Lelystad eindelijk zelfstandig
De tekening van een lezer
Trouw Commentaar
.DEN HAAG
VANDAAG
almanak voor één soort vrouw
Fran (1)
jran (2)
Vandaag verkiezingen voor eerste gemeenteraad
lezen
vreedzaam
kerstgroet
kerstgroet (2)
(OENSDAG 7 NOVEMBER 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Ie
ei et aftreden van premier Bazar-
j™ n brengt de revolutionaire isla-
J isering in Iran in een beslissende
ise. Werd tot dusver nog de schijn
«gehouden dat het land bestuurd
door een gewone regering,
het ontslag van Bazargan en
overdracht van de bevoegdhe-
n van de regering aan de revolu-
H «naire raad treedt het ware ka-
>d|kter van de door Khomeini be-
jaj cite islamitische republiek aan
t licht. De regerende geestelijk-
id heerst niet langer meer achter
schermen, maar bestuurt nu
vo enlijk het land.
ct ontslag van premier Bazargan
je< vam niet als een donderdag bij
j'n Idere hemel. Reeds talloze ma-
tel i bood hij Khomeini in de voor-
D je maanden het ontslag van zijn
ook nog eens door interne me-
^verschillen geteisterde kabi-
t aan. Steeds weigerde de aya-
■jllah dat ontslag, zonder overi-
ns ook maar enigszins tegemoet
komen aan de behoefte van de
cmier aan meer greep op het
stuur van het land. De premier
pittelde de geestelijk leider de
atste tijd steeds openlijker we-
e ns zijn onbegrip voor de proble-
)n en waarmee de regering van een
gnd kampt. Zijn ontslag is dan
:eij)k n et meer dan het logisch ge-
1I Ig van het radicaliseringsproces
fn it het land doormaakt
Dewel het de geestelijke leiders
in n Iran gaat om het tijdelijk en
?e uwig heil van de Iraanse bevol-
^nng, moet ernstig worden betwij-
o hun bestuur wel zo heil
vlam zal blijken. Kan men van een
ei litair bestuur dat een burgerlijke
>ering vervangt nog verwachten
het een land effectief bestuurt
Vfzien het organisatietalent waar-
idter militairen beroepshalve be-
ir likken, van deze geestelijken
{jlt alleen maar een toenemende
o] aos te verwachten.
e val van de regering-Bazargan
j( itekent ook voor het buitenland
|.einig goeds. Nog tijdens het be-
r^nd van de premier bezetten stu
nten met instemming van Kho-
eini de ambassade van de Vere
ngde Staten om op die manier de
i j (levering van de sjah af te dwin-
3c n. Het laat zich dan ook niet
ui oeilijk raden wat voor betrekkin
gen Teheran met het buitenland
onderhouden zodra de revolu-
j jnaire raad als officiële regering
u lakens uitdeelt en Khomeini
e esident wordt.
u et revolutionair elan wordt uitge-
ai efd door alles wat vreemd is aan
c e islam ook direct maar als vijan-
ig te bestempelen. De Verenigde
«ten. Israël, het Westerse cul-
irpatroon en het communisme
len gelijkelijk in deze vijandig-
id. Het elan lijkt nauwelijks
nzen te kennen. Het vormt in
ite een vernietigende onver-
lagzaamheid. die onvermijdelijk
leiden tot zelfvernietiging. Met
n aanvaardbare verwerking van
:t recente verleden heeft het nau-
:lijks meer iets te maken
gevolgen van de machtswisse-
g zullen in de eerste plaats
:rkbaar zijn in de aangrenzende
iden. Ze zullen de komende tijd
ieds nadrukkelijker geconfron-
ird worden met de missionaire
ver van het theocratische Iran.
k voor de wijdere internationa-
verhoudingen betekent deze
wikkeling weinig goeds. Toene-
inp van de spanningen in het
bied van de Perzische Golf
engt de olievoorziening van het
Ondanks Khomeini's toezeggingen
voor verkiezingen van een assem
blee en een president is de komen
de tijd een verdere radicalisering
te verwachten. De revolutionaire
raad zal de islamitische principes
een steeds sterker stempel op de
samenleving willen laten drukken.
