Bloederige jacht gaat door
Trouw
Commentaar
is 't politievak zo gevaarlijk?
Carters reis (1)
darters reis (2)
Acties om jonge zeehonden te redden hadden nog geen succes
Commertaar van anderen
liiTXT:
TTfïTTïi
S ['/\A
'JriJtS
Jongen drie
tot vier weken
op het ijs
strijdbaar
goeiemorgen
WOENSDAG 7 MAART 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Als de berg niet tot Mohammed
wil komen, moet Mohammed
maar naar de berg, moet de Ame
rikaanse president Carter hebben
ÜI gedacht. Vorige week probeerde
jj hij een nieuwe topconferentie over
het Midden-Oosten in zijn buiten
verblijf Camp David te organise
ren. Dat initiatief mislukte door
het wantrouwen van de Israëlische
regering. Als nieuw spektakelstuk
k heeft Carter nu een reis naar het
H Midden-Oosten bedacht. Nog deze
week zal hij persoonlijk Egypte en
Israël bezoeken. t
De vraag of een zo gecompliceerd
proces als de onderhandelingen
tussen deze beide landen met zulke
spectaculaire initiatieven het meest
gediend is laat zich niet met ja of
nee beantwoorden. Dat hangt
sterk af van het moment waarop zij
worden ondernomen en van de
inhoud van de voorstellen die als
[basis dienen voor dergelijke stap
pen. Over de inhoud van de voor
stellen die Carter deze week in
beide gastlanden ter tafel zal leg
gen is op dit moment niet veel
bekend. We zullen het voorlopig
moeten doen met de mededeling
Situaties als deze zijn alleen maar
ite doorbreken door nieuwe feiten,
Tdie zich plotseling aandienen, of
door initiatieven die tot de ver
beelding spreken. Carter heeft vo
rig jaar voor zo'n doorbraak ge
zorgd met de topconferentie in
Camp David. Het valt in hem tc
prijzen dat hij nu opnieuw zijn nel
durft uit te steken en niet blijf:
zitten hopen op iets nieuws va«
witen.
Daarbij moet worden bedacht dit
"arter een dubbel risico loopt. Als
:ijn initiatief mislukt is zijn per-
oonlijke rol in het Midden-Oos-
$n voorlopig uitgespeeld. Een mi-
lister van buitenlandse zaken (zo-
ils Kissinger) kan zich veroorloven
like maand wat in het Midden-
Dosten te pendelen. Om na itdere
teer mee te kunnen delen cat er
„vooruitgang" is geboekt. Een
(resident moet wel meer beden.
van de woordvoerder van de presi
dent. Die kwam er op neer dat de
president niet gek is en dat hij
natuurlijk niet met plannen op stap
gaat waarin niemand enig brood
ziet.
Afgezien van die inhoud lijkt Car
ters beslissing om er nu zelf op uit
te gaan zo gek nog niet. De toena
dering tussen Israël en Egypte
heeft tot nu toe het karakter van
een traag proces, met van tijd tot
tijd een stroomversnelling. Die
traagheid is niet meer dan natuur
lijk. In de eerste plaats moeten
beide landen een drastische menta
liteitsverandering doormaken en
die vergt tijd. In de tweede plaats
moeten Israël en Egypte het eens
zien te worden over een conglome
raat van ingewikkelde en gedetail
leerde afspraken, waarbij door de
tekstuitleggers aan de plaats van
iedere komma betekenis zal wor
den toegekend. Zulke onderhan
delingen kunnen gemakkelijk ver
zanden waardoor dan prompt ook
het proces van de mentaliteitsver
andering stokt en het oude wan
trouwen onverbiddelijk komt bo
ven drijven.
Bovendien zal Carter na een mis
lukking de volle laag moeten ver
werken van een Amerikaanse pu
blieke opinie die hem toch al niet
zo hoog heeft op dit moment. Het
is daarom ook veel te eenvoudig
om Carters initiatief uit te leggen
als een publiciteitsstunt met als
doel in één keer zijn geschonden
aanzien te herstellen. Als het hem
daarom was te doen, waren er
minder riskante ondernemingen te
bedenken geweest.
