Hulp verslaafden traag op gang
Tekening van een lezer
Commentaar
waar de muren oren hebben
I 'OUW
en rijk
Verstrekking vervangende middelen in Amsterdam niet georganiseerd
Commentaar van anderen
HALVE PRI JS
S<
'DT
Twee grote steden
buigen zich over
heroïneprobleem
niets
pak
ontsnapt
prikkelpoeder
runderlapje
pijp weg
DERDAG 22 MAART 1979
BINNENLAND.
TROUW/KWARTET
5
^verzoeningspoging, een paar
jen voor het begin van de
Jdhandelsconferentie UNC-
Zo kan de overeenstem-
worden gezien die arme en
landen deze week in Gehève
et en bereikt over een g*ond-
t mfonds. Zij is vooral vat poli-
n en psychologische betocenis,
li heeft nauwelijks praktisch
vi
nd
n I een grondstoffenfonJs, dat
er mtwikkelingslanden zekerder
lh nsten moet geven, fc jaren-
l gebakkeleid. Wat er nu uit de
Dt is gekomen, is slechts een
Ice afspiegeling var de oor-
ikelijke plannen. Hit aanvan-
e idee was een werkkapitaal
t d es miljard dollar, wat nu 750
n en dollar is ge warden. Het
is daarmee nauwelijks werk
je voor het beheksen van de
a stoffenmarkten is veel meer
en nodig. Van die'750 miljoen
ln zal 350 miljoeh worden ge-
I om de afzet van grondstof-
art e vergemakkelijken, en de
m Ickelingslanden minder af-
ier« lijk te maken van de uitvoer
jondstoffen alleen. Dit be-
vei jke deel van het akkoord is
ka nauwelijks uitgewerkt.
P
in beter akkoord was bereikt,
gat pn opmerking op zijn plaats
list iweest over het gebruik door
>Pe rde Wereld van de zekerder
d° sten. Op de vorige wereld-
e t Isconferentie pleitte de ver-
tra foordiger van de Wereld-
de fan Kerken voor een betere
ensverdeling en epn even-
ger ontwikkelingsbeleid in
veel Derde Wereldlanden. Nu ech
ter enkele Westerse en de Oosteu-
ropese landen nog steeds niet be
reid zijn de Derde Wereld werke
lijke kansen op ontwikkeling te
geven, past zo'n opmerking niet.
Veelzeggend is de afwijzing van
zowel Washington en Moskou van
de zeggenschap die de Derde We
reld in het beheer van een grond-
stoffenfonds krijgt. Bij bijvoor
beeld de Wereldbank en het Inter
nationale Monetaire fonds wordt
de boventoon gevoerd door het
westen. Nu bij het grondstoffen-
fonds de ontwikkelingslanden het
voor het zeggen krijgen, mokken
zowel Amerikanen als Russen.
De verdienste van het akkoord,
dat nu in Genève is bereikt, is op
zijn best dat de lucht een beetje is
geklaard. Bij Noord en bij Zuid
bestaat een kennelijke bereidheid
tot overleg. Maar Iaat het compro
mis niet de onmiskenbare tegen
stellingen verdoezelen. Op de ko
mende wereldhandelsconferentie
blijven nog genoeg wrijvingspun
ten over: is meer ontwikkelings
hulp, een schuldenregeling, af
scherming van markten door Wes
terse landen voor produkten uit de
Derde Wereld, een nadere uitwer
king van het grondstoffenfonds.
De ontwikkelingslanden nemen op
het ogenblik een welwillende hou
ding aan deels door hun gebrek
aan eenheid maar het Westen
zal daar iets tegenover moeten
stellen, wil die soepelheid niet op
nieuw omslaan in confrontatie.
Hetgeen niet in alle gevallen een
slechte zaak hoeft te zijn.
