Loongo|f als in havens zou helft
van winsten en defensie opslokken
Tekening van een lezer
Trouw Commentaar
wie kan zo'n pil in bed lezen?
Signaal voor stakers (1)
nj ignaal voor stakers (2)
Demonstratie tegen inkrimpplan Pais
Elke gulden loonsverhoging kost overheid 82 cent
MANNE, de HAYF éAAT
toto
japan rouwt
arturo
zonnebloemolie
IIJDAG 7 SEPTEMBER 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
is de afgelopen dagen in deze
blom geen blijk gegeven van eni-
sympathie met het doel dat de
[akers in de havens voor ogen
bat Dat betekent nog niet dat
fjj werknemers in goedlopende
Jrdrijven niet zouden gunnen dat
f in hun inkomen meeprofiteren
de bedrijfsresultaten. E ven
ijn hebben wij reden werknemers
i in de haven, waar zwaar werk
jrdt verricht onder minder gun-
omstandigheden vergeleken
jet bijvoorbeeld kantoorwerk, te
Jjsgunnen dat hun beloning de
jomende jaren wordt opgetrokken
l verhouding tot kantoor functies.
zichzelf misgunnen wij de ha-
mstakers niets.
wat het ons onmogelijk
ikt een greintje sympathie op te
jngen voor de stakers, is het feit
X at zij zich tot nu toe blind houden
ir de gevolgen van hetgeen zij
•agen. De forse loonstijging in de
iven-cao, tot stand gekomen on-
r druk van de Rotterdamse sta-
»rs, houdt een onmiskenbaar risi-
in voor de werkgelegenheid in
t haven in Amsterdam en mis-
qJ hien ook wel voor een aantal van
gijr Rotterdamse havenbedrijven,
het aar dat schijnt de stakingsleiders
se* iud te laten. Als straks hun hoge-
loon moet worden betaald met
ts°iinder werkgelegenheid voor een
mtal collega's, schijnt hun enige
actie te kunnen zijn: ons een
rtnj
zorg. wij hebben de ooet voo*
onszelf binnen.
Hetzelfde geldt voor de onwil bij
de stakingsleiders en hun mede
standers, onder ogen te zien dat
inwilliging van hun eisen gevolger
kan hebben voor vergelijkbare
loonstijgingen in andere sectoren
waar het ook niet zo slecht gaat.
Het zou dan al gauw onmogelijk
kunnen worden de sociale uitke
ringen in de pas te laten blijven
lopen met de loonstijging. Mis
schien willen de stakers ook wel
dat de uitkeringstrekkers in inko
men achterblijven. Het is hun goed
recht zo'n standpunt te huldigen,
en zij mogen dan de gezamenlijke
organisaties van werkgevers aan
hun zijde weten.
Wat ons echter steekt is dat wij
niet weten of de stakers deze con
sequentie voor de medeburgers
met een sociale uitkering hebben
ingecalculeerd. We weten het niet,
want de stakers en hun leiders
laten zich niet over deze mogelijke
consequenties uit. Zij beschouwen
het niet als hun zaak. Zij denken
wij kunnen het niet anders zien
uitsluitend aan zichzelf en hun
portemonnee. Het is dit ten top
gestegen egoïsme dat het ons on
mogelijk maakt ook maar de ge
ringste sympathie te hebben met
de inzet van deze wilde staking
irbl
hen en wilde staking zal het ook blij-
e men, w&hneer de stakers hun actie
aai iet beëindigen. Het bestuur van
JJj p vervoersbonden van de FNV
tze, ceft, tegen de zin van bestuursle-
en uit de groep havens binnen de
inf and, het met de werkgevers be-
ikte principe-akkoord voor een
we haven-cao goedgekeurd,
rolgens heeft gisteren de fede-
Itieraad van vervoersbonden, het
tgste orgaan binnen de bond,
ch over de kwestie gebogen, en
i een emotionele discussie zich in
terweldigende meerderheid 58
Igen zeven stemmen opgesteld
i filter het bondsbestuur. Slechts
[ven raadsleden, allen afkomstig
de groep havens, stemden te-
in het bestuursbeleid.
