elastingplan casino's
aakt niet veel kans
Nederland dreigt hulp
aan Antillen te stoppen
ld voor slachtoffers
rlog achtergehouden'
ENGELSE SCHRIJVERS
STAKEN NOG NIET
Beenmerg-transplantatie
soms hoopgevend voor
kinderen met leukemie
Resten van onthoofde
graaf tentoongesteld
een de VVD is voor kwijtschelding
Ook CDA heeft
bezwaren tegen
regeringsvoorstel
Antilliaanse minister Pourier:
cht bij officier van justitie
chter geeft
richtlijnen
r zwijgplicht'
[ei
Vorig jaar 241
klachten over
Haagse politie
Buitenlandse zaken
wil verbetering van
eigen voorlichting
AG 17 FEBRUARI 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
11
inze sociaal-economische redactie
HAAG Het voorstel van de regering om de casino's hun belastingschuld kwijt te
len, maakt weinig kans in de Tweede Kamer. Van de grote partijen is alleen de VVD het
eens. Het CDA regeringspartij wil hoogstens een gedeeltelijke kwijtschelding. De
stelt veel kritische vragen over het voorstel van de regering. CDA en PvdA uiten ook
op de Raad voor de Casinospelen, die toezicht moet houden op de casino's en onder
itterschap staat van oud-Kamervoorzitter Van Thiel (KVP).
jkt uit de eerste schriftelijke
van de Kamerfracties op het
gsplan. De casino's van Zand-
Valkenburg (Limburg) staan
voor enkele honderden mil-
guldens aan kansspelbelas-
het krijt bij het rijk. Dit is het
van een verkeerd gekozen sy-
ran heffing, waarbij het casino
igvrije prijzen geeft en zelf de
ng voor zijn rekening neemt.
ring wil nu een nieuwe heffing
n, en wel met terugwerkende
zodat de casino's alleen dat
n de schuld hoeven betalen
erblijft wanneer het nieuwe
van meet af aan zou hebben
t. Het opeisen van de schuld
iting van de casino's beteke-
dus de regering. Afbetaling
uld zou betekenen dat de casi-
eer dan tien jaar lang geen
auden maken, terwijl gemaak-
t toch weer in de schatkist zou
zodat het hier gaat om broek-
estzak, redeneert de regering.
iatste redenering is bij het
het verkeerde keelgat gescho-
regerlng zou dan ook conse-
noeten zijn en de belasting
en voor de casino's, want de
e winst zou dan toch naar de
it gaan, aldus de CDA-reactie.
wijst het CDA erop dat de casino
stichting al een maand na opening
van het casino in Zandvoort de rege
ring heeft geschreven dat de belas
tingheffing niet klopte. Toen heeft
het toch nog zeventien maanden ge
duurd voordat het kabinet een stand
punt bepaalde. Het CDA wil daarom
een afbetaling, waarbij met beide as
pecten wordt rekening gehouden.
Onenigheid is er ook over de belas
tingheffing voor de toekomst. Ook
hier is de WD het eens met het
voorstel van de regering. Maar PvdA
en CDA voelen veel voor inhouding
van belasting aan de speeltafel per
spel, dus bij de speler. Dat zou dan
moeten bij prijzen boven de duizend
gulden. De WD is met de regering
hiertegen, omdat dit een onwerkbare
methode zou zijn, die de sfeer aan de
speeltafel bederft en spelvertragend
werkt. CDA en PvdA wijzen er echter
op dat de casino's in ons land inder
tijd zijn toegestaan ten behoeve van
de kleine gokkers, en die mikken niet
op prijzen boven de duizend gulden.
De spelvertraging bij grof gokken ls
het CDA Juist welkom, omdat dan
„de speler regelmatig een ogenblik
van bezinning wordt gegund".
Het oude, onwerkbare systeem blijkt
ontworpen op initiatief van de Raad
voor de Casinospelen. Die heeft daar
van echter pas veel later de regering
op de hoogte gesteld. CDA en PvdA
vragen zich nu af of deze activiteiten
wel passen in de taak van de raad als
orgaan, dat namens de regering de
casino's moet controleren. Er komt
nu ook een rapport van de Algemene
Rekenkamer over de casino's. De
CDA-fractie laat weten dat zij, als dat
rapport er is, „diepgaand wenst te
discussiëren over de gang van zaken
in en rond de Stichting Casino Spelen
(exploitant) en de Raad voor de Casi
nospelen (controleur)".
