Greetje Kauffeld
zingt nu pas echt
WEERZIEN
Tekening van een lezer
rouw
Commentaar
Neem die tijger achterop!
Snel Esso-tijgerjack: f 12,50.
het valt wel mee met 't milieu
kerkgelegenheid in onderwijs (1)
erkgelegenheid in onderwijs (2)
lichting moet geld teruggeven
Mobilofoon voor
alle streekbussen
beeld
weer stoom
buiten-lolly's
zachte landing
hartaanval
bENSDAG 25 JULI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
lister Pais van onderwijs heeft
ede week zijn tweede actieplan
resenteerd, waarmee hij het
jaar ruim twee en half
[ti end extra arbeidsplaatsen wil
Op zichzelf verdient dit
grote instemming. Er wordt
reeks van maatregelen aange-
digd om het zeer nijpende pro-
$m van onderwijs aan andersta-
dta aan te pakken. De gemiddel-
"a ^oepsgrootte in het kleuter- en
tc r onderwijs gaat nu eindelijk
efaag van 31 naar 30 leerlingen.
Pi
bovendien brengt het plan een
'm onaanzienlijke verlichting van
Werkloosheid in het onderwijs.
laatste jaren begint dat werk-
heidsprobleem, zoals bekend,
ikbarende vormen aan te ne-
sraard valt er over de onder-
ikundige inhoud van het actie-
te redetwisten. Zo heeft mi
er Pais kennelijk voorrang wil
geven aan het onderwijs voor
erstaligen. Maar voor hetzelfde
had hij, zoals de onderwijs
organisaties dat willen, onder
:r maatregelen kunnen nemen
toe te werken naar de toekom-
opleiding voor de nieuwe ba-
hool. Dat zou, althans volgens
onderwijs-vakorganisaties, ex-
arbeidsplaatsen hebben opgele-
I voor de huidige opleidingsin-
ïten, omdat er straks relatief
:r docenten nodig zouden zijn
nu.
angrijker is echter de vraag of
elk jaar opnieuw presenteren
actieplannen een duidelijke
rage levert aan het werkgele-
heidsprobleem in het onderwijs
de langere termijn. Het ant-
>rd daarop luidt ontkennend.
nil toe weet de minister elk
nog een redelijk aantal ar-
Isplaatsen te scheppen door
Itregelen die niet direct in de
r van de rijksbegroting liggen,
jaar betreft dat bijvoorbeeld
niet meer uitbetalen van ver
dingen aan leerkrachten voor
begeleiden van stagiaires.
HAAG/LICHTENVOORDE
Het ministerie van CRM wil
Ie Paulusstichting in het Gelder-
dchtenvoorde de twee miljoen
en die het had verleend van de
$telijke gehandicapte bewoners
investeringen mee te plegen, zo
mogelijk aan die bewoners terug-
stichting, die in Oost-Nederland
tlf gezinsvervangende tehuizen
liteert, kwam onlangs in op-
ak toen bleek dat er verkeerd
gegokt met die investeringen,
als gevolg dat de zaak financieel
;de mis te lopen. Daarbij zouden
;wee miljoen gulden van de pa
cten gevaar lopen.
'^ministerie wil nu dat het geld zo
;^dig mogelijk uit het onroerend
wordt losgemaakt om het te
;n terugstorten op de privé-re-
Ingen van de patiënten. Volgens
^Bitter J. Brouwer van het bestuur
de Pauslusstichting is men in
rn irhandeling met een grote han-
jank die zich voor het geld ga-
wil stellen.
:aak liep bij de Paulusstichting
icieel mis toen twee commerciële
:ten niet de verwachte vruchten
erpen. Het gaat om het vakantie-
mm Groot Deunk in het Aalten-
arlo en om een tuin- en kassen-
plex, de Luthe, eveneens in Aal-
Het was de bedoeling dat de
oitatie-kosten van de projecten
men, als gevolg van een sterk da
lend leerlingen-aantal. Op dit mo
ment bedraagt het totale aantal
werkloze kleuterleidsters en on
derwijzers al ruim acht en een half
duizend. En als er niets gebeurt,
zal het er straks allemaal nog veel
somberder gaan uitzien.
