Sfeer als
essentie
De Koning stopt subsidie
voor project actiegroepen
jlgg \ÉF?*s&.. 'f
Ik -Pi-
Zes miljoen te kort
bij Paulusstichting
De Marx Brothers in hun voordagen
iiekenhuis in de fik
The Who in de uitverkoop
Straffen tot anderhalf
jaar in bouwfraude-zaak
- 'icnic at Hanging Rock
11
Omdat werkgroep Israël niet mee mag doen
he Cocoanuts
City on Fire
The Kids are Alright
Aanschaf vakantiecentrum verkeerd
Drie verdachten veroordeeld
Prolongaties
en reprises
7 BIJDAG 20 JULI 1979
r
FILM BINNENLAND
TROUW/KWARTET
P6-RHS11
bor W. Wielek-Berg
lustralië is ongeveer zo groot
de Verenigde Staten van
erika, maar het continent
ft het inwonertal van een
in land: iets meer dan der-
in miljoen. Daarvan is 70%
ncentreerd in vijf steden:
'dney, Melbourne, Brisba-
Adelaide, Perth. Austra-
gaan blijkbaar vaak naar
bioscoop, want hun land
:at als vierde op de lijst van
emers.
ok hun filmindustrie is oud, die
ateert van 1900, maar tot dusver viel
niet veel over naar huis te schrij-
n. De Australische films die we
ennen zijn door buitenlanders ge
laakt, voor eigen talent was geen
langstelling en dientengevolge
een geld.
ötin 1970 de „Australian Film Deve-
ipment Corporation" werd opge-
cht, die voor gulle financiering zorg-
e. De gevolgen bleven niet uit: de
iatste jaren trekken Australische
lms de aandacht op festivals. Zeker
omt een deel van die opvallende
elangstelling voort uit nieuwsgierig-
eid naar maagdelijk terrein (wat we-
;n we weinig van Australië, wat we-
»n we veel van Amerika, als je daar
ens over nadenkt merk je, hoeveel
iformatie over land en volk uit films
wordt geput), maar ook het niveau
speelt wel degelijk een rol. Meester
werken zijn het niet, goed internatio
naal peil bereiken ze over het alge
meen wel, dat is heel veel voor een
industrie die nog in de kinderschoe
nen staat.
Een van die films (er worden binnen
kort meer in Nederland uitgebracht)
is „Picnic at Hanging Rock" van Pe
ter Weir. Of het boek van Joan Lin-
say, waarop de film ls gebaseerd, uit
gaat van een authentiek feit ls niet
geheel duidelijk. In elk geval wordt
gesteld dat op Valentijnsdag (14 fe
bruari, maar in Australië is het dan
zeer warm), in 1900, drie kostschool
meisjes en een lerares tijdens een
picnic in de dreigende schaduw van
de oeroude vulkanische rotsformatie
Hanging Rock, verdwenen zonder
een spoor achter te laten. Heet en
loom is de lucht, hypnotisch de sfeer
als de meisjes in hun witte jurken de
berg beklimmen, als offerdieren gaan
liggen, als door een vreemde macht
gedreven blootsvoets verder dwalen
om nooit terug te keren. Dat wil
zeggen: een van hen vlucht op het
laatste ogenblik (waarvoor?) en een
ander wordt later teruggevonden,
maar ze heeft haar geheugen ver
loren.
Wat is er gebeurd op de berg? We
komen er niet achter, ook al wordt de
rest van de film grotendeels gevuld
met zoekacties, ook al doen geruch
ten en fluisteringen de ronde. Hebben
de oude geesten er iets mee te ma
ken? Zijn de meisjes verdwaald in
'.«*4 Sfc V *j$j
't f|h -
Van onze parlementsredactle
DEN HAAG Minister De Koning (ontwikkelingssamenwerking) heeft besloten geen
subsidie meer te verstrekken aan een project voor bedrljfs- en schooljeugd in Amsterdam. Dit
BSJ-project, opgezet door tien actiegroepen, is erop gericht informatie te geven aan
leerkrachten over de derde wereld.
een andere tijdzone, de „droomtijd"
van de aboriginals, de oorspronkelij
ke bewoners van Australië? Iets wat
daarop wijst is het feit, dat alle horlo
ges om twaalf uur *s middags stil zijn
blijven staan. Maar de hints, de aan
wijzingen lossen op in het niets. Wel
worden we geconfronteerd met Victo
riaanse hardheid in de persoon van
de directrice van het internaat, met
Victoriaanse frustraties, met het dra
ma van een ander meisje, Sara, dat
verliefd is op de schone, verdwenen
Miranda (meermalen vergeleken met
een engel van Botlcelli) en na haar
wrede uitdrijving uit de school zelf
moord pleegt. Met de directrice loopt
het overigens ook slecht af: alles valt
in brokken uiteen.
