lochters van hof jager willen
ierherstel voor hun vader
Bijna iedereen
gebruikt wel wat
s£
^or Koningin Wilhelmina was er geen weg terug
BINNENLAND
Fred Lemmers
rl-BEEK Anne en
ts, de dochters van de vroe-
hofjager Klaas Lamboo,
jnen tegenwoordig ver van
ïplek waar ze zijn geboren:
koninklijk landgoed
laphorst in Wassenaar,
ne (59) leeft als mevrouw
i de Berg in het Oostgro-
igse Blijham, haar zeven
oudere zuster als me-
fcuw Wljnands in het Ach-
•hoekse dorp Beek bij 's-
(erenberg. Beiden zitten zo-
,egd op de Nederlandse
fns. Zijn ze opzettelijk zo
uit de buurt gegaan van
j plaats waar ze een onbe-
gde jeugd hadden, maar
ook is verbonden met de
neringen aan het ver
let dat daarna is gekomen?
bewust waarschijnlijk wel, al is
beslist niet zo dat ze dat verleden
iben weggestopt. Het is beiden
|ven achtervolgen. „Wij kunnen
t vergeten wat er is gebeurd omdat
onze familie en daarmee ons per-
irüijk zo diep raakt," zegt Anne als
rin haar riante bungalow met haar
lat. Het huis ligt schilderachtig
»sen hoog geboomte. Aan de over-
de van de weg staan lndrukwek-
ade hereboerderijen met prachtige
lementuinen. „Mooi hè. Het is hier
rustig. Vanmorgen om zes uur liep
nog een hert in onze tuin," zegt
na over haar leefwereld anno 1979.
zijn wat dat betreft overeenkom
en met het decor van vroeger.
lim veertig jaar was vader Lamboo'
(jager, een functie die hij van zijn
om Willem" overnam. „Prins Hen-
Ie, de man van koningin Wllhelmi-
nam vader als jongen van vijftien
dienst om hem op te leiden voor de
ht. Wilhelmina vond dat maar zo,
Zij was van mening dat vader ook
it eens een paadje kon aanharken
het koninklijk park, maar de prins
de daar niets van weten. Claus,
ais hij vader noemde, de naam
mboo zei hij niet te kunnen ont-
uden, was er voor de jacht en daar-
e uit. Dat zijn opleiding succes
blijkt wel uit het feit dat vader na
loop van tijd zelfs rijdend op een
ts raak kon schieten, een kunstje
,t hij soms voor gasten van prins
indrik moest vertonen," herinnert
jh Mies Wijnands-Lamboo.
oningin Emma
i kinderen Lamboo, acht waren er,
oeiden op te midden van de denne-
ssen, in een heel eigen wereldje,
arin de leden van de toenmalige
ïinklljke familie vertrouwde figu-
waren. „Koningin Emma, een
lit van een vrouw, zagen we min-
ns een keer in de week als ze op
Idagochtend naar Raaphorst
am om bloemen te plukken. In het
orjaar waren dat de, zoals wij ze
temden, gele margrieten. O wee als
j daar aan kwamen, wat werd vader
11 kwaad, want die bloemen waren
or de koningin! Wat hebben wij als
aderen vaak tegen tienen op de
Hofjager Klaas Lamboo in gelukkiger jaren
een Zwitserse bank. Vla een omweg
kwam dat geld naar ons land," weet
Anne.
Rauter
„Alles ging goed tot op een dag in
augustus 1943 baron Willem Schlm-
melpenninck van der Oye, de opper
jagermeester van Hare Majesteit en
als zodanig vaders directe baas,
kwam aanzetten met de boodschap
dat Rauter, de gevreesde medewer
ker van Seyss Inquart, het in zijn
hoofd had gehaald te komen jagen op
Raaphorst. Vader verbleekte. Zijn re
actie was dat hij dan zou vertrekken,
een onderduikadres had hij al. Dat
moest hij nu Juist niet doen, vond de
baron. Koningin Wilhelmina had bij
haar vertrek immers opdracht gege
ven dat ze erop rekende dat haar
personeel goed voor haar bezittingen
zou zorgen. Daarvoor betaalde ze im
mers. Als vader wegging, Raaphorst
in de steek liet, zou een Duitser of
NSB'er zijn plaats innemen en dan
waren we nog verder van huis.
Vader liet zich overtuigen en bleef.