Een commissie heeft onlangs becij
ferd dat er bij ongewijzigd beleid
tussen nu en 1984 nog eens der
tienduizend arbeidsplaatsen in het
kleuter- en lager onderwijs zullen
verdwijnen. Tegen die achter
grond betekent het actieplan van
minister Pais een flinke tegemoet
koming aan de onderwijsgeven
den. Zeker gezien het straffe be
zuinigingsklimaat, waar het huidi
ge kabinet soms wanhopig in pro
beert koers te houden.
Maar op een gegeven moment is
de koek op en dan moet er een
politieke keuze worden gemaakt.
De onderwijs-vakorganisaties heb
ben daar al eerder op gewezen.
Daarom willen ze ook <lat de mi
nister nu eens met een samenhan
gend beleid op tafel komt, waarin
hij aangeeft welke onderwijskun
dige plannen hij voor de komende
jaren in petto heeft en wat daarvan
de consequenties zijn voor de
werkgelegenheid.
Zolang zo'n meerjaren-perspectief
er niet is, wensen zij niet te praten
over loonmatiging. Vandaar ook
dat zij een suggestie van minister
Pais om aan het eind van dit jaar af
te zien van een periodieke loons
verhoging ten behoeve van de
werkgelegenheid, hebben afgewe
zen. Zij willen garanties voor een
langere termijn. Pas dan is voor
hen inkomensmatiging bespreek
baar.
In feite ligt hier de kern van de
zaak. Daarom zou het interessant
zijn te vernemen of de bewinds
man nog eens met een eigen „con
touren-nota" op tafel komt voor
het onderwijs en voor de werkgele
genheid.
Van een onzer verslaggevers
's GRAVELAND Ze werd 39 Jaar geleden in Middelburg geboren als
Greetje Kloet, maar haar ontdekker Bep Rowold de toenmalige leider
van de Skymasters vond de naam van haar moeder beter passen bij
haar artiestenstatus. Zo werd het dus Greetje Kauffeld. En wie Greetje
Kauffeld zegt, zegt Annie de Reuver, Joop de Knegt, Corrie Brokken,
Nelly Wijsbek, Thom Kelling of Jetty Pearl. Neerlands artiestenstal van
weleer, waarvan het merendeel inmiddels volstrekt in de vergetelheid is
geraakt. Maar Greetje zingt nog steeds. Interessanter dan ooit zelfs.
Twee jaar geleden nog ver
scheen van haar een lang
speelplaat, die ze zelf een
monument in haar loopbaan
noemt. Op deze plaats een
hommage aan Clifford
Brown zingt ze een hand
vol ballades die de indruk
van een volwassen jazz-zan-
geres achterlaten. En dat is
natuurlijk wat anders dan
het vergeelde „Maantje luis
ter eens goed" of „Wat een
dag", waarmee ze in 1961 als
bakvisje deelnam aan het
Eurovisie Songfestival in
Cannes.
Betere lied
Het zal wellicht menigeen
ontgaan, maar Greetje is
nog altijd actief als zange
res. Ze heeft in de afgelopen
vijf jaar een jazzy stijl ont
wikkeld waarmee ze zich op
het betere lied werpt. Regel
matig treedt ze met een jazz
combo op in het land, in
radioprogramma's, in Duit
se televisieprogramma's en
natuurlijk met de Skymas-
'ters in het jazzcafé van Niek
Vollebregt in Laren. En na
twintig jaar zingen ontmoe
ten start en finish elkaar
weer: sinds twee jaar volgt
ze grondig zanglessen bij
Lex Karsemeijer, de „vader"
van het nu inmiddels ver
steende meisjeskoor Sweet
Sixteen.
