Het kabinet en de consumptiebloei
Tekening van een lezer
ouw
YAMAHA
EMINENT SOUNA
S^^lOCCASIONS
Commentaar
Ma m
POLITIEK
Nep-bankbiljet van
Haarlemse wijkraad
een milieuvriendelijk schrift
EO en de omroepwet
VERHUUR
Met uitgifte op verzoek gestopt
stuur 'n brief
sentiment
sport
""{DAG 31 MAART 1979,
n
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
irangelische Omroep is deze
op nogal forse wijze in de
iteit getild. Voorop moet
buitenstaanders een te-
Hdend oordeel past over de
«rsoneelsaffaires die daarbij
h!foren ziin gekomen. Wel
vje vraag intrigeren in hoever-
oar sprake is van een reeks
/a4ige incidenten of dat het
fym een faliekant verkeerde
isatie en structuur van het
Gezien de veelheid en de
Ploortigheid van de moeilijk-
lijkt dat laatste meer voor
aijhd te liggen,
de
laa buitenstaanders echter wel
injk wat mee te maken heb-
S de vraag in hoeverre de EO
et vervullen van zijn taak
opji de bepalingen van de om-
'et blijft. De EO ontplooit
zijn opdracht voor het ver-
i van radio- en televisieuit-
^gen, een reeks actviteiten
ler waarschijnlijk op gespan-
w>et staan met de bepalingen
O omroepwet (zoals het uitge-
an een familieblad, het run-
in een platenmaatschappij en
«ploiteren van een reisbu-
l duidelijk, dat de EO-leiding
lOilambities heeft, maar binnen
ep^els van de Nederlandse sa-
mfcdng zal toch ook de EO zich
Qn voegen naar de regels en
die de wet stelt. De
1 bedoelingen van de EO mo-
n d kunnen daarbij geen excuus
'j^jrgelijking dringt zich op met
ng^ronica-zaak, hoe anders de
uitgangspunten en motieven van
de twee omroeporganisaties ook
zijn. Veronica is in opdracht van
de minister van CRM nog steeds
onderwerp van een ernstig onder
zoek.
(Tussen haakjes: hoe staat het
eigenlijk met dat onderzoek? De
minister had vorig jaar laten door
schemeren, dat er haast was met
het onderzoek, zodat de resultaten
punt van overweging zouden kun
nen zijn bij de zendtijdverdeling
per 1 april 1979, maar die termijn
is stilzwijgend verlopen. Is het alle
maal nog ingewikkelder dan eerst
moest worden gevreesd?)
Minister Gardeniers heeft inder
tijd aangekondigd dat het onder
zoek naar de structuur en de ver
vlechtingen van Veronica slechts
een begin was en dat onderzoeken
bij andere omroepverenigingen
zouden volgen. Jammer, dat de
minister tot nu toe die zaak zo
heeft laten sloffen. Maar misschien
vormen de publikaties van deze
week over de EO een goede aan
leiding voor haar zich haar belofte
van vorig jaar te herinneren.
Het gaat daarbij om de vraag in
hoeverre de omroepwet naar geest
en letter wordt uitgevoerd en dat is
een belangrijke zaak, waar iedere
Nederlander mee te maken heeft.
Er is ook haast met een dergelijk
onderzoek (ten overvloede: niet
alleen bij de EO, maar bij alle
zendgemachtigden). Hoe langer
immers de zaken gelegenheid krij
gen om schreef te groeien, des te
moeilijker zal het zijn alles daarna
weer recht te breien.
s (met recht van koop)
WU HEBBEN KOOPAVOND OP DONDERDAGAVOND EN
ZUN OP MAANDAG DE GEHELE DAG GESLOTEN.
"Uwe jaarkaart openbaar vervoer in 3000 gezinnen
'c-Gravelandseweg 620 Schiedam Telefoon OIO-734366.
en onzer verslaggevers
,a ICHT De voorverkoop van de
openbaar-vervoer-jaarkaart,
ekfnaf zondag 1 april geldig is op
jnen van trein. bus. tram en
in heel het land, valt tegen.
drieduizend gezinnen hebben
art tot nu toe aangeschaft. Van
(gelijkheid om de sinds oktober
:e trein-jaarkaart tegen een ex-
edrag van dertig gulden per
om te ruilen voor de nieuwe
iar-vervoerkaart maakten 2400,
gebruik, wat op 7400 kaar-
lid
elsTau
tefyen
it
DEN HAAG Als één ding deze week duidelijk is geworden,
dan is het wel dat de hele economische malaise, die ons nu
alweer jarenlang wordt aangepraat, door jan en alleman aan
zijn laars is gelapt. De consumptiemaatschappij draaide als
nooit tevoren. Er werden méér vakanties in het buitenland
doorgebracht, méér duurzame gebruiksartikelen aangeschaft
en voorzover al dit moois niet meteen uit eigen beurs kon
worden betaald werd er méér dan ooit tevoren een beroep
gedaan op allerlei duistere financiële instellingen. Van onze
calvinistische spaarzin bleek weinig meer over.
