Het einde van het grote sussen?
lederlandse VN-soldaten zijn kritischer geworden
Tekening van een lezer
Trouw
\B
Commentaar
Gefeliciteerd.
POLITIEK
politieke spoken (1)
'olitieke spoken (2)
Straffen tot drie
jaar gevangenis
voor wapenroof
leen anti-Joodse stemming in Libanon, maar:
ITERDAG 7 JULI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
l{) de „onthulling" van staatsse-
Ijtaris Smit-Kroes over een mo-
lijke tussentijdse ruil van het
)A van coalitiepartner ooit al
n kern van waarheid heeft bevat,
ni< n is met de publikatie van enkele
)A rapporten gisteren daar nu
:1 definitief een streep onder ge-
ch t. De rapporten lezend en herle-
hetnd kan de conclusie geen andere
yaj n, dan dat hooguit een individu-
d2, 1 CDA-lid ter vergadering wel-
s een opmerking in die richting
oj eft gemaakt. Blijkens de notulen
ilv<in de lezer daarbij een keuze
aken uit M. Smits, mevrouw M.
djellingwout-Roodenburg of me-
RGouw M. G. H. Oomen-Ruyten
om er slechts enkelen te noe-
Maar ook die enkele opmer-
mC ng gold het slechts kenbaarma-
riepn van een wens die eerst na de
«öilgende kamerverkiezingen gere
miseerd zou moeten worden en
,an et na de Europese verkiezingen
tals de staatssecretaris veronder-
elde.
i feite beschuldigde de staatsse
cretaris het CDA ervan het kabi
net, afhankelijk van die verkie
zingsuitslag, vroegtijdig ten val te
willen brengen. Een beschuldiging
derhalve van hoogverraad of iets
dergelijks. De rapporten bieden
voor zulke hooggegrepen beschul
digingen echter geen enkel hou
vast. Neelie heeft dus haar stout
moedige fantasie de vrije loop ge
laten, dan wel zij zou een ander
rapport hebben gezien. Maar of
daar wezenlijk wat anders in zou
staan, is gegeven de inhoud van nu
gepubliceerde rapporten hoogst
onwaarschijnlijk.
Zo bezien is het bijna onbegrijpe
lijk dat het CDA niet eerder met
de rapporten op tafel is gekomen.
Ook al omdat toen al geruchten de
ronde deden dat de staatssecretaris
haar „onthullingen" aan deze te
rughoudendheid om nog eniger
mate het politieke gezicht te red
den („er was toch maar sprake van
een rapport"). Het is echter een
vijgeblad.
ij alle rumoer om deze rapporten
er nu het onloochenbare feit, dat
ook binnen de CDA-top een
vendige discussie blijkt te wor-
n gevoerd over wat in de wande-
ng wel wordt aangeduidt als de
olitieke strategie. Daarmee heeft
ok deze partij zich aangesloten
ij het modieuze verschijnsel, dat
iet name binnen de PvdA een
ngekend hoogtepunt heeft be-
efd. Het aardige van dit soort
iscussies is dat niet meer behoeft
worden nagedacht over de in-
oud van het beleid. In plaats
aarvan kan iedereen naar harte-
ïst meefilosoferen over de vragen
Is: hoe stel je je op tegenover
j idere partijen, de vakbeweging,
et kabinet 'enz.
1
)e nota-Steenkamp levert wat dit
etreft aardige staaltjes op van
olitiek vernuft. Bijvoorbeeld
vaar de nota stelt, dat het CDA
ich uit „een soort van politiek
ïasochisme teveel door de PvdA
de goot laat trappen." Het rap-
ort vindt daarom dat zowel kabi-
ït als fractie best eens wat „har
mogen terugslaan." Onder
ADVERTENTIE
C. Molenaar
te Rotterdam
J. H. Hansen
te Leiden
U won bij Bac-deo Union
fietsen voor uw hele gezin.
