Schoolmeester en zijn klas
Mening van een lezer
ieren houden zich niet aan staatsgrenzen
j'rouw
Commentaar
POLITIEK
en klusjescentrale (1)
3n klusjescentrale (2)
prtitere controle op
ilheid brommers
Politie lost diefstal
paspoorten snel op
pahe& en hepeR, op dezp modeshow
ztaat- m ewae aapzec/rr-aiarpe&wr
'cwes' HooeL voor pe m/era/cte Hl!"'
tR£A ne pp Herqfeieo mr de A/acte
A/PC evrMkeimeH.r.mvmmT'
HprHCCTD HIORPT oHSloTPR DooP pen
frccTi/Asrc v&LHrHE/PSnaH; Rurr/c,
M curpwFpwGfN TA/ DE WW-
RARD 3*7" U EEV VOELSTAF CM OP lil
MATE MV RAPIOAtTIVireir TeRünREN
éfAóMAiKEP ,PCe/STZP1, BIARPR2AIE, II,,
(AU DP coWERE PA/ A A/PPpp I EP SNA PPP/RCER,
PP KlEp/R# K lUCAfr/iï BPAA/DV&ua EREPOPVEE.
ey kePA/cEA/TPA/p pahppr zyR daarom cyMseueE-
Af/v OA/ ONrePFPtyk tpne/rdp var een VU-TTP
UoRiTRDMtRCT VAN CE VLUCHT ?cCIROER l'EPÏEtePP
I 7F typ. WerCDMPCETE TERUC NOFDT 0/RRERPcRr
Ik weer
'MZtóEH i
HOUD/NCr _j
T£ "3j
érCVCAl— -A
Wiegel vreest
effect van
hogere olieprijs
ERDAG 30 JUNI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
do I
d
groeiende legértje werkloze
'e arbeidsongeschikten doet ten
Nfcchte vermoeden dat er in de
lige maatschappij voor hen
werk zou zijn. Wie zijn ogen
tsir enigszins de kost geeft, weet
een overvloed aan werk is.
"gaarden worden onvoldoende
orgd, hele stadswijken staan te
ell>auperen, een legioen vreem-
igen wordt onvoldoende opge
ien en thuis kunnen de een-
ètpigste reparaties niet dan met
id 'rootste moeite worden afge-
er desondanks werkloosheid
st en veel mensen gedoemd
tot arbeidsongeschiktheid,
ondermeer doordat veel
niet als produktief kan wor-
aangemerkt. Ons systeem
gt nu eenmaal met zich, dat
die zich uitermate verdienste-
istrmaakt in de buurt, niet als
uktief wordt aangemerkt en
die de hele dag aan de
nSide band munite vervaadigt,
sal
ütsj
eel
van de aardigste suggesties uit
niajdeze week door minister Albe-
in staatssecretaris De Graaf
pduceerde notitie is daarom
uifcht het idee om mindervaliden
schakelen op de klusjesmarkt.
iaat daarbij, zoals de bewinds-
het omschrijven: ;Om veel-
hglenvoudige werkzaamheden,
3»
waarvoor de burgers, gezien de
combinatie van voorrijd- en uurta
rieven, geen vakman meer willen
laten komen en waarvoor overi
gens die vakman zelf (zowel de
kleine zelfstandige als de midden
stander) geen interesse meer heeft
in verband met de geringe omvang
van de opdracht."
Het is een ingewikkelde zin, maar
de bewindslieden hebben daarmee
precies willen afbakenen, dat het
hen er niet om is begonnen de
vakman in de wielen te rijden.
Vast moet staan, dat hij hetzij
geen tijd, hezij geen interesse
heeft in de opdracht. Zulk werk
zou dan bij een centrale kunnen
worden aangemeld, die het vervol
gens aan een minder valide kan
geven.
Ongetwijfeld zitten er nog heel wat
haken en ogen aan een dergelijk
project. Hoe stel je bij voorbeeld
simpel vast dat er echt geen vak
man beschikbaar is? Maar het is
daarom zeker de moeite waard.
