)irecteur Dennendal: We
erdunnen liever andersom
4
deTijd
Smaaknota met proza als een borrel noot
eTijd
IN DE MEUWE NIEUWSNET:
'eekblad
eningsverschillen moeten mogelijk zijn'
deze week:
Wim Crouwel
UIT DE WEEKBLADEN
Belastingfraude
Verder:
TERLOUW
HAWKING
FONDA
NDERDAG 12 JULI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Hanneke Wljgh
DOLDER Op 3 juli was het precies vijf jaar geleden dat de Zeister politie het Lorentz-
ljoen op Dennendal ontruimde. De zwakzinnigen uit het paviljoen gingen op transport
de Rijks Psychiatrische Inrichting te Eindhoven. De bezetters, ouders, groepsleiders en
ipathisanten, werden in overvalwagens afgevoerd naar het politiebureau. Met de ontrui-
ïg kwam een abrupt einde aan het Dennendal-conflict, dat de gemoederen meer dan drie
heeft bezig gehouden.
ADVERTENTIES
is ook een van de (twee)
ontwerpers van het nieuwe
telefoonboek, Oorzaak van
veel wrevel bij frequente
opbellers en bij VN-
columniste Tamar ('de
nieuwe lelijkheid'). Maar
Crouwel vindt zichzelf
'verrekte goed', Nederland
kan niet goed kijken en de
Bijlmer is trouwens ook
mooi. Een interview.
Schuwt men sindsdien het conflict op
Dennendal? „Volstrekt niet", zegt di
recteur J. C. M. Bakker, de opvolger
van Carel Muller. „Meningsverschil
len moeten mogelijk zijn. Wel zijn we
er attent op dat aüe verschillen wor
den opgelost. Er mag niets van de
conflictstof blijven hangen."
Op het eerste gezicht is er niets dat er
aan het conflict herinnert. Het Lo-
rentz-paviljoen ziet er vredig uit. Op
het terras zitten pupillen en groeps
leiders van de zon te genieten. De
stemming is opperbest. Van binnen is
het paviljoen grondig opgeknapt.
Nieuwe verf, nieuwe meubels en nieu
we groepsleiders. „Ik heb het speciaal
opgezocht", zegt directeur Bakker.
„Er werken hier nog een twintigtal
mensen, die het conflict hebben mee
gemaakt. De rest is nieuw."
Kleerscheuren
Toch is Dennendal niet zonder kleer
scheuren van het conflict afgekomen.
Daarvoor was de inzet van het con
flict te hoog: interne democratise
ring, verandering van de bestuurs
structuur en een andere benadering
van de zwakzinnigen. Wat is er van
over?
Bakker „Veel, maar niet alles. Een
van de belangrijkste dingen, die we
van het conflict hebben geleerd is dat
de dingen hun tijd moeten krijgen.
Dat we mensen niet moeten overval
len met veranderingen. In het overleg
met de ouders gaan we uiterst voor
zichtig te werk. Als de ouders zich
echt tegen een voorstel verzetten,
gaat het niet door. De groepsleiders
moeten er begrip voor hebben, dat
sommige ouders meer tijd nodig heb
ben om met veranderingen in te
stemmen. Met die spanningsruimte
moeten we leren leven."
De chaos op Dennendal was direct na
de ontruiming groot. Het merendeel
van de groepsleiders had zich achter
Carel Muller geschaard en was dus
ontslagen. Bakker, een indoloog met
bestuurservaringen in Nieuw-Guinea,
werd de man die orde op zaken moest
stellen. Hij kende het welzijnswerk
vanuit een bestuursfunctie in Til
burg, maar met zwakzinnigen had hij
nimmer te maken gehad. Hij voldeed
in meerdere opzichten aan het pro
fiel, dat het demissionair bestuurslid
van de Willem Arntsz Stichting, de
heer J. A. Middelhuis, maanden eer
der van de nieuwe directeur had ge
schetst: „Het moet geen psycholoog
zijn. Wel iemand met een warm hart
voor die mensen en hij zal bovendien
directeurseigenschappen moeten
hebben. Een modern denkende ma
nager, dat zou het beste zijn."
token. De groepsleiders, die nu bij
ons werken, zijn bijna allen eigen
kweek."
