Sociale werkplaats bron van onvrede
Tekening van een lezer
rouw Commentaar
'jongelui op leeftijd' musiceren
'Eenmaal een WSW'er, altijd een WSW'er'
nbegrijpelijk (1)
ïbegrijpelijk (2)
ïoscoopbezoek flink gestegen
TE 6ROTF PROTEST - PR ÜSVRAA6 •-TEST UW INTELLIGENTI E
DOOR HET BEANTWOORDEN VAN ONDERSTAANDF VRAA6
WELK PR0T
DIT RUTJF THÜIS
ratten
teveel wolven
233 maal
IIJDAG 22 JUNI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
[regering wil de sociale uitkerin-
op 1 oktober tussentijds verho-
met één procent als voorschot,
de gebruikelijke verhoging van
uari. Het lijkt een slimme
idst. Gevaar dat de koopkracht
de uitkeringen dit najaar door
rerwachte prijsstijgingen door
^nullijn zou zakken, is nu niet
er te duchten. De pijn van de
ting op de uitkeringen per 1 juli
rdt verzacht, ja eigenlijk wegge
nen.
wezen is echter het handelen
de regering volstrekt onbegrij-
ijk geworden. De korting op de
eringen is het meest gewraakte
lerdeel van de maatregelen die
kabinet per 1 juli wil treffen. In
Sociaal-Economische Raad zijn
beweging en ondernemers nog
doende uit te zoeken welke
recties in het systeem van de
neringen eventueel rechtvaardig
Het SER-advies wordt over
ge maanden verwacht.
ar de regering achtte het finan-
~fcl niet verantwoord op de SER
wachten. ..Helaas" moest zon-
SER-advies een nieuw voor-
)t op de definitieve correcties
het systeem worden genomen,
'^binet en regeringsfracties heb-
er< i zich uitgeput in verklaringen
iai: spijtig het is dat de SER nog
klaar is. De VVD'er De Korte
Vl itte zelfs scherpe verwijten aan
lister Albeda van sociale zaken.
de aanvraag om advies aan de
ris
Lij.
ge et is in belang van 's lands eco-
niet te wachten op SER-
maar al vast voorschotten
lemen," zei CDA-fractieleider
gisteren in het debat. Wij
so. nen de econoom Lubbers ver-
eren dat er geen enkel econo-
^(ch belang is gediend met eerst
korting per 1 juli en vervolgens
extra verhoging per 1 oktober,
iniineer men weet dat zowel kor-
als verhoging per 1 januari
O toch weer zullen worden ver
end met definitieve regelingen
dan, aan de hand van de SER-
iezen, zullen worden getroffen.
kunnen niet anders dan vast-
len dat regering en regerings-
Eies zich. na de door het CDA
aagde toezegging inzake de
i verhoging per 1 oktober,
uldig maken aan schijnheilig-
d wanneer zij nog langer finan-
argumenten en het belang
s lands economie aanvoeren
ir de korting op de uitkeringen
1 juli. Men is in het regerings-
np geenszins van plan de kortin-
te beschouwen als voorschot-
men weet nu al definitief dat
kortingen slechts zodanig zul-
worden verrekend met de uit-
delijke correcties, dat zij blij-
Anders had men toch, nu dat
ancieel niet bezwaarlijk blijkt,
ivoudig hebben gekozen voor.
laten vervallen van de korting.
SER pas op 22 februari uit had
laten gaan.
Nu blijkt echter dat die financiën
helemaal niet het punt zijn waar
het om draait. Zonder enige reser
ve zegt de regering toe dat een vol
procent van de verhoging van ja
nuari 1980 naar voren zal worden
gehaald, naar 1 oktober. Eén pro
cent per 1 oktober is financieel
even veel als een half procent op 1
juli. En het kost enige tientallen
miljoenen guldens méér dan de
korting van 0,2 tot 0,7 procent per
1 juli moet opbrengen.