li] vinden deze uitslag van de
Kgadering van het hoogste or
kaan van de vervoersbonden FNV
onder bemoedigend. Vooral
Inwege de argumenten waarmee
lorzitter Schroër van de bond het
stuursbeleid had verdedigd
•ordat er werd gestemd. Schroër
:es immers juist op de conse-
lenties van een te sterke loonstij-
ing, met name voor de werkgele-
jenheid, ook in de havens zelf.
stakers zijn, voor zover zij lid
jjn van de FNV-bonden, nu ge-.
heel alleen komen te staan met
hun actie. Zij hebben van hun
bond geen enkele steun meer te
verwachten, zeker niet zo lang de
uitslag van het referendum dat het
bondsbestuur onder de leden in de
haven houdt over het CAO-ak-
koord, nog niet binnen is. En het
bondsbestuur heeft er volop ver
trouwen in dat dit referendum,
waarin de leden geheim en zonder
intimidatie van stakingscomités
hun mening kunnen geven, een
meerderheid voor goedkeuring
van de CAO zal opleveren.
De stakers en de kaderleden van
de FNV-bonden in de haven ver
wijten de laatste dagen veelvuldig
het bondsbestuur dat het een on
juiste koers vaart en onvoldoende
voeling heeft met de achterban.
Het moet toch een signaal zijn
voor deze bondsleden, dat nie
mand in de federatieraad buiten de
kring van de havenleden het met
hen eens is. Niemand uit de kring
van chauffeurs, spoorwegperso
neel, scheepvaartpersoneel en
luchtvaartpersoneel blijkt de kri
tiek op het bondsbestuur te willen
delen. Dit moet een signaal zijn
voor de stakende bondsleden zich
af te vragen of werkelijk zij alleen
gelijk hebben en hun hele bond
ongelijk.
HAAG (ANP) Meer dan twee-
nd docenten en studenten van
9 kdagogische academies en oplet-
Ingsinstituten voor kleuterleidsters
jpuden vandaag in Utrecht een de
monstratieve bijeenkomst.
rkefj protesteren tegen de plannen van
ter Pais van onderwijs om het
ital opleidingsinstituten in te
pen van 135 tot 24, die dan ge-
Ideld meer dan 1200 studenten tel-
De pedagoge mevrouw prof drs
Bladergroen zal een van de spre-
zijn en wijzen op de nadelen van
vergroting en centralisatie.
rimping van het aantal oplei-
igsinstituten was al langer in dls-
ssie en in de pen. Overleg leidde tot
door Johan van Workum
DEN HAAG De stakers in Rotterdam lijken zich weinig te
bekommeren over de vraag wie hun iorse looneisen moet
betalen. De bedrijven in de haven maken volgens hen winsten
genoeg. En voor de communistisch geïnspireerden onder hen
zijn er natuurlijk altijd nog de grote concerns en de defensie
als onuitputtelijke financieringsbron.
Zonder twijfel kom Je met de geza-
menlijke bedrijfswinsten en de uitga
ven voor defensie een heel eind. Om
precies te zijn: twee jaar. Als alle
werkgevers ln Nederland het voor
beeld van hun collega-ondernemers
ln de haven zouden volgen, en hun
personeel vier procent (de 28,50 per
week in de haven) loonsverhogingen
geven, dan kan ln twee achtereenvol
gende jaren zo'n loongolf worden toe
gepast. en dan is nagenoeg alle geld
uit bedrijfswinsten op, evenals de ge
hele defensiebegroting. Nederland
zou dan dus gewoon geen defensie
meer hebben, en ook geen enkel be
drijf meer dat nog winst maakt, dan
wel sommige bedrijven zouden nog
winst maken, maar andere even grote
verliezen.
