Van Bladon
naar
Blenheim
Bruine baby
RIMPELS
MAANDAG 18 JUNI 1979
TROUW/KWARTET
door Fred Lemmers
BLADON De groe
ne dubbeldekker doet
er een uur over om van
Oxlord naar Wood
stock te rijden. De rit
voert langs slingeren
de wegen Naarmate
het eindpunt nadert
worden die steeds
smaller, zo smal dat
de bus de takken van
de bomen aan weers
zijden van de weg re
gelmatig raakt.
Wat opvalt ls dat er ln het
graafschap Oxfordshire nog
ruimte genoeg ls. Een om
muurd landhuis wordt afge
wisseld door een boerderij
waar op een aan een hek ge
spijkerd stuk karton met
grote letters staat te lezen
dat Je er aardappels kunt
kopen. We rijden door piep
kleine dorpjes, eigenlijk
niet meer dan gehuchten.
Nog onverwacht doemt het
bord Bladon op. een paar
mijl van Woodstock van
daan. Je bent er voorbij
voordat Je er goed en wel
erg ln hebt. Daarom geef ik
snel een ruk aan het koord
om de bus te laten stoppen.
Dat gebeurt vlakbij de in
grauwe stenen opgetrokken
St Martin's Church, die een
heuvel, centraal ln het dorp-
Je staat. Een steil pad leidt
naar de Ingang. Via een
poort kom Je op het kerk
hof, waar heel oude en ook
nieuwere zerken, zoals op de
meeste Britse begraafplaat
sen. een beetje chaotisch
door elkaar staan.
Het is op dit kleine dorps
kerkhof dat de staatsman
Sir Winston Churchill zijn
laatste rustplaats heeft ge
kregen. Op de regenachtige,
koude 30e Januari 1965 werd
hij hier. na de officiële uit
vaartplechtigheden ln Lon
den, ten grave gedragen,
slechts ln aanwezigheid van
naaste familie en intieme
vrienden. Zijn zerk ls gauw
gevonden: een grote grijze,
platte steen met daarop de
al enigszins verweerde ins
criptie: Winston Leonard
Spencer Churchill
1874-1965.
De Churchill-graven
op het dorpskerkhof
van Bladen
Clemmie
Aan het hoofdeinde van de
grafsteen is een zwart bord-
Je in de aarde gestoken,
waarop in witte letters is
geschilderd: Lady Chur
chill. Het ls de enige aandui
ding dat de op 12 december
1977 op 92-Jarige leeftijd ge
storven „Clemmie", zoals
Churchill haar altijd noem
de. daar ook is bijgezet.
Rondom de staatsman, in
de schaduw van de kerk.
rusten trouwens vele Chur-
chills. In de eerste plaats
lord Randolph Spencer, de
vader van Winston, voor wie
een fraai monument in
kruisvorm is opgericht. Ter
zijde daarvan de veel sober
der steen voor zijn vrouw:
de levenslustige Jennie,
overleden in juni 1921. Ook
broer John. Churchills
dochter Diana en zoon Ran
dolph, de journalist-auteur,
die zijn vader maar drie jaar
overleefde, hebben er hun
graf.
In de zomermaanden ver
dringen de toeristen zich al
filmend en fotograferend
om de zerken. Op de kille
voorjaarsdag dat ik er rond
loop is er niemand te beken
nen. Het enige levende we
zen dat mij gezelschap
komt houden is een grijze
poes. die luid miauwend
aan mijn broekspijpen
komt snuffelen.
Na een minuut of tien
strompelt een oud manne
tje het kerkhof op. Hij be
gint een praatje over het
voorjaarsweer dat maar
niet wil komen. „Ik ben
zwaar ziek geweest en van
daag voor het eerst sinds
zes weken weer buiten.
Maar ik voel het, het is nog
niks met me gedaan." mom
pelt hij. Even later zie ik'
hem in een hoek van het
kerkhof bij de grafsteen van
zijn vrouw. Brengt hij haar
zijn afscheidsbezoek? Hij
scharrelt wat rond en ver
dwijnt dan, zwaar leunend
op zijn wandelstok, door
een achteruitgang.
