ikening van een lezer
zakgeld sparen voor een auto
ouw commentaar
ad van State heeft het te druk
wijn nodig
Prinsjes da<^ ^73
Het gezin is
meer gelijk (1)
Het gezin is
meer gelijk (2)
Bezemwagen
Officier: ontslag bestuur leprastichtingen
Nederland dingt
naar Noors gas
Dagbladjournalisten
tegen CAO-resultaat
Illlll
sterk
baaidag
nieuw vehikel
reuzebroodjes
vera en t.v.
goed verhaal
>AG 18 SEPTEMBER 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
PARI.EMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEME
Redactie: Hans Gosllnga Bijdrage: Jan Bezemer.
luw Ien van den Heuvel overdrijft natuurlijk
fcelijk door boos uit de Eerste Kamer te
jn, omdat de communicatie over een bepaalde
tagneert. Ministers willen wel eens met hun
fcuille rammelen, maar als nu ook Kamerleden
c beginnen wie zou dan nog het kabinet ter
Loording kunnen roepen?
1st dit laatste is hard nodig, omdat zo langza-
Ed duidelijk begint te worden dat het kabinet
^verantwoordelijke wijze bezig is de verdere
leling van het ontwerp sanctie wet te vertragen.
£vet moet de regering de instrumenten verschaf-
boycotregelingen (bijvoorbeeld die tegen
Isië) te kunnen af dwingen.
jar die vertraging toch? Op het eerste gezicht is
i nogal malle situatie, want het kabinet zelf
destijds die wet bij de Kamer ingediend,
raar gold het een wetsontwerp van de vorige
ig, maar dat verschil is te verwaarlozen, omdat
[binet bij zijn optreden geen enkele aanleiding
t ontwerp in te trekken.
metlhet kabinet is pas gaan aarzelen toen de
lit J. r
sent
regeringsfracties in de senaat overwegende bezwaren
tegen de sanctiewet bleken te hebben. Nederlandse
bedrijven zouden schade kunnen ondervinden van de
boycotbepalingen. Zou er bijgevolg geen regeling
moeten worden getroffen voor de schadevergoeding?
En hoe zit het met Nederlandse zakenlieden in het
buitenland. Vallen die ook onder boycotbepalingen?
Op zichzelf best zinnige vragen, maar zeker ook weer
niet een zodanige zwaarte om op grond daarvan maar
van de hele sanctiewetgeving af te zien. De grote
meerderheid van de Tweede Kamer heeft zich er
destijds duidelijk voor uitgesproken en aan die
opvatting is nog niets veranderd. Het gaat er in
laatste instantie om Nederland bereid is op een
geloofwaardige wijze mee te werken aan eventuele
boycotacties of niet. En zo ja en wij vinden dat dit
onder bepaalde omstandigheden zeker moet kunnen
dan moet zo'n maatregel ook kunnen worden
afgedwongen. Het wordt tijd dat minister Van der
Klaauw daarover eens klare wijn schenkt, ook tegen
over een onwillige Eerste Kamer. Tenzij hij het
natuurlijk met de meerderheid van de senaat eens is.
Maar ook die informatie aan het parlement is zo
langzamerhand broodnodig.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
\a te tl we even g oed kif
ï|jZ>3 A uniform weer
rt r n
ssie
bekijkt AROB-procedure
IAAC
rnmis
ize parlementsredactie
G Minister De Ruiter van justitie heeft gisteren
missie aan het werk gezet, die moet adviseren over
jkheden om de behandeling van beroepszaken van
tegen de overheid te verbeteren. De Raad van State
(t de behandeling hiervan is belast, kan de wassende
van zaken bijna niet meer aan.
hier om zaken op grond van
administratieve rechtspraak
sbeschikkingen (AROB),
t, in 1975 van kracht gewor-
!lt burgers de mogelijkheid
en beslissingen van lagere
sorganen beroep aan te teke-
rvan wordt steeds meer ge
smaakt. Minister De Ruiter
installatie van de commissie
„Het probleem van de Wet
niet, dat zij niet deugt, maar
taak te goed voldoet".
iblemen enigszins het hoofd
n, zal het aantal leden van de
n State binnenkort van 24 tot
it aantal Staatsraden in bui-
ne dienst van tien tot veer
den uitgebreid. Dat is echter
geen volledige oplossing, aldus de mi
nister.