De werkelijkheid van vandaag de
dag is immers veeleer dat een aan
nemer niet zelden zijn personeel
de beschikbaarheid geeft over zijn
machines en materiaal om dit klus*
jeswerk in de vrije tijd te kunnen
doen? Als dat zo is, waarom zou
de overheid dan geen maatregelen
mogen treffen om ook op deze
„zwarte" markt het werk eerlijker
te verdelen?
5ve afgezien nog van deze aardi-
eut ggestie is de notitie van beide
landslieden ook in een ander
ht boeiend. Zij bevat een
aantal beleidsvoornemens
aPJu eens werkelijk een begin te
n om het beroep op de socia-
itkeringen te verminderen,
derfvoor hebben de bewindslie-
ftoiet de boeman van stal ge-
maar integendeel een aantal
■"Ige aanbevelingen gedaan.
orbeeld is er het voornemen
Automatisme te doorbreken,
(nee nu minder valide werk-
s na verloop van tijd volledig
|3songe$chikt worden ver-
Zo wil het kabinet bedrij-
liiteraard met steun- en bege-
(gsmaatregelen) verplichten
anste vijf procent minder vali-
^ensen in dienst te hebben. Uit
iciaal oogpunt lijkt ons een
flijke maatregel goed verde-
^Jijkertijd wil het kabinet het
in jip op de werkloosheidswet
U 1
hij pnze parlementsredactie
HAAG De politie krijgt bete-
'elijkheden om te controleren
)mmers te snel kunnen rijden.
daartoe uitgerust worden
tigdilen zogenoemde rollen-testbank.
isterraad is akkoord gegaan
wijziging van het Wegenver-
■glement waardoor het gebruik
Ideze rollentestbank mogelijk
j gemaakt.
e tijd werd gezocht naar moge
tien om op doeltreffende ma-
te treden tegen het gebruik
:omfietsen die dusdanig waren
lerd dat ze veel harder konden
Idan was toegestaan. Tot nu toe
jat niet zo gemakkelijk te con-
omdat daarvoor doorgaans
or gedemonteerd moest wor-
i dat is een zeer deskundig en
rend werk.
DEN HAAG Alle lofuitin
gen aan het adres van schei
dend Kamervoorzitter Vonde
ling vermochten niet een ze
kere twijfel te verhullen om
trent de werkelijke betekenis
van zijn rol als bewaker van
het aanzien van ons parle
ment. Al te gretig immers
werd hij getypeerd als onze
nationale schoolmeester, als
de onverbeterlijke onver
woestbare optimist, de man
die de puntjes op de i zet,
uitgerekend op een moment
dat iemands hoofd naar ande
re dingen staat.
Welke andere kwaliteiten men Von
deling voorts ook toedichtte (dat wa
ren er inderdaad zeer vele) met dat
schoolmeesterachtige was de sugges
tie toch maar gewekt, dat hij zich
weliswaar met belangrijke zaken
heeft beziggehouden, maar hij in we
zen de kern van de zaak over het
hoofd heeft gezien.
De Kamervoorzitter mocht dan wel
een mooi boek hebben geschreven
over de macht en de onmacht van het
parlement (de Tweede Kamer lam of
leeuw?) hij bleef in dat beeld de
schoolmeester die krachtens zijn
functie de klas weliswaar voorbereid
de op het echter werk, maar die zijn
leerlingen tegelijkertijd verre hield
van de feitelijke uitvoering van hun
ambacht. Uit die veronderstelde
beeldvorming vloeit automatisch
voort, dat Vondeling daarom ook niet
echt op de bres kan hebben gestaan
voor de macht van het parlement.
Hooguit hield zijn gedrag de belofte
in, dat het welpje ooit nog eens zou
mogen brullen.
beperken, door een ruimere toe
passing van het begrip passende
arbeid. Jarenlang is deze bepaling
een bijna onaantastbaar gegeven
geweest, wellicht omdat wij uit de
oorlogsjaren minder prettige erva
ringen hebben opgedaan met de
arbeidsdienst.