In het kerkje zelf, gebouwd
ln 1804 op de plek waar in de
elfde eeuw al een kerkelijk
centrum was te vinden, ls
het ook een en al rust. De
kosteres is bij het altaar be
zig koper van stof te ont
doen. Zij begint zelf een
praatje. In de zomermaan
den heeft ze daar geen tijd
voor. Er zijn dan dagen dat
er een paar honderd bezoe
kers komen. Churchill staat
nog steeds in de belangstel
ling. De interesse voor de
eens zo beroemde politicus
neemt de laatste jaren zelfs
toe en op het kerkhof van
Bladon is nu eenmaal de
laatste bladzijde uit zijn be
wogen leven geschreven.
Neef
De meeste toeristen beper
ken zich tot Blenheim Pala
ce, een paar mijl verderop,
waar Churchill werd gebo
ren en regelmatig te gast
was bij zijn neef. de negen
de hertog van Marlborough.
De weg erheen gaat van
Bladon over Woodstock. Ik
besluit binnendoor via de
velden te gaan. Het is een
mooie wandeling door een
Tom Poes-achtig landschap
met waterpartijen, rustieke
boogbruggetjes, grillige bo
men en landerijen. Het
duurt niet lang of, met de
kerktoren van Bladon dui
delijk zichtbaar achter me,
zie ik de torentjes van Blen
heim in de verte en spoedig
dichterbij.
Maar zo gemakkelijk gaat
het ook weer niet. Na twin
tig minuten stuit ik op een
muur met in het midden een
solide hek waarop een bord
je zit met de mededeling dat
daar achter 'strikt persoon
lijk' terrein begint. Een ver
kenning langs de muur
wijst uit dat het de enige
doorgang is, althans officië
le. Daar ik er niets voor voel
helemaal terug te lopen
naar Bladon, doe ik alsof
mijn neus bloedt en kl suter
op de plaats waar de muur
enige uitsteeksels heeft
over deze barrière en beland
met een sprong in de privé
tuin van de inmiddels elfde
hertog van Marlborough.
Over gazons met boompar
tijen kom ik nu snel in de
buurt van Blenheim.
Gracht
Maar voordat ik daar echt
ben, wacht me een nieuwe
hindernis in de vorm van
een gelukkig droge
gracht en daarachter een
minder hoge muur. Wie a
heeft gezegd moet b zeggen.
Intussen begin ik me wel
een indringer te voelen. Ik
zie me al op zo n manier de
tuin van Soestdijk binnen
gaan, maar aan de andere
kant is het ook wel grappig.
Zo kom ik in de echte tuin
van Blenheim, maar dat wil
niet zeggen dat ik al binnen
ben. Een tuinman kijkt me
een beetje vreemd aan. Ik
doe maar net alsof het alle
maal heel gewoon is en stap
op hem af om te vertellen
dat ik door de velden ben
gekomen en of hij me kan
zeggen waar de Ingang van
Blenheim is. De tuinman
neemt me eens op, vindt het
kennelijk ook wel grappig
en wijst me een pad dat
naar een deur gaat, waar
door ik via een vleugel van
Blenheim bij de hoofdin
gang kan komen. Als ik
even later bij de mannen sta
die de toegang van Blen
heim moeten bewaken en
namens de hertog toegangs
kaartjes verkopen, weten
ook zij hun verbazing gauw
te onderdrukken.
Die entreeprijs is pittig. Het
valt de hertog niet mee de
eindjes aan elkaar te kno
pen, vandaar dat die entree
gelden heel welkom, als het
erop aankomt onontbeer
lijk zijn. De mooie geïlu-
streerde catalogus die een
vriendelijke mevrouw bij de
poort verkoopt, dient even
eens om de portemonnaie
van hertog John George (ge
boren in 1926 en getrouwd
met een Amerikaanse) te
spekken. Zelfs zijn privéver-
trekken zijn, als de familie
afwezig is, tegen betaling te
bekijken, ook nu, want in de
winter en het vroege voor
jaar zoekt de hertogelijke
familie het warme zuiden
op. Zo netelig zijn de finan
ciële zorgen van de Blen-
heim-bewoners dus weer
niet!