Het betrekkelijk anonieme karak
ter van de raad de namen van de
leden van de revolutionaire raad
zijn nooit officieel bekend ge
maakt zal daarvoor wellicht
doorbroken moeten worden. Met
het overnemen van de regering
stelt de raad zich nu bloot aan
kritiek. Kon de raad zich tot dus
ver verschuilen achter de regering,
nu zal hij rechtstreeks verantwoor
delijk worden gehouden voor de
genomen besluiten en ook voor de
onvermijdelijke fouten die daarbij
gemaakt zullen worden. De over
neming van het bestuur door de
revolutionare raad brengt aldus
impliciet de voornaamste voor
waarde voor de geleidelijke ont
binding van de islamitische repu
bliek met zich mee. Want als de
geestelijkheid, de vertegenwoordi
gers van Allah, falen, wat blijft
dan nog overeind staan?
En dat falen komt. De eerste teke
nen wijzen daar al op. Hoe zal de
revolutionaire raad zich opstellen
tegenover het probleem van de
naar autonomie strevende Koer
den, een terrein waarop de rege
ring-Bazargan nu juist enig succes
begon te krijgen? Hoe wil een
revolutionaire raad een economie
draaiende houden? Hoe zal hij
meningen van anders-denkenden
verdisconteren in het beleid? En
als de raad dat niet doet, wat
gebeurt er dan met die dissiden
ten? Vragen met een dergelijke
strekking zijn in groten getale te
stellen, zonder dat er kijk is op een
bruikbaar antwoord.
Westen en van Japan in gevaar. De
Straat van Hormuz is maar smal,
zodat het niet moeilijk is deze in
geval van oplopende spanning af te
sluiten. De gevolgen daarvan zul
len ook hier weldra merkbaar zijn.
De vraag dringt zich op of het
Westen iets aan de in Iran aan de
gang zijnde ontwikkeling kan
doen. Het antwoord op die vraag
moet ontkennend zijn. Buiten
landse bemoeiing met de interne
ontwikkeling in het land zal erva
ren worden als een stimulans om
de eigen ideeën nog krachtdadiger
uit te werken. Ze zou een ave
rechts effect hebben, die het eigen
gelijk van de Iraanse geestelijken
nog eens onderstreept
De enige oplossing van het pro
bleem lijkt dan ook te zijn gelegen
in een beperkte isolering van het
regime. Het Westen zal moeten
proberen te verhinderen dat Iran
in de buurlanden aangrijpingspun
ten vindt voor het verbreiden van
de islamitische revolutie. Steun
voor de naburige staten is daartoe
een eerste vereiste. De ontwikke
lingen in Iran zullen verder een
stimulans moeten zijn om kracht
dadig te zoeken naar een afdoende
oplossing van het andere grote
probleem in de het Midden-Oos
ten: de relatie tussen Israël en de
Arabische wereld. De gevolgen
van een koppeling tussen dit vraag
stuk en de ontwikkelingen in Iran
onttrekken zich momenteel nog
aan de verbeelding, maar laten
zich met enige moeite wel raden.
Ze kunnen nauwelijks ernstig ge
noeg voorgesteld worden
door Haro Hielkema
LELYSTAD Er hangen
meer pamfletten met het op
schrift „Te koop" voor de ra
men in Lelystad dan verkie
zingsaffiches. En toch wordt
er vandaag in de polderstad
gestemd. Per 1 januari 1980
krijgt Lelystad de status van
„gemeente" en daarvoor moet
een gemeenteraad gekozen
worden.
Het lijkt er niet erg op dat Lelystad
door de verkiezingskoorts bevangen
is. Niet alleen het geringe aantal poli
tieke affiches wijst daarop, maar ook
uit de houding van de bevolking is
nauwelijks op te maken dat het nu
allemaal „echt" wordt. Dat de demo
cratische spelregels, die in de ge
meente gelden, nu ook in Lelystad
van kracht worden. Kortom, dat Le
lystad een „normale" Nederlandse
gemeente wordt.