■standpunt
vindt kwijtschelding juist,
iet invoeren van een onwerk-
ebleken heffingsysteem de
s van de wetgever. Bovendien
het parlement indertijd afge-
dat binnen zes maanden een
heffingsregeling zou kunnen
ontworpen. Die mogelijkheid
rniet benut. Het zou, aldus de
ïolslagen onredelijk" zijn om
ttlgen van dit falen van de
r nu af te wentelen op de
>A-zijde wordt er echter op
dat het onwerkbare systeem
worpen op grond van infor-
van de stichting die de casi-
gaan exploiteren. De casino's
de enorme schuld dus ook
hzelf te wijten. Andereijds
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG De Nederlandse regering heeft gedreigd de
ontwikkelingshulp aan de Nederlandse Antillen stop te zetten
als er geen maatregelen worden genomen om het eilandenge-
bied uit de financiële en economische problemen te halen. Dat
heeft de Antilliaanse minister Pourier van ontwikkelingssa
menwerking in Willemstad verklaard.
De boodschap met het dreigement
zou zijn gebracht door de directeur
van het kabinet voor Antilliaanse za
ken. drs Moerman en een medewer
ker van dit kabinet. Zij verblijven op
het ogenblik op de Antillen.
en onzer verslaggevers
1AAG Het hoofdbestuur van de Bond van Nederland-
litaire oorlogsslachtoffers (BNMO) wordt er door het
ire hoofdbestuurslid J. M. Westerhoff van beschuldigd
it ingezamelde geld niet ten goede doet komen aan de
Westerhoff heeft die beschuldiging neergelegd in een
die hij bij de officier van justitie in Den Haag heeft
end.
Westerhoff, die in Zwitser-
oont, geeft het hoofdbestuur
BNMO geen uitvoering aan
dat vooreiet in sociale be
en nazorg van Nederlandse
ivaliden en hun gezinnen,
i zou in 1976 al zijn goedge-
flloor de provincie Utrecht en
redacteur wetenschappen
k KAG Het is uiteindelijk aan
ter om uit te maken in hoever-
bestuur van de Organisatie
rbeh
idi<
igjegepast natuurwetenschappe-
lerzoek (TNO) de werknemers
perken in hun vrijheid van
suiting. Dat antwoordt mlnls-
inenburg (wetenschapsbeleid)
lamens zijn collega's Albeda
ïel op vragen van drie PvdA-
-iapp Kien.
n Poppe, Klein en Kombrink
geïnformeerd of het volgens
iters binnen de algemeen gel-
•pvattingen over vrijheid van
luiting van werknemers valt,
bedrijfsleiding meedeelt dat
mogen doen of zeggen dat in
met het algemene beleid dat
die bedrijfsleiding wordt
tten twee kanten aan. aldus
burg. Het is mogelijk dat de
jen over vrije meningsuiting
nationale verdragen en in de
et ook doorwerken in de ver-
tussen burgers onderling
tussen werkgever en werkne-
aar zijn nog geen rechterlijke
ken over red.) Andereijds
aanvaarding van een arbeids-
door de werknemer een be-
van de vrijheid van menings-
meebrengen. „hetgeen voort
ik het feit dat hij deel uit-
van een bepaald werkver-
schrijft Peijnenburg.
beid van meningsuiting zal
worden afgewogen tegenover
*id om een (arbeidslovereen-
sluiten. En het toetsen van
mg hoort volgens hem niet
ïisters thuis, maar bij de
de gemeente Doorn, waar het gereali
seerd zou moeten worden.