Wat het kabinet aan verruiming
voorstelt, ziet er echter redelijk
uit. Bijvoorvefeld zal er grotere
aandrang zijn zich om te laten
scholen. Men kan zich natuurlijk
tegen deze straffere aanpak blijven
verzetten, duidelijk is echter dat er
wat zal moeten gebeuren. Het is in
het kabinet te prijzen dat het die
zelfde aandrang ook uitoefent op
de werkgever. Hij zal, blijkt uit de
notitie, zich aanzienlijk minder ge
makkelijk kunnen onttrekken aan
het in dienst nemen van minder
geschikt geacht personeel.
Na de discussie die we hebben
gehad over de korting op de socia
le uitkeringen is deze notitie zeker
verfrissend te noemen.
Onrecht
Het staat eigenlijk wel vast, dat met
dit beeld zowel Vondeling als het par
lement schromelijk onrecht wordt
aangedaan. Daarvoor stoelt het al te
zeer op de naïeve veronderstelling,
dat machtsuitoefening slechts een
kwestie van knopen doorhakken zou
zijn. Een in wezen simpel karweitje,
waarvan men tandenknarsend moet
accepteren dat het parlement zulks
niet vermag od te brengen.
In plaats daarvan wordt er eindeloos
in de Kamer gedebateerd en is de
uitslag nog voor velerlei uitleg vat
baar ook. Een uiting van machteloos
heid?
Kamervoorzitter Vondeling tijdens zijn afscheidsspeech. Op de achtergrond het schilderij van
Vondeling dat in de Tweede Kamer komt te hangen.
In dit verband kijkt menig parlemen-
tariër nogal eens met een scheef oog
je naar de vele, vele machtscentra die
men in ons land meent te ontwaren:
-de regering bijgestaan door haar vele
deskundige ambtenaren, de onderne
mers, de vakbeweging en sinds Den
Uyl daar de aandacht op vestigde ook
tal van particuliere instellingen zoals
ziekenhuisbesturen, schoolbesturen,
vormingscentra en noem maar op.
Bij elkaar genoeg machtscentra om
zowel bij „links" als bij „rechts" maar
al te gemakkelijk het vermoeden te
doen postvatten, dat in vergelijking
daarmee het parlement slechts een te
verwaarlozen rol speelt. Genoemde
centra stralen zo op het eerste gezicht
immers een zekere eenheid van optre
den uit, in vergelijking waarmee het
parlement maar al te gemakkelijk
door Willem Breedveld
over dreigt te komen als het ruziënde
klasje dat de schoolmeestershand
van Vondeling slechts node kan mis
sen. Het is op grond van dit misver
stand dat zelfs iemand als Prins
Bernhard weieens serieus het idee
heeft geopperd het parlement maar
een keer in de vier jaar te laten verga
deren.
Concurrenten
Wat de meeste critici echter steevast
over het hoofd zien, is dat de machts
centra waaraan men zich kennelijk zo
Tekeningen, bij voorkeur in liggend lor-
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 059, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
Van een onzer verslaggevers
GRONINGEN Twee gewapende
mannen die gistermorgen een overval
pleegden op de afdeling bevolking
van het gemeentehuis te Groningen,
zijn vrijwel meteen door de politie
gearresteerd. Het tweetal had onge
veer 45 paspoorten meegenomen.
Over daders en achtergrond werden
gisteren door de politie nog geen bij
zonderheden verstrekt. „We beschou
wen dit niet als zo maar een diefstal",
werd gezegd. Mogelijk hebben de da
ders de paspoorten willen verhande
len. Er worden bedragen tot enkele
duizenden guldens voor betaald.
Vooral onbeschreven exemplaren
zijn in trek en de in Groningen gesto
len paspoorten stonden nog niet op
naam. Het is ook mogelijk dat de
daders de paspoorten nodig hadden
voor een gerichte actie.