door Frits van Exter
blinde vlek
xp
,He awarder Courant over de ver-
5 v g van de Partij van de Arbeid
er" k en christendom„De Partij
ek<Arbeid schijnt, ondanks het
r8i,< I minstens de helft van haar
usi ton christelijken huize is,
na Inde vl k voor kerk én chris-
?8r l te hebben. Haar spreekbuis,
nd o. gedraagt zich als 'een na-
ilfjJee, a-christelijke en soms
iti-chri$telijke omroep. In de
beleidsnota van het partij-
fjr is geen woord te vinden over
WIc of samenwerking mek de ker
mt er in de kerken gaande is
Bcussie en actie op politiek en
I 1 terrein lijkt aan dje PvdA
I te gaan Waar blijven haar
[n t °P politiek geladenfuitspra-
Ke1 de Raad van Kerken en het
Jeg rkelijk Vredesberaad? De
r ei '.draagt zich wat dat betreft
ue^ tenter en alerter. Een
vei k kan zijn gelegen in het feit,
nde middenkader van de partij,
lijn J een recent onderzoek, niet
arn kerkelijk is voor slechts
ad ten procent. Van elke vier af-
558
[ij
nac
kei
rts
ADVERTENTIE
l'n PERZISCHE TAPIJTEN VOOR MINDER DAN DE
gevaardigden naar het Partij-con
gres gaan er drie nooit naar de kerk
en zij die dat wel doen gaan bijna
allen hoogst zelden.
Maar naast die onkerkelijkheid is er
ook veel onwetendheid, onbegrip en
zelfs onverschilligheid ten aanzien
van wat er in de kerken gaande is.
Dat uit zich ook in de wijze, waarop
de PvdA zich afzet tegen het CDA. In
de beleidsnota wordt de onbereken
baarheid van het CDA o.a. geweten
aan het confessionele karakter van
die partij. Het is echter niet zijn
confessionele karakter dat het CDA
onberekenbaar maakt, maar de wijze
waarop het zijn christelijke confes
sie, of belijdenis en overtuiging, ver
taalt in politieke daden."
Wim Meijer, één van de kandidaten
voor het voorzitterschap van de
PvdA, heeft wel oog voor deze blinde
vlek, maar, meent de Leeuwarder
Courant, „dit alles neemt niet weg
dat de PvdA als grote nationale par
tij in haar verhouding tot de kerken
en haar leden onder de maat blijft.
AMSTERDAM De Amster
damse gemeenteraad heeft
vorige week twee lange
avondzittingen gewijd aan de
problemen van de zeshonderd
Surinaamse heroïnegebrui
kers, die zes weken geleden
het gebouw de Doelen in de
binnenstad kraakten. Het
grote wrijfpunt binnen en bui
ten de raad bleek de verstrek
king van vervangende midde
len en/of heroïne te zijn.
Een buitenstaander zou bijna verge
nten dat de discussie over „vrije" en
„gratis" heroïne al enige Jaren gele
den losbarstte. Een principe-uit
spraak van de Amsterdamse raad
vóór verstrekking leverde destijds
vette krantekoppen en heftige reac
ties op. De emoties zijn inmiddels wat
weggeëbd en veel mensen zijn het nu
eens over de noodzaak van verstrek
king.
In Amsterdam is echter nog steeds
geen goed georganiseerd aanbod van
vervangende middelen op poten ge
zet. Het onderlinge gekissebis bij de
hulpverlening, de afwachtende hou
ding van het rijk en de angst van de
gemeente om het voortouw in handen
te nemen, lijken daarvan de ooizaak
te zijn.
Een gebruiker van heroïne is aange
wezen op de illegaliteit. Het middel is
verboden en alleen op de zwarte
markt verkrijgbaar. De handelaren
houden de vraag altijd hoger dan het
aanbod, om de grootste winsten te
kunnen maken. Wie verslaafd is zal
dagelijks enkele honderden guldens
moeten opbrengen. Veel mogelijkhe
den zijn er niet: zelf gaan handelen,
prostitutie, auto's kraken.
Een dag van een heroïneverslaafde
staat geheel in het teken van het
gebruik. Alle energie en tijd moet hij
besteden aan het bij elkaar schrapen
van het benodigde geld. De hoge be
dragen geven hem echter geen garan
ties: de heroïne is vaak versneden
met andere (gevaarlijke) stoffen. Een
gebruiker die niet weet of hij zuivere
heroïne of waspoeder in zijn aderen
spuit brengt zijn gezondheid extra in
gevaar. Hij verwaarloost zijn li
chaam. De heroïnegebruiker wordt in
een omgeving gedreven waarvoor hij
zelf niet heeft gekozen. Hij wordt
afhankelijk van mensen met wie hij
alleen het gebruik gemeen heeft. De
buitenwereld blijft beperkt tot poli
tie, justitie, reclassering, de bijstand
en een enkele hulpverlener. Thuis
kan hij niet meer komen, werken kan
hij niet opbrengen en een redelijk
dak boven het hoofd raakt hij mees
tal snel weer kwijt.
Het HUK, een verblijfplaats
voor Amsterdamse heroïne
gebruikers, die meestal ner
gens anders meer terecht
kunnen. Foto: Erwln Verheden.