Via de Stichting fondsenwerving voor
militaire oorlogsslachtoffers (SFMO-
)zou de BNMO over het benodigde
geld beschikken, maar zou dat wor
den vastgehouden bij de bank Van
Lanschot, waarvan BNMO- en
SFMO-vooreitter W. Ch. J. M. van
Lanschot tot voor kort medefirmant
was. Het geld waarover de SFMO
beschikt, is afkomstig van de Alge
mene Loterij Nederland, waarvan
Van Lanschot bestuurslid is.
De BNMO wijst de beschuldiging van
Westhoff met kracht van de hand.
Volgens hoofdbestuurslid drs. J. O.
Linssen wordt in nauwe samenwer
king met het ministerie van defensie
hard gewerkt aan de voorbereiding
van het door Westerhoff bedoelde
project, dat, zo wordt gezegd, nu een
maal een „uitermate zorgvuldig on
derzoek" vereist. Volgens Linssen is
er geen sprake van dat de provincie
Utrecht en de gemeente Doorn de
desbetreffende plannen al hebben
goedgekeurd.
Westerhoff, aldus Linssen, is in maart
vorig jaar als hoofdbestuurslid van
de BNMO opgestapt, nadat hem was
gebleken dat de door hem ontvouwde
inzichten niet door anderen werden
gedeeld. Zijn klacht heeft hij overi
gens al in mei ingediend, zoals giste
ren door het parket in Den Haag werd
bevestigd. Volgens een woordvoerder
van het parket is de klacht in behan
deling genomen door officier van jus
titie mr. J. R. Bouwer.
Hoofdbestuurslid Linssen zei giste
ren dat de BNMO daarvan nooit in
kennis is gesteld. Daaruit leidde hij af
dat de klacht nog steeds niet in be
handeling is genomen.
ALMELO (ANP) Er komen steeds
meer Turkse fascisten naar Twente
wat tot grote spanningen in de Turk
se gemeenschap leidt. Bedreigingen
komen regelmatig voor terwijl ook
een geval van mishandeling is aange
geven. Het anti-fascismecomité
Twente heeft dit geconstateerd.
Veel leden van fascistische organisa
ties ontvluchten Turkije volgens het
comité omdat zij daar worden ver
volgd. Met een vals paspoort zouden
de fascisten naar Westeuropese lan
den komen om zich daar bij al be
staande steunpunten van hun organi
satie te voegen.
In kringen van de Tweede Kamer
wekt de uitspraak van Pourier nau
welijks verbazing. De ontwikkelings
hulp voor de Antillen, wordt gezegd,
is al eerder als stok achter de deur
gebruikt om de Antilliaanse proble
men opgelost te krijgen.
De moeilijkheden op de Antillen kwa
men in november vorig jaar nog uit
gebreid in de Kamer aan de orde bij
de behandeling van de begroting voor
de Antillen. Eerder was er een parle
mentaire delegatie op de Antillen ge
weest. Deze had onder meer gecon
stateerd dat er te veel ambtenaren bij
het Antilliaanse overheidsapparaat
worden aangesteld. Verder bleek St.
Maarten een onvoldoende democra
tisch bestuur te hebben en zouden
politieke en ambtelijke belangen hier
en daar worden vermengd.
Ook minister Van der Stee, die Antil
liaanse zaken in zijn portefeuille
heeft, heeft er nooit enige twijfel over
'laten bestaan dat hij ontevreden is
over de situatie op de Antillen. Hij is
volgens Pourier met name gegriefd
over het feit dat de Antilliaanse over
heden (zowel de centrale regering in
Willemstad als de eilandsbesturen
van Curasao en Aruba) de adviezen
over personeelsaangelegenheden bij
de overheid niet hebben opgevolgd.
Deze adviezen zijn uitgebracht door
de Vereniging van Nederlandse Ge
meenten.
Minister Pourier zei het ermee eens te
zijn dat Nederland eisen stelt bij de
hulpverlening. Maar naar zijn mening
zullen de Antillen ook zelf intern de
zaak grondig moeten gaan bekijken.
Begin dit jaar had een Antilliaanse
commissie een alles omvattend plan
op tafel moeten leggen voor de ont
wikkeling van de Nederlandse Antil
len. Maar nu blijkt dat deze commis
sie pas in de zomermaanden met haar
werk klaar is, aldus Pourier.