MRAIFPEROP DE PUP PER TASMET'
Ijntèrrttyk. vezn/cdr. oveprcoea/
BilWjl) WORDT OF D'r érpHEEC /R HET j|
j oexEA/flMDSPAkk.pr PAR
Ivorpea/ cpsea/cmem.-
graag spiegelt in belangrijke mate
eikaars concurrenten zijn. In linkse
kringen houdt men weliswaar het
sprookje in stand dat de belangen
van het kapitaal elkaar altijd wel
weten te vinden, ongeacht het mach
tscentrum waartoe men behoort. De
werkelijkheid is veel meer. dat macht
in ons land in belangrijke mate ge
deelde macht is ook al zal er over
de juiste verdeling altijd wel verschil
lend geoordeeld worden.
Simpel voorgesteld vervult onze
volksvertegenwoordiging in die per
manente concurrentieslag de rol van
arbiter. Het is namelijk het enige
orgaan dat aanspraak kan maken op
een mandaat van de hele bevolking.
Het is het enige orgaan ook, waarin
bijgevolg alle machtscentra in meer
dere of mindere mate zijn vertgegen-
woordigd. Alleen al op grond daarvan
ligt het voor de hand dat van een
parlement geen krachtige besluitvor
ming te verwachten is. Iedere keer
opnieuw moeten alle belangen tegen
elkaar worden pfgewogen.
De besluitvaardigheid van een parle
ment wordt nog verder ingeperkt,
waar het een kabinet nadrukkelijk
met de uitvoering van zijn besluiten
belast. Een parlement dat recht
streeks reageert is behoudens enkele
experimenten in Frankrijk geen haal
bare kaart gebleken. Ten slotte geldt
dat het parlement in feite slechts de
meerderheid van onze volksvertegen
woordiging is, die meestal ook nog
overeenkomt met de samenstelling
van het kabinet.
Olifant
Is het parlement met dit alles ook
machteloos? Een minderheid van het
parlement is vaak geneigd die vraag
volmondig met ja te beantwoorden.
In haar visie wordt de meerderheid al
gauw afgeschilderd als de lijdzame
volgster van het kabinet. In dit ver
band is beroemd de vergelijking die
in het verleden weieens is gemaakt
van de KVP-fractie, namelijk die van
een-olifant, weliswaar een groot dier,
maar dat echter steevast langzaam,
maar o zo zeker door de knieën gaat.
Het gebaar van een machteloze? On
zin natuurlijk, want hoe men het ook
wendt of keert, zo'n meerderheid legi
timeert uiteindelijk toch maar het
beleid van de regering. Terecht wees
Vondeling in zijn afscheidsspeech op
de geweldige risico's die zo'n meer
derheid daarmee loopt. Naar aanlei
ding van het buigen van vorige week
voor het machtswoord van de rege
ring zei hij: „Onmacht van het parle
ment. Wat een vergissing. Een kabi
net dat slechts een meerderheid van
een stem heeft in de kamer toch op de
been houden, ondanks alle stormen
buitens- en binnenshuis, is zonder
meer een echte krachttoer."
En inderdaad, naar buiten toe lijkt
het de regering die de gang der zaken
dicteert, de werkelijkheid is echter
dat een kabinet heel nauwkeurig ope
reert binnen de grenzen, die het parle
ment voor mogelijk houdt. Zelfs de
oppositie blaast daarin een stevig
partijtje mee. Oppositieleider Den
Uyl kwam bij voorbeeld tot de ont
dekking (toen hij als kersverse pre
mier met rode oortjes de notulen van
de vorige ministerraad ging lezen) dat
het kabinet Biesheuvel veel van zijn
beraadslagingen besteedde aan de
mogelijke standpuntbepaling van de
PvdA. Het kabinet wilde kennelijk
ten koste van alles voorkomen, dat de
oppositie al te gemakkelijk zou kun
nen scoren.
Het zijn inderdaad de beroemde
smalle marges van Den Uyl. waarbin
nen zich in Nederland het politieke
gebeuren afspeelt. Op het eerste ge
zicht is het allemaal erg vermoeiend,
al die uitputtende gevechten om een
vierkante millimeter, maar per saldo
is de uitkomst ervan dat de macht in
Nederland pijnlijker nauwkeurig ge
deeld blijft, er is geen liberaal, geen
socialist, geen confessioneel, maar
ook geen regering, ondernemer of
vakbeweging die in dit land zijn gang
kan gaan.