Nee, de president moet echt het
idee hebben dat zijn persoon en
het prestige van zijn ambt op dit
moment echt nuttig kunnen zijn in
het Midden-Oosted. Niet om in
één klap de vrede te stichten, maar
om het trage proces naar een duur
zame regeling weer even in een
stroomversnelling te brengen. Als
hij daarbij meteen ook de publieke
opinie kan paaien, is daar niets op
tegen.
door Hans Schmit
Vanaf zaterdag zullen zich op
de ijsschotsen voor de kust
van Newfoundland en in de
Sint Laurensbaai weer de be
kende bloederige taferelen af
spelen. Canadese en Noorse
jagers zullen dan 180.000 pas
geboren zadelrobben neer
knuppelen en de dieren, ter
wijl dertig tot vijftig procent
nog half bij bewustzijn is. ont
doen van datgene dat het doel
is van de jacht: de fraaie witte
pels. De souvenir- en bontin
dustrie kan weer aan de slag.
Tegen deze jacht wordt al meer dan
vijftien jaar internationaal actie ge
voerd, maar enig positief effect op het
handelen van de Canadese overheid
hebben de protesten niet gehad. Inte
gendeel. de jacht is al die jaren ge
woon doorgegaan en het werd en
wordt de actievoerders steeds moei
lijker gemaakt ter plekke tegen de
jacht op te treden. Ook wordt alles in
het werk gesteld zo min mogelijk
ruchtbaarheid aan de slachtpartij te
geven de publiciteit immers heeft
de afgelopen jaren in veel landen tot
protesten geleid en het image van
Canada geen goed gedaan.
Een succesvolle methode hanteerde
het International Fund for Animal
Welfare, dat zich al vanaf het begin
van de jaren zestig tegen het doden
van de pasgeboren zadelrobben ver
zet. Brian Davies. de oprichter van de
organisatie, liet de afgelopen jaren
tientallen journalisten naar Canada
komen, waarna hij hen overvloog
naar de jachtgebieden. Het gevolg:
een reeks verhalen, foto's en films die
in de Verenigde Staten en West-Euro
pa de mensen met de neus op de
harde praktijk drukten.
Dat nu is niet meer mogelijk. Jan
Ottens. bestuurslid van de Neder
landse afdeling van het fonds: „Cana
da voert een subtiele politiek om bui
tenlandse journalisten van het ijs te
weren. Om op het ijs te komen heb je
een vergunning nodig en die wordt
alleen gegeven aan journalisten van
wie, zoals ze zeggen, „objectieve ver
slagen" te verwachten zijn. Wij zijn al
sinds 1977 niet meer op het ijs ge
weest".
Minder belangstelling
Het gevolg is wel dat de belangstel
ling aan het verflauwen is; niet alleen
voordat het verzet tegen de jacht nog
Noorse politieagenten verwijderen een lid van de actiegroep 'Greenpaece' van een schip dat
gereedlag om voor de zeehondenjacht uit te varen. Leden van de groep hadden zich aan het
schip met kettingen vastgeklonken om zo het uitvaren te beletten.
geen enkel resultaat heeft gehad,
maar ook doordat niemand meer te
zien krijgt wat er zich op het ijs
afspeelt. De internaltionale actie
groep Greenpeace, die enig stunt
werk niet schuwt, heeft de afgelopen
weken al enkele keren geprobeerd de
aandacht op de komende jacht tc
vestigen, onder meer door vorige
week in de Noorse havenplaats Ale-
sund het Noorse schip Vesla Mari
bezet te houden, kort voor het zou
uitvaren naar Newfoundland. De
mensen van Greenpeace ketenden
zich toen op het dek van het schip
vast. Maandag werden in St. Johns
op Newfoundland twaalf leden van
Greenpeace gearresteerd, toen zij
probeerden te voorkomen dat de
jachtschepen zouden uitvaren. Ok
hier trachtten enkele mensen van
Greenpeace zich aan de schepen te
ketenen, terwijl anderen in rubber
bootjes voor de schepen heen en weer
De Noorse regering heeft in een ver
gadering met vertegenwoordigers
van de aktiegroep Greenpeape be
loofd geen quota vast te stellen voor
de zeehondenjacht in 1980 voor er
overleg is gepleegd met de natuurbe
schermers.
