Politieke stijl en donderslag
Tekening van een lezer
1
Commentaar
POLITIEK
VOOR ALS DE NOOD
AAN DE BOOT KOMT:
'N UNIGARANT
PLEZIERVAARTUIG
VERZEKERING
het hele jaar in de ijzige kou
'OUW
ividuele rechten en solidariteit (1)
Geloofwaardigheid laat nog vaak veel te wensen over
viduele rechten en solidariteit (2) Rustige maanden
chter in arrest met 'Caransa-geld'
Boekje open over winst
parkeertapijt stuur n brief
afscheid
toch gezond
DAG 17 MAART 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Allege Algemene Bijstands-
:eft deze week de regering
dvies uitgebracht over het
:a van bijstand aan echtpa-
t gaat om de situatie waarin
werkloos wordt, maar be-
r, it man ook de vrouw in staat
geacht met werken een ei-
komen te verwerven. Zo'n
doet zich bij voorbeeld
man en vrouw beiden jong
geen kinderen hebben.
|e overheid dan, op „kosten
gemeenschap", bijstand ge-
e, m de man, terwijl de niet-
>o ide vrouw best een baantje
ue innen nemen? Of mag de
di id van de vrouw verlangen
ook een baan gaat zoeken,
de bijstand kan worden ge-
zodra een van beide een
eeft gevonden?
llege heeft geadviseerd om
geval de situatie een half
n te zien, maar daarna te
en dat ook de vrouw zich
Iczoekend laat inschrijven,
een iets afwijkende situatie
ar, namelijk wanneer beide
gedeeltelijk kostwinner
beiden een deeltijdbaan
Nu wordt een van de
Pojs werkloos, waardoor het
a beneden de bijstands-
akt. Mag de overheid nu
:n dat de andere partner
ek jere, volledige baan zoekt?
ollege beantwoordt deze
eft 'et „nee". Wel wordt van
He doze partner verlangd dat
ap ij na een half jaar zoeken
J* n nieuwe deeltijdbaan, be
reid is, ook een volledige baan te
accepteren als die wordt aange
boden.
Wij kunnen ons goed vinden in
deze adviezen van het College Al
gemene Bijstandswet. Er zitten
aan een kwestie als deze veel prin
cipiële haken en ogen, waarbij ook
het college nog niet tot een alom
vattend standpunt is gekomen.
Er is in het maatschappelijk den
ken in de westerse wereld al vele
jaren een ontwikkeling gaande in
de richting van versterking van de
individuele rechten van de burger.
Een voorbeeld hiervan is het door
president Carter internationaal ge
stimuleerde accent op de „men
senrechten". Een ander voorbeeld
is de vrouwenemancipatie, die
vooral verloopt langs de lijn van de
verwerkelijking van gelijke indivi
duele rechten en mogelijkheden
met de man. Nog andere voorbeel
den zijn de toegenomen aandacht
in de Nederlandse samenleving
voor de rechten van de psychiatri
sche patiënt, en van de delinquent
in inrichtingen van justitie. En wel
licht moeten we in dit rijtje ook
noemen de toegenomen aandacht
voor de rechten van het kind bin
nen het spanningsveld met de „ou
derlijke macht", onder meer tot
uiting komend in het bestaan van
de vertrouwensartsen voor geval
len van kindermishandeling.
Ook valt hier te denken aan de
verlaging van de kiesgerechtigde
leeftijd naar 18 jaar.
DEN HAAG Willem Elsschot heeft het begrip stijl eens
omschreven als de kunst om ln een reeks gongslagen toch één
volkomen onverwachte en verpletterende slag te kunnen
laten weerklinken. Hij gebruikte daarvoor het beeld van een
afwisselend blauwe lucht en een zwerk vol dreigende wolken
gevaarten. Gongslagen markeren deze afwisseling, maar de
slag komt toch op een moment, dat de toeschouwer er het
minst op voorbereid is.