Er is net een groep kost
schooljongens in zwarte
broek en donderblauw jack
naar binnen gegaan, zodat
ik even moet wachten voor
dat de momumentale voor
deur opnieuw wordt open
gemaakt. Dat geeft me de
gelegenheid mijn schoenen
te ontdoen van de ergste
modder, een enigszins uit de
toon vallende herinnering
aan mijn zwerftocht langs
ongebaande wegen. Als ik
binnen ben vertelt een van
de personeelsleden van her
tog John in het kort de ge
schiedenis van Blenheim,
die begon in 1704. Toen
deed koningin Anne de eer
ste hertog van Marlborough
Blenheim cadeau een
presentje dat haar een
kwart miljoen Britse pon
den kostte en hem te be
lonen voor zijn activiteiten
in de Spaanse successie
oorlog.
Pantoffels
Vooral de relaties met Win
ston Churchill werden
breed uitgemeten. Sir Win
ston werd op Blenheim ge
boren toen zijn ouders daar
in november 1874 een week-
Blenheim-Palace,
waar Churchill
wereld kwam
ter
eind logeerden. HIJ kwam.
naar werd verteld, zeven we
ken te vroeg, een verhaal
dat het in het preutse Victo
riaanse Engeland wel deed,
al werd er achter de scher
men heel wat afgeroddeld
over Randolph en Jennie,
die zo snel na hun bruiloft
de wieg al gevuld zagen.
Hoe het zij. Churchill kwam
ter wereld in een kamertje
naast de hal, dat normaal
fungeerde als garderobe
De inrichting is in grote lij
nen nog net zo als 105 jaar
geleden, al doet het wat ko
misch aan dat de pantoffels
die Churchill als hoogbe
jaarde man bij voorkeur
aantrok en zijn schilders-
overall nu midden in het
vertrek staan opgesteld,
naast het ijzeren ledikant
waarin hij zijn eerste kreet
jes slaakte. In een nevenver-
trek zijn op panelen foto's
en brieven uit het leven van
Winston bijeen gebracht.
De meeste hebben echter
totaal geen betrekking op
zijn connecties met Blen
heim.
Ergens lees ik dat Churchill
enige jaren voor zijn dood,
gevraagd naar zijn verwach
tingen voor de toekomst,
heeft gezegd, van plan te
zijn in de eeuwigheid de eer
ste miljoen jaar te gaan
schilderen. Hij kan dus
voorlopig vooruit als het
gaat volgens zijn prognoses.
De mevrouw in de kaarten-
shop vertelt met zichtbaar
genoegen over de laatste be
zoeken van de staatsman en
zijn vrouw aan Blenheim,
waar beiden zo'n bijzondere
binding mee hadden. Im
mers de tempel van Diana
in het park was de plek
waar Winston zijn Clemen
tine in 1908 ten huwelijk
vroeg. Als ik daar later op
de middag in mijn eentje
naar toe wandel, is er weinig
fantasie voor nodig me in te
denken hoe de jonge Chur
chill hier 71 Jaar geleden
liep. De kostschooljongens
zijn al lang weer in hun bus
gestapt en de mevrouw van
de gidsen heeft, de kraag
van haar mantel hoog opge
trokken, eveneens de af
tocht geblazen, omdat er
toch geen klanten meer ko
men. In het seizoen zoals
vorig jaar toen er ruim
300.000 bezoekers kwamen
ligt dat anders. Op deze
voorjaarsdag is Blenheim
een en al rust. Je kunt er de
dennebomen horen ruisen.
IDA
jen)
door Mink van Rijsdijk
„Zwart is dominant", had men tegen Ada gezegd
toen ze haar baby verwachtte. Haar moeder zei
het met iets moeilijks in haar stem. Niet afkeu
rend of hatelijk, meer beschaamd en verlegen
omdat ze er nog niet best aan wennen kon straks
een donker gekleurd kleinkind te hebben. Haar
oudste broer had het geconstateerd in de sfeer
van eigen schuld, dikke bult. Wie zo stom is om
met een Surinamer te trouwen zal voortdurend in
kinderen en stellig nog in kleinkinderen aan die
fout worden herinnerd. Hij vond dat wit bij wit
hoorde en zwart bij zwart.