Henk Remeijer, een van de stafleden
die tegen Carel Muller was, thans
hoofd van de afdeling activiteiten
diensten, zegt over die periode: „De
eerste twee jaar zijn benut voor de
opbouw van een geheel nieuw kader.
In het begin was er nog een groot
verloop. Maar de laatste anderhalf
jaar is dat gestabiliseerd."
Het personeelsprobleem was echter
niet het enige. De verhouding met het
bestuur van de Willem Arntsz Stich
ting, waaronder Dennendal ressor
teert, moest worden hersteld. Het feit
dat het oude bestuur, de heer Drech-
sel incluis, aftrad, heeft het herstel
van die relatie versneld. Bakker: „Het
nieuwe bestuur is bijzonder attent op
de verschillen in verantwoordelijk
heid. Er heerst een open communica
tie. Van elke vergadering wordt het
verslag openbaar gemaakt. Medewer
kers kunnen de vergaderingen bijwo
nen. Er is grote helderheid over de
besluitvorming."
Masterplan
Eigen kweek
Bakker werd op 1 januari 1975 direc
teur van Dennendal. Het eerste pro
bleem dat hij onder ogen kreeg, was
de personeelsvoorziening. Op adver
tenties voor ervaren groepsleiders
hadden slechts twee gediplomeerden
zich gemeld. Bakker: „We hebben de
Z-opleiding van de grond af moeten
opbouwen. Daar is veel energie inges-
De voorkeur voor heldere structuren
vindt men ook op Dennendal terug.
Er wordt veelvuldig vergaderd op al
lerlei niveaus, in de groep, in het
paviljoen, op directieniveau en met
de ouders. „Toch", zegt Bakker, „zijn
we nog niet tevreden. Er is nog geen
duidelijkheid genoeg over de vraag
wie over wat beslist. Welke zaken op
welk niveau moeten worden afgehan
deld." Hij vertelt over het voorstel uit
het masterplan, waarin de gehele or
ganisatiestructuur is doorgelicht.
„De directie adviesgroep en de verga
dering van paviljoenshoofden vor
men dan tesamen het centrale beleid
sorgaan. De directeur krijgt geen ve
torecht. Als hij het er niet mee eens is,
kan hij bij het bestuur in beroep
gaan."
Aan de relatie met de ouders wordt
veel aandacht besteed. Ten tijde van
J. C. M. Bakker
het conflict stonden twee groepen
ouders als kemphanen tegenover el
kaar. De grootste groep was tegen
Carel Muller, een kleine groep ouders
was voor de vernieuwingen, die Mul
ler had doorgevoerd. Die tegenstel
ling tussen de beide groeperingen be
staat nog, al wordt er hard gewerkt
om die te overbruggen. Bakker: „Het
mooiste zou zijn als er een overlegor
gaan kwam, waarin zowel het ouder
comité als de Landelijke Organisatie
Moderne Zwakzinnigenzorg is verte
genwoordigd."
De 316 pupillen op Dennendal zijn
verdeeld over 29 leefgroepen, die elk
een zekere mate van zelfstandigheid
kennen. Bakker: „Een zwakzinnige is
een volwaardig medemens, die welis
waar in een inrichting buiten de
maatschappij woont, maar die toch
zoveel mogelijk relaties moet kunnen
leggen. De pupillen gaan een volle
week op vakantie. Tussendoor wor
den kleine uitstapjes gemaakt. Met
de bus van de inrichting of gewoon
met het openbaar vervoer. Elke groep
heeft een budget, dat naar eigen in
zicht besteed kan worden."
Het Lorentzpaviljoen op Dennendal
Verdunning
Inzet van Dennendal-conflict was
destijds de andere wijze van omgaan
met zwakzinnigen. Carel Muller be
schouwde hen niet als defecte men
sen, aan wie met therapieën nog wat
te verbeteren viel, maar als gewone
medemensen, met wie je plezier kon
maken en van wie je zelfs wat kon
opsteken als je maar goed naar de
zwakzinnigen keek. Muller was een
groot voorstander van verdunning,
het naast elkaar leven van „norma
len" en „zwakzinnigen".