Politieke stijl, echte stijl dan wel te
verstaan en niet de van slagen in de
lucht bol staande prietpraat, ademt
een soortgelijke sfeer. De politieke
lucht kan stralend blauw zijn. maar
altijd is er wel een wolkje als een
mans hand; o! wel het zwerk is grauw
en vol dreigende donderkoppen. Het
is dan de kunst van politici om in
deze afwisseling de aandacht van het
publiek met gongslagen gevangen te
houden en meer in het bijzonder op
een moment dat de kiezer denkt de
afwisseling van de slagen al aardig in
de gaten te hebben de beslissende
slag toe te brengen.
November vorig jaar bijvoorbeeld
opende oppositieleider Den Uyl een
serie gongslagen ter begeleiding van
het thema maatschappelijke onrust.
Het kabinet-Van Agt (dat hij eerder
al verweten had zich via de achter
deur toegang tot het regeerkasteel te
hebben verschaft) zou spoedig in gro
te moeilijkheden geraken. Brede la
gen van de bevolking zouden het een
voudig niet langer pikken, dat de
sociaal zwakkeren door dit kabinet
werden „gepakt". Den Uyl veroorloof
de zich zelfs een voorschotje op deze
finale klap voor het kabinet. In een
dramatisch donderpreekje kondigde
hij aan, dat dit kabinetsoptreden ge
volgen zou hebben voor de stijl van
opereren van de oppositie. Het CDA
behoefde niet meer te rekenen op de
vanzelfsprekende steun van de PvdA
om het rechtse beleid van het kabinet
in het parlement links bij te stellen,
zo stelde hij.
geneigd al deze ontwikke-
n principe positief te waar-
Liti en in een aantal gevallen
te juichen. Toch willen
bij enkele kanttekeningen
sterke accentuering van de
ele rechten kan gemakke
ten koste van de solidari-
naar ons oordeel in menig
eveneens wezenlijk is voor
'Smenleving. Juist in de soci-
ïe< zieningen speelt die solida-
anen grote rol. Naar onze
[ing schiet de ontwikkeling
dd loor wanneer bij het toe
van een uitkering alleen de
ele rechten van de burger
punt zouden worden,
e k
1.511 om een zeer actuele zaak.
beinbewegingen maar zij
i^een ijveren voor het
1 j ele recht van de gehuwde
t a P een uitkering bij langdu-
t rkloosheid (WWV) en bij
*PI ingeschiktheid (AAW).
f i het kader van de bezuini
ger wordt gesproken over het
erdnnersbegrip" (niet-kost-
een lagere uitkering). Bij
IV ontvangt het bejaarde
niet het dubbele van de
g van een alleenstaande
maar niet meer dan 143
fldt bij de sociale uitkerin-
t het uitgangspunt van de
rechten, ook het uit-
|nt van de solidariteit. In
Uen wordt niet gekeken
naar de individuele burger op zich
zelf, maar naar het gezin of het
huishouden. Wij vinden dit als
principe juist. Waar twee of meer
mensen, al dan niet gehuwd sa
menlevend, één huishouden vor
men, zullen sommige kosten lager
liggen dan bij alleenstaanden. En1
bij alleenstaanden zal het wegval
len van het inkomen vaak niet
dezelfde compensatie vereisen als
bij kostwinners.
Sociale uitkeringen moeten wor
den opgebracht door de gezamen
lijke burgers. Wanneer uitsluitend
de individuele rechten als uitgangs
punt worden genomen, en boven
dien geen bestaande rechten wor
den aangetast, zouden tal van indi
viduele burgers aanspraak gaan
maken op een uitkering of op ver
hoging ervan. Hier speelt niet al
leen het probleem van de betaal
baarheid (nu al worden de collec
tieve lasten als hoog ervaren), be
langrijker nog is de vraag of dege
nen die de lasten moeten dragen,
daartoe bereid zijn voor al die
situaties waarin dan recht op uitke
ring zou ontstaan.