Het gaat hierbij niet alleen om de
jacht in Newfoundland maar ook om
de jacht rondom het Jan Mayen
eiland.
voeren. Zij begonnen hun actie kort
na de traditionele gebedsdienst voor
het welslagen van de jacht
Noorwegen
Nu het voor de actievoerders bijzon
der moeilijk is geworden het jachtge-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859. 1000 AW Amster
dam Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
Strategie en fusie
Het Pv&A-Kamerlid Ed van Thijn
- heeft met zijn commentaar op de AR-
partijraad van het afgilopen week
einde de weg gewezen vior de volgen-
de nabeschouwing in het Utrechts
Nieuwsblad,
van Thijn komt de eer toe als
iijeersle te hebben geutzen op de bij
zondere betekenis vai een half jaar
litstel van de fusie. Als er geen tus-
°yentijdse kabinetsersis komt. zullen
le volgende kamertsrkiezingen wor-
len gehouden in irei 1981. AR-pro-
Xfjoressieven willen ien positie berei-
:en waarin het CLA niet zoals frac-
ieleider Lubbers voorstaat, het kabi-
let-Van Agt tot iizet van de verkie-
ingen maakt. Wait gebeurt dat. dan
er weinig mogéijkheid meer voor
_.~n coalitie na cè verkiezingen met
'e Partij van di Arbeid. De a.
chter. om die wms af te dwingt.i is
ieel kleiner als e over de fusie moet
trden beslotenbijna een jaar voor
3rfr verkiezingen dan wanneer dat
lijf maanden ioor de stembusslag
noet gebeuren. Wie dan nog over de
usiestreep mod worden getrokken
-en dat zal deAR zich graag tegen-
tribbelend laten doen kan iets
verlangen. Bij voorbeeld dat het ka
binet-Van Agt niet tot inzet van de
verkiezingen wordt gemaakt.
Vandaar dat Van Thijn terecht span
ningen tussen WD en CDA verwacht
in de komende periode. Hij schrijft
dat toe aan de neiging van het CDA
met de handen vrij voor de kiezers te
verschijnen en geen verantwoording
te hoeven afleggen voor het rege
ringsbeleid waaraan het heeft mee
gewerkt. Dat is. zei hij bitter, ook de
PvdA overkomen. Een bitterheid die
hem niet doet zien dat deze keer dat
losmaken van de oude partner, kan
uitpakken ten gunste van de socialis
ten en dat de leider van de CDA-
fractie. Lubbers, deze keer van zo'n
ongebonden positie niets wil weten.
Het moet Goudzwaard. De Boer en
hun aanhangers geen aangename ge
dachte zijn om juist vanuit de Partij
van de Arbeid te horen te krijgen, dat
hun zo principieel opgezette vertra
gingsactie. van die kant als niets
anders wordt gezien dan als herha
ling van oude slimmigheden van de
behoudzuchtigen in het CDA die zij
juist hoopten te weerstreven.
fZIET HiER EEN DyzONDER OELAN6WEKKENDE DiERSOoer
VEEL is ER NIET VAN BEKEND, ALLEEN BAT HET "ZiCH
UITERMATE GRiLLiS VERPLAATST. HET SCHUWT Bj
PAS TE DENKEN WEllCE KANT HET UIT MOET,
HOEWEI PAT VOOR IEDEREEN TOCH
Pui DE LUK iS HET EET 24. RECHT
STREEKSE LED E~N.
