abinet blijft bij ontwerp
-3p de rand van overspanning s
5
„Indonesië brengt
krijgsgevangenen
op Oost-Timor om"
ofdlijnen in abortus-regeling overeind gebleven
Praktische uitvoerbaarheid
abortusregeling betwijfeld
V."
s
s
V
V
s
s
s
s
s
s
s
s
nitiatiefontwerp
bortus SGP en GPV
Provincie dwingt Renkum
zigeuners op te nemen
ASOCIAAL BERECHTW
RDAG 17 FEBRUARI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
9
onze parlementsredactle
HAAG Een arts mag pas een abortus verrichten nadat hij zich ervan heeft vergewist
e noodsituatie van de vrouw niet op een andere wijze kan worden beëindigd. Ook moet
ch ervan verzekeren, dat de vrouw haar besluit in vrijwilligheid heeft genomen. De arts
hiervoor een of meer gesprekken met de vrouw voeren. Deze voorwaarden stelt het
intwerp afbreking zwangerschap, dat de ministers Ginjaar (volksgezondheid) en De
x (justitie) gisteren bij de Tweede Kamer hebben ingediend.
loofdlijnen van de ontwerp-re-
die vorig Jaar november wer-
publiceerd. zijn overeind ge-
met uitzondering van de
hc afstelling van de arts. Ge
aaid zijn de vijf dagen bedenk
en aanmelding en ingreep en
ie-maanden-grens waarboven
ireken van zwangerschappen
niet meer in klinieken doch uitslui
tend in ziekenhuizen mag ge
schieden.
Het strafbare feit waaraan een arts
die in strijd met deze termijnen han
delt,zich schuldig maakt, zal echter
niet als misdrijf maar als overtreding
worden aangemerkt. Dat is een aan-
satJi onze parlementsredactie
N HAAG SGP en GPV hebben gisteren een eigen
"fyatiefwetsontwerp over abortus bij de Tweede Kamer
i ediend. Volgens dit ontwerp is abortus alleen toelaat-
r« r wanneer voortzetting van de zwangerschap de
lla uw in levensgevaar brengt of wanneer de ingreep is
z cht op de verwijdering van een kennelijk dode vrucht.
die overige gevallen moet vol-
het voorstel de vrouw die
laat aborteren, worden ge
it met een gevangenisstraf
u ten hoogste drie jaar en de
andeld arts met een gevange-
1 traf van ten hoogste vier jaar
es maanden. Deze strafmaten
en overeen met die in het wet-
van strafrecht.
en GPV willen de arts die
It verdacht van overtreding
de wet niet in een nadelige
jspositie brengen. De arts
ouk „aannemelijk" kunnen ma
im dat hij „redelijkerwijs" tot het
feel is gekomen dat voortzet-
van de zwangerschap het le-
w van de moeder zou bedreigen,
wee fracties, die in de Kamer
vier zetels beschikken, willen
anjt wijzigingen in het wetboek
strafrecht in het burgerlijk
oek de bepaling opnemen,
iet kind waarvan een vrouw
er is, recht heeft op bescher-
van zijn leven en gezond-
Jners van het ontwerp zijn de
eleiders ds. Abma van de
en Verbrugh van het GPV.
ebben hun ontwerp de titel
levensbescherming menselij-
rrucht" meegegeven. Naast
ipiële motieven voeren zij
een politiek motief aan voor hun
initiatief.
Zij zeggen, dat het dilemma tus
sen een onaanvaardbaar wetsont
werp van de regering en een
krachteloze bestaande wetgeving
onbevredigend is zonder een alter
natief dat abortus anders dan bij
levensgevaar van de vrouw als on
geoorloofd afwijst.
Het ontwerp van SGP en GPV
lijkt, werd gisteren in politieke
kring opgemerkt, nauwelijks een
alternatief te bieden voor CDA-
Kamerleden die niet met het rege
ringsontwerp zouden kunnen in
stemmen. Het CDA-verkiezlngs-
programma stelde, dat abortus
toelaatbaar is wanneer voortzet
ting van de zwangerschap niet al
leen de lichamelijke maar ook de
geestelijke gezondheid van de
vrouw ernstig zou bedreigen.