Afwegingsproces
Zo nauwkeurig is dit afwegingspro
ces, dat op het ogenblik het veeleer
de regering is, die tot machteloosheid
lijkt te zijn gedoemd. Het op de win
kel passen van Wiegel is uitgemond
in een politiek van vooruitschuiven,
geen knopen doorhakken en uitein
delijk de omstandigheden laten
regeren.
Politiek is nauw verbonden met
machtsvorming. Macht (wellicht om
dat het zo'n ongrijpbaar begrip is)
wordt echter altijd ergens anders ver
ondersteld. De ondernemers vinden
dat de vakbonden teveel macht heb
ben. De vakbonden vinden dat van de
ondernemers. Het parlement veron
derstelt die macht weer bij de rege
ring en premier Van Agt vindt het
parlement weer uitermate hinderlijk,
maar hij kan er toch weer niet onder
uit, zoals deze week weer bleek, voor
dit gezelschap te verschijnen.
Macht zal daarom altijd wel een soort
niemandsland blijven, door velen be
geerd, maar wellicht door niemand
feitelijk uitgeoefend. Is het dan zo
gek, dat Vondeling in leder geval ge
probeerd heeft de puntjes op de i te
zetten?
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG Vice-premier Wiegel
heeft gisteren de vrees uitgesproken
dat de verhoging van de olieprijzen
het vinden van een goede oplossing
voor de sociaal-economische proble
men in Nederland ernstig zou be
moeilijken.
De olieprijsverhoging, waartoe de
olie-exporterende landen deze week
besloten, kan volgens Wiegel leiden
tot een inflatie van een procent extra
alsmede tot 10.000 15.000 werklozen
als daartegen tenminste geen maat
regelen worden genomen. Het kabi
net. dat gisteren de sombere vooruit
zichten, zoals Wiegel het noemde,
voor de begroting van 1980 besprak,
is er zich volgens de vice-premier ech
ter van bewust dat harde maatrege
len niet kunnen worden weggescho
ven." Een oplossing van pappen en
nathouden zal niet mogelijk zijn. De
ervaring leert dat kablnettten en nog
meer regerlngs partijen bi het ande
ren van verkiezingen in 1981, altijd
perikelen hebben met harde maatre
gelen".
In zo een laatste Jaar komt er van
ombuigingen weinig terecht. Willen
we dus de doelstellingen van het rege
ringsbeleid uit Bestek '81 uitvoren,
dan zullen er dus voor 1980 goede
afspraken moeten worden gemaakt
Als grote vraagstukken in het kabi-
netbcraad noemde Wiegel de terug
dringing van het financieringstekort,
de opvuling van de financiële gaten
die door de Kamer in de Bestekplan
ning zijn geschoten en de noodzake
lijke verdere inkomensmatiging.
Hans Schmit
I HAAG Dieren laten zich weinig gelegen liggen aan de grenzen die de mens over de
heeft getrokken. Wanneer zij zich binnen hun natuurlijk leefmilieu bewegen, overschrij-
kij vaak een of meerder staatsgrenzen. Sommige dieren trekken van het ene leefmilieu
jjhet andere, afhankelijk van de seizoenen, waarbij vaak ongelooflijke prestaties worden
Jerd, zoals door sommige zangvogeltjes die tussen zomer- en winterkwartier wel zo'n
luizend kilometer afleggen.
«ren van grenzen en het over-
i van continenten mag zijn
[ong vinden in het vergroten
l overlevingskans van de soort;
iatste eeuw is Juist dat reizen
fcken door menselijke ingrepen
lreiging voor de soort gewor-
p de min of meer vaste trekrou-
iden bijvoorbeeld vogels steeds
5 obstakels en gevaren, zoals
lanningsmasten en geweerlo-
i vangnetten in Zuid-Europa,
taatsen verdwijnen door indu-
tatie of inpoldering; door ge-
fcan overleg tussen de landen
ling verdwijnen grote stukken
fcat eens een aaneengesloten
lieu was.
