
7.90»; Onder moeders para
derliedjes van vroeger, sarr
door Wim Hora Adema met|
ties van M. Maas (159 blz i
Ilias, de strijd om Troje.
Griekse dichter Homerus
door M. Zwiers op basis var.
telling van dr Damsté. geill
door A. Zuidhoek (159 blz i
De drie musketiers, van
met illustraties van H. van
burg (181 blz - ƒ12.50); Art
ning voor eens en altijd gevo
het boek Merlijn van T. H. \V
blz - 34.50): De drie jonkv
drie vertellingen uit de tijd
ning Arthur en zijn hof door
man (363 blz - 25); Het midi
deel 2 theorie van het scl
voor M. Euwe en H. Kramer
16.50); Champagne en andel
serende wijnen. M ina Born
24,50): De avonturen van
de eend die gaten eet. pren
voor kinderen van 4 tot 8 4
leid en geïllustreerd door
roff (45 blz - 19.50); De kit
en andere verhalen, voorh
len voor kinderen van 5 tol
samengesteld door M'. Hora
(137 blz ƒ25).
Medische sportgids door G.
(arts) en >1. Hoffman
24,50) en in de serie „als
kijkt naar" Reptielen van
house en Het ontstaan van H
van B. Halstead (per deeltje
ƒ9,90) zijn boeken van uitge'
sevier te Amsterdam.
