Betalen de niet-actieven het gelag?
Tekening van een lezer
rrouw
Commentaar
ip
VREDESWEEK'79
POLITIEK
houden kinderen van bloemen?
ereenvoudiging?
-|aloog
Banken verstrekken
portvrije enveloppen
stuur 'n brief
rouw
grapje
TERD
TERDAG 22 SEPTEMBER 1979
BINNENLAND
i TROUW/KWARTET
lister Wiegel moet niet denken dat
er nu is met zijn besluit om het
al erlandse decoratiestelsel te ver-
n joudigen door de ere-medailles bij
J i irde van Oranje-Nassau af te schaf-
6 't Is nu inderdaad wat eenvoudi-
maar alleen in rekenkundig op-
imj t en daar wrong de schoen niet.
aa schaal van acht (drie soorten ere-
wc ailles plus nog vijf „ridderlijke"
v t len) vervangen door een schaal van
de wat stelt dat nu voor?
ne
narigheid van het decoratiestelsel is
liërarchische opbouw ervan: offi-
j in de orde van Oranje-Nassau is
ger" dan ridder in diezelfde orde,
r een ridder Nederlandsch Leeuw
sn weer „hoger" dan een officier
erl Het is van weinig nut dit alles te
'an n, maar het vervelende is dat de
ga ste mensen die het aangaat dit
he
di gen precies weten en met
'7 sogen die hiërarchische verhou-
en in de gaten houden.
iet
,rd haffen van de eremedailles en on-
je lellijk beginnen met een ridderlij-
kui aad zal alleen maar de inflatie van
en onderscheidingen verhogen. Ie-
d die zich tot nu toe een ere-
aille toegekend zag, kon zich ge-
imineerd voelen, luidt de motive-
oej bij de afschaffing. Wat zal zo'n
voelen als hij nu tot ridder O.N.
lt benoemd en daarbij op een
nie ierslintje of de Nederlandse
3® w had gerekend? Laten we elkaar
wijs maken: Wiegel persoonlijk
j j et nog meemaken dat het ridder-
id
de
dvj idcn worden voornamelijk om
^amers van Aziatische afkomst.
:ijn meestal hindoe of moslim;
dan de creoolse Surinamers
an de meerderheid christen is.
üe
ats
a lei
le
ÏU^f
intv de overgang van de Surinaamse
Ara dc Nederlandse maatschappij
ger en nogal wat Surinamers ver-
nili id te raken van hun eigen cul-
Er (terecht) van uit gaande dat
:n extra zware belasting zou bete-
i voor deze toch al in moeilijke
ndigheden levende mensen,
het noodzakelijk geoordeeld dat
mensen regelmatig godsdienstige
ikomsten kunnen houden. Hun
lenst is immers essentieel voor
ehoud van de eigen cultuur,
lover geen moeilijkheden in de
jlandse samenleving, in de prak-
aat het helaas wat moeilijker, o.a.
er allerlei financiële problemen
hoge reiskosten voor de voorgan-
neespelen. Financiële hulp is niet
"RM te verwachten, want het
terie stelt zich op het standpunt
et hier om godsdienstige bijeen
ten gaat en dat valt niet in de
n van subsidie.
ze fase heeft de provinciale diaco-
lommissie van Friesland de prin-
vraag aan de orde gesteld of
kerken geen taak hebben om in
ringen; in feite: of de kerk een
:iële bijdrage zou mogen geven
ts te bevorderen dat misschien in
is met haar eigen belijdenis.
intwoord op die vraag kan niet
worden gegeven. Vooraf dient
onze mening een groot vraagte-
;ezet te worden bij de opvatting
RM, dat het ministerie hier geen
ïeeft. Het is mooi en verheugend
t ministerie blijk geeft van een
schap O.N. met de nek wordt aangeke
ken, precies zoals nu het brons, zilver
of goud van die onderscheiding.
En wie wèl ridder O.N. wordt, maar
na tien, vijftien jaar merkt dat een
promotie er niet in zit (de mogelijk
heid om promotie te maken is nu
Wiegels sterkste argument voor deze
vereenvoudiging) moet de indruk krij
gen dat hij aldus van overheidswege
bestempeld wordt als een grote sul.