Berekening
Sommige mensen kunnen zich moei
lijk een voorstelling maken van de
grootheden van de zaken waarover zij
praten en stakingsleiders maken
daar dankbaar gebruik van. Daarom
even een snelle en ruwe rekensom.
In de miljoenennota van september
1978 werd de totale winst van de
gezamenlijke ondernemingen van
Nederland voor 1979 geraamd op 22,1
miljard gulden. Daarvan gaat 10,6
miljard naar de belastingen (48 pro- KODDGliflQ
cent), zodat de gezamenlijke bedrij- a
ven een netto winst van 11,5 miljard
overhouden. Dat is het eerste cijfer
om te onthouden.
gulden ls 5.4 miljard. Dat zou de
haven-CAO dus kosten voor de geza
menlijke bedrijven als die CAO voor
elke werknemer zou gelden. Twee zul
ke golven kosten 10,8 miljard, en
daaarvan gaat 10,6 miljard naar de
belastingen (48 procent), zodat de ge
zamenlijke bedrijven een netto winst
van 11,5 miljard overhouden. Dat ls
het eerste cijfer om te onthouden.
Voorts geven de Nederlandse bedrij-,
ven aan Ionen dit jaar uit raming
van het Centraal Planbureau van
april dit jaar het ronde bedrag van
135 miljard gulden. Volgens deskun
digen van de vervoersbonden komt
de 28,50 per week. die de havenarbei
ders bruto kunnen krijgen bovenop
hetgeen ln FNV-verband als looneis
voor 1979 was afgesproken, overeen
met vier procent loonsverhoging. Vier
procent van 135 miljard gulden ls 5,4
miljard. Dat zou de haven-CAO dus
kosten voor de gezamenlijke bedrij
ven als die CAO voor elke werknemer
zou gelden. Zo'n loongolfje kost dus
de lieve duit van 5,4 miljard gulden.
Twee zulke golven kosten 10,8 mil
jard. en dan ls er van de gezamenlijke
netto winsten van 1979 11,5 miljard
nog niet 700 miljoen gulden over.
Niet eens meer genoeg voor een der
de, heel klein minl-loongolfje.
Jan van Eldik, CAO-onderhandelaar van dc vervoersbonden FNV, Jan Schoër (voorzitter)
en Nico Sannes (districtbestuurder Rotterdam) beraden zich tijdens de extra vergadering in
Utrecht van de federatieraad van de vervoersbonden ovèr de staking in Rotterdam en de
houding van het centraal groepsbestuur havens.
Voorts geven de Nederlandse bedrij
ven aan lonen dit Jaar uit raming
van het Centraal Planbureau van
april dit Jaar het ronde bedrag van
135 miljard gulden. Volgens deskun
digen van de vervoersbonden komt
de 28,50 gulden per week. die de
havenarbeiders bruto kunnen krijgen
boven op hetgeen in FNV-verband als
looneis voor 1979 was afgesproken,
overeen met vier procent loonsverho
ging. Vier procent van 135 miljard
Zo'n loongolf kost echter niet alleen
de bedrijven geld. maar ook de over
heid. Dat komt doordat de sociale
uitkeringen en de salarissen van
ambtenaren zijn gekoppeld aan de
loonstijging in het bedrijfsleven. Elk
procent loonstijging kost overheid en
sociale fondsen 1,1 miljard gulden
voor de verlichte automatische ver
hoging van salarissen van overheids
personeel en uitkeringen. Een loon
golf van vier procent kost dus 4,4
miljard, en twee zulke loongolven 8,8
miljard. En ziedaar, ook hier blijkt
onze financieringsbron net toerei
kend. De defensiebegroting voor 1979
bedraagt namelijk 9.5 miljard gulden.
Ook hier nog 700 miljoen over. Ten
minste, wanneer je er van uitgaat dat
al die werkloze militairen geen uitke
ringen hoeven te ontvangen, want
anders valt er op de defensiebegro
ting niet veel weg te halen, want
zeker tweederde van de 9.5 miljard
gulden zijn loonlasten.