Wij beantwoorden die laatste
vraag voor onszelf in elk geval
ontkennend. Wij kunnen ons daar
om ook goed vinden in het advies
van het College Algemene Bij
standswet. Daarmee pretenderen
we overigens geenszins dat wij ook
al de juiste, rechtvaardige oplos
singen weten voor alle andere
vraagstukken die hier zijn aange
sneden.
Maar de maatschappelijke onrust
bleef uit. Weliswaar mislukte het cen
trale akkoord, weliswaar ook steiger
den de ambtenarenbonden. Maar dat
alles nam niet weg dat minister Albe-
da, volgens eigen zeggen, nog nooit
zo'n rustige januari en februari heeft*
meegemaakt. De arbeidsonrust, die
zich nu toch weer aftekent rond het
thema van de arbeidstijdverkorting,
is in ieder geval niet de finale slag die
Den Uyl voor ogen stond. Die slag
had het kabinet moeten treffen en
dat staat er nu grotendeels buiten,
ook al is het zo dat minister Albeda
het thema van de arbeidstijdverkor
ting pas in een vrij laat stadium hoog
op de urgentielijst heeft geplaatst.
De finale klap bleef ook uit bij de
opstand van de loyalisten. Wie herin
nert zich nog de opgewonden tafere
len rondom Boersma, die het in de
CDA-fractie niet meer kon harden;
met in zijn kielzog de opgewonden
verklaringen van sympathisanten als
Van Houwellngen, Faber, Scholten
en anderen? Het werd Immers weer
rustig? Weliswaar maakte Boersma
spoedig daama en ondanks zichzelf
een verpletterende slag mee. Het
Ogem-concern, waarvan hij directeur
was geworden, liet de Nederhorst-
bouwbedrijven als een baksteen val
len. Maar dat was stellig niet de klap
die Boersma in zijn gedachten had.
CDA-fusie
En hoe zit het ook al weer met die
klap van de CDA-fusie? Zou de bijna
honderdjarige ARP dan toch nog op
het laatste moment en in het zicht
van de haven pas op de plaats gaan
maken met het CDA? Een bomvolle
zaal ergens in het nieuwe land kwam
eraan te pas om dit gevaar te voor
komen.
De ARP-ers hadden echter genoeg
besef van politieke stijl om er deson
danks de spanning in te houden. Ge
bruik makend van het afschrikwek
kende vooruitzicht van een gebroken
CDA-ideaal, bleek het onmogelijke
mogelijk. Nog nimmer kon uit zoveel
CDA-monden, zoveel ongeclausuleer
de kritiek op het kabinet-Van Agt
worden genoteerd.
De voorzitter van het CDA, Piet
Steenkamp. bleek het in vele opzich
ten zelfs met Goudzwaards c.s. eens
te kunnen zijn. Wie het ongevraagde
advies van deze peetvader van het
CDA-programma er nog eens op na
leest, kan zijn ogen nauwelijks gelo
ven. Vernietigender kritiek op het ka
binet is nauwelijks denkbaar.
Het resultaat was nieuwe politieke
spanning, inmiddels belichaamt in
twee commissies. Een om de moei-
Steef C. Weijers
lijkheden rondom de fusie-datum
glad te strijken en een om het kabi
netsbeleid te toetsen aan het CDA-
programma. Hoe zal de finale slag in
deze nieuwe serie gongslagen eruit
zien? Ongetwijfeld wordt het een
overwinning voor de CDA-gedachte,
maar het is nog maar de vraag of dit
met een eerste of wellicht zelfs twee
de kabinet-Van Agt kan en daarmee
blijkt toch een politiek stijlgevoel. De
toeschouwer blijft hoe dan ook
geboeid.