Hij heeft Rauter een aantal keren
vergezeld op jachtpartijen. Er was
echter geen sprake van dat vader pro-
Duits was. Integendeel. Hij heeft tal
van mensen helpen onderduiken, o.a.
de vader van onze vroegere minister
van buitenlandse zaken, Max van der
Stoel. Vader heeft zelfs een plan ge
maakt Rauter tijdens een Jacht, zoge
zegd per ongeluk, een kogel door het
hoofd te jagen. Karl Henschel, de
chauffeur van Rauter, een man die
aan de goede kant stond na de
oorlog is hem dan ook geen stroo-
breed in de weg gelegd raadde dat
echter ten stelligste af. Als Rauter
iets overkwam zouden alle mannen
van Wassenaar als represaille-maat
regel worden neergeschoten."
koningin-moeder staan wachten om
het hek voor haar open te maken.
Haar auto kon je in de verte al zien
aankomen, haar wapperende stan
daard voorop."
„Emma had niet alleen oog voor de
bloemen, ook voor ons. Altijd maakte
ze een praatje en soms kwam ze uit
gebreider op visite, zoals die keer
toen ze door reigers was belaagd en
de vogels enige grote kwakken op
haar witte parasolletje hadden gede
poneerd. Vader bood aan het schoon
te zullen maken en Emma hield zich
intussen met ons bezig."
„Prins Hendrik was helemaal een be
kende verschijning. Wat is hij vaak
bij ons geweest, dikwijls vergezeld
door prinses Juliana, want die twee
waren onafscheidelijk. Ik zou er uren
over kunnen vertellen," zegt Mies en
dat doet ze dan ook.
Bijvoorbeeld over die keer dat prins
Hendrik paaseieren kwam verstop
pen voor de Lamboo's en Mies er geen
een kon vinden, hoe vreselijk ze dat
vond, vooral toen ze de anderen met
prachtige rose suikereieren rond zag
lopen en hoe de prins haar toen bij de
hand nam en er een paar aanwees op
een dennetak, terwijl hij uitriep: „En
droog nou je tranen maar, die horen
er niet bij". En dan over die dag
waarop haar vader kievitseieren had
gezocht en die zoals zijn gewoonte
was onder zijn pet had opgeborgen
omdat ze daar als hij over de hobbeli
ge bospaden fietste het minst hadden
te lijden.
„Op een laantje kwam hij ineens
prins Hendrik en prinses Juliana te
gen, die aan het wandelen waren.
Vader wilde zijn pet afnemen, dacht
op dat moment nergens meer aan,
maar prins Hendrik, die vader kenne
lijk eieren had zien rapen, riep la
chend: „Denk om Je eitjes, anders
wordt alles struif".
„Er was een nauwe band tussen de
prins en vader. Dat bleek toen vader
voor het eerst meemocht naar Meck
lenburg. Mijn grootouders kwamen
vader uitgeleide doen op het station
in Den Haag. Him jongen ging im
mers zo ver weg. Hendrik zag hen
staan en vroeg aan vader wie dat
waren. Toen vader dat had verteld
stapte de prins met uitgestoken hand
op hen af. 'Ik zal goed voor hem
zorgen hoor,' merkte hij op. Bij aan
komst van de trein in Duitsland liet
de prins vader bij zich komen. Hij
nam hem mee het perron op. Daar
stond een eenvoudig geklede vrouw.
'Claus, dit is nu mijn moeder,' zei de
prins."
Het waren jaren waarin de hemel
boven de Lamboo's onbewolkt was.
De Duitse inval in Nederland in 1940
verstoorde alles wreed. „In het begin
leek er weinig te veranderen. We ble
ven op Raaphorst. Vader kreeg ge
woon zijn salaris. Koningin Wilhelmi
na had voor de oorlog voor haar per
soneel een flink bedrag vastgezet op
Englandspiel
Anne, die als thuiswonende dochter
de chauffeur van Rauter regelmatig
ontmoette, herinnert zich uit die peri
ode dat Karl Henschel haar eens
vroeg of ze een zeker iemand in Lon
den kende.
„Nu, die naam zei me niets. 'Het is
een heel gevaarlijke man. Hij doet
een heleboel kwaad,' vervolgde Hen
schel. Had ik maar beter naar hem
geluisterd, heb ik achteraf vaak ge
dacht. Ik kan me de naam, die hij
noemde, niet meer herinneren. Alleen
weet ik dat er een sch in voorkwam.