Een mysterie zonder ook maar een
schijn van een oplossing meestal
laat zo iets gevoelens van onlust ach
ter. Maar bij Peter Weir (in niet gerin
ge mate geholpen door cameraman
Russell Boyd, die grotendeels op lo
catie filmde) is de sfeer de essentie:
hij tovert ons een landschap voor dat
overrijp is en zwanger van onheil,
doch een indringende, nostalgische
schoonheid bezit. Van wat hij vertelt
moet hij het niet hebben, het verhaal
is mager en er zitten bijna dilettantis
tische toevalligheden In, van het hoe
des te meer. En dat hoe is niet gering:
we houden van de film een bijna
pervers-mooie impressie over van
oude dingen en mensen die voorbij
gaan, van een tijd die voorgoed verlo
ren is. Wie naar „Picnic at Hanging
Rock" gaat om een spannende thril
ler te zien zal bedrogen uitkomen,
maar toch is hij van spanning ver
vuld. Een spanning zonder uitlaat,
een spanning die als het ware telkens
wordt terugverwezen naar de holen
en spelonken van de droom en de
fantasie. Zo'n film zie je niet elke
week.
Amsterdam-Alhambra 1, 12 jr.
De minister ls tot zijn besluit geko
men, omdat de actiegroepen catego
risch weigeren de werkgroep Israël
aan het project te laten meedoen.
Hierover is al drie jaar een gesprek
gaande tussen de werkgroep en de
actiegroepen.
Het besluit van De Koning om de
subsidiekraan dicht te draaien, druist
in tegen het advies van de Nationale
commissie voorlichting en bewust
wording ontwikkelingssamenwer
king (NCO). In die commissie stelde
een meerderheid zich op het stand
punt dat het BSJ-project in elk geval
subsidie moest blijven ontvangen.
Voor dit jaar hadden de actiegroepen
76.909 gulden subsidie voor hun pro
ject gevraagd. Vorig jaar kreeg het
project bijna 69.000 gulden en het
jaar daarvoor bijna 63.000 gulden.
Het BSJ-project valt onder de Her
vormde stichting jeugd en jongeren
werk in Amsterdam en heeft als zoda
nig direct te maken met de centrale
kerkeraad van de Nederlands her
vormde gemeente ln Amsterdam.
Deze heeft begin dit jaar nog gepro
beerd te bemiddelen in het conflict
tussen de werkgroep Israël en de ac
tiegroepen.
De legendevorming rond de Marx
Brothers, de Amerikaanse komieken
die vooral in de jaren dertig en veer
tig toneel en witte doek verrijkten
met hun chaotische, anarchistische
humor, heeft tot gevolg, dat allengs al
hun films worden hervertoond. Zo
ook hun eerste „The Cocoanuts", uit
1929. Ze zijn daarin nog gevieren aan
wezig, Zeppo, die voor de romantiek
zorgde en eigenlijk niet in de familie
paste, verdween na de eerste vijf
films. Oroucho, Chico en Harpo ble
ven over en altijd zichzelf: Groucho,
de spil waar alles om draait is de man
met de sigaar in het halfsleetse nette
pak, die zijn begeerte naar vrouwen
en geld voortdurend frustreert door
zijn gruwelijke grappen; Chico is
sloom, spreekt namaak-Italiaans en
speelt niet onverdienstelijk piano;
Harpo, die volstrekt achterlijk over
komt. i6 niet doofstom maar wil niet
spreken en pikt soms en passant een
harp om wat te mediteren.
In hun eerste film, geregisseerd door
Robert Florey en Joseph Stanley, zijn
die eigenschappen al vastgelegd, ze
zullen niet meer veranderen. Maar
wat voor praktisch alle Marx Bro-
thers-films geldt, de volstrekte onno
zelheid en onsamenhangendheid van
het scenario, geldt voor „The Cocoa
nuts", onder andere een soort musi
cal, in verhevigde mate. Ook zijn de
gebroeders daarin duidelijk nog niet
op het hoogtepunt van hun kunnen:
de vernietigend-venijnige replieken
van Groucho (hij hield het het langst
uit, later gewerd hem een televisie
carrière) op alles wat hem voor de
voeten loopt, verslappen te dikwijls
om het zaakje goed aan de gang te
houden. Daarom heeft „The Cocoa
nuts" voornamelijk curiositeitswaar-
de: uitnemend geschikt voor filmmu
sea, minder voor de bioscoop.