Zwakke schakel
Steef Weijers, een CDA-Kamerlid van
KVP-huize, voerde de spanning nog
een beetje op door nadrukkelijk de
mogelijkheid aan de orde te stellen
zwakke ministers en staatssecretaris
sen te vervangen. Zo'n vraag opwer
pen veronderstelt op zijn minst dat je
een aantal zwakke broeders en of
zusters op het oog hebt. Ook al hield
het Kamerlid wat dit betreft de ka
ken stijf op elkaar, sindsdien gonst
het op het Binnenhof van de geruch
ten over een mogelijke vervanging
van Beelaerts van Blokland minister
van Volkshuisvesting, Van der Mei,
staatssecretaris van Buitenlandse za
ken, Haars staatssecretaris van justi
tie en Van der Klaauw (minister van
buitenlandse zaken).
Op zichzelf is de gedachte van Weij
ers natuurlijk gespeend van ieder ge
voel van realiteitsbesef. Alsof in ons
parlementaire systeem bewindslie
den geruisloos vervangen kunnen
worden. Op grond waarvan zou dat
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
I (ANP) Een 33-jarige
r is gistermiddag in Breda
iden nadat hij bij een bank
de ..Caransa" briefjes van
ilden had aangeboden. La-
k dat de man er nog drie op
zak had. Hij verklaarde het geld bij
een transactie op de Utrechtse vee
markt te hebben gekregen. De man is
overgegeven aan de gemeentepolitie
in Amsterdam voor nader onderzoek.
moeten? En wat belangrijker is, wie
maakt eigenlijk uit wie er op moet
stappen? Toch zeker niet een toeval
lig clubje rondom Weijers, dan wel
het gezag van enkele politieke com
mentatoren? Nee. als Weijers werke
lijk stappen in die richting wil onder
nemen, dan zal hij voor een normale
Kamermeerderheid moeten zorgen.
Maar daarvoor deinst Weijers natuur
lijk terug. Daarom is zijn actie ook
maar een heel klein gongslagje in de
begeleidende ketelmuziek van het
kabinet. Hij kreeg echter wat meer
gewicht, omdat fractievoorzitter Lub
bers het plan van Weijers als zodanig
niet wilde uitsluiten, maar de uitvoe
ring ervan nu alleen minder gewenst
vond. Op z'n minst schuilt er in deze
reactie iets van een erkenning van
het bestaan van zwakke broeders in
het kabinet. Daarmee is hoe dan ook
de spanning weer wat vergroot.
De politieke stijl van de WD daaren
tegen vermag de laatste tijd nauwe
lijks te boeien. En dat terwijl de in
grediënten voor het merendeel ruim
schoot aanwezig zijn. Het mag zo
langzamerhand in brede kring wel als
bekend worden verondersteld, dat
nogal wat liberalen eens naar de an
dere kant willen kijken.
Samenwerking met de PvdA. een wat
meer op D'66 afgestemde koers en als
het even kan het CDA links passeren.
Want zo sprak Frank de Grave, lan
delijk voorzitter van de WD-jonge
renorganisatie deze week stoutmoe
dig: „Het conservatisme in Nederland
behoort onder CDA-vlag te varen."
Toch slaagt de liberale club met deze
gegevens er nauwelijks ln de aan
dacht van de toeschouwers geboeid
te houden. De belangrijkste verkla
ring hiervoor is, dat het publiek niet
echt met deze mogelijkheid rekening
houdt en het de signalen die hier en
daar worden uitgezonden niet als zo
danig heeft onderkend. Er was wat
verrassend stemgedrag in de Tweede
Kamer (de huurverhoging, de sociale
woningbouw, de rol van de onderne
mingsraden). Er zijn wat kritische
kanttekeningen gemaakt bij het
abortusakkoord. Maar of dit nu ge
zien moet worden als de grote omme
zwaai? Trouwens het CDA zou wel
door
Willem Breedveld
gek zijn zich uit zijn middenpositie te
laten verdrijven.
Klasseverraad
De grote klap voor het denken in deze
richting kwam vorig week van het
bestuur van de PvdA. In een advies
voor het aanstaande congres stelde
het bestuur de liberalen aan de kaak
als de belichamers van alles wat con
servatief en kapitalistisch is in dit
land. Een coalitie met zo'n partij
werd daarom vooralsnog als verwer
pelijk verworpen. Het zou klassever
raad zijn met deze vijand in zee te
gaan.
