De versimpelaars in de politiek
'Kabinet moet inzet
worden verkiezingen'
De tekening van een lezer
rrouw
Commentaar
POLITIEK
4 oninklijk Huis (I)
Iloninklijk Huis (II)
Jan van Houwelingen en de dijkdoorbraak
l minklijk Huis (III)
Den Uyl: Als CDA samenwerking met VVD voortzet
pttpost
8
niet elke haai lust mens
welbesteed
spenkelink
lekker vers
koopje
rERDAG 24 MAART 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
vraag „Wie is lid van het
;lijk Huis?" is niet alleen
staatsrechtelijk, maar ook van
ktisch belang. De vraag is actu-
geworden in 1964, toen de
Irene speelde en vier le-
van het kabinet-Marijnen tot
in de nacht op paleis Soestdijk
:n vergaderen (voor de ver-
de ogen van de via de televisie
{kijkende buitenwereld) om de
iwplannen van prinses Irene
prins Karel-Hugo van Bour-
;plXParma met de letter en geest
onze Grondwet te laten
uitslag van dat nachtelijk be-
f0| I mogen we bij alle belangstel-
jen als bekend veronderstellen,
prinses en prins trouwden met
iar, maar er werd voor dat
«lijk geen toestemming van
parlement gevraagd, zodat
ses Irene van dat ogenblik af
Erfgename van de Neder-
troon meer is.
:had minder (zoals met name in
tera
ids Jsdien is de discussie gaande
rde vraag: „vV ie is lid van het
linklijk Huis?", dat wil zeggen:
x welk van de leden van de
iklijke familie geldt de minis-
èle verantwoordelijkheid.
Bu ert 1972 staat in de Grondwet:
wet regelt wie lid is van het
;lijk Huis", maar daarmee
alleen maar aangegeven dat er
iprobleem lag, hetgeen nog iets
ers is dan het op te lossen. Het
erst nu de regering gelukt tot
reenstemming te komen over
wetsontwerp voor een derge-
<2f regeling. De voorstellen lig-
ig bij de Raad van State. Uit
uitgelekt, wordt echter dui-
jk dat het kabinet denkt aan
^lidmaatschap van het Konink-
Huis voor alle leden van de
het buitenland werd veronder
steld) te maken met de overgang
naar het roomskatholicisme van de
prinses, als wel met de politieke
ambities van Karel-Hugo waarin
ook prinses Irene zou worden mee
getrokken en die zich moeilijk lie
ten rijmen met de opvattingen die
wij in Nederland hebben over de
rol en plaats van leden van het
Koninklijk Huis: ver verheven bo
ven het politiek geharrewar en ge
hakketak van elke dag.
Minister-president Marijnen heeft
onmiddellijk na het huwelijk uitge
sproken dat voortaan de ministe
riële verantwoordelijkheid niet
meer zou gelden voor woorden en
daden van prinses Irene. Hoewel
dat niet zo precies werd uitge
drukt, mag ook uit Marijnens
woorden worden afgeleid dat van
dat ogenblik af prinses Irene geen
lid meer was van het Koninklijk
Huis; een staatsrechtelijk begrip,
dat goed moet worden onderschei
den van het veel gewonere begrip:
Koninklijke Familie.
koninklijke familie die nog rechten
kunnen doen gelden op de Neder
landse troon, plus prins Bernhard,
prins Claus en Pieter van Vollen
hoven.
Met dit voorstel is een lastige
knoop doorgehakt,- maar of alle
praktische problemen van nu en
straks daarmee zijn opgelost, is
een open vraag. De kwestie-Irene
heeft in 1964 het probleem actueel
gemaakt, maar in 1971 zei me
vrouw mr. E. A. Haars nu
staatssecretaris van justitie, toen
kamerlid voor de CHU in de
Tweede Kamer dat de omschrij
ving van het begrip „Koninklijk
Huis" zo dringend was „omdat de
koninklijke familie op het ogenblik
groter is dan de laatste honderd
jaar ooit het geval was".
itoi
laD het wel gewenst en praktisch
ïoerbaar een zo'n uitgebreide
ilie in haar geheel onder de
m steriele verantwoordelijkheid
irengen? Die vraag moet naar
e kanten worden beantwoord:
van de ministers en die van de
ngskinderen.