KINDERBOEKENKINDERBOEKENKINDERBOEKENKINDERBOEKENKINDERB
„Aan de oostkant van Cler-
kenwell lag het Moerbei
park: een paar honderd me
ter lang en breed, met belom
merde paden, zuilengangen,
paviljoens en priëlen met
buxus, wilde rozen en win
gerd begroeid; het geheel in
geklemd tussen de muren
van de Lorrenstraat en het
Nieuwe Gevangenispad
de tuin van twee maal een
kindertijd."
Het is het einde van Leon
Garfiels „De tuin der vreug
den", maar het zou ook het
begin kunnen zijn van deze
meeslepende roman, die je
bovendien nog kunt lezen als
een detective: wie heeft het
begaan? Dat kan de auteur
trouwens niet zo veel sche
len. Wél de lezer, die huive
rend zijn weg zoekt door de
bladzijden vol ruig Londens
leven in Garfields „eigen" pe
riode: de achttiende eeuw.
Hij roept het oude stadsdeel
Clerkenwell (dat nóg alle
sporen toont van zijn voort
durende bewoners: de am
bachtslieden als vuurwerk
makers, stempelmakers, la-
kenmakers en corsettenhan-
delaars) voor je op als liep je
er zelf. Hij geeft leven aan de
hoofdpersoon Martin Young,
predikant geworden omdat
hij als jongste zoon van een
landedelman niet veel an
ders te kiezen had, later ma
gistraat erbij. Zijn gemeente
draagt de predikant-magis
traat op handen, al kent hij
ook zijn ijdelheden: liefde
voor mooie vrouwen, en een
zwak voor kaaskoeken die je
in het park kunt eten. Fanny
Bush, een van de parkhoe-
ren, is de liefde van zijn
leven.
Deze roman is in Engeland
een allegorie genoemd van
het kwaad dat de mens in de
wereld gesticht heeft. De
Tuin der Vreugden is dan te
gelijk de tuin waar de mens
zijn pleziertjes beleeft, maar
waar je ook elk ogenblik een
mes tussen Je ribben kunt
krijgen. Een paradijselijke
tuin, waar de slang zich ver
bergt in de bomen in de vorm
van de vuile, haveloze zwerf
kinderen, die als egels ver
stopt tussen de struiken de
vrijende paartjes beloeren,
en van alles wat er gebeurt
verslag uitbrengen aan de ei
genares van het park, me
vrouw Bray. Tegen betaling
uiteraard. Garfield gaat
moord noch doodslag uit de
weg en geen schelmerij is
hem vreemd. Het liegt er niet
om wat het kind Boutje ver
telt: „Ze zaten stijver in el
kaar gedraaid dan een bun
del wasgoed, mevrouw. Ik
heb nooit van m'n leven zo
iets gezien, zo in mekaar en
zo uitgekleed". Hij is een van
de donkere wezens die als
ooft uit de priëlen vallen om
te spioneren. En dat zijn nog
maar details. Zelfs wie de
moordenaar is lijkt niet van
belang: Garfield gebruikt de
elementen van zijn plot als
catalisator voor zijn verhaal.
En dat gaat over het gevecht
tussen goed en kwaad.
Meer dan in zijn vorige ro
mans heeft hij de overwegin
gen van zijn karakters bestu
deerd; ook de mildheid en
het mededogen van de
hoofdpersoon die zijn men
sen op het goede pad tracht
te brengen. Hij laat scherp
het verschil zien tussen een
mens zoals hij zich toont
naar buiten, én zoals hij van
binnen is. Briskltt, één van
de straatjongens, ziet in de
moeder van Chop (een door
iedereen verstoten gevange
ne) de ideale moederfiguur,
die hij wil liefhebben. Maar
op de lezer komt zij over als
een schrikaanjagend voor
beeld van de diepte waartoe
een menselijk wezen kan
zinken.