Toten met 31 juli 1979
looft Bac elke week aan
2 winnaars Union fietsen
voor het hele gezin uit
Haal een
wedstrijd
formulier
bij uw
Bac-winkelier
en doe mee!
m
deodorant
DEN HAAG Nederland
loopt regelrecht het ravijn in.
Met deze krasse taal lijkt onze
minister van financiën An-
driessen een nogal forse in
breuk te hebben gemaakt op
de gangbare mores van onze
politieke ambtsdragers, wiei
gedrag zich meestal kenmerk
te door een sussende rustge
vendheid.
Wie herinnert zich niet het ruime be
grip, dat premier De Jong altijd weei
vermocht op te brengen voor velerlei
protestbewegingen in ons land? Waar
Udink zich lacherig spottend met een
lange pruik op de Amsterdamse Dam
nestelde, was het toch veeleer dit
optreden van de premier die het pro
test in ons land op schier onnavolgba
re wijze in rustig vaarwater bracht.
En achteraf zou men zelfs de stelling
kunnen verdedigen dat mede hier
door de tegenstellingen in ons land
niet op de spits zijn gedreven. Het
Nederlandse klimaat bleek onge
schikt voor de voortbrenging van een
Baader-Meinhoffgroep.
Geheel in de geest van diezelfde sus
sende traditie klinkt het „gaat u rus
tig slapen" van Colijn ons nog betrek
kelijk vers in de oren, ook al is het de
laatste tijd twijfel of de man zulks nu
wel precies zo en met die bëdoeling
heeft gezegd.
door Willem Breedveld
De komende weken zal de za
terdagse rubriek „Politiek" van
Willem Breedveld niet ver
schijnen.
probleem simpel kon worden herleid
tot het gezamenlijk oprollen der mou
wen. De al even ingewikkelde discus
sie over het al dan niet ontwikkelen
van kerncentrales was een kwestie
van „als de blikskaters" en „als de
wiederweerga" werk van maken. En
het probleem van de schaarste van
energie betekende uitsluitend „met
z'n allen wat minder" en wel „op
vrijwillige basis" uiteraard.
Rubber vlot
Pappen en nat houden. Rustig aan,
dan breekt het lijntje niet en al moch
ten de golven van het economisch
getij dan al eens hoog opslaan, van
Agt zal „zijn rubber vlotje wel drij
vende houden". Zo luidde kort sa
mengevat, de hedendaagse vertaling
van onze sussende traditie. Het is
tegen die achtergrond een bijna intri
gerende vraag hoe die traditie zich
verdraagt met de krasse uitspraken
van Andriessen, die in alle ernst
meent dat we regelrecht het ravijn
inlopen. En in zijn kielzog een minis
ter Albeda die waarschuwt voor
Franse toestanden in ons goede va
derland.
Is er werkelijk wat loos? Schiet onze
politiek van apaiseren, van evenredi
ge verdeling, van het zorgvuldig ont
zien van eikaars lange tenen anno
1979 werkelijk tekort?
Inderdaad is de sleutel tot het geheim
van onze manier van politiek bedrij
ven grotendeels gegeven met een
daadwerkelijke ontkenning, een ver
doezeling van de tegenstellingen. Ons
land is, met inbegrip van de vierhon-
derduizend buitenlanders binnen
onze landsgrenzen, een land van min
derheden. Tot voor kort zelfs ieder
met een eigen zuil. Het op de spits
drijven van zuilenbelangen zou ons
land daarom in een permanente staat
van oorlog brengen. Dat dit deson
danks niet gebeurt, is zoiets als een
wonder. Een Amerikaanse politieke
wetenschapper verzuchtte eens: the
oretisch gesproken kan Nederland
helemaal niet bestaan
Gladstrijken
Taalgebruik
meer door wat meer „zout op
socialistische slakken te leggen".
Het kabinet blikt verder te weinig
uit „aan de weg timmeraars" te
bestaan, waardoor de beeldvor
ming van het optreden van het
kabinet te zeer wordt verzwakt.