de ministers aangaat, hoe
ten zij zich straks voelen met
politieke verantwoordelijk-
Ivoor uitlatingen en daden van
n jonge prinsen, die opgroeien
een plaats in de maatschappij
in moeten zoeken? (Want in
lijkheid is het toch maar voor
of twee van hen een taak
gelegd als „vermoedelijke erf-
lam van de troon").
ir wat waarschijnlijk nog be
dijker is: moeten wij niet zo
mogelijk van die kinderen
is de gelegenheid geven om in
heid een eigen persoonlijkheid
iwikkelen? Hun de gelegen-
Igeven datgene te doen wat zij
hun eigen verantwoordelijk
en geweten in overeenstem-
J achten; zonder beduchtheid
z de noodzaak van een ministe-
rugdekking, die gewone ster-
gjj igcn ook niet kennen?
it hoezeer men ook gehecht is
ons staatsrechtelijk systeem
moet ook de keerzijde er van
tnnen. Het dwingt mensen tot
mifersonalisatie en het zichzelf in
mate wegcijferen. Dat dat
problemen met zich kan meebren
gen, heeft onder anderen prins
Claus in 1971 laten merken toen
hij in een interview verzuchtte hoe
moeilijk het te accepteren was dat
leden van het Koninklijk Huis
noodgedwongen zelden of nooit
met een persoonlijke mening voor
de draad mogen komen. „Je, zou
soms dolgraag eens iets willen zeg
gen over een bepaalde zaak.
Doodgewoon, omdat je meent iets
zinnigs naar voren te kunnen bren
gen dat een bijdrage kan zijn in de
meningsvorm. Maar in verreweg
de meeste gevallen hoed je je daar
voor, omdat er wellicht commenta
ren of interpretaties aan worden
verbonden, die niet je opvatti
gen, maar je status als lid van h
Koninklijk Huis in het gedii
brengen".
Prins Claus is verstandig genoe
om het zwaarst te laten wegen ws
ook werkelijk het zwaarst is („Ell
conflict tussen regering en Konink
lijk Huis moet worden vermeden",
zegt hij in hetzelfde interview).
Toch moet ieder zich betrokken
voelen bij de vraag of het wel
moreel verantwoord is een derge
lijke houding van zoveel mensen te
vragen, ook als daar slechts een
ver verwijderd staatsbelang mee
gediend is. Het moet mogelijk zijn
een regeling te ontwerpen die de
elasticiteit van het „hoe dichter bij
de troon, hoe groter het staatsbe
lang" formuleert.
DEN HAAG Sommige poli
tieke verschijnselen hebben
het karakter van een dijk
doorbraak. Weken, soms
maanden van zorgvuldige po
litieke arbeid, van moeizaam
de eindjes aan elkaar knopen
de arbeid in dienst van het
poltieke ideaal, worden plot
seling weggespoeld in een
barbaarse golf van versimpe
ling.
Zo'n moment was ongetwijfeld het
optreden van het CD A-kamerlid Jan
van Houwelingen in het VARA-café
In de rooie haan. Dit etablissement,
dat toch al uitmunt in de versimpe
ling hoe vaak wekt men de indruk
dat het einde der tijden nabij is van
wege de ondraaglijkheid van het
rechtse juk dat dit kabinet ons dag in
dag uit zou opleggen kon met ge-
Juich een boodschapper uit het vijan
delijke kamp begroeten, die onbe
wimpeld verklaarde een tweede kabi
net-Van Agt in hoge mate ongewenst
te vinden.
Het is ongetwijfeld die ambiance ge
weest, die de dijkdoorbraak compleet
maakte. Want laten we wel wezen,
wat heeft Jan van Houwelingen nu
feitelijk voor nieuws verklaard, dat
we al niet wisten? Het CDA-kamerlid
behoort immers tot de zeven loyalis
ten die destijds de totstandkoming
van het kabinet niet voor hun „parle
mentair-politieke verantwoordelijk
heid" wilden nemen. Feitelijk ont
brak daarmee de parlementaire steun
voor het nieuwe kabinet en het heeft
informateur Van der Grinten heel
wat staatsrechelijke hoogstandjes
gekost om de zaak desondanks rond
te krijgen. Onder meer telde hij
steun, waar die niet uitdrukkelijk
was toegezegd.