Later heb ik die naam met het Eng
landspiel in verband gebracht. Maar
wist ik toen veel. Van het England
spiel had ik nog niet gehoord. Och die
oorlogsjaren, wat een tijd was dat. Op
een keer vuurde een medewerker van
Rauter een schot hagel af op vaders
jagershoedje omdat hij zich gruwe
lijk ergerde aan het kroontje dat va
der de hele oorlog door openlijk op
zijn hoed liet zitten.
„Op Raaphorst kwam een lanceerba
sis voor V2-raketten. Als nieuwe on
derdelen daarvoor arriveerden en dat
was regelmatig het geval, werd ons
hele gezin met het pistool in de nek
gedwongen op de grond te gaan lig
gen, zodat we maar niets zouden zien.
Dat alles zegt toch genoeg over de
sfeer waarin vadet met Rauter moest
optrekken. BIJ ons in huls geweest is
die man nooit. Dat durfde Rauter
niet eens omdat moeders zwarte
TROUW/KWARTET
T7
ïlangs werd in Bilthoven de mobiele tentoonstel-
hg „Kijk op drugs" geopend, die de bezoeker een
eeld geeft van het gebruik van middelen als
eohol, tabak en andere drugs. De laatste jaren is
Bt druggebruikin de ruimste zin van het woord
- in ons land sterk toegenomen. Geheel ten
onrechte krijgt heroïne daarbij de meeste belang
stelling, want het alcoholgebruik is in dertig jaar
vervijfvoudigd en de problemen daarmee zelfs meer
dan dat. Alcohol en tabak eisen de meeste slachtof
fers en zijn dan ook ons grootste drugprobleem, zo
maakt deze expositie weer eens duidelijk.
Dor Kees de Leeuw
IILTHOVEN Het gebruik
an drugs - lees. alle middelen
le invloed hebben op onze
lemming en gevoelens, onze
ouding en ons gedrag is
igenlijk zo oud als de wereld
niet meer weg te denken
it de samenleving. Drugs
laken ons rustig of opgewon-
en, vrolijk of fit, vriendelijk
agressief, en overal is Wel
Jen middeltje voor. Koffie om
akker te blijven, drank om
ns gezellig te voelen, sigaret-
in om spanning weg te bla-
en, tabletten om te slapen,
Duitjes om ons gelukzalig te
oelen en ga zo maar door.
jet likt wel of het leven van drugge-
"c aan elkaar hangt en er zijn
r weinig mensen die zonder iets
len. want haast ledereen ge
kt wel wat. De een kouwt op
i-bladeren, een tweede geeft de
rkeur aan een jonkie, een derde
it zich af tegen alcohol en zweert bij
irihuana, terwijl weer een ander
gebrek aan geld of zo lijm
>ok onze taal wemelt van de woor-
tt en uitdrukkingen die betrekking
l'en op het gebruik van drugs.
Daarbij hoeft niet alleen gedacht te
worden aan voor de hand liggende
zegswijzen als „even een opkikkertje
halen", „een pikketanussie", „ach(t)'
vader, niet meer" of een bepaalde
drank die blijkbaar steeds koud moet
staan. Sinds de jaren zestig kan ook
gewezen worden op termen als afkic
ken, scoren, blowen, trippen, smack
of horse en joint, waarmee onze taal
verrijkt of zo men wil verarmd is.
Misverstanden
Het besef dat we kennelijk leven in
een maatschappij die nu eenmaal
middelen tot zich neemt, dringt
steeds meer tot ons door. maar daar
mee is nog niets gezegd over de geva
ren en misverstanden die er aan ver
bonden zijn. De expositie „Kijk op
drugs", een samenwerkingsproject
van vier organisaties die zich bezig
houden met voorlichting (FederaUe
van instellingen voor alcohol en
drugs (FZA), het Amsterdamse JeÜi-
nekcentrum, de stichting Preventie
project drugs en de Volksbond tegen
drankmisbruik) probeert hier iets aan
te doen, want er bestaan nogal wat
hardnekkige misverstanden op dit
gebied.
Eén van de zaken die naar voren
komt is dat er niet zo'n groot verschil
is tussen de soorten roesmiddelen.
Verder willen de organisatoren met
deze expositie bereiken, dat bezoe
kers hun eigen mening en gedrag
tegenover allerlei vormen van drug
gebruik kritisch gaan bekijken
Over alcohol en drugs doen inder-
Mies Lamboo moe van b
haar, naar hij dacht, ongeluk bracht.