De beste oplossing het is hier al
eens eerder in deze kolom gesugge
reerd is: afschaffen (Zwitserland
bijvoorbeeld is een heel beschaafd
land, dat de eeuwen getrotseerd heeft
zonder een decoratiestelsel te kennen)
óf iedere Nederlander gelijktijdig met
het toekennen van het kiesrecht een
lintje uittereiken.
Een decoratiestelsel is niet nodig, om
dat het in het beste geval mensen
onderscheidt die zich toch al hebben
onderscheiden en vooral ook: omdat
decoraties vrijwel altijd worden gege
ven aan mensen die toch al uit hun
werkzaamheden zelf voldoening kun
nen putten (of hebben geput). Als er
dan nog iets zou moeten overblijven,
laat dat dan gereserveerd blijven voor
mensen die onder werkelijk moeilijk
omstandigheden onaangenaam werk
verrichtten—kortom; voor toestanden
waarvoor je de overgrote meerderheid
van ons volk niet meer achter de
kachel vandaan kunt halen.
DEN HAAG De CPN heeft waarschijnlijk nog het eerlijkst,
maar in ieder geval ook het misleidendst gereageerd op
troonrede en miljoenennota. Uitgaande van de al jarenlang
door deze partij gehuldigde opvatting, dat de werknemer niet
wil. maar ook niet behoeft te matigen vatte De Waarheid,
het dagblad van de CPN, zijn kritiek op het kabinet Van Agt
aldus samen.
„Blind voor de maatschappelijke werkelijkheid, blind voor de
sociale krachten, blind voor de democratische vernieuwings
drang gaan zij door op de weg van lastenverzwaring en
matiging-tot-je-een-ons-weegt. Blind het moeras in."
Want zo blijkt, de CPN wil „geen
onheilspolitiek van winstvergroting
door loonmatiging en het spekken
van de ondernemers uit de schatkist.
Het enige resultaat (Van de matiging-
W.B.) is te vinden in de brandkasten
van de grote ondernemers. Ook dat
wijzen de cijfers uit: zij verdienen
schatten aan de afbraakpolitiek."
In de stroom van verhullend spraak
gebruik over juist dit kernthema uit
troonrede en miljoenennota (moet er
gematigd worden en zo ja, welke be
horen de consequenties te zijn als dit
niet gebeurt) is dit commentaar ver
frissend duidelijk en waarschijnlijk
nog eerlijk ook, voorzover het zich
onomwonden tot tolk maakt van de
gevoelens zoals die bijvoorbeeld tot
uitdrukking komen bij de havensta
king. Eerlijk in ieder geval ook geme
ten naar de reacties van andere poli
tieke partijefi, die als een kat om deze
hete brij heen blijken te lopen.
Tegelijkertijd is deze boodschap van
de CPN echter misleidend, omdat zij
zich geen snars aantrekt van de ge
volgen van een doorbreking van de
nu voorgestelde nullijn. Wat de con
sequentie daarvan is, illustreert de
hoogleraar Hans van den Doel deze
maand onthullend duidelijk in een
artikel in Beleid en Maatschappij. Hij
zegt daarin onder meer dat in onze
overlegeconomie de overheid wel de
baten vaststelt (baten in de vorm van
door de overheid verschafte goede
ren, diensten en inkomensovërdrach-
ten), maar niet de lasten.
irovinciale diaconale commissie
friesland heeft bij alle Friese her-
Ie diaconieën en kerkeraden een
;stuk aan de orde gesteld, waar
iet belang naar onze mening de
nciegrenzen overschrijdt.
en(raag is, kort geformuleerd, of de
!^el n nu wel of geen financiële steun
de' en verlenen aan godsdienstige bij-
,00, imslen van Surinamers in Fries-
Het gaat hier en dat praktisch
moet even goed in de gaten
juiste opvatting en cultuur en gods
dienst niet over een kam scheert. Maar
toch moet je met dat standpunt wel
oppassen, namelijk dat jein het ande
re uiterste valt en cultüur en gods
dienst los van elkaar ziet. Het is maar
net de vraag of je de godsdienst als een
soort aftrekpost van de cultuur kunt
hanteren en dan na afloop het restant
als de volle en ongeschonden cultuur
mag beschouwen. Dat lijkt ons in de
Nederlandse verhoudingen al moeilijk;
het lijkt ons helemaal een hachelijk
avontuur als het gaat om minder tradi
tioneel Nederlandse culturen en gods
diensten.