Toch eindigt het boek in een
optimistische toon: er is al
tijd hoop. Ook voor de niet
meer onschuldige, opgroei
ende Jongen, die vaak zijn
hoofdpersoon is. Die weet
dat de wereld geen paradijs
is, maar toch nog niet is op
gewassen tegen de verloede
ring van veel van zijn mede
schepselen. Garfields stijl is
uniek; je herkent hem aan
zinnen en beelden. „Buiten
spleten scharen van bliksem
de wolken en de hemel begon
te rommelen." Hij pakt met
zijn verbeeldingskracht en
fantastische beschrijvingen
de lezer bij zijn kraag en
fluistert hem zijn dromen in.
Nachtmerries kun Je ook zeg
gen, want de wereld van zijn
verhalen is geen kinderka
mer. Hij is er tegen dat zijn
werk tot de kinderliteratuur
gerekend wordt, en terecht;
sommige boeken vindt hij
„natte luiers" omdat veel
schrijvers denken dat de Jon
ge lezer niet alleen een sim
pele smaak heeft, maar ook
een simpele ziel. Terwijl ze
vanaf hun twaalfde robuust
genoeg zijn om weerstand op
te bouwen als ze erachter ko
men hoe de volwassen wereld
in elkaar zit. „Wat ik probeer
te schrijven is de ouderwetse
„Familieroman", toeganke
lijk voor twaalfjarigen en
leesbaar voor hun ouders."
Het is de grote kracht van
zijn werk: er fs nu eenmaal
geen muur tussen kinderen
en wat groter uitgevallen
mensen. En een boek mag
moeilijk, mag een uitdaging
blijven. Dit is literatuur voor
ledereen die zich kan identi
ficeren met de opgroeiende
Jongen, die vaak de hoofd
persoon is en in de verwar
ring van de grote-mensen-
wereld op zoek naar zichzelf.
Daarom ook een boek over
meisjes, toevallig van even
grote klasse. „Zoek het zelf
maar uit", door Alison Prin
ce. Een kostschoolverhaal,
maar niet van de giechelende
soort en zonder de opgefokte
toon van zoveel ..meidenboe-
ken". Je kindertijd is niet per
definitie je leukste tijd, en Je
schooltijd niet altijd éen op
volging van Jolige avonturen
en leraartje pesten. Integen
deel, je moet het zelf maar
uitzoeken, de schooldagen
door, kwetsbaar voor kwaaie
woorden, twijfelend aan al
les, bang voor vastberaden
leraressen, in zorg over hoe Je
te handhaven, piekerend
over een zieke vader. Want
schoolkinderen hebben meer
aan hun hoofd dan de meeste
ouderen weten.
Dit boek is een knappe stu
die over twee meisjes, die Ja
renlang bevriend zijn. Alleen
hebben ze een totaal ver
schillende houding ten op
zichte van het leven, en dat
helpt hen over veel zaken
heen. Bobbie is emotioneel,
dromerig, beducht voor alles,
en voor de dreunen die je
oploopt in dit leven, gelijk
wij allen. Fanny Anthony is
vrolijk, maar ook cynisch, ze
kan relativeren, gevolg van
een veel volwassener opvoe
ding door ouders, die haar als
gelijke behandelen. Daar
door uit ze zich gemakkelijk,
is niet geremd, en niet zo
gauw in paniek als Bobbie.
Een voorbeeld: als
de keuken wordt gekust door
de jongen, die met Bobbie's
zusje getrouwd is. geniet ze
daar met hart en ziel van.
omdat ze weet dat het om
een opwelling gaat. Maar de
naïeve Bobbie is ontdaan en
reeds beducht voor allerlei
gevolgen. Detail na detail
van alledaags leven komen
we tegen in dit dikke boek;
het gezeur over de kleur van
de schooluniformen, het ver
schil in behandeling van kin
deren en volwassenen door
grote mensen; conflicten,
verliefdheden (Fanny op de
toneelclubleider) en meege
sleept worden: Bobbie door
de Broeders" die lui die in
beddespreien lopen, en over
vrede en liefde en al dat ge
doe praten. Alles delen ze sa
men: ze werken niet, maar
delen wel een hoop pamflet
ten over God uit". Schoolre
gels. hoe wurm Je je er uit;
conflicten thuis: is dit
de enige rok die je hebt? Het
lijkt wel of je erin geslapen
hebt. „Heb ik ook," zei Bob
bie. Praten en denken en dro
men over hoe alles moet. hoe
Je presteren zult wat „men"
verwacht; hoe troost en be
scherm Je elkaar in dit leven?