De illegaliteit van de heroïne is het
grootste obstakel voor de hulpverle
ning. Het gebruik legaal maken, me
nen een aantal hulpverleners, raads
leden, mensen uit Justitiële kring,
buurtgroepen en anderen, kan zowel
de gebruiker als de samenleving een
goede dienst bewijzen. De gemeente
Amsterdam noemt in haar Jongste
beleidsnota het streven om de „ex
treem problematische" gebruikers
drugvrij te krijgen mooi, maar niet
reëel. De inspanningen kunnen zich
beter richten op het scheppen van
mogelijkheden om deze mensen in
staat te stellen menswaardiger en
zelfstandiger door het leven te gaan.
In dat beleidsuitgangspunt past de
verstrekking onder medisch toezicht
en gekoppeld aan sociale begeleiding,
menen B en W. De voordelen liggen
voor de hand: het brengt de handel
een gevoelige klap toe; de verslaafde
hoeft niet meer door diefstal aan zijn
middelen te komen; hij krijgt gega
randeerd zuivere stoffen, hetgeen zijn
gezondheid ten goede komt; zijn dag
hoeft niet langer geheel in het teken
van de heroïne te staan, zodat hij tijd
en energie heeft om ook aan andere
dingen te denken; het haalt het ge
bruik uit de „romantische" sfeer, die
veel beginners aantrekt; de hulpver
lening kan de verslaafde makkelijker
benaderen.
Negatief
Maar uiteraard zijn er ook negatieve
geluiden te horen. Het belangrijkste
bezwaar is dat je door verstrekking,
niet gericht op ontwenning maar op
onderhoud, de verslaafde afschrijft.
Je accepteert zijn gebruik en wilt er
zo min mogelijk hinder van ondervin
den. Daarnaast is er de angst dat de
handel, als de zwaarverslaafden een
maal geen goede afzetmarkt meer
zijn, zich zal storten op beginnende
gebruikers.
Andere steden in het buitenland die
nen zowel voor de tegenstanders als
de voorstanders van verstrekking als
voorbeelden. De resultaten met name
in Engeland zijn blijkbaar voor
tweeërlei uitleg vatbaar. In Amster
dam is er in de gemeenteraad en
daarbuiten een ruime meerderheid
voor verstrekking. De vraag is alleen
nu nog wót er moet worden verstrekt.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
In de beleidsnotitie van 1978 spreken
B. en W. van Amsterdam alleen over
het vervangende middel methadon.
Irene Vorrink, voormalig minister
voor de volksgezondheid en nu wet
houder openbare gezondheidszorg in
Amsterdam, omschreef methadon
laatst als „synthetische heroïne". Het
middel, dat meestal in tabletvorm
wordt verstrekt, neemt de onthou
dingsverschijnselen weg van een li
chaam dat verslaafd is aan opiaten
maar ze niet op tijd krijgt aange
voerd. Methadon is even verslavend
als heroïne, maar minder verwoes
tend.
De Jellinekkllnlek in de hoofdstad
schrijft het middel al ruim tien Jaar
voor aan patiënten. Aanvankelijk in
afnemende doses in het kader van
ontwenningsprogramma's. Maar de
resultaten daarvan zijn zo teleurstel
lend dat gebruikers nu ook bij de
kliniek hun tabletten kunnen afhalen
zonder veel verplichtingen. In het
HUK, de HUisKamer voor verslaaf
den in de Spuistraat, kunnen gebrui
kers die ingeschreven staan ook te
recht voor methadon. De gemeente
lijke gezondheidsdienst verstrekt het
middel soms. bijvoorbeeld aan gede
tineerde gebruikers die met ontwen
ningsverschijnselen kampen. Hetzelf
de gebeurt in ziekenhuizerk Een be
langrijke groep verstrekkers tenslot
te vormen de hulsartsen, die metha
don voorschrijven zoals anderen me
dicijnen.
Organiseren
zolang de voorraad strekt
I.HAMADAN 60 x 40
jt57- nu 19,.
I.QUASHKAY 150x 100 J507- nu 295,.
I.AFSHAR 300 x 200 36007- nu 1100,.
Parkeren voor de deur.