Elke dag. de hele oorlog door. werd er
bij ons thuis hardop gebeden voor de
terugkeer van de koningin."
Toen die bede in 1945 werd verhoord,
keerden de goede tijden van weleer
echter niet weer. „In augustus 1945
werd vader opgepakt en in Scheve-
ningen geïnterneerd. Hij had immers
met Rauter gejaagd. Er waren valse
aanklachten tegen hem ingediend on
der andere door stropers die voor de
oorlog wel eens iets met vader had
den gehad en nu hun kans schoon
zagen wraak te nemen. Ook door een
collega, die karpers uit de koninklijke
vijver haalde om ze naar Rauter te
brengen. Vader had dat gezien en was
woest geworden op die man. Na de
oorlog kreeg hij dat ook op zijn
brood. Het was toen immers jij of ik.
Dertien maanden heeft vader opge
sloten gezeten tussen NSB'ers en an
dere landverraders.
„Daar bleef het niet bij. In augustus
1945 kwam baron Schimmelpen-
ninck, die meteen na de oorlog zelf
ontslag had genomen, maar later
door koningin Wilhelmina werd be
noemd tot haar kamerheer in buiten
gewone dienst, op een middag aan
fietsen. Hij was asgrauw. 'Wat ik nu
voor bericht heb gehadik durf het
niet te vertellen. Het is een brief van
de koningin, die ik vanmorgen heb
gekregen,' stamelde hij. Eindelijk
kwam het hoge woord eruit. Konin
gin Wilhelmina had vader oneervol
ontslagen. Binnen drie dagen moes
ten wij Raaphorst hebben verlaten.
De koningin voegde er aan het adres
van vader nog aan toe: „Ik verbied u
en de uwen ooit nog één voet op mijn
landgoed te zetten."
Zuiveringscommissie
Het gezin van hofjager Lamboo stond
op straat. Dankzij bemiddeling van
een broer van baron Schimmelpen-
ninck konden de Larhboo's een huisje
.in de duinen in Haamstede op Schou
ten betrekken. Op 8 november 1946
kwam de zaak van de ontslagen hof
jager voor de zuiveringscommissie.
t vechten Anne Lamboo
Alle tegen hem ingediende aanklach
ten werden ontzenuwd. Alleen bleef
dat Klaas Lamboo met Rauter had
gejaagd. Baron Schimmelpenninck
van der Oye moest toegeven dat dit
min op meer in zijn opdracht was
gebeurd. „Dan had u hier moeten
staan." reageerde een van de rechters
fel. Nog tijdens de zitting, die vier uur
in beslag nam. ging er een bode naar
koningin Wilhelmina. die op het pa
leis aan het Noordeinde verbleef, om
haar te vertellen dat haar vroegere
hofjager vrijuit ging. Op zijn vraag of
zij bereid was Lamboo in dienst te
nemen was haar antwoord: „Neen".
„Voor haar was er geen weg terug
meer," zegt Mies Lamboo. „We heb
ben in de loop der jaren via hofperso
neel dat wij kennen verscheidene ke
ren geprobeerd haar tot andere ge
dachten te brengen. Iedereen die een
poging waagde kreeg de kous op de
kop. Als iemand erover begon stoof ze
op: „Als Je de naam Lamboo nog een
keer noemt vlieg Je eruit.' Een ander
kreeg te horen, en dat was heus niet
de eerste de beste: 'Als u niet in
ongenade wilt vallen moet u stoppen
meneer.' Zijn conclusie was: 'Die
vrouw is onvermurwbaar'." De man.
die de inzet was van dit menselijke
drama, overleed in 1953, een week
nadat hij met een helikopter op het
laatste moment het door de waters
nood getroffen Schouwen had kun
nen ontvluchten.
„Baron Schimmelpenninck zat aan
vaders sterfbed. 'Hij droeg een weitas
vol verdriet', zei hij nadat vader voor
goed de ogen had gesloten. Een jaar
later kwam hij zelf bij een auto-onge
luk om het leven. Evenmin als vader
heeft hij hetgeen na de oorlog gebeur
de met ons gezin van zich af kunnen
zetten," verzucht Anne.
