Orvelte één groot zorgenkind
Volgend jaar praten
over korter werken
Trouw
Commentaar
Irmoe troef (1)
-Irmoe troef (2)
Museumdorp krijgt twee miljoen extra van ministerie
ritiek officieren op bewindslieden
het konijn speelde viool
klap
niet gelukt
twee marco's
vader boos
erik
S RIJDAG 12 OKTOBER 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
De algemene beschouwingen in de
#eede Kamer hebben op pijnlij-
w jze duidelijk gemaakt dat het
ibinct zijn oorspronkelijke koers
l) Bfl moeten verleggen, maar dat
«1 et tegelijkertijd over de nieuwe
Ofl oers nog grote aarzelingen heeft,
ia;
iaar buiten toe riep dit het beeld
p van een kabinet dat passief en
geïnspireerd tegenover de volks-
ïrtegenwoordiging kwam te
;jan. De verschillende fracties
natten, ieder vanuit hun optiek,
el in op het kabinet, maar hun
d uorden leken achter de rege-
igstafel in een diep zwart gat
recht te komen. Een wat ver-
«ja Beide premier Van Agt bracht
>n jtniet veel verder dan welwillen-
lippendienst in de geest van
kabinet denkt daar positief
en»*er", „zal zich er nader over
nil jtaden", dan wel „zal studies in
:U| ing zetten". Het geven van poli-
tke leiding bleef echter uit.
iet name de kleinste regerings-
ur.ctie, de VVD, kwam met deze
ïti stelling van het kabinet in grote
lelijkheden. Fractievoorzitter
dJ
nu
i«j iarmee rijst de vraag of de poli-
»vi eke partijen en met name de
j*j |eringsfracties het creëren van
,le# m dergelijke patstelling wel voor
rap n rekening mochten nemen. Die
fV< aag klemt temeer waar het soci-
I-economische klimaat van de
gelopen maanden meer dan ooit
oi politieke leiding vraagt. Het is
os nogal wat om juist in die
nstandigheden het politieke cen-
m in dood tij te manoeuvreren.
stgesteld kan dan worden, dat
k I politiek om één vraag niet heen
in lopen, namelijk die van de
üdariteit met de uitkeringstrek-
trs. Het is de keuze, om het met
fwoorden van Bob Goudzwaard
zeggen, voor een pas op de
lats maken van de actieven (de
'Jf rkenden) ten gunste van de niet-
tieven (de trekkers van sociale
Ad (keringen). Goudzwaard noem-
dit de koninklijke weg.
soi
- elnu, ontdaan van alle twijfels,
ig. eft het kabinet een eerste aarze-
pde stap in die richting gezet. De
stelling van de CDA-fractie kan
3, dit verband niet anders worden
•tien dan als een aanmoediging
vooral in die richting voort te
De opstelling van de VVD-
:ie daarentegen tracht het ka
lt van deze „koninklijke" weg
helpen. Rietkerk mag dan wel
lerd keer zeggen, dat extra
iuigingen noodzakelijk zijn
om ons stelsel van sociale
Rietkerk moest zich in onmogelij
ke bochten wringen om het kabi
netsbeleid nog enigermate positief
te kunnen duiden. Daarenboven
moest hij ook nog eens accepteren
dat zijn bondgenoot, het CDA, de
liberalen tot aan de rand van de
wanhoop dreef.
De CDA-fractie trok de lijnen van
het in de ogen van liberalen toch al
ontspoorde kabinetsbeleid nog
verder in de voor hen ongewenste
richting door. Er werden moties
ingediend om de prijscompensatie
af te toppen, de renteaftrek op
hypotheken van huizen werd ter
discussie gesteld en de discussie
over de kernwapens werd aanzien
lijk verscherpt.
Al met al tekende zich daarmee
een kloof van formaat af, die en
dat is het bijzondere van de huidi
ge politieke situatie ook het
kabinet niet vermocht te doorbre
ken. Het politiek dood tij van de
afgelopen weken duurt daarmee
onverminderd voort. Politiek ge
sproken is het armoe troef.
zekerheid te kunnen behouden,
maar overtuigend klinkt dit plei
dooi niet. Het is eigenlijk een
voorstel om tot amputatie over te
gaan om het lichaam ongeschon
den te kunnen houden.
Extra ombuigingen betekenen on
herroepelijk dat de sociale voor
zieningen het moeten ontgelden.