Alle tapijten niet certificaat en inniilgarantie
Reiervering mogelijk tegen 10 °|b aanbetaling.
achterhakkers 13-14 dordrecht
telefoon 078-130022
BAK HET BROOD
ZELF MET DE
INGREDIËNTEN
UIT DIT PAK:
K.V.R-EIGEEL,
C. HU.- BLOEM
EN
A.R.P. - ZOUT
(RECEPT
goudzwaard)
CD-1« 00 dl t/m ra 00- it 00. domMxlao koopavond tol 21 00 uu'^fe
Amsterdam probeert al jaren de met-
hadonverstrekking enigszins te orga
niseren, maar diverse werkgroepen,
die uitgangspunten moesten opstel
len, spatten weer uit elkaar. Pogingen
om de alternatieve hulpverleningsin
stellingen eensgezind om de tafel te
houden, mislukten keer op keer. De
samenwerking loopt nog steeds stug
door onderlinge nijd en afgunst. Hoe
ironisch het ook klinkt, voor een
hulpverleningsinstelling is het aantal
gebruikers dat ingeschreven staat
nog steeds maatgevend voor de sub
sidiegelden. Er is sprake van een on
eigenlijke binding tussen gebruikers
en hulpverlener. Een verslaafde stapt
naar een instelling omdat daar met
hadon te krijgen is, of omdat hij daar
ongestoord kan spulten, maar niet
omdat de activiteiten daar hem zo
interesseren.
B en w hebben geprobeerd om het
rijk bij het opzetten van een organi
satie te betrekken. In de eerste plaats
om het rijk te confronteren met het
drugprobleem in een grote gemeente.
Tenslotte zullen b en w toch weer bij
„Den Haag" moeten aankloppen voor
de middelen en de mankracht. Het
rijk weigerde echter vertegenwoordi
gers naar Amsterdam te sturen. Ge
meenten, die met verstrekking willen
experimenteren, zullen zelf het initia
tief moeten nemen.
Hoewel de principe-uitspraken al Ja
ren geleden voor het eerst zijn ge
daan,is de verstrekking in de praktijk
nog niet geregeld. Er is wel haast bij.
meent Amsterdam, omdat er in Den
Haag een nieuwe regeling voor met
hadon verstrekking in de maak is die
de plannen in de hoofdstad kan door
kruisen. Bij koninklijk besluit zou
den voortaan alleen de huisartsen,
die daarvoor een vergunning hebben,
methadon mogen verstrekken. Voor
waarde voor een licentie zou zijn dat
de huisarts niet alleen medische
maar ook sociale hulp moet garan
deren.
Haast
In de opzet, die de gemeente Amster
dam voor ogen staat, speelt de huls
arts een belangrijke rol. B en W vol
gen de opvattingen van de Medlsch-
sociale Dienst Heroïne Gebruikers
(MDHG) in grote lijnen. De gebruiker
moet in zijn eigen buurt opgevangen
kunnen worden. Daar is een aantal
kleine dagverblijven, verspreid over
de stad, voor nodig, waar drugvrije
activiteiten worden georganiseerd.
De eigen hulsarts zou de verstrekking
voor zijn rekening kunnen n^men.
Daarmee wordt medische hulp niet
losgekoppeld van sociale opvang,
maar krijgt de hulpverlening wel de
armslag om zich op andere dingen te
richten dan het op de been houden
van hun cliënten.
Op grond van de opvattingen van de
MDHG is nu de Stichting Vervangen
de Middelen in oprichting, die de ver
strekking in Amsterdam van de
grond moet krijgen. In de stichting ls
plaats voor alle betrokkenen, die el
kaar daar met wantrouwen zullen
ontmoeten. Want als de verstrekking
in handen komt van één overkoepe
lende organisatie betekent dat grote
verschuivingen in de cliëntenbe
standen.
De verslaafden zelf lijken niet erg
warm te lopen voor verstrekking van
methadon. Een gebruiker: „Metha
don dat neem ik om 's ochtends mijn
bed uit te komen, of om niet ziek te
worden als ik een dagje geen heroïne
kan krijgen. Maar als ik de kans krijg
om heroïne te spuiten dan spuit Ik."
Methadon geeft niet het „roeseffect"
dat heroïne geeft.
De roep om heroïneverstrekking
wordt, vanuit de hulpverlening, de
gebruikers en ook de buurten die
ermee te maken hebben, steeds gro
ter. Bij de behandeling in de gemeen
teraad van de problemen rondom de
Doelen werd opnieuw een motie aan
vaard waarin er om gevraagd wordt.
Maar B en W aarzelen om Initiatieven
te nemen.