Pensioentje
In december 1962, meteen na de dood
van koningin Wilhelmina. schreef
Mies Lamboo naar koningin Juliana
om de zaak uiteen te zetten. Het
resultaat daarvan was dat moeder
Lamboo zes weken na het heengaan
76 verklaringen
van de oude komngin een pensioentje
kreeg. „Het was niet veel: een paar
honderd gulden in de drie maanden,
maar als gebaar was het veelzeggend.
Wij zagen het als het begin van een
postuum eerherstel van vader. Het is
daar echter bij gebleven. Volledige
rehabilitatie is niet gekomen."
Mies kijkt naar buiten, waar de dah
lia's overdadig bloeien en zegt dan:
„Een mens wordt milder bij het ouder
worden. Veel dingen kan ik nu beter
begrijpen, ook dat het voor onze ko
ningin moeilijk ligt. Het betreft per
slot van rekening haar moeder. Maar
het gaat aan de andere kant om mijn
vader. Dat zal zij, die zelf zo van haar
vader hield, toch ook kunnen begrij
pen. Het onrecht dat ons is aange
daan, blijft schrijnen. Toen koningin
Wilhelmina er op latere leeftijd slecht
uitzag, werd er wel gezegd: ja wat wil
je als Je ook zulk personeel hebt, en
dan werd er onze kant uitgekeken. Ik
kon het dan wel uitgillen, dat liet niet
waar was, dat vader onschuldig was.
Wat heb ik een brieven geschreven,
wat een mensen benaderd. Het heeft
niets uitgehaald. Het was vechten
tegen de bierkaai. Ik ben nu moe van
het vechten. De mensen die erbij be
trokken waren zijn bijna allemaal
dood. Dat maakt het steeds moeilij
ker. Eigenlijk zie ik geen mogelijkhe
den meer."
Anne Lamboo denkt daar anders
over. „Laten ze het dossier van vader
heropenen. Daarin zitten 76 verkla
ringen van mensen die vader in de
oorlog heeft geholpen. Dat zegt toch
genoeg. Daarom kan ik hetgeen is
gebeurd niet van me afzetten. Ik
vecht door tot aan mijn laatste snik."
Mies zegt: Om het geld is het ons niet
te doen. al zou dat bij elkaar een
aardig bedrag zijn. Maar dat mogen
ze houden. Onze ouders zijn toch
dood. Het gaat om iets dat je niet met
geld kunt goedmaken. Ik blijf hopen
dat er op een dag een brief komt van
de koningin, waarin zij schrijft: mijn
moeder heeft uw vader verkeerd be
oordeeld. Het hoeven maar een paar
regeltjes te zijn. Ik zou ze in een
gouden lijstje laten zetten."
Alcohol en tabak
het grote probleem
daad soms de vreemdste misverstan
den de ronde. Vaak weten mensen
niet wat de risico's zijn en waar pre
cies de gevaren liggen. Een paar voor
beelden maakt dat duidelijk. Heroine
is de drug die de meeste slachtoffers
maakt. Fout, want in Nederland ster
ven jaarlijks dertig tot veertig men
sen aan heroïnegebruik, terwijl ze
venduizend mensen vroegtijdig ster
ven aan overmatig tabaksgebruik en
er alleen al in het verkeer per jaar 350
slachtoffers te betreuren zijn door de
drank.
Gedacht wordt ook dat bier minder
schadelijk is dan sterke drank. Fout.
want of je nu pils of Jenever drinkt, je
krijgt per glas evenveel alcohol bin
nen. Hasj en marihuana zijn niet ver
boden. Fout, het is wél verboden.
Alleen is het in bezit hebben en de
binnenlandse handel tot dertig gram
niet meer strafbaar als misdrijf, maar
als overtreding (maximaal een
maand hechtenis). Dat de politie er
niet meer zo fanatiek op gespitst is
als pakweg tien jaar geleden is wat
anders.
Schadelijk
Een ander misverstand: nicotine- en
teerarme sigaretten zijn ongevaar
lijk. Fout, want alle sigaretten zijn
schadelijk en bovendien is de kans
groot dat je van die minder schadelij
ke sigaretten meer gaat roken. En tot
slot: wat de dokter voorschrijft kim Je
veilig slikken. Het wordt eentonig,
maar ook dit is fout. Veel medicijnen
hebben een verslavende werking en
het is dan ook beter de huisarts te
vragen Je zo weinig en zo kort moge
lijk ervan te laten gebruiken.