Toen de kleine Maxi was geboren, leek hij even
ontroerd, maar hij herstelde zich snel van zijn
emoties en merkte op: „Je had het kunnen
weten, zwart is dominant. De eerste keer dat ze
naar het zuigelingenbureau ging, zat ze trots met
de baby op schoot. Haar Maxi was de mooiste
van allemaal. Toen zei een andere moeder: „Wat
een schatje zeker een geadopteerd kindje, hè?
Uit welk land komt hij?" Het was de eerste keer
dat een vreemde iets over de huidskleur van haar
kind zei. Ze besloot het waardig te spelen en zei:
„Mooie jongen, nou en of. Zelf gemaakt en zelf
gebaard." Ze klopte demonstratief op haar buik
en zag de andere vrouw verward denken: dan is
ze dus dan heeft ze „Inderdaad, zijn
vader is een Surinamer en zodoende", zei ze fier.
Achteraf had het gebeuren haar meer geraakt
dan ze vermoedde. Ze was er al aan gewend dat
er negatief op het huwelijk van John en haar werd
gereageerd. Ze waren altijd op honende blikken
en discriminerende opmerkingen bedacht, dagen
zonder racisme bestonden eigenlijk nauwelijks.
Maar Maxi werd steeds vaker het mikpunt van
vernederend commentaar en dat nam ze helemaal
niet. Van haar kind moest iedereen afblijven. Die
ochtend zat ze op een bankje in het park. Een
oudere man naast haar keek in de wagen en
merkte op: „Met zo'n bruine baby is het net als
met jonge katjes. Ze moesten klein blijven. Later
komt er toch alleen maar ellende van." Volledig
sprakeloos was ze over zoveel grofheid. Ik moet
leren hard terug te slaan, dacht ze, maar ze wist
niet precies hoe. Triest gestemd wandelde ze J»rt
park weer uit, wat zou ze er langer zoeken. Mi
moest maar op het balkon staan, dan kreeg
toch ook buitenlucht. Ineens had ze haast o^s'
thuis te komen en vond het vervelend dat ze
langs de bakker moest. Ze keek naar haar
Hoeveel onrecht moest hij nog ondervinden
zijn leven? John en zij hadden misschien met hu
keuze voor elkaar mensen verward en op et
ingewikkelde manier leidde die verwarring te
onzekerheid en racisme, maar Maxi moest daa >n
buiten blijven. Hij mocht niet de dupe worde M
van vooroordelen en dom geklets. Ze zou voo
hem vechten en hem ook sterk maken; een vrijt Jer
evenwichtig bruin mens moest hij worden. Mt j
een grimmig gebaar zette ze de kinderwagen o
de rem en besloot dat ze geen enkele discrimineD'
rende opmerking meer zou pikken. Op dat mo JJ!
ment stapte er een jonge vrouw de winkel uil g zi
met aan haar hand een kleuter. Plotseling sleurde
ze het kind krachtig een paar passen vooruit ei bl'
gebarend naar de wagen zei ze: „Hier gaan w
maar met een grote boog omheen, Joris." |ffl
Ada keek in uitdagende blauwe ogen. Ze had
dicht willen meppen, ze had willen schreeuwen eVe
rotmeid, klier, kreng, walgelijke trut maai
haar keel zat dicht. Ze kon geen woord zeggenen Prc
voelde zich gek slap worden. Wankelend ging a
de winkel binnen, kocht brood en liep even late
in trance weer de straat op. De vrouw met d
blauwe ogen stond er nog, ze liep op Ada toe ei
begon heel nerveus en druk te praten. Aanvanke- J
lijk hoorde Ada niet wat ze zei, dat vreemde |h
weeë gevoel in haar rug en buik was nog niet over Aui
en maakte haar apathisch. Maar langzaamaanrea
kwam uit Het ratelend gedane relaas de waarheid
boven. De vrouw was geschrokken van de kinder K1
wagen omdat haar zoontje waterpokken had
ze bang was dat hij op de baby zou afvliegen a
hem besmetten. „Ik zag u wit wegtrekken eno
hetzelfde ogenblik ontdekte ik uw kind. Ik voeld
me zo smerig want ik begreep wat u dacht. Majl
werd wakker, de vrouw vertelde dat ze nog nooi;
zo'n mooi gaaf kind had gezien. Ada dacht aandi
man in het park, nam haastig afscheid. Ze voelde
zich vreselijk moe.