Maar ook daarna heeft het kabinet
Van Houwelingen niet van de dwalin
gen zijns weegs kunnen doen terug
keren. Integendeel, het Kamerlid
bleek het steeds moeilijker te krijgen
met het kabinet, zodat er dus geen
enkele aanleiding was om verrast op
te kijken van zijn uitspraken. Het zou
pas echte verbazing hebben gewekt
wanneer hij juist een pleidooi voor
een tweede kabinet-Van Agt zou heb
ben gehouden. Vanwaar dan toch die
verontwaardiging, zoals die de ande
re dag al braaf voor de AVRO-micro-
foon te beluisteren viel en die dinsdag
en woensdag in het fractleberaad van
het CDA zijn hoogtepunt beleefde?
Van Houwelingen was de gebeten
hond. Hij had zijn mond moeten hou
den. Wat verbeeldt die man zich wel!
Denkt hij het beter te weten dan de
fractievoorzitter!
Slachtoffer
Het verschijnsel wat nauwkeuriger
bestuderend blijkt Van Houwelingen
ook al omdat hij een gelijksoortige
Jan van Houwelingen
voorzet had gegeven het slachtof
fer van de versimpelaars, mensen die
politiek herleiden tot vage noties als
voor of tegen een bepaald kabinet,
links-rechts, progressief-conservatief.
En er zijn dijkenbouwers, die moei
zaam proberen land te winnen uit de
brede baren van de versimpeling.
In de praktijk blijkt de versimpeling
niet zelden daar toe te slaan waar de
dijk het zwakst is, bij voorbeeld om
dat de constructie weinig gefundeerd
en in hoge mate gekunsteld is. Zo'n
zwakke stee is ongetwijfeld de nog
niet geheel overwonnen traumatische
ervaring van de totstandkoming van
het kabinet. Slordige dijkenbouwers
hielden het eenvoudig op de halsstar
rige arrogante houding van de PvdA
tijdens de kabinetsformatie. Eigen
schuld, kippebult. Over vier jaar zien
we wei weer verder. Het zal duidelijk
zijn dat in deze optiek mensen als
Van Houwelingen gewoon hun mond
moeten houden. Doen zij dit niet, dan
loopt de verontwaardiging over de
verbreking van deze versimpeling
soms zo hoog op, dat de zwakheid in
de dijk uit het oog wordt verloren en
een echte dijkdoorbraak het gevolg
is.
hulp van veel kerklatijn weer tot de
orde moest worden geroepen.
Eenzelfde irritatie beving de CDA-
gelederen toen fractievoorzitter Aan-
tjes tegenover het simpele dictum
van het kabinet, dat het „realistisch
neen gewenst" is van de werknemers
een extra loonoffer te vragen, zijn
pleidooi hield voor een nieuwe, sober
der levensstijl. Achter de schermen
werd dit pleidooi zelfs herleid tot de
nog simpelere keuze: voor of tegen
het kabinet.
Vanzelfsprekendheid
De totstandkoming van het CDA le
verde al evenzeer een versimpeling
op, namelijk die van de vanzelfspre
kendheid. Dit verschijnsel is door de
oud-vooizitter van de ARP, het ka
merlid Veerman, wel eens aangeduid
als het Christen Democratisch Ap
plaus (CDA). Als maar genoeg men
sen vinden, dat de christen-democra
tische eenwording toereikend ls om
de politieke tegenstellingen in eigen
kring te overbruggen, dan zijn er geen
problemen meer. Het is de macht van
het getal versus die van de politieke
kwaliteit. Zowat de halve ARP moest
eraan te pas komen om een dijk tegen
dit versimpeling op te werpen. Maar
dat is de anti's niet in dank afgeno
men. Toen uitstel van de fusie er het
gevolg van was sprak Piet Steen
kamp zelfs van de zwarste dag in zijn
leven.
door Willem Breedveld
En daarmee zitten we midden in de
dijkdoorbraak die Van Houwelingen
heeft uitgelokt. De fusiebesprekingen
zijn niet te ontkoppelen van de poli
tieke koers van het CDA. Menig ver-
simpelaar ziet in de lastige opstelling
van de ARP weinig anders dan een
poging de politieke koers naar links
te verleggen.