Wat is er over van die filosofie? Bak
ker: „De verdunning op het terrein
van Dennendal is met grote meerder
heid afgewezen. De groepsleiders
voelden er niets voor om hier te ko
men wonen. We zijn overdag al met
zwakzinnigen bezig, zeiden ze, en 's a-
vonds willen we ons ontspannen in de
gewone maatschappij. Dan komen
we de andere dag uitgeruster op ons
werk. We zouden andere mensen kun
nen uitnodigen op het terrein te ko
men wonen. Maar wie garandeert dat
zij goed met onze pupillen omgaan?
Dan moeten we gaan selecteren,
maar dan krijg je weer geen doorsne
de van de maatschappij in huis. Nee,
zoals het nu is, durven we de verdun
ning niet aan."
Bakker: „We verdunnen liever
andersom. In plaats van de maat
schappij hier te halen, sturen we
zwakzinnigen de maatschappij in.
Laat ze maar Chinezen in het dorp,
laat ze maar met vakantie gaan. Niet
dat we buitenstaanders van het ter
rein weren. Sportverenigingen mogen
best gebruik maken van onze accom
modatie, wandelaars zijn welkom,
scholen mogen hier op werkweek ko
men en straks als de nieuwbouwplan-
nen worden gerealiseerd, is er een
camping, waar ouders, maar ook
mensen, die geïnteresseerd zijn, een
caravan kunnen huren."
Dorps straatje
Hij loopt naar de muur, waar de
bouwtekeningen hangen. „Hier",
wijst hij enthousiast, „komen de ze
ven woonhuisjes, voor elke leefgroep
een. Het worden zoveel mogelijk nor
male huizen, met een eigen deur, een
eigen tuin, maar met een paar aan
passingen zoals verlaagde drempels
en extra sanitair. We willen géén om
roepinstallatie of video-apparatuur.
Uit het oogpunt van veiligheid zou
dat best legitiem zijn, maar we doen
het niet omdat we de zwakzinnigen
ook hun privacy willen gunnen."
Buiten wijst hij nogmaals de plek aan
waar de nieuwbouw wordt gereali
seerd. Het wordt een dorps straatje
met een pleintje, een vijvertje, terras
jes en een winkel. Gaan de pupillen
voor zichzelf koken? „Nee", zegt Bak
ker, „eerdere plannen hebben dit on
mogelijk gemaakt. De nieuwe keuken
voor de Willem Arntsz Hoeve heeft
een capaciteit van wel tweeduizend
maaltijden per dag. Daar kunnen we
ons niet aan onttrekken. Dat was nu
eenmaal beslist. Als compromis mo
gen de leefgroepen nu eenmaal per
week zelf koken. En op verjaardagen
is ook wel wat te regelen".
In een van de keukentjes in het Lo-
rentz-paviljoen ligt eem versgebak
ken cake. Het ziet er heerlijk uit. Een
Jongen van een jaar of twintig stapt
op Bakker af, die de rondleiding ver
zorgt. Hij valt hem om de hals en
mompelt Bakker Bakker. De direc
teur klopt hem op de rug, maar weet
zichtbaar geen raad met zoveel harte
lijkheid.
Dit is het tweede verhaal over Den
nendal. Het eerste stond in de krant
van zaterdag 7 juli.
moet drastisch worden
aangepakt, vindt het CDA.
Paniek allerwegen en een
run op de Femis-bank, die
koketteert met de
mogelijkheid-om gigantische
bedragen aan de belasting
te onttrekken. Een
onthullende reportage over
het zwarte geld-circuit.
door Kees de Leeuw
Napoleon lii en de
cancan De afgang van
de musicalfilm Rabbijn
Soetendorp en de
bootvluchtelingen Zeer
gewone droomen bij goeden
slaap Heibel om
J rolstoelen uit Zuid-
Afrika Het land van
Herman de Man
I Bon voor proefabonnement
I 4 weken de Tijd voor 5 gulden
Naam:.