Dat, zoals Rietkerk voor het eerst
openlijk in het parlement uitsprak,
de afstand tussen lonen en sociale
uitkeringen moet worden ver
groot. De suggesties die de liberale
voorman deed om één miljard gul
den extra om te kunnen buigen
zijn in zekere zin misleidend. Zij
zijn nauwelijks voldoende om be
staande gaten in het Bestek-plan
op te vullen. Extra ombuigingen
vereisen forsere ingrepen.
Terecht heeft het kabinet daarom
de essentie van de voorstellen van
de VVD afgewezen. Tegelijkertijd
heeft het echter nog iet overtui
gend kunnen kiezen voor de CDA-
koers, zoals die dit keer verrassend
helder door fractievoorzitter Lub
bers is uitgestippeld. Op zichzelf in
dat begrijpelijk omdat het kabinet
daarmee de coalitie regelrecht in
gevaar zou brengen. De aard van
het onderwerp maakt een keuze
echter wel noodzakelijk. En daar
mee mag het kabinet niet al te lang
meer wachten. Het zou de geloof
waardigheid van de politiek al te
zwaar op de proef stellen.
door Jan Sloothaak
ORVELTE De volgende af
levering in het drama Orvelte
mag met enig optimisme te
gemoet worden gezien. Het
ministerie van CRM verbindt
aan het aftreden van de eigen
vertegenwoordiger in het
stichtingsbestuur van het
museumdorp geen financiële
consequenties. Nu de ge
meenteraad van Westerbork
20.000 gulden per jaar heeft
toegezegd, zet het ministerie
de geldkraan open om twee
miljoen gulden extra door te
laten. Dat is heel wat, al was
het alleen maar omdat de stij
ging van de schuldenlast van
meer dan zeshonderd gulden
per dag hierdoor kan worden
gestopt.
Een aardig douceurtje dus voor fi
nancieel wanbeheer? „Zo zien we dat
bij CRM niet", aldus een woordvoer
der. „Er is ons alles aan gelegen om
dit dorp ln stand te houden". Dat is
begrijpelijk als men weet dat het mi
nisterie er in de loop van elf Jaar al
tien miljoen gulden (monumenten en
open-luchtrecreatie) in heeft gesto
ken. Sociale zaken gaf ook nog eens
zes miljoen gulden voor werkloos
heidsprojecten. Het is dan ook letter
lijk niet voor niets dat de raad van
Europa het vroegere boerenrepu-
bliekje en Saksische esdorp Orvelte
in 1975 tot voorbeeldproject van mo
numentenzorg bombardeerde.
Aan burgemeester L. T. Lieve van de
gemeente Westerbork komt de eer
toe dat hij aan de wieg heeft gestaan
van het museumdorp. Hij is inmid
dels echter ook gedoodverfd als de
man die mede schuldig is aan de
financiële moeilijkheden van nu. Hoe
kon dat gebeuren?
Eigenlijk is het allemaal heel simpel.
De stichting Orvelte begon met het
opkopen en restaureren van panden.
Dat gebeurde met behulp van subsi
dies. Die waren echter beperkt tot
rond de tachtig procent van de wer
kelijke kosten. De rest moest worden
geleend. Westerbork trad op als bank
van lening. Voor de aflossing en rente
heb je echter een zeker bedrag aan
Museumdorp Orvelte
inkomsten nodig. Daar heeft de
schoen gewrongen.
Bij het Orvelter beheer wordt om
begrijpelijke redenen op twee ge
dachten gehinkt. Aan de ene kant
heeft het dorp het karakter van een
historische bezienswaardigheid met
allerlei attracties in de ambachtelijke
en folkloristische sfeer. Aan de ande
re kant is het een gewoon dorp met
zo'n honderd inwoners vooral boe
ren die daar werken en wonen. Een
open dorp dus en dat wilde men zo
houden. Je kon het dorp zo binnen
wandelen en alle attracties bekijken.
Of je betaalde hing af van de goed
geefsheid. De bezoekers konden na
melijk op basis van vrijwilligheid be
talen. Ongeveer dertig procent van de
ruim honderdduizend bezoekers per
jaar deed dat.
Achteraf blijkt dat te weinig te heb
ben opgebracht. De rente kon niet
worden betaald, rente op rente sta
pelde zich op en de totale schuld is nu
opgelopen tot vijf miljoen gulden.