Verbrugh en Abma zeiden bij de
presentatie van hun initiatief, dat
zij in eigen „orthodoxe" kring de
tolerantie ten opzichte van onge
huwde moeders zullen prediken.
„Het ongehuwde moederschap
achten wij op zich onaanvaard
baar, maar het rechtvaardigt deze
vrouwen niet een nog meer onaan
vaardbare daad te begaan door
zich te laten aborteren."
zienlijk verschil. Van een overtreding
wordt, anders dan een misdrijf, geen
aantekening gemaakt op het straf
blad.
Ondanks deze wijziging is de straf
maat een gevangenisstraf van
hoogstens een jaar of een geldboete
van 50.000 gulden dezelfde geble
ven. Het wetsontwerp maakt een ein
de aan de strafbaarstelling van de
vrouw.
Onbevoegden
Abortus blijft als afzonderlijk mis
drijf in het wetboek van strafrecht
gehandhaafd voor gevallen waarin de
ingreep wordt gepleegd door onbe
voegden of door een al of niet bevoeg
de arts elders dan in een kliniek of
ziekenhuis die over een vergunning
beschikken.
De ministers hebben als uitgangs
punt gekozen, dat abortus alleen toe
laatbaar is wanneer de nood van de
vrouw de ingreep onontkoombaar
maakt. Van een algemene norm is
bewust afgezien, omdat die niet voor
elk individueel geval hanteerbaar is.
Volgens de bewindslieden kan de wet
slechts waarborgen leggen voor een
zorgvuldige voorbereiding van de be
slissing tot abortus. De beslissing zelf
moet worden overgelaten aan de
vrouw en de arts, en eventuele derden
die bij de besluitvorming worden be
trokken. Zij hebben elk hun eigen
verantwoordelijkheid.
Voor de arts betekent dat, dat hij zich
ervan moet verzekeren dat abortus
de enige uitweg voor de vrouw is en
dat zij haar besluit zonder pressie van
anderen heeft genomen. In de ge
sprekken met de vrouw dient hij ook
te wijzen op alternatieven (bv. adop
tie). De vrouw of de arts kunnen een
derde Inschakelen. Voorgeschreven
wordt, dat klinieken en ziekenhuizen
de beschikking hebben over mede
werkers met deskundigheid op psy
chologisch of maatschappelijk
terrein.
Gedachtenwisseling
Het wetsontwerp schrijft voor de ge
dachtenwisseling tussen vrouw en
arts, en eventuele deskundigen, geen
bepaalde procedure voor. Dat zou
volgens de ministers belemmerend
kunnen werken op de besluitvorming
en afbreuk kunnen doen aan het be
sef van de eigen verantwoordelijk
heid.
De ministers menen, dat de vijf da
gen termijn een afdoende waarborg is
tegen een overijlde uitvoering van
een beslissing tot abortus. De termijn
zal ook van toepassing zijn in geval
len waarin de vrouw haar voornemen
uitvoerig heeft overwogen. „Het
strikte karakter van het voorschrift
moet de consequents zijn van de
hoofdgedachte van het wetsontwerp,
de bescherming van het ongeboren
leven," aldus hun toelichting. Een
uitzondering is slechts mogelijk in
dien het leven of de gezondheid van
de vrouw in gevaar is. Als argumen
ten voor de bedenktijd wordt verder
aangevoerd dat zulke termijnen ook
in West-Duitsland, Frankrijk en Ita
lië worden gehanteerd.
De argumenten die worden aange
voerd voor de drie maanden-grens
zijn dat het afbreken van meer gevor
derde zwangerschappen kan leiden
tot medische complicaties. Volgens
de bewindslieden zijn de ziekenhui
zen beter toegerust op het opvangen
hiervan. Zij zeggen, dat ook moet
worden bedacht dat bij het afbreken
van zwangerschappen boven de drie
maanden bijzondere spanningen
kunnen optreden, niet alleen bij de
vrouw maar ook bij het geneeskundig
en verpleegkundig personeel. Op
grond daarvan „lijkt" het hen „geen
onredelijke eis" dat de ingreep in die
gevallen in een ziekenhuis gebeurt.