Adres:
Plaats:
Tel:...
Zonder posfzegei zenden aan de Ti|d
Antwoordnummer 6, 1000 PA
Amsterdam TR-29
Betaling na ontvangst van acceptgiro
Overal te koop: f 2,75
Abonnementen (dag en nacht,
ook in het weekend):
020 46 20 62
Wat de weekbladen zij het
inhoudelijk verschillend,
maar daarom gaan zij ook
door voor opiniërend deze
keer bindt, is de zogeheten
Smaaknota van het CDA en
het verslag van Veldhoven.
Beide stukken werden eind
vorige week door het CDA-
bestuur vrijgegeven, nadat
het ANP de nota naar buiten
had gebracht.
Zorgde deze primeur aanvankelijk
voor enige commotie op de kranten
redacties, bij nadere bestudering van
de stukken bleek daar in feite weinig
aanleiding-voor te zijn.
Dat neemt echter niet weg, dat som
mige bladen er toch nog wel brood in
zagen voor een opmerkelijk stukje
kopij. Zo laat Vrij Nederland CDA-
secretaris Jan Krajenbrink aan het
woord, die nog steeds woedend is
getuige zijn „ik vind het een smerige
rotstreek dat mijn verslag is ver
valst." Naar zijn zeggen is het verslag
(van Veldhoven) op 30 mei uitgetikt
en op 1 juni de deur uitgegaan, maar
nu blijken er enkele exemplaren in
omloop te zijn gebracht, waaronder
met eenzelfde soort schrijfmachine
„1 mei" is getikt.
De vraag die zich opdringt is: waar zit
het lek?, maar ook VN kan hier geen
antwoord op geven. Daarvoor moeten
we over naar NieuwsNet, die een stap
je verder gaat en het heeft over een
„links" of een „rechts" lek. Het blad
houdt het op een „rechts" lek, maar
het CDA-Kamerlid Van Houwelingen
ontkent dit. Wel voegt hij eraan toe,
dat „het wel zo is dat het rapport door
Opperrabbijn Just in
Hervormd Nederland:
'We zijn iets bijzonders
waar nog geen woord
voor gevonden is'
verder:
De exploitatie van de hebzucht: Casino's zien de gemeenschap
als tegenspeler Het Ollgate-rapport: De oliesmokkel naar
Rhodesië beschreven Preventie geboden: Kankerhaarden
eenvoudig op te sporen Paniek in de VS: Somoza zal zijn
collega-dictators meeslepen in zijn val Mensen zonder
werk: Bureaucratie boort moedig werklozenexperiment de grond
in Albert van den-Heuvel schrijft een Zuidafrikaanse blanke:
Waarom vertrouw je je zwarte landgenoten niet?
Omroepperikelen in Rotterdam: Radio als instrument van het
stadhuis? Theo Frederikse: Dogmatiek als kritisch bedrijf
Tjechov: Schrijven zonder begin en eind.
En: Israël en de PLO De smaak van het CDA.
O Ik neem een proefabonnement van twee maanden voor 6.
O Ik weet al voldoende van HN. dk abonneer me 35.per halfjaar)
Adres
Code/plaats
Bon sturen naar Antwoordnr. 1776. 2500 XJ Den Haag
(in open envelop, geen postzegel). Of bel: 07Ó-512111
Hervormd Nederland, altijd prijs"
het CDA naar buiten is gebracht. Niet
door iemand van de fractie, maar
door een lid van het bestuur." Het
Kamerlid zegt verder de opwinding
een beetje overdreven te vinden.
Dat sluit aardig aan bij het commen
taar in De Groene Amsterdammer,
waarin gezegd wordt dat „het op zich
geen verrassing is, dat het CDA ei
genlijk liever wil regeren met de
PvdA dan met de WD." Het blad
noemt de nota „meer een politiek
weerbericht, opgesteld in dat onna
volgbare christendemocratische pro
za dat als een borrelnootje op je
afkomt." Elseviers Magazine neemt
zoals te verwachten was het op
voor staatssecretaris Smit-Kroes. Zij
heeft achteraf gelijk gekregen, aldus
EM, maar „hoeft op excuses van het
CDA niet te rekenen."