Voor de fijnproevers is er ook deze
opmerking: „Aan Den Uyl werd
verweten dat hij als minister-presi
dent teveel partij-man was. De
vraag rijst of Van Agt (van de
weeromstuit?) de andere kant op
gaat. Een te terughoudende op
stelling kan ertoe leiden dat het
kabinetsbeleid teveel geobjecti
veerd wordt, waardoor de CDA-
inbreng er niet uitkomst."
Kostelijke lectuur, waarvan we
mogen hopen dat CDA in de toe
komst nog veel te bieden zal heb
ben. We hopen echter al, dat het
CDA daarbij het uiteindelijk te
voeren beleid niet al te zeer uit het
oog zal verliezen. Politiek als hob
by is leuk, maar het zou jammer
zijn als uiteindelijk de gewone kie
zer erbij zou inschieten.
Zozeer is onze politieke cultuur van
dit sussen doordrongen, dat er zich
rondom dit thema zelfs een specifiek
taalgebruik heeft ontwikkeld. Zo is
het in Engeland en de Verenigde Sta
ten de gewoonste zaak dat er over
politieke tegenstellingen wordt on
derhandeld. Een Nederlandse rege
ring „onderhandelt" echter niet, zij
„pleegt overleg", een woord dat zich
met de beste wil van de wereld niet in
het Engels laat vertalen.
Joop den Uyl bleek de eerste rege
ringsleider te zijn om met deze tradi
tie te breken, maar ook hij beriep zich
als de tegenstellingen onverhoeds
toch nog te hoog op liepen meestal
wel op twee dingen. Met de komst
van Van Agt was de traditie, zo die al
ooit onderbroken is geweest, weer
echt in ere hersteld. Opgelucht kon
den we uit zijn mond vernemen, dat
het hele ingewikkelde economische
Niet gelukt
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
oo
ZUTPHEN (ANP) Wegens een wa
penroof op de Detmar kazerne in Eef-
de in februari dit jaar, heeft de recht
bank in Zutphen gisteren de drie da
ders totaal ruim acht jaar gevange
nisstraf opgelegd. Eén overvaller
kreeg drie jaar, tegen hem was 31/2
jaar geëist. De tweede overvaller
kreeg 2.1/2 jaar cel (eis twee jaar en
negen maanden) en de laatste van het
drietal werd veroordeeld tot een jaar
en negen maanden gevangenisstraf.
Tegen deze dader, had de officier van
justitie, mr. P. Cremers, twee jaar en
drie maanden gevangenisstraf geëist.
Bij ue overval maakten de drie, vier
karabijnen buit, de daarbij behoren
de munitie, drie helmen en twee
staaflantaarns.
r een lezer
O.Q. rv. g e.bo den. <a.<a.n_
)s\ eert- loed lagerige.
preraiar Van.
De sleutel tot dit geheim is, zoals
gezegd, de ontkenning, het gladstrij
ken van tegenstellingen. Vandaar dat
onze regering niet onderhandelt (zij
zou dan te zeer partij zijn), maar
overleg pleegt. Het gebruikelijke poli
tieke gekrakeel werd zorgvuldig over
gelaten aan de oppositie en de vakbe
weging, dan wel aan de werkgevers,
afhankelijk van de kleur van het ka
binet. Bij tijd en wijle mochten ook
de regeringsfracties aan het gekra
keel deelnemen, maar het kabinet
zelf bleef buiten schot. Dat „paste op
de winkel", om een beeld van zowel
Wiegel als van premier De Jong te
gebruiken.
Om een of andere reden is het het
kabinet-Van Agt echter niet bescho
ren geweest deze politiek van apaise
ren voort te kunnen zetten. Het is
premier Van Agt af en toe aan te zien
hoezeer hij dit betreurt. Maar ook hij
kan het niet helpen, dat de laatste
jaren een aantal stukken op het poli
tieke toneel van plaats is veranderd.