Bovendien zijn we er maar even van
uit gegaan dat de bedrijven, ondanks
de aanslag op hun wisten, rustig blij-
,ven doordraaien. Want als ze sluiten,
zal het leger werklozen zo hard groei-
en dat die overgebleven 700 miljoen Q6K
gulden uit de defensiepot als sneeuw
voor de zon zullen smelten vanwege
de noodzakelijke uitkeringen aan die
nieuwe werklozen.
Nu hebben we het steeds gehad over
de 28,50 gulden bruto per week die de
havenwerkgevers bereid zijn te ge
ven. De stakers in Rotterdam willen
echter dertig gulden netto. Maar geen
nood. ook dat is nog net mogelijk.
Een enkele loongolf van dertig gul
den netto voor ledereen valt waar
schijnlijk nog Juist te financieren uit
de gezamenlijke pot van bedrijfswin
sten en defensie. De kazernes hebben
dan twaalf maanden de tijd om ach
tereenvolgens hun poorten voorgoed
te sluiten, en de bedrijven zullen vol
gend jaar september ongetwijfeld dat
voorbeeld volgen.
Tekeningen. bt| voorkeur m liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury pohtieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzi|de
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
een voorstel het aantal tot 67, met
gemiddeld 470 studenten, terug te
brengen en evenwichtig over het land
te spreiden. Zonder overleg heeft mi
nister Pais thans zijn plannen gepre
senteerd en die gaan aanmerkelijk
verder dan na uitgebreide studie wen
selijk wordt geacht, aldus de Neder
landse Federatie van Onderwijsvak
organisaties.
De federatie legt er de nadruk op dat
een intensieve relatie noodzakelijk is
tussen de opleidingen en de basis
scholen. Daardoor kan er een betere
samenhang komen tussen opleiding,
schoolpraktijk en nascholing. De op
leidingen moeten model staan voor
de basisschool, stelt zij. Dit kan al
leen bij niet te grote instituten.
2iC uw KfcANT",
Natuurlijk begrijpt iedereen dat dit
te gek ls om over na te denken. Daar
om haasten politici en deskundigen
van vakbeweging en ondernemers
zich te verklaren, dat zij geen reden
zien om een loongolf naar voorbeeld
van de havens te vrezen, en dat het
effect voor de overheidsuitgaven (uit
keringen. ambtenaren) niet veel voor
stelt, zo lang de 28.50 gulden beperkt
blijft tot de havens. Maar diezelfde
politici en deskundigen vinden ook
dat ln bedrijven en bedrijfstakken
die goed draaien, best hogere lonen
zouden mogen worden gegeven. De
vakbeweging zou dan het beleid van
eenzelfde gematigde loonontwikke
ling over de hele linie moeten los
laten.
Er is best wat te zeggen voor deze
gedachte. De sociale onrust in de
vleesbedrijven en de havens heeft
deze nazomer aangetoond dat het dit
jaar niet mogelijk bleek het beleid
van dezelfde lage looneis te handha
ven in bedrijven die meer kunnen
betalen. Toegegeven aan deze druk
vanuit „de markt" zou sociale onrust
stelling volgend Jaar kunnen voorko
men, terwijl de betrokken bedrijven
niet direct met sluiting worden be
dreigd.
Het is echter maar net hoe ver Je
hierin wilt gaan. Wanneer een zo forse
loonsverhoging van 28,50 gulden al
leen zou worden toegepast in de helft
van de bedrijven die er het beste
voorstaan, zou het in onze rekensom
niet vee! veranderen. Je zou dan een
degelijk loonbeleid geen twee maar
vier Jaar achtereen kunnen volhou
den voordat de wlnstpot is uitgeput
en het rijk een bedrag ter grootte van
de defensiebegroting heeft moeten
spenderen aan de gevolgen van zo'n
loonbeleid. Twee Jaar uitstel van exe
cutie dus, en anders niet.