Het is ook moeilijk aan te geven wat
er na de gemeenteraadsverkiezingen
en de gemeentewording met ingang
van 1 januari 1980 allemaal gaat ver-
anderen. Zelfs landdrost Han Lam-
mers hoopt dat de inwoners van Lely
stad straks zullen zeggen: „Je merkt
er eigenlijk niets van dat we gemeen
te geworden zijn".
De veranderingen in het bestuur over
Lelystad hebben zich voor een groot
deel al geleidelijk voltrokken. Vooral
het laatste Jaar heeft het rijk taken
en bevoegdheden naar Lelystad toe
geschoven. De adsplrant-gemeente
heeft al een grondbedrijf. Als de zelf
standigheid van Lelystad een feit is,
bepaalt de gemeenteraad het beleid
voor de woningbouw, de huisvesting
en de ruimtelijke ordening. Er zijn al
woningbouwverenigingen
van Lelystad bepaalden. De bevol
king van Lelystad heeft geen recht
streekse invloed gehad op de opbouw
van de nieuwe stad
Voltooiing
De verkiezing van een eigen gemeen
teraad en een gemeentebestuur is de
voltooiing van dit proces van geleide
lijkheid. Hoog tijd, vinden ze in Lely
stad. Want al heeft de bijzondere po
sitie van de poldernederzetting onge
twijfeld voordelen gehad (direct con
tact tussen het Stadskantoor in Lely
stad en Den Haag), het gouverne
ment van de rijksoverheid over de
groeikern, heeft te lang geduurd. Het
waren de verschillende ministeries,
die tot nu toe de vorm en de inhoud
Tot 1 januari zijn de taken en be
voegdheden. die in gemeenten door
de burgemeester, het college van b
en w. en de gemeenteraad worden
uitgeoefend, in één hand geconcen
treerd: die van de landdrost, de gede
legeerde van het rijk. Hij beslist, al Denkfout
doet hij dat dan zowel in Lelystad als
in Almere in overeenstemming met
het dagelijks adviescollege (de wet
houders) en de adviesraad (de ge
meenteraad)
stelt in het verkiezingsmagazine van
het openbaar lichaam dat op een der
gelijke vorm van „gedeconcentreerd
rijksbestuur" nauwelijks een demo
cratische greep te krijgen is. En in
1976 oordeelde de toenmalige minis
ter van binnenlandse zaken De Gaay
Fortman dat Lelystad uit democra
tisch oogpunt per 1 januari 1978 ge
meente zou moeten zijn
Vanuit Lelystad is voortdurend be
zwaar gemaakt tegen het langdurige
bestuur van het openbaar lichaam
Zuidelijke IJsselmeerpolders, dat de
komst van de gemeente moest voor
bereiden en dat in afwachting daar
van (sinds 1955) de gemeentelijke ta
ken behartigt. Landdrost Lammere
Tekeningen, bi| voorkeur in liggend formaat, sturen aan Trouw, jury politieke prent,
postbus 859, 1000 AW, Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden
Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
-'N
„In Nederland wordt een fundamen
tele denkfout gemaakt, als men de
gemeentewording uitstelt om practi-
sche redenen." zegt Fred van der
Veen. die in het dagelijks adviescolle
ge de portefeuille ruimtelijke orde
nlng, stadsontwikkeling en woning
bouw beheert. Van der Veen (PvdA)
zal ongetwijfeld in de nieuwe ge
meenteraad gekozen worden en
maakt dan een grote kans als wet
houder met dezelfde portefeuille,
maar met meer bevoegdheden de ont
wikkeling van Lelystad te mogen be
geleiden „Die practische redenen
(een stad bouwen zonder de aanwe
zigheid van inwoners, bestuur en
voorzieningen) mogen echter nooit
een excuus zijn om af te wijken van
een democratisch stelsel. Door zolang
het bestuur vanuit Den Haag op te
leggen sol je met de democratische
rechten"
Ook Van der Veen zegt dat er per 1
januari 1980 in Lelystad niet veel
verandert. „De adviesraad fungeert
al als een soort gemeenteraad, wij
gedragen ons als een college van b. en
w. en Lammere heeft altijd de rol van
burgemeester gespeeld, met een zorg
vuldige manier van besturen. Het ver
schil bij een gemeente zit 'm echter in
de verantwoordelijkheid van de geko
zene ten opzichte van de kiezers Als