Volgens de bewindsman zijn er ook
organisatorische problemen. De
AROB-rechtspraak is in Den Haag
gecentraliseerd. Dat brengt mee. dat
de rechter voor burgers en besturen
vaak moeilijk te bereiken is.
Bovendien worden de Staatsraden
wel erg in beslag genomen door erg
eenvoudige zaken, aldus minister De
Ruiter.
Ter oplossing van dit probleem wordt
gedacht aan een uitbreiding van de
bezwaarschriften-procedure en aan
de inschakeling van een rechterlijke
Instantie op lager niveau. De advies
commissie onder leiding van oud-mi
nister van binnenlandse zaken De
Gaay Fortman moet uitzoeken, wat
de beste mogelijkheid is. De Gaay
Fortman zei gisteren, dat volgens
hem het goede functioneren van de
AROB moet worden toegeschreven
aan verkleining van de afstand tus
sen burger en overheid en de beperk
te kosten van een AROB-procedure.
Ford remt produktie
'benzineslurpers'
KEULEN (Reuter) De Westduitse
Fordfabrieken willen voor de fabriek
in Keulen gedurende een periode van
vijfentwintig dagen tussen half okto
ber en eind van dit Jaar werktijdver
korting aanvragen voor 12.000 man.
De werktijdverkorting wordt noodza
kelijk geacht, omdat de vraag naar
grotere wagens (als gevolg van de
gestegen benzineprijzen) is vermin
derd. De produktie van kleine auto's
in Saarlouis zal worden verhoogd.
Het gezin is voor het CDA niet lan
ger een onmisbare pijler van de
samenleving, laat staan de hoek
steen daarvan. In het vorige week
gepubliceerde ontwerp-beginsel-
program kom Je deze loodzware
kwalificaties niet meer tegen. Dat
wil niet zeggen, dat het gezin voor
het CDA heeft afgedaan. Integen
deel, ér wordt wel degelijk „een bij
zondere betekenis" aan toegekend.
Zo er al sprake is van een verande
ring in de visie van het CDA, geldt
die dus niet het gezin, maar de
relaties die zonder boterbriefjes
door het leven gaan. Die samenle
vingsvormen moeten volgens het
program vergelijkbare rechten en
plichten krijgen.
Het CDA stelt hiervoor wel drie
voorwaarden. De alternatieve rela
tievorm moet steunen op onderlin
ge trouw, duurzaamheid en weder
zijdse verantwoordelijkheid van de
partners. Hoe de overheid zoiets
moet controleren, wordt in het ont-
werp-program niet uitgewerkt.
De vraag rijst nu waaraan het gezin
zijn bijzondere betekenis ontleent,
bij het CDA een streepje voor heeft.
Het program voert twee óverwegin
gen aan. In de eerste plaats de aan
wezigheid van geborgenheid, liefde
en onderlinge zorg. In de tweede
plaats de opvatting (van het CDA),
dat het gezin het beste milieu is
voor de opvoeding en vorming van
kinderen.
Het CDA verlangt dus van alterna
tieve samenlevingsvormen dat zij
voldoen aan voorwaarden die bij
het gezin als vanzelfsprekend aan
wezig worden geacht. Het gezin ont
leent hieraan echter een bijzondere
betekenis.
Dat roept vragen op. Kunnen er
geen gezinnen zijn waar het met de
geborgenheid, liefde en onderlinge
zorg minder goed gesteld is? Kun
nen er aan de andere kant geen
ongehuwde paren zijn die een rela
tie hebben waarover in dit opzicht
niets te klagen valt?
Men voelt al waar de redenering
wringt. Merkwaardiger is dat het
program zich op dit punt in feite
tegenspreekt. Gezegd wordt: „Uit
gangspunt voor onze houding ten
aanzien van de samenlevingsver
banden waarin mensen verkiezen te
leven, is het in geborgenheid, liefde
en onderlinge zorg kunnen leven".
Afgezien van het wel buitengewoon
kromme Nederlands, moet Je tot de
conclusie komen dat dit uitgangs
punt wel erg wonderlijk is uitge
werkt. Het CDA zegt zoiets als: alle
samenlevingsvormen zijn gelijk,
maar één samenlevingsvorm is
meer gelijk dan de andere.