Opgave
Klinieken en ziekenhuizen moeten
volgens het wetsontwerp aan een
aantal voorwaarden voldoen, willen
zij van de minister een vergunning
krijgen. Zo moet de arts elke maand
aan de geneesheer-directeur opgave
doen van het aantal zwangerschaps
afbrekingen dat hij heeft verricht,
van eventuele bijzonderheden daar
bij, de duur van de zwangerschappen
op het moment van afbreken, eerdere
arbortussen, de leeftijd van de vrouw
en de eventuele inschakeling van des
kundigen.
Bij de registratie zullen naam en
adres niet worden opgenomen. Om de
persoonlijke levenssfeer van de
vrouw te beschermen zal alleen de
provincie waar zij woont worden ge
registreerd. De geneesheer-directeur
moet de geregistreerde gegevens om
de drie maanden naar de geneeskun
dig Inspecteur sturen. Deze kan op
grond daarvan besluiten tot een on
derzoek. Wanneer er in een kliniek of
ziekenhuis handelingen worden ver
richt die in strijd zijn met de wet, kan
de minister de vergunning intrekken.
Gedurende het onderzoek moet het
verrichten van zwangerschapsafbre
kingen onverwijld worden gestaakt.
Het wetsontwerp bevat verder de be
paling, dat niemand verplicht is mee
te werken aan het afbreken van een
zwangerschap.
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG De Raad van
State, het hoogste adviesli
chaam van de regering, blijkt
over de belangrijkste onder
delen van de nieuwe abortus
regeling kritiek en twijfels
aan de praktische uitvoer
baarheid, te hebben geuit.
Dat bètreft om té beginnen de dertien
weken termijn. Een zwangerschap
die langer dan dertien weken heeft
geduurd, mag niet in abortusklinie
ken, maar uitsluitend in ziekenhuizen
worden afgebroken. De Raad van
State heeft erop gewezen dat het me
disch gezien moeilijk is de duur van
de zwangerschap precies aan te ge
ven. Voorts meent de Raad dat abor
tusklinieken zodanig ingericht kun
nen zijn dat daar de meer gecompli
ceerde abortussen boven de dertien
weken ook kunnen worden verricht.
De Raad van State betwijfelt voorts
de praktische uitvoerbaarheid van de
verplichting voor de medicus om zich
ervan te vergewissen dat de proble-
^.1
mi
wl >i ivot. ii mnof rtnonl" ?ai Ho hnicorte TT T-vii jL,i:;»_ _i
eet u wat u moet doen?" zei de huisarts. „U
een andere baan zoeken. Weg uit dat
Irijf. De sfeer deugt er niet en u bent niet
chikt als vertegenwoordiger."
heeft gelijk, dacht de man. Ik kan in het
Irijf geen goed doen. Altijd ruzie. Hoe vaak
ik de laatste jaren niet ziek geweest?
en de vertegenwoordiger thuis kwam, stond
besluit vast: Hij zou onmiddellijk gaan
riteren naar een andere baan. Een baan die
hopelijk minder ruzies, spanningen en na-
!id zou brengen. Naar zijn werkgever wilde
onder geen beding meer terug.
op het eerste gezicht nam de vertegenwoor-
een wijs besluit. Zijn gezondheid was er de
jaren bepaald niet op vooruitgegaan,
na drie ziekenhuisopnames hield hij last
maagklachten en van nerveuze beenklach-
Hij kon het jachtige bestaan van een verte-
woordiger, gecombineerd met de druk die de
Bctle op hem uitoefende, niet aan. Keer op
r was hij overspannen en de huisarts was
t de eerste geneeskundige die tegen hem zei
hij een andere baan moest zoeken. De
clalist in het ziekenhuis dacht er precies zo
up J
r er ei
i m£
aa
oneer zijn sollicitatiepogingen nu maar snel
«n geslaagd, zou er niets aan de hand zijn
'eest. maar voordat hij een nieuwe baan had,
est hij bij de controlerend arts verschijnen,
n ging het mis. „U bent niet meer arbeidson-
chikt wegens ziekte de vertegenwoordiger
al vier maanden thuis maar wegens de
er in uw bedrijf", zei de verzekeringsarts.