Tegelijkertijd ls er echter al bitter
weinig reden tot beklag over deze
ontsporing van de consumptiemaat
schappij. Want het ls het volkomen
begrijpelijke spiegelbeeld van wat de
autoriteiten ons de laatste tijd aan
malle prietpraat hebben voorgehou
den. Iedereen wist of kon weten dat
het economisch getij aan het kente
ren was. De werkloosheid nam als
maar toe, energie bleek plotseling een
kostbaar artikel geworden en een ver
dergaande aanslag op het leefmilieu
bleek steeds minder gewenst.
door Willem Breedveld
Naïef
Op zijn manier heeft ook iedereen
zijn best gedaan een bijdrage te leve
ren om aan de nieuwe crisis het hoofd
te bieden. Ofschoon de naïviteit war
mee dit vaak gebeurde vaak hartver
scheurend was. Want hoe vaak niet
werd hetzelfde consumptiepatroon
voortgezet onder de geruststellende
vlag van milieuvriendelijkheid. Als
reactie op de blo-industrie kwam
zelfs het vegetarische voedsel weer in
de mode, maar het werd wel toebe
reid in peperdure, energieslurpende
keukens. We deden echter ons best,
overtuigd als we waren dat alleen
offers ln staat zouden zijn het getij
enigermate te keren.
Helaas, de politiek liet het afweten.
Zo kregen we van minister Andrles-
sen vorig jaar te horen dat het vragen
van een offer over een lange reeks van
jaren „realistisch noch gewenst ls".
Het was niet realistisch, omdat uit de
toen al sterk stijgende toeneming van
het consumptieve krediet wel over
duidelijk zou aantonen wat het pu
bliek wel wilde, namelijk meer con
sumptie. En meer offers waren niet
gewenst, omdat het niet realistisch
was. Hoe verzlnet iemand zo'n prach
tige cirkelredenering.
Hef kabinet introduceerde echter nog
een tweede belangrijke voorwaarde
om het laatste restje offerzin te on
dergraven. Op aandrang van de WD
zou niet alleen de koopkracht van
Jan Modaal gehandhaafd moeten
blijven, maar ook dat van de mid
deninkomens. Sinds de Amsterdam
se hoogleraar Hans van den Doel rui
me bekendheid gaf aan het vak poli
tieke economie, weten we dat het
onder die omstandigheden inderdaad
niet realistisch ls van de werknemer
een offer te verwachten. Hij gaat na
melijk al gauw uit van de redenering:
waarom zou ik een offer brengen als
lk er niet zeker van ben dat mijn
buurman het ook doet. Dit geldt in
versterkte mate, wanneer die buur
tman toevallig nog meer verdient ook.
Dilemma
Er wordt dus al gauw niet geofferd,
ondanks het feit dat men van het nut
daarvan wel degelijk overtuigd is. Uit
enquêtes blijkt telkens weer dat de
mensen best bereid zijn offers te
brengen, bij voorbeeld voor het be
houd van werkgelegenheid. Het zal
echter ook duidelijk zijn, dat de over
heid het voortouw zal moeten nemen,
om dit dilemma te doorbreken. De
fracties van PvdA en CDA hebben bij
de algemene beschouwingen vorig
jaar ook inderdaad een heroïsche po
ging gedaan om het kabinet zover te
krijgen.
Deze wens van zo'n tweederde van
het electoraat stuitte echter af op
liberale onwil en de boekhouderslogi
ca van Andriessen. De minister van
financiën weigerde zijn kaarten te
zetten op de onzekerheid van een
strakker Inkomensbeleid. De over
heid zelf zou het offer moeten bren
gen. dat wil zeggen de overheidsuit
gaven, de sociale uitkeringen en de
ambtenarensalarissen. Beter een vo
gel in de hand dan tien in de lucht. Op
zichzelf ls een groot deel van deze
operatie wel gerechtvaardigd. Een
ambtenaar mag ln tijden van grote
werkloosheid best een offer brengen
voor zijn zoveel grotere zekerheid van
het bestaan. En op zichzelf is er ook
wel wat voor te zeggen onzuivere ele
menten uit de sociale voorzieningen
te halen. Maar daarna houdt iedere
logica op, omdat dan in feite het mes
wordt gezet ln een stukje werkgele
genheid van de overheid, die men
elders, namelijk bij het bedrijfsleven,
hoopt terug te winnen ook al is dat
ln hoge mate onzeker.