In De Tijd zegt Rob Vermaas daaren
tegen dat „wie de moeite neemt beide
stukken te lezen, niet staande kan
houden dat er ook maar enige recht
vaardiging te vinden is voor de ver
meende rehabilitatie van de staatsse
cretaris." Hij schrijft dit onder de kop
„De (on)betrouwbaarheid van het
CDA" en meer daarover kan men
aantreffen in de Haagse Post, waar
Joop den Uyl en Max van den Berg
beiden laten weten, dat „tegen onbe
trouwbaarheid geen kruid gewassen
is."
De Nieuwe Linie
Alleen De Nieuwe Linie laat zich wei
nig gelegen liggen aan de „Hoekse en
Kabeljauwse twisten", houdt zich al
thans verre van het binnenlands ge
woel, maar pleit voor een dialoog
tussen christendom en Maoïsme.
„Die hebben elkaar immers iets te
zeggen," aldus Gerard van den Boo-
men. Het weekblad pakt met een
aantal pagina's fors uit over dit on
derwerp en signaleert, dat er de laat
ste tijd steeds meer berichten zijn dat
China gebaren maakt in de richting
van het christendom.
De sinoloog Jean Daubier zegt in een
gesprek, dat de Chinese Culturele Re
volutie op niets is uitgedraaid en dat
de dood van het Maoïsme voor China
ook de dood van de ideologie in
houdt. En passant voegt hij eraan
toe, dat het „goede socialisme" niet
bestaat. „Ik geloof er niet in. Ik geloof
wel in een soort moraal, die de mens
respecteert." Mogelijk dat DNL daar
in een opening ziet naar het christen
dom. Wie weet.
Hervormd Nederland
Dit oecumenisch opninieweekblad
houdt zich eveneens bezig met de
godsdienst. Opperrabbijn M. Just uit
Amsterdam verklaart althans: „We
zijn iets bijzonders, waarvoor men
eigenlijk een nieuw woord moet vin
den". Hij ziet de emigratie van joden
uit de hoofdstad naar Israël niet zo
zitten en wil die verhinderen, want
het is niet in het belang van het
jodendom, als „Amsterdam ophoudt
een stad te zijn waar men joodse
mensen en een synagoge kan
vinden".
Jan Goossensen dook na drie jaar in
het Nederlandse casinowezen, er is
verder aandacht voor een „moedig"
werklozenproject dat door de demo
cratie de grond wordt ingeboord en
Catherine Keyl doet verslag van haar
„bekeringspoging" om een winkelen
de vrouw iets anders te laten lezen
dan de boekjes uit de Bouquet Reeks,
waarvan deze er al 162 heeft gekocht.
Het loopt echter op niets uit en na
Mulisch, Hannes Meinkema en Maar
ten 't Hart verzucht de vrouw; „Geef
mij maar 'Duisternis komt nooit te
vroeg'.
Elseviers Magazine De Tijd
Haagse Post
„Hij was voor de literatuur wat Ja
mes Dean was voor de film en Charlie
Parker voor de jazz. Hij werd be
roemd met On The Road, was de
hartslag van de Beat Generation",
.meldt HP op de omslag. Tien jaar na
zijn dood wordt de Beat Generation
opnieuw ontdekt, want het gaat hier
zoals gisse lezertjes al konden ra
den om de revival van Jack Kerou-
ac. Zijn boeken worden gretig gelezen
en binnekort gaat een film naar zijn
leven in première: „Heart Beat". Niet
te verwarren overigens met Buddy
Holly, over wiens leven ook al een
film is gemaakt, die echter grandioos
flopte. Afwachten maar hoe het met
„the King of the Beats" gaat.
Van andere in deze tijd opererende
vrijbuiters doet Ton van Dijk ver
slag. Twee weken lang vertoefde hij
in het milieu van de Amsterdamse
(maar ze zijn ook elders) nachtrijders.