325 arbeidsplaatsen
De politici die denken dat het wel
meevalt met de gevolgen van de ha
ven-CAO voor de doorwerking op uit
keringen en salarissen van overheids
personeel, vergissen zich schromelijk
in de cijfers. Elke gulden meer loon.
die ergens ln het land aan een werk
nemer in het bedrijfsleven wordt uit
betaald of het nu prijscompensatie
is of ..initieel" verzwaart voor de
overheid de kosten van uitkeringen
en overheidspersoneel met 82 cent.
28.50 gulden per week is 1482 gulden
per Jaar. Er zijn 16.000 havenwerkne
mers. Samen maakt dat 23,7 miljoen
gulden hogere loonkosten voor reke
ning van de gezamenlijke havenbe
drijven in Rotterdam en Amsterdam.
Daarnaast komt voor rekening van
de overheid en sociale fondsen 23.7
miljoen keer 82 cent. dat is 19,4 mil
joen gulden per jaar. Dat zijn dan dus
de kosten van de doorwerking van
deze door de stakers verworpen
haven-CAO. En dan laten we de mil
joenen directe kosten in de vorm van
inkomstenderving bij havenbedrij
ven en gemeente Rotterdam maar
buiten beschouwing.
Toegegeven, 19,4 miljoen gulden valt
totaal in het niet bij de 190 miljard
(190 000 miljoen), die overheid en so
ciale fondsen per Jaar totaal uitge
ven. Maar evenzogoed was 19.4 mil
joen gulden ook voldoende geweest
om blijvend 325 arbeidsplaatsen te
scheppen in de overheidssector. En
over heel wat kleinere aantallen ma
ken veel Kamerleden zich regelmatig
druk wanneer bedrijven in financiële
nood komen en bij de overheid aan
kloppen.
In Rotterdam staakten de afgelopen
dagen zo'n acht- tot tienduizend
werknemers voor meer loon In Rot
terdam wonen 100.000 medeburgers
die zijn aangewezen op een uitkering
van de sociale dienst. Dat is een zesde
van de Rotterdamse bevolking. Zij
moeten leven van wat wordt be
schouwd als het sociale minimum, en
dat is aanmerkelijk minder dan veel
an de stakers verdienen. In dit getal
van 100.000 zijn nog niet eens begre
pen de ettelijke duizenden Rotter
dammers en hun gezinsleden die kor
ter dan een half Jaar werkloos
(WW'ers), of langdurig arbeidsonge
schikt (WAO'ers) zijn. Al hun uitke
ringen zullen vrijwel zeker niet wel-
vaarts- of waardevast gehouden kun
nen worden wanneer de werknemers
ln de andere goeddraaiende bedrij
en van Nederland het voorbeeld van
hun collega's in de Rotterdamse ha-
en zouden volgen. De koppeling van
de uitkeringen aan de lonen staat
thans meer onder druk dan ooit.
Hij draait alweer, de film „Ge
jaagd door de wind". En hij zal
nog wel eens terugkomen ook,
zoals dat met zulke onverwoest
bare verhalen gaat. Hoe lang
heeft de film indertijd wel niet
gedraaid, toen ie pas uit was?
Vele weken lang dromden de kij
kers naar de bioscoop om de dub
beldikke film te zien. Net zoals
het gelijknamige boek van Mar
garet Mitchell door de Jaren heen
gevréten is. Zo schreef het al in
1936 en het werd een ongehoord
succes. Een spannende roman,
met alle Ingrediënten die zo'n
boek voor de liefhebber van het
genre tot een bestseller maken:
oorlog en vrede, liefde en haat,
intriges en verregaande goed
heid. alles draaiend om die ene
hoofdpersoon, de jonge vrouw
Scarlet O'Hara.
De roman bestaat eigenlijk uit
drie boeken, die nauwelijks los
van elkaar te lezen zijn. Vuur
over land. Als een vlam ln de
storm en Het zaad ontkiemt, ze
horen onverbrekelijk bij elkaar.