Zo heeft de gestadige economische
groei plaats gemaakt voor stagnatie
Den Uyl
brak traditie
Allerlei politieke wensen konden niet
meer uit de groei worden betaald. En
als gevolg daarvan ging het verde
lingsvraagstuk (waar het bedrijven
van politiek toch grotendeels op neer
komt) een duchtig woordje mee
spreken.
Bovendien zijn de politieke krachts
verhoudingen gewijzigd. De voor
naamste daarvan is wel dat een als
centrum-rechts aangeduide regering
slechts over minimale steun kan be
schikken. De combinatie van deze
twee feiten zette vooral de CDA-frac-
tie onder druk, zoals uit een gisteren
gepubliceerde notitie van deze partij
wel is gebleken. Deze partij is meer
dan andere een vleugelpartij.
De consequentie daarvan is dat, welk
beleid een regering ook voert, een
deel van de fractie altijd ontevreden
zal zijn. Onder een rechts kabinet is
het linkerdeel van de fractie en onder
een links kabinet is het rechterdeel
van de fractie ontevreden. Als in het
verleden de meningsverschillen al
eens hoog opliepen, dan kon de frac
tie-voorzitter een paar heethoofden
altijd nog tevreden stellen door hen
afwijkend te laten stemmen. In de
huidige coalitie zou dit echter ramp
zalige gevolgen hebben. Meer dan iets
anders verklaart dit de zeldzame ca
priolen van fractie-voorzitter Lub
bers en ook het zoeken van de fractie
als geheel naar een meer bevredigen
de koers.
Draagvlak
hf
Daarbij komt dan ook nog de aan
scherping van het verdelingsvraag
stuk. Dit raakt regelrecht de relatie
kabinet-vakbeweging, of ruimer ver
taald: het maatschappelijk draag
vlak van het kabinet. De druk die
daarvan uitgaat, is groter dan meni
geen denkt. Trouwens: de souplee
van het kabinet om daaraan tege
moet te komen ook. Wie had drie jaar
geleden nog durven veronderstellen
dat Wiegel nog eens als de kampioen
nivelleerder bij uitstek uit de bus zou
komen? Nochtans legde hij de basis
voor de aftopping van de ambtena
rensalarissen en daarmee voor een
gelijksoortige ontwikkeling in het be
drijfsleven.
Of wat te denken van een liberale
minister van economische zaken, de
heer Van Aardenne, die ruimer dan al
zijn voorgangers de overheidsbuidel
hanteert om het bedrijfsleven op de
been te houden? Het is al overheids
bemoeienis wat de klok slaat.
Kinderverdriet
Dit alles is echter slechts kinderver
driet bij wat de CDA-fractie te verdu
ren heeft. Zij moeten berusten in een
langzaam maar zeker lam worden
van de linkervleugel, vermits de op
lossing die het kabinet aandraagt
voor het verdelingsvraagstuk de frac
tie steeds verder afvoert van de vak
beweging en daarmee van het maat
schappelijk draagvlak.
Het kabinet past inderdaad op de
winkel en van die taak kwijt het zich
op zichzelf nog niet zo slecht ook.
Van Agt
suspolitiek
Nochtans meende CNV-voorzitter
Harm van der Meulen over stalen
zenuwen te moeten beschikken om
deze wijze van beleid voeren te kun
nen volhouden. Want het resultaat
van dit beleid was, dat de noodzake
lijke bezuinigingen in klimmende
mate op de overheidssector werden
afgewenteld (sociale uitkeringen,
overheidsuitgaven. trendvolgers,
ambtenaren e.d.).
Het alternatief zal natuurlijk zijn de
werknemers in belangrijke mate een
steentje te laten bijdragen, maar
daarvoor is een beleid nodig dat ver
trouwen wekt bij diezelfde vakbewe
ging. En om tal van redenen heeft het
kabinet dat niet kunnen opbrengen.