Ook de overweging, dat het gezin de
beste plaats is voor de opvoeding en
vorming van kinderen lijkt geen
stand te kunnen houden. Zijn er
geen gezinnen waar de kinderen
worden weggehaald omdat de ou
ders niet in staat zijn hen op te
voeden? Zijn er geen vriendelijke
oom en tante, toevallig ongehuwd,
die het kind een harmonieus opvoe
dingsklimaat kunnen bieden?
Overigens wordt er in het program
niet uitgesproken, dat het gezin het
beste milieu is voor opvoeding en
vorming van kinderen. Heel vaag
staat er: „het CDA acht mede uit
een oogpunt van opvoeding en vor
ming het gezin van bijzondere bete
kenis."
Het heeft er alle schijn van, dat de
bewuste passages in het program de
vrucht zijn van een compromis,
waarbij de commlssie-Kremers, om
de vrede in eigen huis te bewaren,
halt heeft gehouden ergens tussen
de hoeksteen en de volledige gelijk
schakeling in. In dat geval, denk je
dan, zal er in de commissie wel flink
slag zijn geleverd.
Voor zover we konden nagaan, is
daarvan echter geen sprake ge
weest. „Er is eigenlijk heel weinig
over gesproken," aldus een bron in
de commissie. Op de ontwerp-tekst
die is opgesteld door de rapporteur,
in dit geval de anti-revolutionair
Borstlap, is wel een verandering
aangebracht, maar die was niet van
wezenlijke aard.
Minister De Ruiter van Justitie
heeft vorig jaar al de redenering
doorgeprikt die de commissie volgt.
Dat gebeurde in het Kamerdebat
over pleeggezinnen. Op de vraag
van een bezorgd CDA-Kamerlid of
het de bedoeling was, dat voortaan
ook ongehuwde paren een pleeg
kind konden opnemen, antwoordde
de minister dat dat niet het criteri
um was.
Hij maakte duidelijk, dat doorslag
gevend was dat het kind terecht zou
komen in een milieu waar het zou
kunnen rekenen op liefde en gebor
genheid. Met andere woorden: de
burgerlijke staat van het pleeggezin
is van ondergeschikt belang.
Een lid van de commissie-Kremers,
geconfronteerd met deze opvatting
van De Ruiter: „Ja, wij hebben een
tussenstandpunt Ingenomen." Het
commissielid voegt eraan toe: „En
wij zijn ook niet zover gegaan als de
CDA-vrouwen in hun rapport."
In dit geruchtmakende rapport
over het gezin wordt een gezinsbe
leid bepleit dat alle relatievormen
omvat. Hierbij is het gezin niet lan
ger een gehuwde man en vrouw en
kinderen, maar „een groep van mi
nimaal twee mensen die zich zoda
nig met elkaar verbonden voelen
dat zij hun levens te zamen willen
leven en daaraan ook een voor blij
vend bedoelde vorm willen geven".
Volgens een van de schrijfsters, me
vrouw Sleijser, is het rapport bin
nen het CDA vooral aangeslagen bij
vrouwen en jongeren. „Ik was on
langs op een spreekbeurt over dit
onderwerp. Er was twee uur uitge
trokken voor discussie, maar die
duurde nog geen kwartier. Iedereen
was het ermee eens."
Verzet komt volgens haar met name
van mannen, waarbij de partijpoli
tieke afkomst niet bepalend is. „Het
verzet, zo Je dat tegenkomt, loopt
door de drie CDA-partijen heen en
dat geldt evenzeer voor de waarde
ring."
Is zij nu tevreden met de passages
in het beginselprogram. „Ja, toch
wel. Het gaat minder ver dan ons
rapport, maar je kunt in de politiek
niet alles in een keer bereiken. Het
is een stapje vooruit." Een stapje
vooruit? Of een stapje terug? Het
heeft meer weg van een hinken op
twee benen.
DS'70 vindt de argumenten van Ien
van den Heuvel (PvdA) om de Eer
ste Kamer de rug toe te keren „bela
chelijk".
Wie de politieke verhoudingen een
beetje kent knippert dan op zijn
minst even met de ogen. Niet zozeer
vanwege de beschuldigingen op
zich, eerder vanwege de vraag waar
om DS'70 zo nodig moet.