ADVERTENTIE
De kursiefjes van Mink van Rijsdijk in boek
vorm!
Verschenen:
Mink van Rijsdijk
Trouw-kursiefjes
96 blz., ƒ11,90
De vele duizenden abonnees van Trouw die wekelijks met veel plezier
de puntige pennevruchten van Mink van Rijsdijk lezen zullen blij zijn
met de verschijning van dit boekje. Aan de wens om deze kursiefjes in
boekvorm te bewaren en op geëigende momenten nog eens te lezen is
hiermee voldaan. De toon die Mink van Rijsdijk telkens weer weet aan
te slaan, relativerend en gemoedelijk, soms ook fel als het nodig is,
maar nooit kwetsend, weten velen te waarderen. Dit boekje zorgt er
voor dat 45 van de beste kursiefjes niet in de vergetelheid raken. Een
boekje om mee te nemen op vakantie!
Verkrijgbaar in de boekhandel
jj|(ggj| UITGEVERSMAATSCHAPPIJ J. H. KOK
Onder redactie van
mevrouw J. Wentink-Frumau
en mr J. J. Wentink
Vragen uitsluitend in envelop sturen naar postbus 507, 2270 U
Voorburg. Per vraag een gulden in postzegels, het liefst In waards
van 55 en 45 cent bijvoegen. Beslist niet aan de buitenkant opplakktf
Geheimhouding verzekerd. Briefkaarten worden terzijde gelegd.
WIJ maken onze vragenstellers erop
attent, dat ln verband met onze va
kantie. sommige brieven direct in de
krant beantwoord zullen worden en
wij niet. zoals gebruikelijk, de publi
catie doen voorafgaan door een per
soonlijke brief. Als. In verband met
de speciale Inhoud, publicatie niet
gewenst ls. hopen we deze brieven na
onze terugkomst te bewerken
VRAAG: Waar kan ik het Flnancl-
eele Dagblad bestellen?
ANTWOORD: Het adres is Plaata 23.
Den Haag. tel 070-467703 en nog vijf
andere nummers.
VRAAG: Oaame het adres van het
blad „Hadderech" (de weg). Dit ls het
blad van Jesjoea Hammesjlach (Je
zus Christus, belijdende Joden)
ANTWOORD: De eindredactie van
dit blad berust bij O. J. Omsteln.
Hommelstraat 18a, Rotterdam, tel.
010-123290. Deze naam roept herinne
ringen op. De grootvader van de heer
Ornsteln. afkomstig uit Roemenië,
werd vele Jaren geleden in het Rotter
damse centrum Elim opgevangen
door zendeling Joseph Zalman (meer
over Elim ln het nog steeds belang
wekkende boekje: Joseph Zalman.
een gezondene uit Israël door A R.
Zalman Marda, ultg Voorhoeve). In
de aflevering van maart JL komt een
lezenswaardig artikel voor over de
Jezus Christus belijdende Joden en
hun kibbutz Ir ovot ln de Negev Door
de Israëlische regering is deze kib
butz in alle opzichten m behandeling
(elektrici'eit e.a. voorzieningen! ge
lijkgesteld met de andere Kibbutz-
stichtingen Belangstelling uit Hol
land (ook financiële) wordt altijd zeer
gewaardeerd.
AANVULLING „van Alphens Nieuw
Kerkelijk Handboek". Abusievelijk
vermeldden wij, dat als dit boek ln de
zomer van dit jaar verschijnt, het 80
Jaar geleden zal zijn dat de eerste
druk verscheen. Doe er gerust nog 20
jaar bij! Ik denk dat de nieuwe uitga
ve van dit 100-jarige Handboek ook ln
ons blad wel meer dan genoemd zal
worden. Het boek heeft ongeveer 650
bladzijden. De prijs zal worden
38.50 incl. verzendkosten.