Er is nog een andere, praktische op
merking te maken. De eerste golf
Surinamers, die naar Nederland
kwam, bestond vooral uit creolen (dus
christenen) die in de grote steden van
het westen bij elkaar gingen wonen en
elkaar op die manier steunden. De
tweede golf bestond vooral uit Aziati
sche Surinamers, dus hindoes en mos
lims. Maar juist toen deze mensen
aankwamen, besloot de Nederlandse
regering een spreidingsbeleid te voe
ren. Daardoor zijn deze hindoestanen
die het cultureel gezien toch al veel
moeilijker hebben nog eens dubbel
gedupeerd.
Er zijn dus twee argumenten om wel
degelijk een CRM-subsidie voor dit
werk te bepleiten: ten eerste het hante
ren van een niet al te schrale definitie
van het begrip cultuur en ten tweede
de praktische confrontatie van de rege
ring met een door haar zelf ingevoerd
spreidingsbeleid. Het lijkt ons, dat de
kerken er daardoor goed aan doen de
zaak met een duidelijke en principiële
uiteenzetting terug te sturen naar de
regering. Daar mogen ze echter niet
mee volstaan, want die beslissing zou
net iets te gemakkelijk zijn. De kerken
hebben namelijk hangende die re
geringsbeslissing wel degelijk een
taak om deze Surinamers in ons mid
den financieel te helpen. Het is waar,
dat het belijden van de kerk ook ten
aanzien van deze mensen consequen
ties heeft, maar dat kan slechts gebeu
ren door en van uit de dialoog. En
daarvoor is weer nodig, dat deze men
sen en deze gemeenschap de kans
krijgen zich zo optimaal mogelijk in
onze samenleving te reconstrueren.
Afwenteling
Over de lasten doet de overheid wel
voorstellen, maar in feite besluit
daarover de markthuishouding, dat
wil zeggen werkgevers en werkne
mers. Coördinatie tussen baten en
lasten is volgens Van den Doel ge
fragmenteerd en in veel gevallen to
taal afwezig. Die gebrekkige coördi
natie maakt onze overleghuishou-
ding tot de economie van geïnstitu
tionaliseerde afwenteling en de uit
eindelijk onbetaalde rekening."
Welnu een afwenteling van de nu
voorgestelde en door de CPN ver
maledijde lastenverzwaring zal on
herroepelijk tot gevolg hebben dat de
overheid daar minder baten in de
vorm van gemeenschapsvoorzienin
gen tegenover kan stellen. Is dat zo'n
ramp?"
Volgens de CPN niet, omdat uiteinde
lijk de brandkasten van de grote on
dernemers ermee worden gespekt. En
inderdaad, sommige bedrijven (olie
maatschappijen en dergelijke) ma
ken grote winsten, maar het totaal
beeld wijst toch wel het tegendeel uit,
namelijk dat rendementsherstel ook
dit jaar achterwege zal blijven. Een
resultaat dat de VVD en de werkge
vers tandenknarsend hebben moeten
accepteren.
Anders gezegd, het kabinet heeft dit
jaar het tegendeel gedaan van wat
communisten geneigd zijn een CDA-
VVd kabinet in de schoenen te schui
ven. Het kabinet heeft dat gedaan,
omdat er simpel gezegd dit jaar aan
de baten niet viel te tornen. Het kabi
net heeft zwaardere ombuigingen
niet aangedurfd, omdat het dan het
mes had moeten zetten in de sociale
voorzieningen, dan wel departemen
ten hebben moeten droogzetten en
daarmee ook een stukje werkgelegen
heid in een mate die ook WD-minis-
ters niet voor hun rekening wilden
nemen.