De partij bestaat dus nog steeds,
dat is het minste wat Je kunt con
stateren. Een paar weken geleden
hebben we trouwens ook al gemerkt
dat de democratlsch-socialisten
nog aan politiek doen. De PvdA had
nog maar de schijn gewekt haar-
houdlng ten aanzien van Israël en
de PLO enigszins te wijzigen, of
DS'70 huurt krantenkolommen om
duidelijk te maken dat die partij
tenminste nog pal achter Israël
staat.
Volstrekt legitiem, daar niet van,
maar wij kunnen ons niet aan de
indruk onttrekken dat DS'70 de wat
bloedeloze partij wil aansterken
met een dosis plasma uit de Partij
van de Arbeid. Immers: er zijn wat
problemen in die partij met drie
Groningse leden en bovendien is
D8'70 ontstaan uit verontruste
PvdA-leden. Is er enig verband?
Kamerlid Nijhof, enig lid van de
ooit bloeiende fractie, ontkent:
„Geen sprake van, wij reageren op
alles wat daar aanleiding toe geeft.
We selecteren natuurlijk wel, want
anders blijf je aan de gang. Maar
het is zeker niet zo, dat we speciaal
letten op wat de PvdA doet".
Wel wordt duidelijk dat een aantal
verontruste PvdA-leden DS'70
heeft gebeld over de opstelling inza
ke de PLO. Zo van: „Doen Jullie
niks?" De advertentie die daarop
volgde bleek voldoende om tevre
denheid te oogsten. „We stijgen
licht in ledental, na fors verlies in de
maanden daarvoor".
DS'70 dus toch als bezemwagen
achter de PvdA aan. En nu maar
afwachten of de PvdA nerveus
wordt. Van der Doef, vice-voorzitter
van die partij, blijkt daar nog wei
nig last van te hebben. „DS'70 is
niet een factor in de politiek om
maar enig woord aan te besteden",
is het enige wat hij kwijt wil.
PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENTE
DEN HAAG (ANP) De officier van
justitie in Den Haag heeft gisteren in
de civiele zaak tegen de stichtingen
Carosi en Nederlands Leprafonds het
ontslag van de bestuursleden geëist.
De officier sprak zijn els uit op grond
van de resultaten van een onderzoek
werd in Juli van dit jaar afgesloten.
In juli vorig jaar besloot de recht
bank in Den Haag, op basis van een
grondig accountantsonderzoek, dat
tijdens het uitgebreide onderzoek
van de rijksaccounants, de besturen
van de stichtingen geen beheersda-
den meer mochten verrichten. Dit
gebeurde naar aanleiding van onre
gelmatigheden die een eerder ac
countantsonderzoek in de boeken
aan het licht had gebracht. Met eis
tot ontslag die nu is ingediend wil de
officier van Justitie de procedure te
gen de Wassenaarse stichtingen weer
„opstarten" en tot een eindbeslissing
brengen.
Tegen de voorzitter van de beide
stichtingen loopt ook nog een straf
zaak op vermoeden van verduiste
ring. Het gerechtelijk vooronderzoek
in die zaak is nog niet voltooid. De
officier van justitie wacht op sluiting
van het vooronderzoek voor hij bslist
over de voortzetting van de strafver
volging de voorzitter. Volgns de offi
cier gaat het om een zeer omvangrijk
vooronderzoek.
SCHIPHOL (ANP) Nederland zal
met Noorwegen overleg plegen over
het leveren van aardgas aan ons land,
nu in het Noorse deel van de Noord
zee een groot aardgasveld is ontdekt.
Minister van Aardenne van Economi
sche Zaken noemde dat overleg van
zelfsprekend. Hij antwoordde dat gis
termiddag desgevraagd op Schiphol,
na zijn aankomst van een tiendaags
bezoek aan de Nederlandse Antillen.
De minister reageerde daarmee op
vragen die de Kamerfractie van
D '66, gisterochtend had gesteld.
Volgens de bewindsman zal Noorwe
gen wel een voorzichtige houding
kunnen aannemen ten aanzien van
export van dat gas.
AMSTERDAM (ANP) Het bestuur
van de Nederlandse Vereniging van
Journalisten heeft gisteren besloten
het onderhandelingsresultaat van de
CAO voor dagbladjournalisten niet
goed te keuren. Het NVJ-bestuur
heeft dit besluit genomen op grond
van de resultaten van een enquête
onder de leden-dagbladjournalisten,
waaruit is gebleken, dat een meerder
heid van de leden het onderhande
lingsresultaat afwijst. Ook herope
ning van de onderhandelingen waar
bij uitsluitend verschuivingen zou
den kunnen worden aangebracht,
waartoe de NDP (Nederlandse Dag
blad Pers), de werkgevers, zij het met
tegenzin, zich bereid had verklaard,
wordt afgewezen.