Waarom kon dan niet die hele
korting worden uitgesteld tot 1
januari, wanneer regering en Ka
mer kunnen beschikken over een
advies van de SER die erom be
kend staat in dit soort zaken zeer
grondig werk af te leveren? Waar
toe in vredesnaam heeft de rege
ring en hebben de regeringsfracties
hun verhouding tot de vakbewe
ging op het spel gezet voor die
korting? Waarom toch laat men
het zo ver komen dat 50.000
FNV'ers te hoop lopen en dat
gematigde personen als Kok en
Van der Meulen zich overgeven
aan scherpe taal? Juist het laten
vallen van die korting had de ge
beurtenissen van de afgelopen da
gen een wending kunnen geven.
Waarom kon niet gewacht worden
tot op een meer verantwoorde en
evenwichtiger wijze kan worden
omgesprongen met de belangen
van hen die van een sociale uitke
ring afhankelijk zijn?
in plaats van eerst een korting en
daarna een extra verhoging die
alles weer ongedaan maakt? Maar
laat men dat dan openlijk zeggen.
Laat men zeggen dat men eigenlijk
niet zo'n behoefte heeft aan SER-
adviezen en aan inbreng van de
sociale partners, omdat men het nu
al beter weet.
Nu wordt, zonder enige financiële
of economische reden, het risico
genomen van een in de SER en
in het najaar in het loonoverleg
weerbarstige en rancuneuze vak
beweging. Terwijl de economische
problemen in de jaren tachtig al
leen maar groter zullen zijn. In
Duitsland trekt de inflatie aan,
maar in Nederland blijft zij laag.
Wanneer het zou lukken de inko
mensontwikkeling nog sterker te
beheersen, kan ons land zich aan
het begin van de jaren tachtig een
goede startpositie scheppen om de
buitenlandse concurrentie en de
economische problemen aan te
kunnen. Zo'n beleid is echter een
illusie met een niet meewerkende
vakbeweging.
Er is, zo zouden wij met CDA-
voorzitter prof. Steenkamp willen
vaststellen, op dit moment één
ding in het belang van 's lands
economie, en dat is dat die korting
op de uitkeringen vandaag nog
verdwijnt uit het pakket juli-maat-
regelen.
(STERDAM (ANP) Steeds meer
nsen gaan naar de bioscoop. Vorig
p steeg dit bezoek met zestien pro-
't en was met in totaal 30,5 miljoen
jekers op het hoogste niveau
'i 1967. Dit zorgde voor een stij-
jg van de recettes met 21,6 procent,
(even boven de 200 miljoen gulden,
e gegevens heeft de directeur van"
Tederlandse Bioscoopbond, J. Th.
fc Taalingen, bekendgemaakt,
gens de bondsdirecteur is deze
nstige ontwikkeling hoofdzakelijk
danken aan het grote aanbod van
imercieel zeer succesvolle films.
door Marga Rijerse
De Wet Sociale Werkvoorziening verplicht gemeentebesturen
aangepast werk te scheppen voor mensen, die onder normale
omstandigheden niet aan de slag kunnen komen. Het aange
boden werk moet bijdragen „tot revalidatie en ontplooiing
van de gehandicapte werknemer" In principe lijkt dat heel
mooi. Maar de werkelijkheid is anders
Sociale werkplaatsen vangen niet al
leen gehandicapten op, ook werkne
mers die langer dan twee jaar werk
loos zijn kunnen worden gedwongen
tot WSW-arbeid. In de praktijk blijkt
de tewerkstelling van verschillende
soorten „uitvallers" in één werk
plaats de 'nodige problemen op te
leveren.
Voor sommige gehandicapten heeft
de sociale werkplaats inderdaad een
revaliderende functie, maar een zeer
groot percentage slijt er zijn hele ar-
beidszame leven. Ook voor de lang
durig werkloze blijkt de sociale werk
plaats meestal een eindstation te
zijn. Op dit moment is het percentage
WSW'ers dat doorstroomt naar het
bedrijfsleven minder dan één
procent.