Voor dit jaar wordt opnieuw een ex
ploitatietekort verwacht van bijna
acht ton. Wellicht zal toch moeten
worden geprobeerd om wat commer
ciëler te werk te gaan. Dat moet mo
gelijk zijn zonder het open karakter
direct aan te tasten, meent burge
meester Lieve.
De burgemeester was zelf vanaf het
begin voorzitter van het stichtingsbe
stuur. Hij zegt. „Orvelte was een pio
niersproject. Het was een van de eer
ste projecten van CRM op het gebied
van beschermde dorpsgezichten. Er
werd een soort studiebestemmings
plan gemaakt. Tegelijk werd er ln het
gebied een ruilverkaveling uitge
voerd en in die tijd was er niet een
doorbraak in die zin dat er behalve
agrarische ook cultuurhistorische en
maatschappelijke belangen daarin
gingen meespelen".
Stroomversnelling
De zaak zou misschien nog niet eens
zo erg uit de hand gelopen zijn als in
de jaren '75 tot en met '78 de ontwik
keling niet ln een stroomversnelling
was gekomen. Er kwam plotseling
een stroom geld beschikbaar voor
.werkloosheidsprojecten en Orvelte
kreeg daar zijn deel van. De activitei
ten met restauraties gingen versneld
door en er werd soms een of twee
miljoen gulden per jaar aan gespen
deerd.
Burgemeester Lieve: „Je kon op je
klompen aanvoelen dat er voor het
beheer meer mensen nodig waren. We
kregen wel mensen die projecten uit
voerden maar niet de topmensen die
voor beheer en beleid nodig zijn. Al
vanaf 1977 hebben we als gemeente,
provincie en ministerie gepraat over
de noodzaak stafmedewerkers (een
directeur en administrateur) aan te
stellen. Dat paste echter weer net niet
in de een of andere regeling. Men was
het er eigenlijk wel over eens dat er
een patstelling ontstond, maar geen
van de drie partners (rijk, provincie
en gemeente) voelde zich geroepen
afzonderlijk iets te doen".
Wel verklaarde de toenmalige staats
secretaris Wlm Meijer zich bereid iets
te doen aan de aanloopverliezen en
geld te geven voor een projectleider
en administrateur, maar dat is niet
onmiddellijk gebeurd. Externe
krachten (het boekhoudbureau van
het Drentse Landbouw Genootschap)
werden ingeschakeld om de adminis
tratieve achterstand in te halen. Dat
kwam ln de loop van vorig Jaar rond
en er werd meteen een saneringspak
ket bijgeleverd. Toen werd echter ook
in volle omvang duidelijk dat Orvelte
een financieel zorgenkind van de eer
ste orde was geworden. De gemeente
raad van Westerborg was bang dat
men naar het aan museumdorp ge
leende geld kon fluiten en zegt de
burgemeester „de raad begon toen
met niet altijd even gemakkelijke op
lossingen te zoeken". Er kwamen ook
een bestuur en andere statuten. De
heer Lieve zelf verdween uit het be
stuur. Voelt hij dat niet als een be-
schuldiging? „Ach, misschien is het
toch wel te veel op mijn persoon
gespeeld, maar dat heb ik over mij
heen laten gaan. Het belang van het
project staat voor mij voorop".
Bovendien mogen de voordelen niet
uit het oog worden verloren, vindt ae
burgemeester. Het dorp is opgeknapt
met geld dat men anders nooit had
gekregen en het is nu een project dat
internationaal aandacht en veel toe
risten trekt. De Westerborkse mid
denstand profiteert er ook van mee
en in feite zijn er ook landelijke en
zeker provinciale belangen mee ge
diend Vindt de burgemeester het
project de huidige moeilijkheden wel
waard? „Ja. eigenlijk wel".
De schuldvraag is moeilijk te beant
woorden. Tenslotte zaten provincie
en rijk ook in de stichting. De CRM-
vertegenwoordiger zit daar geeft
men bij het ministerie toe om een
oogje in het financiële zeil te houden
Dat de zaak toch uit de hand liep.
verklaart men uit de omstandighe
den en het ondoorzichtige van de
structuur doordat drie bestuursni
veau^ zich ermee bemoeiden. „Overi
gens vloeit er voor ons nooit veel
bloed uit, want de stichting bezit
twintig panden en honderd hectare
grond, ter waarde van 17 miljoen gul
den. De schuld wordt dus ruim
schoots gedekt door het vermogen",
aldus het ministerie.