Hoeveel zakgeld krijgen tieners
en wat doen ze er mee? Twee van
hen, die zelf op een middelbare
school zitten, en een onderwijze
res stelden daar elk op hun eigen
school een onderzoekje naar in.
Hun bevindingen staan afge
drukt in het septembernummer
van het feministisch maandblad
Opzij.
Twee dingen springen er uit: er
zijn Jongens die veel zakgeld krij
gen, en er zijn er die het met
minder moeten doen, maar voor
de meisjes ligt dat precies zo. En
verder vinden ze zo goed als alle
maal dat Je voor jezelf moet beta
len als je een keer met een vriend
je of vriendinnetje uitgaat of dat
Je het om en om moet doen. Ook
een beetje unisex dus, net als
spijkerbroeken en schoenen.
Waarin ze evenmin verschillen: of
ze op een atheneum of lts zitten,
ze geven hun geld allemaal aan
hetzelfde soort dingen uit. Tie-
nerdingen: snoep, platen, ca
deautjes, drinken, make-up, en
(soms stiekem) sigaretten. Hun
zakgeld varieert van drie tot vijf
gulden per week met uitschieters
tot een tientje per week. Eén jon
gen zegt niets te krijgen, een an
dere. ook 14 jaar, één gulden in de
week, maar die heeft er een kran
tenwijk bij. Een twaalfjarige
helpt zijn vader in de garage en
verdient daar zelf zijn zakgeld
35 per week) mee.
Opvallend is, dat de kinderen
met de kleinste bedragen vaak
het spaarzaamst zijn en voor de
duurste dingen sparen. Een elfja
rige jongen is zuinig bij het gieri
ge af: „Ik krijg drie gulden zak
geld per week. Ik spaar het alle
maal op voor een auto. Ik ga
nooit uit en trakteer nooit vriend
jes of vriendinnetjes, want al
mijn geld gaat in de spaarpot".
Een meisje van veertien 4,50
per week) spaart voor een vakan
tie naar Engeland; een jongen
van dertien (ƒ3) legt zijn batig
saldo weg voor een elektrische
boor en een frasemachine; een
meisje van veertien spaart van
haar 4 per week voor een radio
en lange broeken, een meisje van
dertien 15 per maand) spaart
voor een racefiets. Een ander der
tienjarig meisje koopt van haar
tientje per maand „leuke dingen"
en „ook spaar ik, voor later, voor
de huishouding". Een jongen van
veertien lijkt buitengewoon be
voorrecht te zijn vergeleken met
zijn leeftijdgenoten: hij krijgt
175 per maand, „maar ik moet
daar alles van doen. Kleren ko
pen en mijn vioollessen betalen
en ga maar door". Typisch een
jongen die gewend is er een soort
huishoudboekje op na te houden,
en hij spaart dan ook onderde-
hand al „voor later".
Niet sparen komt natuurlijk ook
voor, al doen de meesten er wel
aan. Een meisje van veertien 4
per week) spaart nooit. Een leef
tijdgenootje zegt: „Ik krijg 25
piek per maand. Daar koop ik
sigaretten van, bladen, sieraden
en make-up. Ik spaar het nooit
op". Een even oud meisje spaart
evenmin van haar wekelijkse
tientje: „Ik zou niet weten waar
voor". Een ander, ook veertienja
rig meisje, krijgt vijf gulden per
week en spaart het allemaal op:
„Waarvoor? Weet ik veel!"
Er is er maar één, een vijftienjari
ge Jongen, die vindt dat hij niet
genoeg zakgeld heeft: „Ik krijg
7,50 per week. Dat is te weinig,
want ik geef altijd alles uit aan
elektronica en modelbouw. Ik
kom altijd geld tekort en sparen
kan ik dus nooit".
„Een baaidag kan snel ontaarden
in een Baaidag" (schrijft hoofdre
dacteur L. Hartog van EO's om-
roepgids Visie in zijn blad).