Nu maakt het besef: „Eenmaal een
WSW'er, altijd een WSW'er" het be
staan in de sociale werkplaats er niet
vrolijker op. En wie het zojuist ver
schenen rapport „Werkgroep WSW"
tot zich door laat dringen komt al
gauw tot de conclusie dat de sociale
werkplaats, ondanks alle goede be
doelingen van wetgever en uitvoeren
den een haard van spanningen, on
vrede en conflicten is.
De „Werkgroep WSW" is in 1977 in
Groningen opgericht door he.t Jonge
ren Adviescentrum (JAC), de plaatse
lijke Rechtswinkel en het plaatselij
ke Advokaten Kollektief. Aanleiding
waren de vele klachten van de WSW-
werknemers, waarmee deze hulpver
lenende instanties werden geconfron
teerd. Ook een gesprek met twee le
den van de Werkgroep WSW, Guus
Tammeling van het Advokaten Kol
lektief en Jan Brandinga van de
Rechtswinkel bevestigt nog eens dat
veel WSW'ers ontevreden zijn over
hun werksituatie en dat het aantal
conflicten de laatste tijd toeneemt.
De klachten over het ontbreken van
een goed sociaal beleid, over een
slechte werksfeer, over een autoritai
re leiding en over betutteling van de
werknemers zijn legio. Die bezwaren
gelden niet voor alle werkplaatsen in
Nederland. Maar de Werkgroep WSW
in Groningen kan zich niet onttrek
ken aan de indruk dat het al of niet
goed functioneren van een sociale
werkplaats al te zeer afhangt van de
toevallige kwaliteiten van het lei
dinggevend personeel.
Onmogelijk
Uit het ondereoek van de werkgroep
blijkt in ieder geval dat je als werklo
ze makkelijk tot WSW'er kunt wor
den gebombardeerd, maar dat het
bijna onmogelijk is om van de WSW-
status af te komen. Op dit moment
zijn er in Nederland ruim 71.000 men
sen die in WSW-verband werken. De
gedachte dat de werkplaats voor haar
werknemers een tussenstation zou
zijn. in die zin dat werknemers na
enkele jaren doorstromen naar het
bedrijfsleven, is reeds lang door de
praktijk achterhaald. Slechts een en
keling lukt het een baan te bemach
tigen.
De overheid streeft er naar de sociale
werkplaatsen zoveel mogelijk te la
ten lijken op het normale bedrijfsle
ven. Dit is echter niet meer mogelijk.
Het bedrijfsleven probeert immers de
arbeidskosten te drukken door steeds
verdergaande automatisering, terwijl
de sociale werkvoorziening juist ge
richt is op het scheppen van zoveel
mogelijk arbeidsplaatsen voor het
sterk toenemende aantal WSW'ers.
De sociale werkplaats zal dus nooit
kunnen concurreren met het bedrijfs
leven.
Zolang er niets aan scholing wordt
gedaan binnen de werkplaatsen en
zolang de mensen werk moeten ver
richten, dat in het normale bedrijfsle
ven niet meer gedaan wordt, omdat
het daar is vervangen door machines,
wordt het voor de WSW'er steeds
moeilijker om door te stromen.
Voor de werkloze die in een sociale
werkplaats is geplaatst onder het
mom „passende arbeid", wordt het
dus bijna onmogelijk om ooit nog
eens in een ander dienstverband te
kunnen werken. „Eens een WSW'er,
altijd een WSW'er", is voor velen een
trieste werkelijkheid.
Soms worden langdurige werklozen gedwongen te werken in
een sociale werkplaats.