In feite is deze opstelling van de
PvdA een ruime uitnodiging aan het
adres van het CDA. Daarmee zijn we
voorlopig weer teruggekeerd naar de
vertrouwde politieke verhoudingen.
De centrale vraag is weer gewoon met
wie het CDA na de verkiezingen in
zee wil gaan. En deze partij heeft zo
langzamerhand ervaring genoeg op
gedaan, die vraag vooralsnog niet te
beantwoorden. De eis van goede poli
tieke stijl brengt echter met zich mee.
dat de toeschouwer erdoor geboeid
blijft. Tot nu toe is het CDA daar
aardig in geslaagd.
De politieke stijl vraagt echter ook
om geloofwaardigheid. Of zoals Wil
lem Elsschot het in zijn opstel over
stijl uitdrukte: „In de kunst mag niet
geprobeerd worden. Probeer niet te
schelden, als gij niet toornig zijt, niet
te schreien als uw ziel droog staat,
niet te Juichen, zolang gij niet vol zijt
van vreugde. Men kan proberen een
brood te bakken, maar men probeert
geen schepping. Men probeert ook
niet te baren. Waar zwangerschap be
staat volgt het baren vanzelf, ten
gepaste tijd." De discussie over deze
geloofwaardigheid is nog in volle
gang.
ADVERTENTIE
Met een
speciale
verzekering
voor
opvarenden.
Met betaling van een
vervangend vakantiever
blijf bij ongeval, schade of
blijf bij ong<
verlies tijde
lens vakantie.
62
Kom naar 't AN WR-kantoor
en maak uw zekertieid rond.
Van een onzer verslaggevers
Amsterdam „Boekje over winst" is
de titel van een nieuwe publlkatie
van het Verbond van Nederlandse
Ondernemingen (VNO) in een serie,
waarmede het VNO een breed pu
bliek wil bereiken met voorlichting
over actuele sociaaleconomische on
derwerpen.
Winst is een begrip waar vaak ver
schil van oordeel over bestaat. Winst
verdwijnt allemaal in de zakken van
de groot-kapitalisten, zegt de een.
Winst is nodig voor behoud van werk
gelegenheid. vindt de ander.
Getracht wordt in de brochure de
geïnteresseerde lezers wegwijs te ma
ken in de vele facetten en relaties van
het winstbegrip: het ondernemen als
zodanig, de betekenis voor de be
drijfsvoering, de invloed van de infla
tie en de harde gulden, de relatie
winst/werk enz.
Het boekje wordt door het VNO gra
tis (op aanvraag) aan belangstellen
den verstrekt (Antwoordnummer 751,
2500 XM Den Haag) De eerder ln de
reeks verschenen uitgaven „Boekje
open over prijzen" en „Boekje over
inkomens" zijn niet meer voorradig.
Af en toe hebben we het echt
koud gehad deze winter. Logisch,
want zulke temperaturen komen
hier maar zelden voor en daar
moet je even aan wennen. Maar
er zijn mensen op deze aardbol
die het hier bij twintig graden
onder nul best lekker weertje ge
vonden zouden hebben. Mis
schien hadden ze zelfs gedacht
dat de lente in aantocht was,
want bij hen thuis kan het zelfs in
de warmste zomermaand, juli,
nog wel zes graden vriezen.