Minister Andriessen (financiën) heeft
het verloren van minister Albeda (so
ciale zaken). Andriessen wilde de
rijksbijdragen aan de sociale fondsen
drastisch verminderen, maar hij
heeft daarvan moeten afzien, omdat
daarmee de koopkracht van zelfs de
laagstbetaalde in het gedrang kwam.
Lastenverzwaring
Tegelijkertijd heeft het kabinet, om
deze baten veilig te stellen, een las
tenverzwaring voorgesteld die er ook
niet om liegt, namelijk een nullijn
voor de inkomens. De vraag is echter
of de rekening daarvan betaald gaat
worden. De voortekenen zijn niet erg
hoopvol. Vakbeweging en oppositie
kijken nogal argwanend naar de
aardgasverhoging. En in hun com
mentaren klinkt twijfel door of het
Minister Andriessen
kabinet in feite niet de mlnlijn voor
stelt.
Maar nul is nul en twijfel zaaien of dit
wellicht min nul is lijkt verdacht veel
op een aanloopje om looneisen en
daarmee de doorbreking van de nul
lijn te camoufleren. Er dreigt zich
te herhalen, wat in feite al jaren ge
beurt. Iedereen is voor de nullijn
maar er komt toch telkens weer meer
dan nul uit. Zelfs de topinkomens van
viermaal modaal zijn er sinds 1975
nog een heel procent reëel op vooruit
gegaan.
Meestal was dit ook niet zo'n ramp.
Het was zelfs een soort sport om uit te
vissen waar precies de grenzen lagen.
De overheid mikte op een bepaalde
uitkomst. Werd die niet gehaald, dan
was er nog geen man over boord,
want er was altijd wel een achter
deurtje. Troonrede en miljoenennota
hebben echter duidelijk gemaakt dat
deze vluchtweg dit jaar niet meer
mogelijk is.
Venijnig
In deze nijpende situatie staan de
heren politici eigenlijk een beetje met
de rug tegen de muur. Je merkt het
ook aan de reacties. De WD bijvoor
beeld heeft de ene verkiezingsbelofte
na de andere moeten inlossen, maar
een storm van protest blijft uit. Wel is
er een venijnige ondertoon te bespeu
ren in hun kritiek en het zou niet
verbazen als die nog eens tot uitbar
sting komt in bijzaken, die niets met
de kernvraag te maken hebben.
Kernbewapening? Abortus? De be
sturen van bijzondere instellingen?
Tekeningen, bij voorkeur in liggend lor-
maal, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
CDA-fractieleider Lubbers
Maar ook binnen het kabinet zijn de
spanningen voelbaar. Premier Van
Agt heeft er het zijne toe bijgedragen
die zichtbaar te maken. Alweer drie
weken geleden bijvoorbeeld stelde hij
dat het aandeel van ons stelsel van
sociale zekerheid in het geheel van de
collectieve sector te groot is. Of an
ders gezegd dit jaar gebeurt er nog
niets, maar volgend jaar zal aan ma
jeure ingrepen niet te ontkomen zijn.
In een toelichting op de troonrede
scherpte de premier de kwestie nog
verder aan. Hij zei toen, dat ingrepen
in de sociale zekerheid niet door de
maatschappij geaccepteerd zullen
worden. Vandaag de nullijn. En als
die niet gehaald wordt, Ja danen
daarover weigerde de premier zich uit
te laten.
Zijn minister van financiën, Andries
sen was echter heel wat duidelijker
op dit punt. Hij sprak een voorkeur
uit voor zwaardere ombuigingen. In
de huidige context kan dat niet an
ders betekenen dan dat er dan klap
pen gaan vallen in ons stelsel van
sociale zekerheid. De wal moet het
schip keren. Als er niet gematigd
wordt dan zijn de sociale uitkeringen
trekkers de dupe.
Het is precies zoals Bob Goudzwaard
deze week in Trouw schreef, dat aan
een keus zo langzamerhand niet te
ontkomen is. Blijft de maatschappe
lijke aanvaarding uit, dan is „het zo
langzamerhand een zaak van tweeën
geworden. Dan moeten de niet-actie-
ven een stap terug." Mijn persoonlij
ke voorkeur gaat uit naar de konink
lijke weg, dat de actieven halt hou
den en de uitkeringen voor de niet-
actieven te redden."