Voor een deel. ligt dat aan de vakbe
weging zelf, voor een ander deel zeker
ook aan het kabinet, voornamelijk
waar het te laat inspeelde op de wen
sen vanuit het maatschappelijk
draagvlak. De keus viel daarom tel
kens weer op de collectieve sector
Erg vreugdevol voor een fractie, die
prijs stelt op handhaving van een
vleugelpositie, is dat niet. Het bete
kent groeiende vervreemding van de
vakbeweging en een steeds grotere
kloof tussen de maatschappelijke
ontwikkeling en het kabinet
Dit, gevoegd bij de klimmende finab-
ciële problemen, zou andere regerin
gen in zo'n geval zeker genoopt heb
ben tot het voeren van een spectacu
laire buitenlandse politiek, om zo de
aandacht af te leiden van de binnen
landse problemen. Daarvoor is Ne
derland echter een te klein land
Trouwens, met Van der Klaauw be
hoeven we ook niet op buitenlandse
avontuurtjes te rekenen.
Noodsprong
Vandaar wellicht dat Andriessen zijn
heil heeft gezocht in een noodsprong.
'Hij predikte ondergang en wel op een
moment dat de welvaart groter lijkt
dan ooit tevoren. Het is een uiterste
poging de tegenstellingen in ons land
weer in een gemeenschappelijk spoor
te krijgen. Het middel dat hij daar
voor hanteert, overschrijdt echter
alle grenzen van de traditionele sus
sende politiek.
Wie zulk zwaar geschut in stelling
brengt, lokt twee mogelijke reacties
uit. Of het publiek reageert met apa
thie (we zullen wel zien. we hebben
het al zo vaak gehoord) óf het rea
geert strijdvaardig (als dat zo is. dan
zullen er ook echte politieke knopen
moeten worden doorgehakt) en dan is
er niet langer ruimte voor apaiseren
en verdoezelen van de tegenstel
lingen.
De eerste reactie zal een voortzetting
van onze sussende politieke cultuur
zijn; echter zonder de glimlach van
premier De Jong. De tweede zal een
definitieve breuk betekenen met het
verleden. Er zal dan in ons land niet
langer overleg worden gepleegd maar
keihard worden onderhandeld, op ba
sis van echte politieke tegenstel
lingen.
oor kapitein Jacques van de Ven
(Vel beoordelen zij alle partijen, betrokken bij de soms
xplosieve situatie in Zuid-Libanon, kritischer dan vóór hun
irertrek.
Sr is geen antisemitische en ook geen anti-Israëlische stem
ming onder de Nederlandse VN-militairen in Libanon.
tapitein Jacques van de Ven, stafofficier op het hoofdkwar-
ier van de VN-vredesmacht in Nakoera, schrijft ons dit in
en persoonlijke reactie op de onlangs in het weekblad de
laagse Post afgedrukte antisemitische uitlatingen van Ne-
lerlandse VN-soldaten.
Jacques van de Ven
NAKOERA Het is erg sim-
>el mensen bepaalde uitspra
ken te laten doen, ze ertoe te
jrengen woorden in hun
nond te nemen, waarvan de
gevolgen niet of nauwelijks
lijn te overzien. Neem bij
voorbeeld een soldaat, ergens
in Libanon bij een observatie
post.
Dagen en dagen in de gloeiende zon,
patrouille lopend door het nauwelijks
begaanbare terrein, lange werktijden,
talrijke beschietingen in en rondom
Sijn gebied, steeds attent moeten zijn
voor infiltranten, ver van allen die hij
liefheeft, en dan komt een journalis- „Waardeloos, te warm, te lange werk-
t(e) uit Nederland en vraagt naar zijn tijden, het eten is anders dan thuis,
mening. de toelage niet hoog genoeg," enz.
Hij komt in de krant, krijgt aandacht,
hij is jong. zijn politieke kennis is niet
erg groot, zijn diplomatiek taalge
bruik minder ontwikkeld als dat van
bij voorbeeld een Kamerlid, nou voor
een interview zal hij eens even goed
gaan zitten.