Amsterdam-City 3
en denke zich in: een stadswijk in
men. Midden in die wijk een
iekenhuis. Vol patiënten. In de rich-
Ing van dat ziekenhuis raast een
erstikkende vuurstorm. De patiën
ten worden, via een door brandweer
leden tot stand gebrachte watertun
nel, geëvacueerd. Bij de mensen op
intensive care" worden kortweg alle
slangetjes, waarmee ze aan appara
ten liggen, los getrokken: dan maar
lood mee. En te midden van al dat
)arre vuur- en reddingsgeweld ligt
een jonge vrouw, minzaam lachend,
W vrolijk en grapjes makend, te beval-
len. Daarbij geholpen door een rijke
trut; een yia huwelijken en echtschei-
ie dingen opgeklommen volkskind dat,
n de uren van gevaar, laat zien uit
Welk kostbaar mahoniehout zij ge
sneden is. Zonder iets van verpleging
of bevallingen te weten helpt zij de
iraamvrouw, waarbij, in weerwil van
ruurstormen en dreigende verstik
king, de ontroerde glimlachen niet
van de gezichten wijken.
Deze beeldnonsens is een van de vele
achwekkende voorbeelden uit de
ilm „City on fire" („Stad in vlam-
haalt de film een dikke voldoende.
Niet zonder trots wordt door de publi
citeit vermeld, dat er in Montreal ter
wille van de film een straat werd
gebouwd met een lengte van 500 voet
en negen gebouwen met een hoogte
van 60 voet. En dat alles, nó een
brand ontstaan door stiekem roken
de jochies, via de ontploffing van een
olieraffinaderij in de fik. Die ontplof
fing heeft een „psychologische ach
tergrond". Zij wordt met opzet ver
oorzaakt door een employé van de
raffinaderij, die meent onrechtvaar
dig behandeld te zijn. De man heeft
net voldoende verbeten wezenloos
heid op zijn gezicht gesmeerd gekre
gen om als fanatieke brandstichter
aannemelijk te zijn.
Wat de film wil bewijzen (als men er
ten minste van wil uit gaan. dat een
film überhaupt Iets zou moeten be
wijzen)? Niets. Zij is uitsluitend opge
zet om met vuur te spelen. Wel vormt
zij een (zoveelste) indirect bewijs van
het onvermogen, dat, ten aanzien van
het maken van „groot opgezette
films", zich steeds duidelijker mani
festeert. Er wordt onbeschaamd leen-
tje buur gespeeld bij ln de archieven
opgeborgen films. Maar verheviging
van voorbeelden is nog geen teken
van groter rijkdom. Integendeel.
„City on fire" is doodarm aan verbeel
dingskracht.
D.O.
Amsterdam-Cineac Damrak 1 en Rem
brand tpl, Rotterdam-Cineac Beurs en
Arena 2; Den Haag-Odeon 1 en Corso;
Nijnjegen-Luxor; Eindhoven-Rembrandt
1; Arnhem-Luxor; Amersfoort-Cinema 1,
12 jr.
Je hoeft niet veel van pop en rock af
te weten (of er zelfs van te houden)
om geïnteresseerd te zijn in films over
die fenomenen van onze tijd. Als ze
tenminste achtergronden laten zien,
inkijkjes openen, ons doen vermoe
den „what makes Sammy run" (of
„drum", in dit geval). Een voorbeeldi
ge film in dit genre was bijvoorbeeld
„Gimme Shelter" over de Rolling
Stones.
De Engelse „superpopgroep" The
Who (bestaande uit Roger Daltrey,
Pete Townshend, John Entwistle en
drummer Keith Moon, die in 1978
stierf) dateert niet van vandaag of
gisteren: in 1976 werd gedebuteerd, in
1968 furore gemaakt op het legendari
sche Woodstock-festival. Voorname
lijk door het ln woeste extase kapot-
rammen van het instrumentarium,
krijgt men de indruk. Maar hoe het
ook zij: zo'n lange geschiedenis, daar
valt toch wel iets Interessants uit te
putten? Niks hoor, als je de film „The
boys are alright" moet geloven, die
kort voor Moons dood werd voltooid.