iOp
HÈ Hf N
WL\E6 EN 6FgfcN.
tju/ü)
'9$0 j
bied te betreden, moet naar andere
wegen worden gezocht. Eén daarvan
is het op gang brengen van de discus
sie in Noorwegen, het sleutelland in
de zeehondenjacht. Jan Ottens: „Bij
de jacht op de zadelrobben maakt het
niet uit of de jagers Canadezen zijn of
Noren, vrijwel alle huiden gaan naar
Noorwegen voor bewerking. Ook het
koken van traan gebeurt in Noorwe
gen. Het geld dat we vorig jaar en dit
jaar, in samenwerking mot Kritisch
Faunabeheer en de Waddenzeevere
niging. hebben opgehaald en nog ho
pen op te halen, willen we gaan beste
den aan een campagne in Noorwegen.
We zijn nu in onderhandeling met een
Noorse natuurbeschermingsorgani
satie. want zo'n campagne vergt een
serieuze voorbereiding"
De opwinding over de zeehonden
jacht. zoals die in landen als de Ver
enigde Staten. Engeland. Frankrijk
en Nederland is ontstaan, vindt in
Noorwegen nauwelijks begrip Jan
Ottens: „In Noorwegen wordt veel
gejaagd en de natuurbeschermings
organisaties houden zich afzijdig van
zaken als de Jacht op ijsberen, zee
honden en dergelijke dieren. Ook be
staat er weinig begrip voor de huma
nitaire aspecten, voor de verbolgen
heid en emoties over de wijze waarop
de zeehonden, pas enkele dagen oud.
voor de ogen van hun moeder worden
gedood. Eerdere pogingen om in con
tact te komen met Noorse organisa
ties zijn niet gelukt. Nu zijn we echter
tot een gesprek gekomen, waaruit
bleek dat ze wel begrip hadden voor
de natuurbeschermingsargumenten
tegen de jacht. Maar gemakkelijk zal
het niet zijn om in Noorwegen invloed
uit te oefenen."
Ontmoedigend
Actievoeren tegen de jacht op hoog
ontwikkelde zoogdieren als zeehon
den moet bijzonder ontmoedigend
zijn: alle aangedragen argumenten,
aanvankelijk vooral emotionele, later
ook natuurwetenschappelijke, zijn
tot nu toe door de Canadese overheid
terzijde geschoven zelfs het advies
van een door de Canadese regering
zelf ingestelde commissie om de jacht
tijdelijk te stoppen, werd terzijde ge
schoven Jan Ottens: „Het is inder
daad ontmoedigend, maar er zijn
toch ook ontwikkelingen die weer
wat hoop geven. Je kunt namelijk een
belangrijk motief voor de Jacht weg
nemen door geen zeehondprodukten
te kopen, zoals bont en ,vlees. In de
Verenigde Staten is in 1972 de invoer
van zeehondprodukten verboden: in
Italië, waar nogal wat zeehondebont
werd ingevoerd, geldt sinds vorig Jaar
De zadelrobbenpopulatie leeft
in de noordelijke Atlantische
Oceaan en de aangrenzende
delen van de Noordelijke IJs
zee. In de winter trekken de
robben naar het zuiden, waar
ze eind februari, begin maart
bij Newfoundland hun jongen
werpen.De jongen blijven drie
tot vier weken op het ijs; zij
hebben dan nog een witte pels
Er zijn nog twee populaties za
delrobben: een kleine bij het
Noorse eiland Jan Mayen en
een grote in de Witte Zee. Beide
populaties worden door Noren
en Russen bejaagd.
De Canadese populatie telde in
1950 ruim 3.3 miljoen zadelrob
ben; momenteel zijn er volgens
de hoogste schatting nog 1.2
miljoen robben, hoewel er ook
schattingen zijn van 0.8 mil
joen. In de biologie wordt aan
de hand van berekeningen
vastgesteld wat de gewenste
grootte van een populatie zou
zijn om een deei van de dieren
te vangen zonder het bestand
in gevaar te brengen. De zadel
robbenpopulatie zou tussen de
1.6 miljoen en twee miljoen die
ren moeten liggen, maar ligt
daar in werkelijkheid vijfen
twintig of meer procent onder.