Overal ter wereld werd en wordt
de roman gretig gelezen. Alleen
al in ons land zijn er éénentwintig
drukken van verschenen, en wie
denkt dat het daarmee wel beke
ken is. zit er naast: zojuist is de
22ste Nederlandse uitgave ver
schenen. een corpulente paper
back van niet minder dan 784
bladzijden met alle drie de delen
bij elkaar, wat neerkomt op ruim
drie cent per pagina, want de
boekhandelaar vraagt er ƒ24,50
voor. Dat het 't meest verkochte
boek ter wereld zou zijn op de
bijbel na. valt ernstig te betwijfe
len; de uitgever (Zuid-Holland-
sche Uitgeverij) zet dan ook voor
zichtig „misschien" voor deze
mededeling.
Een echt ouderwets boek en dat
kan ook niet anders. Een boek
van meer dan veertig jaar gele
den is natuurlijk ouderwets, daar
kom je niet onderuit. Bovendien
gaat het over mensen die nog
veel langer geleden leefden, tij
dens de Amerikaanse burgerloor-
log, over kolonisten die het voort
durend met de „Yankees" aan de
stok hadden. Het „ik heb je lief'
is niet van de lucht. Zo ging dat
in die tijd toen alle vrouwen nog
met rokken tot op de grond lie
pen en door man of minnaar iet
wat neerbuigend met „lieve
kind" werden aangesproken. Fe
ministen waren er dan ook nog
niet. De lichte neiging daartoe
werd zelfs door de vrouwen zelf
de kop ingedrukt. De grootmoe
der van de hoofdpersoon Scarlett
O'Hara, die als kind haar ouders.
broers en zusjes door Indianen
heeft zien scalperen en sindsdien
nergens meer bang voor kan zijn,
zegt bijvoorbeeld (op bladzijde
320 van deze dikke roman) tegen
haar kleindochter: „Dat niet
bang zijn heeft mij in een hele
boel moeilijkheden gebracht en
een hoop geluk gekost. Het is de
bedoeling van God geweest, dat
vrouwen schuchtere, angstige
wezens zouden zijn, en er is iets
onnatuurlijks aan een vrouw die
niet bang ls. 8carlett, bewaar al
tijd iets om angst voor te hebben,
precies zoals Je iets moet bewa
ren om lief te hebben."
Een „aantrekkelijke paperback
editie" noemt de uitgever het,
een tikkeltje overdreven, want
een boek zonder enige illustratie
met alleen tegen de achthonderd
dicht bedrukte, grijze pagina's is
zo aantrekkelijk niet. Voor men
sen die niet zo goed meer zien zal
het zeker moeilijk leesbaar zijn.
Een „bed-boek" kun Je het ook
bepaald niet noemen, ook al
leent het verhaal zich uitstekend
voor de late uurtjes. Het ligt ook
niet aan de uitgave, want on
danks de eenvoudige uitvoering
en de zwaarte zit het tamelijk
stevig in elkaar. Maar wie kan
zo'n pil in bed lezen?
Het kan nog lang duren voor
Toto zijn bestemming vindt. Het
diertje, een baby-gorilla van
nauwelijks zeven pond, wacht in
quarantaine op Londen Airport
af wat er over hem beslist wordt.
Toto was op weg naar Japan,
maar op het vliegveld van Lon
den mocht hij niet verder. Om
dat gorilla's tot de bedreigde en
zodoende beschermde diersoor
ten horen, wil men daar eerst
precies weten of Toto niet dwars
tegen alle afspraken in verhan
deld wordt. Het kleine aapje is
dus duidelijk het kind van de
rekening. Er wordt goed voor
hem gezorgd, dat wel, maar
voorlopig slijt de baby, in war
me kleertjes gestoken, zijn prille
dagen in eenzaamheid op het
Londense vliegveld.