•r de vertegenwoordiger was dat een verve-
Ie opmerking, want de Ziektewet schrijft
nadruk voor dat een verzekerde alleen „bij
eschiktheid tot het verrichten van zijn ar-
wegens ziekte" recht op ziektegeld heeft.
door Huub Elzerman
hem nu zo bar en boos behandelde hij kreeg
in plaats van een zlektegelduitkering een WW-
«nd die van zijn werk wegblijft omdat hij de uitkering maar omdat hij wilde weten waar o
r in het bedrijf niet meer kan verdragen, is hij aan toe was. Per slot van rekening is het of gebrek. zóaïs de wê^ev^kennèlijk roorogèn
P 7in iron Ho tirat «lot 7nndor mnor ïlolr" pn pinrlctnllnn van 7lplrlpivpl rl« WAO on iron ris ...j i i
De zenuwarts had dit soort gevallen kennelijk al
meer aan de hand gehad, want hij gaf zelf aan
op welk punt de bedrijfsvereniging verweer zou
voeren. Dat klopte precies. De bedrijfsvereni
ging herhaalde dat de vertegenwoordiger al
vaker overspannen was geweest en dat zijn
beroep te veel stress veroorzaakte. „De ontslag
name is wél medisch gemotiveerd," concludeer
de de bedrijfsvereniging, „maar er is geen spra
ke van ziekte of gebrek in de zin van de Ziek
tewet.
De Raad van Beroep wat het met deze uiteeen-
zetting niet eens. „De artsen," zei de raad, „zijn
van mening dat de vertegenwoordiger onge
schikt was zijn werk te verrichten wegens de
sfeer in het bedrijf. Bij de beoordeling van zijn
werk moet rekening worden gehouden met het
geheel van omstandigheden, waarmee de man
in de werksfeer wordt geconfronteerd. Er is
onvoldoende reden om de arbeidsongeschikt
heid van de man niet te beschouwen als een
ziekte of gebrek in de zin van de Ziektewet.
aldus de raad.
Kreeg de vertegenwoordiger nu toch een ziekte-
gelduitkering in plaats van een WW-uitkering?
Nee. zover kwam het niet, want nu ging de
bedrijfsvereniging in hoger beroep en zo kwam
de zaak terecht bij de Centrale Raad van Be
roep. Bij dit hoge rechtscollege stuitte de uit
spraak van de Raad van Beroep op bezwaren.
„Zolang de man vertegenwoordiger is geweest,
waren er moeilijkheden in de werksfeer", zei de
centrale raad. „Dat leidde zo vaak tot klachten
dat de huisarts er aanleiding in vond de man er
met nadruk op te wijzen dat hij er beter aan
deed een meer passende betrekking te zoeken
Volgens de centrale raad deed zich hier een
geval voor waarin „de geestelijke geaardheid
van de betrokkene hem ongeschikt of vermin
derd geschikt maakte tot het verrichten van
bepaalde arbeid. Hoewel dit tot ziekteverschijn
selen kan leiden zoals die zich ook aanvanke
lijk hebben voorgedaan kan in een dergelijk
geval echter niet worden gesproken van ziekte
als het werk dat hij doet, prettiger zou zijn.
kunnen dus niet stellen dat hij arbeidsonge-
Ikt is wegens ziekte."
Ie zin van de wet niet zonder meer „ziek" en eindstation van de Ziektewet de WAO en van de
krijgt dus geen uitkering. WW de Algemene Bijstandswet. Dat kan finan
cieel nogal wat schelen. De Raad van Beroep
paar dagen later bevestigde de verzeke- ging niet over één nacht ijs. Er werd een reeks
sarts zijn oordeel nog eens in een briefje aan getuigen gehoord. Eerst was daar de controle
bedrijfsvereniging: „Solliciteert druk, en zou rend arts: „Deze man is niet meer arbeidsonge-
'atten als hij werk had. Hij zou ook hervat- schikt wegens ziekte, maar wegens de sfeer in
het bedrijf. Niet alleen ik ben van mening dat
hij ander werk moet zoeken. Ook andere artsen,
„^„0 met name de huisarts, hebben dit, naar zeggen
"e van de patiënt, herhaalde malen aangeraden."