Mensen die zich 's nachts op een
bepaald punt in de stad verzamelen
en er met hun auto's opuitrukken, als
ze op hun ontvangers scanners
politieberichten doorkrijgen over
moord, brand en doodslag. Ieder zijn
hobby, moet je maar denken.
EM besteedt aandacht aan de uit
gelekte energienota van minister
Van Aardenne, waaruit blijkt dat de
regering op het totale energiever
bruik acht procent wil besparen tot
1985 en 25 procent in het jaar 2000.
Ingewijden wijzen er echter op, dat
het beleid in de nota niet realistisch is
en dat een „geïntegreerde visie op
structurele problemen" ontbreekt.
„Een advocaat kan niet meer alles
weten", zegt de landelijke deken van
de Nederlandse Orde van advocaten
mr Max Rood. Hij doelt daarmee op
een specialisatie binnen de advoca
tuur, waarom ook het publiek vraagt.
Binnen de Orde wordt eveneens ge
praat over het maken van reclame
door advocaten, al staat men er nog
aarzelend tegenover en zullen er ze
ker geen wervende advertenties ko
men met: „Voor al uw echtschei
dingen.
Het omslagartikel gaat over de „le
vende doden", waarvoor René de Bok
het Maleisische vluchtelingenkamp
Pliau Bidong bezocht. Het stuk wordt
helaas doorspekt met sensationele
kreten als „menselijk wrakhout" en
„rottend leed" om er maar een paar
uit te pikken. En als je dan ook nog
de verslaggever zelf op een foto hoog
hartig ziet staan tussen een aantal
jeugdige évacués, hoeft het voor mij
allemaal niet meer. De eigen glorie
straalt er iets te nadrukkelijk van af
en dat is zeker hier misplaatst.
De bootvluchtelingen komen ook aan
bod in De Tijd via een vraaggesprek
met rabbijn Awraham Soetendorp,
die laat weten: „Ik behoor tot de
overlevenden, ik moet iets met mijn
leven doen". Hij maakt deel uit van
de werkgroep Bootvluchtelingen en
is van mening, dat „een wereld die
mensen laat verdrinken geen toe
komst heeft".
P. van der Eijk spitte in de „Spaar-
brieven en zwart geld: het miljoenen-
circuit van een grensgeval". Het gaat
hier om de Femis-bank in Baarle met
acht miljard aan spaarbewijzen,
waarvan mogelijk anderhalf miljard
aan belasting wordt onttrokken. Di
recteur P. van Nieuwstadt tilt daar
niet zo zwaar aan. „Zwart geld is
misschien wel onmisbaar geworden
in onze economie".
NieuwsNet
Jan Terlouw, fractievoorzitter van
D'66, mag van dit blad terugkijken op
het afgelopen parlementaire jaar,
maar hij heeft het meer over zijn
eigen partij dan over regering en par
lement. Wat het kabinet betreft is hij
weinig enthousiast. „Het zwakste
punt is, dat het zich geen steun weet
te verwerven voor zijn daden".
In het blad ook een gesprek met
Hamilton Jordan, het brein achter de
verkiezingen van Carter. Hij moet de
herverkiezing veilig stellen en ver-
ADVERTENTIE
De nieuwe Einstein. Veel
van 's werelds meest promi
nente natuurkundigen be
schouwen Stephen Hawking
als hun meest briljante collega
sinds Einstein. Een reportage.
.mensen zoals wij zijn
toch het zaad van de sociale
verbetering." Aldus Jane
Fonda in een interview. Zij
vertelt over haar huwelijk,
Vietnam, Films, acteren, toe
komst, verleden en het verbete
ren van de wereld.
„Wij bestempelen niet al
les wat van het kabinet Van
Agt komt als regelrecht van de
duivel komend: wij bedrijven
volwassen politiek." Aldus Jan
Terlouw in een interview. Hij
blikt terug op het afgelopen
parlementaire jaar en geeft zijn
visie op de toekomst.