Hij bestaat uit flarden van optredens,
aaneengelijmd door een nep-inter-
view waarbij de „boys", kennelijk ge
programmeerd, braaf hun best doen
om hun image van krengen hoog te
houden. Elke vraag wordt met een
flauwiteit beantwoord en dat ls al
heel vervelend als jongens het doen,
maar uit monden van mannen die de
dertig ruimschoots gepasseerd zijn
klinkt het bijkans ondragelijk. Wijzer
word je er allerminst van. ook niet
vrolijker, als retrospectief is de film
(van Jeff Steln) waardeloos, als hom
mage een aanfluiting. Als je de mu
ziek wilt horen kun je beter de platen
kopen, hoef je ook niet naar dat stom
me gewauwel te luisteren
Amsterdam-Lcidseplth.; Den Haag-Apol-
lo 1; Rotterdam-Calypso, a.l.
ger Pronk, ln het voetspoor van de
buitenlandse politiek die Nederland
voert.
Het standpunt van de minister was
voor de actiegroep Cuba Venceremos
eerder aanleiding om in beroep te
gaan bij de Raad van State. Deze
stelde eind mei de minister in het
gelijk.
De Koning wacht nu voor de drie
projecten eerst nog het advies af van
het zogeheten Adviescollege voor
lichting en bewustwording ontwikke
lingssamenwerking. een club van ex
terne deskundigen onder voorzitter
schap van dr A. van den Heuvel,
secretaris-generaal van het her
vormd-kerkgenootschap.
ADVERTENTIE
'Racistisch'
De kerkeraad kwam met een voorstel
om de werkgroep Israël een gelijkge
rechtigde positie in het project te
geven en haar in de gelegenheid te
stellen haar standpunt tegenover de
leerkrachten naar voren te brengen.
De actiegroepen, waaronder het Chi-
li-comité, het Palestina-comité en de
Vereniging van dienstweigeraars,
weigerden dit. Zij vinden de werk
groep Israël een racistische bewe
ging, omdat zij het zionisme zou
steunen.
De problemen gelden overigens niet
het gehele BSJ-project, maar een on
derdeel daarvan, namelijk het zoge
heten Vado-project. In dit vakdocen
ten project krijgen vakdocenten
aardrijkskunde, geschiedenis et cete
ra, informatie over de derde wereld.
Daarbij komt ook het Midden-Oosten
ter sprake. Voor de werkgroep Israël
was dat aanleiding om aan de actie
groepen te vragen of zij aan het pro
ject mocht deelnemen. Toen de ach-
tiegroepen dat weigerden, stapten
Amnesty International en de milieu
groep „Maskers af" uit het project.
De kerkeraad van de hervormde ge
meente besloot zijn subsidie aan het
project stop te zetten toen de actie
groepen weigerden op zijn voorstel in
te gaan.
In zijn brief aan de NCO zegt minister
De Koning nu dat hij dé subsidie
aanvraag van het BSJ-project wel
zou hebben goedgekeurd indien men
de door de kerkeraad voorgestelde,
„redelijke spelregels" niet had ver
worpen. Hij verwijt de actiegroepen
een starre houding. Wanneer zij als
nog zouden besluiten om de werk
groep Israël tot het project toe te
laten, wil hij de subsidie-aanvraag
opnieuw in overweging nemen, blijkt
uit zijn brief aan de NCO. In augustus
zal de NCO opnieuw aandacht aan
deze zaak besteden.
Overigens moet de bewindsman over
nog drie andere, min of meer omstre
den projecten een beslissing nemen.
Dat betreft de Filippijnengroep, de
actiegroep Cuba Venceremos en het
Palestlna-comité.
Tot nu toe heeft hij afwijzend be
schikt op subsidie-aanvragen van
deze drie actiegroepen. Volgens een
woordvoerder van het ministerie van
ontwikkelingssamenwerking volgt
hij hiermee de lijn van zijn voorgan-
Van een onzer verslaggevers
LICHTENVOORDE De Paulusstichting die onder meer
dertien gezinsvervangende tehuizen voor geestelijk gehandi
capten beheert, verkeert al geruime tijd ln ernstige financiële
moeilijkheden. Naar schatting bedraagt het tekort bijna zes
miljoen gulden en als er niet snel wat gebeurt ls de kans groot
dat de Paulusstichting failliet wordt verklaard.