oordeel kostte de vertegenwoordiger zijn De verzekeringsarts, die een medisch rapport in
egelduitkering. want de bedrijfsvereniging verband met de WW-aanvraag maakte, liet we-
he. 1de de zienswijze van de arts: „U krijgt geen ten dat het naar zijn oordeel medisch gemoti-
'ere uitkering krachtens de ziektewet, daar veerd was dat de vertegenwoordiger ontslag
et ongeschikt wordt geacht tot werken." De nam. Hij zou niet kunnen werken tot hij ander
egenwoordiger was het daar in het geheel werk zou hebben gevonden. Een zenuwarts rap-
mee eens. De arts heeft mij duidelijk ge- porteerde: „De man was arbeidsongeschikt voor
dat ik overspannen ben en dat geldt nog de functie van vertegenwoordiger in de bestaan
ds als een ziekte, redeneerde hij. Hij ging in de werksituatie. Mocht deze mening echter aan-
er beroep tegen de beslissing van de be- gevallen worden onder het motto „wel arbeid-
kvereniging. songeschikt. doch dan niet wegens ziekte of
gebrek in de zin van de ziektewet", kan ik j
t deed hij niet omdat de bedrijfsvereniging daarmee ook verenigen
stond. Op grond van deze overweging kwam de
centrale raad tot de conclusie dat de ziektegeld-
uitkering van de vertegenwoordiger terecht
door de bedrijfsvereniging was ingetrokken. De
vertegenwoordiger had zich, met andere woor
den. onmiddellijk weer bij zijn werkgever moe
ten melden, toen hij door de controlerend arts
hersteld werd verklaard. Zijn verweer dat hij als
gevolg van de verpeste werksfeer nog steeds
arbeidsongeschikt was, leverde onvoldoende
grond op voor een ziektegelduitkering. Het liep
allemaal nog goed af. omdat hij in verband met
zijn „medisch gemotiveerde" ontslag in aan
merking kwam voor een WW-uitkering. Maar
iemand, die geen risico wil lopen, zal er in zo n
geval toch verstandig aan doen niet al te veel te
vertrouwen op de WW-kas. Het blijft een kwes
tie van wikken en wegen of iemand, die om
medische redenen zélf ontslag neemt, onvrijwil
lig werkloos is. Tijdig solliciteren naar een baan
met minder stress en meer plezier is niet alleen
veiliger, maar ook veel gezonder. Dat geldt
zeker voor iemand die toch al op de rand van
overspannning balanceert
s
s
s
-Dubbelzachte Jonge -
Schiphol heeft door de sneeuwoverlast de nieuwe Russische ambassa
deur in ons land, de heer Tolstikow, gisteren een wat ongebruikelijke
ontvangst bereid. De slurven konden niét gebruikt worden, waardoor
de ambassadeur (tweede van links) en zijn echtgenote (links) via een
verouderd trapje naar beneden moesten.
men van de vrouw niet anders dan
door abortus opgelost kunnen wor
den. Die problemen zullen vaak van
niet medische aard zijn (financiële,
sociale moeilijkheden), daarover kan
de arts niet oordelen. Hij zou dus
verplicht andere deskundigen moe
ten raadplegen, maar het wetsont
werp stelt dit uitdrukkelijk niet ver
plicht, argumenteert de Raad. Het
kabinet stelt daar tegenover dat de
abortusinrichtingen moeten beschik
ken over bij voorbeeld een maat
schappelijk werkster. De arts kan die
naar eigen oordeel raadplegen of niet.
Dat is volgens het kabinet voldoende.
Het kabinet heeft de dertien weken
grens echter gehandhaafd. Het meent
dat een ziekenhuis beter uitgerust zal
zijn tegen mogelijke algemene medi
sche crisissituaties ten gevolge van
deze moeilijke abortus, dan de uit
sluitend op abortus gerichte kliniek.
Het kabinet geeft toe dat de dertien
weken grens niet precies vast te stel
len behoeft te zijn, maar het vindt dit
nadeel niet zo overwegend om daar
om van deze grens af te zien.