Geen heil
Aan minister Albeda is het om de
komende maanden te bewijzen dat
zijn geloof in het functioneren van de
overlegeconomie uiteindelijk de goe
de keus oplevert. Hij zal de sociale
partners moeten overtuigen van ma
tiging. Faalt deze koninklijke weg
dan zullen de sociale uitkeringstrek
kers inderdaad het gelag moeten
betalen.
door Willem Breedveld
Want premier Van Agt heeft in die
zelfde toelichting op de troonrede la
ten weten van een geleide loonpoli
tiek. met andere woorden een loon
maatregel geen enkel heil te verwach
ten. Extra ombuigingen dus.
Draagt de overheid op het sociaal
economisch terrein dan inderdaad
het zwaard tevergeefs? Het is interes
sant om te lezen wat CDA-fractie-
voorzltter Lubbers daarover deze
maand schrijft in AR-staatkunde. Hij
zegt daarin: „Met name in de refor
matorische traditie is het begrip per
sonalisme kennelijk belast geraakt.
Tegelijkertijd vergt men van de over
heid structuurdoorbrekend optreden:
geen genoegen nemen met de loutere
uitkomsten van de wijze waarop indi
viduen en groepen hun verantwoor
delijkheid beleven."
Zeker waar hier de zwakken van de
samenleving in het geding zijn is dit
een zinsnede om over na te denken
Het is aan Lubbers en Albeda om te
bewijzen, dat de overheid inderdaad
geen genoegen neemt met „de loutere
uitkomsten."
AMSTERDAM Houders van een
Amro-privérekening kunnen vanaf 1
oktober beschikken over portvrije en
veloppen waarmee betalingsopdrach
ten naar de bank kunnen worden
gestuurd. Deze service-uitbreiding is,
volgens de bank, mogelijk doordat
minder rekeningafschriften zullen
worden verzonden. Het merendeel
van de particuliere cliënten blijkt dit
op prijs te stellen.
Wanneer grotere bedragen, bij voor
beeld salarissen, worden bij geboekt
zal de rekeninghouder echter onmid
dellijk een rekeningafschrift ontvan
gen. Bij de invoering van de wijziging
zal iedere cliënt afzonderlijk kunnen
kiezen voor de gewijzigde dienstver
lening dan wel voortzetting van de
huidige service.
Ook de Banque de Paris et des Pays-
Bas zal van 1 oktober af gratis enve
loppen ter beschikking stellen van de
houders van een Paribas privéreke-
ning, waarmee opdrachten aan de
bank kunnen worden verzonden zon
der een postzegel te plakken.
In de overwegingen, die tot dit besluit
hebben geleid, speelde het in vergelij
king met andere instellingen vrij klei
ne aantal van 25 kantoren in Neder
land van de Banque een belangrijke
rol. Voor haar cliënten was het daar
door extra lastig om persoonlijk op
drachten aan de bank te bezorgen.
Nu ook andere instellingen daartoe
hebben besloten, kan zij dan ook niet
achterblijven met het verstrekken
van portvrije enveloppen, zo is de
bank van mening.
28 september t/m 2 oktober 1979
W
irenehal y utrecht
nu met gescheiden aanbod uit binnen- en buitenland
vrt|dag28/9 vaif 10 30 21 00 uur
op*nlng«tljd«n: maandag 1/10 van 10 30 21 00 uur
overige dagen van 10 30 17 30 uur
voordelige trein toegang biljetten op vele NS-stations verkrijgbaar
Bloemen houden van mensen.
Bloemen houden dus ook van
kinderen, concludeerde de Ne
derlandse Vereniging voor Pleeg
gezinnen, en organiseerde samen
met de vereniging De Nederland
se Bloemisterij de „kinderbloe-
menweek".