In de walvisvangst wordt al
besloten de jacht te verbieden
wanneer het werkelijke aantal
dieren tien procent onder het
gewenste aantal ligt. Bij de za
delrobben gaat de jacht echter
onverminderd door
Een week nadat de jacht op de
zadelrob is begonnen, zal In Ca
nada ook de Jacht op een ande
re zeehond, de klapmuts, be
ginnen. Het maxium aantal te
doden dieren bedraagt vijftien
duizend. Ook hier gaat het om
de jongen, maar omdat de
klapmuts zijn jongen verde
digt. worden ook wijfjes en
stieren afgeschoten
een invoerverbod. Ook Engeland (in
Londen zijn nog belangrijke bontvei
lingen) wil de invoer van zeehondpro
dukten verbieden, evenals de Neder
landse regering, die de zadelrob en de
klapmuts onder de wet bedreigde uit
heemse diersoorten wil brengen, of
schoon er onzekerheid bestaat over
de vraag of ze bedreigd zijn. Proble
men zijn er nog wel. want het is niet
duidelijk of Nederland als lidstaat
van de Europese Gemeenschappen
de invoer mag verbieden; of we dan
geen eenzijdige beperkende handels
maatregelen treffen."
Het bont
Het meeste bont van de zadelrobben
wordt geëxporteerd naar West-Duits
land. In Nederland daarentegen Is de
belangstelling voor zeehondebont ge
ring en al geruime tijd geleden h« t
ben de bonthandelaren besloten af te
zien van de invoer en het gebruik van
dit bont. Controle Is er echter niet en
het is niet uitgesloten dat er seehond
produkten op de Nederlandse mar t
komen. Jan Ottens „Uit gegever
van het Centraal Bureau voor de S
tistlek ls gebleken dat in 1977 21 ton
zeehondevlees uit Canada is ingc
voerd. Hoewel Canada ook op ander<
zeehonden jaagt zoals de ringelrob,
de gewone zeehond en de klapmuts,
kun je aannemen dat er zo n tachtig
procent afkomstig is geweest van za
delrobben Wat ermee is gebeurd we
ten we niet. Het Is echter niet onwaar
schijnlljk dat het in blikken is ver
dwenen die we onze honden en katten
voeren."
International fund for animal wel
fare. Agaat 30. Berkel en Rodenrijs
Giro 310313
Greenpeace. Damrak 98 II. Amster
dam. Giro 3955530
Grote kop in een landelijk och
tendblad: „Agentes bedreigen
m'n huwelijksgeluk. Vrouw
van politieman wil niet dat haar
man diensten draait met vrouwe
lijke collega's."
Daar schrik je van. Is dat nou
emancipatie? „Ik ben er zelf ook
van geschrokken. Ik ben hele
maal uit mijn doen", "zegt die
.vrouw van politieman'. Joke de
Vries uit Beek bij Nijmegen. Sa
men met de vrouw van een colle
ga. Dorian Poolman, voert ze ac
tie tegen de gelijkschakeling van
vrouwen in het politiekorps. Ook
tegen de gevaren voor het huwe
lijk dat zit 'm in de nachtdien
sten die politievrouwen en
mannen samen moeten doen
maar we moeten het ruimer zien:
het gaat de beide vrouwen om de
bescherming van de gezinnen
van politiemannen èn om de vei
ligheid van de vrouwen in het
politiekorps Want ze?: me
vrouw De Vries. e. .rrik
heid van mannen en ,s
lang niet hetzelfde al- Mi .>1...
keling van funeti- s
Het rijkspol: e
heeft volgens de .-i
sters hun streven r.
lijk opgevat. Het korps oe.v.a
uit 25 man. onder wie twee jonge
vTouwen. van wie de eerstgeko-
mene ook nog maar een halfjaar
dienst doet. De beide meisjes,
pas van de politieschool, hebben
het er nogal moeilijk mee: heel
Beek weet van de actie en de
jonge agentes voelen zich als ver
leidster aangekeken als ze straat
dienst doen. Op de twee mannen
van de actievoersters na staat
het hele korps achter de meisjes.