De Raad van State merkte vervol
gens op dat de vijf dagen termijn het
voor vrouwen uit het buitenland zeer
moeilijk maakt in Nederland een ab
ortus te ondergaan. Deze vrouwen
worden daardoor gediscrimineerd en
dat mag volgens de overeenkomsten
ter zake in de Europese Gemeen
schap niet. Het kabinet bestrijdt dit.
Het benadrukt dat de vijf dagen ter
mijn in het belang van zorgvuldige
afweging is gekozen en ook voor Ne
derlandse vrouwen geldt. In die zin
worden buitenlandse vrouwen dus
niet anders behandeld. Van formele
discriminatie is geen sprake.
Het kabinet deelt ook niet de door de
Raad van State geuitte vrees dat de
registratie van alle plaatsgevonden
abortussen, de persoonlijke levens
sfeer van de vrouw zal aantasten. Het
kabinet wijst erop dat namen en ad
ressen van betrokken vrouwen niet
worden vermeld
Het kabinet houdt ook vast aan de
nadere uitwerking van de nieuwe
abortuswet in een algemene maatre
gel van bestuur. Het kabinet vindt
dat een wet zelf niet met gedetailleer
de uitwerkingen moet worden belast.
De Raad van State meende dat dit
wel in de wet moet gebeuren dat de
uitvoeringsbepalingen zo essentieel
voor de wet zelf zijn.
Het kabinet was het tenslotte ook
niet eens met de mening van de Raad
van State dat een abortus, volgens de
gestelde regels verricht tot een nor
male medische ingreep is geworden
waarvoor overtreding alleen via het
medisch tuchtrecht vervolgd zou
kunnen worden. Het kabinet vindt
dat juist de afweging van de nood van
de vrouw tegenover het ongeboren
leven abortus nu juist niet tot een
normale medische ingreep maakt.
ADVERTENTIE
Van onze correspondent
LISSABON Timorese vluchtelingen in een Rode Kruis-
kamp bij Lissabon beschikken over aanwijzingen dat capitu
lerende guerrilla-strijders in Oost-Timor door het Indonesi
sche leger worden geëxecuteerd.
Volgens de Timorezen in Lissabon
heeft een groep van ongeveer twintig
Fretilin-aanhangers zichzelf in okto
ber vorig jaar met vrouwen en kinde
ren aangegeven bij de Indonesische
bezettingsmacht. De mensen waren
volkomen uitgehongerd en zagen
geen andere mogelijkheid meer dan
overgave. In 1978 gold een amnestie
voor alle Fretilin-strijders die zich
vrijwillig zouden aangeven bij de au
toriteiten. De guerrilla-strijders ga
ven zich over in het zuidelijke Vique-
que. Later werden zij overgebracht
naar de gevangenis in het nabijgele
gen Ossu. Familieleden die de gevan
genen nog in Viqueque hadden gezien
kregen een week later in Ossu te
horen dat zij waren terechtgesteld.
De Timorezen in Portugal die over
deze aanwijzingen beschikken willen
anoniem blijven. Zij vrezen repres-
saille-maatregelen tegen hun familie
leden op Oost-Timor. De Indonesi
sche autoriteiten laten zelf weinig los
over wat er op het eiland gebeurt. De
brieven worden gecensureerd en jour
nalisten kunnen de vroegere Portuge
se kolonie alleen onder Indonesische
begeleiding bezoeken. Voor de Oost-
timorezen zelf is het vrijwel onmoge
lijk het eiland te verlaten.
Oorlog
Toch is uit de spaarzame ooggetuige
verslagen op te maken dat eind vorig
jaar de oorlog nog in volle gang was.
Het vroegere ziekenhuis in Dill lag
nog vol Indonesische militairen en
regelmatig stegen er van het vlieg
veld bommenwerpers op. Het Indone
sische leger zou het directe contact
met de guerrilla's echter zoveel moge
lijk vermijden. Hoofdzaak zou het
vernietigen van de landbouw zijn in
de bergen waar dc guerrilla's zich
schuil houden. Het Indonesische le
ger zou voor dit doel onder meer
ontbladeringsmlddelen hebben ge
bruikt.