Ook speelt de slechte naam die de
WSW'er heeft een rol. Veel mensen
die in een sociaal dienstverband wer
ken, schamen zich voor het feit dat ze
WSW'er zijn. Guus Tammeling van
de Groningse WSW-werkgroep zegt
hierover: „Ze willen het liever voor de
buitenwereld verzwijgen. Maar ook
de werkgevers nemen liever geen
(ex-)WSW'er aan. Het enkele gegeven
dat men WSW'er is, wekt bij de aspi
rant werkgever meestal de indruk dat
men met een minder geschikte ar
beidskracht te maken heeft."
Een schrijnend voorbeeld hiervan:
Een WSW'er had een sollicitatiege
sprek. Dat verliep in een goede sfeer
De man werd aangenomen, het sala
ris werd bepaald en ook werd een.
afspraak gemaakt over de datum van
indiensttreding. Toen de werkgever
te weten kwam dat de man in een
sociale werkplaats werkte, kon de
WSW'er zijn baan wel vergeten
Spanning
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
Daarnaast droeg ook de verdere ex
pansie van het bioscooppark er
kwamen 32 zalen bij in 1978 hier
aan een steentje bij. Van Taalingen
toonde zich hier verheugd over. Te
meer daar deze uitbreiding niet al
leen geldt voor de grote steden als
Amsterdam en Rotterdam, maar ook
voor het bioscoopbedrijf in andere
gemeenten.
„Op deze manier is een afglijden van
het bioscoopbedrijf in de provincie
plaatsen tot een tweede- of derde
rangsniveau tijdig afgewend", aldus
Van Taalingen.
Een bron van onvrede is volgens de
werkgroep de plaatsing van langduri
ge werklozen in de sociale werk
plaats. terwijl de werkplaatsen toch
hoofdzakelijk gericht zijn op perso
nen die vanwege een handicap geen
werk kunnen krijgen. De voornaam
ste voorwaarde om voor plaatsing in
aanmerking te komen is dat de be
trokken werknemer, tengevolge van
persoonlijke factoren, onder normale
omstandigheden geen werk kan krij
gen. hoewel hij tot werken in staat is
Deze rijkelijk vage omschrijving
maakt het mogelijk dat de oorzaak
van langdurige werkloosheid op een
gegeven moment toch aan de persoon
zelf wordt toegeschreven. Hij kan dan
in de sociale werkplaats worden ge
plaatst.
De rechter heeft weliswaar uitge
maakt dat werkloosheid op zichzelf
onvoldoende is voor plaatsing. Maar
de werkgroep wijst erop dat het bij
zonder moeilijk te bepalen is of de
persoon vanwege een handicap dan
wel vanwege het gebrek aan arbeids
plaatsen in Nederland werkloos is.
De werkgroep noemt de plaatsing
van werklozen op sociale werkplaat
sen een verontrustend verschijnsel,
omdat het meestal met dwang gaat
gepaard. In de wet wordt weliswaar
uitgegaan van de instemming vai) de
betrokken werknemer, maar het
komt voor dat werknemers worden
bedreigd met verlaging of Intrekking
van de werkloosheidsuitkering. De
dreiging om zonder inkomen te ko
nen, is voor velen vaak voldoende om
de nieuwe dienstbetrekking te aan
vaarden, ook al behoren zij niet tot de
personenkring. die de wetgever voor
ogen had.
Een andere grief van de werkgroep is
de voorlichting van sommig Geweste
lijke Arbeidsbureaus. Het komt voor
dat langdurig werklozen een plaat
sing aanvaarden op grond van een
onjuiste voorstelling van zaken. Het
arbeidsbureau en het bestuur van de
werkplaats doen dan voorkomen dat
het werken in een werkplaats de kans
vergroot om later weer aan de slag te
komen in het normale bedrijfsleven
Zo zijn er gevallen bekend van werk
nemers. die dachten in een overheids
bedrijf aangenomen te zijn, terwijl
later bleek dat zij in het kader van de
sociale werkvoorziening werkzaam
waren. Afgedwongen plaatsing van
langdurig werklozen heeft verschil
lende negatieve effecten. Het doet
afbreuk aan een goede werksfeer op
de afdelingen, waar zij worden ge
plaatst, omdat ze tegen hun wil in de
werkplaats werken
Verder worden gehandicapte werkne
mers uit belangrijke posities verdron
gen. omdat niet-gehandicapten deze
functies in economisch opzicht veelal
beter kunnen vervullen Plaatsing
van langdurig werklozen zonder han
dicap heeft tot gevolg dat het ar
beidstempo verhoogd wordt Een veel
gehoorde klacht van gehandicapte
WSW'ers is dan ook dat zij het ar-
beidstempo te hoog vinden. Duidelijk
is dat zij onder grote spanning komen
te werken, waf afbreuk doet aan de
mogelijkheden tot revalidatie.