Met z'n tweehonderdduizenden
wonen ze in Norilsk, een van de
grootste industriecentra binnen
de poolcirkel. Een stad van nog
geen vijfenveertig jaar oud, niet
ver van de Siberische rivier de
Jenissee, een buurt waar veel ko
per en nikkel in de grond zit en
waar dus iedereen in de mijn
bouw of de metaalindustrie
werkt. Op een aantal na dan die
de dienstverlenende bedrijven op
gang houden, de schoolkinderen
en de studenten Het koudste
punt van de aarde ligt op het
vasteland van de Zuidpool. Daar
is een temperatuur van 88,3 gra
den onder nul gemeten Zo koud
is het in Norilsk niet. maar het
kan er toch ook wel 50 graden
vriezen Het is de vraag maar of
je dan nog verschil voelt met nóg
kouder, want bepaald „lekker
koud", is het er niet. omdut daar
vaak nog een ijzige storm bij
komt. En dan hebben we het nog
niet eens over de sneeuw gehad.
„De sneeuw is in Norilsk een
vorst zonder gezag", zeggen de
inwoners, maar als ze daar mèt
gezag van maakten zou dan niet
eens misplaatst zijn. Als ze er in
Norilsk niets aan zouden doen.
kan de sneeuw het leven volko
men ontwrichten; er valt zo veel.
dat de gebouwen tot aan de twee
de verdieping kunnen onder
sneeuwen. Er wordt dus wèl veel
aan gedaan, van september tot
juni, want zo lang duurt de
sneeuwval.
Wat is er dan zo leuk aan het
wonen en werken in zo'n ijskoude
poolstad? Want behalve dat je er
nooit eens in een zonnejurk of
zomaar in je overhemd kunt lo
pen is het leven er nog extra duur
ook. „Iedere inwoner heeft onver
gelijkelijk veel meer warme kle
ren nodig dan de bewoners van
warmere streken", verklaart bur
gemeester Joeri Smolov in het
informatiebulletin van de Russi
sche ambassade Maar daar staat
wel wat tegenover: al met al ver
dienen de mensen er wel 160 pro
cent meer dan bij voorbeeld ir»
Moskou, ze krijgen er 53 dagen
betaalde vakantie en kosteloos
vliegvervoer naar zonnige vakan
tiestreken. Gas en elektriciteit
zijn er erg goedkoop voor de be
woners dan, want de stad legt
jaarlijks ruim dertig miljoen gul
den neer voor verwarming van de
huizen. De bestrijding van de
sneeuwoverlast komt op dertien
miljoen en dan komt er nog eens
een gigantisch bedrag bij voor
verlichting van de stad. die acht
maanden van het jaar last van de
poolnacht heeft.
De inwoners van Norilsk kunnen
naar de schouwburg, de bio
scoop. naar hotels, restaurants,
bibliotheken, cultuurcentra, alle
mogelijke sportaccommodaties
(de laatste zijn gratis om de No-
rilskers tot meer lichaamsbewe
ging aan te zetten), en kunnen
altijd kiezen uit een overvloed
van (zuid-)vruchten en bloemen.
Maar als je ze vraagt: wat mist u
het meest? Zullen acht van de
tien meteen „zon" antwoorden.
Dat gemis proberen ze een heel
klein beejte te compenseren door
een café. een kleuterschool en
een winkel „zonnetje" of „zonne
straaltje" te noemen. Kinderen
zullen zelden in hun tekeningen
de zon vergeten En het grootste
feest in Norilsk is de eerste zon
sopgang na de lange poolnacht
de tapijt is geland of het toppunt
van overdreven luxe om je auto
op een oosters tapijt te parke
ren? Geen van beide. De „pers"
is een levensechte straatschilde
ring van de Amerikaan Gary Bu-
kunick. Een importeur van oos
terse sieraden in San Francisco
gaf de schilder de opdracht de
saaie parkeerplaats passend op
te vrolijken.