Carrière maken is voor
Greetje Kauffeld nooit zo'n
absolute noodzaak geweest.
Jawel, in haar hoogtijdagen
toerde ze als een zelfbewuste
tante in haar eentje door
Duitsland en de Verenigde
Staten. Maar ze besefte al
gauw dat populariteit niet
zelden gepaard gaat met
eenvormingheid: vastroes
ten in een stramien dat bol
staat van tijdelijkheid. „Je
ziet het vandaag de dag toch
voortdurend. Om de haver
klap doemen nieuwe gezich
ten op en voordat je het weet
zijn ze alweer verdwenen."
Sinds ze negen jaar gele
den trouwde met Joop de
Roo, hoofd lichte muziek ra
dio bij de AVRO, heeft ze de
zaken anders aangepakt. Ze
verdeelt haar energie nu ge
lijkelijk over muziek en haar
privéleven in 's-Graveland:
met dochter Nathalie (8),
zoon Mark (6), vijf poezen,
een boxer, een papagaai, vis
sen en kippen.
Duitsland
Ze was nog maar een kind
toen ze op 1 februari 1957
ze weet het nog precies
moest voorzingen bij de
Skymasters in het toenmali
ge Flevorestaurant in Rot
terdam. Het werd „My blue
Heaven" en dat zou nog vele
malen te horen zijn in de
wekelijkse live-uitzendingen
voor de radio. Met De Zaai
ers oogstte ze succes op een
songfestival in Venetië, en
dat betekende haar door
braak in Duitsland, waar ze
vele jaren vertoefde. Ze
maakte er zo'n 25 singles en
vier langspeelplaten, maar
raakte op den duur uitgeke
ken op het niet al te fanta
sierijke repertoire dat haar
daar werd opgedrongen. Na
wat gespaard te hebben
waagde ze de stap naar
Amerika, waar ze binnen een
mum van tijd met gitarist
Oscar Neves (nu al tien jaar
bij Sergio Mendes) in een
televisieshow prijkte. Maar'
er kwam iets tussen: Joop.
Bovendien, ze had al lang de
betrekkelijkheid van een
zangcarrière ingezien. Liever
een bescheiden blijvertje
dan een reeks geforceerde
pogingen om erbij te horen,
dacht ze. Voeg daarbij nog
haar opvatting dat televisie
eigenlijk een onding is, en
het is begrijpelijk dat ze rus
tig voortkabbelde in radio
programma's. „Muziekpro
gramma's op de televisie
zijn over het algemeen niet
door de strot te krijgen,"
zegt ze bars. „Het is elk sei
zoen weer hetzelfde."
Een opleving van de radiq
dan? Greetje: „De radio
blijft voor de meeste mensen
en nu, met dochter
maar soms word ik stapel
gek van de oppervlakkig
heid van deze tijd. Niemand
lijkt nog ergens tijd voor te
hebben, alles moet vlug vlug
en een beetje genieten is er
nauwelijks nog bij." Om een
nadere uitleg gevraagd, zegt
ze: „Ik zal het proberen uit
te leggen. We hebben achter
in onze tuin een paar grote
coniferen laten weghalen.
Dat klinkt misschien be
schamend, maar daarachter
ligt een prachtig groot wei
land met koeien, paarden en
schapen. En als ik daar dan
vanmorgen zo zit, dan denk
ik: waar maakt iedereen zich
toch zo druk om? Er zijn
mijns inziens zoveel mensen
die niet eens meer een vogel
horen fluiten. Op die manier
ga je volgens mij aan de es
sentie van Je bestaan voor
bij. Je merkt het ook aan de
muziek. Het mag niet meer
eerlijk zijn. Alles klinkt zo
perfect, dat gedreun in zo'n
discotheek."
Is het werkelijk zo hopeloos?