Externe plaatsing
Om doorstroming en revalidatie te
bevorderen bestaat er de mogelijk
heid dat de WSW'ers buiten de werk
plaats, in het bedrijfsleven of bij de
overheid, aan het werk gaan, terwijl
zij de status van WSW'ers behouden.
Dit is externe plaatsing. Doel hiervan
is dat de betrokken werkgever de
geschiktheid van de WSW'er in zijn
nieuwe werk kan beoordelen. Bij ge
bleken geschiktheid kan de werkge
ver dan de WSW'er een vaste dienst
betrekking aanbieden
Jan Bandringa van de WerkgroejJ-
WSW: „In de praktijk wordt op grote
schaal misbruik gemaakt van de ex
terne plaatsing. Het is een middel om
aan goedkope arbeidskrachten te ko
men. De loonkosten van de WSW'er
worden namelijk voor 90 procent
rechtstreeks door de overheid bé-
taald."
Frappant in dit verband is volgens
hem dat het personeelsbestand van
het directoraat van de arbeidsvoor
ziening van het ministerie van sociale
zaken voor 25 procent bestaat uit
WSW'ers. „Op deze manier is bezuini
gen op de loonkosten natuurlijk een
farce. Het is eerder een politiek aan
de hand van het „vestzak-broekzak"
principe." aldus Bandringa
Het komt geregeld voor dat externe
WSW'ers jarenlang ergens werken
zonder dat ze een vaste aanstelling
krijgen. De rechtspositie van deze
groep mensen is uitermate slecht
Zonder vaste aanstelling is de
WSW'er van alle promotiekansen al
gesneden. Wanneer er ontslagen val
len, is hij de eerste die eruit vliegt.
Ook mpt de medezeggenschap van de-
WSW'er binnen de sociale werkplaats
is het vaak somber gesteld. Gehandi
capte werknemers worden vaak ge
zien als onmondige mensen, die niet:
voor hun belangen kunnen opkom'en i
Een goed sociaal beleid ontbreekt
vaak. Het bestuur van een sociale
werkplaats heeft het recht een werk
nemer die zich „misdraagt" te schor
sen voor maximaal twee dagen zon
der behoud van loon, of het verlof
met twee dagen in te korten. Ook de"
wetgever beschouwt hier de WSW'er
als onmondig en afhankelijk.
Opmerkelijk vindt de werkgroep dat
de vakbonden, de ambtenarenbon
den, zich nauwelijks inzetten voor de
werknemers in de sociale werkvoor
ziening. Toch ontstaat er steeds meer
onrust en ontevredenheid binnen de
sociale werkplaatsen. De WSW'er wil
niet langer als een onmondig kind
worden behandeld. Hij eist en hij,
heeft recht op medezeggenschap bin
nen de werkplaats, net. zo als zijn
collega's in het bedrijfsleven dat
hebben
De WSW'ers die in de afvalbak van de
industrie werken, zullen door gaan
met hun acties wanneer niets wordt
gedaan aan de verbetering van hun.
vaak misbruikte posities. Een beter
sociaal beleid, meer medezeggen
schap zou volgens de werkgroep in
ieder geval een klein deel van de al
jaren groeiende onvrede wegnemen
ADVERTENTIE
Motobccanc.