Met de spontane toeloop naar de
geblindeerde kooi van de pas ge
storven reuzenpanda Lan Lan. in
de dierentuin van Tokio, is de
rouw om het dode dier niet afge
lopen. Nog zeker een volle dag
zijn rijen grote en kleine mensen
langs de kooi van Lan Lan ge-
schuiveld. Er werd veel gehuild,
kinderen droegen pandapoppen
en ouderen vaak een rouwband.
Allemaal hadden ze iets bij zich:
fruit, bloemen, andere cadeaus of
briefjes met meelevende woor
den en gebeden Aan Lan Lans
partner Kang is dat alles niet
ongemerkt voorbij gegaan. Van
tijd tot tijd strekt hï) zich op de
achterpoten en probeert een blik
in de nu lege kool van zijn vrien
din te werpen. „Kang Kang is
diep van Lans dood onder de
Indruk." zeggen de mensen van
de dierentuin „Hij weigert zelfs
te eten." Inmiddels hebben de
Chinese autoriteiten al toegezegd
te zullen uitkijken naar een
nieuw vrouwtje voor Kang Kang
Arturo was een beroemdheid ln
Chicago. De baas van deze veel
talige papegaai hij spreekt per
fecte zinnetjes in Spaans. Ita
liaans. Engels en Duits had
hem al voor een kleine driedui
zend gulden kunnen verkopen,
maar heeft het nooit gedaan; ui
teraard wilde hij zijn huisdier
niet kwijt, ook als het geen talen
wonder geweest was. Tot voort
kort leek het er op dat hij Arturo
toch kwijt was en iedereen in zijn
omgeving sprak al ln de verleden
tijd over het dier. Een 31-Jarige
vrouw die bij hoog en laag vol
houdt dat Arturo's baas jaren
geleden haar hond gestolen
heeft, had de papegaai ontvoerd
en toen de politie haar onder
vroeg. had ze verteld dat ze het
dier uit nijd gedood en gebraden
had en het als extraatje aan haar
grootmoeder van 96 had opge
voerd. Van het opgediste verhaal
bleek gelukkig niet* waar. de pa
pegaai is ongedeerd, maar een
beetje ln de war, en zal nog wel
een tijdje onsamenhangende zin
netjes ln allerlei talen door elkaar
blijven babbelen.
8inds de een of andere Zuidafri-
kaanse deskundige over zonne
bloemolie als „benzine" voor
landbouwtrekkers heeft gespro
ken. zijn de boeren daar door het
dolle heen De man voorspelde
dat de boeren hun dieseltractors
op zonnebloemolie konden laten
lopen, als ze maar tien procent
van hun landerijen met zonne
bloemen zouden bebouwen De
boeren hebben nu zoveel zonne
bloemzaad Ingekocht, dat minis
ter van landbouw Hendrik
Schoeman de enthousiastelingen
heeft moeten afremmen. Hij
heeft de landbouwers gevraagd
er mee op te houden, omdat zon
nebloemolie veel te duur zou zijn
als vervangingsmiddel van de ge
bruikelijke olie Jaarlijks heeft
Zuid-Afrika ongeveer een half
miljoen ton zonnebloemolie no
dig voor eigen gebruik, maar in
middels ziet het er naar uit dat de
oogst ditmaal drie keer zo hoog
zal zijn.
Geld over Het personeel
van het vliegveld van Istanboel
bofte: een rijke Italiaanse toerist,
op weg naar huis. verdeelde de
achthonderd gulden die hij over
gehouden had. onder hen. omdat
hij had gehoord dat hij het Turk
se geld toch niet ln Italiaanse
biljetten kon omwisselen
Geen plaats Een Britse za
kenman met aktentas, paraplu
en ongetwijfeld bolhoed, heeft
twintig mlmuten op de rails geze
ten. zodat de trein naar Londen
niet kon doorrijden. Zijn motief:
hij had een kaartje eerste klas.
maar er was geen plaats meer