er iemand nu bij me komt met huis
vestingsproblemen, moet ik hem
doorsturen naar de Rijksdienst voor
de IJsselmeerpolders Als verant
woordelijk wethouder ben je echter
direct aanspreekbaar Je kunt er dan
wat aan doen. Dat is het heldere van
het locale bestuur Bovendien kan de
bevolking tegen besluiten in beroep
gaan of zich politiek roeren
Aangesproken
Het dagelijks adviescollege wordt
herhaaldelijk door de inwoners van
Lelystad aangesproken over het be
leid in de nieuwe stad. terwijl de
verantwoordelijkheid bij de minister
van verkeer en waterstaat berust. De
adviesraad heeft slechts een toetsen
de rol „en dat is betreurenswaardig,"
aldus Van der Veen. „De woningbouw
en de ruimtelijke ordening zijn steeds
in handen van het rijk geweest Ik
vind dat bij het opzetten van de plan
nen van Lelystad onvoldoende met
de gemeentelijke bril is gekeken. Zo
is bij de plannen veel te weinig reke
ning gehouden met de exploitatie,
omdat die zaken nu eenmaal geschei
den gehouden worden. Dat zullen wij
straks merken: onderhoudstechnisch
zullen wij. vrees ik. nog een zware
dobber krijgen Toen Dronten ge
meente werd, bleek het de hoogste
onderhoudskosten voor plantsoenen
te hebben. Wij krijgen hetzelfde"
Vooruitlopend op de verkiezingsuit-
slag en de naderende gemeentewor
ding verwacht Van der Veen dat de
nieuwe raad de ruimtelijke ordening
van Lelystad op een andere wijze zal
moeten aanpakkpn. „Wij zullen zuini
ger moeten omspringen met de ruim
te en waarschijnlijk met grotere
dichtheid dienen te bouwen. Lelystad
heeft een functie in het kader van de
overloop: de opvang van bewoners
uit de randstad en met name Amster
dam Wij moeten bouwen voor de
laagste en lagere inkomensgroepen
Vanuit dat gezichtspunt moeten we
nieuwe plannen ontwikkelen Het
lijkt me erg aardig om op die manier
te werken en met de bevolking en de
raad Lelystad meer vorm te geven
Lelystad van nu (met 40.000 inwo
ners) moet uitgroeien tot een gemeen
te met ongeveer 100.000 inwoners in
het jaar 2000. Als iedereen maar het
idee heeft dat 'ie bij die uitbreiding
betrokken is geweest en daar heeft
het in het afgelopen jaar aan ontbro
ken dan heb je een stukje locale
democratie. Ik hoop dat de bevolking
dat honoreert door vandaag te gaan
stemmen
Voorbereiding
Al reisden de leden van het dagelijks
adviescollege het afgelopen jaar bij
na twee keer per week naar Den Haag
om de gemeentewording voor te be
reiden ivoor de overname van de
grond, de regeling van de financiële
positie, het verkrijgen van voorzie
ningen). er blijven nog problemen ge
noeg over De grootste zijn het tekort
aan werkgelegenheid en de slechte
verbindingen met de Randstad „We
beschikken hier over betaalbare
woonruimte, goed onderwijs en
steeds meer voorzieningen. Maar het
is ook belangrijk dat we meer werkge
legenheid krijgen', aldus Van der
Veen
Voorlopig zal er evenwel mets veran
deren aan het beeld tweemaal
daags van een voortjakkerende file
auto's over de Oostvaardersdijk, een
van Nederlands meest afschuwelijke
stukjes weg. Verkeer en waterstaat,
dat de verantwoordelijkheid voor de
opzet van Lelystad draagt, heeft de
meest eigenlijke functie van het mi
nisterie volledig laten sloffen, aldus
Van der Veen De smalle dijk is een
onaangename verbindingsroute met
de Randstad en over een openbaar-
vervoersverbinding in de vorm van
een trein is op het ministerie in Den
Haag pas zo laat gedacht, dat de rails
er op z'n vroegst pas in 1990 liggen
„Het is eigenlijk niet te tolereren
zegt Van der Veen. „dat op deze ma-
Fred van der Veen (PvdA), lid
van het dagelijks adviescollege
in Lelystad: „Door zolang het
bestuur vanuit Den Haag op te
leggen sol je met de democrati
sche rechten van de bevolking".
foto. Erwin Verheljen
nier een nieuwe stad gebouwd moet
worden."