Fietsen op z'n Frans.
iiilillii
De meesten zijn tussen de vijfen
zestig en zeventig jaar oud. Een
-paar zijn boven de zeventig, één
is zelfs al vijfentachtig jaar. Sa
men vormen ze het Noordhol
lands Orkest voor Ouderen, dat
eens per veertien dagen in Hoorn
repeteert en van tijd tot tijd con
certen geeft. Vijfenzestig man.
die trouw uit alle hoeken van de
provincie naar de repetities ko
men. In Overijssel bestaat ook
zo'n (harmonie-)orkest voor ou
deren. veertig man sterk maar
elke repetitie zijn het er weer
meer waarvan de leden ook
hele afstanden moeten afleggen
om te kunnen musiceren. Ze
doen het graag. Een van hen
komt zelfs elke keer op de brom
mer van Almelo naar Hengelo.
En niemand hoeft zich te verwon
deren als binnen een paar jaar
iedere provincie haar eigen oude-
renorkest heeft, want daar wordt
hard aan gewerkt. En gepensio
neerde muzikanten zijn er
genoeg
Bgfrrfregon m januari vorig jaar.
De heer H. C van Lijnschoten,
voor de meesten nog bekend als
kapitein Van Lijnschoten, diri
gent van de Marinierskapel, had
een oproep tot gepensioneerde
amateur-muzikanten gericht om
met z'n allen op de muziekjaar-
beurs in Utrecht te komen spe
len. Honderdtwintig ouderen ga
ven zich op: ze kregen de te spe
len muziek thuisgestuurd, kwa
men met hun eigen muziekin
strument naar Utrecht en stu
deerden daar samen niet langer
dan een uurtje. Het werd een
geweldig succes. „We hebben
daar meteen gezegd: dat moeten
we voortzetten," zegt de heer A.
Bruinenberg. Tot zijn pensione
ring was hij penningmeester van
de KNF, de Koninklijke Neder
landse Federatie van muziekve
renigingen. en nu vult hij zo goed
als al zijn vrije tijd met de organi
satie van ouderenorkesten. Een
eenmanszaakje tot nog toe, maar
dat zal niet lang meer vol te hou
den zijn. Om een orkest te kun
nen vormen moet iedereen die
daarvoor in aanmerking komt.
persoonlijk worden aangeschre
ven. Noord-Holland en Overijssel
zijn de eerste resultaten van zijn
noeste arbeid, maar er staat veel
meer op stapel ..Ik ben nu bezig
met Gelderland en Brabant,
daarna proberen we in Zuid-Hol
land Utrecht en in de drie noor
delijke provincies een orkest bij
elkaar te krijgen en misschien
wel meer dan één in een grote
provincie als Gelderland. Er lig
gen enige honderden namen en
adressen van 65-plussers klaar.
van wie ik al weet welk instru
ment ze bespelen."
De leden van zo'n orkest komen
niet alleen voor de gezelligheid
al ontbreekt die natuurlijk niet
maar vooral om goed en intensief
te musiceren. Ze hebben beslist
geen eenvoudig repertoire, zegt
de heer Bruinenberg. Wel veel
tijdloze, klassieke muziek die
goed in het gehoor ligt. want de
oudere muzikanten concerteren
vooral voor bewoners van allerlei
bejaarden- en verpleegtehuizen,
en dan het liefst op tijdstippen
waarop beroepsorkesten niet be
schikbaar zijn. Het gaat er hun
niet om beroepsmuzikanten in de
wielen te rijden, maar juist om
daar in te springen waar anderen
niet kunnen.