Een spreekverbod verhindert hen
over de kwestie te praten, maar
de vrouw van een van hen wil er
wel wat over zeggen: „Die twee
vrouwen maken zich een beetje
belachelijk. Ongeveer een half
jaar geleden zijn ze met hun actie
begonnen, terwijl andere korpsen
Amsterdam, Arnhem. Nijme
gen. Den Haag al veel langer
zulke positieve ervaringen met
vrouwen hebben. Een van die
twee is bij me geweest om te
horen hoe ik er over dacht. Ze liet
me een brief lezen waarin de me
ning van haar en haar vriendin
stond, en toen heb ik gezegd ik
c jouw moeilijkheden helemaal
li,..-: zitten. Als jij je man in dit
Ojvicht niet vertrouwen kan.
b t er niet veel over. Als een
»uw op een kantoor tussen vijf
t :en mannen werkt, dat is toch
eiger .ik hetzelfde, dan wordt
d niets over gezegd En in het
korps hebben de collega's ge
zegd als jullie zo over je man
denken, kun je maar beter schei
ding aanvragen, en tegen hun
mannen: zoeken jullie maar lie
ver een baan waar helemaal geen
vrouwen werken. Eentje heeft
zelfs als grapje voorgesteld om
een monitor m de surveillance
wagens te zetten, zodat ze op het
bureau precies kunnen zien wat
er in de auto gebeurt" De vrou
wen van de 21 politiemannen zijn
wel een beetje kwaad: „De actie
werkt discriminerend op het hele
korps". Zelf zijn ze bezig met een
soort tegenactie, maar dan wel
heel voorzichtig en afgewogen,
want ze willen niet „dat onze
mannen ook min of meer bela
chelijk gemaakt worden". Maar
dat er iets van hun kant gaat
gebeuren, is zeker
„Zo persoonlijk hebben we het
nooit bedoeld, dat hebben we ook
tegen die twee meisjes gezegd'
zegt Joke de Vries fel. „Die meis
jes bedreigen mijn huwelijk echt
niet. Maar in dit vak hebben
mannen en vrouwen nou een
maal veel meer de gelegenheid
om over de schreef te gaan. zeker
op het platteland, waar 's nachts
niet veel meer aan tc houden valt
dan iemand zonder achterlicht
Er is geen enkele controle In
Nijmegen hebben ze een half Jaar
geleden de gemengde diensten
cp verzoek van de korpsleden zelf
weer gesplitst. Een slippertje is
heus niet zo n punt Maar de
band die groeien kan. die geeft
nadelige effecten op het huwe
lijk". En in andere beroepen dan0
„In ziekenhuizen schuilt hetzelf
de gevaar. Daar gebeuren 's
nachts ook ontzettend veel din
gen, dat is waar. Maar verder heb
je in geen enkel beroep zo de
gelegenheid als bij de politie. Ik
ga uit van iemands goede wil.
Zelfs als hij of zij een ander dan
de eega erg aardig vindt, dan nog
zal hij of zij denken: dan zorg ik
dat ik niet alleen met die persoon
kom te zitten. Maar dat kan bij
de politie niet. Daar móet je sa
men" En de huisvrouw dan. die
de hele dag van alles kan uitspo
ken, wat moet haar man dan niet
in angst zitten. „O nee, daar zijn
altijd nog de buren die op je
letten".