Wiegel
Nog voordat de eerste gemeenteraad
geïnstalleerd wordt (op 2 januan
1980). komt minister Wiegel van bin
nenlandse zaken naar Lelystad om
met de nieuwgekozenen te praten
over het profiel van een burgemees
ter Wiegel, (fungerend als een com
missaris van de koningin) hoopt dat
die burgemeester gelijk met de ge
meentewording in Lelystad kan aan
treden Uit het verkiezingsmagazine
kan hij nu alvast lezen dat bij de
meerderheid in de adviesraad een
linkse burgemeester de voorkeur ge
niet Opmerkelijk is dat de college
partijen PvdA en CDA liever geen
„bouwpastoor" als burgemeester wil
len (evenals D'66), terwijl de WD
juiet op zo'n figuur aandringt
Bouwpastoor of geen bouwpastoor
Han Lammere zal op oudejaarsdag
zijn biezen in het Stadskantoor van
Lelystad moeten pakken. Zijn land
drostschap over de Zuidelijke IJssel
meerpolders wordt ingekrompen tot
het gebied dat in 1983 de gemeente
Almere zal worden
Gehandicaptenraad
bewaakt de rechten
DEN HAAG (ANP> - De Stichting
Nederlandse gehandicaptenraad, al
in 1977 opgericht, is gisteren in Den
Haag officieel naar buiten getreden
Het is een overkoepelend orgaan voor
instellingen voor lichamelijk en zin
tuigelijk gehandicapten. De jaren die
zijn verstreken tussen de oprichting
en de officiële presentatie zijn be
steed aan het vormen van een doel
matige structuur
Voorzitter A van Beek legde er giste
ren de nadruk op dat de nieuwe sa
menwerkingsvorm niet mag leiden
tot uniformiteit. Een van de taken
van dc raad is de vertegenwoordiging
op nationaal niveau, waar het beleid
met betrekking tot gehandicapten
wordt voorbereid en uitgevoerd. Daar
is een intensief contact met verschil
lende overheden voor nodig
Een andere taak van de raad is het
bewaken van de verworven rechten
van de gehandicapten
Staatssecretaris Wallis de 'Vries zei
dat de aangesloten instellingen hun
taken niet mogen afwentelen op de
raad Ze moeten zich blijven bezig
houden met hun eigen specifieke pro
blemen. aldus de bewindsman
I
Ze komt nét van de kapper of is
er in elk geval pas geweest, heeft
zich kort geleden een nieuwe
blouse en zo te zien een nieuw
bovengebit aangeschaft en hoort
minstens tot de betere midden
klasse in haar huis met uitzicht
op een flinke tuin. Ze noteert iets
in haar nieuwe Elseviers Alma
nak voor de Vrouw of zoekt een
lekker hapje voor die avond op.
want dat kan allemaal in deze
almanak. Hoewel: ze kijkt stra
lend glimlachend in de camera,
en dan kun je niet zo goed schrij
ven of zoeken In feite zit ze dus
te niksen. Gelukkig dat ze die
nieuwe agenda heeft, want daar
staat van alles in waarmee je je
tijd op een vaak creatieve manier
kunt vullen: met taugé kweken,
hoeslakens opbergen, gebak vers
houden, houtworm bestrijden,
blikken en flessen beschilderen,
kruidenazijn maken, lampekap-
pen van touw in elkaar knutselen
of de strijkbout reinigen. Maar
misschien heeft ze al een heel
gedoe achter de rug. voor ze glim
lachend in haar stoel neeretreek.