Nu een ander punt: houden kin
deren ook van bloemen? Wèl om
ze te tekenen of voor moeder te
plukken, dat staat vast. Maar als
ze zelf als verrassing een bloeme
tje krijgen? Het vijfjarig dochter
tje van een collega krijgt van een
paar tantes altijd bloemen op
haar verjaardag. Haar vader: „Ze
zegt beleefd dankjewel, geeft ze
direct aan haar moeder en kijkt
er verder niet meer naar om. Als
ze moest kiezen tussen bloemen
en een cadeautje, koos ze zeker
voor het laatste". Een andere col
lega, vader van een kind van vier
en een van zes jaar: „Wij geven ze
wel eens een -klein- bloemetje.
Dat vinden ze prachtig. Dagen
lang blijven ze nadrukkelijk zeg
gen. dat dat hun bloemen zijn".
Er zijn ook genoeg kinderen die
bomen vernielen, bloemen uit
perken rukken om ze alleen maar
te vertrappen of neer te gooien,
en zonder twijfel voor een zak
patatten zouden kiezen, zelfs als
het aangeboden bloemetje vijf
keer zo duur zou zijn. Misschien
is het leuk om te proberen hoe
juist die kinderen reageren als ze
een bosje bloemen cadeau krij
gen. Want dat is de bedoeling van
de NVP: dat in de „kinderbloe-
menweek" die maandag begint
en tot zaterdag duurt kinderen
bloemen van ouders of andere
volwassenen krijgen. Alle bloe
misten weten er volgens de NVP
van en doen er een kaartje bij,
waarop niet alleen de naam van
het kind dat in de bloemetjes
gezet wordt, staat plus de naam
van de gever, maar ook het giro
nummer van de actie „kinderen
voor kinderen" (345100, Apel
doorn).
Om die actie is het allemaal be
gonnen. De NVP, van oorsprong
een vereniging die opkomt voor
de belangen van pleegouders en
sinds de Jaren zestig ook bezig
met adoptie van kinderen uit
Derde Wereld en een paar Euro
pese lander!? had al eerder in dit
internationale jaar van het kind
overwogen hoe aardig het zou
zijn om naast vader- en moeder
dagen ook een vaste kinderdag in
te voeren. Deze eerste keer is het
een kinderweek geworden, waar
in de NVP actie voert voor een
tehuis voor gehandicapte kinde
ren in het Indonesische Palem-
bang. Die kinderen komen nau
welijks .voor adoptie in aanmer
king; het tehuis bezit bovendien
te weinig medisch instrumentari
um en daar wil de NVP het met
deze actie aan helpen. De vereni
ging wilde dat de bloemisten een
deel van de opbrengst van de
„kinderbloemen" voor het goede
doel zouden afstaan, maar daar
zijn de bloemisten niét op inge-
gaan. „We hopen nu maar dat de
mensen die een bloemetje voor
een kind gaan kopen, ook een
beetje aan die kinderen in Indo
nesië willen denken", zegt een
woordvoerster. Want als het bij
een bloemetje voor een Neder
lands kind blijft, hebben alleen
de bloemisten er baat bij. En
daar is deze „kinderbloemen-
week" niet voor bedoeld.
Een lector in de oude geschiede
nis aan de universiteit van Ja-
nakpoerdjam in Nepal, Mahanth
Thakoer, is zijn betrekking kwijt
geraakt als gevolg van zijn lid
maatschap van de verboden Con
grespartij Nepal (NCP); hij wordt
sinds september 1977 zonder pro
ces gevangen gehouden. Al in fe
bruari 1976 zou het universiteits
bestuur hem van zijn post heb
ben ontheven. Op 3 september
1977 werd hij in Jalesjwar gear
resteerd krachtens de 'wet op
verraad'; het is niet bekend of hij
van enig vergrijp beschuldigd is.
Alle politieke partijen in Nepal
werden in 1960 verboden, nadat
de (nu overleden) koning Mahen-
dra, de vader van de tegenwoor
dige koning Birenda, een staats
greep deed, het parlement ont
bond en de NCP verbood die het
eerste democratische gekozen
bestuur van Nepal had gevormd.
Sindsdien zijn mensen die er van
werden verdacht lid te zijn van of
te sympathiseren met deze ver
boden partij, voor lange perioden
en zonder proces gevangen gezet.