De werkelijke verschillen tussen met
hadon en heroïne lijken niet zo groot,
maar de psychologische daarentegen
reusachtig. Irene Vorrink meende de
Amsterdamse bevolking te moeten
geruststellen toen ze zei: „We zijn
zeker niet van plan om de gebruikers
op grote schaal plat te spul ten." Maar
daar heeft ook niemand om ge
vraagd.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM Amsterdam en
Rotterdam willen gezamenlijk zo snel
mogelijk met de Rijksoverheid de
voor- en nadelen van experimenten
met heroïneverstrekking aan ver
slaafden bespreken.
Dit is het resultaat van een bezoek
dat de Amsterdamse burgemeester
Wim Polak en de wethouder Irene
Vorrink (openbare gezondheidszorg)
gisteren hebben gebracht aan hun
Rotterdamse collega's André van der
Louw en Elisabeth Schmitz. Het vier
tal heeft gesprekken gevoerd over de
problemen waarmee belde steden ge
confronteerd worden bij de hulpver
lening aan drugverslaafden.
Aanleiding tot de bijeenkomst was
onder andere het op politierapporten
berustende vermoeden dat er verbin
dingen bestaan tussen groeperingen
die zich in beide steden bezighouden
met de heroïnehandel.
Hoeveel oren zouden er op een
drukkerij of uitgeverij zijn? Dat
!igt er aan hoeveel mensen er
werken en hoeveel klanten er op
bezoek komen. Die maal twee en
je hebt het aantal oren. Sinds
kort hebben alle drukkerijen en
uitgeverijen in het land één oor
aan hun collectie grote, kleine,
rechte, sèheve, platte en wijd uit
staande oren kunnen toevoegen.
Een oor dat groter is dan het
grootste natuurlijk gevormde
flap- of zéiloor dat ooit aan een
mensenhoofd heeft vastgezeten.
Van top tot lel is het vijftien
centimeter lang. Behoorlijk groot
dus, maar daarom nog niet mooi
er dan een echt mensenoor. De
kleur is teruninste zo gelig-bruin
dat het oor! er uitziet alsof het in
geen maanden gewassen is. Geen
oor om trots te tonen als je het
aan je eigen hoofd moest torsen.
Het dient dan ook aan de muur te
hangen, dit jplastic reclame-oor.
„Om in uw óren te knopen" staat
er op de piatencassette-achtige
doos. waarid het ding is verpakt.
Dat heeft de PTT er op gezet. Op
het witte ve|d rondom het gelige
oor staat nog iets: „Postcode.
Knoop 'm ii uw oren". De PTT
heeft zelf al voor-geknoopt trou
wens. want ,er is een postcode
nummer als een oorbel aan de
oorlel vastgemaakt. Het oor is
een onderdeel van de publici
teitscampagne rondom de post
code, die het hele jaar nog zal
voortduren. Behalve het al be
kende stempel op poststukken
(„postcode oh ja"), de affiches,
de stickers, de bierviltjes, de luci
fersdoosjes. de adresboekjes en
de plastic tasjes met postcode-
opdruk is er nu dus het oor. Niet
voor iedereen bestemd, want de
oplage is maar 4500 exemplaren.
Alleen uitgeverijen en drukkerij
en bedrijven die veel post ver
sturen, verklaart de PTT heb
ben er een gehad. Met het ver
zoek (op de binnenkant van het
cassettedeksel) om de postcode
op alle uitgaande poststukken te
zetten en ook de klanten er zono
dig op te wijzen. Die zullen het
volgens de PTT „appreciëren als
blijkt dat u de postcode in uw
oren hebt geknoopt".
Als die bedrijven hun cadeau-oor
ophangen, hebben de muren daar
dus letterlijk oren. Zo ben je ten
minste duidelijk gealarmeerd als
je ergens maar beter je mond
kunt houden. En met zo'n reuze
noor voor ogen zijn veel spreek
woorden ineens makkelijker te
begrijpen. Niets is bij voorbeeld
eenvoudiger dan „leen mij uw
oor". Gewoon even van de muur
halen. Of „nog nat achter de
oren", als de muur net een goeie
beurt gehad heeft. Minder aan te
bevelen is in dit geval „de oren
van het hoofd eten" of „het laat
ste oortje versnoepen". Want al
heeft dat oortje de oud-Neder
landse betekenis van een geld
stukje, daar wordt het ongewas
sen PTT-oor nog niet smakelijker
door.