Minister Andriessen
Het ls een keus voor handhaving en
zelfs stimulering van het huidige con
sumptiepatroon. De oplossing van
het werkloosheidsvraagstuk wordt
primair gezocht in de van ouds ver
trouwde formule meer consumptie
meer produktle=meer werkgelegen
heid. Alsof de zo langzamerhand
overladen consument niet eens Iets
anders wil consumeren: bij voorbeeld
een goed openbaar vervoer, een leef
bare binnenstad, minder stank, min
der lawaai. Daarvoor moeten echter
offers worden gebracht, maar minis
ter Andriessen is vooralsnog niet van
plan, die te vragen. En ls het dan zo
gek. dat de consument dan toch maar
weer gewoon zijn gang gaat?
Jammer alleen voor het kabinet, dat
de vertrouwde rekensommetjes toch
niet bleken te kloppen. De consump
tie bleek te hoog en de voordelen
ervan kwamen bovendien nog groten
deels in het buitenland terecht. Met
als gevolg een scheve betalingsbalans
en een bedenkelijk oplopend finan
cieringstekort. En zo konden we deze
week de vreemdste liberale capriolen
meemaken sinds de eeuwwisseling:
een pleidooi van het WD-kamerlid
Rudolf de Korte voor een regelrechte
ingreep ln de consumentenvrijheid.
Het kabinet zou de kredietverstrek
king aan particulieren aan banden
moeten leggen. Een liberaal die uit
maakt dat een consument iets niet
mag kopen. Het kabinet besloot
dankbaar aldus te zullen doen.
gehouden dat consumptievrijheid
van de actieven (werkenden) nooit
zover zou mogen gaan, dat daarmee
de parallelliteit van de inactleven (de
trekkers van sociale voorzieningen)
doorbroken zou worden. Of anders
gezegd: de actieven zouden er niet
méér op vooruit mogen gaan dan de
inactieven.
Het CDA wilde met deze norm een al
te forse en ongemotiveerde ingreep in
de hoogte van de sociale uitkeringen
voorkomen. Wel nu, die parallelliteit
zou doorbroken worden wanneer het
kabinet per 1 juli andermaal zou be:
sluiten de sociale uitkeringen met
een half procent te bekorten. De inac
tleven blijven dan, zij het met tien
den van procenten, achter bij de ac
tieven. Die doorbreking heeft echter
meer dan symbolische betekenis. Het
zou betekenen dat desnoods ten kos
te van de inactleven zou worden vast
gehouden aan de oude consumptie-
moraal.
Minister Albeda (sociale zaken) heeft
deze bui natuurlijk al zien hangen.
Vandaar dat hij deze week het beleid
radicaal heeft omgebogen. Het kabi
net wil voortaan alleen nog maar op
de sociale sector „verdienen" door
het beroep op de sociale voorzienin
gen te verminderen. Er zal dus voor
moeten worden gezorgd dat werklo
zen sneller een passende baan accep
teren, werknemers met slechts een
geringe handicap niet al te snel uit
het arbeidsproces worden gestoten
enz.
Op zichzelf zijn dit mits met de
nodige zorgvuldigheid uitgevoerd
heel nuttige maatregelen. Alleen zal
het ln hoge mate onzeker zijn of hier
aan veel te „verdienen" valt. Albeda
heeft dus voor enkele honderden mil
joenen guldens aan onzekerheid geïn
troduceerd. Dat ls hem door de libe
ralen niet in dank afgenomen.
Dreigementen
Achter de schermen zijn onverholen
dreigementen geuit. Want het is na
tuurlijk wel mooi. dat de WD een
stukje inperking van de consumen
tenvrijheid heeft geaccepteerd. Het is
natuurlijk prachtig ook dat de VVD
tandenknersend een stukje inko
mensnivellering in de ambtenarensa
larissen heeft moeten accepteren.
Maar het kan ook te gek worden. En
dat uur der waarheid kon wel eens-
spoedig aanbreken, namelijk als per 1
juli het CDA onder druk van de WD
zich wellicht zal moeten schikken in
een doorbreking van de parallelliteit
tussen actieven en nlet-actieven.