Het succes van het a.r.-optreden ver
vulde menigeen daarom met grote
argwaan. De fusie werd na het uitstel
bepaald op 11 oktober 1980 en ls dat
niet precies de zaterdag na de alge
mene beschouwingen over de laatste
begroting van het kabinet-Van Agt?
Voor versimpelaars stond daarmee
vast dat de ARP met dit uitstel over
een belangrijk drukmiddel beschikt
om vlak voor de verkiezingen de uit
eindelijke politieke koers voor het
CDA te bepalen. Dat wekte irritatie,
overigens zonder de mogelijkheid
van kanalisatie omdat de ARP het
uitstel voornamelijk om organisatori
sche redenen had bepleit.
Die mogelijkheid deed zich echter
wel voor toen Jan van Houwelingen
zo openlijk en ongeclausuleerd zijn
liefde beleed voor de PvdA. De ene
versimpeling had de andere opgeroe
pen. Een dijkdoorbraak moet nu wor
den hersteld en daarvoor zijn minder
simpele methoden dringend gewenst
Bij voorbeeld zou kunnen worden er
kend. dat de politieke koers van het
CDA niet zo eenvoudig is, als menig
versimpelaar wil doen geloven.
Dijkenbouwers kunnen wat dit be
treft ruim terecht in de deze week
verschenen bundel ter gelegenheid
van het honderdjarige bestaan van
de ARP.*) Trouwens, versimpeling is
een algemeen politiek verschijnsel.
Bas de Gaay Fortman doet in zijn
handleiding voor het politieke am
bacht bij voorbeeld een aardig boekje
open over versimpeling in linkse
kring**) uit tal van door hem genoem
de linkse vooroordelen blijkt wel, dat
er in ons waterrijke land nog ruim
behoefte is aan dijkenbouwers.
100 Jaar partij, een antl-revolutio-
naire bijdrage aan christen-democra
tische politiek. Een bundel opstellen
van tal van vooraanstaande ARP'ers.
Uitgeverij T. Wever BV, Franeker.
Bas de Gaay Fortman, De kunst
van het ivoordraaien. Handleiding
voor het politieke ambacht. Uitgeve
rij Het Spectrum. Utrecht.
Van onze parlementsredactie
BOXMEER „Als het CDA de samenwerking met de WD voortzet tot in 1981, zal het
kabinet-Van Agt vanzelfsprekend inzet van de verkiezingen zijn". Deze opvatting verkondig
de oppositieleider Den Uyl (PvdA) gisteravond op een partijbijeenkomst in Boxmeer.
Kernenergie
Een soortgelijke irritatie deed zich
voor toen Van Houwelingen met het
CDA-programma in de hand de
grootst mogelijke voorzichtigheid be
pleitte bij een ontwikkeling van de
kernenergie. Toen die wens met de
UCN-affaire grotendeels schipbreuk
leed, richtte de verontwaardiging
zich niet zozeer op het kabinet, of op
het boze buitenland, alswel op de
pleitbezorger van deze CDA-wens.
Ook toen was Van Houwelingen voor
velen de gebeten hond, die met be-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan Trouw, jury politieke prent,
postbus 859, 1000 AW, Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden
Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
„Daar helpt geen politicologie en
geen intentieverklaring voor de ver
kiezingen tegen. Natuurlijk behoort
een minister-president zijn beleid als
lijsttrekker in de verkiezingen te ver
dedigen. Wie dat niet doet, ontloopt
het oordeel van de kiezers en bewijst
de democratie geen dienst."