Mocht het zover komen, dan zou ook
het bedrag van twee miljoen dat de
bewoners van de tehuizen in de loop
van de tijd aan spaargeld bijeen ge
bracht hebben verloren gaan. Dat
spaargeld is bij de stichting onderge
bracht en door het bestuur gebruikt
om tal van zaken te financiëren.
Oorzaak van de financiële perikelen
is het vakantiecomplex „Groot
HAARLEM (ANP) Aan drie van de vier eerste verdachten in
de Haarlemse bouwfraude-affaire heeft de rechtbank gisteren
straffen opgelegd tot anderhalf jaar. De hoogste straf, ander
half Jaar. was voor de 37-jarlge onderaannemer J. N. uit
Marken. Zijn 39-jarige collega L. O. uit Drachten, en de 30-
Jarige P. K. uit Hoofddorp kregen leder één jaar. waarvan drie
maanden voorwaardelijk.
waarin aangedikt wordt over
gedaan wat we al gezien hebben in
>et voorbeeld van de vlammende to-
enflat of een wereldstad, die onder
tie schokken van een aardbeving ten
•nder gaat.
'at stunts en brand-decors betreft
Accatone Een der belangrijkste films
van Pier Paolo Pasolini, over het Ro
meinse sub-proletariaat. De gehele
week in Liga '68, Groningen en Kijk-
huls, Den Haag.
Interiors De eerste ernstige film van
Woody Allen en de eerste waarin hij
zelf niet meespeelt. Prachtig mooi.
De gehele week in Aihambra, Vlis-.
singen.
De gebroeders Leeuwenhart Schitte
rende Zweedse jeugdfilm naar het
beroemde boek van Astrid Ltndgren.
De gehele week in Rembrandt 5.
Eindhoven.
Rome open Stad Klassieke film van
Roberto Rosselinl uit 1945 over bezet
ting en verzet in Rome. De gehele
week in Studio. Utrecht.
Julietta van de Geesten Film van
Federico Fellini uit 1965 met Oiuliet-
ta Masina in de hoofdrol. De gehele
week ln Studio K, Amsterdam
Annie Hall Film van Woody Allen,
met Woody Allen en Diana Keaton,
vol grappen en droefenis. De gehele
week in Tuschinski 2, Amsterdam.
Martijn en de Magiër Voortreffelijke
Jeugdfilm van Karst van der Meulen.
De gehele week in Cineac Brstr en
City 7. Amsterdam: Harmonie. Alk
maar; Palace 2. Arnhem; Casini. Bre
da; Studio D, Delft; Cinema. Deven
ter; Parisien, Eindhoven; Odeon 2.
Den Haag; City 1. Oroningen; Studio,
Haarlem; Metro, Heerhugowaard; Ci
nema 2. Hengelo; Casino Plein, Den
Bosch; Bijou, Hilversum; Lido 2, Lei
den; Scala, Nijmegen; Rotterdam,
Lumlère 3 en Studio '62; Catharijne 4,
Utrecht; Aihambra 1, Vlissingen en
Apollo, Zaandam.
Una giornata particolare Ontroeren
de film van Ettore 8cola over twee
kleine mensen die worden vermalen
door de molens van Mussolini's dicta
tuur. met Sophia Lorcn en Marcello
Mastroianni in de hoofdrollen. De ge
hele week in Studio, Groningen.
La Vie devant soi Franse film van de
Israëlische regisseur Mosje Mizrahi
met veel gevoeligheid en een prachti
ge hoofdrol van Slmone Signoret. De
gehele week in City 4. Amsterdam.
Brutti sporchi e cattivi Klucht, ge
dragen door sociaal mededogen over
het Romeinse sub-proletariaat van
Ettore Scola. De gehele week in Mo
vies 2, Amsterdam en Studio '62, Rot
terdam.
Tegen J. N. was tweeëneen half jaar
geëist, tegen de twee anderen elk
anderhalf jaar. De rechtbank wilde
een nader onderzoek ln de zaak tegen
de vierde verdachte, de 32-jarige M.
N. uit Haarlem, tegen wie drie jaar
was geëist.
De veroordeelde onderaannemers
stuurden van 1976 tot en met 1978
vele tientallen facturen naar elkaar
en naar andere verdachten, die nog
worden berecht. Het op de facturen
vermelde werk was nooit uitgevoerd,
of maar gedeeltelijk. Op die manier
stelden de bouwbedrijven elkaar in
staat kosten op te voeren die in wer
kelijkheid werden gemaakt voor
zwarte lonen. Ook konden de aanne
mers met de facturen zwart werk
„wit" maken.