Want de middeninkomens zullen hoe
dan ook hun pondje vlees moeten,
hebben. Al was het alleen al, om het
met de woorden van Rudolf de Korte
te zeggen, dat een inkomen van 500
tot 800 netto per week „ook geen
vetpot is."
De negentig procent van de Neder
landse bevolking die minder ver
dient. kan dan na 1 juli nog eens
narekenen waar de liberale consu
mentenvrijheid in feite op neerkomt.
Wellicht is het dan toch voordeliger
om het met z'n allen wat minder te
doen. Dan zien we er tenminste nog
wat voor terug.
Klopt niet
Maar ook ln een ander opzicht bleken
de rekensommetjes niet te kloppen.
De CDA-fractie had het kabinet voor-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 059. 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
ten neerkomt. Er zijn slechts 500
nieuwe aanvragen voor de OV-jaar
kaart, die voor één persoon 215 gul
den per maand en voor een gezin van
drie of vier personen 235 gulden kost.
Dat het begrip „gezin" inmiddels is
uitgebreid tot samenwonenden, heeft
tot Iets meer dan honderd aanvragen
geleid.
Gezien de constante stijging van de
verkoop van NS-jaarkaarten ver
wacht men bij de Spoorwegen echter
dat ook de verkoop van de OV-kaart
op den duur beter zal gaan lopen.
De afbeelding op het nepbankbiljet
Van een onzer verslaggevers
HAARLEM De Wijkraad Rozenprieel in Haarlem heeft
na een verzoek daartoe van De Nederlandsche Bank
besloten de uitgifte van een nep-bankbiljet van vijftig
gulden stop te zetten.
Het biljet was in een oplage van
enkele honderden exemplaren uit
gegeven ter gelegenheid van het
tienjarig bestaan van de wijkraad
en als onderdeel van een speelse
actie, die tot doel heeft de dienst
Openbare Werken verantwoordelijk
te stellen voor het wegrotten van
woningfunderingen in de wijk. Door
het jarenlang zakken van het
grondwater staan volgens een in
ventarisatie van de wijkraad op dit
moment 38 woningen op het punt te
verzakken. Een onderzoek door het
Instituut voor Grondmechanica in
Delft heeft de aanleg van een diep-
riool in de wijk als oorzaak aange
wezen.
Nu de gemeente Haarlem nog
steeds niet te hulp is geschoten, zijn
de bewoners alvast maar zichzelf
gaan stutten met valium, aldus een
brief van de wijkraad. Voor het ge
val de bewoners uiteindelijk toch de
rekening krijgen gepresenteerd, be
sloot de wijkraad tot het eigenhan
dig drukken van enkele honderden
nep-blljetten van vijftig gulden met
daarop de afbeelding van de water
bouwkundige Leeghwater, voorzien
van de gelaatstrekken van de direc
teur van de dienst Openbare Wer
ken, de heer Scheffelaar.
Het auteursrecht werd toebedeeld
aan „De Rozenprieelse Bank" en in
kleine lettertjes staat op de achter
zijde te lezen: Hij die het grondwa
ter laat zaKken met het doel de
funderingen te laten verrotten en
het Rozenprieel na tien jaar strijd
alsnog af te breken wordt verzocht
zijn kantoor te verlaten via het
raam van de zesde verdieping" (de
dienst Openbare Werken ls in de
wijk gevestigd in een kantoorflat).
Aan het verzoek van De Nederland
sche Bank om de uitgifte van de
nep-biljetten te staken werd onmid
dellijk voldaan, maar niet nadat de
wijkraad geheel in stijl nog een grap
had uitgehaald. Onder het brief
hoofd „De Rozenprieelse Bank"
werd de directie van De Nederland
sche Bank meegedeeld dat de bil
jetten van 5, 10. 25. 100 en 1000
„grote overeenkomst vertonen met
het door ons uitgegeven bankbiljet
van 50 gulden". Maar voegde de
wijkraad er geruststellend aan toe
„in het kader van de vreedzame
coëxistentie van onze jonge repu
bliek en het voormalig moederland
delen wij u echter hierbij mede geen
enkel bezwaar te hebben tegen de
uitfite van uw drukwerk, mits in uw
serie niet een biljet van 50 gulden
wordt opgenomen".