Den Uyl nam met deze uitspraak stel
ling tegen de opvatting die deze week
naar buiten is gebracht door CDA-
vice-voorzltter Faber, mede namens
Van Agt zelf dat deze in 1981 niet
weer lijsttrekker zou kunnen zijn om
dat dit het CDA op een verdergaande
samenwerking met de WD zou vast
leggen. De discussie hierover werd
vorige week zaterdag ingezet door het
CDA-Kamerlid Van Houwelingen, die
zijn voorkeur voor samenwerking
met de PvdA in een volgend kabinet
nog eens benadrukte.
Niet opwekkend
Volgens Den Uyl is het geen opwek
kend schouwspel te zien hoe het CDA
over Van Houwelingen wegens diens
uitlatingen is heengevallen. „Ik proef
daarin de terugval op de lood-om-
oud-ijzer-filosofie. Die reacties onder
strepen hoezeer het bij velen in het
CDA meer om de macht in het cen
trum dan om de uitvoering van het
program gaat. Want niemand ont
kent dat het CDA-programma dich
ter bij de PvdA dan bij de WD ligt.
De we-kunnen-twee-kanten-uit-op-
stelling van het CDA geeft eens te
meer aan dat de PvdA wel waarbor
gen moet scheppen met het CDA",
aldus Den Uyl.
Albeda
Hij uitte voorts kritiek op de passieve
opstelling van minister Albeda (so
ciale zaken) de afgelopen maanden in
het meningsverschil tussen werkge
vers en werknemers over de arbeids
tijdverkorting. Wie nu dit probleem
voor zich uit schuift, krijgt de reke
ning daarvoor in verhevigde mate ge
presenteerd, zei Den Uyl. Hij bekriti
seerde eveneens het feit dat de werk
gevers overleg over arbeidstijdver
korting van de hand wijzen en daar
mee de nu aanwezige bereidheid van
de werknemers om hun loon over te
brengen miskennen.
Overleg
Den Uyl wees erop dat arbeidstijdver
korting het resultaat geweest is van
technische vooruitgang die ook nu
niet stilstaat en waardoor de thans
veertigurige werkweek geen eindsta
tion kan zijn. Den Uyl ls het eens met
de opvatting dat arbeidstijdverkor
ting zonder loonoffers de werkloos
heid vergroot. Hij vond het in ieder
geval nodig dat er nu een goed over
leg tussen werkgevers en werknemers
over dit onderwerp plaatsvindt. Over
het algemeen verweet hij het kabinet
passiviteit ten aanzien van de soci
aal-economische ontwikkelingen.
Hij meent dat de thans geconstateer
de stijging van de loonsom vooral te^
maken heeft met het laten stijgen
van de incidentele lonen boven de
ramingen. Hierdoor ls er volgens hem
geen enkel uitzicht dat de door het
kabinet met Bestek '81 in het vooruit
zicht gestelde vermindering van de
werkloosheid naar 150.000 man, zal
worden gerealiseerd.
Bij oversteken
omgekomen
VELP (ANP) De 81-Jarlge J. Hor-
sting uit Velp is om het leven geko
men, toen zij bij het oversteken werd
aangereden door een personenauto.
ADVERTENTIE
Let vanavond op de grote
PTTed-Show om 19.10 uur
op Nederland 1, NCRV. Medewerkenden
zijn o.a.: Ted de Braak. Lee Towers,
Oscar Harris, Piet Hendriks. Mini en Maxi,
T,d de Druk. present,tor W'lma Driessen en vele anderen,
vanoePTTed-show Zie de programmabladen.
<n
I
Je hebt ze van wel achttien meter
lang. Kanjers van haaien. Walvis-
haaien heten ze. Maar ze bijten
niet. Tenminste, ze vallen geen
mens aan; ze moeten 'm niet eens
en slaan liever enorme hoeveel
heden plankton en kleine visjes
naar binnen. Niet dat alle haaien
zulke lieve diertjes zijn. Er be
staan wel driehonderd soorten,
zet de heer A. J. Zwinenberg in
„Blijdorp Geluiden" uiteen. Dat
alle haaien toch zo'n slechte
naam hebben, is te wijten aan
een aantal van hun naamgeno
ten. Ongeveer vijfentwintig van
die driehonderd soorten staan
bekend als menseneters, maar
dat is dus maar ruim acht pro
cent. De grootste soorten zijn
juist meestal ongevaarlijk voor
mensen.