Greetje: „Nou nee, ook weer
niet helemaal. Ik vind het
bijvoorbeeld opvallend dat
je op jazzfestivals bepaald
niet alleen veertigers ziet. Je
treft er hoe langer hoe meer
jonge mensen, die kennelijk
op zoek zijn naar iets, want
er is niets meer. Ik ben in elk
geval blij dat Mark zijn mu
zikale interesses nu al richt
op een Boudewijn de Groot,
dat is toch bepaald niet voor
de hand liggend. En Natha
lie neem ik wel eens mee
naar een repetitie met de
Skymasters. Ze vind het
werkelijk prachtig."
Begin
Nathalie en zoon Mark.
natuurlijk een gebruiksvoor
werp. Maar toch geloof ik
dat het echte hoogtepunt
van de tv voorbij is. Het is
toch stomvervelend om elke
avond naar dat ding te kij
ken. Ik geloof dat mensen
wat meer gaan kiezen. Dat
heb je ook met de bioscopen
gezien. De hebben slechte
tijden gehad, maar nu is er
weer een opleving. Alles
gaat een beetje naast elkaar
leven."
Oppervlakkig
De jaren zeventig. Greetje:
„Voor mezelf vind ik het fijn
om negenendertig te zijn
ik voel me er prima bij
„Mocht zij er op Jonge leef
tijd ook op uit trekken, dan
zal ik haar niet tegenhou
den. Ik vind het belangrijk
dat een kind vroeg zelfstan
dig is. Gewoon een beetje
rondtrekken, dat kan nooit
kwaad. Ik heb ook veel ge
zien, en ik zou er niets van
hebben willen missen. Na
tuurlijk waren er vervelende
momenten, maar over het
geheel genomen vind ik toch
dat ik een interessant leven
heb gehad. Gehad? In artis
tieke zin begin ik pas".
zouden worden doorberekend in de
verpleegprijzen. Toen bleek dat CRM
daar niets voor voelde, betekende dat
een forse streep door de rekening.
Het kassencomplex is inmiddels
overgedaan aan het sociaal werk
voorzieningsschap Hameland, maar
voor het vakantieproject heeft zich
nog geen gegadigde aangediend. Er is
overwogen om er Vietnamese boot
vluchtelingen in onder te brengen,
maar volgens een woordvoerder van
CRM is de accommodatie daar niet
geschikt voor. CRM voelt er evenmin
voor om de gebouwen te kopen, om
dat het ministerie geen eigen stich
tingen wil exploiteren.
UTRECHT (ANP) Binnen vier jaar
hebben alle vierduizend streekbussen
in ons land mobilofoon. Dit meldt
"Versnelling", het blad voor het
streekvervoer. Het uitrusten van de
streekbussen met mobilofoons kost
ongeveer vijftien miljoen gulden. Met
de mobilofoon hoopt men de veilig
heid van passagiers en chauffeurs en
de service te kunnen vergroten. Bij
verscheidene maatschappijen, onder
ander Westnederland, die de busdien
sten in en rond Den Haag en Rotter
dam onderhoudt, is al enige jaren de
mobilofoon in gebruik.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
ADVERTENTIE
Esso Mix heeft nu een nieuwe sterke
mengverhouding van 1:50. Daarom
bieden we tijdelijk dit gekke tijgerjack aan
voor maar f 12,50.
Je kunt 'm bestellen bij elke Esso
Mix-pomp, zorg dat je er/
snel bij bent
Als het warm is en je zit toch aan
het strand, wil je wel eens het
water in. Maar in Italië, in grote
delen van de kuststreken tenmin
ste, mag het niet; het water is zo
vuil en baden is zo riskant, dat in
Napels politie en brandweer de
zwemmers zelfs moeten tegen
houden. Ergens op de oceaan
botsen twee tankschepen op el
kaar, en hup! daar drijft een olie
veld naar de stranden van een tot
dan ongerept gebied. Vogels en
vissen gaan er bij honderden,
duizenden aan dood en elders op
de wereld sterven kleine vogels
omdat ze van gewassen eten die
met vergif bespoten zijn of insek-
ten nuttigen die er al eerder van
hebben gesnoept. Dieren sterven
uit omdat er teveel van afgescho
ten worden of omdat hun wouden
in een razend tempo kaalgehakt
worden. De ene milieuramp na de
andere dus. en toch durft iemand
van naam en faam op dit mo
ment te zeggen dat het echt wel
meevalt met de toekomst van
ons milieu.