Een boek om te hebben, en
een schrijfster om jaloers op
te worden! Vertaald door
Fréd. v.d. Velde, hier en daar
stroef, met mooi dromerige
bandomslag van Marion
Crezéé.
Na deze formidabele romans
even relaxen met de kleine
ren. over het meisje Henriët-
te dat geen grootmoeder
heeft („die was bij haar ge
boorte overleden, van schrik
of van iets andere") (nietzó'n
leuk grapje) maar wel Tante
Trip, die liever mensen had
dan dieren, en ook haar pa
pegaai verkocht, die alleen
maar kon zeggen: „Zo denk
ik er ook over, zo denk ik er
ook over." Dat soort flauwe
grappen ken ik nu wel, had
tante gezegd, jij gaat de laan
uit. „Zo denk ik er ook over"
had de papegaai geantwoord
(en dat vind ik nu weer wél
geestig. „Karei Eykman
schreef een ln Amsterdam
gesitueerd detectiefje: Tante
Trip en Henriëtte richten, als
pa en moe (en helaas, moe is
weer het soort trut dat waar
schuwt tegen vuilmaken van
Jurk-en-koop-wat-bloemen-
voor-Je-tante, datris-attent"
(sterven ze dan nooit uit of is
het lekker makkelijk in boe
ken?) Want tante steelt de
show met haar idee de 10.-
van de bloemen veel leuker
te besteden. Een advertentie,
waarin twee personen zloh
aanbieden voor lichte detec
tlve werkzaamheden, levert
meteen allerlei ongure en
gure riepen op. die op van
alles uit zijn; mevrouwen die
willen roddelen, bankdirec
teuren die niet deugen, boe
ven die ontmaskerd worden
Een prima hoofdstuk over
treinen en het Centraal Sta
tion; een episode in het wa
renhuis, waar de hulpdetecti-
ves veel te weinig arrestaties
verrichten omdat ze zelf
jatten.
Het is met dit boekje zoals
met de hoofdpersonen: grin
nikend gingen ze naar bed en
grinnikend vielen ze in slaap
Pa en moe komen terug uit
Londen, opgeknapt van een
weekend in bed met televisie
Henriëtte neemt snikkend
afscheid, maar zal na alles
wat er is gebeurd tenminste
geen trut worden zoals Tante
vaststelt. Met zeer eigen
handschrift van tekenen
door Heieen van der Wusten
geïllustreerd, en niet van dat
benauwde: de tekeningen lo
pen over een hele pagina!
Leon Garfield - DE TUIN
DER VREUGDEN, uitg.
Leopold, 16,90. Alison
Prince - ZOEK HET ZELF
MAAR UIT, Querido,
16,90. Karei Eykman - De
tectivebureau DE HELPEN
DE HAND, de Harmonie
12,90.
Een zeker teken dat ondanks het barre weer het voorjaar toch in
aantocht is, vormen deze vier zwarte lammetjes, deze week geboren in
de stal van boer Van Kraaikamp in Opheusden. Moeder en kroost
mochten direct de witte wereld in.
Van onze redacteur wetenschappen
LEIDEN Transplantatie van beenmerg lijkt volgens voorlo
pige resultaten uit Amerika een hoopgevende behandeling te
zijn voor kinderen met bepaalde soorten leukemie. Dit deelde
dr. J. M. J. J. Vossen gisteren in Leiden mee bij de aanvaar
ding van het lectorschap in de kinder-immunologie.
AO-boekJe 1751: Vondel en het gezag,
door Marga van Beek en Jeanne
Lendfers. uitg. Stichting IVIO, Lely
stad. 20 blz. 1.75.
Van een onzer verslaggevers
WEERT In de St Martinuskerk in Weert wordt zater
dag en zondag en bijzondere tentoonstelling gehouden.