HET BOETEKLEED ONTSIERT
DEN MENS NIET (maar Je staat er
wel mee voor aap ln mijn geval): 21
mei hebben we een muntje besproken
en dat klopte niet helemaal: Het was
geen munt van 16soUs, maar van
15sols Ter bevoegder plaatse verze
kerde men mij, dat sols en sous voor
hetzelfde staat, maar in dit jaar was
het beslist sols. Het verschil tussen
vijf en de zes ls vrij moeilijk te zien.
Het muntje weegt vijf gram. diameter
22 mm zilver 668/1000. Hoe ik aan dat
verhaaltje kwam? De meester uit de
vijfde klas van de 8chool met de
Bijbel in de Vrou wens teeg te Haar
lem kon prachtig vertellen en had
daar ook een muntje en platen bij.
Toen mijn man nog een klein kereltje
was. werd elke zondagavond thuis
voorgelezen en al deze verhalen heb
ben oo< w-ij weer verder verteld aan
onze kinderen Een iets andere versie
van het verhaal met de munt te Vln-
cennes zagen we zo'n jaar of vijftien
geleden in een film over Marie Antoi
nette De hele vlucht naar Vlncennes
was amateuristisch opgezet, met te
veel mensen en te veel bagage om te
kunnen slagen. Wat de 13de augustus
betreft (onze briefschrijver noemt de
17de), ais klein schoolkind sprak die
datum me zeer aan. want mijn moe
der was dan jarig. De koning moest
zijn boeltje pakken of laten pakken,
maar zijn enige reactie was: Wat val
len de bladeren van de kastanjes dit
jaar vroeg! Zulke dingen werden
thuis en op school verteld. Waren het
legenden of was er een kern van waar
heid? Si non vero. ben trovato Wij
zouden zeggen: Toch leuk. al is het
kletskoek.
VRAAG: Hartelijk dank voor uw ad
vies, maar mijn brieven waren er niet
bij. Ik stuurde u alles toe
ANTWOORD: Als u dit leest, heeft u
waarschijnlijk alles weer veilig in uw
bezit. We zijn altijd heel erg zuinig op
ons toegezonden waardevolle brieven
en bewaren die in een apart vakje
Maar. eerlijk toegegeven, dan worden
ze vaak prompt vergeten, zoals in uw
geval. Bij onze excuses voegen we
echter ook een aelwaerigh woord: Het
ls zo gemakkelijk even een fotocopy
te laten maken. Nooit originele stuk
ken of brieven uit handen geven, hou
ze desnoods, als iemand ze wil inzien,
bij een puntje vast.
UIT EEN BRIEF: Die onzin van die
postcode heb ik maar overgeslagen:
Al dat overbodige werk maakt de
mensen maar gemakszuchtlg
ONZE REACTIE: In het begin heb-
'ben we wel eens een beetje gezucht
maar nu we er aan gewend zijn en de
meeste briefschrijvers de postcode
erbij schrijven, is het toch wel erg
prettig. Vla de postcodeboek vinden
we vaak uit hoe de onleesbare straat
of kade van de abonnee in werkelijk
heid heet. Toch maar doen!
MEDEDELING: Enige maanden ge
leden schreef u over een mezennest
op een te hoog balcon. De ouders
zouden de kleine vogeltjes niet over
die lange afstand kunnen bedienen.
We hebben dus welbewust, maar ver
drietig de pogingen van de vogeltjes
om een nest te bouwen de grond in
geboord, maar lang hoefde hel paar
tje kennelijk niet te zoeken. Aan het
af en aan vliegen hebben we gemerkt
dat er nu uitgekomen eitjes zijn. Nu
schreef u over de belangstelling van
mezen voor bijen. Een van onze bene
denburen heeft een bijenkast en we
hebben het zaakje steeds in de gaten
gehouden, maar zonder resultaat. De
mezen lieten de eerste schamele bijen
rustig hun gang gaan en hingen liever
ondersteboven aan een voederkorfje
met pinda's. Gisteren hoorden we een
lawaai of er een brommer werd gere
pareerd. maar het waren talloze bij
en, die in een dikke wolk rondzwerm
den. Na een uur of zo werd het rustig
en toen hingen ze in twee ballen, zo
groot als een voetbal aan de kast
Hier en daar zat nog een eenzame bij
buiten die groep en daar kwamen de
mezen op af: Ze pakten ze vast en
sloegen ze dood tegen de grond en
weg waren ze om weer heel vlug terug
te komen. 'tWas een fascinerende
middag!