Die iemand is directeur C. G. C.
Rawlins van de beroemde dieren
tuinen in Londen en Whipsnade.
die zich in het tijdschrift „Artis"
afvraagt, of dat milieu de laatste
25 jaar werkelijk zo is verslech
terd. Natuurliik. zegt hij, zijn er
genoeg voorbeelden van wat er in
die 25 jaar is aangetast en ver
nield in de natuur. Er zijn minder
ongerepte gebieden dan vroeger:
de wereldbevolking heeft zich
snel uitgebreid, zodat er meer
land nodig was om op te leven,
om voedsel te verbouwen, om
dieren te kweken en natuurlijke
hulpbronnen te ontginnen. Daar
door zijn er her en der veel min
der planten en dieren dan vroe
ger. Schitterende natuurgebie
den zijn opengesteld voor het
toerisme, een nieuwe vorm van
„vervuiling". De stijgende le
vensstandaard eist steeds meer
van de natuurlijke rijkdommen
van de aarde op. Oliebronnen,
autowegen en vliegvelden heb
ben het aanzien van allerlei ge
bieden drastisch veranderd.
Maar daar staat heel wat tegen
over, vindt Rawlins. De indu
striële gebieden zijn in het alge
meen veel schoner geworden.
Treinen, fabrieken en andere in
stallaties gingen van kolen over
op elektriciteit en olie en wetten
deden de rest. De huizen zijn be
ter geworden, de tuinen staan vol
met bomen en struiken die vogels
aantrekken. Er worden maatre
gelen bedacht om de uitlaatgas
sen op de wegen en in de lucht te
verminderen. „Terwijl wij nu kla
gen over de invloed die het mo
derne transport op ons milieu
heeft, vergeten we dan niet veel
meer dat een generatie geleden
de meesten van ons in treinen
reisden die getrokken werden
door op kolen gestookte locomo
tieven, waardoor wijzelf en het
omringende platteland met roet
werden overdekt".
De natuur heeft op sommige
plaatsen in de wereld weliswaar
ernstig geleden onder het optre
den van de mensr-maar waar
schijnlijk is het dieptepunt al in
het begin van de afgelopen kwart
eeuw of nog daarvoor bereikt,
aldus Rawlins. „In feite is er ge
durende de afgelopen tien- tot
vijftien jaar veel ten goede veran
derd, met als belangrijkste mis<-
schien de houding van de mens
die zich eindelijk bewust is ge
worden van de gevaren die de
natuur bedreigen en van het feit
dat hij wel degelijk iets kan doen
aan het voorkómen van deze ge
varen". De jacht met het geweer
is overgegaan in de jacht met de
camera en dierentuinen zijn of
horen te zijn centra van onder
zoek van dieren geworden. Die
ren worden er natuurlijker gepre
senteerd, waardoor bij het pu
bliek sympathie wordt gewekt
voor de gedachte om die dieren in
het wild te beschermen.
in Japan. Op 1 augustus gaat de
eerste rijden op een traject ten
westen van Tokio, en als het be
valt zullen er wel meer stoomlocs
komen. De Japanse spoorwegen
zeggen dat het verschijnsel niets
te maken heeft met de energiecri
sis, maar met het enorme tekort
op hun begroting. Ze hopen dat
de Japanse stoomfanaten zich
als één man op de trein zullen
storten en zo geld in het laatje
brengen. Sinds drieëneenhalf
jaar kent Japan geen stoomloco
motieven meer. Toen in decem
ber 1975 de laatste uit de dienst
werd genomen, waren ze trou
wens alleen nog op het eiland
Hokkaido in gebruik.