Haar nagels zijn keurig gelakt,
haar oogleden perfect opge
maakt Die nagels moet ze ver
zorgd hebben aan de hand van
het hoofdstukje uw handen zijn
uw visitekaartje" en voor de oog
mak e-up moet ze eerst „maak
méér van uw ogen" doorgewerkt
hebben
Nu gaat het er helemaal niet om.
dat stralende vrouwspersoon op
de omslag van deze nieuwe alma
nak even flink af te kammen Ze
ziet er gelukkig uit en misschien
is ze dat ook Op de foto althans
lijkt ze het type vrouw dat volko
men tevreden is met man. huis en
kinderen, niets verlangt dat ver
der gaat dan een dagje uit met
het gezinnetje, een „schilderij
tje" van droogbloemetjes maken
of zich het advies aantrekken dat
voor die wandeling met de kinde
ren een spijkerbroek „onmis
baar" is (hoe kom je er op. maar
het staat echt in de almanak). Als
ze daar tevreden mee is. mogen
we er alleen maar blij om zijn.
Dat is haar goed recht en er zijn
al genoeg ontevreden mensen op
de wereld. Maar er zijn natuurlijk
méér soorten vrouwen. Vrouwen
die wel eens iets anders willen,
iets er bij leren, een leuke baan
naast het huishouden. Die mis
schien niet zo gelukkig zijn met
hun man. problemen hebben met
hun kinderen, of heel misschien
wel mishandeld worden, want
dat komt in alle milieus voor
Zulke vrouwen zullen maar moei
lijk iets van hun gading vinden in
deze almanak Ook in de lijst met
nuttige adressen staat niet veel
waar ze iets aan hebben Niets
over VOS-cursussen. niets over
Moeder-Mavo's, niets over de
Stichting Organisatie Geschei
den Mensen, niets over Stimezo.
geen Blijf van m'n lijf-adressen,
geen Vrouwentelefoon, vrijwel
geen nummer dat je gauw kunt
bellen als Je in moeilijkheden zit
Een paar overkoepelende organi
saties. maar geen gerichte vereni
gingen waar je zo terecht kunt
Zelfs staat iets als de Nederland
se Christen Vrouwenbond er niet
bij. of de Rooie Vrouwen, alleen
de (communistische) Nederland
se Vrouwenbeweging. Een vreem
de keus.
Natuurlijk staan er ook best aar
dige dingen in deze almanak (die
12,50 kost). Er is flink wat ruim
te om van dag tot dag te noteren
wat je moet onthouden, en hoofd
stukjes over het? energieverbruik
van gangbare huishoudelijke ap
paraten, een cholesterolwijzer en
een kruidenwijzer zijn nooit weg.
En ook een recept af en toe, een
tip voor een dagje uit of de be
handeling van planten en bloe
men is voor de meeste mensen
best bruikbaar Bezwaarlijk is
niet zo zeer wat er wel in staat
(uitgezonderd de „stille verlan
gens" voor Sinterklaas die na
twee advertenties van een grote
fabrikant voor foto- en filmappa
ratuur alleen maar wensen op het
gebied van film en foto blijken te
zijn), maar eerder wat er niet in
staat. Er ontbreekt te veel. om
dat de almanak tenslotte voor
vrouwen van deze tijd bedoeld is
Hun vaders hebben in de laatste
wereldoorlog tegen elkaar ge
vochten, maar de zoons schijnen
niets tegen elkaar te hebben.
Viscount Montgomery (51 jaar.
links) en Manfred Rommel (50).
van wie de vaders het beiden tot
veldmaarschalk brachten, staan
hier tenminste vreedzaam voor
het standbeeld van Churchill te
poseren. Rommel, burgemeester
van Stuttgart, kwam overigens
niet speciaal naar Londen om er
Montgomery junior te ontmoe
ten. Hij is daar op uitnodiging
van bet Britse ministerie van
stadsontwikkeling, maar zo'n
plaatje is voor een fotorraaf
nooit weg.