Vraag 2: „Die Israëliërs die jullie be
schieten, vind jij dat nou niet een
beetje belachelijk, wij in Nederland
zijn toch nogal pro-Israël?" Ant
woord: „Nou, die Joden kunnen er
wat van." Vraag 3: „Die PLO'ers wo
nen toch ook maar in krotten, zijn
hun huizen gebombardeerd uit wraak
voor bij voorbeeld die bomaanslagen
in Tel Aviv?" Antwoord: „Ja, dat is
verschrikkelijk."
Zo gaat het vraag en antwoordspelle-
Meestal gaat het zo: Vraag 1: „Hoe is tje maar door. Uiteraard heeft ieder
het hier nu in Libanon?" Antwoord: wel wat op of aan te merken Wat
Drie vragen
voelen ze zich ook gevleid als de pers
hen interviewt. Uitspraken zoals die
in het gewraakte artikel voorkomen
zullen wellicht gedaan kunnen zijn,
maar de wijze waarop dit kan worden
aangemoedigd door de journalist(e)
om een en ander negatief te doen
klinken is geen goede zaak. het publi
ceren ervan is dat evenmin, ook al
heb je dan een primeur en haal je de
voorpagina's. Al meer dan eens is
gezegd dat de pers de grootste zorg
vuldigheid aan de dag moet leggen
bij de berichtgeving over de toestand
in Libanon en alles wat daar mee
samenhangt. Ook een journalist
heeft zijn eigen verantwoordelijk
heid.
Toegeschoven rol
De Nederlandse minister van defen
sie en de Unifil-leiding krijgen deze
anti-propaganda op hun bord gelegd
en moeten trachten dit weer te corri
geren, hetgeen er hun onderhande
lingspositie niet beter op maakt. Het
leed is inmiddels geschied, vele won
den zijn geslagen, zowel in Neder
land, Israël als hier ter plekke. Onze
taak, die door allerlei omstandighe
den toch al zo moeilijk uitvoerbaar is,
wordt er door al die sensatieverhalen
beslist niet gemakkelijker op
Overigens zijn er in Libanon nog
meer Nederlanders, die niet zijn ge
ïnterviewd (achthonderd) en zij zou
den wel eens een andere mening kun
nen hebben. Daarnaast zijn er dan
nog ongeveer vijfduizend andere mili
tairen. Zij zijn niet gehoord Wat is
hun mening? Door de aard van mijn
functie reis ik door het hele Unifil-
gebied en bezoek ik vele eenheden.
Niet of nauwelijks wordt er over „an
ti-Joods" of „pro-PLO" gesproken,
daar is geen tijd voor en het doet ook
niet ter zake voor een VN-militair. Wij
mogen/moeten de partijen uiteen
houden. Door middel van controle
posten, patrouilles, onderhandelin
gen en begrip voor eikaars standpun
ten komen we beslist verder dan met
„eikaars nest te bevuilen". Wij kun
nen en mogen geen partij zijn. Door
valse en alarmerende publikaties
worden we in een hoek gedrongen en
krijgen we een rol toegeschoven,
waarnaar we met hebben gevraagd
en die ons slechts belemmert in onze
taakuitvoering.
antwoordelijkheid wel konden dra
gen. Kennelijk is dat niet het geval.
Voorbarig
Persvrijheid
Maar we hebben nog steeds persvrij
heid in Nederland en je kunt niemand
verbieden uitspraken te doen, zo de
mocratisch zijn' we gelukkig nog
steeds. Dit betekent overigens niet
dat de mening van een enkeling, al of
niet genuanceerd genoeg, als de alge
mene opinie moet worden gezien.