Op 24 mei van dit jaar heeft ko
ning Birenda na een maand
van gewelddadige demonstraties
tegen de regering de oprich
ting aangekondigd van een speci
ale verkiezingscommissie om een
referendum te houden over even
tuele herinvoering van een meer-
partijen-systeem. Afhankelijk
van de uitkomst van dit referen
dum is er kans dat de NCP weer
wordt toegestaan. Veel politieke
gevangenen worden vastgehou
den krachtens de ,wet op ver
raad'; de regering beschouwt hen
niet als politieke gevangenen,
maar geeft hen dezelfde behan
deling als veroordeelde misdadi
gers. Vaak worden ze van op
ruiing beschuldigd, zoals ,het op
wekken tot haat of verachting of
afkeer ten opzichte van Zijne Ma
jesteit of leden van de Koninklij
ke Familie'. Volgens informatie
die Amnesty ontving, lijdt de
heer Thakoer aan een ernstige
ooginfectie, waarvoor hij een
langdurige en doorlopende medi
sche behandeling nodig heeft die
de gevangenis hem niet kan ge
ven. Desondanks mocht hij maar
één keer plaatselijke specialisten
consulteren.
Beleefd geformuleerde, in het En
gels gestelde brieven met het ver
zoek tot de onmiddellijke en on
voorwaardelijke vrijlating van
Mahanth Thakur (Engelse spel
ling!) kunnen gericht worden
aan: de heer Surya Bahadur Tha-
pa Bureau van de Minister-
President - Kathmandu, Nepal.
Lan Lan heeft haar rouwplechtlg-
heid gehad. Toen de reuzenpan-
da uit de dierentuin van Tokio op
4 september aan een nierziekte
was overleden, had de directie
van de tuin dat beloofd en dus
heeft ze woord gehouden. Net als
de dag na de dood van de panda
trokken lange rijen huilenden,
vooral kinderen met hun moe
ders, langs een portret van Lan
Lan; alleen waren het er nu geen
honderden, maar duizenden. Aan
het hoofd van de processie gin
gen een orang-oetan, een lama en
een pony, begeleid door hun op
passers. Al hun „volgelingen"
legden een witte of gele chrysant
onder Lan Lans portret, zodat er
op 't laatst een zee van bloemen
lag. De 3500 herinneringsfoto's
die de directie van de dierentuin
voor de bezoekers had laten af
drukken. bleken op geen stukken
na voldoende.
Dit is de nizam(vorst) van Hyde
rabad, die bij sijn leven (hij
overleed in 1967) baadde in weel
de. Deze Sir {Osman Bahador met
zijn fabelachtige rijkdommen
hij ging voor de rijkste rijkaard
ter wereld door moet opper
machtig geweest zijn. Niemand
beeft hem ooit een belastingaan-
slag durven sturen, maar toen
hij eenmaal overleden was viel
er een aardig bedragje te vorde
ren. Om de achterstallige vermo
gensbelasting te kunnen betalen,
hebben sijn erfgenamen de juwe-
lencollectie van de nizam in
New Delhi laten veilen. Niet ie
dereen mocht daar een bod doen:
alleen wie eventjes vijftig mil
joen gulden kon inzetten voor de
hele handel, werd tot de veiling
toegelaten. Er hebben zich maar
twee kandidaten aangemeld: de
Griekse scheepsmagnaat Sta-
vros Niarchos en een onbekende
sjeik van de Verenigde Arabi
sche Emiraten.
Naam: Raphael Eytan. Rang: ge
neraal. Functie: moordenaars
vrijspreken. In een balorige bui
voedde de Israëlische program
meur Menachem Greenstein de
computer van de militaire inten
dance met deze zelfbedachte in
formatie over generaal Eytan,
stafchef van het Israëlische leger.
De gegevens kwamen op de loon-
staat van de vorige maand te
recht en zo kregen ook Green-
steins chefs ze onder ogen. Die
vonden het geen leuke grap en de
programmeur werd gestraft. HIJ
kreeg dertig gulden boete wegens
opzettelijke belediging van een
superieur en „onwettige wijzigin
gen in een militair document",
plus nog eens twee weken voor
waardelijke gevangenisstraf we
gens het invoeren van onjuiste
gegevens in de computer.