Wat lezen wij? is de indringende
vraag die Visie het program
mablad van de Evangelische Om
roep meteen al op de voorplaat
van het nieuwste nummer stelt
Ter illustratie staat er een vrien
delijke dame bij met haar armen
vol boeken Vliegen onder Gods
commando, tussen geloof en
scepsis. Exorcisme. Van feest tot
feest. Buber en Israël om maar
eens een paar uit die stapel te
noemen. Ze kan daar niet zo mee
blijven staan, dus zal ze ze me
teen wel ln de boekenkast moe
ten zetten. Daar staat ze gelukkig
net voor. maar helaas is die op
de foto althans al vrijwel tot de
nok gevuld. Met encyclopedieën,
naslagwerken en een plank vol
telefoonboeken van Nederland
Die lazen wij blijkbaar tot nog
toe, zodat het inderdaad hoog
tijd wordt daar eens wat variatie
in te brengen
De gewoonte om elkaar ter gele
genheid van kerstfeest een fraai
uitgevoerde kaart toe te sturen,
heeft krachtig om zich heen ge
grepen en nu zijn we al zover dat
er grammofoonplaatjes vervaar
digd worden die als kerstgroet
kunnen dienen We kregen ten
minste een single toegestuurd
waarop het koor van de Engelse
hervormde kerk in Amsterdam
(het bekende kerkje aan het Be^
gijnhof) „Christmas Carols" zingt
en waarbij ons verteld werd. dat
je 't ook zo aardig als kerstgroet
kon verzenden Overigens kun
nen liefhebbers dit plaatje ook
„gewoon" kopen en wel door tien
gulden over te maken op het giro
nummer 360 92 56 t.n.v. penning
meester English Reformed
Church Choir. Nachtwachtlaan.
Amsterdam, met vermelding
grammofoonplaat Behalve het
koor horen we op deze plaat or
gel- en hobospel en organist din-
gent Jos van der Kooy is half op
de hoes te zien verscholen achter
de in fraaie toga's gehulde koor
leden De opbrengst van de plaat
verkoop is voor de financiering
van de kerkmuzikaie activiteiten
in de Engelse kerk aan 't Begijn
hof (o.a zomers elke zaterdag
middag en 's winters om de veer
tien dagen een gratis concert)
Met het jaar verschijnen er meer
en mooiere kerstkaarten in de
winkels Wie het zonde vindt een
ontvangen kaart weg te gooien,
óf omdat ie zo mooi is. óf wegens
de verkwisting van papier, kan
een „hergebruik-etiket" op de be
schreven kant plakken, zoals De
Kleine Aarde die onlangs in om
loop heett gebracht, of een zelf ge
maakt etiket Een lezeres uit Ro
zeaburg doet het nog anders Zij
plakt een correspondentiekaart
tegen de kerstkaart, wat dan wel
het nadeel met zich meebrengt
dat de kaart zwaarder wordt, dat
er een envelop omheen moet en
meestal ook een duurdere postze
gel erop Ze maakt zelf ook heel
nieuwe kaarten door de stukjes
die zij het mooist vindt ik haar
toegestuurde kaarten te knippen
en daar een heel nieuw geheel
van te maken, een eigen, zeer
persoonlijke creatie dus Overi
gens koopt deze lezeres ook nog
wel eens nieuwe kaarten er bij.
maar dan alleen als het voor een
goed doel is
Dronken is dronken Aan
vankelijk was een inwoner van
het Zweedse Eskilstuna vrijge
sproken; hij had wel dronken
achter het stuur gezeten, maar
had de auto niet op gang gekre
gen In hoger beroep kreeg hij
twee maanden celstraf, omdat
hij. rijdend of niet. toch in kenne
lijke staat achter het stuur geze
ten heeft
Om een bonnetje Een 46-
jarige parkeerwacht in Brownvil-
le (Texas) werd doodgeschoten
toen hij een bonnetje onder de
ruitenwisser van een hem beken
de kruidenier stak. De 76-jarige
kruidenier, die zijn auto vaak op
verboden plaatsen bij zijn winkel
parkeerde en daarover al meer
malen ruzie met parkeerwachten
gehad had. is op verdenking van
moord gearresteerd