Zoals al opgemerkt gaan Nederlan
ders steeds meer alcohol gebruiken
en beginnen ze er steeds Jonger mee.
Een belangrijke oorzaak is dat alco
hol tegenwoordig getapt en verkocht
wordt op plaatsen waar dat vroeger
ondenkbaar was. Duidelijk is dan ook
dat aan drugs dik wordt verdiend en
heus niet alleen op de zwarte markt,
want een groot deel van onze econo
mie drijft op de verkoop van alcohol
en tabak De schatkist beurde het
afgelopen Jaar ruim 1400 miljoen aan
alcoholaccijnzen en ruim 1700 mil
joen aan tabaksaccijnzen.
Verder zijn er nogal wat Nederlanders
die aan deze drugs een goed belegde
boterham verdienen. Nederland telt
ongeveer 36.000 horecabedrijven, in
de drank- en sigarettenindustrie wer
ken ruim 20.000 mensen en er zijn
10.000 winkels in ons land die sigaret
ten en alcoholhoudende dranken ver
kopen. Kortom, op iedere hoek van
de straat is wel een dealer, om het
eens anders te formuleren.
Het is dan ook de vraag of de over
heid wel genoeg doet om ons te be
schermen tegen de gevaren van alco
hol, tabak en andere drugs. Zeker als
Je leest dat er meer dan 35 miljoen per
jaar wordt besteed aan advertenties
en televisie-spots voor alcoholrecla
me. terwijl er Jaarlijks niet meer dan
een fractie hiervan wordt uitgetrok
ken om te waarschuwen tegen de
gevaren.
Invloed
Eigenlijk staan we van Jongsaf aan
„onder invloedwaarbij ouders het
goede en verkeerde voorbeeld kun
nen geven en wij zelf weer anderen
beïnvloeden onder druk van mode en
reclame. Druggebruik is nu eenmaal
sterk gebonden aan mode. cultuur en
milieu en net als bij voorbeeld bij
kleding kiezen mensen drugs om hun
status te verhogen. Gewone mensen
drinken bier en Jenever en sjleke lui
prefereren dure dranken. Jongeren
roken shag, ouderen sigaren en de
zogeheten intellectuelen voorzien
zichzelf vaak van een pijp als status
symbool. Verder grijpen kunstenaars
naar de „psychedelica" om daaruit
Inspiratie te putten en hun creativi
teit te verhogen.
Onder het motto „de oplossing ligt
vaak dicht bij huls" wordt op deze
tentoonstelling ook aandacht ge
schonken aan tal van hulporganisa
ties zoals de AA, de consultatiebu
reaus voor alcohol en drugs en noem
maar op, want „er is hulp, alleen moet
Je er wel wat doen." Er wordt ook
ingegaan op bedenkelijke verschijn
selen als de combinatie van drugge
bruik en sport (Johan Cruljff en z'n
„Rook verstandig") en op alcohol en
werken. Een riskante comblnaUe die
steeds meer toeneemt. Door het drin
ken onder het werk komen in Enge
land drie keer zoveel bedrijfsongeluk
ken voor en een Amerikaans onder
zoek wees uit. dat mensen met alco
holproblemen per jaar 22 dagen meer
verzuimen dan hun collega's.
„De expositie is niet bedoeld om het
de mensen gemakkelijk te maken",
aldus voorlichter Wim van Dalen van
de FZA. „Het is niet alleen een kwes
tie van leuke verpakking waarvoor
studenten van de Rietveldacademie
zorgden het gaat er ook om de
mensen te wijzen op het gebruik van
legale en illegale verslavende midde
len, zodat ze eens nadenken over hun
eigen druggebruik."
Plaatjes
De tentoonstelling is in „vijfvoud"
beschikbaar voor onder meer scho
len, vormingscentra, club- en buurt
huizen. bedrijven, bibliotheken en
ziekenhuizen, tegen een kleine ver
goeding Voorwaarde is wel. dat er
niet vrijblijvend plaatjes wordt geke
ken, maar dat men ermee aan het
werk gaat. want er zitten nogal wat
„boodschappen" in. „Kijk op drugs"
houdt Je een spiegel voor, waarin Je
gedwongen wordt te kijken en niet
ten onrechte. Er wordt Inderdaad in
dit land heel wat afgespoten en ge
slikt, maar toch voorai gedronken en
gerookt en stoned of dronken, de ka
ter ligt altijd op de loer.