Een orkest voor ouderen is een
heel ander soort tijdsbesteding
dan een bejaardenkoor ..De kwa
liteit van een koor gaat achteruit
met het stijgen der jaren, omdat
de stem verslijt Dat is in een
harmonie-orkest niet het geval
De muzikanten behouden hun
vaardigheid en goede toon Wij
maken wat je noemt muziek op
niveau, zegt de heer Bruinen
berg niet zonder trots „Je moet
ook niet vergeten, dat vrijwel alle
orkestleden al dertig, veertig jaar
in amateur-orkesten spelen en
dat 95 procent nog steeds lid van
een orkest is. Bij ons wordt met
hart en ziel gemusiceerd. Het is
echt niet een soort oude-mannen-
huis. Het is precies zoals een van
onze leden eens zei: wij zijn de
jeugd van voorheen, allemaal
jonge mensen op leeftijd
Wie in de Sowjet-Unie een wolvin
met jongen doodschiet, verdient
er zeshonderd gulden mee. Nog
niet zo lang geleden was de wolf
in dat land beschermd. Er waren
er toen niet veel meer over, de
soort moest in stand gehouden
worden en dus mocht er jaren
lang niet op de dieren gejaagd
worden. Doordat de wolven al die
tijd zo vrij als een vogeltje waren,
groeide hun aantal met spron
gen. Naar schatting lopen er nu
wel zo'n zeventigduizend rond en
dat vinden de autoriteiten weer
teveel, vooral omdat de dieren
per jaar voor wel dertig miljoen
gulden schade aanrichten. Vorig
jaar werd het jachtverbod opge
heven; toen werden er, schrijft de
krant Sowjetskaja Rossija. onge
veer 22.000 wolven afgeschoten,
maar het schadeprobleem
schijnt daarmee nog lang niet
opgelost te zijn
De dokters vinden het een won
der dat de baby nog leeft. Het
kind, een meisje van tien maan
den. is thuis in een arme buiten
wijk van de Amerikaanse stad
Nashville, „bijna levend ver
scheurd" door ratten. Volgens de
artsen is de baby in de handjes
gebeten, in de lippen, de neus, de
oren. in de benen, armen en
schouders, en is een groot deel
van de handpalmen eenvoudig
weggevreten. De baby is het der
de kind van een negentienjarige
moeder: voordat de ratten het
meisje aanvielen, moet ze al aan
een ernstige vorm van ondervoe
ding hebben geleden
De heer Van der Bolm uit Bergschenhoek is niet zozeer boos, maar
wel verdrietig. Hij stuurde ons de afgedrukte briefkaart, een
bijzondere wegens het vijftigste verjaardagsfeest van het Postmu-
seum. Vandaar ook de 40 cent-opdruk over de 4 cent van een halve
eeuw geleden heen. Proficiat, schrijft deze lezer, „fraai ingespeeld
op onze nostalgie". Maar dat fraais heeft een keerzijde: de gewone
briefkaart biedi een schrijfruimte van 14 x 10 centimeter met aan
de adreszijde nog eens 7.5 x 5. Op de .mooie' kaart is de ruimte op de
adreskant helemaal weg. De heer Van der Blom zegt het zo in
telegramstijl, omdat de kaart nu niet groot genoeg is voor zijn
gramschap: „Ruimte is verminderd, en prijs dus verhoogd, ca. 20'.
Is bedoeling later zo reclame voor giro, en Beopost, enz.? Dan
protest bij voorbaat kort, want kaart op".
Konden we een paar dagen gele
den melden dat Franse parachu
tespringers het Europees record
vrije val verbeterd hebben, nu is
er weer een Engelsman die netzo
lang gesprongen heeft tot hij een
wereldrecord op zijn naam had
gebracht Het is d" 35-jarige d'
recteur van een drukkerij David
Parchment, die zich 233 maal
binnen 24 uur uit een sportvlieg
tuigje liet vallen Na de 233ste
sprong stopte hij, omdat hi) toen
kampioen Jean Pierre Blanchet
een Canadees die zeven Jaar geil
den 232 keer sprong verslagen
had Het werd trouwens tijd ook
want intussen had hij al een ont
zette schouder opgelopen