In totaal zijn sinds maart 23 verdach
ten in deze affaire gepakt. ZIJ hebben
de gemeenschap voor minstens acht
tien miljoen gulden benadeeld door
geen loon- en inkomstenbelasting te
betalen, en sociale premies niet af te
dragen, aldus officier van justitie mr.
C. van Riel Aan factuurbedragen
gaat het om een totaal van zo'n zestig
miljoen.
De frauduleuze handelingen moeten
worden gezien tegen de achtergrond
aan een „toenemende achteruitgang
van het normbesef, waar het betreft
het vervullen van de plicht belastin
gen en sociale lasten te voldoen,"
aldus het vonnis. Deze achteruitgang
is het gevolg van de mogelijkheden
om op vrij simpele, maar voor contro
lerende instanties moeilijk te achter
halen manieren aan de betalings-
pllcht te ontkomen, en van de „steeds
toenemende lastendruk, zoals die
thans in alle geledingen van de bevol
king wordt ervaren". Daardoor ont
staat bij sommigen de indruk, dat zij
zich zelf benadelen als zij nauwgezet
aan hun verplichtingen voldoen, stelt
de rechtbank.
Het feit dat wettelijke maatregelen
uitblijven om langs andere dan straf
rechtelijke weg tegen fraudeurs op té
treden, draagt bij tot het toegeven
aan de verleiding om fraude te ple
gen. Hetzelfde geldt voor de beperkte
mankracht bij politie en Justitie en
het ontbreken van een goed opspo
ringsbeleid voor dit soort zaken De
kleine kans op ontdekking en vervol
ging rechtvaardigt een straf die alge
meen afschrikt, aldus de rechtbank.
Deunk", dat in mei 1974 werd aange
kocht. Dit sportcentrum bevat een
vakantieboerderij, twee zwembaden,
een sportzaal, een manege en zomer
huisjes en was bedoeld als vakantie
oord voor de gehandicapten uit de
tehuizen en hun ouders. De koop
wer betaald met gelden van de be
woners en was verder afkomstig van
leningen.
De opzet was dat dit bedrag zou wor
den terugverdiend door de kosten op
te nemen in de verpleegprijs. Aan
vankelijk lukte dit, maar kort daarna
voelden het ministerie van CRM en
het Centraal Orgaan Ziekenhuistarie
ven (COZ) niets voor een dergelijke
dekking, waarna er moeilijkheden
ontstonden voor de stichting. Het
COZ verbood deze constructie en bo
vendien viel ook de bezetting van het
vakantiecomplex tegen, doordat de
tehulabewoners er weinig gebruik
van maakten.
Oplossing?
Ook het bestuur van de Paulusstich
ting beseft langzamerhand, dat de
aanschaf van „Oroot Deunk" ver
keerd uitgepakt is en in overleg met
CRM, waaronder de gezinsvervan
gende tehuizen vallen, wordt nu ge
probeerd een oplossing te vinden om
uit de financiële problemen te raken.
Augustus vorig jaar besloot het be
stuur het vakantiecomplex van de
hand te doen voor een bedrag dat
ruimschoots de schulden dekt. Er zijn
inmiddels een paar gegadigden,
waaronder een landelijke stichting
die zich eveneens bezighoudt met
geestelijk gehandicapten De naam
van de stichting wilde voorzitter J. B.
Brouwer van het stichtingsbestuur
niet noemen, maar zijn verwachting
is dat de zaak ln augustus kan wor
den afgerond.
Van de kant van het ministerie van
CRM bevestigde een woordvoerder
gisteren, dat men druk met de afwik
keling bezig ls. maar hij ontkende dat
er plannen zouden zijn, dat CRM het
beheer van de stichting ook tijde
lijk niet overnemen. Voorzitter
Brouwer zei desgevraagd nog. dat de
exploitatie van het vakantiecentrum
niet past bij het beheer van de andere
tehuizen. „Dat vereist nu eenmaal
een zakelijker Instelling en ons ont
breekt het aan management op dit
gebied. We doen ons uiterste best om
zonder kleerscheuren dat wil zeg
gen schuldenvrij uit deze kwes
tie te komen en het ziet er naar uit
dat dat wel zal lukken."