Te kijk ligt daar het vrij gave skelet, enige
restanten van de lijkkist waarin dat eens rustte, en een
tinnen bus, met een gebalsemd hart. Het zijn de stoffelij
ke resten van graaf Philips van Horne, eens de medewer
ker van prins Willem van Oranje.
De graaf werd, zoals alle vader
landse geschiedenisboekjes ver
melden, ln 1568 in Brussel ont
hoofd. Negentien dagen later werd
zijn lijk naar Weert gebracht en
daar bijgezet. In 1839 werd zijn
graf voor de eerste keer geopend,
toen Weert op het idee kwam de
laatste rustplaats van de beroem
de graaf van een gedenksteen te
voorzien. Alvorens daar geld voor
uit te geven wilde Weert eerst na
gaan of het lichaam van graaf
Philips inderdaad in het gewelf
lag. Dat bleek zo te zijn. Op het
geraamte lag een tinnen bus met
het opschrift: „Hier rust de graaf
van Horne. juni 1568". In de bus
zat het hart van de graaf, dat
uiteen viel toen het met de buiten
lucht in aanraking kwam. De bus
werd daarop ijlings dlchtgesol-
deerd en blijft ook bij de komende
„expositie" gesloten.
Aanleiding tot het openen van het
grafgewelf was dit keer de restau
ratie van de Weerter kerk. Tijdens
werkzaamheden aan de vloer ont
dekte men dat het grafgewelf op
een paar botten na leeg was. Het
geraamte met het losse hoofd en
de tinnen bus vond men een paar
meter verder. De stoffelijke resten
van de graaf blijven op de huidige
vindplaats. De grafsteen, die dus
niet de plaats van het eigenlijke
graf aangeeft, wordt evenmin ver
plaatst als de grafkelder maandag
weer dicht gaat. Wel zal ln de
kerkelijke en gemeentelijke ar
chieven precies worden beschre
ven tot welke ontdekkingen men
deze week ls gekomen. Mocht men
later nog eens op zoek gaan naar
de laatste rustplaats van de graaf
Van Horne. dan zal men niet voor
onverwachte verrassingen komen
te staan.
DEN HAAG (ANP) Over het optreden
van de Haagse politie zijn ln 1978 241
klachten ingediend. Dit blijkt uit het
Jaarverslag klachtenbehandeling
1978 van de gemeentepolitie van Den
Haag. In de periode november 1976
november 1977 de periode waar
over het vorige Jaarverslag werd op
gemaakt kwamen er 286 klachten
binnen. Het grootste deel van de
klachten werd schriftelijk ingediend.
Zeker 60 klachten werden in een per
soonlijk gesprek of in een telefoonge
sprek geuit.
Van de 241 binnengekomen klachten
hadden er acht betrekking op het
privé-gedrag van agenten dat, aldus
het jaarverslag, in geen van de geval
len in verband stond met de functie
uitoefening. Van de overige 233
klachten werden er 53 beoordeeld als
gegrond, 48 klachten als gedeeltelijk
gegrond over 16 klachten bestond
twijfel, 105 klachten waren onge
grond en elf klachten zijn nog ln
behandeling. Alle klagers werden
door de hoofdcommissaris ingelicht
over de conclusie omtrent de klacht.
De klachten betroffen in 55 gevallen
onbeleefd optreden of slechte presen
tatie. Van die klachten werden er 23
gegrond verklaard. Bijna 50 klachten
gingen over niet of niet adequaat
optreden. Verder waren er onder
meer klachten over discriminatie, be
schadiging van goederen, schending
van de privacy, misbruik van de fouil
leringsbevoegdheid. misbruik van de
binnentredlngsbevoegdheid en het
plegen van verkeersovertredingen
door de politie.
Een aantal typen leukemie kwaad
aardige woekering van witte bloed
cellen is met medicijnen te behan
delen met een goede kans op succes.
Bij andere typen ls het wel mogelijk
de afwijking terug te dringen, maar
blijkt dit slechts tijdelijk te zijn. In
verschillende centra in Amerika en
Europa zijn enkele honderden leuke-
miepatlënten in het eindstadium van
hun ziekte behandeld met beenmerg
transplantatie. ZIJ krijgen daarmee
de beschikking over een nieuwe en
gezonde collectie bloedvormende cel
len meestal afkomstig van een
broer of zuster.