Slimme zakenlui weten alles te
verkopen. Drie super-handige
Amerikanen hebben zelfs beslo
ten niets aan de man te brengen,
waar wonderlijk genoeg brood in
lijkt te zitten. Bryan Sennett,
B.J. Clark en Jan Kieseruit Love-
land in de staat Colorado zijn
het, die de „B.V. Niets" hebben
opgericht. Bij deze letterlijk
nietswaardige firma kun je bij
voorbeeld een „betaalpasje" krij
gen dat recht geeft op totaal
niets. Maar je kunt er leuk mee
winkelen, zeggen de heren. Je
kunt er zelfs alles mee aanschaf
fen, „als je maar genoeg geld op
zak hebt". Want de „nietspas"
wordt zonder contanten natuur
lijk nergens geaccepteerd. Hij
kost overigens niet niets, maar
nog altijd een tientje. Sennett.
Clark en Kieser vinden zichzelf
„goudeerlijke ondernemers, want
wij hebben niets te bieden"
Sinds de nu 79-jarige smid Hannes Schulze uit het Westduitse
Hildesheim met pensioen ls, besteedt hij zijn tijd aan miniatuur-
bouw en edelsmeedwerk. Zo maakte hij dit paleisje, compleet met
mini-lantaarns, een fontein en hekwerken.
Een van de vreemdste poststuk
ken die ooit op het postkantoor
van Trnava in Tsjechoslawakije
zijn aangekomen, is een pak van
iemands hart. Letterlijk, want
het was een brok steen van zeven
kilo, met een hoop postzegels
dus, het adres van een jongeda
me en dit briefje: „Dit gewicht
viel mij van het hart, toen ik
hoorde dat Je me had verlaten".
Het moet even tijd gekost heb
ben. maar het is na een hoop
inspanning gelukt: een gevange
ne in Manila, de hoofdstad van de
Filippijnen, heeft met een achter
overgedrukte stalen gitaarsnaar
de tralies van zijn cel doorge
zaagd, waardoor hij en zeven me
degevangenen konden ont
snappen
Nog altijd zijn ontelbare mensen
uitgezonderd in de westerse
wereld er van overtuigd dat er
van tot poeder vermalen neus
hoorn-hoorn een zinneprikkelen
de werking uitgaat. Vandaar dat
de hoorn van dit dier een veelbe-
geerd artikel is, ook als hand
greep voor dolken trouwens Bij
de verovering van zo'n hoorn
sneuvelt vanzelf ook de hoorn
drager en de neushoorn of rhino
ceros is dan ook mede daardoor
een bedreigde diersoort Hong
kong, waar veel van dit hoorn in-
en doorverkocht, vermalen of tot
gebruiksvoorwerp verwerkt
wordt, heeft nu een invoerverbod
ingesteld. Voor die maatregel
heeft het wereldnatuurfonds zijn
dank betuigd, maar dat veran
dert niets aan het feit dat de
Britse kroonkolonie maar een
heel klein puntje van de aardbol
ls. en dat er nog genoeg plaatsen
overblijven om neushoorn-llef-
despoeder aan de man te
brengen.
Een kleine advertentie in het
Amsterdamse huis-aan-huls-blad
De Echo:
„Scientology Kerk Amsterdam,
zondags kerkdienst 15.30 u., N.Z.
Voorburgwal 312, Amsterdam. Ie-
dere woensdag en donderdag pri
ma runderlappen A 9.- p.
kg
Het vlees is dus wel gewillig,
maar dat komt ditmaal doordat
de runderlapjes van een Amster
damse slager dwars door de kerk
heen gegooid zijn. Een foutje.
Kan gebeuren.
Op binnenlandse vluchten van
diverse Amerikaanse luchtvaart
maatschappijen zijn pijp- en sl-
garenrokers taboe. Ze mogen na
tuurlijk wel mee, maar o wee, als
ze onderweg proberen te roken.
De maatschappijen vinden dat
deze genotmiddelen geen genot
voor andere passagiers en het
personeel zijn en dat ze zelfs
schade voor de gezondheid kun
nen opleveren. Er wordt al ge
werkt aan speciale rook-cabines;
daar zullen pijp en sigaar dan
ook niet tevoorschijn gehaaid
mogen worden, maar wel siga
retten.
Kijke bedelaar Eddie, de
invalide die al veertig jaaR elke
zomer met zijn aapje Gipsy in
Washington zijn kostje bij elkaar
bedelde, blijkt een vermogend
man. Na zijn dood kwamen de
mensen er achter dat Eddie de
winters in Florida doorbracht,
waar hij een eigen huis, een café
en een slagerij bezat. De man met
de aap laat zo'n anderhalf mil
joen gulden na.