ONZE REACTIE: Zo zie Je maar hoe
goed het is, nu en dan eens te kijken
hoe het in de tuin van de buren
toegaat!
VRAAG: Een vriend vertelde mij dat
in Nederland een Kennedy Instituut
is. Is dat waar en waar is dat? Wat is
het doel en wie heeft het opgericht?
ANTWOORD: Het J. F. Kennedy-
instituut is gevestigd te Tilburg. Ho
geschoollaan 225 tel. 013-669111. Het
instituut is een onderdeel van de Ka
tholieke Hogeschool te Tilburg. Het
werd opgericht door prof. Alting van
Geusau en de bedoeling is dat inter
nationale contacten aldaar via geza
menlijke studiedagen en objecten ge
vestigd en bevestigd worden.
VRAAG: Als amateurkunstschilder
ben ik in het bezit van daar toe geëi
gend blank linnen. Hoe moet ik daar
nu schilderslinnen van maken?
ANTWOORD: In doe het zelf-zaken
wordt aangeraden, het linnen op te
spannen en te bespuiten met Gessel-
plamuur, te koop in winkels met te
ken- of kunstschildersmateriaal.
VRAAG: Waarom worden sommige
namen met een en sommige met twee
letters afgekort. Waar komt dat van
daan en ben je verplicht dat te doen
of is men daar vrij in? Bv. Theodoor
verkort men altijd tot Th.
ANTWOORD: Zowel T als Th kan
gebruikt worden. De prachtige naam
Theodoor (godsgeschenk) is direct uit
het Grieks overgenomen (Theos=
God. Doron=geschenk). Voor de let
ter Th wordt in het Grieks een letter
gebruikt (Thèta). een letter die wij in
ons alfabet niet kennen. Het is dus
wel logisch dat de naam hier met een
Th wordt geschreven. Wie de beteke
nis kent zal ons inziens de naam
steeds afkorten tot Th. Maar als ul
niet prettig vind, doet u het g
niet. In de Woordenlijst Nederlan
Taal (het groene boekje) staan m
de woorden die met Th begin»
dezelfde woorden met een t aan
begin. Het gruwelijke woord Tej<
gie komt echter niet in het bod
voor (nog niet).
VRAAG: Hierbij een staaltje i
vloerbekleding, 80% wol, 20% H
Na een paar maanden was de vloeit
dekking heieplaat plat en lag er e
gore waas overheen. Wil u eens on
zoeken of het klopt met dat percei
ge. Wij hebben hierover onze twijö
Als het voor u niet mogelijk is. wed
dan een andere adres?
ANTWOORD: Het is een tapijt l
een heel korte pool, dat al plet
korte pressie. Mijns inziens moeti
ook bij de aankoop te constateren
geweest. BIJ de overweging tot
koop van kostbare vloerbedekki
adviseer ik altijd eerst een stall
mee naar huis te nemen en daan
paar huzarenstukjes mee uit te ha)
Vervolgens kan de koper vragen
een certificaat van de samenstelli
Als zoiets niet mogelijk blijkt te fi
zou ik mijn kleed bij een ander I
pen. De nylontoevoeging maakt
textiel sterker, maar het heeft wel
eigenschap stof en vuil aan te tr»
ken en vast te houden. Een labortf
rium hebben wij niet tot onze I
schikking. Ik moet u dus verwijl
naar TNO Delft, afdeling vezelin
tuut (ter attentie van de heer UI
Postbus 110 Delft (tel. 015-5693301
moet een stuk vloerbekleding bij I
voegd van 30x30 cm. Aangezien!
een tweecomponentenonderzoek I
treft, zal dit kosten: minstens lR'
18/0 BTW. Een duur grapje!