Op 31 december 1978, de laatste dag
van de amnestie, werd de voorzitter
van het Fretilin, Nicolau Lobato,
neergeschoten in het plaatsje Mau-
besse. Op 3 februari zou volgens Indo
nesische legerberichten ook vice-pre
sident Antonio Duarte Carvarino in
een gevecht dodelijk getroffen zijn.
Vluchtelingen in Lissabon hebben
echter de indruk dat Fretilin-strijders
die zich aangeven bij de autoriteiten
—of door het leger worden gearres
teerd zonder pardon worden neer
geschoten.
De officiële woordvoerder van het
Fretilin in Lissabon houdt vol dat de
guerrilla-strijders nog steeds het
overgrote deel van de bergstreken
onder hun controle hebben. Maar de
indruk bestaat dat hij geen contact
meer heeft met het Fretilin-comman
do op Timor. De ongeveer 1500 vluch
telingen in Portugal zijn voor het
merendeel sympathisanten van het
gematigder UDT. Zij wonen nu al
meer dan drie jaar in een Rode Kruis-
kamp van tenten en barakken, dat
veel te wensen over laat. De UDT-
Timorezen willen dat de Portugese
autoriteiten hun rechten in Oost-Ti
mor doen gelden. Officieel beschouwt
de Portugese regering Oost-Timor
nog steeds als Portugees gebied. Ook
de Verenigde Naties hebben de Indo
nesische invasie van 1975 veroor
deeld. Het Indonesische leger maakte
zich op bloedige wijze meester van
het eiland kort nadat het Fretilin de
onafhankelijkheid had uitgeroepen.
Van een onzer verslaggevers
RENKUM Het provinciaal bestuur van Gelderland heelt de
gemeente Renkum verplicht gedurende enige jaren een zigeu
nerfamilie met vijf woonwagens toe te laten. De zigeuners
zullen zich stationeren op een tijdelijk woonwagenkamp.
Uitbreiding van het kamp is hiervoor nodig, en dat gaat de
gemeente Renkum 72.000 gulden kosten Hiervan is een
bedrag van vijftienduizend gulden op CRM te verhalen
De gemeente Renkum is het niet eens
met de beslissing van Gedeputeerde
Staten. Zij zal daar beroep tegen aan-
tekeken. Omdat het beroep geen
schorsende werking heeft, moet zij
intussen het tijdelijk woonwagen
kamp wel voor de komst van de zi
geuners gereed maken.
Het gaat om de familie Brandt. De
heer Brandt vestigde zich destijds in
Oosterbeek, omdat hij zich niet thuis
voelde in een van de centrale woon
wagenkampen, die destijds in Neder
land werden gesticht. Na zeven Jaar
kregen zij echter, zoals op het ge
meentehuis wordt gezegd, „de krie
bels". Zij hadden destijds voor een
huis gekozen omdat dat van de alter
natieven. die hun werden aangereikt,
het minst slechte was
Brandt hoorde dat de aangrenzende
gemeente Arnhem voor een zigeuner
familie een apart famlliekamp had
ingericht. Daarom verkocht de heer
Brandt zijn huis en schafte zich vijf
caravans aan om standplaats in Am-
hem te nemen. De gemeente Arnhem,
beducht om in de toekomst met meer
van dit soort gevallen te worden ge
confronteerd. sommeerde hem te ver-
trekken
Hiertegen ging de familie Brandt in
beroep, zowel bij Gedeputeerde Sta
ten van Gelderland als bij de afdeling
rechtspraak van de Raad van State,
maar zij werd in beide gevallen in het
ongelijk gesteld. De groep reisde ver
volgens af naar de gemeente Heteren,
maar ook deze wees haar uit. Via zijn
advocaat wendt de heer Brandt zich
dan tot het provinciaal bestuur met
het verzoek een tijdelijke standplaats
te krijgen Dit bestuur bepaalde dat
de gemeente Renkum hem en zijn
gezin een plek moet aanwijzen, op
grond van het feit dat zij er al zeven
jaar hebben gewoond, zodat er duide
lijk sprake is van een sociale binding
met deze gemeente
Te zijner tijd zal het tijdelijke kamp
een definitief kamp worden Hiervoor
is wijziging van het bestemmingsplan
nodig.