De echt levensgevaarlijke haaien
zitten bijna allemaal in tropische
wateren. Die vreten letterlijk al
les wat ze voor de vinnen komt.
Of het een mens of bij voorbeeld
een olievat is, dat maakt ze niet
zoveel uit; allebei gaan ze er in als
koek. al zal de eerste vermoede
lijk toch een lekkerder nasmaak-
je achterlaten. De blau7/e haai is
een van die allesvreters. Hij kan
ruim zes meter worden en is ta
melijk dicht bij huls te vinden: in
de Middellandse Zee. De witte
haai (soms wel twaalf meter lang)
is minstens even vraatzuchtig en
maakt vooral de Australische
kustwateren onveilig. Soms val
len ze de zwemmers daar zelfs
aan als die maar net tot de knie
ën in het water staan. Omdat de
dieren daar zo gevaarlijk zijn en
de mensen desondanks willen
pootjebaden en zwemmen, wor
den de drukste stranden extra
bewaakt. Er zijn metalen 'haaie-
netten' in het water gehangen,
speciale anti-haaiploegen pa
trouilleren voor de kust en vanuit
de lucht houden vliegtuigen het
water in de gaten. Ontdekken ze
een haai, aan de grote driehoeki
ge vin op de rug bij voorbeeld,
dan worden de strandbezoekers
direct door de radio of met luid
sprekers gewaarschuwd.
Dat haaien zo snel een smakelijk
hapje in de gaten hebben komt
doordat ze een sterk ontwikkeld
reukvermogen bezitten. Gewon
de dieren (en mensen) kunnen ze
al van verre waarnemen. Boven
dien zijn ze in het bezit van een
hypergevoelig orgaan waarmee
ze tot op een paar honderd meter
trillingen in het water kunnen
opvangen. Niet alle haaien zitten
op zo'n veilige afstand als bij
voorbeeld Australië; ze komen
ook in onze eigen Noordzee voor.
De ruwe haai bij voorbeeld, waar
van de jongen tot dicht onder de
kust voorkomen, en de doornhaai
die nog wel eens gevangen wordt.
De eerste soort wordt een meter
of twee lang, de laatste haalt
ruim de 1.20 meter. Maar gevaar
lijk zijn ze niet, tenminste niet
voor mensen; ze zullen nooit uit
zichzelf aanvallen. Mocht u toch
ooit ergens een haai tegen het lijf
zwemmen of er eentje in de buurt
ontwaren, dan heeft de heer Zwi
nenberg een paar adviezen: in de
eerste plaats is het zaak om voor
al niet te bewegen. Mogelijk-
merkt de haai dan niet eens dat
er een stukje vlees in de buurt is.
Wie op de vlucht slaat zal vooral
door zijn ritmisch bewegende be
nen erg aantrekkelijk voor een
mensenetende haai zijn. En komt
het onverhoopt zo ver dat de haai
aanvalt, dan zit er niets anders
op dan zo woest mogelijk van
zich af te slaan. Behalve de kans
dat het niets uithaalt loopt het
slachtoffer dan helaas het risico
dat op dat moment nog nietsver
moedende andere haaien door de
trillingen van het water aange
lokt worden.
Dat deze vrouw glimlacht in
plaats van met een knorrig ge
zicht de vereiste munten in de
parkeermeter te gooien, is niet
zo gek. Ze weet dat haar parkeer-
geld niet in een grote, onverza
digbare pot terecht komt, waar
van ze nooit zal weten waar het
uiteindelijk voor gebruikt is.
Haar geld is, net als alle andere
muntstukken, besteld voor een
misja
goed doel: de plaatselijke kin
derbescherming. De Westduitse
gemeente Pforzheim is pas met
deze „charitatieve parkeerme-
ters" begonnen. Op de meter
staat waar het geld voor besteld
is, en als het vastgestelde bedrag
is bereikt, komt er een andere
goed doel voor in de plaats. De
meter heeft het liefst geldstuk
ken van vijf mark. maar voor
minder kun je er ook parkeren,
want het blijft een normale me
ter. Alles wat de parkeerder er
méér in wil stoppen dan het nor
male bedrag, is gewoon meege
nomen.