ïerentie
de helpende hand te reiken. Dat zou
moeten gebeuren door middel van
een internationaal verdrag, waarbij
afspraken worden gemaakt over wel
ke dieren moeten worden beschermd
en op welke wijze dat dient te gebeu
ren. Aan de Internationale unie voor
natuurbehoud (IUCN) werd gevraagd
een ontwerp-verdrag op te stellen. Na
jaren sleutelen en praten is dat ver
drag tot bescherming van migrerende
diersoorten de afgelopen weken, tij
dens een diplomatieke conferentie in
Bonn, vastgesteld. Meer dan twintig
landen hebben laten weten in princi
pe tot het verdrag te zullen toetreden.
Overigens kan het nog wel wat Jaren
duren voor het verdrag in werking
treedt: regeringen en parlementen
zullen zich nog over het verdrag moe
ten beraden.
2, op de conferentie van de
_;de Naties in Stockholm over Tr6kdi6r6n
rfmilieu, werd de noodzaak in
trad* de migrerende dieren die in
oortbestaan worden bedreigd.
Bij het verdrag wordt een aantal trek
dieren aangewezen dat wordt be
dreigd en dat dringend bescherming
nodig heeft. Drs H. Koster van het
ministerie van CRM: „Wat deze
meest bedreigde dieren betreft, zul
len de bij het verdrag aangesloten
landen er zorg voor dragen dat hun
natuurlijk leefmilieu wordt veiligge
steld. Ook moeten schadelijke activi
teiten achterwege worden gelaten en
mogen geen obstakels op de trekrou-
tes worden opgeworpen. Ook het van
gen en doden van deze dieren wordt
verboden, hoewel uitzonderingen mo
gelijk zijn ten behoeve van bijvoor
beeld wetenschappelijk onderzoek of
het voortkweken in gevangenschap.
Ook moet er voor worden gewacht
uitheemse diersoorten in te voeren en
uit te zetten, die een bedreiging kun
nen vormen".
Het is in Bonn een harde strijd ge
weest welke trekdieren nu het drin
gendst bescherming nodig hebben.
Zo bestond er het nodige verzet (on
der meer van de Verenigde Staten,
Sovjet-Unie en Japan) tegen het op
nemen van zeezoogdieren (walvissen,
zeehonden) en zeevissen, waarbij vis-
serijbelangen en "de 200 mijlszone een
rol speelden. Uiteindelijk zijn op de
eerste lijst toch alle orden uit het
dierenrijk vertegenwoordigd, zij het
dat de omvang van de lijst uiterst
mager is. Zo ontbreekt bijvoorbeeld
kril, kleine kreeftachtige dieren aie
een belangrijke voedselbron voor de
walvis vormen maar die momenteel
op (te) grote schaal worden gevangen.
Lijst 1
De lijst omvat nu vijftien zoogdier
soorten. waarvan er vijf in de zee
leven; walvlsachtigen (blauwe vinvis,
buitrug, groenlandse vier walvis en
noordkaper) en de Monniksrob uit de
wateren tussen Griekenland en Tur
kije. Verder staan op de lijst enkele
Afrikaanse herten- en gazellesoorten,
de berggorilla uit het vroegere Belgi
sche Kongo en de vicugna uit Zuid-
Amerika, een kleine kameel zonder
bulten. Hoewel van de miljoenen vi
cugna's er nog maar vijftigduizend
over zijn, wordt momenteel in Peru
op grote schaal op dit dier gejaagd,
vooral ten behoeve van de Westduitse
bontindustrie. Een vicugna-mantel,
gemaakt uit drie huiden, kost bij
onze oosterburen ongeveer twintig
duizend gulden.