Maar de resultaten waren niet bevre
digend. aldus dr. Vossen, gemiddeld
leidde de transplantatie maar bij één
op de acht patiënten tot volledig her
stel. BIJ andere patiënten, bij wie de
functie van het beenmerg is uitgeval
len (aplastlsche anemie) biedt trans
plantatie vijftig procent kans op vol
ledig herstel.
Vroeg
De slechte resultaten bij patiënten
met leukemie zouden kunnen samen
hangen met hun slechte algemene
toestand en de effecten met een aan
tal belastende kuren met medicijnen.
Het lijkt logisch, aldus dr. Vossen, de
transplantatie vroeg in het beloop
van de ziekte uit te voeren, dat wil
zeggen nadat een eerste kuur met
medicijnen de woekering heeft terug
gedrongen.
Het transplantatieteam ln 8eattle
(Washington) is eind 1976 met deze
tactiek begonnen. Een Jaar later was
67 procent van de betrokken groep
patiënten nog in leven. Van een con
trolegroep die in het eindstadium van
de ziekte werd getransplanteerd, was
na een Jaar nog veertien procent in
leven. Hoewel het nog wat vroeg is
voor een definitieve conclusie, zei dr.
Vossen, zijn deze resultaten wel hoop
gevend.
Afweging
BIJ het beproeven van ingrijpende
medische behandelingen been
mergtransplantatie brengt de kans
op ernstige complicaties met zich en
is ook overigens erg belastend ls
het een gebruikelijk beeld dat men
begint met „hopeloze" patiënten voor
wie de ongewisse risico's moreel aan
vaardbaar zijn. De vraag is dan. of
men in dat stadium nog succes kan
verwachten, en wanneer er voldoende'
zekerheid ls om de nieuwe methode
in een eerder stadium te gaan toe
passen.
Dr. Vossen ging expliciet op die afwe
ging in. De keuze van de groep kinde
ren die voor transplantatie in aan
merking komen, moet zo scherp mo
gelijk zijn, zei hij. waarbij met name
het type leukemie van doorslagge
vende betekenis is, en ook de psycho
sociale toestand van patiënt en fami
lie. (Na de transplantatie is geruime
tijd geïsoleerde verpleging noodzake
lijk.)
En er moet gestreefd worden
naar goede uitwisseling van gegevens
met andere transplantatiecentra, en
zo mogelijk naar gecombineerd on
derzoek. Er kunnen dan sneller con
clusies worden bereikt.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG Het ministerie van
buitenlandse zaken onderaoekt mo
menteel mogelijkheden om de voor
lichting door het departement te ver
beteren Een mogelijkheid waaraan
nu gewerkt wordt, is het tot stand
brengen van betere samenwerking
tussen de voorlichtingsdiensten van
buitenlandse zaken en ontwikke
lingshulp.
Buitenlandse zaken heeft
dit gisteren bekend gemaakt. De
woordvoerder van buitenlandse za
ken ontkende „absoluut" dat deze
mogelijke reorganisatie verband
houdt met de slechte pers die minis
ter Van der Klaauw (buitenlandse
zaken) al zowat sinds zijn eerste op
treden als minister krijgt.
Oud-minister van ontwikkelingssa
menwerking Pronk (PvdA) uitte gis
teren kritiek op het voornemen van
buitenlandse zaken. Hij meent dat de
beide voorlichtingsdiensten geschei
den behoren te blijven. De voorlich
ting van buitenlandse zaken heeft
volgens hem veel meer met de verde
diging van het beleid te maken, ter
wijl zij bij ontwlkkelingssamenw» r
king geconcentreerd is op de bewu:.t
making van de Nederlandse bevr>|.
king van de problemen in de Derde
Wereld. Die twee doeleinden kunnen
wel eens strijdig met elkaar zijn. al
dus Pronk In Den Haag wordt ver
wacht. dat studie over de mogelijke
samenwerking tussen de beide voor
lichtingsdiensten nog wel even zal
duren.