Dit is een première: de eerste
demonstratie die een Parljze-
naar in de straten van tljn stad
geeft op een zelf gefabriceerd
nieuw soort vehikel. Het ding
houdt het midden tussen een
vierwielige autoped en een ge
motoriseerde schaatsplank en
loopt vijftien kilometer per uur.
De Parijzenaar is begonnen met
een schaatsplank en heeft er al
les op en aan gemaakt wat hij
nodig of gewoon leuk vond. De
propellers achterop zijn er meer
voor de lol opgezet.
Ze hadden er makkelijk een paar
in hun zak kunnen steken, maar
zo zijn de inwoners van Zwitser-
lands hoofdstad Bem niet. Toen
er honderd briefjes van honderd
Zwitserse franken voor het grij
pen op straat dwarrelden, raap
ten ze die wel op, maar brachten
ze eerlijk naar de bank terug
waar ze net gestolen waren. Een
overvaller had de tienduizend
franken kort tevoren op vanzelf
sprekend oneerlijke wijze in zijn
bezit gekregen. Hij vluchtte met
zijn buit het gebouw uit, maar
verloor alles al op de stoep. Voor
bijgangers pakten niet de dief,
maar de bankbiljetten en gaven
ze zonder uitzondering direct te
rug aan de bank. Prompt plaat
ste de dankbare bankdlrectie een
advertentie in een veelgelezen
plaatselijke krant, waarin ze de
bevolking van de stad prees voor
haar „beleefdheid, eerlijkheid en
sterke geest".
Wie een broodje van ruim drie
meter zelf wil bakken en vullen,
moet er. behalve de nodige pak
ken meel, minstens veertig kilo
leverworst in verwerken, vijftig
kilo ham. twintig kilo salami,
evenveel kip, nog eens zoveel an
dere vleessoorten, dertig kilo
kaas, vijftien kilo boter, enorme
hoeveelheden slaatjes en idem
saus plus een paar duizend plak
jes tomaat. Natuurlijk is nie
mand zo gek om dat te doen,
maar in Peeks kill, in de Ameri
kaanse staat New York, hebben
ze zich er met z'n vijfentwintigen
op geworepen, omdat ze op hun
jaarlijkse kookkunst-festival de
grootste sandwich ter wereld wil
len presenteren. Toen het zaakje
na vier uur hard werken klaar
was, is het reuzebroodje onmid
dellijk in plakken gesneden, die
voor een dollar per stuk verkocht
werden en er in gingen als koek.
Een plaatselijk gezondheidscen
trum is dankzij het baksel zesdui
zend dollar rijker geworden.
Voor de televisie heeft violiste
Vera Beths niet veel goede woor
den over. Klassieke muziek op
dit medium vindt ze „nog altijd
beneden peil", zoals ze onlangs in
het omroepblad Veronica zei.
Een quiz is het niet volgens haar,
en een geromantiseerde serie
over Chopin of Strauss al hele
maal niet. „Ik wordt ook heel
verdrietig van filmpjes waarbij
een witte vleugel in een groene
wei te zien is. Daar zit dan een
mevrouw met een lange Jurk ach
ter te spelen. Daar word Je toch
niet goed van? Wie heeft er nu
een vleugel op zijn welland? Het
beste zou zijn als zo'n Instrument
met mevrouw en al in de drassige
grond wegzakte". Overigens be
kent ze zelf ook niet te weten hoe
zo'n klassiek programma er dan
wèl uit zou moeten zien. Wel weet
ze dat ze het Nederlandse toneel
evenmin met droge ogen kan
aanzien: „Die mensen doen alle
maal zo raar, ze praten gek. Dat
hebben ze denk ik op de toneel
school geleerd, want ik ken een
paar acteurs en actrices, nou, die
doen privé heel normaal, maar
zodra ze in een stuk spelen gaan
ze gek doen. Ze zouden allemaal
op een nascholingscursus moe
ten om die dingen weer af te
leren".
Fed Emmer, welbekend en
meestal wel gebruind nieuwsle
zer, doet meer dan het NOS-Jour
naal presenteren. Aan Televizier
vertelde hij, dat hij al een paar
Jaar Engels studeert en daarin
inmiddels zo ver gevorderd is, dat
hij een kort verhaal in die taal
heeft geschreven. Een goed ver
haal blijkbaar ook over de Am
sterdamse studentenwereld anno
1079 want de BBC World Servi
ce zendt het niet minder dan vier
maal uit