En verder in de nieuwe NieuwsNet: Verontwaardiging over een onderzoek naar commerciële
bijbanen van omroepmedewerkers; vraagtekens rond de rel over de CDA-keuze voor PvdA; Hamil
ton Jordan, Carter's persoonlijke strategie-bepaler, over de kansen van een nieuwe ambtstermijn
voor Carter; de toenadering tussen de VS en Cuba; de zakcnlucht-
vaart in Nederland; de economie van pretparken; en natuurlijk de
vaste column van Bijkaan uit Parijs. Deze week over opiniebladen.
kondigt: „Het zal een felle strijd wor
den, maar Carter wint". Minder over
tuigd daarvan is de filmster en acti
viste Jane „Ik wil de wereld veran
deren" Fonda. Zij zou graag willen
dat haar man Tom Haiden president
van de Verenigde Staten werd, want
„als hij president was, zouden heel
veel mensen in dit land begrijpen dat
de problemen opgelost kunnen wor
den en ze zouden een uitweg zien",
aldus Jane Fonda, die nooit meer een
sekssymbool wil zijn. We zullen maar
zeggen, dat de strijd nog geheel open
ligt.
Vrij Nederland
„In dit bedrijf blijft werkelijk niets
geheim," zucht J. van Ginkel, één van
de drie hoofddirecteuren van Pers
combinatie (onder meer Volkskrant,
Trouw en Parool). Het gaat in dit
.geval om de laatste krant en om „de
beroemdste landdrost ter wereld en
de bekendste ex-wethouder van Ne
derland", te weten Han Lammers, die
door de stichting Het Parool is aanbe
volen als opvolger van hoofdredac
teur mr H. W. Sandberg.
VN stuurde verder een vrouwelijk
reportageteam dan heb je geen
moeilijkheden bij de deur op pad
om onderzoek te doen naar de vrou
wencafés in Nederland. Het werd een
reis langs In den Buze, De Heksenke
tel, Trui, De Pit, De Feeks, Trooster,
de Paraplu, nog eens Trui (maar dan
de Dikke) en Saarein. Ondanks meer
dan een pagina tekst levert het wei
nig op of het moest de uitspraak zijn
van een barvrouw: „Ach, na al die
jaren van actie verlangden we naar
een beetje weplde!
Toch kan die actie beter maar niet
vergeten worden, zolang er in dit blad
nog koppen staan als: „Niet dat de
vrouwen fysiek lelijk zijn.ze zijn zo
rechts, zo verschrikkelijk bourgeois."
Het bovenstaande is afkomstig uit
een verhaal van Boudewijn Buch, die
een bezoek bracht aan Bordeaux, de
„domste stad" van Frankrijk. Ook al
gaat het hier om Franse vrouwen,
solidariteit kent geen grenzen, dacht
ik zo. Bovendien zijn de meeste vrou
wencafés hier in de zomer toch dicht,
laat VN nog weten Voor de bezoeklus-
tigen, zodat er door de feministen
mogelijk alsnog iets kan worden on
dernomen.
De Groene
„Het is niet de taak van een socialist
om te demonstreren hoo- revolutio
nair hij wel is." Deze uitspraak komt
voor rekening van het PvdA-Kamer-
lid Herman Drenth, die het Binnen
hof gaat verlaten. „Je moet ervoor
zorgen dat Je opvattingen veld win
nen. al het andere is onzin." Een
andere uitspraak van hem: „De men
sen zeggen weieens tegen me: Je bent
veel redelijker geworden. Nou, dat
ligt niet aan Vnlj, maar aan de veran
deringen binnen de beweging zelf."
Sander Kooistra ging na. hoe de
tandartsenlj goud aanboort en het
begin van zijn verhaal willen we U
niet onthouden. Zei die tandarts:
„Tsja meneertje, die kies is zo slecht,
daar is niets meer aan te doen. Daar
moet een kroon op." „Hoeveel kost
me dat?", vroeg ik, „Normaal zo'n 450
gulden." Korte pauze. „Maar als u
contant betaalt en geen kwitantie
wilt hebben, wordt het 400." Uite
raard ben ik daar grif op ingegaan."