Het is gelukt: Misja Voichansky
mag naar zijn moeder. Mede
dankzij de druk die door particu
lieren en organisaties vanuit het
buitenland op de Sowjet-autori-
teiten ls uitgeoefend, heeft het
dertienjarige jongetje uit Lenin
grad nu toch officieel toestem
ming gekregen om het land te
verlaten en zich bij zijn moeder
in Londen te voegen. Oma Lea
Friedlender, bij wie Misja de laat
ste Jaren woont, mag mee naar
haar dochter. Enkele weken gele
den nog vroegen wij vanaf deze
plaats om de Sowjet-autoritelten
vla de ambassade in Den Haag te
verzoeken Misja Voichansky met
zijn moeder te herenigen. Een
aantal briefschrijvers berichtte
ons dat ze een reactie van de
ambassade gekregen hadden,
maar zonder positief antwoord
op het verzoek. Sinds Misja's
moeder, door moeilijkheden in
eigenland, gedwongen was te
emigreren (in 1975) heeft zijn ver
geefse moeite gedaan om haar
zoon bij zich te krijgen een
afspraak die ze tevoren gemaakt
had met Misja's vader, van wie ze
vijf jaar geleden scheidde. De va
der had intussen onder druk van
de autoriteiten zijn permissie
voor het vertrek van zijn zoon
ingetrokken, maar op hun beurt
zijn de autoriteiten nu dus be
zweken voor de vele verzoeken
uit allerlei landen om de jongen
toch te laten gaan.
Gouverneur Robert Graham van
de Amerikaanse staat Florida
heeft de executie door middel
van de elektrische stoel van Johu
A. Spenkelink zestig dagen uitge
steld. Dat ls ongetwijfeld mede te
danken aan de stroom van pro
testen en verzoeken om gratie,
die vanuit de Verenigde Staten
zelf en uit de Europese landen
waaronder Nederland de gou
verneur de afgelopen weken
heeft bereikt. Zoals al verwacht
werd. heeft ook de Juridische
commissie van de Raad van Eu
ropa begin deze week de gouver
neur telegrafisch benaderd.
John Spenkelink, een Amerikaan
van Nederlandse afkomst, ls ja
ren geleden ter dood veroordeeld
wegens moord op zijn vriend. HIJ
is de eerste van een lijst van 128
ter dood veroordeelden die in
Florida allen op de uitvoering
van hun vonnis wachten. Het uit
stel van executie hoeft nog geen
gratie voor Spenkelink te beteke
nen. Daarom is het volgens de
Nederlandse vertegenwoordiger
van het Europese John A. Spen-
kelink-Comité, de heer H. I. Ham
ming te Nijverdal, Juist nu van
het grootste belang verzoeken
om gratie voor alle ter dood ver
oordeelden in Florida op papier
te zetten. Alle brieven en kaarten
kunnen gestuurd worden aan het
Spenkelink-Comité, postbus 160,
Nijverdal; die zullen dan onmid
dellijk naar de betrokken autori
teiten in Florida worden doorges
tuurd.
De boter smaakt nog net zo vers
als toen die opgeborgen werd. Nu
ls dat al een Jaar of duizend gele
den gebeurd, zodat deze echte
boter wel iets bijzonders ge
noemd mag worden Iemand
moet de boter in Aktobe. een
oude stad in wat nu Sowjet-Azlë
ls. eertijds begraven hebben. Drie
meter diep vonden oudheidkun
digen daar de „botervloot" met
inhoud, een grote aarden pot. De
vondst zal uitputtend bestudeerd
worden, want zo goed en zo lang
kunnen ze tegenwoordig geen
pakje boter meer bewaren. En ze
willen best wat langer, al hoeft de
boterberg nu ook niet direct dui
zend jaar of daaromtrent in de
koelhuizen te blijven.
Op zoek naar een man? Bij de
Bonneterie hebben ze er blijkens
een advertentie een hele voor
raad van. Het meet zelfs een
aparte afdeling zijn, die nu ingrij
pend veranderd wordt: „Daarom
een opruiming met 20 procent
korting op de totale mannencol-
lectie". Grijp die kans.