Als je oor zo hoog zit, je poot zo
zwaar is en je toch wel eens
achter of in je oor wilt krabben,
hoe doe je dat dan? Geen pro
bleem voor deze (Deense) oli
fant: hij pakte gewoon een stok
je in zijn slurf en krabbelde daar
voorzichtig mee op de gewenste
plek.
De stoomlocomotief komt terug
De IJsselstad Kampen, die geen
gelegenheid onbenut laat om
zich te „verkopen", heeft weer
wat. Ditmaal is het de plaatselij
ke oranjevereniging die zeventig
jaar bestaat en iets leuks voor en
ten bate van de stad wil doen.
Een werkgroep uit de burgerij is
al druk doende om gelden voor
een beeld in te zamelen, dat als
cadeautje voor Kampen bedoeld
is. Het wordt de lantaarndrager,
een vroeger populaire figuur die
de fanfares en harmonieën een
handje hielp. Niet als muzikant,
maar om de korpsen bij te lichten
met zijn lantaarn. Een lichtbren
gend en verlicht persoon dus, die
niet voor het nageslacht verloren
mag gaan, vindt de werkgroep,
en daarom in steen in de omge
ving van het oude raadhuis moet
komen te staan. Een huis-aan-
huis-collecte heeft inmiddels al
ƒ3500 opgebracht, maar dat is
natuurlijk niet genoeg. Vandaar
dat bezoekers van de jaarlijkse
Kamper-Ui-t-dagen (de donder
dagen van juli plus de eerste in
augustus) voor 3,50 een poster
in fraaie kleuren van het Kamper
IJsselfront kunnen kopen. Het
onderschrift op de poster brengt
zowel de stad als de actie van de
jarige vereniging aan de man:
„Kampen, een beeld van een
stad".
Een Deense firma is op het idee
gekomen dat ook Groenlandse
kindertjes op z'n tijd best een
ijslolly lusten, en zal daarom dit
jaar nog vijfduizend lolly's om
zelf in te vriezen verschepen. „De
Groenlanders kunnen er in hun
ijskasten dan zelf lolly's van ma
ken," verklaarde iemand van de
firma in Kopenhagen. En als ze
daar geen ijskast hebben, omdat
het er meestal toch erg koud is?
„Nou, dan laten ze de lolly's ge
woon buiten voor de deur bevrie
zen," zei dezelfde man opgewekt.
Dat is nou typisch een voorbeeld
van water naar de zee dragea
De parachutespringer kwam ta
melijk zacht terecht: op een oude
vrouw die achteraf wel spijt als
haren op haar hoofd gehad zal
hebben dat ze naar het feest is
gaan kijken. Dat feest werd in
Venetië gevierd en een aantal Ita
liaanse parachutespringers zou
van 1500 meter hoogte uit een
helikopter springen en precies op
het San Marcoplein. tussen de
duiven, terecht moeten komen.
Alle springers kwamen op de
goeie plek uit, op één na. Die
werd door een windstoot uit de
koers gedreven en landde midde
nin de menigte toeschouwers,
precies op de zeventigjarige
Spaanse mevrouw Ampara Orte-
go Saboja. Hij had niks, maar zij
ligt met een gebroken dijbeen in
het ziekenhuis bij te komen van
de schrik.
In een woning in de Italiaanse
stad Triest heeft de politie een
dode vrouw gevonden met een
mes in de hand, en haar zwaarge
wonde echtgenoot. Uit het onder
zoek bleek, dat de 67-jarige
vrouw geprobeerd had haar man
(73) te doden, maar dat ze zelf aan
een hartverlamming gestorven is
terwijl ze haar man steek op
steek toebracht. Volgens de art
sen zal de oude man het wel over
leven.