Dat CRM-man F. Bouwers er nu is
uitgestapt heeft te maken met het
feit dat het ministerie een betere con
trole wil. Er zal nu een vierpartijen
overleg komen (rijk, provincie, ge
meente en stichting)
De provinciale en rijksvertegenwoor
digers hadden eigenlijk niet uit het
bestuur hoeven stappen, meent bur
gemeester Lieve. Weliswaar stelt de
gemeenteraad stringente voorwaar
den over een sluitende meerjarenbe
groting en aflossing van de volledige
schuld aan Westerborg. maar aldus
de burgemeester: „Ik heb daar een
interpretatie bij gegeven die openin
gen bood en die niet door de raad
werd tegengesproken."
Die interpretatie hield ln dat er welis
waar een sluitende meerjarenbegro
ting moest komen en ook dat het
exploitatietekort van de huidige ja
ren moest worden weggewerkt, tenzij
en bood de opening bleek dat dit
onmogelijk was. Verder eiste de raad,
weliswaar terugbetaling van alle
schulden, maar er werd niet bij ge
zegd of dit in drie maanden of dertig
jaar moest. „Daar kon het bestuur
dus alle kanten mee op", aldus de
heer Lieve.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend tor-
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
Werkgevers komen op eerder standpunt terug
nen noch de belangen van de organi
satie noch die van het personeel.
Volgens majoor Storm zijn onder
meer de instelling van de voorlopige
maatschappelijke raad voor de
krijgsmacht, de invoering van het
rapport bezoldiging buitenland en de
toelage voor Libanongangers zaken,
die in het overleg niet of onvoldoende
functioneerd hebben.
Ook de memorie van toeliphting op
de defensiebegroting 1980 ondervindt
kritiek van de officierenvereniging.
„Indien de bewindslieden zich had
den voorgenomen een memorie te
produceren, waarmee de Kamerleden
zoveel mogelijk zand in de ogen
wordt gestrooid, dan zijn zij in deze
opzet uitstekend geslaagd", aldus
majoor Storm. Hij is van mening dat
minister Scholten de financiële situa
tie binnen de krijgsmacht rooskleuri
ger voorstelt dan ze is.
een onzer verslaggevers
DE Volgens de Nederlandse Offi-
in Vereniging (NOV) is er met de
tatftklige staatssecretaris van defensie
ha m Lent geen goed overleg meer
>al »gelijk ln het Centraal Georgani-
v trd Overleg Militairen (CGOM).
ik over minister Scholten is de offi-
suyenvereniging weinig te spreken,
zou er met het verbod op de
itrekking van alcoholhoudende
ia tinken in de lunchpauzes op de ka-
bynes een wel zeer eigen opvatting
na houden.
voorzitter van de NOV, majoor
C. M. Storm van 's-Gravezande.
lagde op de jaarvergadering van
n organisatie in Ede over de slechte
ng van zaken in het centraal over-
l Volgens hem zou het in het over-
Seen kwestie van „stikkken of slik-
zijn. De vergaderingen van het
K)M zijn „sfeerbedervend" en die-
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG Na het VNO
(grootste werkgeversorgani
satie) stelt ook het NCW
(christelijke werkgevers) zich
iets soepeler op tegenover ar
beidstijdverkorting, al dan
niet gekoppeld aan vijfploe
gendiensten. Volgens het
NCW is ook de omstreden in
voering van een vijfde ploe
gendienst voor volgend jaar
„bespreekbaar".
Vorige week nog had NCW-vooraitter
Van Eijkelenburg gezegd, dat er vol
gend jaar „beslist" geen arbeidstijd
verkorting mogelijk is. Minister Albe-
da (sociale zaken) wil met vakbewe
ging en werkgevers een zogeheten
breed beleidsplan voor 1980
en volgende jaren opstellen, waarin
zaken als korter werken, ziektever
zuim en niet-vervulbare vacatures
aan de orde komen. Volgens het NCW
kunnen de onderdelen van het plan
bediscussieerd worden, maar „alleen
in hun onderlinge samenhang". Bo
vendien moeten eventuele afspraken
„inpasbaar zijn binnen de sociale eco
nomische mogelijkheden van 1980 en
volgende jaren". In het NCW-blad
van deze week wordt geschreven, dat
het „beter functioneren van de ar
beidsmarkt andere onderdelen,
als arbeidstijdverkorting, dichterbij
brengt".