Naar mijn mening is er beslist GêêN
anti-Israël-stemming onder de Neder
landse militairen en is er van antise
mitisme helemaal geen sprake
Het recht van vrije meningsuiting,
ook al zouden die meningen ongenu
anceerd zijn en diepe sporen van leed
en verdriet achterlaten, is een demo
cratisch recht en wellicht de tol die
we moeten betalen voor onze demo
cratie Of moet de legerleiding de
militairen een spreekverbod opleg
gen? Zou er een censuur moeten ko
men? Voor wie? Voor de militairen in
Libanon? Voor de journalisten? Voor
beiden? Ik geloof niet dat dit zo een
voudig te bepalen is. Ik had gehoopt
dat wij Nederlanders onze eigen ver
Zijn de Nederlandse militairen in Li
banon dan nog steeds dezelfde me
ning toegedaan over de situatie in het
Midden-Oosten als voor hun vertrek
naar Libanon? Neen, ik geloof dat
men, toen men nog in Nederland was,
ver van de problemen in het Midden-
Oosten afstond, wellicht niet genoeg
betrokken was bij de problematiek
daar. Nu we er middenin zitten, met
onze neus op de feiten worden ge
drukt. de realiteit onder ogen Zien. de
beschietingen horen en zien van de
elkaar bestokende partijen, worden
we wel kritischer. Hopelijk neemt nie
mand het mij kwalijk dat ik het niet
gezellig vind. om beschoten te wor
den. Onafhankelijk van welke partij
of groepering die het mij lastig
maakt, mag ik het toch wel naar en
vervelend vinden dat ze mij, al ol niet
opzettelijk, onheus bejegenen. Om
dat zowel de PLO, als de christelijke
militieS van majoor Haddad, als Is
raël zich in ons gebied nadrukkelijk
manifesteren met beschietingen met
zowel mitrailleurs, geweervuur, mor
tiergranaten en artilleriebombarde
menten bij onze posities, geloof ik dat
het begrijpelijk is dat we ons kriti
scher tegenover genoemde partijen
gaan opstellen Deze opvatting kan
dan worden uitgelegd als anti-zus of
anti-zo, maar dat is naar mijn mening
een voorbarige en onjuiste interpre
tatie. Als je via de radio verneemt dat
er 's morgens om tien uur een bom
aanslag is gepleegd door dc PLO in
Tel Aviv. waarbij twee doden vallen
en je ziet vijf uur later Israëlische
Phantoms overvliegen en hun lading,
droppen bij Tyre (PLO-kampen) ga Je j
je aLs VN-militair toch afvragen waar I
je mee bezig bent.
Bomaanslagen plegen is fout. bom
bardementen uitvoeren is ook fout.
Wellicht geldt hier in het Midden
Oosten tweemaal fout is goed Deze
mening kan ik niet delen, maar het is
wel realiteit. Morgen of volgende
week gebeurt weer precies hetzelfde
Hoe lang nog. vraag je Je dan af Wat
is de oplossing? Willen betrokkenen
wel een oplossing? Hoe zou er die uit
rnoeten zien? Een mens trekt erg
gauw partij voor de zwakste, wellicht
is dat ook het geval bij de Nederland
se militairen die zijn geïnterviewd
door de journaliste van de Haagse
Post. Wellicht zijn die militairen van
mening dat de PLO er het zwakst
voorstaat. Derhalve zet men zich, al
of niet terecht, af tegen de sterkste,
dat dan Israël zou zijn. Uitspraken
van militairen in dit licht bezien, zou
den kritisch kunnen worden doorge
licht. alvorens tot publikatie over te
gaan
Opdracht Unifil
Hoe het ook zij. naar mijn mening is
er beslist geen anti-Israëlische stem
ming onder de Nederlandse militai
ren in Libanon, Wel is men zich kriti
scher gaan opstellen tegenover alle
partijen, die betrokken zijn bij het
conflict Partijen bevoordelen of be
nadelen is er niet bij Dit laat onze
opdracht als vredeskorps ook niet
toe Het is een opdracht tot handha
ven van de vrede voor iedereen