Aan het verzoek van De Nederland
sche Bank om de tot nu toe gedruk
te nep-biljetten te vernietigen is
nog niet voldaan. „Als de nood aan
de man komt kunnen we de schade
er alsnog mee betalen." grapte gis
teren voorzitter Piet Verhoeven van
de wijkraad.
Alleen de achterpagina van de
Strijdkreet, het veertiendaags or
gaan van het Leger des Heils, zag
er zo uit: een aantal op het eerste
gezicht volstrekt onleesbare re
gels. De rest was gewoon te lezen.
Daar stond bij voorbeeld dit „mi-
crcpreekje": godsdienst is be
doeld als dagelijks brood, niet als
gebak voor de zondag. Geen en
kel probleem dus. Maar nu die
achterpagina. Daar zit wel dege
lijk een diepere bedoeling achter,
maar daarvoor moet je toch eerst
die tekst ontcijferen.
Dat is minder moeilijk dan het
lijkt. Alleen alle klinkers zijn
weggelaten, net als in het modem
Hebreeuws, het Ivriet. In Israel
redden ze zich al sinds jaar en
dag zonder geschreven klinkers
en dat gaat dus best. Neem bij
voorbeeld de eerste regel van dit
Leger des Heils-geschrift: „Het
lijkt wel ingewikkeld." Maar het
is het niet. Een enkele keer kan
deze schrijfwijze enige verwar
ring in de hand werken. Ergens
middenin kan „nt" net zo goed
net als niet worden. Maar voor de
rest heeft deze manier van schrij
ven alleen maar voordelen.
In de eerste plaats zal iemand die
het leest, dat met veel meer aan
dacht moeten doen. en dus beter
onthouden wat meer gelezen
heeft. Verder heeft wie zo schrijft,
absoluut geen moeite meer met
probleempjes als „korte" of „lan
ge" ei/ij. En het allergrootste
voordeel: denk u eens in hoeveel
papier het zou schelen als we
allemaal zo gingen schrijven. Al
leen al deze negen Strijdkreet-
regels zijn 83 letters korter ge
worden; er zijn er nu maar 136
over, zodat op het geheel (219
letters) zo'n 38 procent aan ruim
te bespaard is, maar dan een der
de. Een milieuvriendelijk schrift
dus.
Voeren we dit systeem door, dan
zou dat betekenen dat een krant
van dertig pagina's nog geen
twintig pagina's dik hoeft te zijn
om precies evenveel nieuws te
kunnen brengen. De abonnees
zouden dan „Trw" in de bus krij
gen, maar dat zal wel wennen.
Van „Dchtb Vrdr" zou niets
anders te maken zijn dan gewoon
Dichtbij Verder, dus dat geen
geen enkel probleem, net zo min
als de rubriek Vndg of tv-
emmntr. Iets minder simpel
wordt gnd, maar wie de opsom
ming daaronder beschouwt, zal
al gauw snappen dat het om
agenda gaat. En dat trsm iets
met toerisme te maken heeft,
daar kom je na enige oefening
wel achter. Ook fnncn n cnm, of
de sgnlmnrspgn wennen wel.
U merkt wel: hoe meer lettergre
pen een woord telt, hoe eenvoudi
ger de klinkers in te passen zijn.
Echt moeilijk wordt het pas met
namen van buitenlandse plaat
sen en leidende figuren, die voluit
geschreven toch vaak al niet
makkelijk zijn. Als oefening deze
alvast: Brt, rk, srl, d Gzstrk, d
Jrdnvr. Jrzlm, Cr, Msk, Hn. Om
het iets te vergemakkelijken: dat
waren dus namen van plaatsen
en landen. Bekende binnen- en
buitenlandse persoonlijkheden
kunnen zo geschreven worden:
Crtr, Sdt, Bgn, Vn Hwlngn, rft,
Vn gt, Jln, Srs, Wgl, Khmn, mn.
Sommige namen zijn misschien
wat erg lastig, maar in de con-
tekst gelezen, valt het best mee.
De mogelijkheden zijn onuitput
telijk. Ook boeken kunnen een
derde dunner worden zonder dat
aan de inhoud tekort gedaan
wordt. En misschien zouden ze
dan nog goedkoper kunnen wor
den ook.