Stakingscode
Het NCW toont zich ook bereid om
binnen de Sociaal Economische
Raad mee te werken aan een ..sta
kingscode". Minister Albeda zal de
SER advies vragen over zo'n code.
waarin rechten en plichten van de bij
een staking betrokken partijen wor
den omschreven. Eerder al reageer
den het VNO en het CNV positief op
de suggestie van Albeda. De FNV, de
grootste vakcentrale, reageerde zeer
aarzelend, maar heeft nog geen defin-
tief oordeel gevormd over het al dan
niet meewerken aan een SER-advles.
Het NCW zegt er niet op uit te zijn
stakingen „te knevelen". De werkge
versorganisatie meent wel, dat een
code ook gericht moet zijn op werk
willigen. „Immmers, het recht van de
stakers om te staken wordt begrensd
door het recht van de werkwilligen
om arbeid te verrichten." aldus het
NCW. De organisatie meent verder,
dat rechtspraak in stakingszaken
toevertrouwd moet worden aan een
rechterlijk college.
Eigenlijk zijn mechanische speel
goedfiguren de voorlopers van de
robot geweest. De oude Egypte-
naren schijnen al vernuftige me
chaniekjes vervaardigd te heb
ben en ook de oude Grieken lie
ten zich in dat opzicht niet onbe
tuigd. Plato bijvoorbeeld spreekt
over Daedalus die kwikzilver in
zijn godenbeelden aanbracht,
waardoor ze uit zichzelf konden
weglopen, een soort robot dus.
Maar pas na de vijftiende eeuw
gingen ambachtslieden zich op
het produkt toeleggen en fabri
ceerden de meest uiteenlopende
speelgoedjes die uiteraard alleen
voor de mensen met geld bereik
baar waren; arme kinderen zullen
zelfs nooit zo n breiende kat. een
rokend mannetje in uniform, mu
sicerende apen, een vioolspelend
konijn of een zingende vogel in
kooi gezien hebben. In onze eeuw
zijn daar de autootjes en treint
jes bij gekomen.
Robots doen ook allerlei dingen
„zelf", al moeten ze eerst door
een mens tot daden aangezet
worden. Wat dat betreft zijn het
net als die speelgoedfiguren niet
meer dan mechaniekjes, en soms
doen die mechanische figuren
nauwelijks in ingewikkeldheid
voor een robot onder. Het ver
schil tussen die twee zit 'm
meestal in de vorm en de func
tie. Want afgezien van de speel
goed-robots hebben ze altijd een
functie. De Winkler Prins-ency
clopedie omschrijft de robot als
„een mechanisme dat zelfstandig
menselijke bewegingen kan uit-
voeren en functies kan naboot
sen". Kinderen zien de stukjes
menselijk vernuft weer anders:
blikken mensen, een gezel
schapsdame. een dienstmeisje,
een kameraad voor een man. ie
mand die mensen vernietigt. Eén
kind schreef dit op: „Robots zijn
altijd mannen. Als ik een robot
had. zou ik niet eens hoeven te
denken, want hij zou alles voor
me doen."
Toen een rechter in Koeala
Loempoer twee verdachten tot
levenslange gevangenisstraf plus
zes stokslagen had veroordeeld,
werden de twee opgepakt we
gens gewapende roofovervallen
zo verschrikkelijk kwaad, dat
ze hun schoenen uitschopten en
die naar de rechter slingerden. Ze
misten hem, maar de schoenen
waren wel letterlijk een klap in
het gezicht van hun eigen verde
diger.