Een sjeik die zojuist in zijn door
deweekse auto met zijn vliegen-
John Chirisa werd in mei 1977
door een bijzonder gerechtshof in
de Rhodesische hoofdstad Salis
bury wegens politieke overtre
dingen voor onbepaalde tijd ge
vangen gezet. Krachtens de wet
op de handhaving van de open
bare orde werd hem ten laste
gelegd jonge zwarten te hebben
gerecruteerd voor opleiding in
het buitenland tot guerrillastrij
der; sinds november 1974 staat
daarop de doodstraf in Rhodesië
De nu 49-jarige Chirisa. vroeger
secretaris van de Zapu (Afrikaan
se volksunie van Zimbabwe) van
Joshua Nkomo. is van 1964 af
minstens vier maal in hechtenis
geweest en heeft in totaal onge
veer acht jaar zonder berechting
in gevangenschap doorgebracht
Het laatst zat hij van medio 1973
tot januari 1976 achter de tralies;
hij werd toen in vrijheid gesteld
om deei te kunnen nemen aan
onderhandelingen over een rege
ling tussen onder andere de Zapu
en minister-president Ian Smith,
maar na twee maanden werden
deze onderhandelingen afgebro
ken. Iedereen verwachtte dat
Chirisa na de op 3 maart vorig
jaar in Salisbury bereikte over
eenkomst zou worden vrijgela
ten. omdat algemeen werd aan
genomen dat de vrijlating van
alle gevangenen een van de voor
waarden van die overeenkomst
was. Maar ten minste honderd
politieke gevangenen, onder wie
Chirisa. werden vastgehouden
Wie in het Engels en beleefd
als altijd de Rhodesische auto
riteiten wil verzoeken om John
Chirisa onmiddellijk vrij te laten.
kan zo'n brief richten aan: Prime
Minister Ian Smith; Bishop Abel
Muzorewa; Reverend Ndabanin-
gi Sithole; en Chief Jeremiah Chi-
rau - Office of the Executive
Council, p/bag 7700 - Causeway.
Salisbury, Rhodesia.
Na de begrafenis (op 18 december
vorig jaar) van ds. F Slomp, uit
de illegaliteit bekend als Frits de
Zwerver, wilden zoveel ménsen
de toespraken, liederen en gebe
den bewaren, uitgesproken en ge
zongen tijdens de rouwdienst in
Apeldoorn, dat de familie besloot
die gebundeld uit te geven. Het is
een heel klein boekje geworden
(„Afscheid van Frits de Zwer
ver") van twintig pagina's, met
een kort voorwoord van mevrouw
Slomp. De volledige teksten van
de drie sprekers ds. C. A. van
Nood uit Vaassen, de zoon ds. J.
Slomp uit Leusden en de heer L.
(Bob) Scheepstra zijn er in
opgenomen. De laatste, net als
ds. F Slomp lid van de verzetsor
ganisatie LO-LKP die ten koste
van veel offers in de oorlogsjaren
bijna vierhonderdduizend onder
duikers verzorgd heeft, overviel
in mei 1944 met zijn knokploeg
de „koepel" in Arnhem en be
vrijdde daar ds Slomp en diens
verzetscollega Kruithof In de
toespraken klinkt de herinnering
aan de gebeurtenissen van die
oorlogsjaren meermalen door.
Wie „Afscheid van Frits de Zwer
ver" zelf wil nalezen, kan contact
opnemen met ds. J. Slomp, post
bus 203, Leusden.
Jimmy Leake, een vijf weken
oude baby uit het Amerikaanse
Little Rock. is de eerste baby ter
wereld die met het hartje buiten
zijn lichaam geboren werd en na
drie operaties in zijn korte leven
tje toch helemaal gezond lijkt te
worden Eén ander jongetje (uit
Philadelphia) heeft hetzelfde ge
had als Jimmy en is ook nog in
leven, maar moet met veel extra
zuurstof op de been gehouden
worden. De kleine Jimmy daar
entegen ademt al helemaal zelf,
heeft het hart nu op de Juiste
plaats en schijnt verder geen en
kel lichamelijk probleem te heb
ben. Het jongetje moet zoals
alle geopereerde baby's nog
wel een poosje in een zuurstof
tent in de universiteitskliniek
van Little Rock blijven, maar
zijn artsen verwachten dat het
kind over niet al te lange tijd een
normaal leven zal kunnen leiden