Michailo Osatsji is een Oekraïens
journalist, dichter en literair cri
ticus. Hij was hoofdlector journa
listiek aan de universiteit van
Lvov en lid van van dommunistl-
sche partij. De 42-jarige Osatsji
HT/LKT/WL/NGWKKLD/
MR/MT/WT/XTR/NSPNNNG/
ZL/HT/BST/LKKN/M/DZ/TKST/T/LZN/
HT/S/N/KWST/VN/WLLN/
MT/GD/N/GDSDNST/S/HT/NT/NDRS/
VL/MNSN/WLLN/LVR/NT/BGRPN/
DT/KMT/HN/BTR/T/
Z/WLLN/NT/
MR/DT/ZGGN/Z/NT!
werd ln januari 1972 toen deed
de politie huiszoeking ln zijn flat
zn nam brochures van de onder
grondse pers in beslag onder
arrest gesteld op beschuldiging
van „anti-sovjet-agitatie en -pro
paganda". Acht maanden later
werd hij in een besloten zitting
veroordeeld tot zeven Jaar herop
voedingskamp en drie jaar ver
banning binnen de Sovjet-Unie
Het is de tweede maal dat Osatsji
gevangen zit. In 1966 was hij al.
ook op beschuldiging van anti-
sovjet-agitatie en -propaganda
alsmede wegens uitingen van
„nationalistische gevoelens" ver
oordeeld tot twee Jaar verbete
ringswerkkamp. Kort voor zijn
tweede arrestatie in 1972 had hij
een aantal protesten tegen de ar
restatie van vooraanstaande-
Oekraïense intellectuelen onder
tekend. Tegelijkertijd werd toen
zijn boek „Cataract" een ver
slag van zijn ervaringen ln gevan
genschap op grote schaal on
dergronds in de Sovjet-Unie ver
spreid. Osatsji zit nu het zesde
jaar van zijn vonnis uit in een
heropvoedingskamp met streng
regime, de zwaarste werkkamp
categorie. Hij heeft nog drie jaar
verbanning tegoed ln een afgele
gen stuk van de Sowjet-Unie.
Wie iets voor hem wil doen, kan
een beleefde brief met het ver
zoek om onmiddellijk vrijlating
van Michailo Osatsji schrijven
naar dit adres: Moskva, Kreml -
Generalnomu Sekretaryu Tsk
KPSS, i Predsedaelyu Prezidiu-
ma Verkhovnogo. L. I. Brezhne-
vu; en naar: Moskva Pushkins-
kaya ul. 15a, Prokuratura SSSR
Generalnomu Prokuroru R. A.
Rudenko. Wie 't niet ln het Rus
sisch kan, kan in het Engels of
Frans schrijven. En u weet: tegen
een kleine vergoeding is bij Am
nesty International, 3e Hugo de
Grootstraat 7. Amsterdam, de
brochure „uw brief helpt een poli
tieke gevangene" verkrijgbaar,
met richtlijnen en voorbeelden
voor brieven in vier talen.
De Belg Will Tura, al 22 Jaar
zanger van het gevoelige lied,
kan zijn muzikale aanleg zelf ook
niet verklaren. De Varagids
noemt hem nog „een kleine broe
keman" als hij een mondaccorde-
on krijgt. „Ik zette het kleinood
aan de mond en speelde meteen
Maria van Bahia. Ja. hoe dat kan.
ge hebt gelijk, dan moet er wat
zijn van dien aard", zegt Will be
scheiden. En over het soort lied
jes dat hij brengt: „Sentiment
wordt nooit oud. En van senti
ment houd ik, en het zal daarom
zijn dat ik al 22 jaar zo glorieus
hoog scoor in de harten van het
publiek". Een duidelijk voor
beeld: „Ik was onlangs bij de
troepen ln Duitsland. Nu Ja, en de
soldaat ls de soldaat, dus ik pak
een paar vlugge disco-stampers
En dan maak lk nog niet eens een
pauze van tien seconden, en ik ga
meteen over op „helmwee naar
huls". Daar had ge het weer. sen
timent wordt nooit oud. Want die
zaal ls zó stil, dat had weg van de
kerstnacht tussen Jabbeke en
Oostende. Maar ja, die Jongens
wilden natuurlijk ook al twee
maanden lang naar huis en dach
ten aan niets anders dan aan hun
lief vrouwke en aan de steenweg
langs het ouderlijk huls. Dus ge
bent artiest en ge weet dat en ge
haakt daar op in. En dan vult
zo'n zaal zich met tederheid En
dan kunt ge uw geluk niet op"
„Ik ben op een leeftijd gekomen
dat ik nog maar één tak van sport
kan beoefenen, namelijk de Jacht
op mijn bril."
(Uit het trtjdachrift „De Bejaar
den" dat ene Lord Grey of Fallo-
den citeert).