Het aantal vogels op de lijst der
meest bedreigde trekdieren is gering:
enkele van de bekendere zijn alba
tros, stormvogel, zeearend, roodkop
gans, kaalkopibis. dunbekwulp en en
kele kraanvogels, Veder staan op
deze lijst enkele zeeschildpadachti-
gen en de Ganges-krokodil. De aan
vankelijke lijst, die door een commis
sie van wetenschappers was opge
steld, was aanzienlijk groter, maar
om uiteenlopende redenen moest her
haaldelijk het rode potlood ter hand
worden genomen Tot de „gesneuvel
den" behoort onder meer de wilde
kameel.
Stroperij
Aanzienlijk omvangrijker is een
tweede lijst, waar die trekdieren op
staan die weliswaar niet direct wor
den bedreigd, maar waarvoor be
schermende maatregelen wenselijk
zijn. Landen waar een van die soorten
doortrekt, kunnen een internationale
overeenkomst sluiten en. volgens be
paalde richtlijnen, samen maatrege
len treffen tot in,stand houding van
dit soort, zoals het behoud en moge
lijk herstel van het natuurlijk leefmi
lieu, bescherming tegen verstoring en
het tegengaan van stroperij. Op deze
lijst staan veel vogels, waaronder
roofvogels, ooievaars, een groot aan
tal zangvogels, alle waadvogels (plu
vieren, snippen, kluten en franjepo-
ten) en alle eend- en gansachtigen.
Met name de aanwezigheid van zang
vogels, waadvogels en eenden en gan
zen op deze lijst is voor Nederland
(een belangrijke schakel in de trek-
baan van veel vogels) van belang.
Wanneer bijvoorbeeld Nederland en
Italië zijn toegetreden, kan Neder
land contract opnemen met de Italia
nen over de jacht op zangvogels en
druk uitoefenen om daar paal en perk
aan te stellen. Want ook het vangen
en doden van de trekdieren op deze
tweede lijst is aan beperkingen ge
bonden, in die zin dat de populaties
niet kleiner mogen worden.
Verbod
Interessant is dat ook Nederland dan
op de vingers kan worden getikt door
(bijvoorbeeld) de Scandinavische lan
den, omdat op trekvogels uit die lan
den in ons land nog gejaagd mag
worden. Waar het de jacht op enkele
soorten plevieren, snippen en ganzen
betreft, zouden dan nog strengere be
perkingen of zelfs een verbod niet
denkbeeldig zijn. Ook het rapen van
kievitseieren kan dan onderwerp van
internationaal overleg worden.
Of het recht tot overleg over deze
zaken inderdaad tot internationale
overeenkomsten zal leiden, lijkt voor
lopig echter nog een zaak van de wat
verdere toekomst. Ook binnen de Eu
ropese gemeenschap bestaat nog wei
nig begrip voor eikaars zorgen op dit
punt. Zo zei de Franse regering de
afgelopen winter nog uiterst kribbig
nee tegen een vriendelijk verzoek van
de Nederlandse regering om, vanwe
ge de strenge winter in ons land.
tijdelijk de Jacht op kieviten in het
noorden van Frankrijk stop te zetten.
Bescherming
Het nu in Bonn opgestelde verdrag
kan opnieuw een stap vooruit beteke
nen op de weg naar een betere be
scherming van bedreigde dieren.
Overigens is die weg lang en de voor
uitgang gering. Naast bestaande ver
dragen en afspraken (zoals het ver
drag tussen Canada en de Verenigde
8taten over trekdieren en de afspra
ken in de internationale walvlscom-
mi$sie), is het eerste omvangrijke in
ternationale verdrag in 1973 ln Well
ington gesloten. In dat verdrag wordt
de handel in bedreigde dieren en
planten verboden, evenals in de pro-
dukten daarvan. Verwacht wordt dat
dit verdrag op het eind van het Jaar
door de Tweede Kamer zal worden
behandeld: niet al te snel. maar dat
komt doordat het in Benelux-ver-
band moet worden aangenomen van
wege het ontbreken van grenscontro
les. Indien de regering het in Bonn
opgestelde verdrag over de migreren
de diersoorten ondertekent, moet het
in het parlement worden aangeno
men voordat Nederland kan toetre
den. Eerst wanneer vijftien landen
deze procedure hebben doorlopen,
kan het verdrag ln werking treden.