Toch een kwestie van wantrou
wen dus? Mevrouw De Vries
heeft van dokters, psychologen
en politiemensen gehoord, dat
dat helemaal niet het geval hoeft
te zijn. In de praktijk gaat het
gewoon zo. dat is volgens hen en
haar bewezen. De hele rijkspoli-
tiegroep Vlanen staat met 25
man plus hun vrouwen al achter
haar actie, en vier andere groe
pen hebben zich telefonisch ge
meld Trouwens, zegt ze. een
vrouw is niet eens geschikt voor
zulke diensten, zolang ze aan veel
lagere eisen moet voldoen dan
een man Waarom mag eon man
pas bij de politie als hij 1,70 me
ter is en een vrouw al als ze 1.65
meter is? Waarom moet een man
een zeven kilo zware kogel zeven
meter kunnen werpen en een
vrouw een kogel van drie kilo
maar 6 meter? Dat is gewoon
een verschil in spierkracht, dat
zich in de praktijk wel moet wre
ken. De criminelen zijn voor het
overgrote deel mannen, waar een
vrouw tegenop zal moeten kun
nen. Dat gaat toch niet? „Wij
vinden echt wel dat vrouwen ge
lijkwaardig zijn aan mannen,
maar dat hoeft niet in hun func
tie te zitten"
Zo'n half jaar geleden ging Mag-
da Oude Stegge, studente politi
cologie. als vrijwilligster naar
Ouagadougou in Boven-Volta Al
tijdens de opleiding van vrijwilli
gers ln Amsterdam stelde zij de
positie van de vrouw in de Afri
kaanse landen ter discussie,
maar kreeg daarbij niet veel bij
val Maar zeis ook in haar nieuwe
werkomgeving strijdbaar geble
ven. Ze schreef er deze briefkaart
over naar „Discorsi". een blad
van de politicologen van de Uni
versiteit van Amsterdam
Op de ommezijde van twee Vol-
taanse vrouwen, circa 18 jaar en
vast al uitgehuwelijkt en net
zwanger van het tweede of derde
kind Als ze 28 jaar oud" zijn
heeft de polygame echtgenoot
gewoontegetrouw, zo'n acht on
dervoede nakomelingen van haar
..ontvangen'Gezellig hoor. zo'n
Alrikaanse familie; één luie echt
genoot. drie a zes vrouwen en dus
zo'n veertig zonen en dochters
(liefst een verhouding van resp 4
1) En wie bewerkt het veld en
oogst de geringe opbrengsten?
Wie kookt en verzorgt de kinde
ren? Wie loopt iedere dag zo'n
twee kilometer om water te ha
len? Wie sjouwt met stapels
hout0 Welke Europese vrouw zou
ooit haar buitenechtelijk gebo
ren baby kunnen doden en naast
de hut kunnen begraven0 Dat is
het leven van een Afrikaanse
vrouw Gelukkig heeft zij in de
grote steden al van emancipatie
gehoord en laat ze zich niet meer
uithuwelijken met een bruids
schat ter waarde van ongeveer
2000 gulden Maar goed. in Neder
land wordt zgn gepolitiekt over
de privacy van de vrouw die abor
tus overweegt. In Boven-Volta
zullen dit soort maffe zaken pas
over circa twintig jaar een rol
spelen Ik ga proberen met mijn
Voltaanse vriendinnen het hele
geklooi met polygamie, cllton-
dectomie en infibulatie (beide
een vofm van besnijdenis bij
vrouwen red i op de helling te
gooien Van de vele SNV-Jongens
hier (stichting Nederlandse vrij
willigers) zal ik weinig medewer
king ondervinden zij vinden dat
alles eigenlijk best spannend en
aangenaam De eerste spaanders
hierover zijn al rondgevlogen
doordat ik deze gebruiken ter dis
cussie stelde'
Dat was me het nachtje wel. Nog
helemaal suf en slaperig koes
tert een bruine beer zich in een
Fins reservaat in de eerste zon
nestralen. HIJ is net uit een lange
winterslaap ontwaakt en mort
zo te zien de slaap nog uit zijn
ogen wrijven,