Eetn winters landschap, dat aan
een witte kerst herinnert. Wie
dat bij het zien van dit plaatje
denkt, zit in de goede richting:
het is een van de tien verschil
lende kerst- en nieuwjaarskaar
ten, waarmee de Nederlandse
Stichting voor het Gehandicapte
Kind geld hoopt in te zamelen
voor de kinderen die de NSGK
onder haar hoede heeft. De stich
ting verzorgt in haar eigen tehui
zen kinderen die zo ernstig licha
melijk gehandicapt zijn. voor
namelijk lijdend aan spastici-
teit, spierziekten, open rug of
slachtoffertjes van ongelukken
dat ze onmogelijk elke dag
van huis naar een mytyl- of tyl-
tylschool vervoerd kunnen wor
den. Vijftien tot dertig kinderen
wonen in zo'n tehuis, op één of
tweepersoonskamers. Er zijn nu
vier van die NSGK-kinderhui-
zen, altijd dichtbij de school, en
voor het vijfde wordt volgend
voorjaar in Abcoude de eerste
paal geslagen. Wie de kaarten
koopt, steunt dus het werk van
de stichting en helpt deze vaak
dubbel gehandicapte kinderen
aan een tehuis. Een serie bestaat
uit vijf reprodukties van schil
derijen van Nenad V. Karpov uit
Amsterdam (waarvan boven
staande er een is) en vijf van Nel
van Dooremaal-de Koning uit
Den Haag. Het zijn dubbele
kaarten met veel schrijfruimte
plus enveloppen, die per serie
van tien een tientje kosten. Wie
tien gulden overmaakt op giro
2984600 ten name van de Neder-
lanse Stichting voor het Gehan
dicapte Kind te Amsterdam,
ontvangt de serie thuis. Voor
twintig, dertig of een ander veel
voud van tien gulden worden
evenveel series toegezonden.
ln 1972 werd een Italiaanse
vrouw veroordeeld tot een paar
maanden gevangenisstraf, maar
ze kon niet opgepakt worden De
Italiaanse wet verbiedt namelijk
om zwangere vrouwen te arreste
ren en de nu 35-jarige vrouw uit
de stad Pescara presteerde het
zeven jaar lang steeds weer ïn
verwachting te zijn als de politie
haar kwam halen. Maar de acht
ste keer is het haar met gelukt;
toen de politie deze week bij haar
aanbelde, was er niets aan de
hand en zo moet ze toch nog haar
straf uitzitten. Een soortgelijk
geval in de zestiger Jaren, waarbij
een vrouw haar straf tien Jaar
wist te rekken, inspireerde Vitto-
rio de Sica tot zijn film „Huwelijk
op z'n Italiaans".
Zondag zijn er twee Marco's op
de t v.: 's middags eerst de her
dershond Marco (in een nieuwe
jeugdserie), en 's avonds de zan
ger Marco (Bakker). De Varagids
heeft de twee Marco's met een
toelichting vlak onder elkaar ge
zet. allebei mèt portret, waaraan
wel enige overeenkomsten te ont
lenen zijn. Allebei hebben ze de
zelfde trouwhartige, maar fiere
blik in de ogen, allebei zitten ze
de een op de grond, de ander op
een bank en beide Marco's hou
den hun bek respectievelijk
mond een eindje open Belden
hebben de oren gespitst (al is dat
bij de zanger moeilijk te zien.
doordat zijn haren er overheen
vallen) en beiden dragen een
bontjas Maar verder lijken ze
niet op elkaar.
Een boze vader in de Spaanse
stad Santander heeft een sportle
raar doodgeschoten, omdat de
man met aardig genoeg voor zijn
kinderen geweest was. Blijkbaar
waren die kindertjes geen ge
makkelijke portretten. 6f ze kon
den niet voetballen, want de le
raar had ze uit het voetbalteam
van hun school gezet. De vader
was daar zo kwaad over gewor
den. dat hij naar de school stapte
en de leraar buiten op het matje
riep. In de patio kregen ze hevige
ruzie, waarop de vader een pis
tool trok en de leraar dood
schoot. met het gevolg dat nu het
hele voetbalteam voorlopig niet
meer kan spelen en de vader in de
gevangenis zit.
Hans van Brunschot (13). mor
genmiddag voor het eerst te zien
als hoofdrolspeler in Bomans'
Erik, of het klein insektenboek.
vindt het verhaal met echt een
kinderboek In de NCRV-gids
verklaart hij, het boek zelfs „be
hoorlijk sadistisch" te vinden En
Televisier laat hem over zijn be
langrijkste tegenspelers, de In-
sekten. zeggen „Ik weet niet hoe
ze in werkelijkheid zijn. Maar van
spinnen hou ik niet zo En als ik
een vlieg op tafel zie, sla ik hem
wel dood."
IjChr: lurks qe&n
